Het huis van den droom
TWEEDE BLAD
„DE LEIBSCHE COURANT"
DINSDAG 9 AUGUSTUS
Dr. SGKAEPRSAN'S GEBOORTEPLAATS.
TUBBERGSCHE OVERDENKINGEN.
n.
Wat hebben wij, Hollandsche lezer, in
vredesnaam aan Tubbergsche overden
kingen?
'k Zal 't U zeggen! 't Eerste stukje was
een aanloop om U een milieu te schetsen,
waarin een onzer grootste mannen gebo
ren is, en dat zeer zeker op zijn vorming
heeft ingewerkt.
Bij Tubbergen ligt do huizingen, de Ees-
bof, en daar aanschouwde Herman Johan
Aloysius Maria Schaepman het licht des
levens.
Ieder kent den priester-staatsman-dich
ter bij name. Reeds vier-en-twintig jaren
rust hij op het Campo Santo onder de
muren van den Sint-Pieter te Rome. De
ouderen onder ons hebben wellicht meer
malen de donder van zijn indrukwekkende
welsprekendheid over zich heen hooren
gaan. Voor de jongeren hebben de verha
len over hem iets bijna legendarisch, ik
zou, indien het geen contraTio in adjecto
was, willen zeggen: een romantische klas-
siciteit, die men slechts bewondert in do
groote rhetors der oudheid.
Ik zal aan den Doctor in de gewone
Zaterdagscho rubriek eenige artikelen wij
den, zoodat thans enkele opmerkingen
mogen volstaan.
Prof. Dr. Jan ten Brink, hoogleeraar te
Leiden, schreef in zijn „Geschiedenis der
Noord-Nederlandsche letteren" van hem
het volgende:
„Een Nederlandsch priester, een Neder-
landsch dichter, een Nederlandsch geleer
de; een spreker, een improvisator, een
pleitbezorger der hem toevertrouwde be
langen; een redenaar met koper in de
slem en met dien „koperen kop" welken
De Genestet zoo gaarne voor zijn arm, ge
voelig hoofd had wilen ruilen; een
strijder voor de oude Moederkerk, een mo
derne kruisridder met het zwaard van
Bekemonde in de gespierde vuist, een
Herculisch vleugelman in het leger van
Rome; een hoogleeraar aan een Ne-
klctrlandsch seminarium, een letterkundi
ge, begraven onder boeken van ouderen,
lateren en nieuweren tijd, een gezellig man,
met den ronden glimlach der gastvrijheid
op de lippen, zijn vrienden ten zijnent ver
zamelend; en eindelijk een staatsman, die
als lid van de Nederlandsche Tweede Ka^
nier het vooroordeel te schande maakte,
volgens hetwelk geen lid in die achtbare
vergadering zich op de hoogte van zijn
elders verworven roem zou kunnen hand
haven; die leider en aanvoerder .werd zij
ner partij; die eerbied inboezemde aan
zijn tegenstanders en hoogachting oogstte
van zijn vrienden; die het oor werd dier-
zelfde moeilijk te ontroeren Tweede Kamer
veelzijdig ontwikkeld Nederlandsch
staatsburger!"
Deze veelzijdig begaafde dan, voorvech
ter van de Katholieke emanicpatie, voor
vechter van de rechten der armen en ver
drukten, de zwoegers, de tobbers, die hij
in de Tukkersche velden zoo goed had lee-
ren kennen, was dan te Tubbergen gebo
ren.
En de Tubbersche ingezetenen, bijge
staan door heel Twente, die begrijpelijker
wijze prat gaan op de faam van hun groo-
ten plaatsgenoot met Achterhoekschen,
Nationalen en Internationalen' roem, heb
ben jarenlang gewerkt, om voor hem een
passend gedenkteeken te doen verrijzen.
Niet een borstbeeld voor de Eeshof mocht
het zijn, niet een bescheiden zuil of zoo
iets ergens in de komp van het dorp,
maar een standbeeld op den Hoogen Esch
even bewesten het 'dorp, van waar de ge
stalte van den rhetor hoog op het voet
stuk ver staart over do akkers en bos-
schen.
Geen klein plaatselijk gedoe mocht het
zijn, maar de Tubbergers wilden iets
doen, dat nationale beteekenis heeft.
Voorzitter van het comité is de leven
dige en energieke burgemeester van Tub
bergen, de Edelachtbare Heer Th. G.
Luijckx, ecre-voorzitter de Zeereerw. Heer
Pastoor A. C. R. Waanders.
Met zijn onuitputtelijken Tukkerschen
humor noemt hij zich „maar een boeren-
pastoor" maar hoor hem over de
Eeuwige Stad, over zijn reizen in den
vreemde en ge hebt voor U een geest
driftig mensch, die over zeldzame bronnen
van kennis beschikt en deze laat vonkelen
on gloeien até een nimmer rustende fon-
tein onder de stralen van het zonlicht.
FEUILLETON.
Vrij bewerkt naar het Engelsch
door P. G. Hoeks.
(Nadruk verboden).
9)
Dick begreep zich zelf niet. Zooeven had
liij allerlei bezwaren: „Wat zal die wel
zeggen? Wat zal die wel denken?" En nu
deed bij zelf het voorstel om met haar uit
rijden te gaan.
„Het zou erg prettig wezen," antwoord
de ze rustig. „Maar ik denk, dat madame
Vetski morgen wel met me uit zal kunnen
gaan. Ik zal dus voor uw aanbod moeten
bod anken."
„Ik geloof ook wel, dat ze morgen beter
zal zijn. Ha, hier zijn we weer in Park-
lane. Aan alles komt toch een eind!"
„Als oom thuis is, moet u eens kennis
niet hem komen maken, dat zal voor mij
ook prettig zijn. Het is zoo leuk, als je
eens met een ander praten kan."
„Vindt u?"
„Ja zeker. Ik heb nooit iemand om mee
te praten. Oom is niet thuis en met ma
dame Vetski sympathiseer ik niet."
„Gelukkig niet," zei Dick openhartig, „u
verschilt zoo van andere menschen, die ik
ken."
„Denkt u dat?"
„Ja." Ze keek met een zekeren eerbied
naar hem op en zei dan weer: „U hebt
j zoo veel menschen zien lijden, zooveel el
lende gezien. TJ weet, wat er in de we-
'elcl te koop is, ook aan leed. Dat maakt u
En nu zullen van Donderdag tot en
met Zaterdag as. de Schaepmanfecsten
worden gevierd met een luister als men
in een Twentsch dorp niet zou verwach
ten.
Donderdag is de plechtige dag.
In het hotel „De Tijd" zullen de offi-
cieele genoodigden door den Eere-voorzit-
ter worden verwelkomd. Even voor half
drie wordt door 250 jongens begeleid van
Tuhbergsch Harmoniecorps het schaep-
manlied gezongen op het plateau waarop
het standbeeld zal worden onthuld. Even
een woord over dit plateau.
Bij oen lichte kromming van den Alme-
loschen weg is het aangelegd, naar mijn
schatting ruim twee meter hoog. Het zal
ongeveer 100 hij 50 Meter van afmeting
zijn. In het midden verrijst de piëdestal
van Zweedsch marmer en graniet, 4 M.
hoog en daarop komt het beeld, dat een
afmeting heeft van 5.15 M. Ongetwijfeld
dus het grootste standbeeld dat Nederland
bezit. Het is ontworpen door den beken
den beeldhouwer August Fallise. Aan den
voorkant van het plateau zijn ter weerszij
den twee korte, rondafgedekte zuilen,
waarin schijnwerpers zijn aangebracht' die
het beeld des avonds helder kunnen ver
lichten.
We hebben ons overtuigd, dat men van
het plateau een prachtig uitzicht over de
Twentsche landen heeft.
Om precies halfdrie worden de genoo
digden op het platvorm ontvangen door
den voorzitter, burgemeester Luyckx. Ver
volgens verricht Mgr. Prof. Dr. Nolens de
plechtigheid der onthulling.
De groote onthullingsrede wordt daar
na uitgesproken door Zijne Excellentie
Jkr. Mr. Ruys de Beerenbrouck.
Dan zullen do klanken van het oude
Wilhelmus door het jongenskoor aange
heven, liefst met medewerking van naar
wij verwachten duizenden aanwezigen over
de Hooge Esch weerklinken.
Nog eenige sprekers volgen: heel kort,
naar men ons mededeelde. We noemen
Pastoor Waanders; een woord van dank
namens de familie door den lieer Schaep
man uit Den Haag en do aanvaarding
van het Monument door de gemeente Tub
bergen door burgemeester Luyckx.
De daarop volgende Vrijdag geeft o.a.
volksspelen en 's avonds een groote fak
keloptocht.
Zaterdagnamiddag zal een groote his
torische optocht worden gehouden, voor
stellende eenige toestanden en feiten uit
verschillende tijdperken van Kerkelijk en
Wereldlijk Twente.
Volgens het, door Kapelaan Smit toe
gelichte, programma zit deze optocht
drommels goed in elkaar en kan ze zeer
belangwekkende tijdsbeelden geven. We
stippen zonder toelichting enkele punten
aan: een heidenscke afgodsdienst; de eer
ste evangelische prediking in de Saksische
landen, Oud-Saksisch binnenhuis, Sche
pers voor hun hut, De witte wijven van de
Albergerheide, Doop van Wittekind,
Triomf van het kruis, Geheime godsdienst
oefening onder den Kroezeboom, Lodewijk
Napoleon in Twente, enz.
Natuurlijk worden Zaterdagavond) de
feeste'ijkheden besloten met een groot
vuurwerk.
Moet ik U nu nog vertellen, dat alles in
beweging is, om aan de ingangen van het
dorp groote eerepoorten op te richten;
dat allerlei maatregelen worden geno
men door comité en sub-comilé's om al
les op rolletjes te doen loopen en de te
verwachten feestgangers het zoo gerief
lijk en prettig mogelijk te maken; dat men
zich beijvert om de belangstelling van heel
Nederland te vragen?
Op den plechtigen onthullingsdag zullen
vele tienduizenden getuige kunnen zijn
van woord en zang, want Hilversum zorgt
voor draadlooze uilzending.
Maar heter is het. Donderdagmiddag
zelf op het feestterrein aanwezig te zijn.
Het is nu toch vacantielijd en de Twent
sche dreven lokken tot genieten. Wie er
eenmaal is blijft allicht wat hangen, waar
over hij zich niet beklagen zal.
En dan zoo'n feest van historische
beteekenis wordt maar eenmaal gehou
den.
De nagedachtenis van den grooten Doc
tor, door vriend en vijand om strijd ge
prezen, worde Donderdag op Tuhberg's
Hooge Esch met waardige grootheid ge
vierd.
De geweldige slem is sinds jaren ver
klonken; de wonden soms geslagen door
het striemende woord, zijn geheeld; maar
zoo waar. U vleit niet. U zegt precies,
waarop het staat en precies, zooals u het
meent. Daar houd ik van. Ik heb een af
keer van complimentjes en den eersten
keer, dat u mij een complimentje zoudt
maken, zou ik niet meer tegen u spreken."
„Wees verzekerd, dat ik dat niet doen
zal, to meer niet, nu u er zulk een vreesc-
lijke bedreiging aan toevoegt."
Hij hielp haar uitstappen en bracht haar
tot aan de deur. De klopper viel en de
dienstbode deed open. Ze stonden in de
vestibule.
„Nu zou ik graag madame Vetski nog
even willen bezoeken om baar to vragen,
of ik u morgen voor een toertje mag ko
men afhalen."
„Zoudt u haar ook graag mee hebben?"
vroeg Isidra met iets spottends in haar
oogen.
„Liever niet."
„Vraag het haar dan niet," zei ze. „Ik
zal haar zeggen, hoe vriendelijk u waart
om me mede te nemen. Goeden dag. Ik
dank u nog wel. Het was verrukkelijk."
Toen Dr. Durham haar in dat geheim
zinnige huis achterliet, was hij van twee
dingen overtuigd. Eerstens, dat dit wer
kelijk het huis was, dat hij reeds zoo lang
had gezocht, het huis van zijn droom, zoo
als hij het noemde, en tweedens, dat hij
hard op weg was zijn hart te verliezen aan
de bekoorlijke Isidra- Dessayne.
„Ik kan niet gelooven, dat ik haar voor
de laatste maal gezien heb," zei hij tot
zich zelf. En hierin had bij gelijk.
In de dagen, die nu volgden, waren
zijn gedachten altijd met bet meisje bezig
en het was gelukkig voor hem, dat hij een
patiënt kreeg, wiens toestand alle moge-
de levende gedachte sterft nooit; en
nooit sterft de dankbaarheid van het na^
geslacht verzinnelijkt in het monument.
En nooit sterft do poëzie der Twentsche
velden, de poëzie, door Schaepman eens
genoemd „de afglans van Gods glimlach
over de aarde." S.
Leerkrachten aan Nijverheidsscholen.
Waaraan voldaan moet worden
bij benoembaarheid.
Bij brief van 4 dezer heeft de minister
van onderwijs aan do besturen der ge
meenten, die met rijkssubsidie nijverheids
scholen in stand houden en aan do be
sturen der van rijkswege gesubsidieerde
bijzondere nijverheidsscholen medegedeeld
dat de noodig stappen zijn gedaan om te
hereiken, dat als leeraar of leerares aan
een nijverheidsschool alleen kan optreden
hij of zij, die, behalve daartoe de bevoegd
heid bezit, den leeftijd van 21 jaar heeft
volbracht. Het desbetreffende Kon. besluit
van 31 Mei 1926, S. 159, zal naar alle
waarschijnlijkheid in dien zin (worden
gewijzigd. In afwachting daarvan zal do
minister zijne goedkeuring onthouden aan
voordrachten, waarop personen zijn ge
plaatst, die genoemden leeftijd niet heb
ben bereikt.
Voorts wordt cr in genoemden brief
aan herinnerd, dat de lesroosters, leer
plannen en voordrachten ter tijdelijke be
noeming of herbenoeming van personeel
telken jare aan de goedkeuring van den
minister moeten worden onderworpen.
Alvorens niet-bevoegde leerkrachten Ier
benoeming voor te dragen, moet door
middel van een openbare oproeping blij
ken, dat geen bevoegden beschikbaar zijn.
Niet-bevoegde leerkrachten mogen slechts
tijdelijk worden benoemd. Gehuwde vrou
welijke personen mogen niet benoemd
worden, tenzij in buitengewone gevallen,
ter beoordeeling van den minister. Niet-
bevoegde leerkrachten zullen de vergun
ning, bedoeld in art. 65 der nijverheids
onderwijswet moeten vragen. Van benoe
ming en ontslag moet mededeeling wor
den gedaan aan den minister.
De minimumleeftijd der leerkrachten
wordt gesteld op 21 jaar, zulks met het
oog op het karakter van het nijverheids
onderwijs en den leeftijd der leerlingen,
die dit onderwijs volgen.
De Anierik. journalisten in ons land.
Ontvangst in het Vredespaleis
Gisteren zijn de Amerikaansche journa
listen, die een reis door Europa maken, te
's-Gravenhage aangekomen. Zij werden in
de kleine rechtzaal van het Vredespaleis
ontvangen door mr. Loder, voorzitter van
het comité van ontvangst. Mr. Loder hield
bij deze gelegenheid een rede, waarin hij
den gasten een hartelijk welkom toeriep
in ons land, niet alleen uit naam van het
comité van ontvangst, maar eveneens uit
naam van alle landgenooten.
De rede van mr. Loder werd beant
woord door den lieer Will Owen Jones
van de „Lincoln State Journal" uit Ne
braska, die zeide, dat de Amerikaansche
gasten do schitterende ontvangst op hoo
gen prijs stelden. Hij wees in het bijzon
der op de handen tusschen Amerika en
Nederland, van waar, naar spr zeide, de
vaderen der Amerikanen zijn overgeko
men naar Amerika.
Vervolgens hield mr. Crommelin, eer
ste secretaris van het Int. Bur. van het
Permanente Hof van Arbitrage, een voor
dracht voor de gasten over het Permanen
te Hof van Arbitrage, waarbij spr. een
overzicht gaf van de geschiedenis der in
ternationale arbitrage en de aandacht
vestigde op het belangrijke principieele
verschil tusschen het Hof van Arbitrage
en het Hof van Internationale Justitie.
Namens de Carnegiestichling van het
Vredespaleis werd het gezelschap vervol
gens in de leeszaal der bibliotheek be
groet door den directeur, dr. J. ter Meu-
len, die een rede hield waarin hij een en
ander mededeelde over de boekerij van
het Vredespaleis.
Na de rede van dr. Ter Meulen ver-
eenigde zich het gezelschap aan een
lunch in de „Twee Steden", aangeboden
door het gemeentebestuur van Den Haag,
waarbij do burgemeester, mr. Patijn, een
rede hield, waarin hij de gasten een wel
kom toeriep en een toast instelde op den
lijke toewijding van hem vorderde. Het
was de zoon van een rijk edelman en Dick
mocht het genoegen smaken den zieke in
het leven te behouden. Later een verblijf
aan zee en dan een reisje op het vasteland
zouden hem weer hcelemaal opknappen.
„Alles goed en wel, dokter," sprak de
oude edelman, „onder voorwaarde, dat u
mijn zoon op die reis vergezelt. Wij zijn u
zooveel dank verschuldigd, dat u mijn
voorstel niet mag afslaan en daarenboven
zal hij uw medische hulp op de reis nog
niet kunnen ontberen."
Dit alles had het beeld van Isidra een
beetje op den achtergrond gedrongen, toen
er iets voorviel, dat hem plotseling weer
aan haar deed denken. En dat voorval was
niets minder dan een bezoek van mevrouw
Wilton-Joncs, de dame, door wie Isidra
zoo graag te logeeren zou worden ge.
vraagd
Toen Dick, in zijn studeerkamer zittend,
haar naamkaartje ontving, haastte hij zich
naar de wachtkamer en vond daar een da
me van middelbaren leeftijd, vriendelijk
van gezicht, vlug in bewegingen en met een
trek op het gelaat, die wilskracht aanduid
de. Uit alles kreeg Dick den indruk, dat
hij hier stond tegenover een flinke, dege
lijke vrouw.
HOOFDSTUK VI.
Een belangrijk onderhoud.
„Mevrouw
„Dr. Durham, als ik me niet vergis."
„Om u te dienen. Maar neem plaats, als
't u blieft. Wat verschaft me het geuoegen
van uw bezoek?"
UIT DE RADIO-WERELD.
AAN ALLE KATHOLIEKEN VAN
NEDERLAND.
Donderdag II Augustus heeft te Tub
bergen de plechtige onthulling plaats van
dr. Schaepman's standbeeld.
Dit is 'n feit van beteekenis voor geheel
Kath. Nederland. Onzen grooten emancipa
tor en staatsman wordt op dien dag de
hulde van ons katholiek volk gebracht en
niemand onzer, die niet zou willen deel
nemen aan de plechtigheid.
Welnu, de gelegenheid daarvoor wordt
U door den K. R. O. geschonken. Van half
drie tot 5 uur wordt al het gesprokene en
al wat gezongen wordt per radio uitge
zonden.
De K. R. O. stelt er een groote eer in,
idit als een blijk van oprechte hulde te
"brengen aan de nagedachtenis van den
man, aan wien katholiek Nederland op
alle gebied alles te danken heeft.
Maar onze omroepstichling vestigt er
ook do aandacht op, dat deze uitzending,
een bij uitstek katholieke, ons katholiek
'volk moet overtuigen, dat wij een eigen
omroep nocudig hebben,
Nu is het de plechtige onthulling van
dr. Schaepman's standbeeld, straks zal
het zijn gehee de Katholieke Cultuur, die
wij. als onze zender werkt aan ons volk
zullen overbrengen.
Dit is de groote beteekenis, die wij hech
ten aan deze uitzending, dat Kath. Ne
derland zijn plicht begrijpe, zijn plicht om
den eigen omroep tot stand te brengen en
het blijvend bestaan daarvan mogelijk
maken. Als dr. Schaepman nog leefde, zou
hij, wij twijfelen er geen oogenblik aan,
het werk van den K. R. O. hebben toege
juicht, en zou zijn machtige stem door de
radio al menigmaal heel katholiek Neder
land begeesterd hebben.
Katholieken, binnen het verloop van
twee maanden zal ons rechtsche zendsta
tion zich over onze steden en dorpen doen
hooren. Hebben alle katholieken zich bij
ons aangesloten? Helaas, neen! Mogo deze
uitzending dan. van Tubbergen uit, dien
zelfden geest brengen onder ons, welke de
groote staatsman bezielde voor zijn Vader
land en voor zijn Moederkerk, dan zal nie
mand meer nalaten mede te werken aan
de zaak van den K. R. 0. .die aan beide in
de toekomst zulke groote diensten zal kun
nen bewijzen.
Secretariaat v. d. K. R. 0.
Heerengracht 46, Amsterdam.
Programma's voor Woensdag 10 Aug.
Hilversum 1060 M.
12.00 Politieber.
12.352.00 Lunchmuziek door het Trio
I). Groeneveld viool, A. v. Leeuwen cello,
P. Jochemse piano.
2.30 Uitzending van de openbare lezin
gen te houden op het internationaal kamp
congres te Ommen.
5.005.30 Concert door het Anro-orkest
c. 1. v. Nico Treep. Werken van Dvorak-
Smatara.
5.306.00 Pianoconcert door Theo v. d.
Pas.
6.006.30 Lezing door den hoer J. .C
president der Amerikaansche republiek.
Na de lunch bezochten de gasten het
Mauritshuis; daarna woonden zij cenigen
tijd de zitting vaii het Permanente Hof
van Internationale Justitie bii, waarna zij
een bezoek brachten aan liet gemeente
museum. Per auto werd vervolgens een
rit gemaakt door de stad en omgeving.
Om half vijf kwam het gezelschap in het
Palace Hotel te Scheveningen aan, waar
het gemeentebestuur een thee aanbood.
Mgr. Mutsaersoord.
De oprichtingsvergadering
te VenIo.
Gisteren werd te Vcnlo oen vergadering
gehouden voor de oprichting van de R. K.
Herstellingsoord-vereeniging voor spoor-
en tramwegpersoneel tot stichting van
het Mgr. Mutsaersoord.
Eenige honderden afgevaardigden uil
alle oorden van het land hadden zich te 1
uur des middags op het stationsplein ver
zameld, van waaruit men naar het ter
rein trok» door de gemeente Venlo gratis
ter beschikking van „St. Raphael" gesteld.
Er was één roep over de mooio lig
ging en prachtige omgeving.
In het bondsgebouw der R. K. Werklic-
„Ik zal maar dadelijk met do deur in
huis vallen, dokter. Ik ontving gisteren
een brief van onzen ouden vriend, prof.
Grant, waarin hij mij een verzoek over
bracht van Isidra Dessayne en nu ben ik
zoo onbescheiden om even bij u to komen
vragen, of u inij eenige inlichtingen om
trent de familie Dessayne zoudt kunnen
verschaffen."
„Geen enkele, mevrouw."
„Dat spijt me ontzettend. Ik had zoo ge
hoopt bij u aan het rechte kantoor to zijn
en dat u me ook iets naders zoudt hebben
kunnen medcdeelen over dat lieve kind
Isidra."
„Ik hoopte precies hetzelfde van u, toen
ik uw kaartje kreeg," antwoordde Dick
openhartig, „of beter gezegd, ik had go-
hoopt iets van u te hooren over haar fa
milie."
„Tets geheimzinnigs?"
„Inderdaad. Zoo is 't."
„En u weet ook niet wat de reden Is,
dat ze het lieve kind nooit alleen uit laten
gaan?"
„Ik heb er niet het minste idee van."
Er ontstond een pauze.
„Kan het misschien zijn," begon me
vrouw Wilton-Joncs weer, „kan het mis
schien zijn, dat ze veel geld beeft en dat
haar oom er voor vreest haar te moeten
uithuwelijken, als ze veel in de wereld
komt en dan zal moeten dokken?"
Dick dacht over die woorden na en haal-
do de schouders op.
„Hebt u al eens kennis gemaakt met
mijnheer Dessayne?" vroeg de dame.
„Nooit. Hij is, als ik me niet vergis, al
tijd buitenslands."
„U hebt er niets aan verloren, waarde
Livingsion, over batikken met moderne
kleurstoffen.
6.307.00 Concert door bet Anro-orkest.
7.007.45' Duetten voor sopraan en
mezzo-sopraan. Magda Litef-sopraan.
Tanjo Marion, mezzo sopraan. (N. O. V.-
ui (zending).
7 45 Politieber.
8.15 Kurhausconcert. Het Residentie
orkest o. 1. v. Prof. G. Schneevoigt. Jacques
Thibaud, viool. Na de pauze het vioolcon
cert D-dur op 61 van Beethoven.
10.3012.00 Dansmuziek (N. 0. V-
uitzending).
Daventry 1600 M.
12.20 Dansmuziek.
I.202.20 Orkestconcert.
4.20 Daventry-kwartet en solisten (so
praan, bas, viool).
5.35 Kinderuurtje.
6.20 Orgelbespeling.
6.40 Tuinpraatje.
6.50 Tijds., weerber., nieuws.
7.05 Orgelbespeling.
7.50 Licht programma. Werken van B.
B G.-componislen.
9.20 Weerber., nieuws.
9.40 Lezingen: Cinema music met il-
luslr.
10.10 Het radio-orkest.
10.20 „A fool and his money", comcdio.
10.40 Orkestmuziek.
10.50 ,Tho lost silk hat", stukje.
II.20 Gems of romance, door C.ol. Davis
11.2012.20 Dansmuziek.
„R a d i o-P a r i s'* 1750 M.
10.5012 50 Concert.
12.502.10 Orkestconcert.
5.055.55 Orkestconcort. Soli voor pl
ano, viool en cello.
8.5010.50 Orkestconcort.
Langenberg 469 M., M n s t e r
242 M, Dortmund 283 M.
12.302.50 Orkestconcert.
5.055.50 Paardenrennen in Keulen.
5.506.50 Orkestconcert.
8.30 „Die Bajadero", operette in 3 acten
van Kalman. Daarna tot 12.20 dans
muziek.
Königswusterhausen 1250 M. en
B e r 1 ij n 484 e n 566 M.
12.208.05 Lozingen en lessen.
8.30 „Die Bajadcre", operette in 3 act.
van Kalman
10.50—12 50 Concert.
Hamburg 395 M.
4.35 Italiaansche aria's. Orkest en so
listen.
5.20 Dansmuziek.
0.20 Orkestconcert.
7.20 Orkestconcort.
8.20 „Miss Hobbs", klucht in 4 acten
van Jerome K. Jerome. Daarna tol 11.10
dansmuziek.
Brussel 509 M.
5.206.20 Kamermuziek (trio).
8.2010.20 Fragmenten uit „Madame
Butterfly", opera van Puccini.
den vereeniging werd vervolgens de op-
richtings-vergadcring gehouden, onder
voorzitterschap van den lieer H. T. Tim
mermans, bondssecretaris van St. Ra
phael!.
De concept-statuten werden goedge
keurd aan te racen.
De beer J Kellcmons, bondsvoorzit
ter van „St. Raphael!" en de eerw. heer
pastoor H. J. M. Donders, spraken be
moedigende woorden en uitten hun vol
doening over het mooie resultaat.
Als voorloopig bestuur werden geko
zen de beer H. F. Timmermans, G. J.
Prust, J. F. G Wigman en P. Ch. Weto-
rings uit Utrecht; J. Hellomons, Boxtel,
H. J. Dommé„ Venlo en Jos. Iloovers,
Tilburg.
De A'damsche Gemeentebegrooting 1928.
Gisteravond is in het Gemeenteblad van
Amsterdam verschenen de gemeentebe
grooting over 1928.
Enkele dagen geleden gaven wij reeds
een aantal cijfers betreffende de verhoo
ging of verlaging van do verschillende
hoofdstukken dezer begrooting. De in
komsten en uitgaven sluiten met een be
drag van 106.350.865 logon een bedrag
heer," zei mevrouw Jones ccnigszins ver
ontwaardigd door do herinnering aan een
minder aangenaam voorval. „Hij is goed
voor het gezelschap, dat hij ontmoet aan
do speeltafel to Monte Carlo of ergens
anders, maar in beschaafde kringen past
bij niet. Ik ben cr zeker van, dokter, dat
hij u niet zou aanstaan."
Nieuwsgierig had Dick toegeluisterd.
Dessayne was dus een speler. Dit feit
bracht hij in verband met het gebeurde in
dien schrikkclijken Novembernacht. De
„meester", Dessayne, was toen thuis, had
gespeeld, twist gekregen en den armen
jongen man do hersens ingeslagen en dezo
duivel, dezo moordenaar, was de voogd
van Isidra. De eenige twijfel, die Dick
overhield, was, dat hij volgens haar en
madame Vetski omstreeks dien tijd in Pa
rijs was. Maar Parijs is niet ver van Lon
den en het was daarom niet uitgesloten,
dat hij eens een paar dagen „naar huis"
was gegaan en dat bij die gelegenheid de
misdaad gepleegd was.
Mevrouw Jones had gemerkt, hoe Dick
tijdens haar mededeeling veranderde en
beurtelings bleek en rood werd.
„U schijnt het u erg aan te trekken, dok
ter, wat ik zooeven zei."
„O, hcelemaal niet. Ik dacht aan iets
anders en dat brengt me een beetje van
streek. U zei immers, dat de familie
den winter in Parijs doorbracht?"
(Wordt vervolgd).
