.etteren en Kunst
BINNENLAND.
KERKNIEUWS.
„DE LEIDSCHE COURANT"
DINSDAG 13 MAART 1928
JAN TOOROPf
Herdacht in den Haagschen Kunstkring.
Zaterdagavond werd in den Haagschen
kunstkring Jan Toorop herdacht, die mo-
le-oprichter en eere-lid van den kring was.
De heer Albert Vogel hield een
ede, waaraan de „Msbd." het volgende
Uitleende
Rede Albert Vogel.
Het licht is zwak. het donker gcwel
ig. Het gebied van het verlichte is klein,
lat, hetwelk in het duister gedompeld is,
jntzaglijk groot, 't Gekende ligt binnen en-
ele palen, 't- ongekende ligt buiten allo
,ien uitgestrekt.
Ons leven, wij dragen het als water in
mze handen, dat wegvloeit naarmate het
oevloeit en éér onze geest het oogenblik,
lat het onze is. erkende is liet ontsnapt; eer
uze wil het aan het volgende kan vast-
;noopen is het ontvloden. Want bezit de
lensch wel tijd? Mag men „deez' kortheid
usschen lieil en eindeloos verdoemen", zoo-
is Vondel zegt, wel lengte noemen?
De dagen„they are alle days of past and
ut ure, for in life there is no present''.
Het leven, wat is het anders dan een nic-
ig schakeltje tusschcn twee eindelooshe
id. De mensch zendt zijn drooincn uit naar
lijn verleden en zijn toekomst.
Ze komen terug die droomen om hem te
ipenbaren, dat zij de aarde te klein be-
ronden hebben om een wezenlijke bron te
lijn van het menschelijk leven, dat uit-
rangs- en eindpunt nergens op haar rondte
e vinden zijn. En dit is de troost voor den
ïensch. Aan oost- en westerkiuune ver
iest zich de verte der aarde ;n den hemel,
beide zijden, van verleden en toekomst
erliest zich zijn leven in God. En zóó opge
lat is de dood voor den mensch geen.ver-
ietiging, geen afschuwelijke overmanning,
een moord, maar een geboorte, een begin.
De do o d ons aller begin. Hij zal ko
len, wij weten het. En de Algoede, Alwijze,
Umaehtige zal daarna recht doen en de
uistc, in dit leven zoo vaak te loor gegane
'erhoudingen herstellen.
Wie Jan Toorop heeft gekend, weet dat
em het leed niet bespaard is.
Maar zijn geest wist zich prachtig daar
boven te verheffen en wie hem ontmoette
rond steeds een glimlach op zijn gelaat en
le grootste belangstelling voor het wel en
ee van anderen in zijn woord.
Want Jan Toorop had liefde voor den
ivenmensch. Hij was begaan met de zwak-
:en, de verbitterden, de harden en de on-
[elukkigen. Zij waren klein en berooid, ter
ijl hij een koning was, wien het lijden ge-
•uterd had, meerdere wijsheid had ge
bracht, dieper levensbesef, inniger naasten
liefde, grooter majesteit.
zoo groeide Jan Toorop tot een zeld-
.aam groot en een zeldzaam goed mensch,
^ie in alles wat hij schiep aanbidding voor
.et Opperwezen en liefde voor zijn mede-
uenschen neerlegde.
In waarheid hij werd de schilder van de
iefde, van de liefde, die eerst begintt bij
iet offer en die i;eikt tot over het graf. Zou
lij, die zijn leven lang de kleine plantjes
lemind had, de vogeltjes, de insecten en de
iloemen, die alle leven, die alle deelhebben
2 lan het grandiooze wonder der schepping,
iterven voor en aleer hij was vol eenvoud,
vrij van ijdelheid, vol liefde tot den broeder
en vol vergiffenis voor diens fouten?
Deze machtige had de hoogmoed lang uit
geworpen, en leeren buigen, loeren bidden,
Jeeren knielen in ootmoed.
Jan Toorop begreep dat het geheim van
het leven niet nader getreden wordt door
den strijd tusschen leerstoel en leerstoel,
p niet door giftige over en weer kwetsende
woordpijlen en Luciferistische zelfverhef
fing, doch door liefde en geloof.
En terwijl hij rusteloos daar binnen m
zijn ziel bleef zoeken naar het Allerhoogste
werd hij eindelijk de groote banicr-
'rager der liefde.
Aanschouw zijn werk en gij zult het altijd
en altijd weer gekroond zien door de liefde.
Welk een zeldzame vereeniging van
zachtmoedigheid en kracht, van praehtigep
kunstenaarstrots en diepen eenvoud bleek
bij te bezitten;van t ^sef der hooge door hem
e vervullen roeping en belangstelling voor
|fcet schijnbaar nietigste.
De gesprekken met Toorop, de herinne
ring daarvan, zal ons altijd dierbaar blij
ven, want men verliet hem steeds als een
beter mensch.
Hij hoeft ons thans voor altijd verlaten.
Wij zullen hem, den grijzen schildervorst,
niet meer zien op zijn dagelijksch ritje, ge
zeten in zijn wagentje, dat door toegewijde
handen werd voortbewogen.
Hij is heengegaan, maar zijn kunst liet hij
achter en in zijn kind en in zijn kleinkind,
die 7. ij n bloed in de aderen hebben, loeft
de schildersroeping voort. Welk een heer
lijk idelal voor hen, den grootcn vader en
grootvader in hun kunst waardig te worden.
Aan het slot, van zijn rede verzocht Al-
bert Vogel aan alle aanwezigen zich van
hun zetel te verheffen.
Daarna sprak de kunstschilder W. A. v.
K o n ij h e n b u r g.
„De grootste binnen en buiten
onze grenzen".
Groot is Toorop, aldus deze spreker, en
hij vervolgde:
„De grootste in den lande en, niettegen
staande de onbekendheid met do waarde
buiten de grenzen, ontstaat de stoutmoedig
heid, toch te zeggen: de grootste binnen
en buiten de grenzen.
Toorop's kunst is universeel en verheven.
En, wanneer wij vanuit deze twee eigen
schappen zien naar verleden en toekomst,
bestaat er een innige band met de kunsten
uit de groote, historische culturen.
Toorop's stoutmoedige greep, „de Apos
telen", deze glorieuze schepping rijst door
zijn machtige expressie naast. Rembrandt's
„staalmeesters" opwaarts. De Hollandsche
kunst, in Toorop opgeheven, ontmoet weer
Rembrandt's blik; ja, gaat diep het verle
den in en ontmoet de gekristalliseerde
strakheid der Egyptische pyramiden".
De architect, dr. H P. B c r I a g e, voerde
nu het woord.
Dr. Berlage spreekt.
Dr. Berlage wees er op, dat de groote
kunstenaar alle moeilijkheden in het leven
heeft overwonnen, „zooa's hij het leven zelf
overwon". Het groote lichamelijk lijden
heeft niet vermocht, zijn geest te overheer-
schen; Toorop bleef met titaniscl e zelfbe-
heersching werken tot het einde, onafge
broken van kracht.
En dan, sprekend over zijn dood, zeide
de heer Berlage:
„Thans heeft hij het voor hem zoo moeie-
lijke leven overleden; hij is. over het lijden
heen en aangekomen aan gene zijde van
alle leed".
In deze laatste woorden wordt het leven
na dit leven aangevoeld en aangeduid in
een vaagheid, die de acliterblijvenden het
verlies in k\ z'n pijnlijke leegte zal blijven
doen gevoelen. Arm is de mensch, die
niet kunnende geven, wat hij zelf niet heeft
hij den dood niets beters uit eigen over
tuiging geven kan....
LEVENSWIJSHEID.
Beter is 't in eene woestenij te wonen,
dan bij een kijfachtige en grammoedige
Wie rechtvaardigheid en goedertieren
heid najaagt, zal leven, rechtvaardigheid
en eere vinden.
Wie mond en tong bewaart, bewaart
zich voor menigen angst.
De begeerten des luiaards doen hem den
dood aan; want zijne handen willen niet
werken.
B. der Spreuken XX, 19, 21, 23, 25.
Als ge wilt nagaan welke personen nooit
prijzen maar altijd afkeuren en over nie
mand tevreden zijn, dan zult gij bevinden
dat 't juist diegenen zijn, waarover nie
mand tevreden is.
Driedubbel sieraad: een hoofd dat kan
nadenken; een tong die kan zwijgen; een
gelaat dat kan blozen.
Lacordaire.
LEIPZIGER MESSE.
Men schrijft ons uit Leipzig d.d. 9
Maart:
De Iieipziger Voorjaarsbeurs, dio thans
ten einde loopt, heeft over het algemeen
beantwoord aan de goede verwachtingen,
die men koesterde. Zoowel het aantal
exposanten als het aantal bezoekers, is
grooter dan ooit geweest en eerst thans
mag met recht- gezegd worden, dat de
Leip/igcr Mcsse de gevolgen van den
inflatietijd te boven is. Dat het aantal be
zoekers groeier was dan ooit te voren,
behocit nog geen bewijs te xiju voor een
gunstig verloop der Mcsse. Maar uit do
inlichtingen, die wij kregen, bleek ons, dat
ook het aantal opdrachten grooter en
omvangrijker is dan bijvoorbeeld een jaar
ge'.odcvi. Er zijn natuurlijk - uitzonderin
gen. Voor zpover wij konden nagaan, wa
ren de resultaten in de Buchra-Messc
(bockhandel) minder goed, dan men wel
gewenscht had en ook in de andere groe
pen zullen or natuurlijk veel firma s zijn,
dio minder goede zaken hebben gedaan.
Algemeen was de tendenz evenwel goed
te ncemen.
De ontwikkeling der Leipziger Messe
blijkt ook uit de toenemende concentratie
in de groepen. Dit voorjaar is de afdeeling
Meubelindustrie geheel geconcentreerd en
in de eerstvolgende jaren zullen nog meer
groepen in één Messehaus ondergebracht
worden. Een nieuw gebouw is daarvoor in
voorbereiding in de Peterstrasse. Voor de
zen bouw zoekt de organisatie, die de
Messegebouw en exploiteert, welke los
staat van het Instituut der Leipziger
Messe zelf, thans de leening in het bui
tenland.
Op de Technische Messe, die zich jaar
lijks uitbreidt, was het bezoek zeer groot.
Op den eersten Zondag der Messe wer
den ongeveer 100.000 personen geteld te
gen ongeveer 80.000 op denzelfden dag van
het vorige jaar en ongeveer 5-1.000 in 1926.
De groepsvorming vordert ook hier stel
selmatig (Baumesse, Elektrotechniek,
Schu- und Lcdermesse, enz.) Dit. jaar werd
bovendlien een internationale autoten
toonstelling op de Technische Messe ge
houden. Naar onzen indruk heeft deze niet
geheel en al aan de verwachtingen beant
woord. Alle bekende automobic'nierken
der wereld waren hier te vinden. Yeel
werk was gemaakt van autobussen en
vrachtauto's.
De Technische Messe duurt, eenige da
gen langer dan de andere afdeelingen.
Hierdoor zijn de fabrikanten van handels
artikelen na het sluiten van hun groepen
in staat op de Technische Messe te gaan
kijken naar machines, welke zij voor hun
productie noodig hebben. Dit is oorzaak,
dat. het op de Technische Messe tot de
laatste dagen druk blijft.
Zooals ook de Nederlandsche inzenders,
waarover wij reeds uitvoerig schreven, heb
ben ondervonden, blijkt de Leipziger Mcs
se inderdaad een internationale markt te
zijn, waar niet alleen opdrachten worden
verkregen, doch ook relaties worden aan
geknoopt, we'ke voor de toekomst zeker
van belang zullen zijn. Als de goede plannen
van de internationale economische confe
rentie werkelijkheid worden, en de tolmu
ren zullen gaan verdwijnen, zal de Leip
ziger Messe zeker nog van grooter belang
zijn voor den internationalen handel, dan
zij thans reeds is,.
Bestrijding van de corruptie.
Een vereeniging ocgericht.
Te Utrecht werd Zaterdagmiddag we
der een vergadering gehouden ten einde
te komen tot de oprichting van een defi
nitief comité van actie tegen de corruptie
in Staats-, Gemeente- en ander bedrijven.
De verga-dering was niet voor de pers
toegankelijk. Het resultaat der besprekin
gen, dat na afloop der vergadering werd
medegedeeld, is, dat opgericht werd de
vereeniging „Ons Belang", welke zich ten
doel stelt bestrijding van corruptie in alle
bedrijven, voorts belastingverlaging en be
strijding van alle oneconomische uitgaven.
Het bestuur dezer nieuwe vereeniging is
aldus saamgesteld: mr. B. J. Nöthorn (Zut-
phen), voorzitterE. J. Duetz (Utrecht)
secretaris; J. H. Adriaans (Nijmegen(, pen
ningraeesterH. J. Levendig (Amster
dam) A. Visser (Soest); dr. v. d. Mijlc
(Heeze); Wagenaar (burgemeester van
Workum)dr. H. A. Naber (Hilversum);
en P. Brand (Utrecht).
De verbinding AmsterdamGouda.
In verband mei het te verwachten groot
roizigersvervoer in den a.s. zomer zal door
de Nederlandsche Spoorwegen o.a. een
trein worden ingelegd van Amsterdam
naar Utrecht, in aansluiting op den
avondtrcin uit het Noorden, voor Den
Haag en Rotterdam. Deze trein zal te
10.12 n.m. uit Amsterdam vertrekken en
te Utrecht 10.48 n.m. aankomen en daar
aansluiting geven op den trein, dio te
10.49 van Utrecht vertrekt via Gouda naar
Rotterdam en Den Haag. Deze trein zal
dan te Gouda to 11.27 n.in. aankomen.
Door liet inleggen van dezen trein
wordt ook tegemoetgekomen aan de meer
malen geuite klachten van reizigers, die
met den laatst en trein uit Amsterdam te
Utrecht aankomende, daar juist den trein
naar Gouda 7.agcn vei trekken en gedwon
gen waren een uur en langer op liet sta
tion to verblijven.
Do verdere pogingen door de Vereeni
ging voor Vreemdelingenverkeer aange
wend om meer treinen te doen loopen op
het baanvak RotterdamAmsterdam via
GoudaHarmclen vice versa hebben niet
het geweusehtc succes opgeleverd, op
grond van de door de electrificatie van de
lijn RotterdamAmsterdam via Den
HaagLeiden tot stand gkomen snellere
verbinding tusschen boidc eindstations.
Alg. Ned. Bond van Handels- en Kantoor
bedienden.
De Alg. Nod. Bond van Handels- en
Kantoorbedienden hield Zondag te Am
sterdam een congres inzake rechtspositie.
De bijeenkomst was zeer druk bezocht.
De lieer H. Schutjes, bondssecrclaris,
sprak als congresleider het openings
woord. Spr. betoogde dat er geen groep
zoo ontrecht- en rechteloos is als de han
dels- en kantoorbediendenhun verhou
ding tot de werkgevers kan doorgaans
niet onder recht vaHen. Van den minister
van Justitie, die uitgenoodigd was om dit
congres bij te wonen, las spr. een brief
voor, waarin Z.Exc. mededeelde, dat hij,
waar dit congres op een Zondag belegd
was, niet aanwezig kon zijnin gelijken
geest antwoordde zijn ambtgenoot, de mi
nister van Arbeid, die er ook bezwaar te
gen had zich op Zondag door een ambte
naar te doen vertegenwoordigen.
Daarna werd een inleiding gehouden
door den heer S. Arifhauser, voorzitter van
den Allgomeinen 'Freien Angestellten Bund
en lid van den Duilschen Rijksdag, en door
den bondsvoorzitter, secretaris der Inter
nationale van Handels- en Kantoorbedien
den en Technici, den heer G. J. A. Smit Jr.
Als gevolg dezer inleidingen ontstond
een levendige gedaehtenwiseling en ten
slotte werd een resolutie aangenomen,
waarin het congres, van oordeel zijnd?, dat
zijn program voor directe vervulling vat
baar is, het bondsbestuur opdraagt, de
actie voor de verwezenlijking dezer ur
gente eisehen met kracht voort te zetten
en waarin het een ernstig beroep doet. op
regcering en parlement om de wettelijke
regeling zoo spoedig mogelijk tot stand te
brengen. „Msbd."
Father B. Mulder, t
Bij de familie te Oldenzaal is gisteren
telegrafisch bericht binnengekomen van
liet plotseling overlijden van den Zeer-
cerw. Father Bernard Mulder, geboren te
Oldenzaal in het jaar 1873.
Ruim 25 jaren was hij Missionaris te
Dalat (Sarawak) Engelsen Noord-Borneo
In Mei 1926 vertrok hij voor den tweeden
keer naar zijn missiestatie, na eenige
maanden rust* te hebben genoten bij zijn
oude moeder en overige familie te Olden
zaal. Hij is de oudste van twee broers, die
in de missie van Noord-Borneo werkzaam
zijn.
Father Bernard Mulder werd in 1900 te
Mill-Hill priester gewijd. Hij bereikte den
ouderdom van 55 jaren.
UIT DE RADIOWERELD.
Programma's voor Woensdag 14 Maart.
Hilversunï, 1000 M.
12.00 Politieker.
12.30—2.00 Lunehmuziek door het Trio
Grocneveld.
2.30—3.00 Cursus leerbewerking door
Mevr. Schaake-Verkozen.
3.0U—4.00 Maak het zelf! Door Mevr. C.
Schaake-Verkozcn.
0.007.13 Dinermuziek door het Trio
Rentmeester.
7.15 Gezondhcidshnlfuurtje door den
heer Dr. A. II. Oort: Delirium Tremens.
7.43 Politieker.
s.Oö9.15 Concert door het Omroep
orkest. o. 11. v. Nico Trcep. Mevr. L Leo
pold-Draper: piano.
9.15—9.15 Lozing door den heer A. v.
Santen: Indrukken uit Leipzig in verband
met de Messe.
9.4511.'Hl Populair programma door het
omroep-orkest o. 1. v. Nico Troep.
10.10 Persber.
II u i z c n, 341 M. Na 6 uur 1950 M.)
12.30—1.45 Concert. N'.C.R.V.
5.150.15 N.O.R.Y. Kindcruurtje o. 1.
Mevr. J. v. d. Hulst-Maan. Mej. A. C. de
Vries: zangeres.
7.00—7.50 Stenografieles.
7.30 N.C.R.Y. Concert.
7.30b.00 Sprs.: D. Klut te JJmuiden,
voor/.. Noord-Holl. Bond v. C'lir. Harmonie
en Fanfarecorpsen. Muzik. medew. Chr.
Muziekver. „Soli Deo Gloria" te Zaan
dam. Spr. H. J. Hevnes, voordracht uit
zijn novelle: Paardcnbloemen.
Daventry, 1000 M.
10.35 Kerkdienst.
11.20 Gramofoonmuziek.
12.2012.50 Balladeconcert.
1.202.20 Orkestconcert.
2.50 Lezing.
3.10 Concert.
3.20 Gediclitenlezing.
3.50 Concert.
1.05 Lezing.
I.20 Licht klassiek concert.
5.35 Kinderuurtje.
0.20 Dansmuziek.
0.40 Tuinpraatjc.
6.50 Nieuwsber.
7.05 Dansmuziek.
7.20 Lezing: The League and world
prosperity.
7.35 Pianoconcert.
7.45 Lezing: The supply of oxygen.
8.05 Variété.
8.35 „Joseph and his Brethren", opera
in 3 aeten van Méhul.
9.20 Nieuwsber.
9.35 Lezing: Tho way of the world.
9.50 Nieuwsber.
9.55 (Vervolg) „Joseph and his Breth
ren".
II.0511.20 Gedichten voorlezing.
11.2012.20 Dansmuziek.
„R a d i o-P a r i s", 1750 M.
10.50—11 00 Concert.
12.502.10 Klassieke kwartetten.
4.055.05 Concert. Orkest en solisten.
8.5011.20 Orkestconcert.
Langenbcrg, 469 M.
12.251.50 Orkestconcert.
5.206.20 Concert door de mondharmo-
nika-kapel.
7.35 Rudolf Ricth: „Gute Laune u. Fri-
sclie Fahrt". Doclamaties u. d. werken ren
Walter v. d. Vogelweide to J. Ringelnata.
Daarna tot 11.20 Dansmuziek.
Königswusterhausen, 1250 M.
(Z e e s e n).
11.20—7.00 Lezingen en lessen.
7.10 „Mutter Erde", een koorwerk met
4 solostemmen van Hugo Kaun.
9.5011.50 Dansmuziek.
Hamburg, 395 M.
4.20 Wagnerconcert door groot orkest.
5.20 Orkcstconccrt.
6.45 „Carmen", opera in 4 acten van
Bizet.
10.5011.50 Dansmuziek.
Brussel, 509 M.
5.206.20 Trioconcert.
8.35 Gramofoonmuziek.
8.50—10.35 Orkestconcert.
FEUILLETON.
HET HUIS OM DEN HOEK
Uit het Engelsch van:
Louis Tracy.
{Nadruk verboden).
p)
Maar u hebt toch zeker wel een ach
ternaam?
De naam, die in 't register van mijn
heer Walker staat, is zoo'n mondvol Ar-
ffiathwaite, als u 't persé wilt weten.
Wat een zonderling manier van ver
tellen. In 't register van mijnheer Walker!
Is t' dan uw werkelijke naam niet?
Daar! Ik was er van overtuigd, dat u
dat zou zeggen.
Waarom niet tevree met kort en bondig
„Bob"
Zullen we er zoo'n soort neef- en nicht
schap van maken. U bent Bob en ik ben
Meg.
Dat zou een prachtig begin zijn, Meg.
't Is een echt avontuur, lachte ze,
enthousiast. 't Lijkt wel een hoofdstuk
"it een spannenden roman. Ik hoop niet,
dal je me onbeleefd vond met dien ande-
Ifen, dien langen naam van je Bub! Zie
je, ik behoorde Mcg Bartli te zijn, maar ik
neet nu nog Meg Ogilvey. Ik ben er nog
bijna niet aan gewend, aan den naam
Ogilvey, maar ik vind hem toch niet lee-
«jk, jij wel?
t Gezicht van Armathwaite betrok, en
bij slikte een stukje spek in zonder er zolfs
blaar één van de 29 keer op te kauwen,
zooals de voedingsleer dat aanbeveelt.
Wel, je gezicht betrekt heelemaal,
riep ze uit. Het is de eenvoudigste zaak
ter wereld. Mijn familie kreeg, toen we uit
Elmdale gingen, een erfenis, en de naam
„Ogilvey" was een deel van 't legaat. We
kregen liet van moederszijde, en de veran
dering was gemakkelijk genoeg voor vader,
omdat hij altijd af schreef onder den naam:
Stephen Ogilvey.
Stephen Ogilvey de man, die zoo
bekend was op 't gebied van Folklore
De echte verrassing van zijn stem deed
zijn toehoordster plezier.
Ja. Wat leuk, dat je hem kent. Maar
je gezicht betrok, toen ik er van vertelde.
Ik dacht, dat je getrouwd was, zei hij
inwendig geschrokken van zijn eigen ver
metelheid.
Ze fronste het voorhoofd in een behoor
lijke poging, om er ernstig uit te zien. Ik
begrijp niet heelemaal begon ze.
Toen hield ze plotseling op.
Je dacht, dat, wanneer ik getrouwd
was ik niet meer zoo'n robbedoes zou zijn?
zei ze toen.
Neen, je hebt zóó ver mis, wat mijn
gedachten betreft, dat ik je nauwlijks durft
to vertellen, wat er in mij omging.
O, als je blieft, vertel 't. Ik heb er
een liokel aan, menschen verkeerd te be
grijpen.
V el, ik zal probeeren, êt je uit te leg
gen. Ik hoop niet. dat je vergeten hebt, dat
ik jc al eerder als een engel betiteld heb.
Je citaat was al even weinig toepas
selijk als het mijne.
Eet mijne was het wel, en ik kan me een
engel niet als getrouwd voorstellen. Jij
wel?
Goede hemel! Moet ik dan mijn heele
leven ongetrouwd blijven?
Wie ben ik, dat ik zou kiezen, tus
schen een engel en *Meg Ogilveij
Ik wou je keuze niet zoo beperken,
zei ze, terwijl ze mijn opmerking trachtte
te ontwijken. Bovendien verwacht ik ieder
oogenblik te hooren, dat er een mevrouw
Armathwaite is.
Die bestaat niet.
Dat is jammer. Ik wou, dat ze er was,
en dat ze dan op 't oogenblik liier was.
Want als ze lief was en als ze dat niet
was zou jij niet met haar getrouwd zijn
had ze mij misschien gevraagd hier een
paar dagen te blijven. Dan zou ik gezegd
^hebben: Heel graag, als ét u belieft. Maar
zooals de zaken nu staan, moet ik mijn
spullen inpakken en terug gaan naar Ches
hire.
Ja, zei hij langzaam, dat slaat vast,
je kunt hier niet blijven.
Wel, je lioeft 't niet met zoo groote
duidelijkheid te kennen te geven, dat je
blij zult zijn, als je van me af bent. Wil
je nog koffie?
Er klonk een zware stap buiten op 't pad
't Meisje, dat met den rug naar het raam
zat, draaide zich oin, en keek naar buiten.
Daar heb je Tom Bland, de vrachtrij
der uit Nuttonby, riep ze opgewonden, ter
wijl ze lachte en iemand, die alleen voor
haar zichtbaar was toeknikte. Goeie,
ouwe Tom! Wat zal hij verrast zijn, als hij
mij ziet.
Armathwaite werd plotseling weer in de
werkelijkheid terugverplaatst, Je be
doelt toch niet, dat iemand hier uit de
buurt je herkend heeft? bromde hij; en de
klank van ergernis in zijn stem deed haar
verwonderd opkijken.
We keken elkaar recht in het ge
zicht, zei ze. Als je in het oog houdt,
dat Tom mij evengoed kent als ik hem,
zou 't onzinnig zijn, waar 't Tom betreft,
in ieder geval. Hij grijnsde over zijn heele
gezicht, dus kan ik evengoed naar de deur
gaan, om hem goedendag te zeggen.
Daar komt niet van in, zei Armath
waite, terwijl hij opsprong, in zijn haast
een bord ondersteboven gooiend. Als
Tom Bland zegt, dat hij jou hier heeft gr/-
zien, zal ik liem vertellen, dat hij 't leelijk
mis heeft. Op dit oogenblik bestaat Mar-
guarite Garth eenvoudig niet. Ze is een le
gende. De jonge dame in deze kamer is
Meg Ogilvey, waar Tom Bland nog nooit
van gehoord heeft. Ik verbied je je te be
wegen of weer naar 't raam te kijken.
Goeie genade, pruilde 't meisje ter
wijl ze deed, of ze erg bang voor hem was.
Deze houding maakte de taak van den
nieuwen bewoner van de Grange niet ge
makkelijk. Hij had tienduizend oproerige
en fanatieke Pathans jaren lang ontzag
kunnen inboezemen en in toom houden,
maar dit Engclscho meisje, met haar stra
lende oogen, scheen hij zelfs geen paar mi
nuten in bedwang te kunnen houden. Hij
moest haar buigen naar zijn wil, voor haar
eigen heil. Hij moest zorgen, dat zij zoo
gauw mogelijk uit Elmdale wegging, waar
ieder oogenblik het gevaar dreigde, dat
men haar vreeselijke dingen zou vertellen,
die haar jong leven zouden verduisteren
en verbitteren.
HOOFDSTUK V.
Do vrachtrijder van Nuttenby trok den
nieuwen bewoner van de Grange in den
kring van zijn kennissen op de gemakke
lijke en kameraadschappelijke manie?
van zijn klasse.
Mooie morgen, mijnheer, zei hij.
Een prachtige morgen, erkende Ar
mathwaite, heb je mijn kisten gebracht?
Ja, mijnheer, zo zijn zwaar hoor!
We zullen ze samen wel kunnen dra
gen, denk ik, en Armathwaite ging voor
uit naar liet hek. Toen ze do eetkamer
voorhij gingen, keek Bland ongegeneerd
door 't raam, maar 't meisje was niet te
Ik had niet gedacht, miss Meg van
daag te zien, mijnheer.
Miss Meg? Wie is miss Meg?
Wel, de dochter van dien armen
mijnheer Garth natuurlijk.
O, mijn nichtje dacht al, dat jo deed
of je haar kende, maar je hebt het mis.
Die jonge dame, dio je zag, is miss Mar
guerite Ogilvey.
Wel heb ik van mijn leven. Ik zou
gezworen hebben miss hoe heet ze ook
weer, mijnheer?
Amiathwaitc herhaalde den naam, en
Tom Bland krube zich op bet hoofd. Hij
was oud en verweerd geworden als vracht-
vijdcr van Nuttonby, en zijn baantje had
zijn brein gescherpt; er waren momenten,
dat hij l.et raadzaam achtte zijn spraak-
zamen mund dicht te houdea.
(Wordt vervolgd).
