1
I
I
i
1
1
I
i
i
1
1
1
i
1
1
3S
mm
mm
99
99
99
99
99
99
99
9m
Ét
919
99
99
99
99
M
99
99
99
m<s>
99
&L®
w
99
99
99
99
99
9®
zou ze't meteen aan moeder vragen en dan
als ze 't geld had van moeder, dan kocht ze
't nog vóór half twee en stopte 't zoolang in
d'r tasch tot vier uur. Want, als ie langer
wacht, dan kon 't wel wèg zijn verkocht
en misschien had ze er nog maar één van,
De ochtend duurde lang.
De ochtend duurde erg lang.
En dat half uurtje schrijven duurde zoo
lang
Toen werd 't twaalf uur.
Rietje bad slordig, kreeg een bestraffenden
blik van de juffrouw deed d'r oogen dicht
toen stijf óók bij 't kruis zoo moest
't voortaan zou ze er om denken ze ver
gat 't altijd 't Winkeltje van Stalen om den
hoek van de markt ze wist 't wel 1 Gauw loo-
pen nu gauw kijken 1
Hijgend stond ze er voor, o, daar was 't.
daar, o wat mooi 1 o wat leuk 1 wat goedkoop
eigenlijk 1 Nog niet eens 'n gulden. En Lief
Heertje er in, en Maria en Jozef, en de her
dertjes en een schapie, óók van papier, alles
van papier, natuurlijk, en die met 't zwarte
gezicht, dat was een koning natuurlijk.
Moeder stond boterhammen te snijden,
toen ze thuis kwam. Gertje zat al aan tafel te
wachten, wou jam hebben zei d'ie jam op
z'n boterham „datte.!" en hij wees met z'n
vingertje, waar de boter al aan zat, hij kon
nooit van z'n boterham af blijven. Toen
kwam Marietje, mantel en hoed nog op, kleur
als vuur „Moeder, o moeder, Sofietje heeft
een kerststalletie, en 't staat bij Stalen voor 't
raam en 't kost maar 90 centen, mag ik 't
hebben
„Wat zeg je nou toch allemaal," en toen,
ziende opeens, dat ze nog aangekleed was
„toe, kleed ie nou toch eerst uit, kind, kom
toch niet zóó de kamer binnen." Marietje
ging druk bezig nog met 't stalletje, niet eens
merkend den geringen geestdrift van moeder.
Toen terug „Goedkoop hè moeder, maar
negentig cent, mag ik 't koopen, vanmiddag
„Wat koopen
Wat, wist moeder dèt nou nog niet
„stalletje, stalletje van papier zooals
Sofietje er een heeft 1"
„Welnee, kind, waarom moet jij dat heb
ben We hebben toch 'n kribje."
„Ja maar..., voor mij, voor mijn ka
mertje..
„Nee, je kunt wel aan 't koopen blijven
Waarom moet je dat nou weer 1" Moeder
vond 't zonde, zoo'n papieren prul weg
gegooid geld. En toch, Marietje, 't was zoo'n
zoo'n goed kindje, kon ze 't wel weigeren,
zooiets
„'t Is toch voor Kerstmis, moeder, om
m'n ochtend- en avondgebedje voor te bid
den, en dan heb ik ook een.... een lieve
Heertie.
Nee, niet huilen. Marietie streed met d'r
tranenAlles was opeens weg alles.
Moeder wou niet.... Dat dèt kon, had ze
niet aan gedacht langzaam aan drong 't tot
d[r door kwam 't groote verdriet d'r hartje
binnen, aldoor erger
Ze moest bidden vóórbidden. Dat ging
niet. Ze begon te huilen. „Ach kindje,
zei moeder....
„Rietie, is stout hè?" zie Gertje.
„Nee Gertje, niet stout, maar kinderen
kunnen niet alles krijgen, wat ze maar wil
len
„Nee," zei Gertje wijs.
Marietje at langzaam d'r boterham, moest
niet heel erg denken daaraan anders kwam
't weer kwam 't weer zoo erg, 't* verdriet,
en dan moest ze weer huilen. Eten nu maar,
en dan naar school recht naar school
en nou niet denken, alleen maar eten....
Moeder zat te peinzen, wat ze doen zou
wilde nu ook weer niet terugtrekken niet
verwennen ook Marietje.
Marietje at, met korte hik-snikjes.
C ertie zat te kijken naar Marietje.
Ie mot niet huilen 1"
>Ik huil niet."
„Ben ie boos
„Nee 1"
„Je kijkt zoo kwaad, moeder, mag ik nog
'n beetje jam, op dit partje zit niks..
Toen was de boterham op.
Marietje bad voor. Gertje keek naar Ma
rietje, of ze weer zou beginnen. Marietje
zag niks, hield oogen dicht., óók bij 't kruis.
Nu naar school.
„Dag, Moe."
„Rietie."
„Ja Moe O, ze hoopte opeens.
„Zou je 't graag willen hebben, kindje
D'r trilde een lip.
,,'k Zal eens kijken, wat 't is goed?
en zullen we 't dan maar koopen Je hebt
ook niet meer gezeurd dat is zoet van je
Toen kwamen de tranen, waarom moest
Ze nou huilen, nu ze 't mocht O ze mócht
't Waarom was ze nou niet blij Ja, ze wis
wel blij. Moeder was zoo'n lieve, beste Moe j
waarom huilde ze dan
natuurlijk. Eerst moest je zorgen voor 'j
stalletje zelf, dan voor alles wat er in was, de
os en de ezel, en 't stroo voor 't kribje, en
ook een beetje houtjes om te stoken, want
al had Jezus in Betlehem gebibberd van de
kou, in jou hartje mocht Hij geen kou lijden,
en dan ook 't kribje, dat was 't voornaamste,
dat was 't bedje van Jezus, en als dan alles
klaar was, dan met Kerstmis in den Kerst
nacht kwamen Jezus, Maria en Jozef.
Ja, 't kribje was 't voornaamste, dat was
't bedje van Jezus. En Jezus was God.
Op de tweede bank moffelde een kindje
d'r katechismus in d'r kastje.
En Marietje begon.
Dien middag waren de os en de ezel er al.
Toen had Gertje een vet vingertje gemaakt
op 't stalletje, en ze was zoo boos geweest,
ze was 't gaan klikken aan moeder. Moeder
vond 't niet zoo erg, Gertje wel. Gertje vond
't nu óók erg, nu Marietje zoo boos was,
nu durfde 'n ie alleen nog maar te kijken
naar 't stalletje met z'n handjes op z'n rug,
naar 't lieve Heertje en de blauwe Maria.
Hij had 't ook Marietje moeten beloven,
er niet meer aan te komen, er nóóit meer
aan te komen.
Toen, dien avond, bij 't papieren lieve
Heertje dacht Marietje, als ze nu niet boos
was geworden, dan, dan had dat 't kribje
kunnen zijn. O, en nu was 't voorbij, was
er niks meer aan te doen. dan vergiffenis
KERSTMIS VAN MURILLU (7078-708*% m de pinaKottieek van het Vaticaan te Rome.
Dien avond stond 't stalletje op d'r kastje.
Daarvóór op 't koude zeil lag Marietje op
d'r knietjes te bidden, d'r avondgebedje,
en nog een extra weesgegroetje voor moeder.
Want 't kostte toch wel heel erg duur.
Den volgenden dag was 't nog maar tien
dagen vóór 't Kerstmis was, en nog maar ze
ven dagen vóór de vacantie.
Toen was de vloer van de klas vuil van
natte schooltasschen en natte voeten van
kinderen, die d'r voeten niet hadden ge
veegd. Want 't regende buiten.
De Juffrouw zou vertellen.... Allemaal
zetten ze zich schrap verrellen nou l
Eéntie achteraan zat stiekum Fransche
woordjes te leeren achter den rug van een
ander, en op de tweede bank zat er nog eentje
in een katechismus te wroeten.
Toen ging de juffrouw vertellen van
waar of de kindertjes nou méér van hielden,
van de.yacantie of van Kerstmis en toen
verder dat Kerstmis toch zoo mooi was, en
dat zij hun Kerstmis mooi moesten maken,
dat ze dat konden, zelf.
Op de vierde bank links achteraan, luis
terde Marietje, een kerststalletje in d'r hart,
net zoo mooi als haar papieren, net zoo mooi,
nóg mooier.Door gebedjes en door goed
leeren, en door niet draaien, en door mooi
bidden, en één voor één één voor één
maakte ie dan alles klaar. Alles klaar, 't
hééle stalletje, dét maakte 't stalletje
en ook offernes en de mooiste offertjes
waren die. die ie 't akeligst vond. O ja, ja
maar o hemel, nou had ze vergeten eerst 't
stalletje te maken, nou moesten de os en de
ezel buiten blijven staan. Toen bad ze heel
eerbiedig na de les, maar dat was toch niet
genoeg voor 't heele stalletje, d'r moest nog
mepr bij.
Toen 't nog maar drie dagen voor de
vacantie was, had ze alles, behalve een kus
sentje voc^r Maria om op te knielen, dat
moest toch, 't moest geen arm stalletje
zijn, en houtblokjes, en dan 't kribje.
De juffrouw hielp nog 'ns onthouden toen,
ja 't kribje, 't Kribje moest iets héél moeilijks
zijn, peinsde Marietja; Dien dag kwam er
nog een houtblokje, daarna nog een. De
volgende dag nog een. Niet allemaal tegelijk,
dat was geen kunst.
En iederen avond vertelde ze thuis, hoever
ze was, aan 't lieve Heertje op d'r kastje,
't Papieren lieve Heertje op 't kastje was
d'r trouwe kamergenootje, 's Avonds als 't
donker was, als ze in d'r bedje lag, als ze net
zoo'n beetie nog 't stalleke zag, dan vertelde
ze alles aan 't papieren kindje, van wat ze
al had in d'r hartje, en van school en van
Gertie en vooral van 't kribje, wat ze nog
moest maken, en dat iets heel moeilijks
moest zijn, en 't kindje keek in d'r bedje, en
zij keek naar 't kindie, en 't was, of 't papie
ren Kindje peinsde voor Marietje.
En nou was 't nog maar twee dagen.
En nou was 't nog maar één dag vóór de
vacantie, en alles was d'r, alles behalve 't
kribje, 't moeilijke kribje.
te vragen maar 't kribje was voorbij, 't
kribje, en zou 't nu nog wel komen Zou
't nu nog wel ooit komen
De maan scheen op 't papieren lieve Heer
tje met z'n mooie witte kleedje, en 't lieve
Heertje keek in 't bedje. Maar Marietje
huilde
En nu was 't vacantie was ze den
heelen dag thuis en speelde met Gertje, en
Gertje speelde met Marietje.
Alles was nu klaar behalve 't kribje en
overmorgen was 't Kerstmis.
En toen was 't de dag, dat moeder, als ze
's avonds slapen ging, ae wekker op half vijf
moest zetten voor den Kerstnacht en
als ze dan wakker werd, dan was 't Kerst
mis, en dan kwam 't lieve Heertje, dan kwam
't kleine Kindje, nog veel kleiner dan Gertje,
zoo klein, zoo klein en toch lieve Heertje,
toch God.
Marietje kreeg een gevoel zooals, wanneer
ze jarig gmg worden den volgenden dag, en
toch nog anders o, eigenlijk heel anders.
Toen speelde ze met Gertje op d'r slaap
kamertje, of nee, eigenlijk nog niet spelen,
ze waren nog aan t denken wat ze doen
zouden.
Gertje stond tegen 't bedje geleund, vier
jarige hummel, met z'n blonde kopje tegen
't houten schotje.
„Zeg nou wat> jij...."
„Ik weet niks," zei Marietje.
„Zullen we tollen
„Dat kunnen we hier niet."
„Zullen we dan naar beneden gaan?|
„Mag niet van moeder."
„Nou, wat zullen we dan doen ze
Rietje vind jij héél mooi dat stalletje?
„Ja."
„Héél erg mooi
»Ja"
„Zóó mooi hij deed met z'n armpje
zoo wijd mogelijk uit elkaar.
„Ja. Waarom ongeduldigde Marietj
„Eigenlijk nóg mooier
„Ach jongen j
„Ik ik vind 't nog veel véél mooier
ik vind 't zóó prachtig héél verschrikkelij
prachtig!! ik.... zou ik 't niet voor ee
dag, één daggie bij mij magge hebben1
't staltje op mijn vensterbankie Lid
Heertje vindt Gertje toch óók zoet en w
toch óók graag bij Gertje zijn Rietje
zeg Rietje?.... Rietje!" Ongeduldig kee
ie op, had aldoor staan staren naar 't papiere
dingske. Waarom zei ze niks Hij zag z
naar buiten kijken, naar de straat....
Maar Rietje zag geen straat, zag niki
alléén dat eene nou, dat gekomen was -
dat ééne. Nee, 't kón niet, 't kon niet...
D'r heele hartje zat vastgegrepen door di
eene angst, dat dét 't kribje was maar
kón niet. 't Kón 't kribje niet zijn, 't waj
van hé ar, alleen van haar, van moeder gé
^kregen.
„Rietje zeg Rietje!...."
Maar 't lieve Heertje moest toch een kribj
hebben anders moest 't op den gron
liggen, dat mocht toch nietop 't kussen
rje van Maria nee nee dat was gemeen
„Lieve Heertje dat wil ik niet
„En hoe moeilijker 't offertje is, hoe mooie
't kribje is," opeens schoot het d'r t
binnen dat had de juffrouw gezegd...
en dit was moeilijk, dit was moeilijk.
„Rietje.
„Ja, wat wil je Ze liet 't hem nog een
zeggen.
„Rietje, toe
,,'t Is goed," zei Rietje.
„Ja Rietje, ja? O, mag ik 't pakken....1
„Mag ik 't twee daggies hebben
„Ja, pak 't maar." Ze keek strak naar
hoop zand aan den overkant op den stoep
En Gertje pakte. Z'n kleine handjes gre
pen voorzichtig beet 't stalletje, 't prachtig
stalletje.... droeg 't de kamer uit...
Druk pratend in z'n eigen klauterde hij d
paar treedjes naar z'n kamertje op.
Toen zag Marietje 't leege kastje, en z
kon niet helpen, dat ze huilen moest. Gertj
mocht 't niet zien mocht 't niet zien, da
ze huilde....
Maar Gertje kwam nog niet, had 't no
veel te druk. 't Lieve Heertje moest e
mooi staan, en 't moest naar buiten kunnei
kijken óók en als 't donker werd en
lichtje ging aan, dan zette n' ie 't anders
dan moest 't Lieve Heertje naar binnei
kijken.
Vijf minuten later kwam ie edelmoedi
H. Jozef terugbrengen bij Rietje.
„Je bent 'n schat zei d' ie. „Zóó'i
schat," en hij wees zoo ver mogelijk wijl
met z'n handjes, iets beters wist ie niet t
zeggen, dat was 't toppunt, zóó'n schat...
„Jij ook hoor," zei Rietje moederlijk, ga
hem een langen zoen en ze meende 'l
Toen gingen ze eten.... en Gertje ver
telde druk. Moeder luisterde bevreemd -
wist niet, wat te zeggen, vond 't toen late
lief van Marietje, dat ze ook Gertje wat gun
de.
Dien avond lag Rietje in d'r bedje,
Heel klein beetje maanlicht bescheen d
voeten van den H. Jozef.... en een kleii
handje, wat stijf vasthield 't kruiske van 'i
rozenkrans.'t Was zoo stil.o, 't wa
zoo stil nu.... van binnen, 't Werd ho
langer hoe stiller, 't Was al begonnen toei
na 't stalletje.
't V/as zoo stil nu
Jezus kon komen.
„Ja, Jezus, U kan komen, 't Kribje is d'r
't Kribje is d'r óók. 't Is een móói kribje
Jezus.
Strak lag ze te staren naar 't stukje zwartei
hemel tusschen de huizen, hoofdje vol pa
pillotten op 't witte kussen oogen wijd open
„Jezus ik verlang naar TT...."
DE VLUCHT NAAR EGYPTE, VAN REMBRANDT.
Rechts: EEN KERSTMISSCHILDERIJ VAN BATONI 170S-17S7) in de Nat. Galerij te Rome
