De St. Franciscusfeesten te's Hertogenbosch.
VERHAGEN's Parijsche Wafels
e r d e Blad.
linsdag 5 October 1926.
(Van onzen eigen redacteur).
FR
__KERKPJF.yWS
Nationale bedevaart naar Assisië.
Zooals reeds voorloopig werd aangekon-
d, 'zal in Maart 1927 door het officieel
or de Bisschoppen van Nederland erkend
tionaal Comité tot samenstelling van
(derlandsche Bedevaarten eene Natio-
le Nedcrlandsche Bedevaart worden
•aniseerd naar Assisië, ter gelegenheid
a het 7e eeuwfeest van St. Franciscus'
lig afsterven.
Deze plannen hebben thans vasteren
ngelfcrm aangenomen.
Do data dezer bedevaart zijn vastgesteld
m 21 Maart tot en met 2 April.
Do tijd is zoo gekozen, dat de bedevaart
dt voor den Paaschtijd en in het voor-
ar, het beste jaargetijde voor een reis
"ar Italië.
Het vertrek is bepaald op Maandag, ter-
jjl de terugkomst valt op den Zaterdag
ix daaropvolgende week tijdig te Roosen-
aal. Zoodoende is men slechts één Zon-
ag van huis, hetgeen van belang is met
iSpf it. oog op de deelname van de geestelij
Het hoogtepunt dezer bedevaart is een
WöVlilcchtig Triduum te Assisië onder de lei-
ing van een Nederlandschen Predikant.
Het program is voorloopig als volgt op-
steld: 21 Maart vertrek uit Roosendaal;
Maart aankomst te Bologna; 23 Maart
IT Dl erblijf te Bologna,- o.a. bezoek aan het
- raf van St. Dominicus; 24 Maart vertrek
aar Assisië, waar 's avonds het Triduum
lordt geopend; 25-en 26 Maart verblijf te
ssisië; 27 Maart sluiting van het Tri-
uum en vertrek naar Florence; 28 Maart
ezichtiging van Florence; 28 Maart tocht
aar Alverna-berg van Florence uit; 30
[aart vertrek naar Lugano31 Maart ver
lijf in Lugano; 1 April n.m. vertrek uit
,ugano; 2 April circa 12 uur in Roosen-
Met opzet is dit reisprogram zoo opge
teld, dat het karakter van bedevaart naar
ssisië duidelijk wordt naar voren gescho-
en. Dat is het hoofddoel van dezen pel-
rirastocht. Overlading van het program* is
p grolid van opgedane ervaring vermeden.
De prijzen zijn: le klas trein, le klas ho-
lltlll e] f290; 2e klas trein, le klas hotel f255;
e klas trein, 2e klas hotel f 220. De 3e klas
is uitgeschakeld omdat bijna ieder-
oor zoodanige reis 2e klasse prefe-
eert bij 't betrekkelijk geringe prijsver-
ehil,
Uitvoeriger prospecti zullen later worden
grspreid.
Met hét bög~óp~"dë ê'v. "mogelijkheid om
,aien extra-trein te kunnen reserveeren is
j. iet zeer gewenscht, dat degenen die deel-
aan deze bedevaart overwegen, zich
f 2i coorloopig aanmelden, met opgaaf van
:erre klasse voor hotel en spoor, aan een der na-
50, rolgendo leden van het Comité, die als
.mpl sub-comité voor deze reis zijn aangewezen:
40, v i.l. Deken A. v. d. Waarden, Almelo, Rec-
tor Looijmans, Breda, mr. A. baron van
b Wijnbergen, Utrecht, jhr. mr. Fr. van Nis-
ht pen tot Sevenaer, Delft, en mr. Frans
Teulings, den Bosch,
ledf
I (W
in
:w.
WETENSCHAPPELIJKE BERICHTEN
'bij
eest!
as 11
Onder d© auspiciën van het Argentijn-
ificlie geografische genootschap en met fi-
|nancieelen steun van d© regeering, is de
bekend© ingenieur Antonio Paulo bezig
een Zuidpool-expeditie uit te rusten, die
15 November a.s. haar tocht zal aanvan
gen. Hij is van plan vliegtochten,over' de
Zuid-pool to ondernemen, waarvoor een
OC operatiebasis ingericht wordt op Graham-
land.
ir,
tellii
flO
Argentijnsche Zuidpoot-expeditie.
Met vliegtuigen uit
Grahamland.
Is het iets anders dan een betoovering
waarin St. Franciscus de wereld gevan
gen houdt? De betoovering van den eenvoud
van zielen, die nog niet geheel verstoffe-
lijkt zijn en wier idealen nog hooger rei
ken, dan geld en goed en aardsche ge
nietingen?
Les extrèmes se touchent, want de hui
dige wereld ligt toch reeds zoo vast en
jebonden aan de stoffelijke dingen dezer
aarde, dat de menschen moeilijk meer
warm te maken zijn voor dingen van
hoogere orde, waar de baatzucht van het
stoffelijk leven schipbreuk op lijdt. En
des te sterker voelen wij het, dat hier toch
de broeder van het lijdend menschdom,
de eenvoud zelf, de lieveling is geworden
van 't meest uiteenloopend menschensoort,
dat anders toch wars is van de deugden
waarmee Franciscus hen heeft betooverd,
zoozeer dat -er om dien kinderlijken hei
lige gevochten is geworden, om hem te
maken tot hetgeen men zelf was in dit
leven.
Maar de duizende katholieken, vrouwen
en mannen, die gisteren in 's-Hertogen-
bosch het zevende eeuwfeest van den
blijden sterfdag van den kinderlijken hei
lige zijn gaan vieren vrouwen
en mannen ook uit het Noorden
en van allen rang en stand heb
ben het menschdom anders geleerd. Want
boven het voordeel dat deze uiting van
liefde vóór -Franciscus hen gegeven heeft,
hebben zij de wereld geleerd, dat men
niet Franciscus naar zich toe moet halen
en op een voetstuk plaatsen als promotor
voor eigen idealen en ideeën, maar dat
wij veeleer tot Franciscus dienen af le
dalen, hem navolgend in eenvoud en in
het leven naar de natuur, daar iedere af
dwaling der natuur zich aan 't leven zelf
wreekt. Dat is het wat wij geleerd heb
ben met deze Franciscusherdenking. Toch
was het wel met een gevoel van vrees
dat wij naar den Bosch waren opgegaan.
Zou de deelname ons niet met schaam
te moeten vervullen over de weinigen,
die mogelijk slechts geïdealiseerd waren
door Franciscus voorbeeld en die hegrij
pen zouden dat er nog meer in deze we
reld is dan materie alleen?
Maar neen, onze intocht in do Bis
schopsstad herstelde aanstonds in ons
het gevoel van Roomsche eigenwaarde.
Laat men in grootsche manifestaties zin
gen en schreeuwen om allerlei stoffelijke
voordoelen, hier toonde tenminste de
Katholieke wereld ook hoogere belangen
te kennen, hier toonde zij te waardeeren
het leven van den arme van Assisië en
den weg, dien hij haar naar een voller en
rijker leven gewezen had. Hier was weer
die katholieke eenheid en saamhoorig-
heid, die uitstraalt steeds bij iedere sa
menkomst van Katholieken, op welk feest
der Katholieke Kerk ook.
Een zwarte menschenmassa stond in
één oogenblik, nadat de trein het station
%as binuengestroomd op het station te
's-Hertogenbosch, onze vrees was gewe
ken om plaats le maken voor dankbaar
heid, om het feit dat nog zoovelen een
reis hadden ondernomen, om te getuigen
van hun liefde voor St. Franciscus en
daarmede ook van hun liefde voor nede
righeid en eenvoud.
Auto's gesierd met de Pauselijke vlag
gen stonden buiten het station gereed om
de Kerkelijke en andere hoogwaardig-
heidsbekleeders, die mede dit feest zou
den meevieren, naar de plaats hunner
bestemming te geleiden.
Vroolijk wapperden de vlaggen van de
huizen, toen wij allen, in groolen getale
langs de huizen gingen voor onze tocht
naar de St. Jan, waar het feest van St.
Franciscus met een pontificale Hoogmis
zou beginnen.
In de kathedraal.
Daar bij de kathedraal had een groote
menigte menschen zich verzameld om
van den aankomst der Bisschoppen ge
tuige te zijn. Daar traden zij de Kerk
binnen, die geheel met geloovige gevuld
was en waar gehelmde politie-agenten,
den drang der menigte in bedwang hiel
den.
Voorop de rijzige, statige figuur van
den aartsbisschop Mgr. van do Wetering
en daarachter Mgr. Diepen, Mgr. Schrij
nen en Mgr. Roosmalen, tit. Bisschop
van Antigonië en Apostolisch Vicaris van
Suriname, de Prelaat van Berne te Hees-
wijk, Prelaat Janssens Abt van het
klooster Pont Colbert bij Parijs, Mgr. Dr.
B. Eras, procurator van het Ned. Epis
copaat te Rome en andere hoogwaardig-
heidsbekleeders, terwijl een lange rij van
eenvoudige paters in bruine pijen, zonen
van St. Franciscus de stoet sloot. De bis
schop van Haarlem, die eveneens bij het
feest tegenwoordig had willen zijn, was
plotseling verhinderd geworden en werd
nu vertegenwoordigd door zijn afgevaar
digde den Hoogeerw. heer Westerwoudt,
Kanunnik en Plebaan van de Kathedrale
Kerk te Haarlem
De groote Kathedraal was geheel ge
vuld toen de Aartsbisschop met het meer
stemmig „Sacerdos et Pontifex" verwel
komd werd.
De bisschoppen namen op het priester
koor de voor hen bestemde zetels in.
In 'de kanunnikenbanken ter weerszij
den van het priesterkoor hadden plaats
genomen de Hoogeerw. Paters Provin
cialen der Minderbroeders, Capucijnen,
Augustijnen, Gannelieten, Dominicanen,
Jesuielen en Redemptoristen, Pater Dr.
Mulder, rector-magnificus van de R. K.
Universiteit te Nijmegen, Dr. Dirckx, Dr.
Goossens, Mgr. Poels en Pater Borro-
maeus de Greeve, die allen links gezeten
waren, terwijl rechts hadden plaats ge
nomen de Ministers Waszink en Lam-
booy, oud-Minister Ruvs de Beerenbrouck
Mr. Lanschot, Burgemeester van den
Bosch, Baron van Wijnbergen en ver
schillende vertegenwoordigers der Derde
Orde.
Voorts waren nog aanwezig do Hoog
eerw. Abt der Benedictijnen van Ooster
hout, Prof. Dr. Des. Franses, Dr. Dec
kers, Prof. Dr. G. Brom, Mevr. Steen-
bergheEngeringh, verschillende Ka
merleden en vertegenwoordigers van
Roomsche organisaties.
Hier wordt voor de talrijke menigte,
kinderen allen van St. Franciscus het
groote geheim van het H. Misoffer vol
trokken. De pontificale H. Mis werd op
gedragen door den aartsbisschop Mgr.
van de Wetering. Presbyter assisten-s was
Mgr. G. Prinsen proton, apost. Troon-
diakens de Hoogeerw. heer H. Sweens,
president van hel Groot Seminarie te
Haaren en Mgr. H. Hermes, directeur
van het Doofstommen-Instituut te St.
Michelsgestcl. Diaken de Zeerecrw. heer
J. de Kroon, Pastoor van St. Pietcr le
's-Herlogenbosch en Subdiaken Past. A.
de Beer van de St. Antoniusparochie te
's-Hertogenboscli
Komen de aanrakingspunten van den
groolen heilige beier tot uiting, dan in
het blijvende offer dat Christus aan de
wereld heeft geschonken en waarin
Franciscus den goddelijken Meester zoo
heeft nagevolgd, dat ook zijn leven ccn
vruchtbaar offer is geworden voor geheel
de wereld, voor alle tijden.
Beido offers slaan op het fundament
der liefde en sterker dan ooit voelen wij
ook nu weer, nu door "een dubbelen band,
dat Hij naar onze liefde dorst, een lief
de, die zijn moet als die der kinderen en
dat laatste vooral leert ons nu Franciscus.
De middagvergaderingen.
Des middags om twee uur hadden de
vergaderingen plaats in het Concertge
bouw en in Casino. Door de zeer groote
deelname konden die beide zalen echter
niet alle deelnemers bevatten, reden
waarom gelijktijdig eveneens een verga
dering was belegd in de St. Leonard us-
kerk, waar Pater Seraphinus O. Cap.
een rede hield.
Wij hadden ons eerst naar het Con
certgebouw begeven, waar de zaal tot in
alle hoeken bezet was, zelfs alle staan
plaatsen waren ingenomen. Het podium
waar zetels voor de hoogwaardigheidsbe
kleders waren geplaatst was met groen
en bloemen versierd.
Voor in de zaal zaten zes a zeven rijen
dik de zonen van St. Franciscus, Gonven-
tueelen, Capucijnen en Minderbroeders en
met enthouiasme ontvingen de aanwezi
gen de hoogwaardige bisschoppen, die
met de andere autoriteiten op het podium
plaats namen.
Door den Voorzitter Baron van Wijn
bergen werd de vergadering geopend met
een kort woord ter inleiding. Spr. zeide
hoe in aansluiting met de Katholieke we
reld ook Nederland wilde deelnemen aan
het feest van St. Franciscus zalig af
sterven.
Wij willen kennen den geest van St.
Franciscus, waarom spr. het woord feeeft
aan Prof. Dr. G. Brom, die ons dezen
Franciscaanschen geest nader zal uiteen
zetten.
Maar eerst nog wil spr. met een harte
lijk woord welkom heeten de leden van
het eerecomité die hier op het podium
bijeen zijn, vooral do Katholieke Minis
ters en de Hoogwaardige Bisschoppen
die ook thans weer toonen, zoozeer mee
te leven met Katholieke betoogingen.
Dan was het woord aan Prof. Dr.
Brom.
Rede Dr. Brom.
Na op Franciscaansche wijze de aan
wezigen als „broeders en zusters" te "heb
ben begroet begint spr. met de verkla
ring, dat de zielkundige ondergrond voor
beiligenvereering ligt in de persoonlijk
heid. Wij hebben bezielende figuren
noodig, personen die niet zoozeer het
hoofd als wel de ziel van een zaak wil
len zijn, die zich zelf willen offeren en
hun bloed geven om een krachtbron te
worden voor de lijdende wereld. Dit moet
geschieden door het werkelijk levend ma
ken van het Evangelie. Voor St. Fran
ciscus was het Evangelie een verlossing,
een verlichting, een doorloopend feest.
Goed zijn voor. de kwaden en onder do
kwaden, sprak St. Franciscus, want wie
dat niet is, is zelf kwaad. Dit is overeen
komstig het woord van Christus; Zalig
zijn de zachtmoedigen want zij zullen dè
aarde bezitten. Ook al kLinkt het para
doxaal, aldus spr., dat hij die alles maar
verdraagt, de wereld regeert. Maar de
zachtmoedige ontwapent zijn tegenstan
der met een glimlach zooals St. Francis
cus. Hij schijnt bevrijd van den vloek, die
op de menschen rust.
Iedere poging tot verwerkelijking van
dien Franciscaanschen stijl moeten wij
begroeten.
Franciscus is zulk een persoonlijkheid,
zulk een krachtfiguur, wij zitten nog
steeds in de drank- en rooklucht zoover
van de natuur en de eenvoud, maar Fran
ciscus durfde' af wijken, zijn optimis
me was geen naïveteit, want heldhaftig
heeft hij het betuigd in leven en sterven.
Hij is de hemellield, die zijn laatste adem
uitblaast in een lied. Het is ons een
feest dat St. Franciscus gestorven is,
daar do dood de grootste overwinning is
op het lijden, waarom sterven dan ook,
aldus spr., over-lijden genoemd wordt.
Franciscus is een menschelijke zonnige
heilige, die gekomen is niet om ons lo
verlichten, maar om ons te verwarmen.
Hij werd gezonden toen de wereld koud
begon te worden om de harten te ont
vlammen in Ghr. liefde. Ook nu wordt het
weer kil om ons heen en kan Franciscus
ons helpen. Brengen wij hem daarom
onze eerbiedige hulde als onzen Vader
Franciscus.
Nadat het applaus, dat op deze rede
volgde was bedaard, las de Secr., de heer
Verdijk, burgemeester van Eindhoven, de
telegrammen voor die waren gezonden
aan Z. H. den Paus, ,H. M. de Koningin,
Z. E. Kard. v. Rossum, den Minister-
Generaal der Gonvcnlueelcn Capucijnen
en Franciscanen, en de antwoorden daar
op binnengekomen.
Inlusschen hadden de hoogwaard ig-
heidsbekleeders de vergadering verlaten
om naar „Casino" tc gaan, waar de heer
Dr. Deckers, lid der Tweede Kamer
een rede hield, terwijl in de Leonardus-
kerk Pater Seraphinus sprak,
over het leven en sterven van den H.
Franciscus.
Franciscus-oralcrium.
Om half vijf werd in de zaal van het
Concertgebouw het St. Franciscus-orato*
rium gegeven, waarvoor de tekst was ver
vaardigd door Pater Gilbertus Lohata
O. F. M., terwijl do compositie was van
do hand van Willem van Kalmthout. De
groote zaal kon onmogelijk alle deelne
mers bevatten, zoodat ook alle staan*1,
plaatsen in de rijen moesten worden in
genomen.
Het was een oratorium voor declama
tie, tenor- en baritonsolo en koor, met be-;
geleiding van strijkorchest, vleugel en
orgel.
De declamator was de dichter zelf, die
de muziek met het voordragen zijner ver
zen afwisselde.
De menigte luisterde ontroerd naar de
sobere zangen, die in woord en klank zoo
diep spraken van den eenvoud van St.
Franciscus en waarin diens geest zoo
treffend tot uiting kwam.
Het Lof.
Te vlug spoedde de dag ten einde toen
om 7 uur in do St. Jans Kathedraal tot
sluiting der nationale viering een plech
tig lof werd gecelebreerd door Z. E. Mgr.
Lorenzo Schioppa, waaronder de ge
vierde kanselredenaar. Pater Borromaeus
do Greeve, de feestrede zou uitspreken.
De plechtigheid geschiedde met hetzelf
de ceremonieel als de vorige dagen.
Bij hét inhalen van den internuntius
werd deze gevolgd door H.H. D.D. H.H.
mgr. Diepen en mgr. van Roosmalen, den
Abt van Pont Colbert en mgr. Eras.
Het groote kerkgebouw was geheel ge
vuld, maar ook daarbuiten op de Parade
stonden vele honderden om te luisteren
naar het woord van den vermaarden
kanselredenaar, dat door luidsprekers
door allen duidelijk kon worden verstaan.
En hier buiten de kerk gebeurde, wat in
de kathedraal zelf niet kon geschieden;
toen de gevierde spreker zijn rede had ge
ëindigd klonk een spontaan applaus uit
de groote menigte op, als bewijs hoezeer
hij allen naar het hart had gesproken.
Rede Pater Bcrrcmaeus
Pater Borromaeus had als tekstwoor
den gekozen de woorden van St. Mat-
theus: „Zalig zijn de armen van geest,
want hunner is het rijk der hemelen."
Er is, aldus spr., een jubel gegaan over
heel do wereld, als gestooten met een ba
zuin van de tinnen van St. Pieter. Feest
vuren zijn ontstoken, welker vlammen op
de vier hoeken der aarde oplaaien. En
waarom? Om een bedelaar. Een nederige,
die zingend de eeuwigheid binnenging.
Ook ons greep de feest jubel aan. Het
kon niet anders, wij met onzen heerlijken
Roomschen rijkdom, met onzen ontzaglij
ken eerbied voor den Paus, wij met do
Franciscaansche kleuren in de kerk
historie.
Nog nooit is het verlangen om tc spre
ken zoo hevig geweest als thans. Spr.
voelt zich een heraut, een troepenwerver.
Hij kan nu geen* karakterbeeld van Fran
ciscus geven, doch zal zich bepalen lot
zijn bijzondere karakter-eigenschappen als
do Arme van Assisië en de Seraphijnsche
Voder, omdat bij zóó nog beteeken is kan
hebben voor onzen tijd. Hij, de arme bo
delaar, kan nog uitdeden in onzen lijd
van den rijkdom zijnor schatten.
Franciscus was rijk, rijk aan goud,
aan schoonheid, aan idealen, aan vrien
den, tot een straal van genade op/ hen:
viel en hij rijk werd, omdat hij den rijk
dom van den arme begreep.
Do vrijgevige werd oen bedelaar, hij'
ging tot het uiterste en hij stichtte ocA
Orde van Armoe. Het was de bovenna
tuurlijke kijk op de dingen der wereld,
die Franciscus gemaakt heeft tot don
Arme van Assisië.
Gouddorst is de moderne kwaal van
onzen tijd en daarom is er zooveel ellen
de op de wereld.
We moeten de goederen, waarvoor we
zeker mogen zwoegen, zien in het licht
der eeuwigheid. Franciscus zou de fa
brieken niet sluiten en de handelshuizen
niet omzetten in instellingen van welda
digheid, maar wel zou de hebzucht niet
langer mogen decretceren. Hij zou loeren,
'dat men rijk aan goederen kan zijn en
arm van geest.
BPIGEZQNOEftJ L^EDEDEELING
worden onder andere benamingen nagemaakt! Let dus goed op,
dat U werkelijk Verhagen's Parijsche Wafels orrtvangt3264
FEUILLETON.
Oorspronkelijk Detectieve-Roman
door WILLIAM HOLT.
VI.
De verbrande papieren.
Hen goed. uur later bevond Rosch zich
"ten huize van de familie Burton. Hij had
zich onmiddellijk van het kasteel daar
heen begoven en juffrouw Dora om een
onderhoud verzocht. Maar zij was niet
thuis. Toen had hij zich even bedacht, doch
slechts heel even maar en vroeg naar me
vrouw Burton. Mevrouw Burton, zeido het
dienstmeisjo hem, ontving niemand. Maar
»ls de detective zich voorgenomen had met
iemand een onderhoud te hebben, liet hij
zich natuurlijk niet op die manier afwij
ken. Hij zeide, dat hij zeer beslist me
vrouw spreken moest voor hoogst gewichti
ge aangelegenheden en geen vijf minuten
later bevond hij zich tegenover do weduwe
.van den vermoorden notaris. De arme
ivrouw was in diepen rouw gehuld en ont
ving hem in de huiskamer, waar de lamp
ïeeds was opgestoken. Zij ontving den be-
fockor beleefd, maar koel en vroeg hem
itvat hij verlangde.
iiMijn naam is Rosch, mevrouw", zeido
hij, „ik dacht eigenlijk, dat mejuffrouw,
iw nicht, over mij gesproken zou hebben".
»Neen", antwoordde zij, „dat heeft mijn
tochtje niet gedaan".
„Ja, ik geloof ook, dat zij nog al zelf
standig optreedt en in ieder geval heeft zij
dan van mij niet gesproken, om uw zenu
wen te sparen. Ik ben detective, mevrouw.
Uw nicht heeft me opgedragen een zelf
standig onderzoek in te stellen naar der\
dood van mijnheer uw echtgenoot".
„Meent zij, dat u iets daaromtrent zoudt
kunnen ontdekken", vroeg mevrouw Bur
ton met een zeker wantrouwen in haar
stem.
„Ik hoop het mevrouw, ik ben in ieder
geval met mijn onderzoek bezig. En eenig
resultaat zal het hebben, al blijft natuur
lijk de kans, dat het resultaat niet bevre
digend zal zijn".
„En nu wilt u van mij bijzonderheden
weten. Ik heb de justitie alles meegedeeld;
u begrijpt mijnheer, dat het voor mij een
zeer pijnlijk onderwerp is".
„Oh, mevrouw, ik kom niet hier om u
alle bijzonderheden van die verschrikkelij
ke gebeurtenis nog eens te laten vertel
len, ik ben daarvan natuurlijk reeds op do
hoogte. Ik zou u alleen maar enkele vragen
willen doen, die u volkomen vrij zijt al of
niet te beantwoorden".
Mevrouw Burton aarzelde nog even. Toen
zeide zij:
„C4aat u zitten, mijnheer. Wat wilt u vra
gen?"
„Mevrouw, ik zou van u willen weten, of
u mijnheer van Beekum tot een dergelijk
misdrijf in staat acht?"
„Neen", antwoordde zij beslist, „de dood
van mijn man is voor mij absoluut onver
klaarbaar. Ik ken van Beekum al van jarer
geleden, hij had een zwak, meegaand ka
rakter, maar tot een dergelijken afschuwe- J
lijken moord was hij niet in staat. Mijn I
gevoel en mijn verstand verzetten zich er
absoluut tegen dat aan te nemen. Maar dat
is het nu juist, ik ben er nog meer zeker
van, dat mijn man niet de hand aan zich
zelf slaan zou. Ik zou alles eerder gelooven
dan dat. Het was beslist tegen zijn princi
pes, hij kan er geen reden voor gehad heb
ben, hij was er ook heelemaal de man niei.
naar. Ik weet, dat ik den doodo een vree
sdij lc onrecht zou aandoen, indien ik maar
een oogenblik veronderstelde, dat hij ccn
zelfmoordenaar geworden is. Dat is beslist,
uitgesloten. En toch, dan zou er geen an
dere verklaring zijn, dan dat van Beekum
hem vermoord heeft. En, neen, dat is ook
wiei niet mogelijk".
De arme vrouw zuchtte diep.
„Welnu, mevrouw, neem u dan noch het
eene. noch het andere aan".
„Maar r- is immers geen derde mogelijk
heid".
„Wie weet".
„Maar cr was niemand in huis dan zij
tweeën toen het schot viel".
„Tenminste, dat weten we niet".
De weduwe zag hem even verwonderd
aan.
„Er was niemand anders", zeide zij.
„Ja, kijk eens", antwoordde Rosch be
daard, „u redeneert aldus: er waren slechts
twee personen, een er van is doodgescho
ten gevonden, dus, of hij heeft zichzelf ge
dood of die andere heeft hem vermoord".
„Ja, natuurlijk".
„O, maar u kent oo'k anders redencercn
1 ik ben zeker, mijn man heeft
zich niet gczdfmoord, ik ben ook zeker,
dat van Beo!:- m niet de schuldige zijn
n, dus: er moet een derde in het sprl
zijn".
„Maar cr was niemand".
„Dat meent u, omdat u het niet wist,
omdat u hem niet hebt zien komen, omdat
u hem niet hebt. zien gaan. Maar dat be
wijst nog niet, dat hij cr ook niet werke
lijk geweest is".
Mevrouw Burton schudde het hoofd.
„Och", antwoordde zij, „wat helpen
scherpzinnige veronderstellingen, die in de
werkelijkheid in het geheel geen steun vin
den".
„Wie weet. In ieder geval mevrouw, moet
u met uw vaste overtuiging in van Bee-
kum's onschuld en tevens wetend dat uw
man geen zelfmoord gepleegd kan hebben,
het eerst tot deze onderstelling geneigd
zijp.",.
„Maar een onderstelling, die zoo duide
lijk hi strijd is met de erkelijkheïd
„Of met hetgeen u voor werkelijkheid
houdt. Enfin, spreken we daarover voor
het oogenblik niet meer. Mag ik u nu en
kele vragen doen?"
Zij knikte.
„Wat weet u van de verhouding van uw
overleden man met baron van Wijdeveld
van Dalen?"
„Baron Wijdeveld. O, daar weet ik wei
nig of niets van".
„Zij waren geen vrienden?"
„Neen, heelemaal niet".
„Heeft uw man zich wel eens ongunstig
over hem uitgelaten?"
„Ja, ccn hoogst enkelen keer".
„Herinnert u zich do laatste maal, dat
hij over hem sprak?"
„Ja, dat zal» een maand of zoo geleden
zijn".
..En wat zei hij van hem?"
„Hij noemde hem een nietswaardigen
kerel".
„Waarom? Dat is nog al een krachtige
uitdrukking. Hij zal daarvoor toch kcr
een aanleiding gehad hebben?"
Mevrouw Burton haalde de schouders op.
„Mijn man", zeido zij, „maakte zich nog
wel eens even driftig en dan verviel hij ge
makkelijk in zoo'n krachtterm. Men moes^fc
dat dan niet zoo zwaar opnemen".
„Maar hij was toen dus een bcctjo drif
tig. Daartoe moet dan toch aanleiding ge
weest zijn. Welke was me aanleiding?"
„Mijnheer Rosch, wat heeft dit allei to
maken met
„Met ons onderzoek. Ja, mevrouw, dat
kan ik u op dit oogenblik niet zeggen. Het
is voor mij van groot belang dat u mij pre
cies antwoordt. Wat was toen de aanlei
ding, dat uw man toen den ban -i eon
nietswaardigen kerel noemde. .Toch niet
bijvoorbeeld, dat hij in do courant een
verkooping las door bemiddeling van ccp
anderen notaris?"
„Wclneen, daar zou mijn man niet. boos
om zijn. Dat hij van den Eikenhof geen
verkoopingen, verpachtingen of zoo had,
dat lag meer aan mijn man dan aan den
baron".
„Aha, maar waarom maakto hij zich
toen dan kwaad. Weet u het nog?"
„Jawel, ik weet hot nog heel goed. Mijn
man las een vonnis van do rechtbank,
waarbij een familielid van do Wijdeveld's
wegens ontoerekenbaarheid onder cura-
teele werd gesteld. Toen wierp hij heb blad
nijdig in den hoek en toen hoorde ik hem
zeggen, dat Adolf van Wijdeveld een
nietswaardige kerel was".
(Wordt vervolgd).
