WAAROM ZOOVEEL
CEREMONIEEL IN DE
KATH. KERK.
Het komt soms onder de Katholieken
Toor, dat men een zekere onverschilligheid
gevoelt voor de ceremonieën, die er in de
Kerk moeten plaats hebben; zoo bijv. dat
men verzuimt to knielen, alvorens in de
bank plaats te nemen, of dat men ver
zuimt met twee knieën Ie knielen, als he'
Allerheiligste uitgesteld slaat. Ik heb ook
bijv. een pasgehuwd man. die bij 't H.
Doopsel van zijn eerste kind tegenwoordig
geweest was, eens hooien zeggen: „Daar
zit nog al wat aan vast aan dat doopen!"
Hij begreep natuurlijk de beteekenis van
die ceremonieën niet. Zoo geeft iemand,
die voor 't eerst een pontificale H. Mis
heeft bijgewoond, wel eens als zijn indruk
soms te kennen, dat het vervelend lang
duurde, dat al die praal bijv. van 't aan-
kleeden en uilkleeden op 't priesterkoor
en met zooveel assistentie nergens voor
dient, m. a. w.: Waartoe al dat cermonieel?
Dit heeft veel reden van bestaan. En
de Kerk is verplicht de voorgeschreven
ceremonieën te onderhouden. En 'l is zoo
jammer, dat die zoo dikwijls bij 't katho
lieke volk weinig in den smaak vallen, een
voudig omdat men de reden en do betec
kenis er niet van begrijpt.
Het woord „ceremonie" beteekent: elke
uitwendige handeling, waardoor men God
vereert: bijv bidden met gebogen knieën,
met gevouwen handen, met neergeslagen
oogen. Onder ceremonieën in meer nau-
won zin verslaat men de zinvolle handc
lingen. welke de Katholieke Kerk hij hare
diensten aanwendt tot waardige "viering
van den godsdienst en tot stichting van de
geloovigen. De Katholieken bedienen er
zich van, zoowel in huis als bij openbare
godsdienstoefeningen
lo. Om aan te duiden, dat wij God niet
alleen inwendig dienen naar den geest
maar ook met 't lichaam door de uitwen
dige houding. De godsdienst moet volgens
Christus' leer, niet alleen bestaan in eene
aanbidding Gods „in den geest" doch ook
in cenc uiterlijke plechtigheid Christus
zelf heeft hiervan een voorbeeld gegeven
hij het laatste Avondmaal, bij de instelling
Aan de H. Eucharistie en aan het H. Kruis
Hij-zelf hoeft aan Zijne Kerk de Sacra
menten gegeven, volgens onzen Katechis-
mus „uitwendige teekenen" door Christus
ingesteld, waardoor genade wordt aange-
du'd en gegeven,
2o Om door uiterlijke ceremonieën de
inmrlyke aandacht op tc wekken. De aan
dacht moet „getrokken" worden en de
uiterlijke plechtigheid dient, om de inwen
dige aandacht te trekken. Dit is vooral
roodig en nuttig bij die menschen, die
door vele aardsche beslommeringen, we
derwaardigheden en bezigheden, waarin
zij dagelijks leven, moeilijk hun aandacht
eenigen tijd op geestelijke zaken kunnen
gevestigd houden, als hun aandacht niet
door de ceremonieën gelrokken wordt.
3o. Omdat wij hij het beschouwen van
geestelijke 011 goddelijke zaken door uit
wendige teekenen geholpen Avorden
De godsdienst dov Katholieke Kerk mag
echter niet „alleen" uiterlijk zijn; hij moet
ook uitgeoefend Avorden „in geest
in waarheid". Dat leert en predikt de Kerk
Aoortdurend: het uiterlijke zonder den in
wendigen geest deugt niet. 'I Innerlijke,
alleen is echter ook niet voldoende voor
ons, menschen. Men moot hierin den mid
denweg houden, door zich noch te veel
aan 't innerlijke-allcen, noch tc veel aan
uiferlijke-alleen te houden.
De Protestanten schijnen te veel aan
let innerlijkc-alleen gehecht te zijn; want
van hun zijde wordt beweerd: „De cere
monieën der Kalh. Kerk zijn „verrukke
lijk**, doch dat is geen aanbidding Gods in
geest en in waarheid: de Roomsche Kerk
spreidt in hare godsdienstoefeningen een
opvallende praal ton loon; doch dat is niet
christelijk: want ChTistus-zelf heeft ge
zegd: „dat de ware aanbidders de Vader
zullen aanbidden in geest en waarheid"
(Joann. IV 23).
lo. 't Is waar, dat Christus zegt, dat de
ware aanbidders den Vader zullen aan
hidden in geest en waarheid, doch Hij zegt
volstrekt niet, dat zij dat „alleen" in geest
tn waarheid zullen doen. Hij heeft dus de
uitwendige ceremonieën daarbij volstrekt
niet verboden.
2o 't Is zeer goed mogelijk dal er Ka
tholicken Avorden gevonden, die te veel
hechten aan 't uiterlijke. Maa- dan zijn dit
slechts enkele katholieken, die dus
de gcheele katholieke Kerk vormen
Ao.rvolgcn.s is dan hun handelwijze tegen
den geest van de Katholieke Kerk. die hij
l.et uiterlijke hel inwendige der aanbid
ding Gods opvordert ..in geest
waarheid'
3o. God-zelf heeft in 'l Oud-Verbond
veeleer een uiterlijke godsrlicnstviexin;
met schitterend ceremonieel voorgeschre
ven. Hij gebood aan de Joden de ceremo
nieën Ie onderhoudep. In 't Nieuw Ver
hond heeft Hij hot echter aan Zijne Kerk
overgelaten, oin de heilige geheimen van
den godsdienst met een passend ceremo
nieel ie 'oren. en bediende <le Zaligmaker
zich ook van verschillende ceremonieën
Hij sloeg zijne oogen ten hemel, zuchtte,
spuwde op don grond en raakte daarmee!
de tong van een doofstomme aan. Hij bad
met gebogen knieën, viel op zijn aange
zicht ter aarde, blies over Zijne apostelen
als Hij hun den H. Geest mededeelde. Bij
Zijne hemelva iPt zegende Hij hen met op
geheven handen
De geheimen-zelf van den godsdien
kunnen we ons voorstellen als een koning
liet ceremonieel als een prachligen man
tel, waarmede de koning omkleed wordt
Hel dool hiervan is. de aandacht der
schen op de Godsdienstoefeningen te vos
i:gen, doch volstrekt geen zucht tot pralen
De Protestanten gevoelen zelf zeer goed
'at zij „to" weinig doen voor den uilerlij
ken godsdienst. 'I Duidelijkst hlijkl d
wanneer een Protestant eene Katholieke
godsdienstoefening bijwoont. Menigeen
„zegt" dan: hoe schoon zijn toch di<
plechtigheden hij de Katholieken, doch al
len zullen „denken": hoe koud is in onzen
FrolestanUchen godsdienst alles van onze
geboorte af tot ons stervensuur.
Do uiterlijke plechtigheden hij het ver
richten der godsdienstoefeningen bijv. hij
een Priesterwijding, kunnen een diepe in
druk op ons hart'maken. Zij zetten aan de
bediening der heilige zaken een bijzonde-
luistcr bij, boezemen ons eerbied en
ontzag in en wekken onze aandacht tot
God op. Denkt er maar eens aan, wan-
recr wij de godsdienstoefeningen in de
kerk met luister zien verrichten. Wij aan
bouwen het altaar prachtig versierd,
wij zien den priester in plechtgewaad liet
II Offer der Mis opdragen, de Avierook-
geuren driugen door het heiligdom, de ge
loovigen knielen in eerbiedige houding
teer; alles is er op ingericht om ons ont
zag, eerbied en hoogachting voor God in tc
boezomen. Deze ceremonieën zijn noodig,
oin onzen geest tot God te verheffen:
Daarom zegt dan ook de Kerkvergadering
van Trente: „De natuur van den mensch
is zoo geschapen, dat zij niet licht zonder
uitwendige hulpmiddelen tot de overwe
ging van de hemelsché dingen kan wor
den gebracht". Het ware te wenschen, dat
alle gcloovii do beteekenis der ceremo
nieën goed '"u: de Kerk verlangt daar
om dan ook, dat de kracht en de beteeke
nis der ceremonieën aan de geloovigen
Avorden verklaard.
Een Theologant.
YVETTE GUILBERT EN DE
PRINS VAN WALES.
Yvette Guilierl, dc bejaarde, is nu een
dame geworden, die ingetogen leeft en
dm nog wat natoert op haar reputatie
die zij a s d.souse eens had gevestigd.
,7'J, da B™ote kunstenares van het ievens-
i t'-rï keel wat herinneringen te
schrift gesteld en die memoires zullen
gelezen worden door vele tienduizenden
hen aardig verhaal uit den bundel (die
in 1 arijs verscheen hij Crasset); het ver
haal van een lang geleden episode, laten
W'J hier volgen naar de vertaling van
kroniek FraDSS™ i" de Ncd. Dames-
Op oen avond, zoo vertelt Yvette, dat
iz m de Farusclip scala zong, werd er
dringend opgebeld, men vroeg mij aan de
telefoon Ik was in scène en stuurde mijn
kamenier naar do directeurskamer, waar
het toestel hing. Iemand die in Bristol Ho-
lel logeerde, het vragen of ik over twee
aagen zou kunnen optreden in een parti-
cu ter huis in Cannes. Ik liet antwoorden,
dat ik lederen avond in Scala zong, mijn
serie voorstellingen niet kon onderbreken
en I arijs met verlaten.
irpSü nï UUÏ" latCr word opnieuw op-
gebed. Ditmaal g,ng mijn directeur aan
liet toestel. Opnieuw verzocht men mij,
naar Cannes te komen. Ik moest toch
vooral allo moeite doen, geld kwam er
niet op aan, heelemaal niet
tv.™ (l11;ecl.eur' heei ZGnuwachtig en heel
bang, dat zijn standje op de een of andere
manier werd bedreigd, antwoordde een
tandeinn1? 1 u® "'C' mecr ,G ond«-
hande.en viel. Iedere artist wist. dat hij,
SfL'TW ïcll,ond™. maar niet op
.1, ioslc uitnoodiging buiten de
stad kon gaan optreden
Het gesprek duurde en duurde, de heer
I ne a0,eJ wilde von B60» weigering
hooren cn de directeur, ten einde raad,
net mij roepen.
treA.„1,eh0ef<!e d'm aï°nd "iel ""W OP I®
roden en ging dus, maar ik vond het
niets pleizteng. want ik wilde mijn direc-
vr n,cl 200 ontstemmen
vrieglk,!,u Sntloch*wel'he^ënfTt
nfet kttn verlaten "^ar^S op'reedt,^e
Aan den anderen kant antwoordde
mCl d™ gC'ram van het ho-
e u d,t v™apt uit naam van een der
SnV„^raCnkaanSCh° d™-
inn"Nj0" ïa? Behoord," zei ik droog en
l 'naar hl°ef aandringen
voegde ik er bits aan toe: „Ik heb toch'
zeker wel het recht te weigeren a's ik
er geen lust in heb."
Op dat oogenhlik fluisterde mijn direc-
O a' ?'®,naas' "lij «land en die goedkeu
rend knikte, mij in hel oor:
„Noem een krankzinnig bedrag dan zal
kg Wel ophouden te zaniken. Vraag vijf
tien du,zend francs voor één avond
kgna\tnkkne'„0dmOTVan hC' kchra zai
»Mk°1omen ^n^"6" d"iZP,ld francs
Dadelijk klonk door dc telephoon:
gesproken""1"20 Hpó' gopd' A'
M'jn directeur en ik waren stom van
verbazing Ik kon Averkelijk de eerste
ikmii 7eir°U n'C'S zegBon' maai' toen was
in den hoorn':" mPeS'" m sprat opni<"™
"Kan' morgen hij mij, rus Saint La-
der lx^prokeir"nIlen Wd Terder ®en en an-
Den volgenden dag kwam er iemand
Amerik VCr'C dP' 11,11 m,s' °S<»™ Goeie? "en
Ammkaausche mihonairsvronw. dien
vinter in Cannes woonde en daar den
ward8 VH> on3]0" (d.en'atere» koning Ed-
"ai(j \ii) 0p bezoek kroeg. Men had don
Pnns gevraagd, wie hij na "et diner
wenschto to hooren. Hij had Yvette Guil-
treden ,liJ noo,'« kad zien op-
Stijf van rheumatiek kwam ik in ree
z 'sj., r ktane des -A
wüskraehf t? kunnen zingen Maar mijn
wuskia, lil deed wonderen eu omstreeks
'i™ uur was ik in de villa. C'kS
we?d m,?°lw7eaS na°g a,B''«>P«l. Ik
S/ V andere artisten. van de
edte Francatse, in een salon gelaten
Daar g,ng de deur naar een aangrenzende
kamer open, mts Goelet kwam
en verzoekt mij in verband met de aan-
ran'8Ené ïa!' d°" •Ptikomsligen lonfug
Eng, and, geen „gewaagde" liederen
zoo zet ze hei woordelijk te zingen.
O. L. VROUW TER
STRANDWAKE.
(Marseille).
Als uit den hemel ten zegen
In haar kleed van enkel goud,
Halverwege, afgestegen,
Straalt de Lieve Vrouwe en houdt
Aan al wie omhooge schouwt,
Haar Kindekc tegen.
Zij houdt hel met bei haar handen:
Boven Avaait het al to fel;
klaar de Kinderhandjes spanden
Wijd zich uit: hun hoog hevel
Drijft met wind en water spel
Langs schuimende stranden.
Die weg de zeetfn op varen
Met hun hoop en moed en trots,
Staat wel niemand na to staren
Zoo lang als do Moeder Gods,
Zoo wijd over klip en rots,
Zoo wijd op de haren.
Dio uit de verte weer keeren,
Zien, hoe zee en hemel splijt,
Op do grauwto bij 't halvecren
Klip en rots naar voren glijdt
Met het beeld: hen benedijt
Dc Moedor des Hoeren.
fr. E. VAN KROONENBURG.
sega?nad„Üodr d?n g<fndiSd vooraf-
i" k^ro'oTgeSedT^a-mtdTe" rZ°n
Yvette r 'n. s: 2ij anl"'°°i'<lde dat
Hij bekeek ml, ,'e^aZ,Ile.tOI> 2"n Bericht.
v|.s?eh- hSS "dL
kcdvTmmTd^^^d^hl'ra'nt^'X-1
koz^n" lledero?'zie 1 fTzich,,g £c"
toe en zei: bwam naar mij
jèJfiacre"ShhKei',Ta|",W'n liodJ'a Behoord,
zekeren I ,G 11 trouwens ze'f
«OPS llï ZTZChan-
V0°Wh,edn..nil dp"
mij In de groètsto 'vcider-enheid
^iaïsaSi
hooren J°nTO m<,,si<,s z0,,d<'n "msen
spse
..onvergetelijke» avond was. Cm
selïe?"' aD 00r u doen. mademoi-
ësrtet-iSZ-x
rjtt
in was in doodsangst rlat
dc. Pzms or iets van zou hegriinfu vr;
SF- d
o.,
vrnnwoi,!" r,jko -An'oi'ikaansche
a at
Aasi m de oogen: „Ja Hooehpifi it
HoogS^ioh nrdarUnX^^aaM"
dank den ^ê-
v«i> ,W". ^OBOntwaardigd, hoos over zoo
voel huichelachtigheid
Xa het d'ncr werd gemusiceerd. Sulli-
tJ?» i"B. jn ,,:a"° zillc" '-OI'V kind
(Ute destijds een van Loudens bekende
kunstenaressen was) zuchtte meer dan zij
het zong, een Engelsch liedje en danste
erbij. Zij was een allerliefst, klein, teer,
roodblond, aristocratisch wezentje. Toen
trad tot mijn verwondering een fluitist
op, eigenlijk meer een „doedelzakman",
die in die jaren tot een geweldige attractie
van de Londcnsche music halls behoor
de. De prins van "Wales en de hertog van
Connaugt begonnen mee te fluiten.
Nadat ik gezongen had betoogde de
prins van Wales moer dan een uur ach
ter elkaar, en telkens weer, dat het zijn
vurige wensch was, mij ook verder te be
schermen.
„Ik dank u, hoogheid voor deze groole
eer, ik dank u. Wilt u me heioven, het
aanstaande seizoen met het hof in Palace
Theatre te komen? Ik ben daar geënga
geerd en dat bezoek zou mijn reputatie
voorgoed vestigen.
„With great pleasure" antwoordde do
prins „deel mij uw komst maaï" tijdig
mee."
Hij hield woord. Gedurende mijn en
gagement in Palace Theatre was een der
avonden de Koninklijko loge heelemaal
gevuld.
Veel jaren later zag ik koning Edward
VII nog eens terug. In Mariënbadt in
zijn gezelschap waren toen mrs. Hall-
Walker, lady Gunard en markiezin de
Ganay. In hotel Weimar waar de koning
logeerde Averd een lunch gegeven. Na
den lunch noodiqde Zijne Majesteit mij
uit te zingen. Ik had een aantal oud-En-
gelsche liederen op mijn repertoire, die
ik in het Engelsch zong. De koning was
daar zeer moe ingenomen en vroeg mij
hoe ik aan die mooie liederen was geko
men.
„Majesteit", antwoorddo ik, alleen de
titel al van dit kleine hoekje is 'n vondst:
„Pills to purge melancholy". De koning
was zóó verheugd, dat hij mij uitnoodigde
die liederen aan het hof de Koningin te
komen voorzingen. Een paar maanden la
ter zong ik zo inderdaad in Buckingham
Pa'ace.
De koningin droeg een lila gewaad,
zonder sieraden, alleen een „hondeket
ting" van parelen hield haar sleep op.
Heel slank, heel koel, maar toch héél
elegant, complimenteerde zij mij over de
manier, waarop ik als een „dame A'an de
wereld" zoo zei ze het ondeugende
dingen kon zeggen. Maar zij schonk mij
geen bloempje, zij bood mij niet 't klein
ste eouveniertje aan bij dit optreden ten
hove.
Toen ik eens niijn verbazing hierover
den koning meedeelde, ater, opnieuw in
Marienhad, antwoordde Zijne Majesteit,
6cbuddend van den lach:
„Als do mannen verkwistend zijn, zijn
de A'rouwen zuinig".
EEN WEERSPANNIGE
HOED.
Ik wil u leiden, waarde lezers, naar
Lourdes, om u de ware geschiedenis te
vertellen van een weerspannigen hoed
en van de manier, hoe de Heiligo Maagd
het aanlegde om er een gedweeë hoed van
le maken.
Want er is in de geschiedenis Aran ver
schillende gebeurtenissen te Lourdes, één
dingoh! een heel Hein ding. ik geef
het toe, maar dat toch even goed van be
lang is. Ik bedoel dc hoeden, en wel man-
nenhoeden.
Het is op het uur van de processie.,
achter de rij van zieken.... en pelgrims,
zijn er de nieuwsgierigen uif den omtrek.
Dit zijn badgasten uit Cauterets, Luchon
of Biarritz. Ieder uur brengt de autocar ze
aan, en weer terug. Tusschentijds willen
ze wat zien: Mevrouw en de jongedame
komen de Heilige Maagd van Lourdes be
groeten, en mijnheer vergezelt ze....
Het meerendeel van den tijd is hij even
zoo belangstellend als zin vrouw cn doch
ter. Hij weet, dat hij op het bewuste oogen
hlik een kniebuiging moet maken. met
een knie, die hij zorgvuldig beschermt door
een zakdoek of opgevouwen krant er
der te leggen, opdat lijn broek toch niet
vuil zal wordeu.
Wat zou men er in Luchon of Biar
ritz van zeggen!
Het gebeurt dan nog wel eens, dat mijn
heer vergeel zijn hoed af te zeitin. hetzij
bij het voorbijtrekken van het H. Sacra
ment, hetzij op het oogenblik van de zege
ning.
Mevrouw cn de jongedame, zijn zicht
bare engelen, die aan zijn rechter- en lin
kerzijde geknield zijn, trekken lem dan
aan de panden van zijn jas en flnisteren:
Papa, je hoed.
Je hoed, Evariste....
En Evarist e buigt ditmaal voor het be
vel van de dames en voor den goeden God
hij ontbloot het hoofd....
Wanneer mijnbeer alleen is, gaat hel
niet altijd zoo gemakkelijk!Hij weet
niet dat hij liet hoofd moet ontblooten!
Of wol. hii heeft bet vergeten Of nog
•anders, hij durft nietHij ziet rond of
een of andere passagier van de auto-car
uc- oogen niet op hem gericht heeft Dik
wijls verandert hij van plaats, zoekende
naar een afgezonderd hoekje, waar het
niet zoo erg opgemerkt Avordt, dat hij den
bood ophoudt.
Wat hem in dergelijke gevallen nog redt
is het ontmoeten van een heer, dio zijn
hoed heeft afgezet.of geknield is. Dan
komt hij nader, hurkt naast hem neder, en
moedig Avordend, ontbloot hij ook ein
delijk het hrofd.... hij heeft een voorgan
ger gevonden!....
De aarzelende hoed heeft opgehouden
le wijfelen
Maar zoo i cn dan gebeurt het, oh!
zeer zeldzaam! dat de hoed niet
Avijfelt; hij blijft dan hardnekkig op het
hoofd Aan den eerhiedwaar.digen drager
vastzitten.
Om zoo te zeggen, hel is do hoj
iemand, die onbevangen is, van I
vrijdenkt voor zoover zijn cigea|
nis gaat.
Het is de authentieke gesehicdej
een dier Aveerspannigc liooden,
ik u iets Avilde vertellen:.... I)gl
Ai-aar liet over gaat, trok de belanj
van de Heiligo Maagd: naar de tij
hij u op uw beurt wel inleresseewJ
Het was Donderdag G ScplorolxJ
Verschillende bisdommen lia&len
naar Lourdes gezonden.
Een van deze, Julienne gehcetcnj
jaar oud, k'Avam uit Rheims.
Op het laatste oogenhlik had met
ezondon om de bedevaart mee te j
Zij was voorzien van gcneeskundi|
pieren, die de president van het
echter onvoldoende achtte. Ook tu
gevraagd, dat zij naar het Bureau
zou worden, om haar daar te om
ken. Daar zij veel pij:» leed. had h*
matras op een beweegbaren branci
ten maken, om do eventueelo pijnen
bij het overbren'Tn veroorzaakt
worden, te ontwijken.
Het medisch onderzoek had denj
morgen plaats: vier doctoren verleg
één narig een lendenonlsteking in
gaanden staat met verschillende elt]
zweren.
Het was in dezen toestand1
moeito geconstateerd gedurende i
vijf uur.... dat Julienne uitgestrél
haar vervoerbaar ziekbed, op het]
van de Rozenkranskerk, Avacht on
voorbijtrekken en de zegening van t
lerheiligst Sacrament.
Achter haar, vooraan tusscben d
rigtc en pelgrims, stond een vriidd
niet alleen daar gekomen om „vrjj U
ken", maar ook om te toonen. dat Im
dacht".
Deze soldaat der vrije gedaouu]
naar het scheen, zijn hoed stevig ql
hoofdyerder een sigaret op de a
terwijl hij met het eene oog gerinjl
tend, cn het andere uitdagend rond]
Dan had hij nog de handen in do ei]
of het wmter was!
Ondertusschen had onze „denkerl
wachtende op de komst van Hem, d
als z'jn persoonlijke vijand be6chi
noodzakelijkerwijze Julienne opx«
alsmede den toestand van de zieke,
wie bij de minste beweging een kréi
pijn ontsnapte.
De onafgebroken reis A'an Rheuti
l ourdes had de zieke door de vclei
ken en trillingen van den trein,
uitgeput.
Ziedaar ex nu een, zeide hij bi
zelf. die ik „hen" uitdaag tc genezal
Bij het naderen der H. Ilostie, ut
een drager hom er opmerkzanm op. d
zijn hoofd niet ontbloot had
Anne ziekenbroederI Hij kon i
succes zijn plaats in de prccossie
innemen.
Dal gaat u niets aan!.tk hi
hoed op, en ik houd den hoed op, m
antwoord van den „vrijdenker"
Pilatus had zooiets reeds geze#!
andere termen: „Wat <k gescbrevci
heb ik geschreven."
Doch ziet, op hetzelfde oogenhlik,
de monstrans het teeken van geloof
de zieke
Ineens, als een veer. richtto Ia
zich op; een pijnlijke schreeuw onto
haar, maar dat was dan ook het rt
van de ziekteEn zij knielde ned
Jezus te bedanken, die gekomen m
haar te genezen.
Maar tegelijkertijd knielde at
nog een ander neder. Dat was
denker.Zijn hoed had hij niet Dl
het hoofd; de H. Mzagd, di was bi
getwijfeld, had daarvoor gezorgd ci
met de handen gevouwen, het hoofd
gen, weende hij....
Eenige minuten later, terwijj mee
Uenne naar het Onderzoek ingd
brengt, loopt een man het Rozeal
piein over, begeeft zich in de kerk.,
werpt zich in een biechtstoel.
Denzelfden avond vroeg bij uaarl
naam van de zieke.... en ook <k|
haar den volgenden morgen te i
zien.
Men vertelde hem. dat zij Mme. Ei
heette (zooals men weet is hasard if
Hollandsch: toeval, geluk).
De goede God heeft ook spotlel
Hij genas een zieke om een anderel
te maken, en die hij als voorwerp]
voor koos heette nu juist.
(geluk).
Een door do Voorzienigheid U|
toeval!
Den volgenden morgen can£lil§
drie en twintig doktoren, onder
zich de vier bevonden, die den vorilfll
de ziekte hadden vastgesteld, de ge*
als vaststaande en, om haar abnii
vlugheid, in tegenstelling met alle
stelde regels dor hedendaagsche
schap.
Denzelfden morgen nam Julianfld
sard het kleed en de bezigheden v»j
ziekenzuster aan.
Zij kreeg ook bezoek van den bekfc'
De één, vroolijk om haar genezen lie
de andere om zijn ziel. die al
Avare uit den doode was opgewekt.
beiden, de een nog gelukkiger dan d
dere, hadden oen onderhoud, dat it
eigen naïeve taal was, het Te Deus
hen, dl l niet wisten.
„I. Cr#
