er de Blad.
Woensdag 6 April 1927
UIT DE PERS
LIMBURG EEN SALUUT.
jnder het opschrift „het eerste treffen"
irjjft De Maasbode:
Pengenen onder ons, die met wankelen
jd de Statenverkiezingen mochten heb-
zien naderen, mag het resultaat van
eerste treffen een hart onder den riem
ten.
[jniburg is zegevierend uit den strijd
roorschijn getreden. De R.-K Staats^
lij heeft haar positie, die te gemakke-
jr immers is af te brokkelen, daar ze
i uitzonderlijk ver boven iedere andere
steekt, op schitterende wijze gehand-
ifd.
foor de S.D.A.P., welke zoo lang reeds
baar krachten inspant om in deze bij
Hek Katholieke provincie zich een ste-
plaats te verzekeren, moet zulks een
imoedigende teleurstelling zijn
fl'el behaalden de socialisten een zetel
ut. maar zulks op de Vrijzinnig-Demo-
i. hun meest nabije geestverwanten
bet college, en gaan zij de stemmencij-
na van 1923 en van de Kamerver-
ringen in 1925, dan, om het zacht uit
drukken, hebben ze geen reden toe jui-
Q
Bij de laatste Statenverkiezing vergele-
giugen ze een 1500-tal stemmen voor
niet bijzonder veel voor de socialisten,
gewend zijn hun sprongen verder te
len Zet men echter de cijfers, bij de
Derverkiezingen van 1925 door hen
3ald, naast die welke ze thans verkre-
23 665 tegen 14.695, dan beteekent
stemming, een teruggang met bijna
rtig percent, voor de S.D.A.P. niet
ider dan een débacle.
3e cijfers der Katholieken zijn daarcnl
a volkomen bevredigend: 123.508
amen in 1923. thans 134.788, een cij-
dat ook ten opzichte van de Kamer-
tiezingen in 1925, toen 141.843 slem-
behaald werden. la«g geen kwaad fi-
ir maakt.
gecombineerde christelijk-historischen
mti-rev. legden ditmaal stevig beslag
den zetel, waarvoor ze vier jaar g
nog niet ten volle aan den kiesdeeler
Hen
3e Vrijzinnig-Dein., we zeiden -het
ds, hebben hun liefde voor do S.D.A P.
jjigd, door haar hun eenigen zetel af te
in Ook al ware de lijst Ackens in
erlen met hun hoofdlijst verbonden ge-
at, het resultaat zou hetzelfde zijn ge
ien
Oe Vrijheidsbond wist zijn eenigen zetel
redden.
Ie dissidenten hebben niet anders we-
:e bereiken, dan dat een 8000 slem
voor de Katholieke lijst zijn verloren
aan, waarmee dan het twijfelachtige
tes werd behaald, dat de S. D. A. P.
zetel van de Vrijz.-Dem. veroverde, die
Iers voor de Katholieken zou zijn ge-
stl
foor de Roomsch-Kathoheke Volkspar-
houdt Limburg geen belofte in. Laat
hopen, dat de overige provincies ook
:in het gisteren gegeven voorbeeld vol-
gemis aan succes is voor een politieke
tij de beste spoorslag tot zelfinkeer.
BINNENLAND
K. WERKLIEDENVERBOND.
Bescherming van de Industrie.
Een adres aan den
Raad van Ministers.
let volgend adres heeft het R. K.
dliedenverbond gericht aan den Raad
i Ministers:
Ugeraeen, mogen we wel zeggen, trekt
'i oogenblik de aandacht de moeilijke
Me, waarin somm ge onzer bedrijfs-
ten reeds verkeeren en waarmoe an-
worden bedreigd door de handels
politiek der ons omriugende landen.
Schier overal zijn aan do grenzen reeds
hooge tariefmuren opgetrokken, welke
o.a. voor Frankrijk weer dreigen te wor
den verhoogd.
Het gevolg daarvan is, dat de export
mogelijkheid voor onze industrie immer
kleiner wordt en bedrijven, waarvan kan
worden getuigd, dat ze naar de meest
moderne inzichten worden geleid en de
nieuwste middelen tot bevordering der
concunrentiovaardigheid er worden toe
gepast, zich genoodzaakt zien hunne
werkzaamheid binnen onze grenzen te be
perken of minstens niet uit te breiden,
doch zich te vestigen in de landen, waar
heen export practisch niet meer moge
lijk is.
Wij wijzen er op, dat, indien do thans
in Frankrijk voorgenomen tarief verboo
ging haai- beslag krijgt, de Philips Gloei
lampenfabrieken, blijkens de berichten, in
dat land zullen gaan produceeren, wat
moet neerkomen op beperking van dit
bedrijf in ons land of op z'n minst de
ontwikkeling er van zal tegengaan.
Onze klompenindustrie verkeert, tenge
volge van de concurrentie van buiten
landse ho ondernemingen, in zorgvolle
omstandigheden.
In buitengewoon moeilijke positie ver
keeren thans de aardewerk- en glasfa
brieken te Maastricht en te Leerdam. De
flesschenfabricage is reeds voor een
groot deel verdwenen en onze overige
glasindustrie wordt ernstig bedreigd.
Ook de aardewerkfabricage loopt gevaar
aan buitenlandscho concurrentie ten on
der to gaan.
Het spreekt wei vanzelf, dat ook de
hooge Regeering aan een en ander haar
aandacht schenkt. Zij kan immers niet
werkloos aanzien, dat eenc industrie,
welke aan duizenden menscben in ons
land werk verschaft, die bewezen heeft
een levensvatbare bedrijfstak te zijn, met
ondergang wordt bedreigd.
Waren eerst valuta-moeilijkheden oor
zaak van achteruitgang, waardoor met
name do bedrijven in Maastricht hun
aantal arbeiders moesten terugbrengen
van circa 6500 tot - 3500 (van welke
laatsten nog een aantal gedeeltelijk werk
loos is), thans dreigt, door de handels
politiek der ons omringende landen, niet
alleen do export voor onze keramische-
en glasindustrie verloren te gaan, maar
zal haar zelfs onze binnenlandsche markt
worden afhandig gemaakt.
Door de hooge invoertarieven, in het
"buitenland gevorderd en die met name
voor Frankrijk binnenkort weer zullen
worden- verhoogd, is dc export reeds zoo
goed als geheel onmogelijk geworden en
klaarblijkelijk wordt door buitenlandse lie
industrieën, die hier tegen uiterst lage
prijzen invoeren, waarvoor ze in het bin
nenland compensatie krijgen kunnen, be
schermd als ze zijn door de hooge in
voertarieven, een strijd gevoerd om onze
markt.
Men behoeft slechts oppervlakkig ken
nis te nemen van de cijfers omtrent den
invoer van glas-, porselein- en aarde
werk voortdurende toename van liet
kwantum en daartegenover steeds verder
gaande relatieve vermindering van de
waarde om overtuigd te worden dat
hetgeen wij boven beweerden, onomstoo-
telijk vaststaat
Dat ook andero factoren misschien
hebben medegewerkt tot het in 't leven,
roepen der moeilijkheden, waarmede onze
glas- en aardewerkindustrie thans te
kampen heeft, schijnt wel aanwijsbaar.
Dat met name de Maaslrichtsehe indus
trie in het verleden, bij gebrek aan lust
of wellicht aan capaciteit tot het ont
wikkelen van voldoende energie, vaak
geconcurreerd heeft op kosten van de
arbeiders, is niet onbekend.
Maar dit alles mag ons niet blind doen
zijn voor het feit, dat duizenden arbei
ders dreigen te worden gedupeerd, in
dien niet spoedjg hulp geboden wordt.
Bovendien is gedurende de laatste 10 a
15 jaren, door het aanbrengen van be
langrijke technische verbeteringen, er
naar gestreefd den achterstand in dit
opzicht zooveel mogelijk op te heffen.
Waar het vraagstuk der werkloosheid
•in ons land reeds zoo nijpend is, waar
veilig kan worden aangenomen, dat nog
nagenoeg 100.000 arbeiders geen gele
genheid vinden om op normale wijze in
hun onderhoud en dat van hunne gezin
nen te voorzien waar elkeen, wien het
algemeen belang ter harte gaat, elkeen,
die bekend is met den demoraliseerenden
invloed van werkloosheid) zich pijnigt
met de vraag, boo die honderdduizend
aan werk zullen zijn te helpen, daar zou
het onverantwoordelijk zijn, bij de ver
nietiging van eene werkgelegenheid, als
onze glas- en aardewerkindustrie onge
twijfeld is, lijdelijk toe te zien, omdat
daardoor het aantal werkloozen weer zal
worden vergroot.
In de huidige situatie schijnt alleen,
hulp van Staatswege het dreigende ge
vaar te kunnen afwenden. Daarom voe
gen wij onze stem bij die van hen, welke
uwe Regeering reeds om hulp vroegen,
en verzoeken uwe Excellenties beleefd,
maar dringend, het nemen van maat
regelen, die wellicht reeds overwogen
worden, om onze bedreigde industrie te
helpen, te bespoedigen.
Wij staan met zeer velen in het land
op het standpunt, dat hot geheele mensch
dom moet kunnen profiteeren van de
economisch gunstige positie, waarin de
verschillende deelen deer aaide voor de
productie van bepaalde goederen verkee
ren, m. a. w. wij wenschen in het alge
meen het economisch verkeer zoo weinig
mogelijk belemmeringen in den weg ge
legd te zien. Waar evenwel zich thans
klaarblijkelijk een economische strijd tus-
schen de verschillende landen heeft ont
ketend, waar zoo goed als alle landen,
rondom ons steeds meer belemmeringen
aan het economisch verkeer in den weg
leggen, daar zou het roekeloos en onver
antwoordelijk zijn het nemen van tijdelij
ke maatregelen tot verdediging van ons
economisch loven achterwege te laten
Wij achten het niet aan ons, aan te geven
welke maatregelen in do gegeven omstan
digheden voor dat doel het meest af
doende zijn, welke maatregelen bovendien
wenschelijk zijn om te voorkomen, dat het
algemeen belang zou kunnen worden ge
schaad. Daarom lijkt ons de aangewezen
weg, dat Uwe Regeering aan de Staten
Generaal de bevoegdheid vraagt om in
bepaalde gevallen, waarin, tengevolge van
maatregelen buitenaf, ons economisch
leven ernstig dreigt te worden benadeeld,
de maatregelen te nemen, welke Zij, ua
het inwinnen van deskundige adviezen
en onder verantwoordelijkheid tegenover
de Staten Generaal, ter beveiliging van
onze nijverheid, onzen landbouw, enz.
zal nuttig oordeelen.
SOCIALE HOOGESCHOOL VOOR
R. K. ARBEIDERS.
De commissie geïnstalleerd.
Maandagmiddag werd ten kantore van
het R. K. Werkliedenverbond de commis
sie geïnstalleerd, die zal rapporteeren
over do stichting eener sociale hoogeschool
voor arbeiders.
De Verbondsvoorzitter, de heer A. O. de
Bruyn, sprak daarbij de volgende rede
uit:
Op de eerste plaats mogen wij U, na
mens heb Verbondsbestuur, wel onzen bij
zonderen dank betuigen voor de welwil
lendheid, waarmede TJ aan ouze üitnoodi-
ging, zitting te nemen in deze commissie,
hebt willen voldoen.
Dat U, overladen met werk als U al
len zijt, toch het lidmaatschap dezer Vcr-
bondscommissie hebt aanvaard, zal wel het
gevolg zijn, ©enerzijds van Uw uitgespro'
ken liefde voor onze katholieke Arbeiders
beweging, en anderzijds omdat U voor de
vraag: of or voldoende aanleiding is een
Sociale Hoogeschool voor katholieke ar
beiders te stichten, bijzondere belangstel
ling hebt.
Ook buiten deze commissie blijkt de be
langstelling niet gering. De adviezen, wel
ke reeds van verschillende kanten zijn ge
geven en do van waardeering getuigende
beschouwingen, welke in sommige perio
dieken aan de kwestie zijn gewijd, zou
den er op kunnen duiden, dat de vraag
urgent is ep te juister tijd aan de orde
komt.
Sommigen heeft dit initiatief bevreemd.
Die bevreemding moet waarschijnlijk
worden verklaard uit onbekendheid met
het doel en streven onzer Arbeidersbewe
ging; met wat zij is en met wat zij in het
verleden reeds deed. Degene, die in onze
Arbeidersbeweging niet veel meer ziet,
dan een bron van arbeidsconflicten en on-
tevredenheidsvertoon, begrijpt niets van
dat „groot" doen. 'Voor anderen, die er
even zeker van zijn dat de Arbeidersbe
weging in de toekomst een gewichtig© cul-
lurcele, sociale en economische taak
wacht, even zeker als dat morgen een
nieuwe dag aanbreekt, voor hen is het
vanzelfsprekend, dat de Arbeidersbewe
ging zich naar do toekomst oriënteert.
Hot Verbond staat niet geheel en al
vreemd tegenover het vraagstuk: scholing
van leiders. Het drong niet eerst nu tot
ons door, dat do mannen, die leidende pos
ten bezetten, zich door speciale studie voor
hun verantwoordelijke taak dienen te be
kwamen.
Het is reeds 14 jaren geleden, dat, on
der leiding van do K. S. A. meer speciaal
onder leiding van do heeren professoren
Aengenent on Aalberse, te Leiden voor do
hoofdbestuurders een 4-weeksche cursus
in apologio, sociologie en economie werd
georganiseerd1. Deze cursus is in 1921 om
gezet in een leergang, welke twee jaar
duurde.
Het lag dan ook geheel in de lijn van
het verleden, dat onze katholieke Toxtiel-
arbeidersbond do vraag aan de orde stel
de: „Is het geen tijd, dat wij ernstig de
vraag overwegen, een instelling in hot le
ven te roepen, waardoor wij gelegenheid
hebben leiders to vormen, volkomen bere
kend voor de eischen, wolko de komende
tijd stellen zal".
Het woord Sociale Hoogeschool werd
waarschijnlijk gekozen omdat die naam
ook in het buitenland gangbaar is. Had
do Tcxtielarbeidersbond kunnen vermoe
den, dat men in ons kleine Nederland
zich aan dab „groote" woord zou stooten,
dan had hij voor het voorstel misschien
andere woorden gekozen.
Volksuniversiteit schijnt toelaatbaar;
Sociale Hoogoschool klinkt voor sommige
ooren te vreemd. Andere landen kennen
reeds een „Volkshoogeschool", „Arbeiders
boogeschool" of „Sociale Hooges-.hool".
Hoe ook de naam moge zijn, de vraag is:
dienen wij, als Verbond een gelegenheid
te scheppen, waardoor aan personen
wordt bijgebracht de noodzakelijke ken
nis om in den volen zin des woords een
verantwoordelijk volksleider te zijn.
Het is lang niet voldoende bepaalde so
ciale en economische misstanden te con-
statceren: de volksleider moet ze kunnen
verklaren, moet daaruit voor zichzelf eu
ter leering en aansporing van anderen,
kunnen afleiden, hoe het anders beter
moet en kan.
Ook het belang van de Arbeidersbewe-
gin zelf is bij de kwestie zeer nauw be
trokken. Indien haar leiders niet volko
men met het reeds wisselende aanzien der
sociaal-economische problemen vertrouwd
zijn, is vrees voor verschrompeling en ver
starring niet misplaatst, om nog maar te
zwijgen van de verreikende gevolgen welke
in toenemende mate aan het doen en la
ten der arbeidersbeweging verbonden zijn
Daardoor is ton slotte bij do taak Uwer
Commissie het algemeen welzijn onzer
volksgemeenschap van zeer nabij betrok
ken.
Hierdoor schijnt de mogelijkheid niet
uitgesloten, dat ook de Overheid zich voor
do zaak interesseert.
-Het wwlc van Uwe Commissie ia», zoo
bezien,' ongetwijfeld van het grootste be
lang.
Uw taak is niet gemakkelijk.
Indien do vraag: „Moot er een oplei
dingsinstituut komen" eventueel bevesti
gend beantwoord wordt, dan komen tal
van andero vragen op.
Enkele daarvan zijn: Voor wie moet het
worden opengesteld?
Wat zal worden gedoceerd?
Dient de leerstof uitsluitend te worden
ingericht op do functie van Arbeiders
leider?
Moet ook hot interne stolsel worden
gekozen?
Zal het Verbond het instituut beheeren?
Is combinatie met bestaande instellin
gen mogelijk en gewenscht?
Hoe dienen do middelen te worden op
gebracht? Enz., enz.
Wanneer men deze enkele vragen
slechts oppervlakkig overweegt, dan be
merkt men tweeërlei: eerstens, dat het
gemakkelijker is een vraag te stellen, dan
haar to beantwoorden en tweedens, dat
ons bestuur allo reden heeft om dankbaar
te zijn voor uwe welwillendheid in deze
commisie zitting te nemen, wijl het onder
zoek nu aan erkend-bekwamo handen is
toevertrouwd, en een gunstig resultaat
reeds zoo goed als verzekerd mag heeten.
Het zal U voorts aangenaam zijn te ver
nemen, dat professor Aalberse zich, op
UIT DE RADIO-WERELD.
Programma's voor Donderdag I 'AppJt
Hilvorsum, 1000 M,
12.Politieberichten.
3.304.30 Uurtje toot. de fltt
ziekenhuizen.
5.006.45 Couoert door het H. D. 0>
orkest. Adolph Pot, viool.
6.457.45 Beginselen van het Buij-
gorlijk Recht en van het Handelsrecht.
7.45 Politieberichten.
10.30 Persberichten.
8.10 Aansluiting van het Concertge
bouw te Amsterdam. Het Concertgebouw
orkest onder leiding van "Willem Men
gelberg. Lubka Kolesaa, piano. Piano
concert E-mol, Ghopin. Suite, Bruckeni
Fock. Les préludes, Liszt.
D a v-o n 11' y, 1600 M.
11.20 Hot Rio Grande trio on M. Scoon
oontra-alf. Mc. Gregor, tenor.
12.05 Gedichten voorlezing.
12.20 Concert (vervolg).
1.202.20 Gramofoonmuziok.
2.45 Voorlezing: Moby Dick.
2.50 Lezing: A hundred years ago.
3.20 Evensong van de Westminster
Abbey.
4.05 Lezing: On different being.
4.20 Orkestconcert.
5.20 Causerie.
5.35 Kiuderuurtje.
6.20 Dansmuziek.
6.35 Landbouwberichten.
6.40 Dansmuziek.
6.50 Tijdsein, weerbericht, nieuws
7.05 Padvinderborichten.
7.20 Lezing: The amateur actor.
7 .35 De werken van Liapounov. E.
Mitchell, carillon.
7.45 Lezing: Flowers of the field.
8.05 Dansmuziek.
8.20 Wagn e r-co nc ertonder loidiug
van Siegfried Wagner. Orkest van 150
musici. Om 9.20 onderbroken voor nieuws
en weerberichten
10.30 Lezing: Long journeys on short
purees.
10.5012.20 Dansmuziek.
„Kadi o-P e r i s", 1750 M.
10.5011.20 Concert.
12.502.10 Concert. Orkest en Mme.
Miraul, zang.
5.05—5.55 Klassiek uurtje.
9.0511.00 Concert. Orkest en solisten
Langenberg, 469 M
10.20—11.20 Concert.
12.501.50 Orkestconoert.
4.205.20 Verd. Concert. Iseglio-kapel
en bariton.
7.509.50 Vnoolijko en ernstige lied
jes en voordrachten van den Rijn. Or
kest, koor on solisten.
10.3511.20 Dansmuziek.
Königswusterhauson 1250 M.
en B er 1 ijn 484 on 566 M.
I.507.05 Lozingen en lessen.
7.20 „Die Zirkusprinzossin", operelto
m 3 octen van Knbn/in. Daarna tot 11.50
Dansmuziek.
II a m b u i- g, 394.7 M.
II.501.20 Orkesiconcert.
1.252.10 Kamermuziek.
3.354.20 Chorubini-concert.
4.205.15 Dansmuziek.
5.205.35 Vroolijk concert.
7.2011.10 Concert in de Dom Bre
men. Domkoor en solokwartet. Daarna
dansmuziek.
Urussol, 509 M.
5.206.20 Kinderuurtje.
7.40 Orkestconcert.
9.40 Voorlezing.
9.5510 20 Concert.
ons verzoek, bereid heeft verklaard hot
voorzitterschap der commissio te willen
aanvaarden.
Dit zal uw werk vergemakkelijken,
waartoe ook do actieve secretaris, de heer
G. Zegers, het zijne zal bijdragen.
Met Jiet uitsprekon van liet vertrouwen
dat uwo commissio cr in zal slagen, een
doeltreffendon grondslag te leggen voor
wat nu eenmaal een Hoogoschool voor
arbeiders is genoemd, en het Verbonds
bestuur van u een waardevol rapport zal
ontvangen, verklaar ik uwo commissie
FEUILLETON.
SCHRIJVEN ALLES OP.
Kramer zat voor haar bureautje en
droomerig naar buiten, waar do re-
neerplaste in 't stijve stadstuintje,
ïoiorgen was ze precies drie jaar go-
'd en dan moest Lies er getuige van
lig pende ze een hartelijpk briefje
op 't zije rose papier. Het was een
tyke afleiding in het eentonige stads-
d, alvast per correspondentie te kun-
babbelen over allerlei hartzaken en
minder belangrijke dingen uit het
•den. Heb was haar heel wat amusan-
hn het dorre huishoudboek, wat ze
"ia opensloeg. O, wat eentonig: groen-
tooveel, brood zooveel,
ifry 6tond er nu eenmaal op en meer
eens had ze voor haar verjaardag of
geschenk geen anderen wensch ge-
dan e definitieve afsluiting en af-
Rog. Maar daar dorst ze niet aan, en
Kof Harry geen mooi voorbeeld.
Dc toeken alles aan, zei Harry van-
-.eo aan 't ontbijt, zelfs de fooi aan
conducteur.
bad wel even gelachen, maar ze wist
'e goed, dat hij waarheid sprak. Den
•«eden Zondag had ze 't voor haar
i oogen gezien, toen hij naar de Hoog-
®as en z'n „dagboek" in z'n daagsche
tiad laten zitten.
Stond cr minutieus: 2 Maart 6 scheer-
f L—pijpdoorsteker 3 ct. 't Was
cele lijst; ook altijd 't zelfde zes
•nuesjes - een enkele maal een glas
bier en een cognac, sigaren van 8 ct. Ze
bad wel eens een bandje van 12 eb. gevon
den, maar die had zo na lang snuffelen
toch ook gevonden, al was 't dan go tee
kend Kerstmis 1923.
O, ze vond zickzelve, zoo oneerlijk, als
zo daaraan dacht. Ze deed 't nu anderhalf
jaar. Wanneer 'b eigenlijk begonnen was?
Zo zag zich nog in den geest in de lunch
room zitten met Riek Bekkars, ook kort
getrouwd, samen aan do coupe Chaque.
Ik betaal hoor, had Riek gezegd met
d'r schelle stem.
Eventjes was ze toch wel geschrokken
van het bodrag. Later zag ze Riek gere
geld, als zo ging winkelen en tenslotte
werd 't een vaste gewoonte even op te ste
ken. Ze kende de nieuwste ice creams en
Riek vond 't tenslotte ook wel eens aardig,
als zij een keer betaalde.
En Riek had haar, terwijl zij naar bui
ten keek, eens gepolst over d'r spelden
geld. Zij had haar toen nog verteld van de
extraatjes, die ze kreeg, als Harry oen
gocien dag had gehad en veel provisie
had genoten.
Riek had toen haar huishoudboekje
opengeslagen en gezegd: dat is nou een
zoekplaatje; zoek jij nou eens de twee
coupe Chaque van verleden week op.
Jo had er met geen mogelijkheid kans
toe gezien en vond niets dan wol en sajet,
groenten en brood. Kijk, had Riek ondeu
gend gewezen, dat is nou dio Donderdag,
dat we hier zaten te smullen: zestig cent
spinazie, plus één coupe Chaque is f 1.80
spinazie. En een blik doperwten van 80
plus die coupe Chaque van jou maakt sa
men precies twee gulden groenten.
Zoo was 't eigenlijk begonnen en van
dien tijd af ook het bedrog tegenover
Harry. Het was een schadevergoeding ge
worden voor het dorre optellen iedere
week. Soms als ze alleen thuis was en
dacht aan do pijpenrooster van 3 ct., dio
Harry zoo angstvallig noteerde, dan kwa
men hare betere gevoelens weer boven en
vond ze 't niet oprecht tegenover haar
man, die tweemaal in de week een ser
moen hield over: hoe nog meer te bezui
nigen en zich ook volgens z'n dagboek
geen grootere weeldo veroorloofde dan een
enkel cognacje of wat goedkoopo sigaren.
Zoo was het ook nu. En terwijl zo zich
achterover in haar stoeltje vleide, maakte
ze het vaste besluit er eens met Lies over
te spreken. Daar kan je zoo echt mee pra
ten en die zou ook wel zorgen, dat ze van
die vriendschap en geheimschrijverij af
kwam en toch evengoed wat „speldengeld"
kreeg.
Lies was dolblij met de uitnoodiging en
was 's morgens vroeg al present met haar
kleinen jongen. Harry wilde er een soort
feestdag van maken. Drie jaar vond ie al
een heelen tijd en hij had voor een groote
vaas met hyacinthen gezorgd, die op tafel
prijkte, toen Jo beneden kwam.
Na den middag ging Jo even „tuinen"
en Lies ging echt oudergewoonte arm-in-
arm mee.
Jo bad onder 't eten al zitten piekeren,
hoe ze cr mee moest beginnen. En nou,
terwijl Lies do verselie eieren uit het hok
haalde, begon zo ineens:
Zeg, Lies, weet je nog, dat ik je op
6chool wel eens om raad vroeg?
Ja, deed Lies verwonderd: je hebt
nou tocli een raadgever in optima forma.
Ja. maar. treuzelde Jo, ik eh....
hijwijmoeten bezuinigen.
Dat moet iedereenen daar lioor
jij ook bij, zei Lies, alleen de kappen staan
er buitenKijk eens, wat een pracht-
oil
Kom maar eens mee, zei Jo ernstig
cn trok Lies moe achter de haag. Ik heb
fraude gepleegd
Je bent nog 't zelfde nest van vroe
ger, zei Lies. Kom vooruit met jo zooge
naamde geheimen.
Jo vertelde in hakkel-zinnotjcs, hoe zo
begonnen was met haar valsche boekhou
ding, hoe zo maar steeds doorgegaan wa«
en hoe 't nou stond met d'r spaarpot.
Jo bent me tegengevallen, Jo, zeide
Lies, haar recht aanziend. Daar moet je
mee ophouden. Als je man jo te veel be-
pingelen wil, dan moet je het zeggen,
maar zoo.
Jo stond 't huilen nader dan 't lachen
en wilde maar weer naar binnen.
Je blijft toch tot Maandag, hè Lies,
zei ze onderweg, de kiezelsteentjes weg
schoppend.
Dolgraag hoor, knikte Lies en dan
gaan we samen om 9 uur naar de kerk
en Harry naar do eerste.... Je bent tocli
niet boo3 op mij, waar?
Boos niet, Jo, maar....
Harry kwam van binnen met oen groo-
ten brief en begon bij de tuindeur al bard-
op te lezen.
Van moeder, fluisterde Jo, die denkt
overal om.
Harry kwam 's avonds met 't mandje
wijn voor den dag, wat bij den brief
hoorde.
Ik heb een groote bus goedkoopo
biscuit meegebracht, zei Lies, 'm uit haar
koffer opdiepend: bezuiniging, weet je.
Ik schrijf alles op, zei Harry plech
tig, m'n vrouw wou or eerst niet aan, maai
ze begint nou ook in te zionhè?
Jo kreeg een kleur als een boei.
Je wordt toch niet kwaad? fleemde
Harry.
't Wijntje is koppig zokor, knikte
Lies, maar ik zie m'n man al grinneken,
als 'k hem vortel van jo huishoudboek.
Net iels voor hem. 't Is echt iets oxen-
trieks, vooruit Harry, voor den dag er
mee. 't Is zeker zoo interessant als het
dagboek van jo vrouw.
Even keek ie voor zich uit.
Geheimen, kind.
Ook voor je vrouw, deed Lies on
deugend.
Wel neen, schudde Harry, ik ga 't
halen, dan kan je er zooveel in bladeren,
aLs je wilt.
In een wip was ie terug, smeed het mid
den op tafel.
Jo was niet nieuwsgierig, maar Lies
moest 't an begin af doorspellen. Harry
liep te fluiten cn zei opeens:
Ik geef nog een stukje uit „Die Zau-
berflöthc."
Lies klapte na afloop, sloeg het boek
dicht en zei:
Honderd veertig scheermesjes en van
Kerstmis afals ik jou was, kocht ik
een zelfaanzeller, Harry.'t Lijkt me
voordeeliger.
