Na
t"
Tweede Blad.
sen
[NU
!pi
„Albion's Katholieke
Wapenschouw".
UIT DE PERS
Gemsngale Berichten
U3GEZON33EN K3EDEDEELIf£G
VERHSOESN's PARIJSCHE WAFELS en MILKO
tuifil
wede
irtelr
ij h
en v.
d.
IHOEf
reek
Woensdag 6 October 1926
ttah
N.
KSTOO!
lESTEJ
3 Oi
Tïïïïi
iiiiiin
ïhiedeé
VELDE
flEESTÖ
AF BRK
:LAIÜ
rs.
irl, Too-
n), OP;
ie.
inaf
v.ZW
donsf^
wburj.
- Leii
ber lï
uur
SEBHl
sni
JYS,Ï
werkt»
RlBotff
i Y. Hï;'
st.
Orke'
50 t*
en)
Het was op St. Pancras-Station, een
dier vete wijdsche hoofdstations van de
erootste stad ter wereld, al merkbaar, dat
CT ergens een Roomsche demonstratie
ging beginnen, want de middagexpres
naar Noord-Engeland vertoonde een on
gemeen clericaal aspect. De trein, waar
mede de Kardinaal-President naar Man-
thester toog, kon zonder overdrijving een
congres-trein genoemd worden. Overal in
rooksalon of Testauratie-wagens domi
neerde de zwarte, hier zoo kittige cos-
fuums der geestelijken, velen met den roo-
den das der Monsiignores; terwijl de zus
ters meer stemmig in him coupé's bleven.
Dan waren daar de vele afgevaardigden
der belangrijke Katholieke organisaties,
die alle rond het Congres him jaarverga
deringen kwamen houden, onderscheiden
door de fijn bewerkte medaille aan het
breed zijden lint in pauselijke kleuren.
Een glorieuse herfstzon zette ter
eere der congresgangers het Engelsche
landschap in vollen middaggloed. Rustig
onwezenlijk stil lagen de kolencentra
rond Leicester; even rustig als de in over-
dwelmende schoonheidsbetooveringen zich
uitstrekkende heuvels en dalen van het
wondermooie graafschap Derbyshire.
In Lancaster werd het aspect onrusti
ger, steeds dichter hokten de industrie-
Centra te zamen, steeds zeldzamer werd
het landschapschoon, totdat, geheel weg
gedrongen, de suburbs van Manchester
naderde. In een laatste spurt donderde
de lange sliert wagons over de ontelbare
wissels om hijgend stil te bouden, midden
in het hartje van „Cottonopolis."
Manchester is business-stad. In de
eentonige, kaarsrechte straten staan de
orme bankburchten, de geweldige kan
toorpanden, de nog geweldiger fabrieken
en stapelhuizen, vlak op elkaar. Slechts
In het hartje der city breken de tallooze
fleurige restaurants, bioscooppaleizen en
theaters wat de grauwe eenvormigheid
yan al die leelijke monstergebouwén. Hier
[en daar is in de buitenwijken een aardig
plein, met een mooie kerk of een opluch
ting gevend park. Maar dat zijn te tellen,
uitzonderlijke plekjes in de stelselmatige
Schoonheidsuitbanning, welke bij den
aanleg der stad schijnt te hebben voorge-
feten. Zaken zijn nu eenmaal zaken, vra
gen ruimte, geen schoonheid. Het eerste is
er dan ook in voldoende mate, het laat
ste schijnt niemand te missen.
Er is blijkbaar alleen plaats voor wat
Idirect in om te zetten valt. Een beurs-
riw heeft het als maar weinige ste-
kennen, maar de stadsboekerij lijkt
wel 'n stel barakken. Alleen het stadhuis
'fin het schilderijen-museum zijn van een
weergalooze pracht. Maar welke rijke
bourgeois heeft dan ook niet graag een
kostbare woning en wat goede schilde
rijen; dat laatste omdat het er nu een
maal zoo bij hoort.
Schijnt het in zijn uiterlijk aspect dus
of er hier nergens anders plaats voor is
flan voor materialisme, Manchester,
of beter onderscheiden het Katho
lieke Manchester heeft wel degelijk
getoond dat het ook voor cultureele, voor
religieuze belangen voelt Zeker, in groo-
ten getale waren de congresgangers, de
afgevaardigden van al die verschillende
yereenigingen, ieder dan nog in hun di-
Verso afdeelingen, naar Manchester sa
mengestroomd. Dat getal deputes liep tus-
lichen de 1500 en de 2000. Typische karak
teristiek in dit land van diep geworteld
Katholicisme: de meeste congresgangers
die ik ontmoette, waren niet de welge
stelde lieden voor wie het een snobbis-
tisch uitstapjo was, maar waren de wer
kers, de arbeiders en do middenstand, die
van alle deelen des lands afkwamen, van
Scarborough tot Glasgow, vanuit Zuid-
Wales en Londen. Voor hen was bet de
jaarlijkscbe vacantie, deze keer niet door
gebracht in overigens best verdiende
„idleness" en uitgaan, maar in ernstig
werk in een niet verloren laten gaan van
ook maar de kleinste kans om wat te
hooren of te zien van dit zoo rijk geva
rieerde congres.
Maar die groote, die zoo uitbundige
geestdrift, die heel bet congres petilleer-
do kwam toch voor het belangrijkste ge
deelte van Manchester's Katholieke bur
gerij, 1/8 der bijna 1 millioen inwoners,
vereerd met de aanwezigheid van den
Kardinaal, van den Aartsbisschop van
Liverpool, metropoliet der Noorderlijke
provincies, en van bijkans de geheele
hiërarchie.
Voor wie iets afweet van het bezoek op
onzen Katholiekendag, verleden jaar zo
mer in Den Haag, is dit Engelsche voor
beeld wel zeer beschamend.
Het waren momenten van ontroerende'
begeestering welke de enorme Free-Trade
Hall, die vier-en-een-half duizend men-
schen kan bevatten, te zien gaf op den
avond der openingsbijoenkomst. Toen heel
die opgepropte menigte van duizenden
oprees bij do binnenkomst van die schit
terende rij gepurperden, bedolven onder
een orkaan van applaus dat noerregende
over het middenpad.
Kardinaal Bourno zelf, de Aartsbis
schop van Westminster, heeft als presi
dent van het Congres zelf de groote ope
ningsrede uitgesproken, waarin op mees
terlijke wijze de voornaamste punten van
gewicht voor het oogonblik gestipuleerd
zijn.
Daar was dan, als hoofdschotel, do
kwestie van do finantieele gelijkstelling
van het bijzonder en openbaar onderwijs,
speciaal voor de Katholieken van het al
lergrootste belang. Want terwijl in dit
land de bevolking der bijzondere scholen
van de beide voornaamste Kerken (de
Anglicaansche staatskerk en die der Non-
conformist en) gedurende de laatste 10
jaar met 1 millioen kinderen achteruit
ging, boekte daarentegen de Katholieke
scholen alleen een vooruitgang, en nog
wel van bijna 40.000.
Het zou veel te omvangrijk voor
krantenartikel worden, d© geheele inge
wikkelde schoolkwestie in Engeland
behandelen. De groote belangrijkheid van
des Kardinaal's speech jag dan ook wel
voornamelijk in zijn eisch om absolute
financieele gelijkstelling waarmede hij het
compromis van 1902 (dat de Katholieken
oplegt eigen scholen te bouwen en to on
derhouden, terwijl de staat de salarissen
en het onderwijs betaalt) voor den tegen-
woordigen tijd als niét langer uitvoer
baar aankondigde. Hetgeen gemakkelijk
te begrijpen valt nu bij de zich constant
uitbreidende Katholieke bevolking met
zijn groote nooden aan te bouwen kerken,
pastories en te onderhouden priesters
het bouwen van nieuwe schoolgebouwei
en het vervangen der reeds uitgewoonde,
een ondragelijke last op de zeker niet
door rijkdom uitblinkende Kerk in Enge
land legt.
Behalve deze hoofdeisch zijn er natuur
lijk nog tal van voorzieningen in onder
scheiden onderwijpaangelegenheden welke
om een oplossing, eens voor goed, schxeeu
wen. Kortom: het geheele probleem van
het onderwijs, de ziel van het kind, de
toekomst der Kerk van Morgen, heeft de
Kardinaal in een bijkans klassieke rede
den zijnen voor oogen gehouden.
De ovatie, die de meeting den kardinaal
dan ook na zijn rede bracht, moet wel de
overtuiging gewekt hebben, over heel
het land, dat, naar zijn bekendo traditie,
de leider der Katholieke Kerk in Enge
land weer het wachtwoord uitgegeven
heeft, zooals hij immer naar de getui
genis van een niet-Katholiek Britsch
staatsman sprak: „het juiste woord,
over het brandendste probleem, ter rech
ter tijd, op de juiste plaats."
KEES VAN HOEK
Manchester, September 1926.
STEUN AAN DE NEUTRALE
MIDDENSTANDSBANK.
In de Toelichting op de Begrooting van
Financiën (Hoofdstuk VII B) lazen wij,
met klimmende verbazing, het volgende:
In December van 1925 is het noodig
gebleken aan- de Algemeen© Centrale
Bankvereeniging voor den Middenstand
tijdelijk een ruimer crediet te openen dan
vermeld is in de toelichting op dezen
post, voorkomende in do Toelichting op
de Tweede Nota van Wijzigingen in hoofd
stuk VH B der Staatsbegrooting voor het
dienstjaar 1919.
De [Minister van Financiën heeft toen
met de directie der. Nederlandsche Bank
een nadere regeling getroffen, volgens
welke aan de Nederlandsche Bank cene
garantie is verleend voor eventueel© ver
liezen,'welke door die Bank onverhoopt
mochten worden geleden ter zake van een
tijdelijk ten behoeve van do A. C. B. te
openen extra-crediet van ten hoogste 10
millioen gulden. Daar de Nederlandscho
Bank te voren reeds een crediet van ruim
7 millioen verleend had, werd daarbij te
vens als limiet voor het geheele te ver
strekken crediet gesteld 17.3 millioen.
De verhouding is derhalve thans deze
geworden, dat in de eerste f 3 millioen
verlies, welke do Nederlandscho Bank uit
hoofde van credietverleening aan de A.
G. B. onverhoopt mocht lijden, de Staat
en de Nederlandsche Bank ieder de helft
dragen, terwijl daarboven het verlies
mits het totaal te verleenen crediet blijft
binnen de grens van 17.3 millioen, tot
een bedrag van f 10 millioen geheel door
den Staat wordt gedragen.
Dat de Nederlandsche Bank ingevolge
deze credietverleening voor verliezen zal
komen te staan, is hoogst onwaarschijn
lijk; en meer nog, dat zoodanige onver
wachte verliezen te eeniger tijd de grens
van 3 millioen zouden overschrijden."
Het Centrum teekent hierbij aan:
„Dit komt dus hierop neer, dat de Ne
derlandsche Bank en de Nederlandscho
Regeering de Neutrale Middenstandsbank
met een extra-garantie van 10 millioen
gulden gesteund hebben, toen daar een dé-
bacle dreigde.
Toen indertijd de Middcnstansbank in
het Bisdom Haarlem met heel wat min
der steun door hare moeilijkheden kon ge
holpen worden, hebben èn de Nederland
scho Bank èn het Departement van Fi
nanciën absoluut geweigerd steun te ver
leenen.
Dat was onder Minister De Geer.
Blijkbaar voelde Minister Colijn in De
cember 1925 er meer voor, om het Midden
standscrediet te steunen.
't Is wel eigenaardig, dat thans de
zelfde Minister De Geer zal moeten verde
digen het steunen van een Neutrale Mid
denstandsbank, terwijl hij zelf een veel ge
ringer steun aan een Katholieke Midden
standsbank absoluut geweigerd heeft.
Wij vermoeden, dat deze zaak in Mid
denstandskringen en ook daarbuiten
wel eenige beroering zal wekken!
De wijze, waarop hier door de Neder
landsche Regeering met twee maten geme
ten wordt, gaat inderdaad alle perken te
buiten.
Nu de Haarlemsche Hanzebank, die ge
makkelijk te redden was, door de Regee
ring aan haar lot werd overgelaten, ter
wijl kort daarna de Rotterdamsche Bank
wèl gesteund werd, en daarna ook weer
de Neutrale Middenstandsbank met niet
minder dan een 10-milüoen-garantie ge
holpen werd, blijkt hier bij het Departe
ment van Financiën een mate van partij
digheid tegenover een Katholieke bank,
die werkelijk onduldbaar moet worden ge
acht.
Wij kunnen ons niet voorstellen, dat
een dergelijke partijdige houding door de
Staten-Generaal zal worden goedgekeurd."
ONGELUKKEN.
Door den trein overreden.
Twee spoorwegarbeiders
gedood.
Gistermorgen is det wegwerker B. Ver
meer uit de Haarlemmermeer, oud 31
jaar, door trein no. 1051, uit Amsterdam
te 10.09 v.m. vertrekkend, te Halfweg aan-!
gereden en gedood.
Het slachtoffer, dat met werkzaamhe
den voor het vernieuwen van een wissel
was belast, wildo voor den trein op zij
gaan en is daarbij vermoedelijk gestrui
keld. Hij laat een vrouw met drie kinde
ren achter.
Te Delft is gistermorgen omstreeks 8
uur 10 nabij den Abtswoudschenwcg aan
gereden de ploegbaas J. Langereis door
een uit de richting van Schiedam komen
den trein en geworpen onder trein 1014,
die van Delft kwam, met het gevolg, dat
zijn rechtervoet werd afgereden en hij in
wendig ernstig werd gekwetst.
In den namiddag is hij aan de gevolgen
overleden. Hij laat een vrouw met zeven
kinderen achter.
Auto tegen telegraafpaal gereden.
Eén doode.
Gistermiddag reed te Waspik de heer
J. Marks uit Waalwijk met zijn auto te
gen een telegraafpaal.
De inzittende nebf van den heer M.
vloog door de voorruit en werd ernstig
gewond. Hij overleed kort daarop. Het
lijk werd per auto-brancard naar het ge
meente-ziekenhuis vervoerd.
De heer M. kon na verbonden te zijn,
naar huis worden vervoerd. Do auto, die
geheel vernield werd, is in beslag geno
men.
Het ongeluk bij Kcthel.
De toestand van den 18-jarigen A. van
Vliet, die bij het ongeluk op den overweg
onder do gemeente Kethel, waar do
vrachtauto van zijn vader door een loco
motief. werd gegrepen, een schedelbreuk
opliep, is op het oogenblik bevredigend Er
bestaat alle hoop dat hij herstellen zal.
Overreden en gedood.
Het vijfjarig zoontje van den heer N. te
Kerkrade is gisteren na het uitgaan van
do school, door een auto overreden en ge
dood. De auto is in beslag genomen.
Onder een zaaimachine geraakt.
Te Odijk had, naar het „U. D." meldt,
een treurig ongeluk plaats met doodelij-
ken afloop. De zoon van de landbouwster
de wed. J. C. Peek was vergezeld van den
kleinen knecht '(ploegdrijver) met do
zaaimachine aan het zaaien geweest. On
derweg is de jongen op een door P. niet
te verklaren wijze, daar deze dit niet heeft
gezien, terwijl men een landhek passeeren
moest, onder de machine of tusschen de
machino en een der hekpalen bekneld ge
raakt en op vreesèlijko wijze verminkt. Tot
overmaat van ramp sloegen do paarden op
het gillen van den jongen van schrik op
hol en sleepten den stakker nog eenigo
meters mede, totdat de repen braken en do
zaaimachine bleef staan. Met inmiddels
toegeschoten hulp werd de jongen, de V.
genaamd, naar de hofstede gebracht,
waarna onmiddellijk geneeskundige hulp
van dr. B. uit Bunnik werd ingeroepen,
die echter niet kon baten; do jongen was
op to vreeselijko wijze verminkt en stierf
weldra.
Tragisch verdrinkingsgeval.
De landbouwer Wolbers to Ter Apel is
door het op hol slaan van zijn paard van
den wagen en in de wijk, langs zijn land,
gevallen. Doordat een kippenhok, dat hij
vervoerde, eveneens in het water en over
hem heen kwam te vallen, kon de man
zich niet redden, zoodat hij jammerlijk
verdronk. Wolbers laat een jonge vrouw
met 2 kleine kinderen achter.
Vingers afgeknepen.
Gisteravond, terwijl de sneltrein naar
Leeuwarden aan het station Heerenveen
op vertrekken stond, werd de chef door
een dame gewaarschuwd, dat een militair
van een bereden wapen bewusteloos in een
derde klasse coupé zat. Bij onderzoek
bleek, dat vier van zijn vingers afgekne
pen waren d^or het scharnier van het
portier. Men probeerde hem weer bij te
brengen, wat niet gelukte. Een conducteur
werd toen voor toezicht in den coupé ge
plaatst, die onder do reis een noodverband
aanlegde.
UIT DE RADIO-WERELD.
Programma's voor Donderdag 7 Octotafc
Hilversum, 1050 M.
12.Politieberichten,
3.804.80 Uurtje voor wees- en eLh
kenhuizen.
7.Politieberichten.
7.058,00 Les in de beginselen, van
Burgerlijk recht en Handelsrecht doof
Mr. P. J. v. Dam.
8.10 Persberichten.
8.20 Concert door het versterkte H. D,
O.-orkost. Susie Minden, piano. Moderne
muziek van Nederlandsche componisten.
Daarna gemengd programma door het
H. D. O.-orkest.
Daventry, 1600 M.
11.201.20 Concert door het radio-
kwartet en solisten (viool, sopraan, tenor)
1.202.20 Gramofoonmuziek.
2.50 Lezing: The waterway to India.
3.204.05 Evensong in de Westminsk_
Abbey.
4.20 Causerie: Books to read.
4.35 Trocadero concert.
5.35 Kinderuurtje.
6.20 Dansmuziek door de radio dans-
band.
6.55 Landbouwpraatje.
7.Padvindersbulletin.
7.20 Tijdsein Big Ben, weerbericht,
nieuws.
7.30 Lezing: The mind of the highest
animals.
7.48 Muziek.
8.Lezing: The strand.
8.20 „The Jeffersons", comedie in 3
acten van V. Douglas.
9.50 Causerie.
10.05 Sonates van Beethoven door M-
Gole, piano.
10.20 Weerbericht, nieuws.
10.35 Variété. Ella Retford, variclésier.
10.5012.20 Dansmuziek.
„Radio-Paria" 1750 M.
12.502.00 Concert door hot orkest Ra
dio-Paris.
5.055.55 Klassiek uur. Causerie nn
voordrachten door Hr. Dorival.
8.5010.35 Orkestconcert.
Königswusterhausen, 1300 M,
on Berlijn 504 en 571 M.
7.50 Kamermuziek door het Prisca-
kwartet (2 violen, viola; cello). L. Kohl,
clarinet.
8.50 Werken van Stefan George, gede
clameerd door S. Binder.
9.5011.50 Dansmuziek door het orkest
Ette.
Brussel 487 M en Antwerpen 265 M.
5.206.20 Kindermatinee. Mme. Debie,
zang.
8.20 Orkestconcert.
9.3010.20 Dansmuziek door do Rough
Birds jazzband.
Munster, 410 M.
9.3010.50 Kinderuurtje.
10.5011.50 Orkestconcert.
12.351.20 Concertouverturen.
1.20—1.50 Concert v. P. Wolff.
3,203.50 Lezing.
3.504.50 Balletmuziek.
4.505.50 Vocaal concert door sopraaD
5.50—;6.20 Lezing.
6.207 00 Vocaal concert door scholi*-
renkoor.
7.207.50 Schaakles.
7.509.20 Concert door het Schoen
makerkwartet.
9.2010.30 Concert. Vroolijko muziek.
Een brandstichter te Hotterdam op pad.
In 14 dagen acht verijdelde
pogingen.
In den laatsten tijd komen te Rotter
dam herhaaldelijk brandstichtingen voor,
waarvan men den dader nog niet heeft
kunnen arresteeren. Vermoedelijk ia do
schuldige een 20 a 25-jarig jongmensch,
gekleed in colbert-cosluum. Afwisselend ir
hij met pet en stroohood gezien. Reeds
tweemaal werd in verschillende papier-
TREFFEN JUIST
UW SMAAKl
FEUILLETON.
Oorspronkelijk Detectieve-Roman
door WILLIAM HOLT.
De detective keek verrast op, maar dade
lijk bedwong hij zich weer.
„Dus uw man interesseerde zich voor die
familiegeschiedenis", merkte hij bedaard
°P- Toen vervolgde hij
Misschien mag ik u dit nog vragen:
Heeft hij die weggegooide courant ook
freer opgeraapt?"
Dat leek mevrouw Burton klaarblijkelijk
>1 een vraag, die heel weinig ter zake was.
Hen oogenblik scheen zij aan den ernst
van haar ondervrager te twijfelen. Maar
Aosch scheen daarvan niets te bemerken.
Hij wachtte kalm op het antwoord.
"Hij heeft het blad weer opgeraapt".
«Waarom?"
«Waarom? Dat zal zeker geweest zijn om
■act verder te lezen".
beeft?"1 W60fc n wafc er meö S^8,0,11
»>Wat bedoelt u?"
aj*®®ft hij het blad opgeborgen?"
■«fevrouw Burton schudde het hoofd,
dat geloof ik wel".
V iTeefc u waar^ Hij zijn andere papie-
zeker. Maar die zijn in onderzoek, niet
|f r'^n papieren berusten bij de justitie
Hel'JV *oez^cHt van den notaris, die tij-
notariaat waarneemt, niet
to
*®Wouw Burton aarzelde even.
„Ik herinner me nu", zei ze, „dat mijn
man dat blad niet op zijn kantoor be
waard heeft, maar gevoegd heeft bij an
dere papieren, die hij in zijn bureau be
waarde".
„En die papieren, zijn die daar nog?"
Mevrouw Burton knikte.
„Ja, ik heb nog niet den moed gehad
daarin te gaan snuffelen. Maar als u zoo
vel belang stelt in dat blad. dan kunt u
het krijgen".
Maar nu schudde de detective het hoofd.
„Och, mevrouw", zeide hij, „die rechter
lijke beslissing waarover uw man zich een
oogenblik zoo boos maakte, daarvoor zou
ik u zoo lastig niet vallen, die kan ik na
tuurlijk gemakkelijk opduiken. Ik zou u
echter om méér willen verzoeken".
„Om meer? Wat wilt u dan?"
„Ja, kijk u eens mevrouw. Ik zou u wil
len vragen, mij die papieren, welke u over
leden man daar geborgen beeft, ten onder
zoek toe te vertrouwen."
Mevrouw Burton zag even verbaasd op
en schudde het hoofd.
„Dat is een verzoek, dat ik onmogelijk
kan toestaan, mijnheer".
„Ik vreesde het al", antwoordde Rosch
kalm.
Op dat oogenblik werd er geklopt aan
de kamerdeur en trad daarop Dora Burton
binnen.
„U hier", riep zij, „daar ben ik heel blij
om".
„Ja, u schijnt zich om mij wel ongerust
gemaakt te hebben", antwoordde de detec
tive, „maar ik ben even blij dat u thans
hier binnenkomt, want ik heb juist een
bondgenoot noodig".
„Een bondgenoot?"
„Ja, ik heb mevrouw, uw tante, een ver
zoek gedaan, dat zij mij meent te mcc'en
weigeren en ik zeg er bij, van haar stand
punt volkomen terecht. In haar plaats zou
ik niet anders doen".
Rosch vertelde nu wat hij gevraagd had.
„En waarom stelt u belang in die pa
pieren?"
„Dat wil ik u gaarne vertellen. Ik heb
het vermoeden, meer dan een vermoeden is
het echter nog niet, dat er verband bestaat
tusschen de misdaad hier genleegd en de
belangstelling die de notaris koesterde
voor zekere gebeurtenissen, op den Eiken-
hof. Hij moet belang gesteld hebben in
zekere familiegeschiedenis van de Wijdc-
vclds van Dalen. Hij heeft dat blad, waar
in hij las omtrent die ondev-curateele-stel
ling, bewaard, opgeborgen. Ik vermoed, dat
hij meer bewaard heeft., dat hij een dos
sier heeft aangelegd op die zaak betrek
king hebbende. En dat dossier zou ik
graag lezen".
Dora zag haar tante aan, maar deze
schudde zeer beslist het hoofd. Dc detec
tive zag dit wel en zonder antwoord af te
wachten vervolgde hij:
„Ik begrijp mcvrouw's bezwaren wel. De
papieren van den notaris kunnen van alles
bevatten, wat voor vreemde oogen en ook
voor de mijne niet bestemd is. Maar ik
weet wel een uitweg? Als u mevrouw, mor
gen bijvoorbeeld, te zamen mpt uw nicht
die papieren eens wilde doorkijken en ter
zijde wilt leggen, wat op de quaestie die ik
hier aanroerde betrekking heeft. Dan vindt
u vermoedelijk wel het een en ander, dat
u ook meent mij gevoegelijk te kunnen toe
vertrouwen. Daar ben ik al zeer gelukkig
mee".
„Nu", zei mevrouw Burton, „dat kunnen
we zeker wel doen".
„Maar", sprak do detective, „dan moet
ik de dames nog hierop opmerkzaam ma
ken, dat zij mij ook datgene laten zien, dat
volgens haar misschien niet van het minste
belang is".
„We zullen er voor zorgen", antwoordde
Dora.
„Dan is dat afgedaan".
„En vertel mij nu eens uw avonturen",
I.evnam Dora Burton weer, „want dat u
avonturen beleefd hebt is zeker. En tante
mag zo zeker gerust vernemen. Zij weet
nu, wat het doel van uw onderzoek is en
zij stemt er volkomen mee in, niet waar
tan'e?"
Mevrouw Burton knikte aarzelend.
„Ja", antwoordde zij, „wij willen na
tuurlijk gaarne do waarheid kennen. Als
tenminste die waarheid niet erger is dan
we nu nog vreezen".
„Erger tante", vroeg Dora, „maar dat
laat zich toch niet aanzien. Het ergste
voor ons gevoel zou zijn, indien oom zich
had gezelfmoord en verschrikkelijk ook,
indien zijn vriend van Beekum blijkt de
moordenaar te zijn. Maar, maarik ge
loof op het oogenblik veel eer, dat de on
derzoekingen van mijnheer Rosch naar een
andero mogelijkheid wijzen, zoodat noch
het eenc. noch het andere het. geval behoeft
te wezen".
De detective zag Dora met onverholen be
wondering aan.
„Ik breng hulde aan uw scherpzinnig
heid", zeide hij, „het is mijn gewoonte
niet, nis mijn onderzoek nog niet ten ein
de is, over vormoedelijke resultaten te
spreken, want men staat altijd aan de
meest onverwachte verrassingen bloot.
Maar dit mag ik hier wel zeggen, dat ik
niet geloof aan een zelfmoord van den no
taris, noch ook dat hij door van Beekum
vermoord zou zijn".
„Dat. moet. voor u een groote troost zijn,
beste tante".
„Ja, maar zal de waarheid niet nog erger
zijn?"
Dora haaldo de schouders op.
„Dat kan niet", riep zij eenigszins ge
agiteerd.
Doch de detective sprak altijd even be
daard:
„Hoe erg die waarheid dan ook wezen
mocht, mevrouw, als de onthulling orvan
noodig is om een even erge, nieuwe mis
daad te voorkomen, dan zult u zeker niet
weigeren mede te werken, dat ik de waar
heid ontdek".
Mevrouw Burton boog het hoofd. Zo was
erg bleek geworden. Dora begreep niet,
waarom haar de wending, die het gesprok
had genomen, zoo had aangegrepen, want
dat dit het geval was bleek wel zeer dui
delijk.
Do detective had Dora hulde gebracht
voor haar scherpzinnigheid, maar zij kreeg
nu toch het gevoel, dat haar tante iota
vreesde, waarvan zij nog geen vermoeden
had. Wat zou dit zijn? Had Rosch tanta
meer verteld dan haar of wist haar tante
bijzonderheden van de misdaad, die zij niet
kende?
f> 1-ngdc dit lo vernemen.
(Wordt vervolgd)
