Je Leidsche Courant"
Vierde Blad.
mr de omgeving
#E TUSSGHENPERSOON
Zaterdag 10 Juli 1926
3o. de finale regeling: van de F ranse lie
verplichtingen aan het buitenland.
4o. aanpassing van bet algemeen be-
drijfsleven aan de nieuwe monetaire .si
tuatie.
5o. een reserve in goud en in buiten-
landsche valuta's, voldoende om met het
handelspapier de bankbiljettencirculatie
te garandeeren.
Deze voorwaarden worden afzonderlijk
in het rapport besproken.
Als de middelen om dat alles te bereiken
noemt het rapport: meer belastingen, meer
buitenlandsche leeningen, ratificatie van
de overeenkomst van Washington en bo
vendien het voorloopig prijsgeven door het
parlementvan zijn initiatief recht tot het
doen van voorstellen voor uitgaven.
Voor de Franschen komt dit alles dus
neer op: belasting betalen en zwijgen.
Nadat dit rapport z'n woordje gezegd
had, kwam Caillaux Dinsdag j.l. dat alles
nog een beetje aandikken.
De minister noemde den toestand som
ber en tragisch. De schatkist is bijna aan
het eind van baar middelen, daar de bij
de wet vastgestelde grens van bet krediet
bij do Fransche Bank op een half milliard
na is bereikt. En zelfs deze uiterste marge
zou verdwenen zijn, als men het Morgan-
krediet niet achter de band had gehad.
Het is duidelijk dat de berooide schat
kist de verplichliugen jegens het buiten
land niet kan nakomen als de franc verder
daalt Buitenlandsche kredieten ziin daar
om dringend noodig en die zijn slechts te
krijgen als Frankrijk zijn schulden regelt.
In dat verband gewaagde de minister van
eenigo verbeteringen die wellicht in de
overeenkomst van Washington te brengen
waren.
Om verdere inflatie, welker verderfelijke
gevolgen de minister de Kamer met na
druk voorhield, te voorkomen is stabili
seering onvermijdelijk. Er ontstond eenige
onrust in de Kamer toen Caillaux betoog
de dat de parlementaire machine niet snel
genoeg werkt om de daarvoor vercisciite
maatregelen in toepassing te breugen. De.
regeering heeft er bizondere bevoegdheden
voor noodig en daarom zal zij het parle
ment volmacht vragen de finaucieele rege
ling hij noemde behalve de stabilisatie
ook de herziening der belastingen en iiet
aanbrengen van bezuinigingen in liet
staatsbestuur bij decreet in te voeren.
Nit is het maar afwachten of de Kamer
aan de regeering een motie van vertrou-
wen wil schenken. Terwijl wij dit schrij
ven is het debat nog steeds aan den gang,
doch het ziet er wel naar uit. dat de Ka
mer haar vertrouwen in de regeoring-
Briand-Caillaux zal uitspreken,'zij het
clan ook zonder cenig enthousiasme.
De mijnkwestle. „Dat ateenko-
lenconflict in Engeland.... ja, hoe staat
het daar nu eigenlijk mee?"
Op deze manier wordt je als buitcn-
landsch expert wel eens aan je vestje ge
lrokken door menscben, die geen tijd heb
ben om al die poespas in de krant uit le
zoeken. Ja, hoe staat het erinee wij
gaan weer langzaam vooruit. De mijneige
naars beschouwen nog steeds de vermeer
dering van het aantal werkuren als \ot-
slrekto voorwaarde tot vredesluiten. Zij
vertrouwen, dat talrijke mijnwerkers, nu
de 8-urenwef is aangenomen en Donder
dag do koninklijke bekrachtiging heeft ge
kregen, weer naar den arbeid zullen terug-
keeren, vooral ook omdat het allergrootst
deel van hen, voorloopig althans, het be-
staaude loon zal blijven ontvangen. De lei
ders der mijnwerkers houden vol. dat tie
arbeiders nooit in de mijnen zullen terug-
keeren op verminderde lóonen of langoren
arbeidsdag, ofschoon uit uitlatingen van
den voorzitter der mijnwerkersfederatie,
Herbert Smith, blijkt, dat verminderde
loonen eerder in overweging zouden wor
den genomen, dan langere werktijden.
„Wij zijn volstrekte tegenstanders van
districtsovercenkomsten en willen slechts
een nationale loonregeling," zeide hij. Hun
berekening, gebaseerd op rapporten van
plaatselijke beambten is, dat zij liet i:i elk
geval tot het midden van September kun
nen volhouden.
Op het-oogenblik is de secretaris der
mijnwerkers Cook le Berlijn om met de
Russen over nieuwe geldzendingen te con-
fereoren.
Nu wacht men maar af wat do mijnwer
kers zullen doen.'Gaat een deel" aan don
arbeid, dan verloopt de staking. Het resul
taat van ruim 2 maanden staken is dan:
hetzelfde loon, en 1 uur langer werken.
Ondertussclien ia er een langzame ver
lamming in vele takken van nijverheid te
constateeren. De verliezen kunnen niet ge
schat worden. Zij bedragen millioenen per
week. Vele fabrieken zijn gesloten of wer
ken een geringer aantal uren. En als cle
kolenvoorraden opraken, zullen nog meer
bedrijven worden gesloten.
De werkloosheid neemt toe. Reeds zijn
thans 1.600.000 personen werkloos, behalve
de 1.100.000 mijnwerkers. De kolenimport
uit het buitenland neemt toe en is voldoen
de om de vitale diensten te handhaven.
De vorstenschadcloosstcl-
ling. Ten slotte nog iets over het dra
ma, dat zich verleden week in den Duit-
schen Rijksdag heeft afgespeeld en dat ge
ëindigd is in een klucht.
Het ging om de schadeloosstelling aan
de voormalige Duitsche vorsteu voor de
onteigening van hun goederen. De volks
stemming had geen resultaat opgeleverd en
nu kwam de regeering met een compromis
voorstel Dat zou er nu doormocten of an
ders. Ja, wat anders? Outbiudi»" van
den Rijksdag, nieuwe verkiezingen of af
treden van de rijksregeering! Doch de
rijkspresident von Hindenburg schreef een
brief, waarin hij te kenuen gaf. dat hij
in de gegeven omstandigheden geen oplos
sing van de kwestie der schadeloosstelling
verwachtte van een rijksdagoiitbiiidiiig of
regeeringscrisis. Met dien brief iu den zak
verklaarde toen de regeering in den Rijks
dag vóór de stemming, dat zü haar ont
werp terugnam en een ander zou uitwer
ken. Wel teekenend was, dat daaop met
overweldigende meerderheid, de blokkade-
wet werd verlengd tot 31 Dec., zoodat ge
durende den lijd, waarin men moet trach
ten het of met rechts of met links eens le
worden over een regeling, tenminste nok
alle processen met de vorsten blijven rus
ten.
Dit is dus het slot van al die (Irukte,
gedurende een half jaar, merkt het ..Hbld."
op. De Rijksdag gaat eenvoudig tol No
vember, zegge November, met vacantie en
iaat aan de rcgeoring-Marx over legen
dien lijd een oplossing te vinden, onder het
motto: wie dan leeft, uic dan zorgt!
BJ1T OE PEg?S
KINDERZORG.
Over „Kinderzorg" een •belangrijk
deel ook van hel mooie Room.sche chari
tatieve werk schrijft Mr. Kropman in
De Nieuwe Eeuw:
Iu de nainiddagbijeenkomst van de Zo
mervergadering der bekende Heldring-
gestichten heeft ilc secretaris van den
Armenraad te Utrecht, dr. J. II. Adriani
een onderwerp ingeleid, dat ook iu ka
tholieke kringen o.a. wel aandacht ver
dient; er is aan de kinderzorg een ern
stige schaduwzijde, n.l. deze. dat daar
door het herstel van het verbroken ge
zinsverband wordt tegengehouden. Vol
gens den heer Adriani leert dc gesclii'de-
rus, dat do christelijke charitas. optreden
de en verderfbiengende machten le bestrij
den, zelf weer menigmaal nieuwe verdori-
brengende machten ontketend heeft. Het
spreekt vanzelf, dat dit niet geweien mag
worden aan de christelijke charitas '.elf,
doch wel aan de onvoldoende uitwerking,
het onvoldoende voeling houden met zich
wijzigende omstandigheden. Het tol zich
nomen, het opvoeden en voor het maat
schappelijk loven vaardig* maken van kiiT-
deren, wieij ouders uit dc ouderlijke
macht b.v. ontzet zijn, is een liefdewerk
bij uitstek, dat ons aller bewondering en
dank verdient, dat niet genoeg geprezen
kan worden, maar. dat met zóó groole
liefde wordt verricht, dat de vraag naar
het recht der ouders te dikwijls niet meer
gestéld wordt. De heer Adriani achtte !i<*t
een fout van de christelijke charitas, dat
de christenheid in haar beschouwing van
jGod er veelal niet in slaagt, de tegen
stelling tusschen barmhartigheid en recht
te'overwinnen. Daardoor zegt hij (wij vol
gen hier het verslag dat werd opgenomen
in liet Tijdschrift voor Armwezen. Maat
schappelijke Hulp- en Kinderbescher
ming) wordt ook de christelijke charitas
onevenwichtig. Do barmhartigheid ver
kiezend boven liet recht, geraakt zij up
een dwaalweg, zij is geneigd voorzienig
heid te spelen en God na le doen in plaats
van Hem na to volgen. Het is niet geheel
duidelijk, wat de spreker hiermee bedoeld,
al vermoeden wij het wel.Wij vermoe
den echter ook, dat de heer Adriani een
andere hetekeenis hecht aan de termen
christelijke charitas, barmhartigheid en
recht dan wij en dan is 't moeilijk dispu-
leeren. Laten we ecliter deze kanten van
zijn betoog ter zijdo en letten we alleen op
de kern: de uitbreiding onzer kinderzorg
moet afhankelijk worden gesteld van de
vraag in hoeverre wij niet onze kunstma
tige instellingen het kind kunnen terugge
ven wat wij het door ons ingrijpen ont
nemen; wanneer wij, vooral ook door een
doeltreffende armenzorg er in slagen,
de.... gezinsbanden te versterken en het
verantwoordelijkheidsgevoel in plaats van
liet Ie verzwakken, aan te kwepken, zul
len wij ons mot te meer vertrouwen mo
gen geven aan deze taak. wanneer de ver
antwoordelijkheid voor de opvoeding van
kinderen in onze handen wordt gelegd.
Ligt in deze woorden niet een zeer juiste
gedachte? Naar onze mooning: Ja. Door
deze kinderzorg, die voortreffelijk is en die
ook bezield wordt door oen croolsclic
idee, maken wij onwillekeurig den afstond
tus-chen ouders en kind grootcr. Het is
volkomen waar, in zeer vele gevallen is er
geen waarde meer te hechten aan den
Land tusschen ouders en kinderen en waar
In tal van gevallen herstel van dien band
de moreele ondergang van het kind zou
beteekenen, moet hier wat 't zwaarst is het
zwaarst wegen. En toch is het vorkoord
iiier een bepaald systeem te volgen en niet
le letten op de bijzondere gevallen en op
bijzondere toestanden. .Merkwaardig is wat
cle heer Adriani meedeelde: in een bepaald
geval worden tal von onwettige samenle
vingen die kunstmatig in slund waren ge
houden, gewettigd, toen do vaders aange
sproken werden om voor luiu kinderen to
zorgen. Dit heeft zich nu voorgedaan in
het buitenland, doch daaraan ontleene men
geen argument om het verschijnsel in ons
land ondonkhuftr te achten. Trouwens, liet
komt ten onzent toch ook in anderen vorm
voor Tengevolge van de zich uitbreidende
overheids-armoii7.org is in de kringen der
minvermogenden de gedachte ontstaan,
dat de zorg vau ouden van dagen ten laste
i- der instellingen van weldadigheid. Men
vindt dit zóó natuurlijk, dat men vaak
zich er over verwondert, als men wordt
aangesproken krachtens d bepalingen van
het Burgerlijk Welhoek of de Armenwet.
Door oen gemoedelijk onderhoud wordt het
gewekte misverstand dan dikwijls wegge
werkt en hoe vaak herleeft niet met de zij
liet dun ook gedeeltelijke bekostiging van
liet onderhoud tevens de belangstelling van
de kinderen voor de bejaarde ouders. Gr
bestaat hier dikwijls een eigenaardige
wisselwerking, die door de omvangrijke
overheids-armenzorg wordt belemmerd.
Hetzelfde nu geschiedt door de kinderzorg,
uit dc edelste motieven ontstaan.
IV kinderen wórdentoevertrouwd aan
een of andere instelling van weldadigheid:
deze spaart geen moeiten of kosten, ziet
niet op tegen do groot-te moeilijkheden
••n teleurstellingen om van de kinderen
iets terecht te brengen. maar do baud
met de ouder. liet gezinsverband ver
hipt. Toegegeven: in negentig van clo
honderd gevallen is dat ook maar goed;
maar er blijven'dan toch tien gevallen
over, dat het gezinsverband hersteld had
kunnen worden /.onder bezwaren van ino-
roolan aa.nl voor liet kind.- Volkomen juist
beeft mr. do Graaf bij (le discussie over
uit.onderwerp zich dan ook verklaard
logen de wijze, waarop vaak het vraag
stuk der adoptalie aan do orde wordt ge
steld, waarbij men neigt tot het streven
om don band tasschen Ouders en kinderen
fii.au! af te snijden. Ook do ervaren kin
derrechter van Rotterdam, mr. H. de Bie
erkende liet euvel, dal door dr. Adriani
werd besproken, en wees er b.v. op, dal er
zoo vaak ten onrechte verzei gedaan wordt
tegen herstel in do ouderlijke macht. Ifot
werk van pleegouders, hoe voortreffelijk
ook. is nooit gelijk te 8t< Hen niet dat der
ouders, indien deze weer voor hun kinde
ren kunnen zorgen. Terwijl ten .slotte mr.
Frida Katz \an meening was. dat de
christelijke charitas niet voldoende zorg
wijdt aan gezinnen, waarvan de kinderen
out trokken zijn aan de ouderlijke macht.
Het is inderdaad een'teer vraagstuk, dat
met de uiterste zorg on met grooto welwil
lendheid tegenover auderer meening dient
te worden behandeld. Het komt ton slot to
neer op do vraag: zijn wij er mee af, al
b-en voor de kinderen te zorgen. Moet
niet tevens worden onder het oog gezien
de mogelijkheid om het contract tusschou
ouders en kinderen te herstellen? Dc chris
telijke charitas is. wij zouden haast zog
gen: uiteraard, doelmatig. Een blinde
charitas is geen christelijke charitas. Her
haaldelijk hoeft de Kerk in verschillende
instanties tegen de ondoelmatigheid in do
liefdadigheid gewaarschuwd. Dit geldt on
getwijfeld ook. waar liet do kinderzorg be
treft. Niet de christelijke charitas als
zoodanig mag daarom worden aansprake
lijk gesteld, maar wol mag do door dr.
Adriani besproken quuestie onder-de aan
dacht gebracht worden van de, gelukkig,
(luizendon. die zich aan de uructisciio
liefdadigheid wijden.
DE HEER IN DEN PELS.
De schrijver vau „l-'ransch leven" iu
D\icuwe Till». C.rt knoopt aan do
laatstgehouden week der (Fransche) ka
tholieke schrijvers de volgende herinne
ring vast:
..Het is eigenaardig, dat van allo figu
ren, die er op den voorgrond troden liet
meest in onze herinnering voortleeft, do
bijzonder plechtige verschijning van een
„directeur", die de vergaderingen bij
woonde sommige althans gestoken
in oen dure pels, die bij" zorgvuldig aan
hield evenals twee prachtige gevoerde
handschoenen vau bruin glacé met bont
omzoomd.
De uitdrukking van z'n gezicht was
zelfbewust, maar zijn gouden neusknijper
was niet bij machte het on-intéllcctueele
iu iets intelligents om te tooveren. Dat hij
er goed bijzM, dnL was terstond te zien;
dat hij zich er verbeven waande boven do
maar eenvoudig gekleede schrijvers,
waaronder echter de meest sympathieke
en« denkende gezichten, dat kon men wel
ruiken aan de odeur die van z'n zakdoek
opging als li ij hem over d<> met beschei
den haartjes voorzienen kalenden schedel
wreef. Dit geschiedde wanneer hij zijn
gewichtig kuopniau--woord te tierde bracht
Hij u'iak dan alsof tij er alles van aria!
en iedereen blij mocht zijn, dat hij «zoo
goed was zijn wijsheid tcjaten wegvloeien
Hij meende het zoo kwaad niet, niuar toch
was het duidelijk dal meu hein eigenlijk
praten liet. Dut kwam omdat waar de
schrijvers hoofdzakelijk uitwaren op liet
vinden van middelen om de katholieke ge
dachte te bevorderen, bij liet standpunt
innam van liet sparen vau do kool en du
geit, welk beginsel in Frankrijk zeker ver
oorzaakt, dat er zoovele bladen zijn, waar
van men op zijn best zeggen kan, dat zij
niet goed zijn en niet slecht, maar geens
zins liet volkomen katholiek sentiment
openbaren, dat in dezen tijd vau op
bloeiend godsdienstig leven noodig is om
de massa in Frankrijk weer tot het prac-
lisrh christendom terug te brengen.
Nu wordt in December a s een nLuwo
Fransche Katholieke scbpjventtfeck ge
houden. Het onderwerp .is een samenvat
ting van den lijd
„Het unti-cliri.dciidom van tegenwoor
dig in worsteling met onze katholieke
herleving". Gaétan Beruoville, die deze
week aankondigt, wijst er op dat. even
wijdig niet een duidelijk bepaald anti
christelijk offensief, er iu de élite dio
denkt, een wonderlijk opbloei van katho
lieke loer en leven is, die voortgang maakt
.niet iu den vorm van een vreesachtig con
tra-offensief. maai' in liet toeken zelf dor
Overwinning."
Dat is een moedig woord, hetwelk ove
rigens de mentaliteit weergeeft van de bes
ten in Frankrijk. De kerk gaat er onder en
eigenlijk juist door du Vervolging een
ovorwinnings-toekomst tegemoet Een ge
weldige beweging naar do kerk is onder
de intelleelueelc jongeren, die niet iu pel
zen loopen, maar do liainelc kleuren dra
gen, welke zeer good opgemerkt zijn door
en schrijver in eelt liberaal Hollandseb
blad, die wat op don iJuuh'Ynrd S. 'ot Mi
chel bad rondgeloopoii
ALKEMADE.
Geboren: Adriuiiua Petrus Maria,
.nou vau Petrus Nicolaas Dobbe en Alida
Buitenl. Weekoverzicht
1 Iu de vacantie-maanden is het de ecli-
lP komkommertijd. Den nemen ook de
journalisten het er een paar weekjes van
1 on als die er tusschen uit knijpen, staat
r bel nieuws stil, natuurlijk. Dan gebeurt er
ook niets. Neem deze week maar eens. Na
tuurrampen zijn er weliswaar bij de vleet
geweest, maar die hebben nu eenmaal de
onhebbelijkheid om op den meest ongele-
jen tijd te verschijnen. Hebben er niet al-
lijd wolkbreuken en onweders plaats juist
lis u eens voor 'n t|£gje in Noordwijk of
Katwijk bent? Zoo komen groole ongeluk-
ten ook altijd voor in den vacantie-tijd als
welkome afwisseling voor de journalisten,
wier vacantie nog niet of niet meer aan
de orde is. Vij hebben deze week goed in-
gezet en zijn begonnen met 2 spoonveg-
ongelukken in Frankrijk, met wolkbreuken,
onweders, blikseminslag en overstroomin-
;en in Duitschland, Hongarije. Joego-Sla-
n ?ië en Roemenië, terwijl zich bovendien
de aardbevingen op Sumatra herhaald heb
ben en dezer dagen weer een ontzettende
regenval gemeld is uit Japan. Wat atmos-
pherische storingen betreft, hebben wij in-
derdaad een rare week achter den rug,
l maar overigens is het komkommertijd.
,'j In do buitenlandsche politiek heerscht
de placiede rust van de vacantie en voor-
v zoover de parlementen nog niet op rece3
r zijn. heerscht er toch reeds een geeuw-
ilemraiog als voorsmaak van het reces.
Alleen in Frankrijk en Engeland is men
tog aan 't otteren. Frankrijk zit nog steeds
i to haspelen met z'n financiën en Enge-
land met z'n steenkolen.
0 Fr a n k r ij k. De -Franschen bele-
len geen prettige dagen. Terwijl de depu-
'n lé's, dc ministers en de deskundigen be-
n" raadslagen hoe zij het best den franc op
r pooleu kunnen houden, zakt deze voortdu-
'l rend en spot met alle praatjes en plannen.
En de Franschen zien het geld in hun zak
wegslinken, zonder dat een goed gesloten
lf' portemonnaie of stevige brandkast iets
'J daartegen vermag.
5 Dezer dagen is het rapport van de fi-
J| naucieele deskundigen verschenen eu de
lr' minister van financiën is het er in hoofd-
r;' zaak mee eens.
'r Het herstel van den financieelen toe-
iland zal een langdurige en pijnlijke ge
schiedenis zijn, zegt het rapport als inlei
ding.
De kwestie van de stabilisatie be-
leersckt alles. Een volkomen herstel van
den franc is uitgesloten, daar dit een
roortdurende -deflatie noodig zou makend
j hetgeen dc ondergang van den belasting-
betaler" zou beteekenen. De val van den
ji( franc heeft de kapitaal-vernietiging, die
het gevolg is gewéest van den oorlog, nog
„r, Verergerd. Velen in Frankrijk leven in de
-llusie van een schijnbare welvaart, doch
ia vele gevallen zijn de winstcijfers on-
- werkelijk. Het Fransche volk, zegt het rap-
?ort, wérkt en produceert. De meesten ver
armen daarbij onbewust.
De commissie spreekt als haar overtui
ging uit, dat'de franc zoo spoedig mogelijk
gestabiliseerd moet worden, en het geheele
rapport heeft ten doel, de middelen daar-
L toe te bespreken. Deze stabilisatie moet
1 ten slotte tot stand gebracht worden door
1 een wet, doch niet voordat een stabilisatie
op de wisselmarkt een feit is geworden.
De voorwaarden, noodig voor de stabili
satie, zijn:
lo. het tot stand brengen van een even
wicht in de betalingsbalans door het stop
zetten van den kapitaaluitvocr. door het
verkrijgen van buitengewone en tijdelijke
buitenlandsche credieten en door den te
rugkeer van Fransch kapitaal uit hot bui
tenland.
2o het werkelijk in evenwicht brengen
ven de begrooting en van de rekeningen
"?an de schatkist
FEUILLETON.
_J Roman van E. F. BENSON.
(Nadruk verboden).
::n Het nieuwe onderwerp van gesprek
htji leidde haar vader geheel af van Charles
fQ 7-ijn schets, want hij praatte altijd lie-
it*" ver over dingen die ijn eigen geraak be-
hoffen. dan over alle mogelijke andere
i" «ken. Het was werkelijk wel wenschelijk
fl «en week in Cairo te blijven, voor ze den
5 opgingen om een maandje te genieten
van den zonneschijn. Als zijn moeder lie-
Jer 'anger in Cairo bleef, dan was er na-
1 Ullrbjk geen reden, waarom ze dat niet
vJ lou doen. Maar ze r:ou zich alleen moeten
u vermakenhet gezelschap, waarvan het
io» eenige doel was de gezondheid van Plii-
,!P tc bevorderen, kon dat dool onrnoge-
j," p en f'warsboonien. Joyce had, zooals
t 'I Lraddock verzekerde, geen neiging om
-,v j, 'n f'e feestelijkheden van Cairo te
j. !°den: dc tempels van Ivarnak waren
j n'at meer naar haar zin
Joyce liet de twee mannon in den steek
j 4r het gesprek verflauwde en ging naar
|-i r»aiL*'aaPkamer. Die was aan den anle-
t,1 Van en Morm stond
°P met al zijn geweld en de regen
J ?.r('p Pr op de ruuei. Onder zulke om-
j^lQ<hgherlen was hel onmogelijk voor
,.V, f'p ramen te openen, maar ze
(TlC.'n ',ce' aar vrezen een verlangen
"'ten te zijn, hoe slecht het weer ook
was. Ze wandelde op ei» neer door haar
kamer, eigenaardig en ongewoon opge
wonden en als ze gehoor had gegeven aan
baar neiging, zou ze een mantel aange
trokken en het huis ontvlucht hebben,
om tc wandelen of te loopen of zelfs maar
te staan in de donkerte van den nacht
en het huilen van den wind en zich een
te voelen met den wilden eenvoud en
kracht van den storm. En nog liever zou
ze gezwommen hebben in «le kolken en
het schuim van de waterkecring, om te
worstelen met en geslagen te worden
door het woedende water, om zichzelf tc
zijn en niemand anders, niet iemand an
ders dochter, niet iemands anders gezel
lin, zelfs niet van Jiem met wien haar ziel
plotseling verbonden scheen t." zijn. Nog
dezen middag was ze in een geweldige
regenbui naar de waterkeering gewandeld
en had er geleund over de grijze leuning,
en had naar het water gekeken dat nu over
de landpunt stroomde, waar de tent had
gestaan. Daar was de plaats vaar ze ge
knield had om den theeboel op te wasschen
op een middag van zon en vergeet-mij-
nietjes en haar hart verlangde er naar
door het water te waden om daar nog
eens te knielen en weer de emotie te voe
len van kennis, die daar tot haar was ge
komen. Dat verlangen had maar een so-
conde geduurdze had het oogenblikkc-
lijk weggestopt en de deur er achter toe
geslagen en den sleutel omgedraaid in het
slot on de grendels ervoor geschoven.
Maar het was er geweest en nu, terwijl
ze door haar kamer op en neer liep, wist
7.o heel goed wat er achter de gesloten
deuren van haar bewustzijn lag, en hoe
wel zij het gevangen had gezet zonder
kans op ontsnappen, was zij er niet be
schaamd over. Het brandde in hafir mot
een stralende warmte en hoewel >.e het
licht daarvan niet wilde zien, wist vc dat
het daar was en in het geheim vrheugde
zij zich over dit weten.
Maar zij wilde haar gedachten nu niet
dadelijk over laten gaan; ze wilde nu al
leen maar zichzelf kennen, zooals zij voelde
dat zij zijn zou als zij buiten kon loopen
in den storm. Dat het onafwendbaar nood
zakelijk zou zijn haar diepste innerlijk to
ontgrendelen om zichzelf te kunnen zijn,
kwam niet in haar gedachten op. Onlo
gisch genoeg, maar met een zeer mensche-
lijke inconsequentie, verlangde zij naar «le
voorwaarden die haar het gevoel van vrij
heid zouden geven, waarnaar zij verlang
de, zonder heel haar geest te laten gaan
over datgene waarop heel haar vrijheid
gebaseerd was. Toch wist zo heel goed,
waartegen zij in opstand was en waaraan
zij wildo ontsnappen. In één woord, het
was het feit en de gevolgen van het feit,
dat Arthur Craddock mee nahr Egvule
ging. Verbonden daarmee was de gedachte
dat haar vader even aangeroerd had, dat
zij C'raddnck de schets zou geven die Char
les van haar gemaakt had. JHet wras wer
kelijk het summum van argeloosheid zoo
iets te zeggen. Er was niets ter wereld,
waarvan zij minder gemakkel'jk zou kun
nen scheiden. En zij had dan ook, om zoo
te zeggen de gedachte achter haar neer
geworpen als een dwaze vraag, of als een
complimentje zonder beteekenis. Maar nu
vroeg ze zich af of het dat alleen was. Be
schouwd in verband met Craddock en inet
de tamme manier, waarop hij haar het
hof maakte: voelde ze dat do opmerking
van haar vader haar hart op proef stolde.
Zon het dat zijn?
Weer wcnschtu /e voor ..'en oogenblik iu
den nacht tc zijn, in den storm en in het
water van de gezwollen rivier; maar da
delijk daarop wist ze dat dit alles maar
een symbool was van de kennis die brand
de achter dc gesloten en gegrendelde «leur
van haar geest. Ze scheen in deze zaak
geen wil tc hebben; ze keek maar naar do
deuren en ze sprongen open en het licht
zichtbaar.-Ze hield op niet rusteloos door
dc kamer te loopen, en niet een kleino
dat er achter brandde, werd duidelijk
zucht «lat ze haar rust weergevonden had,
ging ze aan haar toilettafel zitten en
opende ze eon van «le laden. Er was niets
in dan een paar brieven die aan haar ge
adresseerd waren. Ze waren heel kort, en
bijna heel voiinelijk. Maar 7ij vulden
lade, en daarboven vulden zij al het
andere.
Ze las ze:
Geachte juffrouw Wroüghton; ik
hoop dat uw vader tevreden is met de
copie van het portret. Ik heb hem niet
meer gesproken voor ik wegging en ik
zou zoo graag willen weten of hij or
inede tevreden is. Ik kan L' niet zeg
gen, hoe het mij spijt dat ik het af
moest maken, want het was zoo'n ge
noegen om eraan te werken. Als het
mogelijk is zou ik het graag op zijn
plaats willen zien hangen ik donk
dikwijls aan I* en aan den armen Buz....
Er stond niets, want de stijfste forma
list zou hot niet geschreven hebben.
Ze haahle den anderen brief voor den
dag.
Waarde juffrouw Wroüghton; Ik ben
zeer blij, dat uw vader de copie mooi
vindt. Wal dat kleine* schetsje betreft
geloof ik «lat een eenvoudig gouden
lijstje zonder passe-partout het best»»
zou zijn*. Door een passe-partout zou
het schets matige alleen maar meer uit
komen. Ik ben bezig aan een portret
van mijn moeder eu ik vind het gewel
dig plezierig, voornamelijk, geloof ik,
omdat ze zoo'n buitengewoon lief ge
zicht heeft, en zij precies is zooals haar
gezicht.Maar natuurlijk vind ik iederen
«lag geschikt om naar «le copie te ko
men kijken en ik verlang er naiir te hou
ren of hel werkelijk voldoening geefl. Ik
zal kemen op iederen dag eti ieder uur
dat L vooi stelt.
Met beleefde groeten.
Charles Lathum.
P.S. Ik heb een nieuw atelier dat
heel aardig is. Als U nog eens in do
stad komt voor li naar Egypto gaat,
wilt U dan niet bij mij komen lunchen
of theeën? Mevrouw Wroüghton heeft
gezegd dat zo het doen zou en ik zul
haar denzelfden «lag vragen, of zou het
niet voldoende zijn als mijn moeder er
bij is? Ik zo li heel graag hebben dal U
alles eens zag. Het is nu al dagen lang
erg donker en dat zal «Ion boelen win
ter wel blijven doren. Ik wou dat ik
mijn atelier over kon brengen naar
Egypte.
Er stond niets dat niet iedereen had
mogen lezen. Maar toch zou Joyce deze
brieven aan niemand ludibcn laten zien
Ze voelde dat ze zijn hart en het hare
eveneens, zou hebben luien zien, door ze
te laten lezen. En als commentaar op den
