ME FAMILIE.
TWEEDE ELAD
„BE LEiDSCHE COURANT"
DINSDAG 19 JULI
HIT HE PERS.
ncMOCRATlE IN DE KATHOLIEKE
KERK.
Oe zoon van een spoorwegambtenaar
benoemd tot Kardinaal.
[Onder bovenstaanden titel schrijft D e
Ijlkskrant:
[Onlangs heeft men kunnen lezen, dat
st Mgr. Van Roey uit Mechelen ook
Elond uit Polen i3 opgeklommen tot
.verheven waardigheid van kardinaal.
[Wie is Mgr. Hlond 1
L de Nederlandsche pers ia weinig me-
„eeld over dezen kerkvorst.
[p3arom willen wij even vermelden, wat
hem geschreven wordt in het „Bulle-
Salésien".
[Wgr. Hlond is de jongste kardinaal van
college. Hij ia nauws"'cs 4^ jaren ?ud.
werd geboren te Brzeckowice in Op-
Silcziè. Hij ia het tweede kind eener
12 broeders en zusters,
pijne oudera waren zeer eenvoudige
When. De vader was spoorwegbeambte
moeder vond na diens overlijden,
pjging in een herstellingsoord ran
[oorwegpersoncel.
deze merkwaardige bizonderheden
wij de aandacht,
irdinaal Hlond, wiens groote gaven
geest en hart zoo geroemd worden,
nde dus, evenals zoovele andere groote
den, uit een talrijk gezin,
hij is de zoon van -een eenvoudig
vegambtenaar, die dit gezin met
middelen heeft opgevoed,
jte gezinnen hebben Gods zegen, 't
herhaaldelijk gebleken en liet blijkt
treffend in de familie Hlond.
wat hier ook in 't oog valt is de
cratie der katholieke Kerk. In deze
kan de eenvoudigste arbeiderszoon
ïen tot de hoogste waardigheid,
door alle eeuwen zoo, lang "-óór
an „democratische partijen" sprake
en het is nog zoo op den huidigen
Iemand kan zich hierover verwonde-
j; want waar is reiner democratie mo-
dan in de groote wereldbroeder-
p door Christus zeiven gesticht?
]DE BOOM EN ZIJN VRUCHTEN.
De onlusten te Weenen.
leb Oentrum schrijft:
Jsdadig en dom is het revolutionnair
lijf, zooals het zich thans weer in al
ongebondenheid te Weenen heeft ver-
sdadig, omdat het zich oproerig ver-
de wettige overheid, recht en
|ieid met voeten treedt en geweldple-
doodslag en vernieling tot zijne
[leien behooren.
omdat het altijd averechtsch is in
uitwerking en gevolgen, en slechts
onheil sticht, zonder het alge-
belang ook maar in 't minst te
|ai' zijn nu te Weenen een of meer
imentale gebouwen in brand gesto
len wat verreweg het ergste is
lallen, neen honderdtallen van per-
ja gedood en gewond, en even zoovele
n in rouw gedompeld,
opgezweepte, doldriftige pienigte
K zich te buiten in gruwzame hande-
is zoo dwaas te meenen, dat daar-
eenig geluk kan worden gesticht,
welvaart kan worden verbreid,
belang, tenzij dan dat der on-
lokers van beroep, kan worden ge
ïnde i
niets dan ellende is het ge-
sociaal-democraten, die in de Oos-
ische hoofdstad zeer machtig zijn,
meerderheid hebben in den gemeen-
1, verklaren thans, dat zij geen ver-
ordelijkheid voor de gebeurtenissen
hen te aanvaarden,
laat zich gemakeklijk begrijpen,
i partij zulk een verantwoordelijk-
liever niet draagt en dit ook luide
rekt. Maar daarmee is zij er nog
sociaal-democratie moge dan niet
Ireeks schuldig staan aan de
tooncelen, welke zich hebben afge-
zij moge die betreuren en zelfs
FEUILLETON.
ook afkeuren, de wijze, waarop zij stelsel
matig den volksgeest beïnvloedt en van
revolutionnaire gevoelens doordrenkt,
stelt haar wel degelijk aansprakelijk voor
de mentaliteit, waarvan een deel der be
volking bij deze uitbarsting blijk gaf en
voor de gevaren, die ze met zich brengt.
Men speelt niet straffeloos met vuur.
En men moet wel zeer onnoozel zijn om
te meenen, dat een regelmatige propa
ganda met revolutionnairen inslag en on
dergrond, niet zou leiden tot revolution
naire practijken, en dat opruiende, op
windende taal den volksgeest niet vergif
tigen en tot het losbandige aanzetten zou.
Typisch revolutionnair is het ook, thans
de schuld te willen schuiven op den hals
der overheid, die voor het handhaven der
orde liaar maatregelen trof.
Alsof de overheid daarmee niet slechts
haar plicht vervulde, en alsof, indien zij
dezen plicht onvervuld liet, de ellende
wol te overzien zou zijnl
De ervaring leert bovendien, dat-, zoo
dra de revolutie-predikers zeiven heb be
wind in handen hebben gekregen, zij niet
slechts elk verzet op de meest hardhandi-
gen wijze te keer gaan, maar ook de vrij
heid zooveel mogelijk aan banden leggen
en voor anderer recht maar zeer weinig
eerbied toonen.'
In do Oostenrijksche hoofdstad heeft
men reeds al te zeer ondervonden, welke
de gevolgen zijn, wanneer Bood troef is.
En men heeft daar thans ook aan den
lijve gevoeld, hoe het socialisme do weg
bereider en gangmaker is van het com
munisme en zijn met ondergang dreigen
de anarchie.
OMGEVALLEN.
Het Huisgezin schrijft:
De Koninginnebrug te Rotterdam zal
niet door Werkspoor, maar door een Duit-
sche firma worden gebouwd.
Een triomf van de beginselen van Ge-
nève?
Neen. een triomf der „lamlendigheid",
om met den interim-hoofdredacteur van
„Het Volk" te spreken.
De Rotterdamsche gemeenteraad, de vo
rige maand vol geestdrift voor de Neder
landsche industrie en voor verruiming van
werkgelegenheid, is omgevallen.
Twee gronden speurt men voor dezen
spoedigen en verrassenden omzwaai.
De eene is, dat de Duitsche firma, zich
beroepende op de gevoerde corresponden
tie, met een eisch om schadevergoeding
dreigt.
Dit houdt een aanklacht in tegen het
beleid van Rotterdams dagelijksch bestuur,
dat buitengewoon onhandig heeft gema
noeuvreerd.
Het is geen verheffend beeld, onder het
dreigement der Duitsche firma door te
gaan en haar de order te geven, omdat
eigen onverstand gevaar doet rijzen voor
een grooten financiee'.en strop.
De tweede grond is, we zouden als het
woord niet al te onparlement klonk, schrij
ven, misselijk, niet het minst omdat we aan
de oprechtheid van dien grond twijfelen.
Minister Kan had aangeboden, het ver
schil tusschen de Duitsche en de Neder
landsche inschrijving rond en halve ton
bij te passen.
De Rotterdammers vonden het kranig:
die Kan was een kerel, die had niet alleen
met den mond, maar practisch wat voor
werkverruiming over.
Rotterdam kwam thans, of de Diiitscher
of de Nederlander het werk uitvoerde,
even goedkoop uit: de vaderlandsliefde
hoefde geen cent te kosten.
Maar nauw heeft men gehoord, dat de
minister de helft van de halve ton van be
langhebbende heeft toegezegd gekregen, of
do bordjes zijn verhangen.
Nu is die Kan een onwaardige gewor
den.
De minister is al het ware „met de pet
rondgegaan", schampert de heer Ter Laan.
Het is beneden den stand van Rotterdam
dat Amsterdam en Utrecht elk 5000 ge
ven, meent wethouder Heykoop.
Maar geen woorden kan deze sociaal-de
mocratische wethouder er voor vinden,
dat de minister aan Werkspoor een bij
drage heeft durven vragen.
Hij, Heykoop, zou geen fatsoenlijk man
meer zijn. als hij aan Werkspoor de orde
nog gunde.
Het sociaal-democratische fatsoen is er
een van bijzonderen snit.
Wij vinden de Rotterdamsche vertooning
ergerlijk en erger
Wat wij door de lucht hoorden.
PROF. KEESOM OVER LAGE
TEMPERATUREN.
De resultaten van het Kryogeen
laboratorium te Leiden.
Wij mogen trotsch zijn op ons kleine
landje en op de groote mannen, die het
heeft voortgebracht. Op het gebied van
wetenschap en techniek staat Nederland
vooraan in den rij der beschaafde landen.
Dezer dagen worden de luchtvaarders uit
Indië terugverwacht en men maakt zich
op hen to huldigen.
Terecht, want de faam der Vliegende
Hollanders is niet langer een legende,
maar een roemrijk feit.
En de radio, dat andere gebied der
lucht, waarop wij beslag hebben gelegd.
Was Holland niet de eerste, die 'n paar
jaar geleden radio-concerten uitzond? En
is Holland nu weer niet de eerste, die op
de korte golf de geheele wereld met z'n
Philips-zender omspant?
Door do lucht kwam gisteren langs ra-
dio-tclcfonischen weg de rede tot ons van
onzen Leidschcn hoogleeraar prof. dr.
Keesom, de man, die ons land door zijn
ontdekking van het vast-worden van het
heliumi-gas can do spits stelde van do
goheclo wereld op dit terrein van weten
schap.
Drio feiten, welke door de gebeurtenis
sen der laatste dagen op den voorgrond
zijn geschoven, en waaraan wij even den
ken moesten, toen wij prof. Keesom gis
teravond hoorden spreken door de radio.
De lucht, de radio en de kou. Wie deze
drie woorden naast elkaar ziet staan,
denkt aan het. „zomerweer" van dit jaar
en aan de beschuldiging, dat de radio
daaraan debet zou zijn. Doch wat bstee-
kent dc koele temperatuur van onze zo
mermaand, vergeleken bij de temperatu
ren, waarvan prof. Keesom sprak, toen hij
gewaagde van vloeibare zuurstof, vloeibare
Rtikstof, vloeibare waterstof, vloeibaar he
lium. Bij vloeibaar en vast-maken van
deze gassen bereikt men in ons laborato
rium temperaturen, welke dicht naderen
bij het absolute nulpunt 273 gr. Cel
sius) de laagste temperatuur, welke bereik
baar is.
Prof. Keesom herinnerde hierbij aan den
pionniersarbeid van zijn beroemden voor
ganger, prof. Kamerlingh Onnes, die in
1682 benoemd werd als hoogleeraar in de
natuurkunde en directeur van het natuur
kundig laboratorium. Hij was het, die dit
laboratorium specialiseerde op het gebied
der lage temperaturen en hij bereikte er
opzienbarende successen. Steedslagere
temperaturen wist hij te bereiken: 218
gr. Celsius, toen hij stikstof en zuurstof
vloeibaar maakte in 1894; 253 gr. Cel
sius, toen hij waterstof vloeibaar maakie
in 190G; 270.6 gr. C., toen hij in 1908 he
lium vloeibaar wist te maken. Dit laatste
was vnnr hpt, Losdsrhe laborainrhim een
geweldig succes, waarmede het zich meteen
aan de spits stelde van het wetenschappe
lijk onderzoek bij lage temperaturen. Niet
minder dan 14 jaar duurde het, voordat
het buitenland er in slaagde, Kamerlingh
Onnes te volgen. Thans bezitten behalve
Leiden, ook Toronto en Berlijn een instal
latie om vloeibare zuurstof in voldoende
hoeveelheden te produceeren. Berlijn streeft
in dit opzicht Leiden terzijde; het kan
10 liter vloeibare zuurstof per uur produ
ceeren, Leiden produceert 13 liter per uur.
Dc leek vraagt zich wel eens afwaartoe
dient dat alles? Heeft het nut voor de in
dustrie bijv.? Vloeibaar waterstof of he
lium heeft, nog geen beteekenis voor de
industrie, maar vloeibare zuurstof tegen
woordig wel, evenzoo vloeibare stikstof.
Toen in 1S77 zuurstof (lucht) voor het
eerst vloeibaar werd gemaakt, dacht ook
niemand eraan, dat het nog eens practisch
nut zou hebben en toch vinden ook deze
koude vloeistoffen langzamerhand hun
emplooi in de industrie.
Maar dat is niet op de eerste plaats het
doel, dat dc onderzoeker zich voorstelt.
Het doel van het onderzoek bij lage tem
peraturen is vooral, ons inzicht te verdie
pen van de gedragingen cn van het. wezen
van de stof.
Bij zulke lage temperaturen gedragen
de moleculen, waaruit de stof is samenge
steld, zich geheel anders dan bij de nor
male temperatuur. Wanneer de moleculen
n.1. aan groote koude worden blootgesteld,
worden hun anders zeer snelle bewegingen
ten zeerste vertraagd en bij het. bestudee-
ren van hun gedragingen bij deze vertra
ging komen de onderzoekers vaak voor
groote verrassingen te staan. Prof.
Keosom noemde als dc meest op den voor
grond tredende verschijnselen bij zeer lage
temperaturen o.a. de afname van do soor
telijke warmte ran sommige metalen en do
afname van den olectriscken weerstand,
do z.g. supra-geleidende toestand. De ont
dekking van dezen aupra-geleidendcn toe
stand bijv. heeft een radicale wijziging te
weeg gebracht in de inzichten der geleer
den omtrent het karakter van den olectri-
sclien stroom.
Toen spr. do resultaten van het afgcloo-
pen jaar de revue liet passeeren, besprak
hij ook het vastmaken van het helium.
Kamerlingh Crmes, die het eerst dit gas
vloeibaar wist te maken, heeft zich 'daar
na voortdurend bezig gehouden met hot
probleem van het vastmaken van dit vloei
bare helium. Doch helium gedroeg zich an
ders dan andere vloeibare gassen. Terwijl
deze zich op een bepaalde temperatuur
beneden hun kookpunt verdichten tot een
vaste massa, bleef helium vloeibaar, hoe
zeer de temperatuur ook werd verlaagd.
Hierbij deed zich nog de volgende eigen
aardigheid voor, waarvan prof. Keesom
thans voor het eerst in het openbaar ge
wag maakte (publicaties daarover zullen
binnenkort verschijnen). Het is een bekend
feit, dat vloeistoffen zich verdichten, wan
neer zij worden afgekoeld, m.a.w., dat hun
volume afneemt. Tot op een bepaalde tem
peratuur (2.3 gr. boven het absolute nul
punt) maakt vloeibaar helium daarop geen
uitzondering. Doch beneden die tempera
tuur wordt het volume weer grooter, juist
tegen de geldende wetten in. Prof. Kamer
lingh Onnes constateerde alleen, dat ook
beneden die temperatuur, waarop naar be
rekening het helium vast had behooren te
worden, de vloeibare toestand bleef. Hij
sprak het vermoeden uit, dat men hier te
doen had met een z.g. onderkoelde vloei
stof, doch hij begreep er niet veel van. In
samenwerking met prof. Wolfke uit War
schau heeft prof. Keesom deze overgangs
toestand bestudeerd en zij zijn tot de con
clusie gekomen, dat men te doen heeft
met twee wel onderschoiden vloeistoftoe
standen van het helium, een YÓór en een
na do genoemde temperatuur.
Toen zij op 17 Juni 1.1. zouden overgaan
tot een herhaalde cn preciese meting,
brak het helium-glas, waardoor al het
voorhanden zijnde helium verloren ging.
Binnenkort zal deze meting evenwel wor
den herhaald en daarna zullen de resulta
ten worden gepubliceerd.
Alles wijst erop, dat vloeibaar helium
alleen door afkoeling nooit vast wordt,
doch brengt men de vloeistof onder druk,
dan treedt de vaste toestand in. Zooals
bekend is dit onlangs prof. Keesom schit
terend gelukt.
Dc indruk van de radio-redo van prof.
Keesom was ongetwijfeld: Nederland,
meor in 't bijzonder Leiden's kryogeen la
boratorium staat aan de spits van de on
derzoekingen bij lage temperaturen. En
daar zijn wij trotsch op. Doch minder
trotsch zijn wij over hetgeen prof. Keesom
aan het slot van zijn rede zeggen moest
en dat in 't kort hierop neerkomt: ik heb
geen geld genoeg. Nederland kan groot
zijn, Nederland kan ook pietepeuterig
klein zijn. Prof. Keesom vraagt: dekking
van zijn deficit, meor toelagen voor a:
studeerde jonge medewerkers, opdat zij
nog eenigen tijd hun krachten kunnen ge
ven aan het onderzoek, en subsidies voor
buitcnlandsche specialisten, van wier ken
nis liet Leidsche laboratorium zooveel nut
zou kunnen trekken, als het reisgeld niet
ontbrak.
Van enthousiasme alleen kan zelfs een
onderzoeker van lage temperaturen niet
leven.
Wie helpt
Man door Compton Mackenzie.
Vertaald door Ellen Russe.
Ian z
YD
't prettig vinden als een vrouw
{den tijd in mijn kamer in en uit
hopen? Gesteld dat ik nu gebrouwd
zou het de plicht van mijn vrouw
Maud te berispen voor het niet
lekken van die gordijnen. Als ik nu
fd was, zou ik zeggen: Liefste,
schijnt vergeten te hebben, do gor-
to sluiten. Ik vraag me af waar-
En dan zou mijn vrouw natuurlijk
en Maud op haar plichten wijzen,
"esteld, dat mijn vrouw boven was?
bezig kunnen zijn een hoed op te
tbaar brengen vrouwen voel tijd
ït hoeden. In dat geval zou ik er
•hr aan toe zijn dan op 't oogen-
zou toch uit dezen leunstoel moe-
®'aan, om Maud te bellen. Ik zou
*al m'n beklag moeten doen, eens
Jaud zelf en later heelcmaal van vo-
aan tegen mijn vrouw over Maud.
1,3 mijn vrouw Maud moeten onder
.flemen. O, het zou een vreeselijke
«elde geschiedenis worden. Mis-
ben ik er nog beter aan toe als
'j: t Is gek, dat ik. met mijn rijke
j me zelf nooit in het licht van
- "noot heb bekeken. Mijn ver-
h iu de meeste gevallen geheel
[Ij^r-L Als ik morgen besloot een
schrijven over Adam en Eva, zou
ik mijzelf zonder de minste moeite zien
als Adam en Eva en de slang, en bijna ah
de verboden vrucht zelf. Waarom kan ik
mezelf nu niet als echtgenoot zien? Als ik
denk aan de vele menschen en dingen, die
ik in verbeelding geweest ben, lijkt 't mij
wonderlijk, dat ik er hooit aan gedacht
heb een echtgenoot te zijn. Blijkbaar heeft
Maud de gordijnen totaal vergeten. Het
ziet er naar uit, alsof ik alle hoop moet
laten varen, dat ze nog zal binnen komen,
om ze uit oigen beweging dicht to doen.
Arme miss Hamilton! Ik hoop maar dat
die nare ouwe clown van 'n moeder op 't
oogenblik niet bezig is kopje te duikelen
in haar kamer en haar temperatuur drie
graden te verhoogen. Natuurlijk moet ze
bij mij terug komen. Ze is onmisbaar. Ik
mis haar vreeselijk. Ik ben gewend geraakt
aan de hulp van een secretaresse en voel
me natuurlijk rampzalig zonder haar. Die
sombere gedachten over trouwen zijn te
wijten aan het feit, dat ik den heelcn tijd
niets heb gewerkt. Ilc zal tót zeventien tel
len en dan opstaan uit dezen stoel.
John telde tot zeventien, maar toen hij
bij het bweuste getal kwam, ontdekte hij
dat zijn wil cm te bewegen nog verlamd
was, dus ging hij door tot negen en veer
tig, het volgende fatale getal in zijn eigen
geheime wetenschap. Toen hij 't bereikt
had, spande hij elke zenuw van zijn
lichaam in en sprong op. De traagheid
werd gevolgd door bedrijvigheid: hij belde
om Maud; hij pookte de kachels op; hij
borstelde de sigaren-asch van zijn vest
af; hij sncot zijn neus; hij ging voor zijn
lessenaar zitten. En schreef:
Mijn beste miss Hamilton,
Ik kan U niet zeggen hoe bedroefd ik
was, het nieuws omtrent uw ziekte te
vernemen en nog veel meer, toen ik van
uw moeder hoorde, dat U er ernstig aan
dacht uw betrekking op te geven. Het
heeft mij ook ten zeerste gespeten van
uw moeder te moeten vernemen, dat cr
verschijnselen zijn van overwerken. Als
ik onbedachtzaam ben geweest, verzoek
ik U beleefd mij te willen verontschuldi
gen cn vraag ik U dit aan uw eigen
goeden wil too tc schrijven, 't Is een feit,
dat uw voorbeeld mij inspireert. Met uw
aanmoediging werk ik ongetwijfeld veel
harder dan vroeger. Vandaag zonder U
heb ik geen enkel woord geschreven cn
ik voel me vreeselijk terneergedrukt
door het vooruitzicht van uw heengaan.
Vergun mij tc smeeken om uw hulp,
wanneer U wederom hersteld zult zijn,
in ieder geval tot ik Jeanne d'Arc af heb,
want ik geloof heusch niet, dat ik 't stuk
ooit af krijg zonder uw hulp. Ik heb mij
den dood van mijn goede mceder zeer
aangetrokken, maar ik schrijf mijn tc-
genwoordigen tegenzin om te werken
niet daaraan toe. Neen, integendeel, toen
ik van de begrafenis terug kwam, was ik
vast besloten mij met hard werken te
verzetten. Uw briefje, waarin U mij uw
ongesteldheid meldde, was een hevige
schok en uw moeder's weinig goeds be
lovende houding van vanochtend heeft
veel tot mijn neerslachtigheid bijgedra
gen. Ik voel, dat ik oud begin tc wor
den en zie met entzetting den ouderdom
naderen. Ik heb bij het vuur gezeten en
me in allcilei sombere gedachten ver
diept. U zult lachen, wanneer ik U zeg,
dat daaronder ook de gedachte ik
zou het kunnen noemen het schrikbeeld
van een huwelijk begrepen was. Word
toch als 't U blieft gauw beter en red mij
van mijzelf.
Uw toegenegen,
John Touchwood.
Ik wensch natuurlijk niet de verhou
ding tusschen U en uw moeder te be
derven, maar mijn pas geleden verlies
heeft er mij aan herinnerd, dat moeders
niet eeuwig blijven leven.
HOOFDSTUK XV.
In groote spanning wachtte John op
miss Hamilton's antwoord op zijn brief en
toen zij eenige dagen later zijn bede in
eigen persoon kwam beantwoorden, door
als van ouds te komen werken, kon hij
geen woorden vinden, om de hevigheid
van zijn voldoening uit te drukken, hij
kou alleen maar om haar heen huppelen,
alsof hij een stom huisdier was, in plaats
van een beroemd tooneelschrijver.
„En wat hebt U uitgevoerd, terwijl ik
weg was?" vroeg zij, zonder te zinspelen op
haar ziekte of op haar moeder of op haar
bedreiging, dat zij hem misschien zou
moeten verlaten.
John keek op z'n neus.
„Ik vrees, dat 't niet heel veel geweest
is."
„Hoeveel?"
„Nu, om eerlijk te zijn, niets nieman-
da 1."
Zij zcidc eenige sympathieke woorden
naar aanleiding van mevrouw Touch
wood's dood en zonder blikken of blozen
greep hij die verontschuldiging aan voor
zijn luiheid.
„Maar nu dat U terugbent," vervolgde
UIT DE RADIOWERELD.
Programma's voor Woensdag 20 Juli.
Hilversum 1050 M.
12.Politicber.
12.352.Lunchmuziek door het trio
van restaurant De Rozenboom o.I.v. Wilt
lem Lohoff.
30 Dc heer Henri Nolels en zijn pop
penkast, uitgezonden van uit het Kur-
haus te Scheveningen.
5.7.Concert door liet A.NJELO.-or-»
kest o.I.v. Nico Trccp. Soliste: Mevr. Nel
ly Boekweit, sopraan. Egbert Veen aan do
piano.
7.7.45 N.O.V.-uilzending. Variëló.
Ario Nollens, conferencier. Emmy Hoeff,
levensliedjes. J. D. Teesink, xylophonist
7.45 Politicber.
8.15 Kurhausconcert. Het Residentie
orkest o.I.v. Prof. G. Schneevoigt. Mischa
Elman, viool. Voor de pauzo werken van
Brahms.
10.30 Persber.
10.3012.Dansmuziek door de Laka-
tos-band uit Pavilion Richo te Schevenin
gen.
Davontry 1600 M.
11.20 Licht kassiek concert. Het Daven-
trykwartet en solisten.
I.202.20 Orkestconcert.
3.15 Voorlezing uit David Copperfield.
3.20 Lezing: Revision and examination.
4.05 Lezing: Palestine.
4.20 Daventry-kwartet en solisten.
5.35 Kinderuurtje.
6.20 Concerlorgelbespeting.
6.40 Tuinpraatje
6.50 Tijds., weerber., nieuws.
7.05 Orgelbespeling (vervolg).
7 20 Lezing: The progress of tbc town
garden.
7.35 Do sonates van Beethoven.
7.45 Lozing: The problem Child.
8.05 Het Gasano Octet. K. Falkner, ba
riton.
9.05 Chopin-programma. E. Isaacs,
piano.
9.20 Weerber.. nieuws.
9.40 Debat over: That opera is absurd,
tusschen Mr. O. Sitwell cn B. Maine.
10.40 Variëtó zang en voordracht.
II.2012.20 Dansmuziek.
R a d i o-P a r i s" 1750 M.
10.5011.20 Concert.
12.5010.Orkestconcert.
5.055.55 Trioconcert (piano, viool
cello).
.50-T-10.50 Galaconcert. Orkest en so
listen.
Langenberg 469 M., Munster 242M
Dortmund 283 M.
1.252.50 Orkestconcert.
5.506.50 Orkestconcert'.
8.50 Symphonieconcert. Daarna tot
12.20 Dansmuziek. Iseglio-kapel.
Königswustorhausen 1250 M.
12.208.05 Lezingen en lessen.
8.50 Wals- en operctleavond.
10.5012.50 Dansmuziek.
Hamburg 395 M.
5.20 Dansmuziek.
6.20 Orkestconcert.
7.20 Orkeslconcort.
8.50 Wals- en operette-avond (Zie Kö-
nigswuslerhauscn). Daarna tot 10.50 Dans
muzipk.
Brussel 509 M.
5.206.20 Trioconcert.
8.20 „De Oorlog" (La guerre), orato
rium in 3 acten voor soli, kwartet-solo,
orkest, orgel en koor.
10.20 Sluiten.
Gemengde Berichten
ONGELUKKEN.
DE ONBEWAAKTE OVERWEGEN.
Auto tegen den trein gereden.
Zaterdag reed de automobilist D. op don
onbewaakten overweg onder 'a-Gravenpol
der nabij Middelburg tegen een motorwa
gen van den Zuid-Bcvelandsche Spoor
weg aan; de auto werd zwaarbeschadigd.
D kwam er met lichte verondingen af
hij, „ga ik harder werken dan ooit. O,
maar ik vergat, dat ik U niet mag laten
overwerken."
„Onzin," zei miss Hamilton scherp. „Ik
geloof niot, dat do hoeveelheid, dio IJ da
gelijks schrijft, mij ooit kwaad zal doen."
John was druk in de weer met papier,
pennen, inkt en notitieboekje en was wel
dra in het vierde bedrijf verdiept, alsof er
nooit een afbreking goweest was. Een
maand lang werkte hij met groote kalmto
door en hij ging zelfs zoover om uit te re
kenen, dat, als miss Hamilton voor goed
bij hem in betrekking wilde blijven, er
geen reden voor hem bestond om niet jaar
lijks drie tooneelstukken voort te brengen
tot zijn zeventigste jaar toe.
Toen op een ochtend in het midden van
Februari vcrscheon mijnheer Ricketts in
groote opgewondenheid, om te -zeggen, dat
hij geen antwoord had ontvangen op ver
schillende brieven en telegrammen, waar
in hij Hugh gemeld had, wanneer hun boot
zou vertrekken. Nu was 't de dag voor bet
vertrek cn nog had hij geen nieuws van
het jongmensch ontvangen. John keek
schuldbewust. Hij had namelijk besloten
een maand lang geen enkelen brief van
zijn bloedverwanten open te maken, daar
zij hem stoorden in zijn werk cn bij ver
trouwde in het oude bijgeloof, dat als men
alle brieven maar lang genoeg onbeant
woord liet, zelfs de meest onaangename,
zij zich ten slotte zelf beantwoorden.
„Ik vroeg mo zelf al af, waarom uw cor
respondentie zoo was ingekrompen," zei
miss Hamilton streng.
("Wordt vervolgd).
