d&fuüdL
Uit de Rijnstreek.
Allerlei.
ALPHEN AAN DEN RIJN.
L. T. B. De afd. Alphen van den L. T. B.
hield Donderdagavond haar goed bezochte jaar
vergadering onder leiding van den secr., den
heer S. v. Leeuwen. Uit het jaarverslag bleek,
dat het ledental thans 27 bedraagt, tegen 28 vo
rig jaar. Het financieel verslag wees op een klein
batig saldo. Het periodiek aftredend bestuurslid,
de heer J. M. van Egmond, werd met groote
meerderheid van stemmen herkozen. Daarna had
de verkiezing plaats van een voorzitter wegens
bedanken van den heer Th. J. van Tol. Na hr-
haalde stemmingen werd als zoodanig gekozen
de heer W. van Leeuwen.
Bij het bespreken van het collectief arbeids
contract werd besloten met enkele wijzingen
in den arbeidsduur aan. St. Deus Dedit" aan te
bieden. Als afgevaardigde werd herbenoemd de
heer P. Bunnik, terwijl de contributie voor de
pl. ka^ dezelfde Neef. Na enkele huishouw. jKe
besprekingen volgde sluiting met den chr. groet.
BOSKOOP.
Teun Ottolander.
De pionier der Indische planters, Teun Otto
lander, heeft gistermidag alhier onder zeer groo
te belangstelling zijn 75sten geboortedag gevierd.
lUt alle oorden waren telegrammen ingekomen,
onder meer van den Ondernemersraad voor Ned.
Indië, den directeur-generaal der Posterijen, ir.
Damme, den Senaat der Hoogeschool te Wage-
ningen, den acteur Louis de Vries, den oprichter
der Technische Hoogeschol te Delft, prof. Klop
per, den oud-president der Javasche Bank, Zei-
linga, de Koloniale Bank. verschillende groote
Cultuurmaatschappijen, tal van hoogleeraren en
de Nationale Unie.
Ter receptie merkten wij nog op dr. H. L.
Lovink, lid der Tweede Kamer, vele professoren
en Boskoopsche kweekers, vertegenwoordigers
van Indische Cultuurmaatschappijen e.a.
's Avonds had in Hotel Klaassen een maaltijd
plaats, waaraan ongeveer 100 personen deelna-
De dag werd besloten met een Indisch feest,
waaraan Indische vereeni gingen uit 's-Graven-
hage deelnamen.
BODEGRAVEN.
O n de rt r o u w d: R. G. Willemse 20 J. en
H. van der Nagel 22 J.
O v e r le d e n: Jacoba Domburg 87 J. wed. v.
Arie Bode.
G e v es t i g d: D. Kilsdonk, dienstbode, van
Alphen a. d. Rijn J. M. Blom, pakhuisknecht,
van Amsterdam C. J. Scheen, van Moordrecht
B. Molleman en echtg, arbeider, van Linscho-
ten.
Vertrokken: P. van Wijk, dienstbode n.
Woerden J. Manten en gezin, arbeider, naar
Alphen a. d. Rijn.
Ruitenkrassecs. Evenals in verschillende
andere plaatsen, zijn hier ook op verschillende
winkelruiten krassen gemaakt. Kwajongens zijn
waarschijnlijk aan 't werk geweest.
Mandoline-gezelschap. Woensdagavond gif
het mandoline-gezelschap „Inter Nos" in de
groote zaal van hotel v. Rossum, een uitvoering,
onder leiding van den heer Fr. v. Staalduinen.
De verschillende nummers werden alle zeercor-
k~j reet uitgevoerd en de geheele volle zaal was ten
zeerste voldaan.
HAZERSWOUDE.
G e bo re n: Wilhelmina Hendrika Theresia,
d. van J. A. Ham en A. J. Suijker Klaas z.
van A. de Jong en P. van Vegten Johanna
Aria d. van J. van Leeuwen en C. W. Bos.
O n d er t ro u w d: J. Overbeek 30 J. en C. E.
Hoeboer 21 j.
G e t ro u w d: A. Th. van der Kooy 30 j. en
G. van der Poel 25 j.
NOORDEN.
Ziekenfonds. Donderdag hield het Zieken
fonds „St. Martinus" zijn 5e jaarvergadering,
die goed bezocht was. illt het jaarverslag bleek,
dat het ledental met 2 is vooruit gegaan en thans
is aangegroeid tot 75 leden.
Het verslag van den penningm. gaf aan inkom
sten f 599.34, aan uitgaven 373.72, reserve
1275.89. Dit jaar is uitgekeerd aan zieken 289,
in de afgeloopen 5 jaar uitgekeerd 999.10.
De penningm. deelde mede, dat er ong wel
eens een verwijt wordt uitgesproken, dat de con
tributie bij het neutrale ziekenfonds maar 10 ct.
is voor f6 uitkeering en in „St. Martinus" 12 ct.
moet worden betaald, doch hij wil hierbij opmer
ken, dat bij „St. Martinus" maar 3 wachtdagen
zijn en bij het neutrale 6 dagen. Hadden ook wij
6 wachtdagen, dan zouden wij dit Jaar 50.40
minder uitgekeerd hebben.
Wijziging art. 25 reglement werd met alg. st.
goedgekeurd.
Bij de bestuursverkiezing werden de aftreden
de leden, zijnde de heeren Ant. Noteboom en R.
Knaap met bijna alg. st. herkozen en in de vaca-
ture-J. D. van der Helder, die wegens drukke
werkzaamheden had bedankt, werd gekozen de
heer P. Maarseveen.
De contributie werd weer voor een jaar vast
gesteld op 12 cent
Na een gratis-verlcting, waarbij een ieder een
prijsje had, werd de vergadering gesloten.
KOUDEKERK.
„Helpt Elkander". Woensdagavond hield
de vereeniging „Helpt Elkander" hare 18e jaar
vergadering op de bovenzaal van café de Bruin.
De Voorz., de heer N. P. Slegtenhorst, opende
het samenzijn op de gebruikelijke wijze, zoowe'
de gewone als buitengewone leden welkom
heetend en gaf een kort overzicht over den toe
stand der vereeniging, welke van groei ge
tuigden. Het ledental was geklommen tot 188
gewone en 44 buitengewone leden
Na voorlezing der notulen gaf den penning
meester den heer P. Boers een finantieel ver
slag, waaruit bleek, dat de ontvangsten met in
begrip van het batig saldo des voriqen jaan
groot 880.66 had bedragen f 2017.23 en de
I uitgaven 938.01, dus het batig saldo nu be-
I droeg f 1079.22.
Terwijl een kop koffie wérd gebruikt werd
de r?'-en!ng r-r r en c'~er de Commissie, be
staande uit de heeren Ant. van Egmond. A.
van den Ent en C. W. Hoögeveen, welke com
missie bij monde van laatstgenoemde rappor
teerde tot goedkeuring. De Voorz. dankte de
comm. en in 't bijzonder den penningm. voor
2ijn accuraat beheer.
Voorts werd opj voorstel van den penning
meester besloten de uitkeering van 5 op 6
per week te stellen. Tot bestuursleden werden
herkozen de heeren J. van Beek en N. P. Sleg
tenhorst, terwijl in de plaats van den heer A.
van den Ent als lid der Comm. tot nazien der
rekening werd gekozen de heer K. van Sta
veren.
Na gezellige en breedvoerige besprekingen
van zaken de vereeniging betreffende werd het
samenzijn na een kort slotwoord van den voorz.
waarin aan Dr. Vlaandren (alhoewel niet aan
wezig) dank werd gebracht voor zijn vele be
moeiingen en aan den bode de heer van der
Sluis voor zijn accuraat werken voor de ver
eeniging en de leden voor hun trouwe op
komst, gesloten.
Geboren: Grietje d. van D. Vergunst en
J. Pont
NIEUWKOOP.
Tooneel en muziek. Zondag en Dins
dag werd een uitvoering gegeven in liet
Patronaatsgebouw door de R. K. Zang
vereniging „Oefening Baart Kunst", on
der leiding van den directeur den heer
C. van Dam. De beide avonden werden
ingezet en gesloten met enkele mooie
zangnummers, wat voor een nog zoo
jonge vereeniging een groot succes werd.
De avond werd aangevuld met drie
heel koddigen tooneelstukken, gespeeld
door dames. De dames wisten zich allen
in de puntjes van hun taak te kwijten.
Het spel viel bij het talrijke publiek zeer
in den geest. De pastoor voegde aan het
langdurig applaus nog een dankwoord
toe.
WADDINXVEEN.
Auto te water. De heer P. C. Tijnagel uit
Reeuwijk reed met zijn auto op den Bloemendaal-
schen weg alhier door tot nog toe onbekende oor
zaak in flinke vaart te water.
De bestuurder had de tegenwoordigheid van
geest het portier te openen .waardoor hij zich
uit zijn benarde positie kon bevrijden: het mocht
hem echter niet gelukken den wal te bereiken.
De bij hem in den auto zittende dame verkeer
de in nog grooter moeilijkheden. Door het kan
telen van den auto was zij niet in staat deze te
verlaten. Op hun hulpgeschreeuw echter kwa
men de bewoners van nabijgelegen woningen
naar buiten en wisten ten slotte na veel moeite
de beide drenkelingen op het droge te brengen.
ZOETERWOUDE.
R. K. Volksbond. De R. K. Volksbond hield
Zijn verplichte jaarvergadering. In verband met
de ziekte van den secr. werd medegedeeld, dat
het jaarverslag thans niet kon worden aangebo
den, terwijl uit het verslag van den penningm;
bleek, dat er een batig saldo is over het afgeloo
pen jaar van 18.48. Vervolgens deelt de pen
ningm. mede, dat nog zijn uitgeloot 2 obligaties
(Vaandelleening). Daarna werd de begrooting
voor 1928 zonder eenige wijziging goedgekeurd.
De penningm. van „Hulp in Nood" rapporteert,
dat er een batig saldo is van 20.52,5. Ook deze
functionaris ontvangt den dank van den voorz.,
terwijl de leden worden aangespoord om de in
stelling goed te blijven gedenken. Na eenige be
spreking aangaande het innen der boete gelden,
werd overgegaan tot verkiezing van 4 bestuurs
leden, wegens periodieke aftreding.
De aftredende leden werden allen bij acclamatie
herbenoemd, terwijl in de bestaande vacature
werd voorzien door benoeming van den heer G.
Bos, met 17 van de 30 uitgebrachte stemmen.
Als afgevaardigde van het plaatselijk comité
van Herwonnen Levenskracht werd z. h. st. be
noemd de heer C. van Remmen. De bespreking
van de reiskas werd aangehouden tot een vol
gende vergadering, in verband met de ziekte van
den secr. Nadat de zeer geanimeerde rondvraag
was gehouden sprak de geestelijk adviseur een
kort woord tot de aanwezigen, waarna de voorz.
de vergadering sloot met gebed.
JAPAN BIJ EEN KEERPUNT IN DE
GESCHIEDENIS.
door
Dr. Leopold Tibesar, Tokio.
Velen hebben het vaak voorgesteld als zou de
bekeering van ajpan een hopeloos werk zijn.
sommigen heben zelfs beweerd dat het gewaagd
zou zijn zoo iets als mogelijk te durven veron
derstellen, volgens mijn meening staat Japan
dichter bij zijn bekeering, dan de meesten wel
gelooven. Ik wil nog verder gaan en beweren,
dat, zoodra de beweging ten gunste van de Ka
tholieke kerk maar eenmaal baan gebroken heeft
en dat is nu reeds het geval Japan heel
spoedig de weg naar de Katholieke Kerk zal vin
den. Dat „heel spoedig", is natuurlijk betrekke
lijk in verhouding naar de ontzaggelijk groote
taak die daar de missionarissen te wachten staat.
Er zullen jaren en jaren, tientallen van jaren
zelfs overheengaan, maar ondanks dat zal de
ontwikkeling van het Katholicisme in Japan met
reuzenschreden vooruitgaan.
Hoe weten we dan zoo zeker dat Japan den
weg naar Rome vinden zal?
Vooreerst: God wil het nog meer dan wij
er. niemand onzer zou nog langer hier in Japan
t.'ijver, als wij geen groote verwachtingen koes
terden omtrent de snelle bekeering van dit land.
Ja, afgezien van de zichtbare zegen Gods, wij-
z»n zelfs alle raenschelijke aanduidingen erop,
dat het bekeeringswerk hier in een geheel nieuw
tijdperk getreden is. In Japan is alles reeds met
een christelijken geest doostrokken en ik geloof,
dat de Japaneezen zich dit n'et eens bewust zijn.
Eenige maanden geleden bijv. zat een Fransch
missionaris in den trein, en tegenover hem een
vrouw en drie kinderen, ieder kind droeg een
klein gouden kruisje aan een kettingje om den
hals. De missionaris vroeg aan die dame of die
kruisjes ook beteekenden dat zij Christenen wa
ren. „Wel neen", antwoordde deze, „maar het
is tegenwoordig een eisch des tijds dat de kinde
ren zulke kruisjes dragen".
Eenigen tijd geleden waren vier onzer missio
narissen in de keizerlijke academie voor toon
kunst om er een concert van Mozart bij te wo
nen. De studenten van het Conservatorium brach
ten de prachtvolle „Requiem" van Mozart, in
Latijnschen tekst, met begeleiding van vol orkest
ten gehoore. De zaal, waar duizend menschen
konden zitten, was tot in de uiterste hoeken ge
vuld, meest jongelui: het was er veel stiller dan
in een leege kerk. Het was werkelijk ontroerend
om te zien hoe al deze heidenen met gespannen
aandacht zaten te luisteren naar deze „Requiem"
zonder dat ze wellicht de beteekenis ervan be
grepen. De Japaneezen hebben zucht voor mu
ziek en cultureele ontwikkeling en zij voelen zich
juist tot die cultuurgoederen der Westersche be
schaving getrokken die van katholieken oorsprong
zijn.
Men behoeft slechts de hier verschijnende dag
bladen of tijdschriften open te slaan om te zien
dat ontlbare vele zielen smachtend naar de waar
heid zoeken. In godsdienstig opzicht is Japan als
een klein kind, dat hulpeloos te midden in het
druk-woelige verkeer van een onzer groote ste
den staat en niet weet waarheen. Japan is ineens
in een beschaafde wereld komen te staan en heeft
al het goede wat er was in zich opgenomen. Het
is een eigenaardigheid van een Japanees dat hij
gauw vastbesloten is, en zoo stond Japan op het
punt om heel de geschiedenis van zijn godsdien
stig verleden te verloochenen en te vergeten om
den chrlstlijken godsdienst tot staatsgodsdienst te
verheffen. Gelukkig is het zoo ver niet gekomen,
want dan was Japan nu waarschijnlijk heelemaal
Protestant geweest. Nu hebben zij nog tijd om
een beslissing te nemen, maar de ontwikkeling
van de behoefte naar een godsdienst heeft zijn
hoogtepunt nog niet bereikt. Japan weet heel
goed dat het een godsdienst noodig heeft, maar
het weet nog niet welke. Wanneer voor Japan
eenmaal het oogenblik gekomen is om, na eerst
de Westersche beschaving en manier van op-
vating te hebben overgenomen, zich een eigen
cultuur te scheppen dan zal het tot de bevinding
komen, dat dit onmogelijk zal blijken, zoolang de
Japansche studenten en kunstenaars niet dezeV 'e
levensopvatting hebben als de groote meesters
naar wie zij vol bewondering opzien, en die deze
weer te danken hebben aan het Katholicisme. Wie
een „Requiem" wil componeeren zooals Mozart
moet een diep inzicht hebben in het geloofsleven
der katholieken. Bij het heerlijke „Ten Paradyze"
aan het slot van deze machtige compositie gaat
de treurzang over in een heerlijk overwinnings
lied, een opvatting die alleen kan worden ingege
ven aan den kunstenaar die de katholieke leer
over da gemeenschap der heiligen huldigt.
Zooals de toestand op het oogenblik is kan
Japan zich nooit opwerken tot een dergelijke
hopvolle blijmoedigheid, en toch zonder dat zal
de Japansche kunst alleen technisch volmaakt
zijp maar zonder inhoud. En juist doordat Japan
met de meeste werken van Katholieke kun
stenaars in aanraking komt, wordt dat zoo goed
begrepen. De zucht naar ontwikkeling die den
japanees in het bloed zit en het fijne-nationaal
bewustzijn dwingt hem tot eigen werkdadigheld.
Maar al dat streven zal ijdel zijn, zoolang Japan
niet dichter komt te staan bij dij bron. waaruit
die groote meesters de gedachten geput hebben,
die hun bij de schepping hunner kunswerken be
zielden.
De behoeften naar geest en hart van Iedere
Japanees zijn nu eenmaal zoo dat zij vroeg of
laat zich alleen getrokken zullen gevoelen tot de
katholieke kerk
Want alleen de katholieke kerk kan aan het
goede, vriendelijke, oprechte onbedorven kinder
lijk hart van den Japanees geven, datgene wat
het verlangt. En de toekomstige missionaris, die
naar Japan gaat zal heel verstandig doen zich
op de hoogte te stellen van die groote cultureele
meesterwerken uit vroegere eeuwen die aan de
katholieke kerk hun ontstaan en hun voltooiing
te danken hebben. En wanneer hij daarin goed
thuis is, moet hij hierheen komen om het groote
werk voort te ztten. Alleen zulke missionarissen
zullen het geschikt werktuig zijn in Gods hand;
de overigen zullen de ontwikkeling niet kunnen
bevorderen, maar zij zullen die zelfs tegenhouden
De Japanees ziet uit naar die dingen die wer
kelijk waarde voor het leven bezitten. Alleen die
genen die dat geven kan, is geschikt voor pu's-
sionaris, voor leider van het volk. (Daarom moe
ten alleen dezulken die een dergelijke ontwikke
ling bezitten naar hier komen om missionaris te
worden).
Heidensche studenten van heldensche univer
siteiten komen naar ons land om den stijl van
onze kerken en kathedralen te bestudeeren. Hei
densche vrouwen en meisjes verzorgen en ver
sieren onze altaren, en wel zóó, dat vele christe
nen er beschaamd over zouden zijn. Aan de kerk
van het H. Hart en in de parochie van den H.
Maurua bestaat een vereeniging om kerkelijke
paramenten te vervaardigen, waarvan de meeste
leden heidenen zijn, die zich getrokken gevoelen
door de liturgische pracht van den katholieken
eeredienst. Het behoeft geen verder betoog dat
op deze wijze reeds velen tot den katholieken
godsdienst zijn overgegaan. „Ik heb den luister
van uw huis bemind, ach laat mijn ziel niet met
de goddeloozen verloren gaan".
Heidenen zingen op het koor onzer kerken me
de, omdat zij zoo'n voorliefde hebben voor kerk
muziek. Onze liturgie ligt juist in den natuur van
den Japanees: hij vindt het heerlijk, de zinnebeel
dige plechtigheden der H. Mis bij te wonen en
te begrijpen. Een missionaris hier moet er heel
veel werk van maken om zelfs de kleinste han
delingen of bewegingen door de liturgie voorge
schreven, zoo stipt mogelijk uit te voeren. Slor
dig omspringen met de rubrieken wekt overal
ergernis, maar hier beschouwt men het als een
misdaad.
Tenslotte willen wij hieraan nog toevoegen dat
men bezig is eenige werken uit te geven in de
Japansche taal, waarin beschreven wordt wat de
wereld aan de Katholieke kerk op gebied van
cultuur en beschaving te danken heeft. Er zal ook
binnenkort een boek verschijnen over katholieke
opvoeding.
Maar wij vragen ons af: „Waar blijven de
katholieke mannen en vrouwen die aan de jeugd
van Japan een katholieke opvoeding zullen ge
ven?"
„De oogst is zoo groot, maar er zijn zoo wei
nig arbeiders".
WAT DE MOEDER VAN DE
MELKTANDEN VAN HAAR KIND
WETEN MOET.
In het algemeen wordt aan de verzorging der
melktanden veel te weinig aandacht geschonken
en vermoedelijk daarom, omdat 'n ieder weet, dat
deze tanden slechts een korten levensduur heb
ben en betrekkelijk spoedig door de blijvende
tanden worden vervangen. En u-ui hebben de
melktanden een veelzijdige rol te vervullen. Im
mers van de behoorlijke functie der melktanden
hangt grootendeels de gezondheidstoestand en
de ontwikkeling van het kind af. Welke moeder
zal niet alles in het werk stellen om haar lie
veling zoo gezond en krachtig mogelijk op te
voeden. De onbekendheid met de noodzakelijk
heid, om ook de melktanden goed te verzorgen,
is de oorzaak dat menig kindermondje reeds
vroeg ongewild verwaarloosd wordt.
Zoodra de kleine wereldburger het levenslicht
aanschouwt, is reeds lang binnen in de kaak de
tandontwikkeling begonnen. De melktanden en
blijvende tanden worden bijna gelijktijdig aange
legd, doch de melktanden komen sneller tot ont
wikkeling. Gedurende deze ontwikkeling worden
de tanden van kalkzouten voorzien die aan het
organisme van de moeder worden onttrokken.
Het is dus begrijpelijk dat de aard van het
voedsel, dat de moeder vóór de geboorte van het
kind tot zich neemt, grooten invloed kan uit
oefenen op de geaardheid der tanden. Gewoon
lijk komen in de 6e tot 8e maand de middelste
snijtanden van de onderkaak door, en spoedig
daarna verschijnen ook de middelste snijtanden
van de bovenkaak. De zijdelingsche snijtanden
komen ongeveer in de 8e tot 12e maand door.
Daarop volgt de eerste kies. dan de hoektand
en daarna de 2e kies. Aan het einde van het
2e levensjaar in het normale melkgebit ge
vormd, dat dus uit 20 stuks tanden en kiezen
bestaat, namelijk, in boven- en onderkaak 4 snij
tanden, 2 hoektanden en 4 kiezen.
De verzorging van het melkgebit, is daarom
van zoo'n groot belang, omdat het tot den elf
jarigen leeftijd kauwfunctie te vervullen heeft.
Het melkgebit doet derhalve zijn dienst, juist
in de jaren dat het organisme zich sterk ont
wikkelt en derhalve is aangewezen, op een nut
tig gebruik van het melkgebit, dat het opgeno
men voedsel goed gemalen, in het verterings
kanaal moet brengen. Daar bovendien van het
melkgebit, bij de kauwactie niet zóóveel ge
vergd wordt als van het blijvend gebit, moet
men er des te meer de aandacht aan schenken,
dat het zijn functie kan blijven vervullen. De
grootste vijand zoowel van het melkgebit, als
van het blijvend gebit, is het lijden dat men
kariës noemt, (als volksuitdrukking „de wolf in
de tanden"). Dit lijden wordt hoofdzakelijk ver
oorzaakt, doordat voedselresten in de oneffen
heden en tusschen de kiezen achterblijven. De
lagere organismen, die in iederen mond worden
aangetroffen, brengen deze spijsresten tot gis
ting. Bij deze gisting, worden zuren gevormd,
die het vermogen bezitten, om de harde tand-
substantie te vcrweeken en op te lossen. Zoodra
de harde tandsubstantie verweekt is, kunnen de
lagere organismen er in doordringen, die zoo
doende het zeer gevoelige tandmerg bereiken.
De tand waarbij een dergelijk proces optreedt,
vertoont op die plaats een donkere verkleuring
van het glazuur, waarin zich een zeer klein
gaatje bevindt. In dit stadium behoeven nog
geen tandpijnen op te treden, evenmin
door ondermijning een gedeelte van het
zuur afgebrokkeld is. Soms bemerkt het kind
plotseling, dat bij het kauwen een stuk van een
tand is afgebroken. Nu treden, soms reeds vroe
ger, pijnen op wanneer koude of warme vloei
stoffen gedronken worden, of bij het gebruik
van zoete of zure spijzen. De eerste een weinig
stekende pijnen, verergeren bij het kauwen, om
dat voedseldeelen in de verweekte holte ge
perst worden. Het kind is daardoor geneigd, om
de gevoelige kies te sparen en zal dus zooveel
als mogelijk is, met de gezonde mondzijde kau-
waardoor echter niet kan voorkomen wor
den, dat het ziekteproces voortgaat. Het tand
merg, de zenuw, wordt ten slotte aangetast en
in het ziekteproces betrokken. Vanaf dit oogen
blik worden de pijnen heviger, en tenslotte on
draaglijk en bezorgen menig kind slapelooze
nachten. Nu is goede raad duur; menig moeder
probeert met huismiddeltjes, die dikwijls bij bu
ren en kennissen, naar men denkt, goed gehol
pen hebben, om de pijnen dragelijk te maken,
totdat eindelijk de hulp van een tandarts wordt
ingeroepen. Een verstandige moeder had haar
kind al die pijnen en slapelooze nachten kun
nen besparen, indien zij eerder de hulp van een
tandarts had ingeroepen: immers deze is in
staat om de pijnen weg te nemen ep den be-
treffenden tand zoodanig te verzorgen, dat hij
behouden kan worden. Indien deze hulp niet is
ingeroepen, lijdt het kind onnoodig dagen lang
maar daarna treedt „schijnbaar" beterschap op,
en de moeder schrijft deze verandering toe aan
de door haar toegepaste huismiddelen. Wat is
echter in werkelijkheid gebeurd? De ontsteking
heeft het tandmerg tot afsterven gebracht en
daardoor hielden de pijnen op. De harde tand
substantie die gedeeltelijk door de kariës in een
donkere poedervormige massa 'is veranderd,
wordt in den volksmond als een holle kies aan
geduid. Men bedoelt hiermede, dat de kroon
van de kies een met de tong voelbare holte
vertoont. Het zal nu duidelijk zijn, dat speek
sel. lagere organismen en voedseldeeltjes, zeer
gemakkelijk door de kroonholte in het tandmerg
kunnen geraken. Het tandmerg gaat tot rotting
over en vormt een giftbron, niet alleen voor de
omgevende tanden, maar ook dikwijls voor het
geheele lichaam. Indien deze glftstoffen de wor-
telpunt bereiken, geeft dit wederom aanleiding
tot ontsteking van den wortelhuid en omgeving.
De onmogelijke knoop.
„Neem epn touw. Houd met iedere
hand een eind vast. Maak nu in het mid
den een knoop, zonder dat een der beide
handen 't eind, dat ze vasthoudt, los
laat".
Geeft ge die taak in 'n gezelschap op,
dan is er waarschijnlijk niemand die er
in slaagt ze te vervullen. U kunt 't wel,
aldus:
Sla de armen over elkaar, op de borst
gekruist, zoodat ge met de rechterhand
't linksche eind van het (op tafel lig
gende) touw kunt pakken, en omgekeerd.
Hebt ge dat gedaan, sla dan de armen
van elkaar en trek: de gevraagde knoop
ontstaat dan vanzelf.
Hoeveel sterrenwachten zijn er? 1
De uitgevers van het nautisch jaar*
boek der Engelsche Admiraliteit hebben
een onderzoek ingesteld oin te weten
hoeveel sterrenwachten er ter wereld zijn
Als resultaat van dit onderzoek is men
gekomen tot een totaal van 279 sterren*
wachten. Aan de spits staan de Veree*
nigde Staten met 68 instiu ten; dan volgt
Duitschland met 28, direct daarop Enge-,
land met 27 sterrenwachten. De vierde
plaats wordt ingenomen door Italië met
een aantal van 16. Frankrijk heeft 13 en
Rusland 12, ten slotte Polen 7 van derge*
lijke instituten. Tengevolge van hun gun*
stig klimaat bevinden zich in tropische
landen zeer veel sterrenwachten en
waarnemingsposten, die ten deele zijn op
gericht door groote Amerikaansche astro
nomische genootsch., die in hun eigen
land van de ongunstige weersgesteldhe
den te lijden hebben. Zoo vindt men in
Midden- en Zuid-Amerika 14, in Zuid*
Afrika 13 en in Australië met zijn nabu*
rige Dominions 11 posten. Japan en
China bezitten elk 3 instituten. Typisch is,
dat het aantal werkelijk wetenschappe
lijk werkende astronomen over de ge*
heele aarde aanzienlijk geringer is, dan
bijvoorbeeld het aantal millionnairs. Hun
juiste aantal staat echter niet geheel
vast.
De oudste advertentie.
Nu het van aanbeveling van een on*
derneming of artikel door middel van de
krant door ieder verstandig zakenman
wordt erkend en ieder weet, dat men
door te adverteeren in de allereerste
plaats en het allermeest zichzelf bevoor*
deelt, willen wij eens iets vertellen over
de oudste bekende couranten-adver*
tentie. i
Deze werd geplaatst in een Engelscb1
dagblad en wel in het zevende nummer
van den Impartial Intelligencer, welke
den 12en April 1649 verscheen. Een edel-,
man uit Candisch, in het graafschap Suf*
folk, bood hierin een belooning aan voor
dengene, di e hem zijn twee paarden,
welke hem ontstolen waren, terugbracht
Gedurende vele jaren vindt men slechts
zelden advertenties in de dagbladen; de
weinige, die men aantreft, hebben meestal
betrekking op boeken en geneesmidde
len. De boekhandelaar Newcombe in de
Thames-street was de eerste, die er voor,
deel in zag, een advertentieblad uit te
geven. Zijn Public Advertiser, die den
26en Mei 1657 het licht zag, was bijna ge-,
heel gevuld met annonces en scheeps
tijdingen. De overige dagbladen hadden
hoogstens drie op vier advertenties,
welke temidden der gewone nieuwsbe-,
richten verspreid stonden. In een van de
aankondigingen wordt het eerst reclame
gemaakt voor de thee. Men leest in den
Alercurius Politicus van 30 September.
1658: „Deze uitstekende Chineesche
drank, dien alle geneesheeren goedkeu*
ren en welken de Chineezen tcha, de
overige volken tay of tee noemen, wordt
te Londen verkocht in het koffiehuis „Het
Hoofd der Sutane" in de Sweeting's
Reno, bij de Bemo". De andere adver*
tenties van den Mercurius Politicus had*
den meestal betrekking op het verschij*
nen van nieuwe boeken en de verdwij*
ning van vrijgelatenen of negers.
De menscheneters van Jahoré.
De tijgers in de provinde Jahore zijn nog al
tijd een zeer ernstige plaag. Vooral de Man-
eaters, de menschen-tende tijgers, veroorzaken
de plantage-bezitters veel last. Want zoodra een
der in de caoutchoucplantages werkende inlan
ders door een tijger gegrepen wordt, leggen alle
inlanders het werk neer en nemen dit niet eer
der op voor de tijger gedood Is, of een aantal
mannen zijn opgesteld, die met trommels, gongs,
en trompetten zooveel mogelijk lawaai maken
om op deze wijze den tijger verre te houden.
Maar ook dat ls den inlander niet voldoen
de, zij gebruiken een list om het roofdier af te
schrikken. Dc inlanders beweren namelijk, dat
de tijger den mensch nooit van voren aanvalt,
doch altijd tracht in den nek te pakken te krij
gen.
Om nu den tijger te misleiden, doen zij een
masker voor, waarvan het gezicht naar ach
teren kijkt en dat hen op deze wijze in den rug
moet dekken.
Door de algemeene tijgervrees ls Jahore een
eldorado voor den portsman. Bovendien is de
tijgerjacht daar zeer lucratief, daar de overheid
voor elke gedoode tijger 75 dollar betaalt. Ten
einde te verhinderen, dat hetzelfde exemplaar
tweemaal aan den betreffenden regeeringsamb-
tenaar wordt voorgelegd, wordt bij den schou
der uit het vel van den tijger een rond stuk
uitgesneden.
Dit echter verschaft weer werk aan een
groot aantal Chineezen, die ware kunstenaars
in het inzetten van pelsstukken zijn en door hun
arbeid de waarde van het vel in den pelshandel
opvoeren.
De tijger wordt ook veel In vallen gevan
gen, en brengt levend 125 dollar op.
In enkele districten zijn tijgervallen verboden.
Meri wordt hiervoor beboet met 15 dollar. Tot
welke grappige consequenties dit kan leiden, be
merkte eens een Chinees plantage-bezitter wien
door de autoriteiten voor het vangen van een
levende tijger 125 dollar werd uitbetaald.
Kort daarna moest hij echter 15 dollar be
talen, daar hij den tijger in een valkuil had ge
vangen, wat in dat district verboden was.
Ook voor krokodillen worden vangpremleS
betaald. De hoogte van de premie houdt ver
band met de lengte van het dier.
Te dien einde snijden de inlanders uit de
huid een reep van de kop tot den staart en
trachtten vervolgens door die zooveel mogelijk'
uit le rekken, de vangpremie op te voeren.
3—3
