TWEEDE iGEDER.
iekoe blad
„de leidsche courant'*
vrijdag 16 september
DE PERS.
geen legende.
Jiet „weggejaagd", maar na mislukte
speculatie heengegaan.
Inder dit opschrift schrijft Het Han-
lsblad:
lat de drie afgetreden wethouders be
fte gevoelden aan den klaagmuur te
n staan weenen over vervlogen geluk,
zoo menschelijk, dat het onbillijk zou
de gisteravond in 't Concertgebouw
ane uitingen op een goudschaaltje te
laar een bewering is er, die niet door
beugel kan. De heer Wibaut heeft het
dig gevonden de drie afgetreden wet-
ders met zeker pathos voor te stellen
„weggejaagd''.
Ju weet ieder, ook de meest critieklooze
dc massa daar in 't Concertgebouw,
daarvan geen sprake is, dat de heer
jaut met name met bijna algemeene
amen tweemaal tot wethouder was ge
en dat hij en de heer de Miranda
en geen wehouder meer zijn, omdat de
sterdamscbe federatie haar invloed
't overschat.
erstond na haar besluit om geen wet-
dersportefeuille te aanvaarden als men
drie kon krijgen, is te dezer
'tse op 25 Juni 1.1. gewaarschuwd, dat
dergelijk besluit moest leiden tot een
tting van het college van B. en W.,
niet met de samenstelling van den
1 overeenkwom.
en heeft volgehouden, blijkbaar er op
inend, dat de groote beteekenis van
heer Wibaut en het belang, dat bij
zaak op het spel staat, de niet-socia-
n wel zou nopen onder het juk, dat de
dom. federatie had opgesteld door <e
e speculatie is mislukt en de niet-
alisten zijn genoopt geweest een col
samen te stellen, waarvan twee leden
.Hen tijde bereid zijn plaats te maken
twee sociaal-democraten, en de po-
als „weggejaagd'' te poseeren moet
•om aanstonds worden belet.
'ie echter beseft wat een massa slikt
een man van gezag het zegt en het
r vaak genoeg wordt herhaald, dient
ond te doen, wat hij kan, om te ver
eren, dat de legende zich vormt als
het „burgerlijke blok" den heer
aut hebben „weggejaagd".
e Morgen schrijft:
)e wethoudersverkïezing in Amster-
is geëindigd met een nederlaag der
al-democraten; een échec, dat zij ge-
aan zich zelf te wijten hebben."
[un houding was onredelijk, dwinge-
kinderachtig*'.
bij een afscheid.
Maasbode schrijft:
is op de Jaarvergadering van „Pe-
Canisius" op gewezen, dat men voor-
jorzichtig moest zijn de politiek der
spartij niet te vereenzelvigen met het
olieisme om zoo aan de socialisten
m. elegenheid te benemen onder den
el van politiek den godsdienst te be-
en
den anderen kant werd er echter
indacht op gevestigd, dat vermenging
:odsdienst en politiek veel meer door
icialisten geschiedde dan door de
olieken.
laatsten kunnen letterlijk niets doen
roode broeders halen er dc politiek
zijn kunnen dit des te gemakkelijker
omdat nu eenmaal de Kerk, staan
de wereld, nooit geheel los van de
d kan zijn.
e echter soms door sociaal-democra-
le scheidslijn wel heel ergerlijk üit
Dg kan worden verloren blijkt uit een
ge welke de heer Kleerekoper in
Volk" van Dinsdagavond plaatst on-
let opschrift „Een scheiden uit de
en waarin wij lezen:
bladen brengen het beriebt, dat
BronsveldVitringa, het voorma-
famerlid, de wereld verlaat en zich
klooster zal terug trekken,
socialistische beweging brengt deze
vóór zij de poort der vergetelheid
aat, een eerbiedigen afscheidsgroet,
zijn niet vergeten, dat zij op 26 Oc-
1923 tot de tien Katholieken heeft
rd, wier stem den doorslag gaf voor
rwerping der Vlootwet en den val
igeering RuysGolijn.
feublletoss.
ar het Fransch, v. H. GREVILLE
>lik van Yvelina. dwaalde een oogen-
ags den wand, bleef even toeven op
idule van den schoorsteen en zocht
m zich heen, waarbij ze plots baar
zag. Vroolijk stamelde zij:
npa!
ard, trotsch op z'n YveJina dat zij
ïrkend had na een afwezigheid van
lan een maand, nam haar geostdrif-
zijn armen.
Is zoo'n verstandig ding! zei Ca.ro-
D haar handjes nam; zij is nog pas
n twintig maanden en ik verzeker
zjj al vlugger is dan een gewoon
an drie jaar.
r en dochtertje begonnen nu een
stelijko spelletjes welke alleen maar
ben voor hen die veel van kinderen
Beiden kropen over hot tapijt en
i dat het een lust was, totdat Ri-
hh opeens herinnerde dat hij bij
ïoonmoeder gekomen was om een
iname plicht te vervullen,
mevrouw neg niet terug? vroeg hij,
hij zich oprichtte en zijn kleeding
reek.
komt zij juist aan, antwoordde de
in reikte haar heer een borstel toe.
arscheen Karei in de deur en ver-
ine vrouw de Ia Rouverayo, die
f®tje bij dc hand hield,
ros schoonmoeder was het tegen-
Wie zich herinnert, welk een druk in
die dagen is geoefend, zelfs door de pers
tot zwijgen te bewegen, om het verzet in
de Katholieke wereld te breken, die kan
zonder veel kennis van de verhoudingen
daarginds begrijpen, dat er zedelijko
kraclit en sterk idealisme noodig waren
voor dc«ze vrouw om stand te houden in
haar verzet. Deze kracht putte mevr.
Bronsveld stellig in de eerste plaats uit
het geloof waartoe zij zich in den loop
harer jaren bekeerd had. Wie haar kent,
zal daaran niet twijfelen.
En ziedaar wat er voor ons, sociaal
democraten, uit dit afscheid van de we
reld spreekt. Wij kennen niet alle mo
tieven, die daartoe het besluit deden rij
pen. Maar zeker is het, dat deze vrouw,
die mot de roeping der geloovige de Ka
mer betrad, voor het volvoeren van de
taak, die zij zich daar gedroomd had, den
weg niet vrij heeft kunnen maken en
daardoor bittor is te leur gesteld Voor
een vernieuwing van haar mandaat heb
ben de strijdgenoolcn, die zij zich geko
zen had, haar trouwens niet geroepen.
Haar politieke rol was uitgespeeld.
Dit heengaan in afzondering, om daar
binnen den vrede te zoeken, wijl de strijd
naar buiten haar niet gegeven was, hoeft
ons, ja ons vooral, wal te zeggen over de
plaats, die voor het geloof, zoodra het
zich uit in maatschappelijk verzet, op
één onderdeel desnoods, over blijft: een
versluierd gelaat, achter kloostermu
ren.
Zelden hebben wij misselijker vermen
ging van politiek en godsdienst gcz'en en
de heer Kleerekoper. die zoo prat gaat op
zijn aanvoelin,^svcrm:",en, had moeten be
grijpen, dat hij met zijn vingers af moest
blijven van deze vrouw, die wel zeker is
niet „de poort der vergetelheid" door te
gaan (zooveel sympathieën volgen haar)
en die een offer brengt waartoe al het so-
c:alislisch gebral nog nooit één roode
dame bracht
Het nieuwe in 's heer en Kleerekoper s
beschouwing is, dat het klooster tegen
woordig ook al de plaats heet „die over
blijft voor het geloof, dat zich uit in
maatschappelijk verzet".
Nu begrijpen wij, dat de grootste vech
ters tegen het maatschappelijk onrecht
alle eeuwen door, uit de kloosters moesten
komen.
Alleen is ons niet duidelijk, waaraan zij
dan eigenlijk den haat verdiend hebben
van de socialisten, die de kloosterlingen
beroofden en verjoeeen waar zij konden
en er niet aan dachten „een eerbiedigen
afscheidsgroet" te brengen.
De -groet, vol kleine politiek dien de
beer Kleerekoper aan de Katholieke dame
brengt, js er een van de soort waarvoor
de spraakmakende gemeent een kwalifi
catie kent, welke herinneringen wakker
roept aan den apostel wiens naam onder
ons liever verzwegen dan genoemd wordt.
wetenmpeiwf berichten
MELAATSCHENZORG IN OOST-AFRIKA
Gouvernementeelc stelregels.
Do procurator der Witte Paters schrijft
uit Dar-cs-Salam (Afrika's Oostkust) d.d.
17 Augustus:
Wij hebben hier met de leden van het
Gouvernement een conferentie gehad over
de melaatschen Het is voor het Gouver
nement een gelegenheid geweest om zijn
zienswijze bekend te maken.
Deze is als volgt:
le. de me'aatschbeid is niet erger of
niet meer besmettelijk dan tering enz.;
derhalve is er geen reden om de melaat
schen van bun vrijheid te berooven, en
zijn;
2e. de melaatsclienkampen niet meer
verplichtend;
3e bij eene Misie of boma (verblijf
doorgaans van een gou ver nemen ts-ambte-
naar) kan een kamp zijn voor zieken in
het eerste stadium, dio verzorgd kunnen
worden met hoop op genezing (door in
jecties);
4e. verder kan een kamp zijn voor
ongeneesbare melaatschen, die er vrijwil
lig verblijven. Deze laatste kampen als
zijnde „charitas" zullen aan de Missiona
rissen worden toevertrouwd, met vergoe
ding van totale of gedeeltelijke onkosten.
•R.P. Kappel uit Eindhoven is belast
met zoo'n kamp.
,Een merkwaardige rede.
Merkwaardige en vooral behartigens
waardig© woorden heeft de Oostenrijksche
bondskanselier mgr. Sc i pol in ei ja rede
op den Duitschen Katholiekendag te Dort
mund gesproken. Het onderwerp Arbeid
en Kapitaal naar christelijk© opvatting be
handelend, wees hij erop, dat onder do ka
tholieken nog geen eenheid van gevoelen
bestaat over dc vraag, wat onder de hui
dig© moeilijke tijdsomstandigheden moet
worden gedaan. Wij staan aan ©en keer
punt in de geschiedenis, en nu openbaart
zich een scherpe tegenstelling tusschen do
behoudsgezinden, die meenen, dat er al
genoeg, om niet te zeggen t© veel, veran
derd en omvergeworpen is in de wereld, en
hen, die verlangen en met toenemend on
geduld verlangen, dat de katholieken als
de baniordragers zullen optreden voor oen
nieuwe economische orde en die een groo-
ten afval van de Kerk, en den ondergang
van kerkelijke instellingen voorspellen, in
dien het niet geschiedt.
Naar beide kanten laat ragr. Seipel een
waarschuwing hooren. Hij verwerpt allo
eenzijdigheid en veroordeelt zoowel het
fanatisme van Rechts, als dat van Links.
Dat men een sociale of economische orde
voor zóó heilig zou houden en verdedigen
als het geloof en de Kerk wraakt hij in
scherpe bewoordingen; en hij brandmerkt
het als een onverantwoordelijk© dwaas
heid, dat men het oude in het maatschap
pelijke leven, wat met dat leven is opge
groeid en saamgegToeid, zou afschaffen en
vernietigen, alvorens iets nienws en beters
zou zijn geschapen. Er moet tusschen de
uitersten een juiste, een goede middenweg
woeden gevonden, en de Ooatenrijksche
priestcr-stnatsman legt er daarbij den na
druk op, dat er geen economisch stelsel
bestaat, dat uit zich-zdf en door zich-ezlf
rechtvaardigheid en liefde waarborgt. Het
is de geest, die levend maakt, ook in het
sociale leven, en het is do verkeerde geest,
welke dc mer.schen in het ongeluk brengt.
Wie, door een onvruchtbaar doctrinaris-
me gedreven, terwille van een toekomst-
ideaal haat zaait tegen het bestaande, in
stede van tc trachten onder de tegenwoor
dige omstandigheden hot geluk zooveel
mogelijk te verbreiden, is geen vriend,
maar een vijand zijner medemenschen.
Het is toch niet de vraag, of een indivi
dualistisch, dan wel een collectivistisch
kapitalisme, do tirannie van den enkele of
de tirannie van de massa de vrijheid ver
smoort; zij mag op geenerlei wijze ver
smoord worden. Onder alle verkeerdheden
is wel de ergste-, maar helaas ook de mo
dernste die van een zich sociaal noemend,
doch in waarheid slechts papieren doctri-
narisme.
Tot zoover mgr. Seipel.
Heb zijn wij zeiden het reeds
waarschuwende en behartigenswaardige
woorden, welke hij deed hooren. En de zin
ervan moge algemeen en overal worden
verstaan. Ze doen ons terug denken aan
de vermaningen, welke Paus Leo XïII z.g.
aan de wereld voorhield in zijne staatkun
dige encyclieken, die de katholieken her
innerde aan de oude waarheid, dat Kerk
en geloof niet mochten worden vereenzel
vigd met een bepaalden regeeringsvorm,
of eenig politiek stelsel. Men moest er
steeds voor zorgen bet noodige onder
scheid te maken en hard ervoor tc ijveren
de bestaande instellingen zooveel moge
lijk te doen beantwoorden aan den eisch
der ware beginselen. Dit geldt ook voor
bet sociale en economische leven. En in
verband daarmede behandelde mgr. Seipel
nog do vraag, of er een christelijke econo
mische orde bestaat. Zij is, zcide hij, meer
of minder christelijk, naarmate de geest
van liefde en rechtvaardigheid meer of
minder in haar tot uitdrukking komt. Geen
tijdperk in de geschiedenis kan er aan
spraak op maken het ideaal volkomen te
hebben verwezenlijkt. Er waren tijden, die
het practisch benaderden, er waren ook
tijden van verval. En al heeft men een
gruwzaam en onchristelijk ka-pitalismo
leeren kennen, dan moet men toch niet
golooven, dat een heftig het kapitaal be
strijdend socialisme het geluk brengen zal.
Bij het socialisme dus besloot de spre
ker is het gevaar niet minder groot,
wreed en onchristelijk tc worden. Voor den
katholiek komt het erop aan, dat hij
steeds bereid is den weg te volgen, die op
waarts gaat. „De Voorhoede".
tea» m'ai Boekentafel
TIJDSCHRIFTEN.
Het Schild. Apologetisch Tijd
schrift. Uitgave der A. V. „Pe
trus Canisius. Jaargang 9, afl.
No. 3. September 1927.
De Seplember-aflevcring opent met een
artikel van pater dr. G. Vrijmoed O.F.M.
over „Een veelzeggende voorspelling over
Maria". Met die veelzeggende voorspel
ling worden hier de woorden bedoeld, die
iedereen lezen kan bij den evangelist Lu-
cus I 48, waar Maria, de Moeder des Hee-
ron, van zichzelvo voorspelt: „Want zie,
van heden af zullen mij zalig prijzen alle
geslachten", welke voorspelling, zooals de
schrijver aantoont, wonderbaar in vervul
ling is gegaan
Maria bad voor het eerst het prachtige
Magnificat, dat §inds dien in de Katho
lieke Kerk in alle toonaarden van schil
der-, bouw- en toonkunst haar is nagebe-
den.
„Mijn ziel verheft den Heer,
en gejuicht- heeft mijn geest in God,
mijnen Redder,
Omdat Hij heeft neergezien op de
geringheid zijner dienstmaagd.
Want zie, van heden af
zullen mij zalig prijzen alle geslachten,
Omdat Hij groote dingen heeft gedaan
de Machtige, en heilig is Zijn
naam".
Merkwaardig is hier allereerst, merkt de
schrijver op, dat in deze woorden eigen
lijk heel het wezen van de katholieke Ma-
ria-verecring ligt uitgezegd en aldus offi
cieel door het Gods Woord zelf wordt ge
sanctioneerd.
Prof. J. P Verhaar vervolgt zijn arti
kel over de Theosophische Vereeniging,
welke artikelenreeks den lezer een weten-
schappelijk-juist en zeer klaar inzicht
geeft in een dwaling van onzen tijd. die
zoovele zoekende en van het lout er-stoffe
lijke verzadigde zie'en trekt
In de „Galerij van Bekeerlingen" be
spreekt A. W A v. d. Eelaart de groote
figuur van Le Sage ten Broek
J. Westerman beschouwt de Avond-
maalkwestie in de Zweedscho Staatskerk
Pater Martin Stoks, Redemptorist,
wijdt een artikel aan prof dr. A. H. de
Hartog en zijn werk. Aan de inleiding ont-
leenen we:
Merkwaardig is ook voor ons Ka
tholieken de figuur van dezen leider
onder onze protestantschc landgcnoo-
ten, wjjl De Hartog, met breede eer
lijkheid, open oog hebbend voor de
schoonheid en rechten der Katholieke
Kerk, zich nooit tot rechtstreeksche of
bewuste bestrijding zal laten verlei
den, doch oer prijzend on verdedigend
te haren opzichte zou optreden
Daarom wezen ook hier eenige
woorden gewijd aan het karaker en
het streven van dezen ernstigen, eer
lijken zoeker, dezen harden zwoeger en
rusteloozen worstelaar, om le gera
ken tot het volle licht
De populaire, glasheldere apo'ogeti-
sche schrijver onzen lezers wel hekend
uit zijn in ons blad geplaatste artikelen,
tijdens zijn kapelaansschap aan „Sint-Pe
trus" lo Leiden Kap. v. Santé, schrijft
een rtikel onder den titel: Dwalen en men
schelijk.
Dan do zeer interessante rubrieken
Op den Uitkijk, Boekbespreking en Corres
pondentie.
Dux. Tijdschrift voor Pries
ters, die zich met de vorming der
R.-K. Rijpende Jeugd bezighou
den. R.-K. Centraal Bureau
voor Onderwijs en Opvoeding
Het tweede nummer van „Dux" vangt
aan met een artikel van dr Th. Rutten,
assist. JL K Universiteit: „Een psycholo
gie van de rijpende jeugd is van dwingend
belang". G. Lamcrs S.J. schrijft ter orien
teering op het gebied der problemen der
rijpende jeugd. Anton Seggcwis S.J uit
Diisseldorf, Generatprases der Kath Jung-
frauenvereino, behandelt het gevoelsleven
der meisjes. W van Adrichem pr. begint
een reeks artikelen over „Kolping en dc
jeugdbeweging" Yan Marcel Mauran
word uit ,',La Vie nouvelle" een overzicht
van de wording en groei der ..Association
UIT DE RADIO-WERELD.
Programma's voor Zaterdag 16 September.
Hilversum 1060 M.
12.00 Politieber
12.352.00 Lunch muziek door het Trio
D. Coroncl, viool, J. Drukker, cello, L. Kap
per, piano.
2.004.00 Aansluiting van de Cinema
Royal te Amsterdam. Filmmuziek door het
orkest o. I. v. Hng© de Groot.
6.007.45 Concert door het ANRO-
orkest. Mej. H. v. Breemen, sopraan. Eg-
bert Veen a. d. vleugel.
7.45 Politieber.
10.30 Persber.
8.10 VARA-avond.
Daventry 1600 M. en
Londen 3 6 1 M
12.202.20 Het Slydcl-Octet ca solisten.
3.20 Militair orkestconoert. Orkost en
solisten.
5.35 Kiuderuurljo.
6.20 Dansmuziek.
6.50 Tijdsein, weerbericht.
7.05 Vervolg concert.
7.20 Causerie.
7.35 De suites van Handel.
8.20 Licht concert door dc H M Cold
stream Guards Band.
9.20 Weerbericht, nieuws.
9.35 Hedendaagsche schrijvers.
9.50 Nieuwsberichten.
9.55 Variété.
10.5012.20 Dansmuziek.
R a d i o-P aris, 1750 M.
10.50—11.20 Concert.
12.502.10 Orkestconcert.
5.055.55 De Homonym jazzband.
8.5011 50 Concert. Orkest en artislen
uit de Parïjzer theaters.
Lange n berg 469 M., Munster
242 M-, en Dortmund 283 M
1.302.50 Lorlzing-concerL Iseglioka
pel en solisten.
5.506-50 Orkestconcert.
7 408.15 Vrool'dk concert.
8.209.30 Vioolconcert door Licco Arnar
9.30 Vroolijke avond. L. M. bommel,
humorist en orkest. Daarna tot 1.20 Dans
muziek. Iscgliokapcl.
Königswusterhausen 1260 M.
B e r I n 484 en 566 M
12.208.05 Lezingen en lossen
8.50 „Warbeck", vrij naar SchdUr's
fragment van V. Hahn. Orkest eu soli.
10.5012.50 Dansmuziek.
Hamburg 395 M
4.50 Werken van Mozart en Hay dn
6.20 Vroolijk concert.
8.20 Concert. „Wunschabend iiu Sep
tember" Orkest Daarna tot 11.10 Dans
muziek.
Brussel 1509
5.206.20 Dansmuziek.
8.35 Orkestconcert.
9.20 Kurhauscoucert.
10.5011.20 Dansmuziek.
M
catho'ique de la jcuncssr» beige" overgeno
men. Over „Eerbied en Opvoeding" schrijft
Victor Cathrein S.J., over „Takt" G ta
mers S.J Voorts Boeken- en Tijdschrif
ten-nieuws en Vragen hn s
„Dux" is, zooals wij bij het eerste num
mer reeds opmerkten, een tijdschrift, dat
ook ontwikkelde leeken, die zich voor do
jeugdbeweging interesseeren zéér zal in-
tcrossceren.
gemest die s&eróchticro
ONGELUKKEN.
De aanvaring van de „IJssclstroom"
Vermoedelijk slachtoffers
gevonden.
Uil Maassluis wordt ons geseind: In den
Waterweg is een lijk opgevischt. Vermoe
delijk beeft men hier tc doen mot ion
slachtoffer van de aanvaring van het
stoomschip „IJsselstrooni".
D c toestand van het schip.
Nadat Zaterdagmorgen het stoomschip
„ÏJselmonde" door het Enge'sche sloora-
beeld van mevrouw Bricc. Zoo levendig en
slank als deze was, zoo rustig en maje
stueus was de schoonmoeder die zelfs
langzaam in haar bewegingen en gesprek
ken was. Ook lag haar het hart niet op de
tong en hoe goed en feeder zij ook was,
toch miskende men vaak haar edele eigen
schappen, omdat zij zeer gereserveerd op
trad. Zij geleek wat haar inborst betrof,
meer op haar kleinzoon Karei dan op Yve
lina, hetgeen men echter in haar handel
wijze tegenover de beide kinderen niet kon
bemerken, want zij hield evenveel van het
jongetje als van het meisje, 't Was een uit
stekende, oprechte vrouw, die reeds vroeg
tijdig geleerd had zich daitgene te ont
zeggen, wat niet met de strenge vervulling
vervulling van haar plicht overeen kwam.
Er la.g verder iets sombers, iets droefs diep
in haar wezen, doch nimmer leed een ander
daardoor. Men zou zelfs gezegd hebben dat
haar een zekere droeve, melancholieke
stemming behaagde en dat zij zich daarin
thuis voelde.
Na dc eersite woordenwisseling werd Ka-
rel met zijn zusje alleen gelaten en Ri
chard volgde zijn schoonmoeder naar het
klein© salon. Dit was een vertrek van ge
wone grootte, maar zeer intiem gemeu
beld en talrijke portretten bedekten de
wanden; men voelde dat mevrouw de la
Rouverayo hier aanhoudend met al haar
herinneringen leefde. Een pop die in een
laag stoeltje zat bewees, dat Yvelina er
ook toegang had.
Zoodra zij zich neergezet hadden, begon
mijnheer Brico:
Ik vrees dait mijn brief u eenig leed
veroorzackt heeft.... wil mij dat dan ver
geven lieve mama.
Hij noemde mevrouw Bricc „moeder" en
zijn schoonmoeder „mama".
Hij had in deze vrouw, die hij trouwens
van jongsaf kende, een verborgen genegen
heid gc nden die zijn hart verfrischte en
bemoedigde.
Het heeft mo verdriet gedaan, ant
woordde mevrouw de la Bouvcraye, maar
dat is uw schuld niet Richard en ik maak
u daarover ook geen enkel verwijlt.
Een korte stilte volgde; zij keek hem
aan met haar mooie, donkere oogen, ver
moeid door zooveel tranen en vervolgde
langzaam:
Dat moest komen.
Wat, riep Richard bewogen uit, u
denkt dat
Hij durfde niet verder gaan, zoo wreed
scheen hot hem deze moeder te zeggen,
dat hij een andere vrouw op de plaats
wilde stellen van haar dochter dio hij ver
loren had.
Ik dacht wel dat u vroeg of laat zoudt
hertrouwen.... en ik kan u daarin geen
ongelijk geven.
Zeer verrast, maar nog meer gelukkig,
nam Richard de hand van zijn schoonmoe
der en kuste deze in een opweülng van
teedere kinderliefde.
Zij had hem begrepen.zijterwijl zijn
eigen moeder zoo moeilijk dio gedachte
aan een huwelijk kon verdragen!
Zijn dankbaarheid was grenzcnloos.
Men heeft mij trouwens reeds over
uw aanstaande gesproken; ik weet dat zij
schoon en goed is en geheel....
Wist u dat? vroeg Richard verwon
dert.
Jamen heeft mij allerlei nieuws
geschreven, antwoordde zij even glim-
Toch was het mijn moeder onbekend!
Ik had het recht niet haar daarover
te spreken! Het wae mogelijk dat het een
loos gerucht was en indien het waarheid
bevatte, dan was het niet mijn, maar uw
taak dat bekend lo maken, niet waar?....
Hij kuste nogmaals die wijze voorzich
tige hand van haar die zooveel brieve
opende zonder de behoof te te hebben het
haar toevertrouwde om zich heen bekend
lo maken. Dat was Richard een verlich
ting.
Mademoiselle Montaubray, hernam hij
met zichtbare vreugde, is een deftig, zeer
beschaafd meisje, maar toch ben ik geluk-
dig dat u mijn plan goed wilt keuren, of
schoon juist u en u alléén allerlei redenen
hebt mij dien stap te ontraden.
Heeft uw moeder dan niet hetzelfde
gedaan, vroeg zij met een eenigszins spot-
tenden glimlach.
Neen, antwoordde hij eveneens glim
lachend, en ik heb lang moeten redetwis
ten. Eindelijk heb ik oen resultaat verkre
gen dat me niet geheel voldoet; doch ik
reken op den tijd en op u.
Op den tijd, ikik? Och best©
Richard, ik heb geen invloed op uw moe
der, trouwens op niemand geloof ik.
Spreek mij nu maar eens over mademoi
selle Montaubray.
Dat was een kieschc, gevaarlijk© taak.
Hij kweet er zich echter schitterend van:
zijn schoonmoeder luisterde met veel aan
dacht en vroeg hier en <laar een ophelde
ring, hetgeen bewees dat zij veel belang
stcldo in het onderhoud.
Enfin, besloot Richard, ik verlang
slechts één ding, namelijk haar gelukkig
lachend.
te maken om haar tc bedanken voor haar
toewijding en genegenheid jegens n cn
mijn kinderen.
Het gelaat van mevrouw de la Rouve
rayo veranderde plots, gelijk dc aanblik
van een kamer, waarvan men de vensters
sluit.
Uw kinderen vallen buiten dc kwestie
dunkt me, sprak zij.
Wat? vroeg Richard met een schie
lijke beweging als van iemand die men in
koud water dompelt.
Uw moeder zal waarschijnlijk Karei
behouden. En wat mij betreft, u zult ver
standig genoeg zijn om te bcgrijren dat
het een dwaasheid zou zijn Yvelina van
mij op te eischen.
Mijnheer Bricc voelde dat. hij zich in zijn
schoonmoeder vergist had. Haar houding
scheen die van een verstandig, wel opye-
•vood mensoh dat inziet hoezeer een oppo
sitie bij het huwolijksplan van haar vroo-
goren schoonzoon, zou misstaan. De zo
grootmoeder zou onwrikbaar zijn.
Maar, sprak dc advocaat, Yvelina is
toch mijn dochter
Yvelina is dc dochter van mijn doch
ter, alios wat mij van haar overblijft, het
eenig© wezen dat mij nog aan liet leven
hechtIk zal zoo lang niet meer leven,
m'n dagen zijn geteldEn g© zult toch
niet den dricsten moed hebben aan ©en
moedor, die alles verloren heeft, het eeni-
go voorwerp van haar intiemste genegen
heid, te ontrukken? Bij mijn dood zal hot
kind u weer toebehooren en dan zal ik
gelukkig zijn dien schat in handen te late»
van de voorbeeldige vrouw die uw echtg©
nootc moet worden.
