d'
ierde Blad.
b2 iterdag
Lnderdag j.L zette de Leidsche clec-
•iie centrale zoo maar zonder cenige
VeB afgaande waarschuwing de stroom-
jing snoodclijk stop, zoodat vele be
ien, wier machines uit dezen stroom
,all°l I kracht putten, noodgedwongen „op
plaats rust" moesten houden. Ook het
r ruischende tik-geluid, dat anders
ws uit onze zetterij doorklinkt, hield
güaps op en er geviel een groote stil-
I De redactie, niet gewend aan zulk een
or' normale stilte, geraakte uit haar ge-
doen. Wat haatte het, telegrammen
|s'ie vangen, te telefoneeren, berichten te
uiiven? Ze werden toch niet gezet. En
eene üur verstreek na het andere. Het
m ornaamste werd met de hand gezet,
J®" jeizaam lettertje voor lettertje. Niemand
5I wanneer deze toestand eindigen zou.
ZOi st te doen? Afwachten en een pijp op-
-otzclfde doen wij in de buitenlandsche
itiek ook. Daar is op 't moment ook
1 a soort stagnatie, gebrek aan electrischa
I -Vef jnning- Wat te doen? Berichten schrij-
eine* over spoorwegaanslagen, avontuur-
misdaden, losgebroken leeuwen, apen
slangen. En daarna.een pijp op-
ten en afwachten!
ouda
ïre«! Het kolen conflict. Voor «en
mei brijver, die wekelijks gedoemd is tot het
n eTpennen van z'n schamele herinneriu-
n overgehouden van z'n moeizaam
- orworstelen der politieke gebeurtenis-
8 go, geldt deze flegmatische pijp-filoso-
maar half. Wel kan hij een pijp op-
ken, evenals de Britsche premier
ldwin „de" man met „de" pijp
iar afwachten, evenals Baldwin doet,
n hij niet. Het is Zaterdag, dus
anen! Baldwin had, zooals men zich
p da rinnert, bemiddelingsvoorstellen aan de
jnwerkers voorgesteld, waarbij hij hun
instelling van een hof van arbitrage
t eet oofde, als de mijnwerkers weer aan 't
rk wilden gaan. Al zou er dan geen
tionale loonregeling tot stand komen,
n vee d zouden de diverse districtsregelingen
t, Di li gecontroleerd kunnen worden door
i nationale hof. De conferentie der
jnwerkersgedelegeerden durfde verleden
- a ek geen beslissing nemen, maar liet de
hori- jnwerkers in de districten er over stem
in. Uit deze stemmingen bleek, dat de
jnwerkers de regeeringsvoorstellen heb-
verworpen. Naar men zegt tot groote
1'oClli
eleda luchting èn
zig d
ig! B
gevet
'atten
olSe«
9 October 1926.
Buiten!. Weekoverzicht
werkers zicli zelf ook wel eens leclijk in
de vingers zouden kunnen snijden.
Intusschen neemt het aantal werkwilli
gen met den dag toe.
Von Seeckt. Generaal von Seeckt
de bevelhebber van de Duitsche rijksweer,
heeft z'n ontslag ingediend. Als reden
van deze ontslagaanvrage wordt opgege
ven de deelneming van den oudsten zoon
van den ex-kroonprins aan de herfstma-
noeuvres. Vindt u dat niet zoo'n halsmis
daad? Dan ziet u de politieke beteekenis
van een dergelijk feh evenmin in als ge
neraal von Seeckt. Die zag het ook niet
in en liet den jongen man braaf mee mar-
cheeren. Maar in Duitschland kan nu
eenmaal de kinder- of keukenmeid van de
cx-vorstelijke families niet uitgaan of de
politiek^ beteekenis van het geval wordt
nageplozen. Von Seeckt echter zag geen
kwaad in het bijwonen der manoeuvres
door een Hohenzollern en zei er nietff van
tegen den rijksweerminister Gessier. Nu
staat von Seeckt bekend als een zwijgen
de „sfinx", maar dat zwijgen ging Gess
ier te ver. Hij stelde zich op het stand
punt dat het absoluut noodig is, dat een
einde wordt gemaakt aan toestanden, die
leiden tot het uitschakelen van den ver
antwoordelijken minister. Het gevolg van
een ingesteld onderzoek is geweest, dat
generaal v. Seeckt de consequenties heeft
getrokken en den rijkspresident zijn ont
slag heeft aangeboden, die het gevraagde
ontslag heeft verleend.
Aan generaal von Seeckt heeft de Duit
sche republiek veel te danken. Hij is de
organisator geweest van de Duitsche rijks-
weer en hij heeft van de aan Duitschland
mijneigenaren
«v, o
regeering. Want de regeenng had
"U" j 7 X
ueuwi arachtig niet geweten, hoe zij dat hof
zat - -
u arbitrage door de mijneigenaren zou
oeten laten eerbiedigen; terwijl do mijn-
e® paren thans de handeiï vrij hebben
over de geheele linie te
- balen
8 Er wordt van verschillende zijden aan-
erking gemaakt op de wijze, waarop de
issing over de regeeringsvoorstellen
dokt is. In weinige districten slechts
a er door de houwers hoofdelijk ge-
emd zijn. Andere districten, vermoede-
meeste, volgden de procedure dat
1 werd in openbare vergaderingen,
aarbij geen geheim van stemming he
le Ei on(^ en extremisten licht het gros on
er den duim konden houden, dikwijls
Dvendien op tijden waarop de mijnwer-
weer aan den slag waren, on-
ucu grond vertoefden. In andere ge-
ailen werd het besluit genomen met het
isteken der handen. Tot een zuivere oor-
gt jjc eelvelling kan het op zoo'n manier niet
Aomen zijr
Maar in ieder geval staat vast, dat de
mdar
Excd
AT
3.75.
iafc HL--
?ndic( ps
Haii ^«eringsvoorstellen thans definitief van
i IA ha-in TiTT, TV. froSalorröfiT.'tpnonnfeTP'ntip
baan zijn. De gedelegeerdenconferentie
eelt voorts een resolutie aangenomen,
raarbij het veiligheidspersoneel uit de
lijnen zal worden teruggetrokken. Dat is
gevaarlijk wapen, waarmede de mijn-
toegestane 100.000 man een voortreffelijk
wapen gemaakt ten dienste der Duitsche
regeering tegen linksche of rechtscho
Putschplannen. Zijn positie als „hoofd
van het legerbestuur" hebben de nota's
der geallieerden herhaaldelijk als aan
valspunt gebruikt. Frankrijk heeft vele
keeren aangedrongen op zijn afzetting,
daar het in hem zooveel als den chef van
den vroegcren Pruisischen generalen staf
zag, die bij het tractaat van Versailles is
afgeschaft, maar op bedekte wijze her
leefd scheen. Generaal von Seeckt, en
daarmee de vrees voor een militair
Duitschland achter de schermen, dat zich
niet richtte naar het beleid van het poli
tieke Duitschland, bleven met dat al.
Nu heeft de generaal het ook naar de
mcening van zijn onmiddellijken chef, mi
nister Gessier, te bont gemaakt.
In Frankrijk' juichen de bladen en
dringen aan op een meer democratischen
opvolger.
i
Pan-Europa. Beleekent niet: 'n
pan in Europa, maar juist andersom,
vrede in geheel Europa, door middel van
vereeniging van alle staten van Europa
tot een eenheidsstaat.
Te Weenen vergaderde dezer dagen
voor de eerste m lal een Pan-Europeesch
congres, bijeengeroepen door de Pan-
Europeesche Unie, een stichting van den
nog jeugdigen dr. Goudenhove-Kalergi,
welke niet slechts de Europeescbe toena
dering, maar nog hooger doelend
de politieke en economische aaneenslui
ting van het Europeesche continent na
streeft. Ook de Pan-Europeesche Unie
heeft leden in alle Europeesche staten on
verschillende vooraanstaande personen
maken er deel van uit, zoo o.a. in Duitsch
land, de socialistische voorzitter van den
Rijksdag, Paul Loebe en de katholiek dr.
Wirth, in Frankrijk de oud-premier en
tegenwoordige minister van onderwijs
Herriot, in Oostenrijk, de oud-kanselier
dr. Seipel, in Griekenland, de van 't Pro
tocol van Genève zoo bekende, dr. Poli-
tis, verder de Hongaar v. Lukacs en vele
anderen. Ook in Engeland, waar Wick-
ham Steed zich voor de Pan-Europeesche
gedachte interesseert, en in Amerika
heeft do Unie vertakkingen.
Het program van de Pan-Europeesche
Unie omvat de voiming van een Europee-
schen statenbond, de afschaffing van do
inter-Europeesche grenzen. Zulk een boud
zou niet alleen den Eurcpeeschen vrede
waarborgen, maar ook het oude Europa
in staat stellen zijn positie te handhaven
tegenover de buiten-Europecscho wereld
rijken en in het bijzonder tegenover de
Vereenigde Staten van Amerika.
Bij de opening van het te Woenen ge
houden Pan-Europeescho congres heeft
dr. Coudenhove-Kalergi in hot kort nog
eens zijn politiek program ontwikkeld. De
moderne verkeerstechniek, zoo betoogde
hij, verder het Amerikaansche stelsel der
massaproductie, dat wij moeten overne
men, en dat een grooto binnenlandsche
markt behoeft, eindelijk do ontwikkeling
van do oorlogstechniek, dwingen er too
een Pan-Europa te vormen. Indien het
niet gelukt in de eerstkomende jaren dit
Pan-Europa te stichten, zal de weg daar-
.hcen voeren over verwoeste steden en ver
hongerde landen. De grenzen binnen
Europa moeten worden afgeschaft, zoowel
in economisch, als in strategisch en na
tionaal opzicht. Langs verschillende we
gen kan men het doel liereiken. Zoo bijv.
langs dien van den Volkenbond, welke do
heer Goudenhove in politieke continenten
wil organiseeren, of langs dien, welken
ook Pan-Amerika wil gaan, of ten slotte
door een stelsel van economische en po
litieke collectieve verdragen, waarbij zich
alle Europeesche staten desgewenscht
zouden kunnen aansluiten, of door de in
ternationale aaneensluiting van Europoe-
scho economische groepen, waarbij tege-,
lijkertijd een Pan-Europeeeche openbare
meening zou moeten worden geschapen.
Het huidige congres, aldus de aanstich
ter dezer beweging, moet slechts dienen
ter propaganda van de idee en ter nadere
overweging er van.
De nobele bedoeling van dr. Goudenho-
ve's denkbeelden verdient ongetwijfeld
alle hulde. Maar, de opmerking vau
den heer Loebe over het scepticisme, dat
altijd de geboorte van nieuwe inzichten
vergezelt, ten spijt, cenig reserve tegen
over do Pan-Europeescho gedachte is nog
wel aanbevelenswaard.
Albion's
Katholieke Wapenschouw.
IV.
Het is vooral Kardinaal Bourne, die er
steeds voor geijverd heeft, de Katholieke
Nationale Congressen, willen zij beant
woorden aan hun opzet, to maken tot do
wapenschouw van" alle Katholieke krach
ten en een zoo deugdelijk mogelijke voor
bereiding voor het naaste plan-do-cam
pagne. Dan moeten ook. terecht, alle
landelijke organisaties der Katholieken er
hun plaats vinden en die onontbeerlijke
onderdeden zijn in die harmonieuse cen
trale, welke do Congressen door hun
motorische drijfkracht in het Katholieko
leven de natie beteekenen.
Niet minder dan 26 belangrijke orga
nisaties hielden aldus gedurende het
Congres, in de vele zalen der Technische
Hoogeschool him onderscheiden jaarver
gaderingen, dan wel speciale congres-sectie
bijeenkomsten. i
Het zou wat eentonig worden voor den
overigens weïwillenden lezer, indien hier
een volledige opsomming van al die ver-
eeDigingen U een beeld zou moeten geven
van de krachten die bier samenwerkten
tot een zoo volkomen eindresultaat.
Ik moet mij daarom beperken En kan
dat dan al belangrijk doen, door gelijk
soortige als onze vaderlandsche alleenlijk
bij naam te vermelden. Een „Associatie
voor de Propaganda des Geloofs"; de Ka
tholieke „Onderwijsraad"; „Reclassee-
ringsverg."; Padvindersclub; Vrouwen-
Bond; Jongcmannenverg.; een „St.-Vin-
centiusvereeniging" met liaar 550 confe
renties; en zelfs een kath „Studentenfede-
ratio", 1200 leden tellende en aangesloten
bij de Pax Romana, behoeven geen ver
dere omschrijving. Tout comme chez nous.
Specifiek Engelsch wordt al meer de
„Emigration Association" welke, in 1905
opgericht, de emigratie van Katholieke
kinderen naar de Engelsche landen van
overzee leidt en controleert. Speciaal is
daarbij het oog gericht op het Katholieke
Canada met zijn gunstige klimaatverhou-
dingen, waar het eigen „St.-George Homo"
in Ottawa ongeveer 'n 300 kindoren per
jaar inunigreert en er moirenfee! voogd is
over 1500 kinderen mot nanr de onpar
tijdige rapporten der Ganadeesche rcgce-
ring de gelukkigste resultaten.
Van een geheel anderen aard is weer de
„C. Record Society" een soort bureau voor
historische publicatiën, dat zich bozig
houdt met de uitgave van tot dusverre
ongepubliccerdo documenten (nu reeds
'n 27 deelcn) voor de Katholieke kerkge
schiedenis dezer landen van het grootste
belang. HicrmedQ is inderdaad een stevi
ge reeks mijnen onder die fictie van hot
z.g.n. protestontsche karakter der Engel
sche natie gelegd, welke daarin al heel
wat onherstelabrc ruines geblazen heeft.
Het „C. Social Guild", de stichting van
pater Plater S.J. in Oxford, is de beken
de kweekschool voor onze propagandisten
van sociaal en maatschappelijk werk.
Haar lezingen, publicaties, retraites, haar
zomer-scliool (waar onze landgenoot Scr-
rarens eenigo malen sprak en zich in wij
den kring hier te lande daarmede bekend
maakte) en vooral haar „Workers-Col
lege", do permanente hoogero trainings-
school,spreken voor zichzelf.
Een „C. Stage Guild" is de groote ver
eeniging der Katholieke artiesten onder
leiding van London's populairste „star"
Peggy O'Neill. Het vormt den collegiaal
religieuzen band, die zich mag verheugen
in een opmerkelijke sympathie en spiri-
tueelen steun der geestelijkheid. Ongeveer
300 priesters beloofden hef Gilde jaar
lijks een H. Mis; bijkans honderd ieder
overleden lid een Zielemis.
Specifiek Engelsch zijn ook organisa
ties als de „Knights of St Columbus" en
de machtige „Catenians"; in zooverre niet
ten onrechte wel eens als Katholieke Vrij
metselarij gedoodverfd, wijl zij in hun min
of meer excluvisme, elkaar in hun orga
nisatie wederkeerig als „broeders" van
grooten algemeen möreelen, maar ook van
bepaald individueel materieelen steun
zijn.
De Katholieke medici, in Engeland ge
organiseerd in het „Guild of St. Luke, St.
Cosmas and St. Damian" hebben van hun
sectiebijeenkomst een waardig protest te
gen de kunstmatige geboortebeperking a la
Dr. ^larie Stopes gemaakt. Het is in oen,
voor^ het algemeen huiskamergebruik be
stemde krant, zeker niet de plaats diep in
te gaan op zoo'n teer onderwerp, als in
deze sectie door medici en theologen be
handeld is. Vermelden we alleen dat de
Kardinaal in een kernachtige uitspraak
het "Katholieke standpunt samengevat
heeft toen hij verklaarde, dat, ver van de
verschrikkingen der immoreelo geboorte
beperking als dr. Stopes, iedere practisec-
rende Katholiek zich een gewettigde zelf
beperking moest opleggen; waarin Z.Em.
deed uitkomen, hoe geboortebeperking niet
alleen goed, doch zelfs plicht kan zijn,
maar dan op die eenige voor Katholieko
bereikbare wijze: door onthouding van of
beperking in wat tot geboorte leidt
Eenige zeker niet te vergeten Katho
lieke organisaties blijven nog ter aparte
vermelding over. In een adem beginnen
wij daarvoor met het „C. Evidece Guild"
en het „Guild of our Lady of Ransom".
Het eerste: 't schitterendste apostolaat der
straatprediking met zijn enorme scope
niet alleen door zijn tallooze gewekte be
keeringen, niet alleen door de zelfheili
ging zijner leden, maar vooral door het
langzaam doordruppelen der positieve Ka
tholieke leer en waarheid, in al die hoof
den, welke zich daarover tot dusverre de
meest absurte waanvoorstellingen ge
vormd hadden. Het O. L. Vrouwe van
Ransom-Gilde heeft in die bekeeringsactie
zeker niet do geringste adelbrieven: om
haar gebedenkruistochten: haar proces
sies en pilgrimages naar voor-reformato
rische brandpunten van Katholiek leven
met als haar voornaamste werk de Church-
extension".
Het meest typisch Engelsch blijft dan
nog wel de „Converts Aid-Society" de
vereeniging tot steun aan bekeerlingen, op
initiatief van Leo XIII door Kardinaal
Vaughan gesticht. Is haar veelomvattend
doel zeer zeker oen algeheel tehuisbren-
gen" der bekeerlingen in den schoot dier
groote Katholike familie, wel heel in het
bijzonder is het vooral uitgegroeid als
een steunverleening aan Katholiek gewor
den geestelijken der andere gezindten.
Voor hen beteekent den overgang immers
hot v ;'i nitl ftllcvn van allo v: end.n
en i nmsr ook van alle inkomsten,
ook voor vr.au* cn kinderen, die van dat
Roomsch-werl m dikwijs niels moeten
hekben. Kardinaal -Bourne hoeft Mier per
soonlijk opgrw.kt tot heel bijzonclcrcn
steun, er op gewezen hoe de voorteokenen
van een stepds groofeiv toeloop bediena
ren der andere godsdiensten naar do Oudo
Kerk over 1 eel het nd steeds duidelijk
er merkbaar wordt. Daarop moet de ver
eeniging ingesteld worden, want niemand
verdient meer tegemoetkomende hulp cn
in de verdere opvoeding zijner kinderen,
en in het verkrijgen van een hem pus
hende betrekking en in financicelo steun,
dan zij, die voor hun onweerstaanbaar
ontwaakte overtuiging offers over hadden,
als er van ons nooit in de verste verte ge
vergd zuJen worden.
Het waren niet alleen de groote Kardi
nalen: Manning, Wiseman cn Newman,
dio bekeerlingen waren, ook in onze dagen
zijn er onder dc illuslcren: een Mgr. Gra
ham, practisch le rogecrendc Primaat
van Schotland is een gewezen Presbyte-
riaansche dominé, en zoo zijn b.v. een be
roemd schrijver als pater Ronald Kuox
S.J. en een niet minder bekend rédenaar
als paler Owen Dudley gewezen Angli-
caanscbe clergymen.
Waarlijk, de tijden z ij n grootsch, Uier
in Engeland
Do sectio der „C. Council for Interna
tional Relations" heeft een uitermate
druk bezochte protest vergadering tegen de
Moxicaansche gruwelen belegd en via het
Britsche Ministerie van Buitenlandsclio
Zaken een geharnasd protest aan den
heer Calles gezonden. Zij heeft verder
krachtig stel'ing genomen tegen de inter
nationale Vrijmetselarij, met het aldaar
feestelijk ingehaalde Bolsjewisme, do
hoofdoorzaak van den Mexicaanschen
godsdienststrijd, zooals een Mexicaansch
priester, fr. Ricardo, in zijn speech ovor-
klaar uit de feiten aantoondo.
De verreweg belangrijkste speech op in
ternationaal Katholiek terrein blijft even
wel de Spontane rede van den Kardinaal
op het einde dier groolsche massameeting
(waarover ik U reeds de vorige maai
schreef) ten aanzien van do positie dei-
Katholieke tegenover den Volkenbond.
De Kardinaal heeft gewezen op het cnor
me goed, dat door die overigens nog
zeer onvolkomen instelling al tot stand ge
bracht is. Wondervolle dingen, die zonder
haar nooit gebeurd zouden zijn", aldus
klonk het letterlijk. Maar ook heeft Z.Em.
gewezen op aan het Katholicisme vijandi
ge tendenzen die o.a. een predomiuatio
der z.g. Prolestantsche landen over do
Romaansche beoogen. En dat gevaar kan
alleen bestreden worden door daadwerke
lijke deelneming onzerzijds, zooals de Ka
tholieko Engelschen dat kunnen door ac
tieve deelneming aan de „League of Na
tions Union", wij in Holland door onzo
deelname aan en het vestigen van onzen
invloed in de „Ver. voor Volkenbond en
Vrede" op welker groote propagandamee-
ting onlangs in Scheven ingen een onzer
voormannen wel een schitterende speech
afgestoken hoeft, doch waarbij hij, en
vooral wij, hdf heines m.nnr laten heb
ben.
Want hel is niet écu j,ol ons w.derla'nd
beperkt burgerrecht, dat wij genieten,
neen alleen wij Katholieken hebben nog
wijdere rechten cn dus ook verplichtingen.
Het was Chesterton, die het uitriep op het
einde zijner reeds door ons gememoreerde
rede:
„Civis Romanus sum"
KEES VAN HOEK.
Manchester, September 1926.
SPORT
VOETBAL.
ZUID NEDERLAND—LUXEMBURG.
Voor de zesde maal zal morgen de lan-
den-ontmoeting Zuid Nederland—Lnxem
burg plaats hebben.
In 1921, aldus lezen we in dc Sportkro
niek, verzocht do Luxcmburgsche V.B. aan
den N.V.B. jaarlijks een internationalen
wedstrijd NederlandLuxemburg te spe
len. De N.V.B. oordeelde ons internationaal
INGEZONDEN 8SEDEDEEL1MG
Mevrouw, Baat hedereavoref WERHAGEtë's PARIJSGIIE WAFELS en MBLICO halen
FEUSLLETO».
6)
Oorspronkelijk Detectieve-Roman
door WILLIAM HOLT.
•>Maar wat meent u dan?"
»0, ik weet niet wat ik meenen moet
Mromtrent, doch dit weet ik wel, dat een
"schuldige verklaring der feiten niemand
™°ea zal. En ook u niet voldoen mocht".
Uit laatste zeide zij op eenigszins war-
toon.
iJuffrouw Burton, u wantrouwt mij. Jav
t heb ik al bemerkt toen u mij op mijn
putoor bezocht. Toen hebt u een oogen-
''fc gedacht, dat ik iets wist omtrent het
van Rosch. Pas mijn eerewoord, dat ik
"Hopden Eikelhof niet gezien had, heeft
0Tertuigd. En u is uw wantrouwen op-
.Jw opgekomen, misschien wel verdub-
j-Ik voel het heel duidelijk in uw woor-
maar waarom toch? Zelfs als gij aan-
<lat van Beekiun, dien ik aangeno-
«h te ver<^e^sgcn, een ellendige
|(j dan moogt ge toch mij als zijn
Lltaat' daarop niet aanzien. U kunt mij
rom toch niet met hem vereenzelvigen".
°ra ^ad aandachtig geluisterd.
zeWc zij' ."dat weet ik woL ik
jjfjj ,zeer aPPreciceren, dat u uit oude
fhod mc^ ^rans van Beekum aan-
\n .hebt ziju vader te verdedigen.
"oet. if ip i i
het is niet hetzelfde of een advocaat
verkeerd gedaan heeft, verde
digt, of dat hij menschen, die nog ver
keerd" doen, helpt".
Roger kreeg een kleur van opwinding.
„Dat is een beschuldiging op den man
af", riep hij, „dus uw bezwaar tegen mij
is, dat ik
„Dat u bezig is misdaden te helpen mo
gelijk maken".
Athur Roger wist werkelijk een oogen-
blik niet of hij vergoelijkend glimlachen
moest om de phantasieën, die Dora Bur
ton door het hoofd speelden, dan wel of hij
zich ernstig boos maken moest om haar
besohuldigingen. Maar hoe kon hij daar
over boos worden. Zij zag er zoo slecht uit,
alsof zij erg leed, blijkbaar waren haar ze
nuwen zeer overspannen. Neen, het zou al
heel dwaas ziin zich verontwaardigd te
toonen over haar wantrouwen, dat hem
tceh zoo'n pijn deed. Maar hij mocht, toch
wel beproeven haar ongunstige opinie over
hem te veranderen.
..Juffrouw Burton, u dwaalt zeer beslist",
zeide hij, „ik begrijp wel, u verdenkt altijd
nog van Beekum de moordenaar te zijn
van uw oom. En u hebt natuurlijk zeker
niet te overwinnen vooroordeel tegen al
len, die zich van van Beekum niet geheel
terug trekken, ook tegen mij, al zegt u het
te waardeeren, dat ik hem verdedigen wil.
U wantrouwt natuurlijk ook de bewoners
van den Eikenhof. want u weet, dal van
Beekum daar schuilplaats verleend is.
Maar daarom nag u werkelijk die menschen
niet van misdaden beschuldigen en in mij
hun medeplichtigen zien. Dat kunt u wer
kelijk niet volhouden. TT is werkelijk wel
wat erg kwaaddenkend, juffrouw Burton".
..En u is voor een advocaat wel heel erg
liehtgploovig, mrnl ev Ro^er, u schijnt
heel gemakkelijk in iemands blanko on
schuld te gelooven".
„Maar.
„Ja, laat mij nu eens de feiten recon-
strueeren, zcoals ik die ken. Ik heb een
detective genomen om het geheim van den
moord op mijn oom op te lossen. Dc zwaar
ste verdenking valt op mijnheer van Bee
kum, die u tot verdediger heeft. U wordt
plotseling op den Eikenhof geroepen, want
van Beekum, die gevlucht was is daarheen
gekomen. De detective, die merkt, dat er
iels bijzonders is, gaat ook daarheen en
dringt in het park bij het kasteel. Daar
treft hij een meisje, dat over den vermoor
de spreekt en van wicn hij waardevolle in
lichtingen hoopt te verkrijgen. Maar hij
wordt plotseling neergeslagen. En als hij
weer tot kennis komt, nu ja, dan wordt hij
netjes verpleegd, maar dat meisje is spoor
loos verdwenen, mijnheer van Beekum is
verdwenen. En nu wilt u ons laten geloo
ven, dat men op den Eikenhof heel niet
weet, wie Rosch neergeslagen zou hebben,
dat zou dan de een of andere onbekende
strooper geweest moeten zijn. Het bewijs
is immers, dat. men hem zoo netjes ver
pleegd heeft. Mijnheer Rpsch gelooft na
tuurlijk niet, al laat hij er zich niet over
uit, ik geloof het heclemaal niet, maar u
schijnt zich wel te willen wijsmaken, dat
men op den Eikenhof, nu ja, uit vriend
schap van Beekum heeft helpen vluchten,
maar van een aanslag op den detective
niets weet. Het lijkt me waarlijk al te on-
noozel voor iemand van uw scherpzinnig
heid, of u moet nu eenmaal zoo onnoozel
willen zijn".
Dora Burton was onder het spreken op
gestaan; een hooge blos bedekte haar
wangen. Athur Roger von l haar schooner
dan ooit, maar achtte haar ook voor zich
meer onbereikbaar dan te voren. Immers
zij zcido hem met zooveel woorden, dat zij
hem niet vertrouwde. Maar het was den
advocaat alles waard liet meisje, dat hij
had liefgekregen te overtuigeö, dat zij hom
verkeerd beoordeelde.
„Juffrouw Burton", zeide hjj, „het spijt
mij werkelijk dat u zoo'n diep wantrouwen
jegens mij koestert. Ah ik uw gedachten-
gang goed begrijp, dan meent u in mij een
soort medeplichtige le zien, iemand dio
partij kiest voor misdad'gefs. Meent u dan
werkelijk, dat ik zou willen samenspan
nen tegen mijn ouden vriend Rosch, dat
ik zou geweten hebben dat hij mishandeld
werd en dit goedkeuren of althans vergoe
lijken. Ik heb Rosch niet meer gesproken,
maar dat weet ik zeker, dat hij zelf geen
ocgetoblik zoo iets zou willen veronder
stellen".
Dora Burton aarzelde even. Toen ant
woordde zij:
„Maar u bent een bijzonder scherpzinnig
man, mijnheer Roger, en ik kan werkelijk
ii niet voor zoo onnoozel houden, dat ik
zou kunnen veronderstellen, datj u geen
verband zoudt leggen tusschen do feiten,
die ik zoocven noemde: de aanval op den
detective en do aanwezigheid van mijn
heer van Beekum op den Eikenhof".
„Maar daarvoor is een andere verklaring
dan u meent en als u wilt luisteren, zal ik
u vertellen wat er gebeurd is. Ik mag u dat
vertellen, omdat ik daarmee niemand
schaad en mij geen geheimhouding is op
gelegd. Misschien als u dat verhaal ge
hoord hebt, dat u dan toch minder on
gunstig over mij denkt".
„Ik ontken volstrekt niet, dat ik or
nieuwsgierig naar ben dit te hooren", ant
woordde Dora, terwijl zo weer ging zitten.
„Nu dan, ik zal u ook zeggen, hoe ik het
te weten gekomen ben, want ik wil geheel
open kaart spelen. Toen ik gisterenavond
cp den Eiken hof was, tegelijk met Rosch
cn mijn vriend heenging, wilde ik hom
volgen. Maar voor ik ging heb ik baron
Wijdeveld gezegd, dat hetgeen daar ge
schiedde mij zeer zonderling voorkwam.
En dat ik wel aangenomen had van Bee
kum bij lo slaan, doch niet op welke wijze
oor medeplichtig worden aan handelin
gen, die den toets der critiek niot konden
'doorstaan. U zult daaruit begrijpen, dat ilc
ongeveer dezelfde gevolgtrekkingen maak
te, die u zoocven ontwikkeld hebt. Baron
van Wijdeveld maakte zich daarover cell
ier niet boes. Hij antwoordde mij, dat hij
volkomen begreep, dat het voorgevallene
mij vreemd voorkomen moest cn dat hij
zicli daarom genoopt achtte mij oen ver
klaring tc geven. En die verklaring heeft
mij bevredigd, ik hoop dat zc het u ook
doen zal."
Dora haalde even do schouders op als
wilde zij zeggen, dat zij het wel cenigszins
betwijfelde.
„Luister", vervolgde Roger, „baron van
Wijdeveld van Dalen had nog ceu ouderen
broer, die al heel jong do wijde wereld in
trok en wiens levenswijze in zijn jonge ja
ren wel iets te wenschcn schijnt tc hebben
overgelaten. Hij trouwde in den vreemde
met een meisje beneden zijn stand en uit
zijn huwelijk werd een dochter geboren.
(Wordt vervolgd).
