De Herdenking van Leiden's Ontzet.
De 38ste feestviering der 3 Octobervereeniging.
Het nieuwe toekomstbeeld: de Leidsche Hout.
Ideaal weer; uitbundige
feeststemming; geen orde
verstoringen.
't Begint zoo langzamerhand traditie te
worden, dat het feest der 3 Octobervereeni
ging ter gelegenheid van Leiden's Ontzet,
een in alle opzichten geslaagd feest kan
genoemd worden.
Zelfs nu, na een regen- en stormperiode
zonder weerga, mag men op een uitnemend
geslaagde feestviering terugzien.
Tal van factoren droegen het hunne
daartoe bij. In de eerste plaats wel het feit,
dat het bestuur der 3 Octobervereeniging,
bijgestaan door talloozo commissies, steeds
voor een degelijke en een tot in de perfec
tie uitgevoerde voorbereiding zorgdraagt,
waardoor een goed verloop op 3 October
els'het ware van tevoren gewaarborgd is.
In de tweede plaats het feit, dat de zoo
populaire vereeniging overal mag rekenen
en steunen op welwillende medewerking
van gemeentebestuur, politie, vereenigin-
gen en burgerij, hetgeen tot gevolg heeft,
dat het bestuur vrijheid van handelen
heeft zoover zulks voor do uitvoering der
©p touw gezette plannen noodzakelijk is.
Maar dat alles zou in zekere mate niets
te beteekenen hebben, indien niet de aller
noodzakelijkste medewerking werd verkre
gen van Pluvius, die de 3 Octobervereeni
ging ongetwijfeld en warm hart toedraagt.
Immers, 't is toch wel zeer opmerkelijk,
hoe de feestvieringen der laatste jaren tel
kenmale opnieuw door bijzonder fraai weer
begunstigd werden. En hierop had men
dezen keer allerminst mogen hopen. De
weersgesteldheid der laatste twee dagen
was toch wel van dien aard, dat degenen
die nu mooi weer ..ebben durven voorspel
len, inderdaad wel bluf-optimislen ge
noemd mogen worden.
Desondanks *t was mooi weer. zelfs do
zon ontbrak niet. Was het dan te verwon
deren, dat ook deze feestviering weer
moest slagen aangezien alle andere facto
ren voor een welslagen aanwezig waren?
Er was dan ook als immer weer feest
vreugde, feestvreugde van den vroegen
morgen tot den laten avond, die gelukkig
door geen wanklanken van ernstigen aard
werden verstoord, iels wat bij 'n aanwezig
heid van zoovele tienduizenden feestgan
gers als ter telken jaro zijn, wel weer op
nieuw vermeld mag worden-
Als we hier schrijven over wanklanken
van ernstigen aard, zal mon zich afvragen
of er dan wanklanken van minder ernsti
gen aard zijn gehoord. Daarop mogen we
een bevestigend antwoord geven, want
wanklanken blijven bij zooveel duizenden
menschcn, waarvan velen hun vreugde te
veel in drankvreugde omzetten, niet ach
terwege Het drank-misbruik bij een derge-
lijko feestviering zou minder moeten zijn,
dan zou er voor zeer vele menschen van
hetgeen de 3 October-vereeniging biedt, nog
meer to genieten zijn. Maar, deze zaak tot
een goede oplossing to brengen zal wel een
utopio blijken. Als iemand hier verande
ring en verbetering kan brengen dan zijn
liet de feestgangers zelf, die ook bij vreugde
bun gezond verstand moeten gebruiken.
Hopen wc dat zulks moer en meer het
geval moge worden.
We willen hier, traditiegetrouw, weer
een korte beschouwing geven over het
verloop dor di'.erse feeslelijkheden, om ze
voor het nageslacht voor immer vast te
leggen.
DE OCHTENDFEESTVIERING.
Het programma voor de ochtendfeest
viering week dit jaar in geen enkel opzicht
af von de traditioneele nummers, die tel-
kenjare opnieuw de revue passeeren en
werd do dag ingeluid door
Oe reveille
Vroolijk scheen de zon reeds aan den
hemel, toen do eerste feestganger^ zich op
maakten om van den inzet van den dag ge
tuige te zijn.
Uil alle declen der stad kwamen de men.
schen stadhuiswaarts om het wakkere poli-
tiemuziekgezelschap te doen zien, dat er
ook menschen zijn, die geen „reveille" noo-
dig hebben bij een dergelijke feestviering.
Wat is dit nummer van het programma
in do waardeering van het publiek geste
gen sinds de eerste maal, dat de reveille
het begin van den 3den October aankon
digde! Waren dien eersten keer de men
schen als het ware to tollen, nu komen er
steeds meer en dicht rond de trappen van
het stadhuis saamgegroept in het nog wel
wat koude morgenuur, luisteren zo gretig
na wat Bolderdijk's ensemble presteert.
De nieuwe burgervader, nieuw althans
voor do 3 Octobervereeniging, mr. A- van
de Sande Bakhuuyzen, toonde hier alreeds
onmiddellijk van zijn medeleven met de
vereeniging. Burgemeester van de Sande
Bakhuyzen was prompt op tijd en op de
groote pers van het stadhuis, waar liet da-
golijkscli bcsluur der 3 Octobervereeniging
zich bij hem voegde, schonk hij het muziek
gezelschap een gewillig oor.
Nauwelijk waren de tonen van het klok
ke zeven verstorven, of dirigent Bolderdijk
gaf bet teeken tot het Wilhelmus.
Daarna volgdo een koraal-nummer, een
vroolijk liedje aan de Zee, een marsch en
tof slot liet Wien Ncerlandsch Bloed.
Na afloop der reveille onderhield de bur
gemeester zich ccnige oogcnblikken met
den dirigent, waarna hij zich huiswaarts
begaf, om later aldaar met zijn eclitgenoole
to worden afgehaald voor
De Koraaimuziek.
We welen niet, of het dit jaar voller was
in en rond hot v. d. Werffpark, waar de
zangers en zangeressen van negen zang-
vereenigingen, onder leiding van den heer
Leo J. Mens, do koraaimuziek ten gehoore
brachten. Zeker is het echter wel, dat
meerderen dan voorheen hebben kunnen
genieten van dit onmisbaar program-num
mer doordat een luidspreker van Philips
was aangebracht, die de muziek verder
bracht. Voor degenen, die in de nabijheid
der luidspreker- stonden, was de muziek
thans goed hoorbaar, doch verderop ging
de duidelijkheid door het geroezemoes op
straat teloor.
Het stedelijk muziekkorps verleende bij
deze uitvoering weer als altijd zijn welwil
lende medewerking.
Toen de eerste acht nummers van het
programma ten gehoore waren gebracht,
nam do burgemeester, aan de voeten van
het standbeeld van v. d. Werf, bet woord,
om, na den medeburgers onzer goede stad
gewezen te hebben op het fraaie weer, hen
in gedachten terug to voeren naar de da
gen van Leiden's Beleg, toen de dappere
burgers onze stad zoo dapper verdedigd
hadden. Staande aan de voeten van het
standbeeld van v. d. Werf, wilde spr. hul
de en dank brengen voor hetgeen zij toen
gedaan hebben.
Do burgervader spoorde allen aan te
denken aan do wilskracht, waarmede zij
alles volbracht hebben en samen te werken
aan het heil der Sleutelstad.
Dan verzocht spr. met de zangers en
en zangeressen mede te zingen het Wilhel
mus en daarbij to gedenken onze geëerbie
digde Vorstin, die het feest van Leiden's
Ontzet ongetwijfeld in gedachten mee
maakte.
Na het zingen daarvan hief de burge
meester een hoera! aan voor Koningin Wil-
helmina, dat door duizende kelen werd
herhaald. Dat was het pakkende slot van
do Koraaimuziek.
Haring en wittebrood-
In het Waaggebouw aan de Aalmarkt
was men intusschen reeds geruimen tijd
bezig met de unieke traditie: de uitdeeling
van haring en wittebrood, een zeer oud en
toch steeds aantrekkelijk nummer van
de feestviering.
Er hadden zich weer 2655 personen op
gegeven, die gelukkig gemaakt konden
worden met do jaarlijksche feestgave,
waarbij de firma v. Nello weder een pakje
koffie en tabak uitreikte.
We zagen ze daar weer komen ouden
van dagen en jongeren in den bloei des le-
levens, die allen dit gemeen hebben: minder
bedeeld te zijn met aardsche goederen dan
de meesten hunner medeburgers, maar
desondanks zijn zij het toch, die het beeld
der bevrijding van de stad van den onder
gang door hongersnood als vrijwel het
eenig specifieke historietrekje aan Leiden's
Beleg en Ontzet doc-n voortbestaan.
Ook hier toonden de burgemeester en
zijn eclitgenoole alsmede de oud-burgemees
ter jhr. mr. dr. N. G. de Gijselaar weer
hunne belangstelling.
Het muziekgezelschap T. en D. zorgde
hier onder leiding van den heer Noorda-
nus voor do noodige afwisseling, terwijl
als nieuw nummer hier op het program
ma stond: Philips Radiomuzick, een num
mer wat wel in den smaak is gevallen.
DE MIDDAGFEESTVIERING.
De optocht.
Hoe vond u de optocht? Prachtig, niet
waar. Het was werkelijk een succes-num
mer van deze 3 Octoberfeesten, en een
ieder was er over in de wolken. Ditmaal
was het eens geen „uitdragerij'' van gra
ven en gravinnen in fluweelcn kleedij,
maar iets origineels. Alle hulde aan den
ontwerper Nico de Jong, die op een sim
pel gegeven als een bosch zij het dan
een reeds voor zijn geboorte beroemd
bosch als het Leidsche een heele op
tocht van twaalf praalwagens wist uit te
spinnen
Het eerste gedeelte van de stoet droeg
in het programma de snorkende titel „Het
bosch en de menschheid". Na de gebrui
kelijke eerewachten, besturen en herauten
te paard opende de feeststoet met den
praalwagen van het sprookje een inge
wikkelde groep, waarvan men te voren
een diepgaande programma-studie moest
hebben gemaakt om er alles van te begrij
pen. Klein Duimpje en zijn broeders
trippelde door de straten, gevolgd door
dwergjes, die in een vitrine het lijk van
Sneeuwwitje meetorsten. De Schoone
Slaapster, dio daarop volgde, had hevige
moeite om haar oogen.... dicht te hou
den. Heel aardig was Moeder de Gans
met de groote kanten muls op 't hoofd. Er
stond nog zooveel op dezen wagen, dat het
leek of de verzamelde sprookjes van
Grimm er totaal mee uitgeput waren:
Hans en Grietje knabbelend van het paD-
nekoekenhuisjo, Roodkapje en de Wolf en
de ridder met do draak, welke laatste met
een rood-lekkende muil over de voorplecht
vau den wagen hing als de eeuwige gaper
der drogistenwinkels.
Do jachtuit vroeger tijden en mo
dern had een ruim aandeel in 'do
stoet. Het is een altijd aantrekkelijk onder
werp geweest in de middeleeuwen, maar
ook heden nog. Werkelijk, ik geef aaan de
moderne ruiters in hun vlammend-roode
jas de voorkeur boven de jagers uit den
tijd der vijf Dirken. Oud en nieuw werd
vau elkaar gescheiden door een volledig
uitgerust padvinderskamp, met een hoog-
oplaaiend kampvuur.
Deze wagens waren allen met veel
smaak en veel zorg uitgewerkt: do bos-
schen leverden dennenhout en mos voor
een zoo natuurlijk mogelijk geheel en de
rangschikking der personaadjes was over
't algemeen bijzonder gelukkig.
Wanneer er aan den optocht een wa
gen-wedstrijd verbonden was, wellicht dat
de uitslag even verschillend zou zijn als bij
do etalages tijdens de winkelweek. De wa
gens waren stuk voor stuk zoo geslaagd,
dat het moeilijk lijkt er een uit te pikken
en to proclameeren: dat is de mooiste.
Maar de meeste belangstelling trok zeker
„Het bosch en do vier jaargetijden des le
vens" om reden dat wij menschenkinde-
ren steeds dat begeeren te zien, wat ons
onthouden wordt. De wagen had vier ta-
ireelen, aan iedere zijde een. Wie de
winterzijde gezien had met de kleumende
oudjes, was erop gebrand ook den ande
ren kant, de herïst, te kunnen beoordeelen.
De lente werd voorgesteld door een man
neke en een meisje, die blijkbaar met de
Vitus-dans behept waren hoe houd je
het anders vol, drie uur rond een boom
te tollen. De zomer was een „gezeten"
echtpaar, waarvan de mannelijke weder
helft zich met een bepaald koninklijk ge
baar en een stroohoed een koeltje toe
wuifde.
Waarom werd de kaboulerwagen bij de
eerste afdeeling ingedeeld en niet bij de
tweede: „Het bosch en zijn bewoners''.
Zijn kabouters dan menschen, ja of neen?
Deze streng-wetenschappelijke vraag werd
nog kwellender, toen bleek dat de elfjes
wèl bij do volgende groep waren inge
deeld.
Ondertusschen wanneer wij de weten-
schappelijken kant laten rusten: het wa
ren aardige wagens, volgeladen met Brun-
hilde-volkje. ,,'n Woud zonder nimfen",
zegt liet programma, „is als een ei zon
der zout". Men kan er aan toevoegen: En
in October hebben kinderen met bloote ar
men het erg koud. Zij zaten op haar vuist
te blazen en met haar armen te slaan! De
„schoonheid'' der kleeding was hier op
oen wat al te goodkoope wijze ge
zocht! De ensceneering was ook hier
prachtig b.v. de wagen der bloemen met
de enorme afgeknapte beukenstam.
Wanneer men do optocht niet van den
schoonsten maar van den didactischen
kant ging beoordeelen, viel de prijs ten
deel aan wagen IX. Hier viel (e loeren!.
Op een mollig mos-tapijtje was een „span
netje" gezeten onder het groene loover
van een bosschage „Indien dit bosje clap-
pen kon, wat melden 't al vTijagel" Dori-
lca (het vers voornoemd is genomen uit
het bekende spel van Hooft) was echter
beter op dreef dan Daifilo, die zich slun
gelig maar zoenen liet, dan links dan
rechts. Toch, hoe aangenaam die bezig
heid Dorilea was, zij hield het geen drie
uur vol.
Voor dezen wagen uit liepen dansparen
in Bilderdijkscho kleederdracht van crino
lines en lange slipjassen. Maar „loopende
dansparen" is zoo'n contradictio in termi
nis, dat wij eerst de dorde maal, dat de
stoet voorbijtrok, de bedoeling snapten.
Misschien niet snugger.
De tegenstanders van de Leidsche Hout
werden heerlijk aan de kaak gesteld in den
volgenden wagen. Zij namen hun bespot
ting overigens vroolijk op, waaraan de
flescb van Oom Nurks niet vreemd zal
zijn. Met hun gezwollen waterhoofden
waren zij aan 't hossen, waarbij de ezel
voorging in 't charlestonnon. De „helden
figuur met zwaard" met een wollig haard
kleedje om zijn schouders, wist bij dit
vroolijk gezelschap met zijn figuur geen
raad.
Allegorische voorstellingen gelijk de
twee volgende wagens zijn heel interes
sant, wanneer men weet wat het voor
stelt. Het was een en al symbool. Er was
can ste'demaagd, een Dag en een Nacht
enz., maar de hoofdzaak komt hierop
neer, dat de elementen en de stad allen
huldigen het reuzen-idee om een Leidsche
Hout te stichten.
Maar 't is een algemeene waarheid
men krijgt niets voor niets. De op
tocht word besloten door hengelaars en
peuraars in grijze jassen en strooien hoe
den. Zij waren zoo loos, om netten met
lange stokken te nemen, die tot de open
ramen van de tweede verdieping reikten.
Het geheel deed denken aan een collec
tanten-collego op Zondagmorgen.
Het is maar te hopen, dat er flink go-
geven is! In ieder geval is het denkbeeld
van een Leidsch Bosch door de optocht
populair geworden.
De geldinzameling veer den
Leidschen Hout.
Hoe het gegaan is met de geldinzame
ling voor den te stichten Hout? Of er
veel is binnengekomen?
Op het oogenblik welen we zulks nog
Diet. "Wel is er hand gewerkt, speciaal
door de heeren, die den heelen langen
optocht met do collectezak hebben ge-
loopen, dat het zweet hun uitbrak Voor
degenen, voor wie een vermageringskuur
i;iet kwaad is. was zulks zoo erg niet,
maar anderen hadden zulk een kuur niet
noodig en ook zij hebben ijverig gecollec
teerd. Er was maar één jammer, althans
met het oog op het voorgestelde doel, dat
de collectanten nl. niet veel rustiger hun
werk konden doen. Dan toch ware er veel
meer opgehaald. De collecte (er waren
eenige emmers klein geld) was heden
morgen nog niet geteld.
Intusschen reeds vroeg in den morgen
werd de penningmeester, de heer R. de
Wilde verrast door 'n gift voor den Leid
schen Hout. Do ochtendpost bracht hom
n.l. een brief van een Amerikaan, Hol
lander van geboorte, waarbij een cheque
van 100 was ingesloten.
In het begeleidend schrijven schreef
de schenker: „Ofschoon geen Leideiraar,
doch Amerikaan van Ilollandsche ge
boorte zijnde, ben ik toch door historische
banden aan uw goede stad verbonden en
gevoel ik mij altijd thuis in uw midden.
Ik ben dan ook donateur uwer vereeni
ging en telken jare deel ik met u in de
feestvreugde van den 3den October, die
ons herinnert aan het roemrijk verleden
uwer stad.
Tot mijn leedwezen ben ik ditmaal ver
hinderd uw feest bij te wonen, doch ik
wil toch gaarne mijn bijdrage zenden
voor het goede doel. dat uwe vereeniging.
thans beoogt door het lot stand komen
van den Leidschen Hout, waarmede ik van
narte instem.
Ik sluit dus hierbij in een cheque, groot
j 100 en wensch u goed succes met het
bijeenbrengen der noodige gelden".
Behalve deze gift ontving de penning
meester van een vooraanstaand stadge
noot nog een gift van 100.
DE AVONDFEESTVIERING.
In de Stadsgehoorzaal.
De Gehoorzaal was 's avonds gewijd
aan de kleinkunst u weet wc), die
kunst, welke men niet met een hoofdletter
schrijft, en welke zoo pretentieloos is, dat
zij bovendien nog het praedicaat klein
voert, maar welke kunst desalniettemin
toch amusant kan zijn.
Natuurlijk was de groote zaal tot in de T
uiterste hoeken bezet evenals de foyer, I
waar hetzelfde programma werd gegeven
en het talrijke publiek bleek zoozeer
overtuigd van de amuseerende kracht de
zer kleinkunst, dat het herhaaldelijk van
die overtuiging de meest ondubbelzinnige
blijken gaf.
Bij den aanvang werd gul een oranje
kleurig programma uitgereikt, een atten
tie welke het gezelschap artiesten niet op
de juiste waarde schatte, want al dadelijk
deelde de heer Rodi Roeiers mede, dat do
directie een ruim gebruik had gemaakt
van het recht tot wijziging.
Van het oorspronkelijke programma
bleef vrijwel geen stuk heel.
Op zoo'n avond moet er gelegenheid
zijn om een climax te bereiken en daar
om begint men niet direct met het beste.
Als zoodanig was blijkbaar in de groote
zaal bedoeld het eerst optredende dans
paar, dat Elwin en George heette, 'n
Paar bungelende bloote beenen, 'n lampe-
kap van 'n rokje en verder wat gewankel
op de maat van de muziek, euphemistisch
dansfantasieën genoemd.
Enfin het volgende was aardiger. Toen
kwam Rodi Roeters, de sneltoekenaar,
die alleraardigste karikaturen teekendc
met een paar rake streken van zijn stuk
je boutskool. Arme de Gijselaar de oud
burgemeester was de clou, maar de teeke
naar kende hem blijkbaar niet meer.
Typisch was de mimieker Teily, die
allerlei bekende persoonlijkheden imiteer
de zooals Gort v. d. Linden, Lloyd George,
keizer Frans Joseph, Hindenburg, enz.
Deze figuren slaagden buitengewoon goed.
Toen o.a. Willem III verscheen, ontlokte
deze verschijning een spontaan „Wilhel
mus van Nassouwe".
De actrice Lotje Kohier declameerde
daarop een soort pleidooi van een denk-
beeldigen rechter. Zij was beklaagd van 't
stelen van een stukkie zeep en verweerde
zich wanhopig. Echt het genre van Lotje
Kohier, wier creatie van „Sprotje" wij ons
nog zeer goed herinneren.
Na wegvoering van Lotje jongleerde
Greta Gardailly (zoo ongeveer luidde de
naam, misschien was het ook wel een
beetje anders) met stokken, hoeden, ballen
en theekopjes. Een buitengewone prestatie.
Zooals in een goed variété past, waren
het eigenlijk allemaal buitengewone pres
taties. Want noemt u het maar eens niet
buitengewoon, als een stel duiven allerlei
gymnastische toeren verricht, zooals wip
pen en draaien in een molen enz. Madame
Gilbert liet het haar beestjes toch maar
doen.
En toen kwam Ben Ali Libi. Deze Oos-
tersche meneer tooverde o.a. een stel bank
biljetten van burgemeester van de Sande
Bakhuizen, die de voorstelling mede bij
woonde, in een citroen. Zijn goocheltoeren
waren verbazingwekkend, evenals de gym
nastische toeren van The Williams.
Als slot Koos en Gees Speenhoff,
verzoek. Met applaus werd hun wederver
schijning in Leiden begroet. Hun reper
toire van oude en nieuwe liedjes, voorge
dragen op de bekende Speenhoff-manier
oogstte veel bijval cn vormde een geslaagd
slot voor deze voorstelling.
In den Leidschen Schouwburg.
De Schouwburg hoort niet officieel
tot de 3 October-viering.
Maar f e i t e 1 ij k is de uitvoering in den
Schouwburg op 3 October bij de feestvie
ring inbegrepen. Zelden of nooit is de
Schouwburg zóó goed bezet als op 3 Oc
tober en bij de keuze van het stuk wordt
ook met. de stemming van dezen dag reke
ning gehouden.
Zoo was 't ook gisteravond. „Do Tante
uit Indië" van Henri van Wesmeskerke
door het Vereenigd Haagsch Tooneel gaat
er bij het publiek in en doet 't vóóral op
'n avond als van 3 October uitstekend. De
al in een goedlachschc stemming verkee-
rende toeschouwers zijn nog ontvankelijker
dan anders voor grappen en komische
scènes.
Mevr. E. de Boerv. Rijk, de hoofdper
soon, geeft 't behoeft eigenlijk niet ge
zegd zeer mooi spel. Eerst als mejuf
frouw Dribbel, de kamerverhuurster, cn
later als de rijk geworden douarièrc Drib
belhet volkomen inleven in haar rol, zij
"t dan 'n enkele keer met 'n tikje over
drijving, haar vaak geestige zetten doen
de lach als onafgebroken aanhouden-
Het gegeven van het blijspel komt in 't
kort hierop neer: mejuffrouw Dribbel, die
met een dochter en een nichtje samen woont
cn kamers verhuurt aan jhr. Sloet van
Overvoorde en Bob ten Cate, die de twee
jonge dames het hof maken, wordt plotse
ling rijk; haar zwager Jacob Kortekaas
komt haar vertellen, dat zijn vrouw is over
leden, zonder testament na te laten, zoodat
zij de helft van het rijke bezit krijgt. Zij
gaat nu verhuizen van Amsterdam naar
Den Haag, waar zij deftig gaat doen. Mid
den in een komische spiritistische seance,
waarin de geest van de overleden vrouw
van Jacob Kortekaas wordt opgeroepen,
verschijnt de ten onrechte dood gewaande
vrouw, Marie. De douarière Dribbel wordt
nu weer mejuffrouw Dribbel, maar alles
komt weer goed terecht, doordat mevr.
Marie Kortekaas heel royaal baantjes uit
deelt aan de heele familie en aanverwan
ten.
Het spel van de meeste acteurs en ac
trices beviel uitmuntend, maar de applaus-
bulde na elk bedrijf en aan het slot was
vooral voor de begaafde actrice mevr. E.
de Boerv. Rijk; zij ontving ook bloe
men.
Wij kunnen tot onzen spijt o.a. om de
enkele volstrekt niet aeslhetische!
dansen in het tweede bedrijf de vertooning
niet onvoorwaardelijk aanbevelen. Waarom
acht men toch op het tooneel zulk 'n klee
ding geoorloofd? Vraagt men dan niet voor
toonecl-actrices respect?
Na het eerste bedrijf werd gecollecteerd
ten hale van het pensioenfonds voor too-
neelartisten.
HOE HET OP STRAAT EN OVERAL
WAS.
Mag ik nog eens even enkele algemeene
indrukken geven van het 3 October-feest,
voordat ik tot ©en meer bijzondere be
schouwing van de avond-genoegelijkheden
overga 1
WEER 3-flCTOBER-WEER?
„Zie je wel 't is nou alweer zoo'1
Werd er algemeen gehoord
„3-October wordt natuurlijk
Door den regen weer vermoord".
„3-October, ieder jaarfeest
Wordt bet weer opnieuw gezien
2 October soms mooi weder
Daags daarna hoost het voor tien-1
Wel, 'k ben nu twee jaar in Leid®
Tweemaal was ik bij dat feest,
En het is toevallig tweemaal
Prachtig zomerweer geweest.
Dat is nou toch eigenaardig,
Bovendien een leuk idee
Ik nam dus voor 3-October
Zeker 't zomerweertje mee.
Drie October, deze feestdag
Moet nu voortaan steeds zoo zijn
Ober, hutspot met een klapstuk
Plus een portie zonneschijn 1
Katholieke ügeni)
LEIDEN.
Woensdag. Geestelijke oefeningen vo
leden der St. Joseph's Gej
St. Lodewijkskerk, Steens
19, 8.15 uur.
Wcensdag. 3de Conferentie van
Hendrichs. St. Petruskerk,
Donderdag. Geestelijke oefeningen y
leden der St. Joseph's Gei
St. Lodewijkskerk, Steen
19, 8.15 uur.
Vrijdag. Geestelijke oefeningen
leden der St. Joseph's Gei
St. Lodewijkskerk, Steen
19. 8.15 uur.
fèflgemeene Hgefli
LEIDEN.
De avond- nacht- en Zondaglia
apotheken wordt van Dinsdag'
a.s. tot en met Zondag 9 Oct.
nomen door de apotheken van de H
H Blanken, Hoogewoerd 171, tolefo
en D. J. van Driesum, Mare 76.
406.
JHOEZöfiEi iEÖEöEEl
Door de Ver. van Vrouwelijke Sti
te LEIDEN. VVSL is a:
COSTUüülHUiS ERH
(A. J. v. d. LIJKE), het predicaal
leend tot het voeren van hare inl
voor de vele jaren uitstekende Co
leveranties.
i:ï
Wie geen Leidenaar is en het 3 0c
feest slechts bij na-me kent, kan zié
van toch geen voorstelling vormen,
als zoo iemand 3 October vieren wil
toch geen bezwaar. Hij stapt in
zijner inwoning op den trein en
in Leiden.
Dan het station uit enmaar
Hij kent geen straat, weet geen
geen bezwaar. De muziek brengt
mers overal waar het feest is.
Vlak bij het station staat een h
ca-virtuoos en om hem heen eet
aandachtige luisteraars, die gr<- 'ig
nen opvangen, die vanuit zijn wind
strument de lucht doortrillen. Drie
verder een trommelaar, die drie bi
zikanten met dof geroffel begeleidt
hier luistert een compacte mcnscht
vergenoegd naar de harde schettert
Hét is dan nog pas middag, mat'
een is er op uitgetrokken om den
te zien maarhet duurt nog
dat de optocht komt en dus
staan luisteren naar do groote vers-:
beid van muzikale ontboezemingen,
en der en overal inspiratie schijnen
ken in dit nationale feest
of minder succes.
Wie niet van muziek houdt, v#
is er wel iets anders, een man
aap©en uitgebreide familie,
alle leden in 't bezit zijn van ee
't is wel verboden, maar dat kon t
goed achterwege laten aerob
dan dalen we af naar de lager*
een man wiens eenigste muzikaal
bestaat in 't „bespelen" van een tai
en dan iets moet je toch pra
iets aan het publiek geven voor
dat straks rinkelend in je pet zal
„sierlijk" uitgedoste, hin>pel«ndi
mannen die je al huppelend een do
der je neus duwenhun gelaat is
hun eenigste praestatio bestaat li
len, waarvoor zij eenig kopergeld
vangst nemen.
Do muzikale uitingen zijn in!
zeer vele en van de grootst denkjj
scheidenheid. Beslist om de rij,
ontmoet je een „pierement" dat
klagelijke tonen ten hemel zendt,
instrument beurtelings ontword
de rechter- en linkerarm van dl
man, die onvermoeid het orgeb
wentelen. En tusschen die „pief
voor zoover er nog plaats is,
violisten, harpisten, cellisten, tr
ten, pistonisten, fluitisten, etc. ia
opvolging.
Dus de weg wijst zich vanzelf-
Dan komt de optocht; dc
menschenmassa wriemelt netjes
kant en dringt, zich tegen de bi
om den optocht doorgang tc ver
Dc optocht stelt voor „Dc
Hout". Een belangwekkende b<*
hiervan gaf mijn collega reeds,
volsta met een opmerking van cö
jonginensch, die een praal
zag trekken, een bosch voorstelW
in een aantal jagers. Hij zette
den aan den mond cn riep in oa"
