WEEKREVUE.
AFSTANDSWAANZIN.
I Er zijn een massa van die dingen,
I -waarmede wij ons eigenlijk eens ernstig
I moesten bezig houden.
„Ernstig" zeg ik, want de wijze waarop
sommige hedendaagsche verschijnselen
I' zich openbaren is, door de zeer ver ooor-
gevoerde consequenties onrustbarend te
noemen.
Zoo staat nu dezen tijd in het teeken
I van wereldreizen maken in den kortst mo
gelijken tijd.
't Ls nu niet alleen meer op do wieler
baan, dat men in een uur tijds honderd
kilometertjes aftrapt en ik spreek nog
niet eens van de Tour de France en de
Tour door Nederland., die het in dezen lijd
tegen al die wereldreizen serieus moeten
I afleggen.
I Eerst waren er die dapper te voet de
I wereld rondkuierden, waarschijnlijk om
dat ze óf werkeloos waren en toch niets
I verdienden óf omdat ze "aan werken ecu
hekel hadden en zpo'n wandeling om Se
I wereld leverde in ieder geval de kost
■wel op.
Toen is men het per auto gaan doen en
I per motor en passant daarbij even
I dwars door de Sahara en per kano en
I per fiets en per wat al niet.
Het behoeft zelfs geen verwondering ie
I baren als er morgen iemand start voor
I een wereldreis per vliegende Hollander of
I per autoped.
Het schijnt nu eenmaal een winstge
vend bedrijf to zijn, het maken van we
reldreizen en het is dan ook geen wonder,
I dat in deze maanden van het jaar 1927,
dat in het feeken van de luchtvaart staaf,
I verscheidenen reeds over de Oceaan zfjn
I gevlogen.
Het uitzicht op roem en rijkdom heeft
de menschen vleugels gegeven en wie zoo'n
bravourstukje uithaalt is ineens binnen.
En dat moet allemachtig leuk zijn, als je
zeggen kunt, dat je binnen bent.
Nu zijn die oceaan-vliegtochten nog iets
waarvoor behalve heldenmoed en vastbe
radenheid ook kennis noodzakelijk is, wat
voor alle andere wereldreizigers niet het
geval is.
Want menschen, die met wat "voor ver
voermiddel ook behalve per trein
een reis om do wereld maken, doen het
om er beter van te worden speculeerend
1 op de senisatielust van lïet publiek.
Zoo tollen er op. liet oogenblik twee
Duitschcrs in een rotorschip de wereld
rond.
Dat Ls weer. iets nieuws.
Hun schip is een' soort amphibie, bruik
baar èn op het water èn op het land. Dat
I is voor de menschheid iets nieuws, daar
naar komt men kijken en als er genoeg
kijkers hijeen zijn, gaan de „al tisten"
7.oo noemen zij zich zonder blikken of
blozen met aanziclitkaarten rond en
verkoopen die „als loon voor de moeite"
zooals op de achterkant gedrukt slaat. Die
artisten hebben het zelfs aangedurft de
Duitsche tekst op de achterzijde ook in
het Hollandsch daaronder aan te bren
gen en wel als volgt:
Sport en Studiereis.
Rond om Europa.
I Start Kiel 1926. Einddoel Kiel 1932.
„Eer dat wij onze reis, door de geheele
Europaische Staten, anntraden, hebben
wij een Propagandareis, door alle groote,
Steden van Deutschland gedaan. En leg
den een tofaale loopbaan af van 6000 K.M.
Onze Reis word in Photo-opnamo vast
gehouden, als loon voor de moeite''.
Hierin ziet u bij deze wereldreis eens
een gelukkige uitzondering, want behalve
een sportreis is het ook een studiereis
Dat leest men er trouwens direct al uit,
want die tweo artisten schijnen alle
machtig veel van komma's te houden, wat
zeker op sterk iiilellectueele eigenschap
pen wijst.
Hoe het zij en uit welk opzicht dan ook,
als u nog eens in een toestand van chro
nische geldverlegenheid geraakt, dan is
een wereldreis in ieder geval een goede
remedie.
c;
Toen de zaak was beklonken, wandelde
juffrouw Nivorstone naar huis, bedenkend
hoe hevig lady Essel haar tegenstond.
Als die Farringdon een kerel is,
meende zij, zal hij 't zaakje wel in een
week in orde brengen. Maar ik mag lij
den, dat hij niet lijkt op zijn nicht.
Terzelfdertijd werd aan lady een brief
bezorgd van Douglas Farringdon, die zijn
nicht mededeelde, dat de ster van zijn le
ven resideerde in de buurt van Tuffries
en dat hij derwaarts kwam in de hoop, de
haan van die ster te kruisen. En de jon
geman noemde den naam van die ster en
verzocht zijn bloedvenvante, hem te hel
pen hij deze aangelegenheid. Hij voegde
er hij, te vertrouwen, dat zij Roze Niver-
stone kende en van het meisje hield.
Dit schrijven was uitmuntend geschikt
om de dame razend te maken op dit oogen
blik., nu zij zich de wet had zien stellen
door de oude vrouw, die in een hutjo
woonde en die haar wilde gebruiken om
haar kleindochter aan den man te bren
gen. Ze had grooten lust, 't heele plan
onderstboven te gooien.... maar 't tin
nen blad.
Zij schreef haar neef, dat ze veel belang
stelde in zijn voornemens, maar dat zij
door omstandigheden verplicht was, haar
logeerpartij een week uit te stellen.
Eer hij komt, redeneerde zij, zal ik
de Niverstone's wel zoo beleedigen, dat
geen verzoening mogelijk is; als ik eerst
't blad maar heb.
De eerstvolgende dagen, terwijl zij te
Londen was, zon lady Essel op een mid
del, om haar koopovereenkomst gestand te
doen naar de letter, maar niet naar den
geest. Onderwijl verheugde de oude juf
frouw zich op haar succes.
Roze die niets van het contract wist en
meende., dat lady Essel haar gevraagd had
uit dankbaarheid, werd geheel ingenomen
door de zorg voor haar garderobe met het
oog op de logeerpartij. En een jongmenscli
te Londen brak zich het hoofd met het
voor hem onbegrijpelijke document, dat
hij ingesloten vond in den brief van zijn
nicht, tot hij op een gedachte kwam, die
niet ver van do waarheid was en hem woe
dend maakte.
's Zaterdagsmiddags verscheen het rij
tuig van Tuffries prompt voor den ingang
van Perry Cottage en de lakei overhan
digde juffrouw Niverstone een briefje,
luidend: „Gelieve het blad aan brenger
dezes mede te geven.
M. ESSEL."
De knecht had last, als hij 't pakket niet
kreeg, de jongedame ook niet mee te bren
gen.
Roze vervuld van blijdschap over drie
nieuwe japonnen en het vooruitzicht, dat
er iemand zou zijn, om die te bewonderen*
had geen lijd voor argwanende gedachten.
Ze vond het heerlijk in een rijtuig te zitten
als een princesje en wuifde hij 't afscheid
grootmoeder toe, zoolang ze haar kon zien.
De oudo vrouw bleef alleen met haaü
grimmige gedachten.
Den volgenden morgen brak de storin
los. Dozc werd aangekondigd door de
komst-van een ietwat opgewonden knap
jongmensch, dio zich voorstelde als me-
fteer FarringUóft. »- e
Juffrouw Niverstone, meenend, dal hij
van Tuffries kwam, was blij verbaasd, dat
de zaak al zoover gevorderd bleek, maar
hij hielp haar uit den droom met de ver
legen vraag naar juffrouw Roze.
Komt u dan niet van Tuffries? vroeg
zij teleurgesteld. 'Mijn kleindochter is op
bezoek hij lady Essel.
U moet u vergissenahrzelde de
jongeling.
Vergissen. Hoe kan ik mij ver
gissen? Lady Essel inviteerde haar verle
den week en gisteren heeft 't rijtuig haar
gehaald.
De jongeman vatte vuur.
Lady Essel was gisteren te Londen
en vertelde, dat ze daar nog veertien dagen
bleef
Juffrouw Niverstone wipte op uit haar
stoel.
Wat bazelt u toch, riep zij. Lady
Essel heeft logé's van gisteren af.
Ik was ook geinviteerd, maar ze
schreef mij, of ik het bezoek veertien da
gen wilde uitstellen.
Een oogenblik keken de twee elkander
aan als vijanden inplaats van bondgenoo-
ten.
En zij heeft zoo'n poets durven bak
ken aar. mijn kind, barstte eindelijk juf
frouw Niverstone uit. Nadat ze mijn blad
te pakken had.... Wat weet u ervan?
vroeg ze plotseling.
Hij liet haar 't contract zien en legde
uit, hoe hij 't in zijn bezit had gekregen.
-Je bent zeker niet zoo dom, ver
waardigde zich juffrouw Niverstone, dat
je 't raadsel oplost van twee dwaze vrou
wen die tegen elkaar intrigeeren. Maar ik
moet Roze gaan halen, meneer Farring
don. Ik vrees, dat zij 't sinds gisteren niet
erg prettig heeft gehad, dank zij haar
grootmoeders slimheid.
't Is een schande van mijn nicht,
riep hij, witgloeiend.
Of wacht eenswilt u haar voor
mij gaan halen? Ik begrijp niet, waarom
ze niet dadelijk teruggekomen is.
Zij blikte Farringdon na, terwijl hij
snel voortstapte en hij zou gevleid zijn ge
weest als hij haar goede opinie over hem
vernomen had.
Het duurde niet lang, of Farringdon
was van zijn boodschap terug. Roze, ge
lukkig en blozend* bleek niet te hebben
begrepen, dat het doel was geweest haar
to beleedigen. De huishoudster had haar
ontvangen met de mededceling, dat me
vrouw iu de stad was opgehouden en het
meisje verkeerde in de stellige meening,
dat haar gastvrouw iu den loop van den
dag zou opdagen. Zij had geen flauw ver
moeden, dat de lady, zich houdend aan de
letter van 't contract, haar op Tuffries
veertien dagen wilde laten logeeren, zon
der dat er iemand anders was.
Grootmoeder, die meende de jongelui
best een oogenblik zonder haar gezelschap
te kunnen laten, ging 't briefje opzoeken,
dat de palfrenier van lady Essel haar den
vorigen dag had gebracht. „Gelieve 't blad
aan brenger dezes mee te geven. M. Es
sel''. Gelukkig, dat zij 't had bewaard.
Gewapend met dit document, wandelde
zij naar Tuffries en overhandigde het den~
hofmeester, die haar ontving.
Ik heb dit van lady Essel gekregen
zei ze.
De man herkende dadelijk het schrift.
Zal ik u een jon een meegeven, ora
het te dragen? vroeg hij-
Neen dank u; dat kan ik zelf wel.
Haar afwezigheid thuis was nauwelijks
opgemerkt, doch haar terugkomst werd
met blijdschap begroet.
Farringdon achtte het geraden, terstond
aanzoek te doen.
Neem dit van mij, sprak tot ant
woord zijn nieuwe verwante, hem 't pak,
dat ze droeg, overgevend. Foei, laat ik nu
uitrusten.
Wat is dat? vroeg hij glimlachend.
Dat is Roze's eerste huwelijkscadeau,
het tinnen blad. „N. K."
OP EEN MOOIE ZOMER
OCHTEND.
door Pierre l'E r m i t e.
Het station van Saint-Targeau bij aan
komst van den avondtrein van 7.30.
Dames en jonge meisjes in lichte toilet
ten komen haar man of vader afhalen:
enkele boeren stappen uit, beambten en
veel visschers, met hun ellenlange hengcis,
hun schepnetjes, hun vischhaken en hun
kleine emmers, van 't hopfd tol de voeten
gewapend om hun eerzaam beroep uit te
oefenen. Ze vormen een heele groep en
roepen elkaar toe:
Kijk me eens die pieren r~ /I een
beroemd advocaat,--terwijl1 hij een- tinnen
trommel, opent. Zit er geen leven Lu?
Alle visschers huigen zicli over dén tróra
mei en beschouwen begeerig een vies, vet
tig gekrioel van levend gedierte.
Dat zijn vleesc-hworqwul zegt er
eende_ jqiijne h.pbjjci^, .blood,armqe^e
Geef"er mij wat van?.smeekt -er
een met een verlangenden blik -in ziju
oogen.
Noen.ik heb mijn berekening
gemaakt en ik kan er geen enkele mis
sen
Een heerlijke.. JulL-avondzon belicht dit
landelijk tafereel; en een vreemdeling die
dit rustig station zou beschouwen van
waaruit langzaam de gezinnen en de enke
lingen door de lommerrijke lanen huis
waarts keeren, zou zeggen:
Wat zijn 't toch allemaal brave en
gelukkige menschen, die Franschen!.
Er was echter, op 't oogenblik dat. dc
trein zich weer in beweging wilde zetten,
iemand uit een coupé derde klas gestapt.
Die man zag er uit alsof hij achterdoch
tig was.
Zou 't een misdadiger zijn?Neen
met zijn wijde broek van grauwe pilo,
zijn rooden ceintuur, zijn blauwen boeze
roen, zijn goedig uitzien van brave Gal
liër, geeft hij den indruk een eerlijke pol
dergast te zijn.
Zich tegen den muur drukkend, kijkt hij
eerst naar rechts dan naar links
dan naar buiten.
Maar alles is rustig rondom het kleine
stationDo molensteenen gonzen re
gelmatig aan den kant van den weg bij de
heek; de vogels zingen huif avondgebed in
de boomen: de groene Seine schijnt zich
zoo lang als ze is op 't weiland te willen
Uitrekken om een goeden nacht door te
brengen en de groepjes van de dreven zijn
niets meer dan kleine stippen aan den ho
rizon.
Dan neemt, met oen vlugge beweging,
de man zijn mand op.... nog eens naar
alle kanten heengekeken?en hij loopt
zoo hard hij kan den weg op, die door 't
jonge kreupelhout naar zijn dorp voert.
Hij kon nog niet ver gegaan zijn of drie
mannen in leeren vesten komen op hun rij
wielen aanrennen; ze zien er wild en woest
uit.
Ik ben er zeker van, dat hij hier is
uitgestapt!.... Hij had in Ponthierry wril-
len uitstappenMaar hij heeft jouw
bemerkt en ging toen door.
Mij hij zou mij gezien hebben?..
Ja.jouw je hebt je dan ge
noeg voorover gebogen over de barrière.
toen is hij teruggekropen achter in zijn
coupé
Op dat oogenblik komt er oen meisje aan
met een brood onder eiken arm.
Zeg eens, zus, vroeg de oudste, heb
je niet een van onze makkers dien weg
zien opgaan?.
Jazegt 't kind.
Met een bruine broek?.
Ja.
Is hij al ver weg?.
Neen, maar hij liep zoo haastig!.
De arbeider liet een woesten schreeuw
hooren:
Vooruit!
't Kleine meisje, een weinig 'verschrikt,
zag ze weer op hun fietsen springen en
met moeite dc steile helling oprijden-
KALENDER
N.B. Als niet anders wordt aangegeven
heeft in deze week iedero H. Mis Gloria
en Credo. De geweno Prefatie.
ZONDAG 11 Sopt. Veertiende
Zondag na Pinksteren. Mis:
Protector. 2e gebed v. d. H.H. Protus
en Hyacinthus, Martelaren; 3e A Cunctis
(ter cere var. alle Heiligen/; 4e voor dn
Bisschop (wegens den verjaardag zijner
kcu/o. Gebed uit. de Mis op den vrjaar-
dag van de keuze en wijding van den Bis
schop). Prefatie v. d. Allerh. Drieëenheid.
Kleur: Groen.
Wij hebben hier geen blijvende woon
plaats, maar zijn bestemd voor het Rijk
Gods. Daarop moeten allereerst onze stre
vingen gericht zijn. (Evangelie en Commu-
nio). Maar er zijn er zoovelen, ook onder
de Christenen, die er naar streven hunne
neigingen, in strijd met dc H. Wet Gods,
te bevredigen, streven ook naar den Mam
mon, d.w.z. naar den rijkdom en angstig
bezorgd zijn voor het tijdelijke en het
Rijk Gods vergeten, 't Is het gevolg van
kleingeloovigheid, van gebrek aan ver
trouwen op „Onze Vader, die in do heme
len is".
Vandaag houdt de Kerk ons voor oogen,
dat wij als ware Christenen, d.i. volgelin
gen van Christus, onze bedorven natuur
met Gods hulp moeten kruisigen (Gebed;
Epistel), moeten vertrouwen op God. Want
het is goed tc vertrouwen op God, beter
dan op de mensehen (Graduale). Wie op
Go<l vertrouwt zal Zijn bijstand ondervin
den (Introitus; Offertorium), vooral in het
II. Offer der Mis en in de H. Communie.
(Stilgebed en Postcommunio).
MAANDAG 12 Sept. Mis v. d. H.
Naam van Maria: VuPum tuum. Pre
fatie v. d. Allerh. Maagd (invullen: En u
op hei Feest). Kleur: W i t.
Mogen allen, dio uwen H. Naam aan
roepen uwe hulp ondervinden, o Maria!
(Kerk. Get.).
DINSDAG 13 Sept. Mis v. d. vorigen
Zoiïdag: Protector. Geen Gloria. 2e ge
bed A Cunctis; 3e naar keuze v. d. pries
ter. Geen Credo. Kleur Groen.
WOENSDAG 14 Sept. Feest van H.
Kruisverheffing. ff.t i sN o s
au tem. Prefatie v. h. H. Kruis. Kleur:
Rood.
Koning Chosroas van Pcrzië had bij de
inname van Jeruzalem het H. Kruis mee
genomen naar Perzië. Later overwon kei
zer Ilcraelius koning Chosroas, die door
zijn zoon Siroës vermoord werd. Siroës nu
vroeg aan Heraelius zijn rijk terug, v.elk
verzoek werd ingewilligd onder bepaalde
voorwaarden, waarvan de eerste was: de
teruggave van het H. Kruis. Na veertien
jaren in de handen der Perzen te zijn ge
weest, droeg keizer Heraelius het op zijne
schoudërs naar Jeruzalem terug1.
DONDERDAG 15 Sept. Feestdag
van de Zeven Smarten van Ma-
r i a. Mis: S t a ba n t 2c 'gebed (Alleen in
stille II.H. Missen) y. <1. H. Nicomedës,
Martelaar. 'Sequens: Stabat Mater! Prefa
tie V. d._ Allerh'. ^ïaagd invullen: En U oip
tic doorboring)'. Kleur: Wit.
Wij mogen do smarten onzer Moeder
niet vergeten. Daarom, o Moeder, smeeken
Hij staat daar, doodsbleek.... sidderend
van vrees in zijn wijd werkmanspak
Nochtans probeert hij zo 't hoofd ie
biedep.
Welnu?.... v/at moeten jnlie?....
Dat zul je wel zien!.
Ze wierpen hun rijwiel in de sloot.
Jij.... ;ij, geineeno verrader! Je
.weet zeker niet, dat Ie vossenjacht 't heele
jaar open is?.
Ik heb 't recht om to arbeiden, meen
ik wel beschouwd, bon ik toch vrij!.
We zulleu je met je vrijheid!
Akelige vent!
De poldergast gaat tegen een boom
staan, zijn tinnen kruik in de handen....
De eerste die me durft aanraken!
De aanvallers kijken rond als om zich
to vergewissen, dat zo alleen zijn op den
weg.dan brullen ze tegelijk:
Wat jij vrij!.Jij kerel!.Wacht
maar eens!
En daar wordt de ongelukkige aange
vallen door de drie tegelijk. Ze slaan en
schoppen hem op de vreesolijkste wijze,
uitroepend:
Hier dit is jo loon!.... hier,
verkochte.... Hier verrader!....
Hier vos!.
De arme ongelukkige valt ter aarde.
De oudste geeft hem met z'n hak nog
een stomp op z'n neus'onder een hevig ge
vloek.
Bewusteloos ligt hij daar, de poldergast,
badend in z'n bloed.
Dan raadplegen ze, wat ze verder zullen
doen?.
Laat hem daar nu maar krepeeren!
zegt er een, terwijl hij zijn rijwiel weer
gaat opzoeken.
Neen, ik weet iets beters!.... kom
eens even hier me helpen.... zoo!....
Neen bij de schouders en jij bij z'n
broek!.
Met z'n drieën tijden ze 't zware lichaam
op:
Daar. tegen dien boom ja,
met z'n ceintuur maak vast!. nog
vaster zóó en dan z'n mand on
der z'n neus!
Ze braakten nog eenige verwenschingen
uit, die niet tot de andere doordrongen,
dan sprongen ze vlug op hun fietsen en
renden weg zoo hard ze konden.
Den volgenden morgen kwam een prTes-
ter langs den weg, die met den trein moest
afreizen, en bemerkto daar iets, wat een
lijk scheen te wezeii, met een rooden cein
tuur aan een boom vastgebonden; een
mand er bij.
In allerijl trachtte hij hel lichaam uit
deze positie te verlossen:
Arme vriend! wie heeft dat kun
nen doen? waar zijn de bandieten?.
Geen bandieten zuchtte de on
gelukkige.
Wie dan?
Kameraden
Maar, waarom?.
Tusschen twee pijnlijke zuchten, die zijn
DER WEEK.
wij U om uwe tranen, om do droeve begra
fenis van uwen Zoon en om het purper
Zijner wondenprent diep ons in het hart
uwe smart. (Kerk. Get.).
VRIJDAG 16 Sept. Mis v. d. H.H. Cor
nelius en Cypriapus, Bisschoppen
cn Martelaren: Intret. 2e gebed v. d. H.H.
Euphomia, Lucia en Geminianus, Martela
ren. 3o A Cunctis. Geen Credo. Kleur:
R ood.
Paus Cornelius heeft vooral tc kampen
gehad met scheuringen in do Kerk, ver
oorzaakt door twee hoogmoedige geesten:
Novatus en Novatianus.
Toen onder de regeering van keizer Gal
lus weer een kerkvervolging uitbrak, werd
Paus Cornelius verbannen naar C'ivita
Veechia en stierf na vele ontbering als
balling in dc gevangenis. Daarom vereert
dc Kerk hem als Martelaar. Latere schrij
vers moenen, dat Cornelius weer terugge
voerd is naar Rome en aldaar onthoofd is.
Cyprianus, begaafd mot een vlug en
scherp verstand was een welsprekend re
denaar en beroemd goletmlc. Eerst op In
teren leeftijd werd hij chris-ten en sieldo
toen zijne schitterende talenten in dienst
van dc Kerk. Een sterk bewijs voor rijn
deugd is wel, dat hij, ofschoon bekeerling,
priester en nog geen jaar later zelfs Bis
schop van Carthago gewijd v.crd, welke
waardigheid hij niet wcnschtc. maar waar
toe hij door den wil van het volk als het
ware gedwongen werd.
In den strijd van Paus Cornel:i s tc-gcn
Novatus en Novatianus was hij met. den
Paus in voortdurende briefwisseling ten
gunste van de Kerk.
In 257 Ls hij onthoofd. Hij was dc eerste
Bisschop van Carthago (Afrika), die zijn
bloed gestort en zijn leven gegeven heeft
voor den Naam van Jesus Christus cn Jo
verdediging des geloofs.
ZATERDAG 17 Sept. Gedachtenis-
feest van de Indrukken der H.H.
Wondoteekenen in hot lichaam
van don H. Franciscus van A s s i-
s i Mis: M i h i auto m. 2e gebed voor
den Paus. Geen Credo. Kleur: Wit.
Op den berg Alverna ontving dc vaa lief-
do voor Christus brandende Seraphijn: do
H. Franciscus dc H.H. Wondoteekenen.
Na eeiio verschijning van een gekruisten
Seraphijn vertoonden zich in handen cn
voeten de teekenen der nagelen en in do
zijde dc teekenen van don lanssteek. Uit
de zijde vloeide bij Franciscus meermalen
bloed.
In de kerken der E.E. P.P. Franciscanen:
Alles als in bovenstaande kalender, be
halve:
ZONDAG. 2c gebed v. d. Z. Bonavcn-
tura van Barcelona, Belijder. 3c v. d. ILfT.
Protus cn Hyacinthus. 4c voor den' Bis
schop.
DINSDAG. Mis v. d. Franciscus
van C a 1 d c r o ji a, BelijderOs Just i .2e
cn 3o gebed als boven. IClcur: Wii.
ZATERDAG. Mis M i h i a u t c m. Qëen
gebed voor d^n Pau> i (yucns.Crpdp.
fatie v. d. H. Vader - ncimi.s,
Amsterdam. ..VLB; M. KOK. Pr,
smarten h'T c^ clten, vertelde hel
slachtoffer:
Begrijptxk hel) een ziokc vrouw
v kii Dit is nu ai do twee-
do sta* i imaandeneen af
;chuw v i ring! M: n woei zelf.»
niet wa -w». Toen heb ik «\'.s buiten
staander den moed gehad om io dur
ven werken.
Wat heb je „durven" werken!....
herhaalde de priester.... is dal dan zjo
erg!
Zoo erg!. wat vijf kaïnerad-'-» van
morgen hier langs zijn gekomen.... hel
waren toch geen slechte typen. en tot li
heeft er geen enkele T aangedurfd om un
to bevrijden.
Ongelooflijk!....
O! ja.vanwege de vakvereenigirg,
lispelt de ongelukkige met een verschrik
king in z'n blik.
Terwijl do priester verder ging in do:i
heerlijken zomermorgen, waarin do h-»clo
natuur ontwaakte bij de eerste stralen dor
morgenzon, zeide hij tot zichzelf:
Arme menschen!.... Christus heeft
den arbeider de vrijheid gegeven; de Kerk
heeft de Roomschc vakvereeniging opge
richt.Maar de socialisten maken van
den werkman een slaaf: en wa! voor een
slaaf!....!...!....
ANECDOTEN.
Begrijpelijk.
Clown: Wat is de dwerg vandaag tiit
zijn hum!
Paardrijdster: Ja, zie je, dc reus
heeft hem een beetje uit de boogie behan
deld.
Niet allen zoo dom.
Zij: Zijn de mannen allemaal zoo dom
als jij?
Hij: Neen, lieve, denk maar eens aan al
die vrijgezellen!
Niet eerlijk.
Jan en Karei, zei de onderwijzer, jul
lie blijven aanstonds na en jo schrijft voor
straf tweehonderd maal den naam van jo
geboorteplaats op je lei.
Na schooltijd begonnen beide jongens
aan hun strafwerk. Ze schreven in stilte,
totdal dc onderwijzer eensklaps harts
tochtelijk gesnik hoorde. Hij keek op en
zag, dat Karei in tranen was uitgebar
sten.
Wat is er?, informeerde li ij.
Ik vind het gemeen, riep Karei, Jan
is geboren in Ede cn is al bijna klaar en
ik heb nog maar vijftig koer Tiotjerkste-
radeel geschreven!
Teruggekaatst.
Dagjesmensch (gestoord): Scheer jo
wensch geen geen foto!
Strand fotograaf: Excuseer, meneer
ik had uw gezicht niet gezien!
LIED VAN DEZEN TIJD.
DE NIEUWE RAAD.
Wij zijn nu voor een jaar of vier
Weer leuk en prettig klaar
Want de nieuwe gemeenteraad
Zit netjes in elkaar.
De vroede vaad'ren zijn paraat
Al staan er enk'len nu op straat
Heel zielig hij elkaar.
Zoo was het nu ook weer dit jaar
Zoo is 't altijd geweest,
Door heel wat candidaten is
Er vreeselijk geraced.
Dio daarbij heeft bereikt zijn doel
Zit nu voor vier jaar op de stoel
Al is het soms: bedeesd.
In Rotterdam raakte de raad
Zijn rapaljaantje kwijt
Uit is het daar nu met de pret
En de gezelligheid.
Daar zit men nu stil bij elkaar;
Was Coremans er nou nog maar.
Toen was 't leuke tijd.
Maar nu is 't in de Bloemenstad
Er leuk naar toe gegaan
Daar kwam er een met hoogc hoed
En met twee klompen aan.
Die zetelt daar nu voor vier jaar
Dus is de zaak drcr voor elkaar
't Spul kan beginnen gaan.
Maar waarom doen we nu toch niet
Zooals in vroeger tijd,
Toen zorgde altoos toch een nar
Voor de gezelligheid.
Nu moet een raadslid dat maar doen
Al raakt hij daarbij zijn fatsoen
En zijn prestige kwijt.
TROUBADOUR.
Ze hebben den poldergast ingehaald I
