VOOR DE VROUWEN.
EEN DEUC PIECES.
No. 497. Bois <lo roso popelino als stof
aan te wenden. De rok is geheel recht, van
achteren glad en van voren met een groep
platte plooien in het midden. Van de
blouse is een vierkant front weggeknipt
en vervangen door een geplisseerd, met
vlakke sluitstroolr in hot midden: knoopjes
bijpassend rose galalith. De kraag is, even
als d^^jnouworaslagen, met een motiefje
in gouddraad geborduurd. De ceintuur is
van de zelfde stof. Kousen rose en schoe
nen beige.
ZWARTE JAPON.
No. 496. Neem voor dit model zwarte
ript. Een ceintuurband van achteren
eindigend in een groote strik verbindt
rok en blouse waarvan do eerste ruimgc-
plooid wordt ingezet. Van de blouse/is het
front weg geknipt en vervangen door een
van gebloemde crêpe de chinc. Een opge
naaide strook wordt rondom het front en
langs de halsopening gezet. Vanonderen
hebben do mouwen een strook der ge
bloemde crêpe de chine, eindigend op een
nauw polsbandje cn v-o rif go ga an door een
opgezette strook als om het front. Kousen
rose en schoenen zwart.
VOOR DE NAMIDDAG.
No. 495. Japon van beige fluweel of zij
den velvet. J±et bovengedeelte is zoowel
van voren als van achteren glad (split voor
den hals). Do rok ii om de heupen strak
gehouden en heeft ruimte vanonderen. De
taillcnaad is verdeeld in acht bogen. Een
rond kraagje van kant garneert de hals
opening, terwijl de manchetten eveneens in
kant zijn verwerkt. Kousen beige en schoe
nen zwart of beige.
EEN GEZELLIGE HOEK.
De tijden veranderen: cn daarmee ook
onze opvattingen betreffende woning-in
richting. Vroeger en weliswaar ook
thans nog zeer, zeer veel werd een huis
ingericht volgens een vast recept. Bijv. een
huiskamer: een lamp in het midden van
het plafond en daaronder, juist in het mid
den d e tafel, rond of vierkant, maar van
een vaste hoogte gelijk alle andere tafei's
in do wereldeen kleed er over hetzij van
pluche of katoen, was „bon ton". Stoelen
waren er ook: 6 stuks; en zo werden tegen
do maren gegarneerd: rood pluche zittin
gen hadden ze en kunstig geronde leu
ningen. Zeldzaam mooi naar den smaak
dier dagen. Wie het zich ook maar eenigs-
zins kon veroorloven had ook ccn buffet
of anders een soort laag fcastje met de pre-
tentio van buffet to lijken: het was een
mahoniehout of noten, maar iij elk geval
opgelegd. Dan waren cr nog de „schilde
rijen" of wat daar voor door moest gaan.
Zo lungen natuurlijk aau den wand, maar
doorgaans op een hoogte die al erg onge
schikt was zo te observcercnboven dc
deur of den opstand van ccn buffet, waren
geliefkoosde plaatsen hoewel een beetje te
hoog. Een vloerkleed be'noordo ook lot den
inventaris: het lag in het midden van de
kamer onder de tafel.
Maar, zooals gezegd, we leven nu in een
andere tijd en het zijn waarlijk niet alleen
de rijkeren die anders denken over de' ge
zelligheid eener kamer. In 't algemeen
wordt bij dc nieuwere richt.' .g gestreefd
naar intimiteit: het huis moet een plaats
zijn wuar ir.cn gaarne vertoeft. Aldus ver
plaatste zich het middelpunt naar den hoek
der kamer. (Men vergeve ens deze termi
nologie). Hei tijdperk der gezellige hoeken
brak aan. Zelfs vertrekken die tegelijk cel
en woonkamer zijn kunnen naar de nieuwe
re begrippen ingericht worden. Wij zageu
biv. eens lice dc grooic vierkante tafel in
een hoek was geschoven nadat er door den
hcelen hoek behoorlijke zitbanken (waar
op losse kussens) waren getimmerd. Aan de
twee overblijvende zijden stond een stoel
en do lamp hing midden boven de tafel.
In de richting van den haard, die in een
tegenovergestelden hoek was, stond een
laag tafeltje met twee fauteuils. Een
lampje op den schoorsteenmantel zorgde
voor het noodige licht ook op deze plaats,
als men 's avonds gezellig als in oude
tijden in letterlijken zin „om het vuur
zat".
De gezellige hoek heeft in vele gevallen
als medewerkers een canapé of bank, de
laatste bemand met veel, veel kussens van
allerlei vorm en kleur. Meisjes vinden het
zelfs een charme en een vaste bewoner in
den vorm van een karikatuurachtige pop
te hebben. Niet mindere diensten bewijzen
een schemerlamp op hoogen voet, een laag
tafeltje, een ovalo spiegel of kleino kleu-
rigo schilderijtjes. Het tafeltje hoeft heusch
geen tafelkleedje te hebben: leg liever in
het midden een klein rond kleedje van
kant en zot daar een lagfe, mooie vaas met
ecnige bloemen op. Behalve .genoemde
bank zijn natuurlijk nog een paar zit
meubelen niet onwelkom bij een zitje.
Eauteuils of armstoelen zijn dan het
meest geschikt, daar zo werkelijk als rust
stoel bedoeld zijn: gewone stoelen zonder
armleuning bchcoren bij de eettafel.
PATRONEN NAAR MAAT.
fl. 1.00 per stuk.
Kindermaten tot 12 jaar fl. 0.75.
Papieren patronen op maat gemaald,
kunnen onder loczending van het bedrag
(vergeet nici het nummer van het model
op te geven) besteld worden aan Paper
Pattern Service, Parkstraat 79, Den Haag
De malen op te geven volgens onder
staande teckenina.
HEILZAME INVLOED VAN
FRISSCHE LUCHT.
Zuivere buitenlucht en zonneschijn heb
ben op onze gezondheid een grooten in
vloed. De weldaden, voor onzo lichamelijke
en geestelijke gezondheid bevorderlijk, zijn
vooral die, welke uitgaan van do heer
lijke buitenlucht dit hart en longen ver
kwikt. Wio veel buiten komt, heeft vanzelf
een gezonde eotlust en een goede spijsver
tering. Door wind en regen loopen, mits
goed gekleed, zal onze gezondheid geen
schade doen. Jn vele gevallen doet heb ons
lichaam goed, het hardt ons en geeft een
grooter weerstandsvermogen, waardoor
wo veel meer verdragen kunnen, zonder
ziek té werden, dan een ander, die thuis
vak in bedompte kamers vertoeft.
En, geachte lezeressen, niet alleen onze
gezondheid, maar ook nog iets anders on
dergaat den gezegenden invloed van lucht
en zonneschijn. Ieta anders, wat voor ons
zeker niet. het minste gewicht in de schaal
legtonze schoonheid l Ja zeker, de
buitenlucht en de lieve zon bevorderen onze
schoonheid en wie dan niet haar gezond
heid, „die groote schat", genoeg op prijs
weet te stellen, zal toch minstens er naar
streven aanspraak te mogen maken op
„schoonhe'*d"l
Vrouwen en meisjes, die gedwongen zijn
in bedompte, gesloten lokalen tc vertoe
ven, van den eenen dag in den anderen,
ziin biji a altijd te herkennen aan hun
bleeke gelaatskleur, hun fletso oogen, hun
bloedlooze lippen. Zo, zijn meestal of vree-
selijk mager of veel te dik. Ongelukkig
voor die vrouwen en meisjes, die zoo vol
komen bewust zijn wat ze missen en toch
niet bij machto zijn, cenige verandering in
him toestand aan te brengen.
Haar druk ik op het hart, toch ieder vrij
oogenblik te baat te nemen om te wande
len of te fietsen. Laat de huisluchl van. u
afwaaien en vecht met den wind, opdat ge,
als ge weer opgesloten zijt, de versche
lucht nog op uw lippen proeft.
Geen beter middel om een gezond uiter
lijk te behouden of te verkrijgen dan een
dngelijksche, flinke wandeling. Of het nu
zomer cf winter is, de buitenlucht is wel
doend. Bij droog winterweer geeft'de kou
de ons een heerlijke a prikkel om stevig
door to stappen, zoodat ons bloed sneller
gaat stroomen, onze spieren fiks in bewe
ging komen en weldra een gezonde kleur
onze vanger doorgloeit-.
Behalve naar buiten gaan, behooron wij
er ook voor te zorgen dao ccn voldoende
hoeveelheid vcrsche lucht ens huis bin-
nonstroomt. Onzo slaapkamers moeten
goed gelucht worden en met droog weer
moeten de ramen heel den dag open
staan. Ook des nachts is dit aan te beve
len, doch alleen als de iucht droog cn zui
ver is. Bij damp of regen ia het beter de
ramen gesloten te houden daar het inade
men van dikke, vochtige lucht niet gezond
is. Ook kan de vocht die in ons huis komt,
schade doen aan het meubilair.
ERICA.
VERSCHE VISCH.
Visch is een .gezond en smakelijk eten,
dat in voedingswaarde niet onderdoet voor
vleesch en zelfs gemakkelijker verteert.
Het is intusschen van groot belang, dat
men bij het koopen van visch goed toeziet,
dat hij vooral versch is. De voornaamste
kenmerken daarvan zijn:
1. Frissche reuk, omdat viseh, waar
aan een luchtje is, niet op verschheid kan
bogen;
2. Vast, hard vleesch. Want oude visch
wordt slap en vingerindrukken blijven er
in staan.
3. Roode kieuwen, omdat oude visch
blceke, vuilroode kieuwen heeft.
4. Bolstaandc, uitpuilende oogen, die
volkomen heldor zijn. De oogen toch vau
oude visch zijn ingevallen en troebel.
5. Ongeschonden huid, glanzende schub
ben, met een dun laagje helder slijm. Oude
visch is bedekt met een dikke laag vies
troebel slijm.
6. Helder rood bloed in do huikholle, af
komstig van do wond van het strippen
(het ontdoen van de ingewanden). Bij oude
visch wordt het bloed donkerrood, of
bruin en gedeeltelijk waterig.
7. Openstaande wond met teruggetrok
ken wondranden, kenmerk van levend ge
slachte visch.
Stript men doode visch, dan liggen die
wondranden slap togen elkaar aan.
LIEVER TURKSCH DAN PAAPSCH!
Het aardige Missietijdschrift „Uit liet
Land van St. Olav" (Noorwegen) ver
telt:
De bestuurder van de volkshoogescliool
van Voss, dc heer Lars Eskeland, heeft
steeds gegolden als de beste volkshooge-
schoolbestuurder, die met eerc werd ge
noemd in dc onderwijskringen en met
glorie omkranst door allen, die met mond
hart eii hand vopr do Noorschc nationale
cultuur het huune over hebben.
Zijn private onderwijsinrichting werd
door den staat gesubsidieerd.
Voor ruim een jaar gebeurde hel, dat
Lars Eskeland katholiek werd; men. stoof
er van op en de bewonderaars stoven uit
elkaar als een troep musschcn, waar een
kogel op wordt afgeschoten.
Lars Eskeland was zoo tactvol een
oogenblik als bestuurder en leeraar terug
te treden^ en zich door eon buitenland-
sche studiereis aan de Noorsche belang
stelling u; onttrekken.
Hij wint maar al te goed, dat er maar
weinigen over zoo'n katholieken steen
des aanstoots niet zouden vallen.
De drang naar zijn levenstaak, do lief
de voor zijn land, voerden hem weer naar
huis aan zijn wetk. Maar meteen werd
vanwege het Kerk- en Onderwpsdeparte-
ment aan zijn adres een brief bezorgd,
waarin hem werd gevraagd in hoeverre
bij het mogelijk achtte, dat aan een door
den Staat gesubsidieerde school een ka
tholiek als leeraar optrad. Waarop Lars
Eskeland onvervaard, antwoordde, dat hij
niet wist, waarom dit niet mogelijk zou
kunnen zijn, wijl hij nog altijd zijn we
tenschappelijke en paedagogische kun
digheden bezat en dat het Christendom
aan zijn school in het geheel geen ge
vaar liep, omdat verschillende Christe
lijke beginselen, waar do Noorsche Lu-
therscho staatskerk de hand meo lichtte,
denk b.v.* maar eens aan de onontbind
baarheid van het huwelijk, voor hem,
indien mogelijk, heiliger waren dan ooit
te voren.
Bovendien had hij de lessen in de JBij-
belscho geschiedenis en godsdienstleer
voor zijn leerlingen, leden der staatskerk,
aan een dominé der staatskerk overge
dragen.
De brief, dien Lars Eskeland met zoo
ferme hand naast zich neerlegde, beduidt
een wenk om te bedanken, waardoor zijn
levensideaal en mogelijk zijn school le
niet zal gaan. Hij houdt tevens een drei
gement in, dat hem bij aanblijven aan de
school de staatssubsidie zal onttrokken
worden.
En nu breekt het lieve leventje los!
Een zekere categorie, die reeds bij bet
hooren van het woord: „katholiek" van
zinnen raakt, omdat de stumpers niet
beter weten of niet beter willen weten, en
steeds met opgestroopte mouwen gereed
stata om op het „hoofd-van-Paap" los te
slaan, laat haar hagel over Lars Eske
land en de Katholieke Kerk neerkomen.
Dg een twijfelt er sterk aan of de man
nog normaal is, en oen ander ziet in hem
een gevaar voor Staat en Maatschappij:
van geprezen jeugdopvoeder wordt hij
nu geschuwde jeugdbederver; als kam
pioen voor do nationale Noorsche idee
wordt hij' zonder vorm van proces ge
royeerd en uitgekreten voor een aan den
Paus, der wereld afschuwelijkste wezen,
verkochte ziel.
Bij deze gerechten ontbreken niet de
volgens bekend recept smakelijk gemaak
te hapjes, waarhij gesmuld wordt aan de
lichtschuwheid, de domheid, de geestes-
slayernij der katholieken.
Na dit festijn, waarbij men zich de
illusio permitteert de Katholieke Kerk
mot huid en haar lo verslinden, neemt
men nauwelijks lijd om zich den mond af
le vegen om den Heer te danken!....
Erg verheffend is dit schouwspel niet
en er zijn Goddank nog monschen, die er
van walgen.
Verschillende Noorschc bladen werd
het zoo bont, dat zo aan de feestvierende
gasten rake klappen om de ooien begon
nen uit te deelen.
Wat, zeiden zij, moet het land in rep
en roer gebracht, omdat er één volksop
voeder katholiek is geworden en moet de
man daarvoor gestraft en het land vau
die „schande" bevrijd worden?
En dat omdat die man zijn christen
dom veiliger achtte in de „Moederkerk"?
Wat een heldendaad, om bet op te ne
men tegen een bandjo vol katholieken
in Noorwegen, die noch de macht van
het aantal noch de politieke macht heli-
ben om zich te dekken.
Het ware noodzakelijker en beldhafti-
ger den strijd aan te durven tegen de
communistische jeugdopvoeders, die ome
scholen bevolken en de jeugd les geven
in anti-nationale en onchristelijke ideeën.
Die hoeren zijn te laf om uit do staats
kerk te treden en voor hun overtuiging
uit te komen, en onze christelijke politici
en minister van onderwijs zijn te bang,
om hen aan de dijk te zetten, omdat or
dan in ons door communisme aangevre.
ten vaderland een Indianengebuil zon
opgaan, terwijl men de Katholieken on
der de voelen loopen kan, zonder dat er
een haan naar kraait.
En dan kerft „Aftonposlen" ineen»
diep in de wond: Lars Eskeland. moei
communist worden, raadt het blad hem,
dan kan hij geruster zijn gang gaan; d»
communisten zijn nu eenmaal eterk ij
ons land en ccn christelijk minisfer der
Staatskas houdt rekening met hen, neeml
hen in jlienst en betaalt hen voor hetgeen
zij ten bato onzer jeugd presteoren.
Zoo krijgt hij en anderen vrede.
Of en nu zet het groote Noorsclu
blad hel ontleedmes door tot op het anli-
papistischo been zal men wellicht
reeds tevreden zijn, als men er in slaagi
hem dc staatssubsidie te ontnemen?
Aan deze onverkwikkelijke zaak iii
nog dit vast. De vorige minister van
"Kerk en Onderwijs, een leek, had Eske
land na diens bekeering verzocht, om
wille van hel land en van de jeugd zijn
school niet tc verlaten.
De aanslag wordt nu gepleegd ond?r
leiding van een gewezen Proleetanlsehea
domproost, op hot oogenblik minister.
Deze Protestantsclie geestelijke, des
tijds domproost in Tromsö, weet mep
dan goed, dat een Katholiek aan een ge
subsidieerde school leeraar zijn kan, om
dat, toen hij dien geestelijken schepler
zwaaide te Tromsö, aan hel gymnasium
lange jaren werkzaam was als leeraar in
moderne talen, de katholieke pastoor dtr
plaats, n.l. Mgr. Snoeys, een Brabander,
dus ook nog een buitenlander bovendien
Hij weet tevens, dat men altijd in
Tromsö daarover allerbest te spreken is
geweest en wij, katholieken, dergelijke
gelegenheden niet uitbuiten, om onnoo-
zele zieltjes op listige wijze to vangen,
maar wachten op overtuiging, al duurt
d^at wat langer!
Met dat al is weer eens gebleken, ïrci
Protestantsche „vrijheid" op haar tijd
brouwen kan en hoe zij katholieken uit
hun achterlijkheid en geestelijke en stof
felijke slavernij weet „vrij" tc maken, als
zij optreedt in den naam des Heercn on
der den strijdkreet: „liever Turksch, com
munistisch, liever alles dan Paapsch!';'
EEN VREESELIJKE RIT.
Wij zaten in den express of mailtrein
naar Parijs en verkortten den tijd met te
spreken over dö aanvallen, die in Ame
rika zoo dikwijls op de spoortreinen voor
komen; anderen dischten ware en ver
dichte verhalen van Sherleck Holmes en
andere detectievee, die door anderen met
een minachtend schouderophalen werden
in twijfel getrokken of tegengiesproken.
Een bejaard heer, die in een. hoekje van
den wagen zat weggedoken (naar het
scheen een Engelschnxan) werd naar zijn
opinie gevraagd, wat hij dacht van de aan
randingen, welke in Engeland en ook in
Frankrijk op de lijnen plaats hebben en
waarvan do beroemstc detectives nooit
een wooid los laten. Na zich een weinig
opgericht en zijn knevel wat opgestreken
le hebben begon de oude heer het volgend
verhaal, dat hemzelf was overkomen.
„Het is al vele jaren geleden, aldus
ving hij aan, dat ik door den chef van de
geheime politie to London werd aange
steld als detective in bijzondere gelegen
heden. Er was een moord gebeurd in do
nabijheid der zuidelijke lijnen, het traject
't welk Londen met de kanaalhavcn ver
bindt; de moordenaar had zijn slacht
offer niet alleen beroofd van al hetgeen
hij bezat, ongeveer 700.000 pond in goud
en bankpapier, maar hem ook geheel ge
heimzinnige wijze van het leven beroofd.
Daar de overheid een groote belooning,
namplijk 1000 pond, op zijn aanhouding
had gesteld zal men zeker wel begrijpen,
dat wij door onzen chef werden aange
maand alles aan tc wenden om den schul
dige to ontdekken en alle listen te baat lo
nemen, ten einde hem in onze strikken te
vangen. Ons personeel bestoud uit 15
man, waarvan de meeslen hun sporen op
dat gebied al verdiend hadden.
Ik was een der detectives. Hte was de
eerste keer, dat mij door den chef zulk
oen gewichtige ppdracht werd toever
trouwd. Wij kregen geld en een week tijd,
om den dader op te sporen van den roof
tocht; ieder kon werken zooals hij ver
koos, doch als men cenige aanwijzing
vond, moest men daarvan den chef dade
lijk in kennis stellen. Ik had gedurende
de gehcele week overal gezocht en was
niet erg tevreden over mij zeiven, omdat
ik de gewenschle aanwijzing over den
moordenaar nog niet had opgedaan. Wel
is waar had ik in de nabijheid van het
buis, waarbij de moord heeft plaats ge
had, in een vuilnisbak een zakdoek gevon
den waaraan bloed kleefde en die mei
een zeer eigenaardig teeken was voor
zien, doch de inspecteur aan wien ik den
zakdoek had laten zien, trok de seconder
op, zeggende, dat die vondst volstrekt
geen waarde had, ten minste om in een
stad van vier millioen zielen iets zekers
te kunnen constateeren; men moest iels
zekers omix*ent den persoon hebben, k
gedachten verdiept begaf ik mij op den
laatsten avond van die week naar era
kleine herberg in de nabijheid van lid
station naar Portsmouth, om daar ecu
glas bier tc drinken en wat uit te ros
ten.
Toen ik in de gelagkamer zat na-'.e
denken over al betgeen door mij was
aangewend om iets omtrent dien geheim-
zinnigen moord gewaar te worden, werd
de deur door een sujet, die mij aeer om
vallend voorkwam; zijn geheel uiterlijk
verraadde onrust. Een leek kan siet ge-
looven, boe zelfs de grootste booswicht
zich bijna nooit rustig gevoelt. Het is als
of het slechte geweten hem immer bc-
heerscht en het is daaraan dan ook toe
te schrijven, dat de politie door dat
verraad den waren misdadiger bijQ^
altijd ontdekt. Ik bespiedde dien kerel
zonder dat hij iets daarvan bemerkte; hij
at met zenuwachtige haast en toen bij
naar 't scheen verzadigd was, nam hij bet
stukje vleesch dat was overgebleven, van
zijn bord en stak het in zijn zak, na het
zelve in een rooden zakdoek te hebben
gewikkeld.' Zag ik goed of was het sou^s
verbeelding van mij? Neen het was wet
telijk zoo: ik bemerkte, dat dip
hetzelfde eigenaardig teeken droeg, pe-
welk ik aan den gpvondenc in den vlU*!llS"
bak had bemerkt. Nog voordat ik ri'
mijne verwondering over die gelijken s
was bekomen, had zich die persoon ver^
wijderd en was den weg naar het ria io
ingQolagen. n
In allerijl liep ik hem ach term-
trein naar Portsmouth stond gereed
vertrek. Zoekende liep ik langs oe w»
gons en ja, daar zag ik dien kerel,
tig instappende cn schuw om zjeft
ziende. Ik had nog juist den üjd I*®
volgen in denzelfden coupé, de loco
