Tweeds Blad.
Donderdag 14 October 1926
Albion's
Katholieke Wapenschouw.
(Slot)
i Door den merkwaardigen groei, dien de
Kerk io deze landen medemaakt, konden de
vreemde missies er langen tijd slechts een
secondaire plaats innemen. Hetgeen licht te
grijpen valt, indien men het enorme pio
nierswerk nagaat, dat weinige krachten
I over heel het uitgestrekte gebied van het
I moederland nog moesten verrichten. Het
j getuigt niettemin voor den waarlijk Kalho-
lieken, d.i. algemeenen geest, welke in die
jaren reeds de Engelsche Kerk bezielde, dat
I kardinaal Vaughan nu zestig jaar geleden,
dus in de allerzwaarste „voortrebkers"-tijd
oog, zijn Miil-Hill-congregatie stichtte.
Het was een besef van de meer dan ge-
vrone verantwoordelijkheid, welke aan den
I Brit; zoon van een wereldrijk, is opgelegd,
a opperregeering, die controle en opvoe-
u,jg van al die millioenon, waarover de
I Union Jack uitwaait, brengt voor de Katho-
lieke zonen Albions ongetwijfeld ook mee
hun verantwoordelijkheid voor de katholi-
geering der aan hun zorgen toevertrouwde
ongeciviliseerde volken.
De oorlog heeft die verantwoordelijkheid
ioo mogelijk nog vergroot, Want sterker dan
ooit te voren is de Engelsche taal er uit te
voorschijn gekomen, het middel der reli-
i gieuse propaganda, van de ware zoowel als
j van de valsche.
I Dat het Engelsch onweerspreekhaar de
j groote missioneerende macht geworden ia,
blijkt wel overduidelijk uit het feit, dai
S 6teeds meer en meer vreemde missiecongre
gaties in Engeland eigen huizen gaan ope-
nen, niet alleen om de Engelsche novices in
eigen omgeving en taal op te leiden, maar
j ook om via die semi-Engelsche branch ge
makkelijker in contact te kornen met de
j Britsche opperregeerinj
Behalve in sectioneele vergaderingen is
ook in de laatste massameeting van het Con
gres geheel gewijd aan de popularisatie der
Missie-gedachte. Eu zoo groot was de be
langstelling der geloovigen voor deze mas
sa vergadering, dat een uur voor de opening
der zitting in de Free Trade Hall een kleine
'duizend menschen den hoofdverkeersweg
,van Manchester totaal blokkeerden, omdat
'de enorme zittingszaal met haar 4-500
plaatsen toen reeds tot berstens toe gevuld
,T?as; zoodat twee andere 'groote theaterza
len in der haast afgehuurd moesten wor
den voor paraïel-vergaderingen.
Onze landgenoot, Mgr. Biermans, de be
kende oud-Apostolisch-Vicaris van den"Bo
ven Nijl, nu reeds eenige jaren Superior-
Generalis van de St. Joseph-Foreign-Mis-
8:onary Society, heeft als voornaamste
ij. I spreker een buitengewoon gelukkig be
roep gedaan op de noodzakelijke verster
king van het korps missionarissen, zonder
r schade te doen aan de behoeften van het
I moederland, want aldus Mgr. onder een
ovatie der vergadering: „the light that
shone furthest, burned brightest at home'"
jn r ^at Bisschop Biermans zelf niet b<
K grijpelijkerwijze kon ten voorbeeld stel-
k- H heeft een andere spreker gedaan. Een
der grootste behoeften der missies is de
vraag naar zusters en vooral naar leeke-
hroeders, welke laatste vooral door hunne
all-round vakontwikkeling de priesters
ontlasten van al die bijkomende beslom
meringen, om hun meer tijd te laten
doen, wat toch eigenlijk des priesters
'oral nu de opkweeking eener inland-
he clerus hem de grootste spiritueele toe-
Wijding en zorgen vraagt.
Welnu, in dit prachtig apostolaat voor
do vorming van den leekebroeder staat
Holland bovenaan. (De Mill-Hill congre
gatie heeft haap broeders-opleiding in
Huize Vrijland bij Arnhem geconcen-
treerd). Het was een Glasgower Jezuiet,
td.U. eeretribuut aan ons vaderland toe-
en zh'n En?elsche hoorders on
wekte, dit schitterende voorbeeld naar ver
mogen te volgen.
Op den laatsten dag van het Congres
heeft het bestuur het voortreffelijke idee
gehad, zijn vreemden gasten een excursie
aan te bieden in de omgeving van Man
chester, met zijn twee punten van wijd en
zijd bekende faam. Whalley Abbey en Sto-
neyhurst-College, venerabel Roomsch. ver
leden en bruischend jong Roomsch heden
Terwijl Manchester gedurende de Con
gresdagen practisch een groote regenbui
geweest was en Manchestor in den re
gen ziet er nog heel wat „duller" uit dan
Manchester zonder regen, al is was
voor dezen eenen dag de zon al in haar
lang onderdrukte herfstuitvieriügcn losge
broken, en maakte onze trip tot een glo-
rieuse tocht door de heuvels en dalen van
Lancashire.
Whalley-Abbey is jammer genoeg voor
het belangrijkste gedeelte niet Roomsch
meer! Wel i3 destijds het geheele gebied
inet de nog prachtige ruines van kerk en
klooster en met de bijkans nog ongerepte
abtswoning, het eerst den Katholieken
aangeboden; evenwel de ton gouds, die
men er voor vroeg was het overwaard,
doch onverantwoord in een tijd, dat het
diocees in nog zooveel urgenter nooden te
voorzien had.
Vandaar, dat thans helaas het grootste
en mooiste stuk der oude Cisterciensor
Abdij, gebouwd omstreeks 1150 en een
vierhonderd jaar latep geroofd, in handen
van den Anglicaanschen bisschop van
Manchester is overgegaan, die er wel het
geld voor kon besteden.
Slechts een klein gedeelte konden wij
ons verschaffen, in welks schaduw op de
daaraan grenzende gronden, thans een be
scheiden Roomsch kerkje verrezen is.
Na de lunch in een pittoresk buitenho-
lelletje, waar de veranda als een balcon
over de onder dicht groen verscholen rivier
de Hodder hing en de Abdij-ruines duido-
lijk zichtbaar waren tegen den -achtergrond-
der donkere hoogbehoschte heuvels, hebben
we het eenige mijlen verder liggende Slo-
neyhurst bezichtigd.
„Stoneyhurst" is het groote jongens
college der Jezuïeten in Engeland; het
grootste niet alleen, het beroemdste tevens.
Prachtig gelegen in de vallei van de Ribble
is haar aanleg en allure hijkans als die
dep paleizen van Versailles.
Stoneyhurstthe venerable. Haar
hoofdgebouw dateert van 1592 en om
streeks 1700 werden er reeds de jongeman
nen opgevoed, wier Roomsche educatie
toen tehuis bemoeilijkt werd door de ver-
volghigswetten. Zoo heeft Stoneyhurst 'n
faam als missschien geen ander college
Kostbare kapellen, fameuze oude feest
hallen, schilderijen-galerijen, bibliotheken
en museumzalen, binnenhoven en wat
dies meer zij. Breede trappenhuizen en
gangen, versierd met geweien en exotische
decoraties, prachtig eikenhouten paneelen
van de ontvangkamers tot op de slaapzalen
der bovenste étages.
Er hangt een sfeer in dit huis van
Roomseh-Engelsche traditie, een sfeer, die
al spreekt door de schilderijen der Stoney-
hurst-martelaren boven de deuren der stu
diezalen; die U tegemoet komt uit de oude
bekraste lessenaars, waar iedere jongen
zijn koperen naamplaatje zitten liet, tevens
de- jaartallen aangevend en de beroemd
ste Engelsche namen vindt ge er onder: het
is die sfeer, welke domineert in het prach
tige marmeren altaar ter herinnering aan
die Stoneyhurst-mensclien, gesneuveld in
den grooten oorlog: een eererol van com-
mandeerende generaals tot nauwelijks af
gerichte recruten.
Maar het mooiste van Stoneyhurst zijn
niet zijn schitterende gehouwen, de -pracht
zijner parken, van zijn kunstschatten of
zelfs zijn wereldberoemd observatorium,
neen, het mooiste van Stoneyhurst, dat zijn
z'n ongeveep 400 jongens, die, opgevoed in
zulk eene plaats, wél voorbeschikt zijn, de
crême-de-la-crême van het katholieke En
geland van morgen te moeten worden.
Een galadiner, door den Kardinaal in 'l
reusachtige Midland-Hotel zijn 600 gasten
aangeboden, heeft een intiem feestelijk slot
geleverd op het zoo succesvol Manchester
National Oatholic Congress.
Want dat is een succes geworden in alle
opzichten, niet alleen doop de voortreffelij
ke zorgen zijner organisatoren, maar ook,
misschien wel het meest, door de echt
Roomsche geestdrift, waarmede de con
gressisten zeiven het begroet, omgeven en
opgeheven hebben.
Het is geworden een bezielende opwek
king voor de katholieken zelf en een mag
netische aantrekkingskracht te meer voor
die millioenen niet-katholieke Engelschen,
voor wie de ongerepte traditie en harmo
nie dezer zoo veelzijdige en ro.tssterke een
heid zooals dit Congres ook weer ma
nifesteerde wel een voortdurende licht-
paal in de duistere chaos daarbuiten moet
zijn.
Dat het daarnaast ook weze: een voor
beeld voor de katholieken der andere lan
den: deze wapenschouw van Albion's ka
tholieke kracht.
Manchester, September 1926.
KEES VAN HOEK.
BIST IIE PERS
HET VERDRAG MET BELGIë.
De Nederlander schrijft:
„De beslissing over het ontwerp-tractoat
is zeer moeilijk. Voor hem, die alleen ziet
op do dingen, die vlak voor oogen zijn, is
twijfel uitgesloten. Het kanaal van Ant
werpen naar den Moerdijk kan wellicht
Nederland nadeel brengen; het Schelde-
régime kan, onder bepaalde omstandig
heden, groote kosten veroorzaken; de be
perking onzer bevoegdheid tegenover sche
pen, die de Schelde bevaren, ook bij ge
gronde vrees voor moedwil of voor vervoer
van oorlogstuig, zou aanleiding
kunnen geven tot feiten, met ons
belang of met onze souvereiniteit in strijd
Dus is afstemmen noodzakelijk.
Maar voor hem, die deze drie bezwaren
(vooral het laatstgenoemdè) wèl ernstig
weegt; maar die toch ook iets anders ge
voelt, die meent op te merken een ster
kere ontwikkeling van het Vlaamsche ele
ment in België en die oordeelt, dat op
dit oogenblik eene verwijdering tusschen
Nederlanders en Vlamingen even schade
lijk kan zijn, voor heider toekomst, als dat
toenadering tusschen deze twee voor bei
der toekomst gunstig zou werken voor
hem is de beslissing niet zoo gemakkelijk,
voor hem bestaat wèl twijfel".
bibsrbenl^hd
R. K. JIKVENAAT BISDOM HAARLEM
Jaarvergadering.
iii het St. Bav ..gebo-.iw lo Haarlem, had
gisteren onder leiding van den Zeereerw.
Heer J. M. Lucassen, deken van Beverwijk,
de jaarlijksche R. K. Juvenaatsvergadering
plaats.
Sectievergaderingen.
Om elf uur werd begonnen met de Sec
tievergaderingen resp. van stads- en dorps
patronaten, terwijl het St. FranciscuBlief-
dewerk dezen keer niet mee vergaderde,
maar dit alsnog op een.'anderen dag apart
zal doen.
Het nut van een districtsbond.
De WelEerw. heer W. C. O. M. v a n A 1-
phen, uit Gouda, sprak in de vergadering
vor dorpspatronaten over het nut van een
districtsbond.
Op deze vergadering, werd de volgende
conclusie aangenomen:
„Het R. K. Patronaatswcrk vaster,
duurzamer en levendiger maken door de
centralisatie van het R. K. Juvenaat, be
staande in oprichting, instandhouding, uit
breiding en practi3che indeeling der dis
trictsbonden. Deze zullen op vastgestelde
tijden vergaderen, een goed verzorgde
agenda behandelen, en de patronaten,
daarbij aangesloten, in federatief verband,
zullen elkander steunen in krachtige sa-
menwerking tot bereiking van hun doel.
Elke districtsbond zal, zoo eenigszins
mogelijk, op bepaalde tijden een R. K.
Jeugddag houden."
Het opvoedkundig karakter van
onze patronaten.
In de sectievergadering van stads-
patronaten die. onder leiding van Rec
tor van Adrichem uit Amsterdam
UIT DE RADIO-WERELD.
Programma's voor Vrijdag 15 October
Hilversum 1050 M.
12.Politieber.
57.Vooravond-concert door het H.
D.O.-orkest.
77.30. Fransche les voor meergevor
derden.
7.308.Fransche conversatie-les.
8.10. Politieber.
8.159.10. Nutslezing. Spreker: Prof.
Dr. B. G. Escher, prof. in de Geologie te
Leiden, oyer: De ontwikkeling van de aard
korst.
9.109.30. Liederen van Tschaikowsky,
gezongen door Boris Pelsky.
9.3510.Nationale volksliederen. 2.
Russische Volksliederen, door Boris Pels
ky. Aan de vleugel: Willem van Warmolo.
10.Persber. Daarna dansmuziek door
de Indian dance orcheslre, o. 1. van Hans
Mossel.
D a v e n t r y 1600 M.
11.20 Concert door he radiokwartet on
solisten (sopraan, bariton, viool).
12.50. Orgelconcert in do St. Botolphs-
jkèrk.
I.202.20. Lunchmuziek in Hotel Me
tropol®-.
3.40. Schoollezing.
4.05. Kinderconcert. Orkest en solisten
(sopraan, bariton, fluit, piano).
5.05. Concert voor violo en piano.
5.35. Kinderuurtje.
6.20. Orkestconcert van liet Prince of
Wales prayhouse.
7.20. Tijdsein van Big Ben, weerber
■nieuws.
7.30. Muziekcritiek.
7.48. Muziek.
8.Causerie of muziek.
8.20. „Faust", opera van Gounod. Or
kest, koor en solisten.
9.50. Lezing: The aunt question.
Sonate op. 57 van Beethoven. M. Gole,
piano.
10.20. Tijdsein, weerber., nieuws.
10.3511.20. „Faust',' vervolg.
II.20—12.20. Dansmuziek.
„R a d i o-P a r i s", 1750 M.
12.502.10. Concert door het orkest
Gayina.
5.055.55. Orkestconcert.
8.50. Concert. Orkest en, solisten. Radio
declamatie.
Königswusterhausen. 1300 M.
en Berlijn 504 en 571 M.
7.50. Ropulair orkestconcert.
9.5011.50. Dansmuziek door de Kerm-
bachkapel.
Brussel 487 M. en Antwerpen 205 M,
8.20. Orkestconcert.
8.40. Gedichtenvoorlezing.
9.20 Orkestmuziek.
9.409.50. Gedichten voorlezing
9.5010.20. Orkestconcert.
M n s t e r 410 M.
12.501.50. Orkestconcert. Smetana.
3.354.20. Keukenpraatje.
4.205.20. Schubcrl-üedrrcn
5.206.20. Symphonic. Es-dur, Beetho
ven.
7.20. Symphonieconcert.
9.20. Liedjes bij de luit door Willy
Kleinilbeek,
DE KATH. RADIO-OMROEP.
De heer Mr. A. v. d. Deurb, door „De
Telegraaf' beschuldigd een w ij d ge
bruik gemaakt te hebben van zijn ken
nis als Secretaris van de Staatscommis
sie voor den Nat. Omroep, vernietigt deze
beschuldiging op afdoende wijze in het
„Christelijk Tijdschrift voor Radio" vol-
genderwijzo: „Het concept voor een adres
aan den Minister van Waterstaat om een
zender werd opgemaakt den 14den April,
naar aanleiding van een vergaderlug met
do verschillende groepen gehouden en
waarbij de afgevaardigde van den H. D.
O. zoo onaangenaam tegen do andere groo
pen optrad (ook tegen de V. A. R. A.).
Het request bereikte in Mei het depar
tement, Een week nadat het concept was
opgemaakt, is het vorzoek om een zend
vergunning door den H. D. O. aar den Mi
nister verzonden. En bij schrijven wan 20
April no. 7 zond deze dat aan den Voor
zitter onzer Gom mis si e, dus n i ot
aan mij. Daar de voorzitter de ingekomen
stukken niet rondzond, doch deze onder
zich hield tot aan den-eerstvolgonden ver
gadering, heb ik noch privé, noch als Se
cretaris der Staatscommissie iets van de
aanvrage wan den H. D. O. gewoten vóór
14 Juni (Toen was het request der Chris
telijke en Katholieke reeds lang verzonden)
De officieele bescheiden hierover staan
natuurlijk ter beschikking".
Bij deze afdoende weerlegging als zou de
heer v. d. Deure van zijn kennis als Se
cretaris gebruik gemaakt hebben om den
H.D.O. vóór te zijn, behoeft verder niets
bijgevoegd te worden. Hij gaat volkomen
vrij uit.
Ook is daarmedo niet in strijd wat ik
schreef in mijn laatste mededeelingen. Dat
de H. D. O. als zoodanig een aanvrage
zou opzenden, was ons volkomen onbe
kend, maar wij wisten wel, en dat bodoel-
de ik, dat het practisch op hetzelfde zou
neerkomen of deze organisatie het deed
of de eigenaren van den zender, de N.S.F.,
daardezede zender por con
tract geheel aan den H. D. O. had
verhuurd.
In zooverre kon ik dus gerust spreken,
dat do H. D. 0., zij het ook door middel
van de N S. F. de zendvergunning had
aangevraagd, en als zoodanig was hot
iedereen bekend. Nog eens, dat er door
den H. D. O. zelf nog eens een speciale
zendvergunning zou worden aangevraagd,
wisten wij niet.
Ik acht deze verklaring noodig, omdat
voor den lezer, die misschien niet van al
die verwikkelingen op de hoogte is, er mo
gelijk tegenspraak zou opgemerkt worden
tusschen wat ik schreef en wat do heer v.
d. Deurne in het Christelijk Radioblad
verklaart.
L. H. PERQUIN,
Voprz. v. d. K. R. O.
stond Sprak de Zeereerw. heer J. W. J.
van Kftmpenhont, pastoor te Meije
en Zegveld over: „Het opvoedkundig ka
rakter van onze Patronaten". Hot werk
der opvoeding aldus deze spr. is een werk
van gemoed, wil en verstand bij hen, aan
wier leiding do jongens zijn toever
trouwd. Het bijbrengen van godsdienstige
kennis moet hoofdzaak zijn in het patro
naat, en wat de jeugd aan godsdienstige
kennis in het patronaat opdoet moet zij
in practijk willen brengen. Maar de wil
van de jeugd is dikwijls los, en daarom
moet op den wil van den jongen worden in
gewerkt. De eerw. spr. geeft door de mid
delen aan, die zulk opvoedingswerk moe
ten steunen, de verkeerde middelen die
in de gevolgen onvoordeelig blijken te zijn.
Die middelen moeten daarom worden toe
gepast met liefde, om zoo het jong ge
moedsleven enthousiast te maken voor het
rijke Roomsche leven. Spr. behandelt dan
de wijze waarop de leiders der jon
gens, het bestuur van het patronaat die
middelen moeten toepassen, om het goede
het best bij de jongens ingang te doen
vinden. Daarvoor moeten vooral de leiders
zelf een goed inwendig leven leiden, want,
zoo zij dat zolf niet hebben, zijn zij vol
gens het woord van don Paus niet geschikt
voor het jeugdwerk. In het patronaat moe
ten de leiders zijn stipt on rechtvaardig,
want dat kunnen de leiders van de jongens
alleen dan eischen nis zij het zelf zijn,
maar ook welwillendheid tegenover do
jongens is vereischtc, welwillendheid ge
leid door de liefde.
Als ge het werk in het patronaat zoo
opvat, aldus spr., ook dan zal geen desillu
sie u bespaard blijven, maar dan zult ge
ook niet ontmoedigd worden, want go zuil
worken met liefde voor de eer van God.
Spr. sluit met den wcnsch bij do jeugd-
leiding steeds te denken aan eigen vol
maaktheid om dan de jongeren goed op te
voeden in gemoed en wil en versland.
Algemeenc verrar>: ir>q.
Daarna had om half twee de algemecno
vergadering plaats onder leiding van den
voörzitter, den Zeereerw. lieer J. M. L u-
c a 8 8 e n-, deken van Bevorwijk, die do
vergadering opende met een woord van
welkom. Spr. zegt dat we ieder jaar van
I^ËE^OHDEEI P2EDEDEELING
VERHASaEN's PARBJSCHE WAFELS, met den zuiveren Roomsmaak, juist iets voor U, Mevrouw!
FEUILLETON,
Oorspronkelijk Detectieve-Roman
door WILLIAM HOLT.
I 11 ia) Frans was arm en Dora rijk, maar wie
ij dat wel een verhindering zou zijn.
I ]i°u ?urt'on voelde nog al modern, zij zou
j 'beenstappen over alle bezwaren, als
'1 trans liefhad. En dat dit het geval
Q0es ezen, daarvan was Athur Roger
Want zij was immers zoo over-
I sell u ®ewee8k van Frans algeheele on-
I wnV detective de geschiedenis
I |j n Seheimzinnigen moord werkelijk
o? gelost, dan zouden zijn ontmoetin
gen *°ra ®ur^on °°k een einde ne-
gm -jL Athur Roger dacht hieraan met
hii h i *lad ®ora in den korten tijd dat
i fcet,aar h'ef gekregen. Hij kon het
I reed<»UrGn' Seheim van den moord
at d Z°U f^n.. opgelost, alleen reeds, om-
o 00 z^n bemoeiingen hier een ein-
«Jouden nemen.
I herh fn* C'en^ 11 aan?", zoo schrikte Dora
Zii li !nns °P zÜn gepeinzen,
f kgcnov .11 een^e oogenblikken zwijgend
r gezeten, want ook Dora
Wat8 j*Cti ^aar gedachten afgedwaald.
Athn„r u aan?" vroeg zij.
Och" WaS Cen 00Senblik verward.
Iïa"n het\v-a^-W00rt^e 'UJ toen, „ik dacht
„Hé"'' bevredigende slot voor mij."
«Dat Tv edoelt u nu?"
■Ules een beel dwaas figuur in dit
e3 gemaakt hebt".
„U een dwaas figuur gemaakt? Maar
hoe komt u daarbij. Waarom zou u dat
meenen?"
„Meent u dat dan niet, juffrouw Bur
ton?"
„Ik? Welnecnfl Waarom? U hebt gedaan
voor den ouden heer van Beekum wat u
doen kon. U hebt zich vergist in den dader
van den moord, maar dat heb ik ook en dat
heeft iedereen. En u was immers ook niet
geroepen om dien dader op te sporen. Hoe
kunt u nu zeggen, dat u een dwaas figuur
gemaakt zoudt hebben".
„Ja maar, hoor eens, juffrouw Burton,
meent u werkelijk, dat ikja, ik weet
niet hoe ik mij uitdrukken moet. Maar
luister eens. IJ bebt mij een oogenblik voor
een schurk aangezien, voor iemand die de
misdadigers in hun booze plannen hielp".
„O, dat was maar een oogenblik. Ik ont
ken niet dat ik wantrouwen jegens u in
mij voelde opkomen en dat heb ik u ook
ronduit gezegd. Maar daarna hebt u ook
bemerkt dat ik van dat wantrouwen terug
gekomen ben".
„Ja juist, maar weet u, wat ik nu vrees?
Ik vrees, dat u mij daarna voor een on-
noozele hebt aangezien. Ik heet nog al een
scherpzinnig advocaat, en als Rosch nu ge
lijk krijgt en daar wil ik niet aan twijfe
len, dan heb ilc me al heel leelijk laten
beetnemen, dan heb ik mij met open ooge'n
laten bedriegen en om den tuin leiden. Ja
zeker, ik heb straks gezegd, dat ik een uil
ben. En ik meen het. Het is voor een man
geen prettige bekentenis, als hij dit van
zichzelve getuigen moet. Daar dacht ik
zooeven aan".
Dora glimlachte.
„Dat heeft veel van gekwetste eigen
liefde", antwoordde zij, „maar u over
drijft vreeselijk, mijnher Roger. U was
hier niet gekomen om de misdaad te ont
dekken; dat u zich in de beoordeeling der
feiten vergist hebt, is dus niets ergers, dan
dat ik het ook gedaan heb en zoovele an
deren met ons".
„Hm, een beetje anders is het och wel.
Ik heb met den moordenaar gesproken, ik
heb mij van alles laten wijsmaken, ik heb
me tastbare leugens op de mouw laten
spelden. Neen, dat alles mag mij wel tot
nederigheid stemmen. Maar het ergste of
liever het ééne ergo hierin vind ilc, dat u
juist dat alles weet en dat u van mij al
een heel ongunstigen indruk gekregen moet
hebben".
Dora schudde het hoofd.
„Kom", zeide zij, „u schertst. En als alles
waar was, wat zou u dan nog gelegen kun
nen liggen aan het oordeel van een eenvou
dig meisje, dat u waarsehijftlijk later nooit
weer ontmoeten zult. Maar u schertst, u
hebt me den tijd willen korten, dat we op
mijnheer Rosch moeten wachten. Mc dunkt
hij blijft nog al lang weg. En ik ben toch
zoo erg benieuwd, welke oplossing van het
drama hij heeft gevonden. Hij schijnt er
zelf erg mee in zijn schik".
„•Ja", antwoordde Roger, „ik ken zijn
manier van uoen, hij is er blijkbaar erg
mee in zijn schik. Het schijnt cen'oplos
sing die hem als mensch de meest ge-
wenschte voorkomt".
„Hoe bedoelt u dat?"
„Ja, wat zal ik u zeggen. Hij heeft me
wel eens verteld, dat het voorgekomen is,
dat hij een geheimzinnige misdaad ophel
derde, waarbij de dader iemand was voor
wien hij tijdens het onderzoek groote sym
pathie had opgevat, dien hij gaarne zou
hebben willen redden. Maar dan moest .hij
juist de schuld yan zoo iemand vaststel
len. Als detective had hij dan natuurlijk
wel een succes te boeken, maar als mensch
kon hij zich daarover niet verheugen. Nu
schijnt het evenwel anders te zijn. Hij lijkt
mij buitengewoon voldaan. Maar u hebt
gelijk, hij blijft nu toch wel erg lang aan
de praat met dien bezoeker".
Dora zweeg eenige oogenblikken en bel
de toen.
„Zijn de heeren nog in de spreekkamer",
vroeg zij aan het binnentredende dienst
meisje.
„Weineen, juffrouw".
..Njet? Waar zijn ze dan?"
„Ze zijn er maar heel even geweest. Toen
nam mijnheer Rosch zijn hoed van den
kapstok en is met dien man. meegegaan".
„En zei hij niet ons te waarschuwen?"
„Neen", eerst zei hij, „zeg maar aan de
juffrouw, dat ik binnen een kwartier terug
ben, maar toen voegde mijnheer er bij, dat
ik daarvoor niet naar binnen behoefde te
gaan, misschien was hij wel eerder terug
en zou xx niet eens merken, dat hij even
was weg geweest".
„Goed", zei Dora, „mijnheer Rosch zal
langer zijn opgehouden dan hij meende."
En tot Athur Roger zich wendend zeide
zij: „Er zit niet veel anders op dan dat we
nog wat wachten. Tenzij u geen tijd mocht
hebben".
„O", antwoordde do advocaat, „u begrijpt
ik zou den uitleg van mijn vriend den de
tective niet gaarne missen. Als u het mij
veroorlooft te blijven".
„Natuurlijk, mijnheer Roger".
Athur, hoe nieuwsgierig hij ook inder
daad was naar het verhaal van zijn
vriend, vond dat dit oponthoud wol on
aangenamer had kunnen zijn. In ieder ge
val stelde het hem in de gelegenheid nog
oenigen tijd met Dora Burton te spreken.
En uit den aard der zaak werd het gesprek
langzamerhand intiemer. In afwachting
van do terugkomst van Rpsch, kwamen
zij overeen, nu niet langer meer te spre
ken over de dingen, die üen eigenlijk sa
menbrachten. Dora informeerde of de ad
vocaat al lang Frans van Beekum kende
en dat deed hem weer even onaangenaam
aan want hij begreep or weer uit de groo
te belangstelling, die zij had voor don zoon
van den bankier. Maar hij vertelde haar,
dat zij els studenten elkaar hadden leeren
kennen «n dit gaf aanleiding tot cen aar
dig gesprek over studeeren en liet studen
tenleven.
Dora was oen dpgewekt meisje, dat le
vendige belangstelling in alles koestefde.
Zii had in Athur Roger een prettigen ver
teller gevonden, die zonder overdreven
woorden en zonder veel ophef typische in
drukken en voorvallen uit het universiteits
leven vortellen kon. Dora luisterde met gc-
ncegen naar hem en zij vertelde op haar
beurt dat zij altijd als een ideaal gekoes
terd had ook te gaan studeeren. Maar
haar familie had er niet veel mee opge
had.
„Kom", zeide Athur Roger, „dan geloof
ik toch, dat u het niet heel ernstig gewild
hebt."
(Wordt vervolgd).
