Tweede Blad.
I TUSSGHENPERSflON
Donderdag 24 Juni 1926
HetVeilingwezente Roelofarendsveen
De veiling van de leden der R.-K. Cuop.
Tuindersvereeniging „Eendracht maakt
Macbt". meer bekend onder den naam
Veensche veiling, is zeker niet de minste
der haar zusterveiling-en. Niet alleen de
•tuinders te Roelofarendsveen, maar ook
die uit andere onderdeelen der gemeente
Alternatie, zijn allen aanvoerders van de
Liling. Ja nog in wijdere kring heeft zij
hare aanvoerders, als te Woubrugge met
Hoogmade, Lisse, Hillegom, Leimuiden en
Zoeterwoude. Ja zelfs vele tuinders, v.o-
ntade in den Akerpolder, Baarsjes- en
Slolerpolder bij Amsterdam laten hunne
iBgurken veilen te Roelofarendsveen.
Dat door zulk een omvangrijk tuinders-
gebied de Veensche veiling van groote be
tekenis is geworden en de grootste han
delaren tot zich trekt, vooral in het augur
kenseizoen, is zeker niet te verwonderen.
De jongeren onder de tuinders beschou
wen de veiling als een zeer gewone zaak
en kunnen zich moeilijk een andere ver
koop of afzet der producten indenken.
Kog minder kunnen zij zich een denkbeeld
'maken, wat'een moeite en opofferingen
hol vaak kostte een veiling te stichten.
Maar wie de herinnering aan vroeger
tijden en toestanden heeft bewaard, komt
er vanzelf toe even een vergelijking te ma
ken tusschen het verleden en het heden en
al ongetwijfeld in kooge mate dankbaar
gestemd worden ten opzichte van den tc-
genwoordigen toestand.
I Gelijk bijna .alle veilingen heeft ook de
veiling te Roelofarendsveen hare> voorge
schiedenis. Het is van belang genoeg deze
voorgeschiedenis in verband met de plaat
selijke toestanden en gebruiken van dien
tijd nog eens in 't kort in herinnering te
brengen.
Honderden jaren reeds is Roelofarends
veen bekend als tuindersplaats vooral we
gens de teelt van peulen, doperwten en
boonen. In later tijd (in het midden der
Torige eeuw) is men zich meer gaan toe
leggen op de teelt van augurken, echter
op heel wat bescheidener voet dan tegen
woordig.
In het laatst der 18de eeuw waren hier
ter plaatse nog enkele boomkweekerijen en
ook de aardbeienteelt moet in dien tijd
nog al van beteekenis zijn geweest, althans
is er een overlevering die ons verhaalt dat
in den tijd van aardbeien-plukken een
l schuit geregeld voer op de Amsterdamscke
markt. Tot aan de oprichting van eene
veiling in 1902 (tenminste voor zoover van
de veiling gebruik werd gemaakt) was de
afzet der producten op eene zeer eigenaar
dige wijze geregeld en zeker wel van be-
hng genoeg in "herinnering gebracht te
lorden. Menige jonge tuinder hier ter
I plaatse en ook menig lezer zal bij het le
zen over toestanden van dien tijd, zich
hoofdschuddend afvragen, hoe het moge
lijk kon zijn, dat zulke toestanden zoo lang
bestendigd konden blijven. Zoo stelt schrij
ver dezes \fet zich tenminste voor.
Het voornaamste afzetgebied voor peu
len en boonen was de Amsterdamseho
markt. Volgens deze markt werden de prij
zen genoteerd voor afzet naar andere
plaatsen. De Amsterdamsche markt gold
als de hoofdmarkt en het Bestuur dat al
les regelde voor de Amsterdamsche markt
werd als eene officieele instelling be
schouwd.
Van oudsher was deze aangelegenheid
met medewerking van Schout en Schepe
nen voor de tuinders geregeld geworden
zoo heb ik nog voorhanden, een Regle
ment op het behandelen, ophalen en over
voeren van de Peul- en Boonvruchten van
Roelofarendsveen naar de stad Amster
dam" Dit Reglement is samengesteld dóór
Schout en Schepenen met medewerking
van Commissarissen, gekozen uit de tuin
ders en is gedrukt te Leiden bij Herdingh
en du Mottier in 1810. Voor dit Reglement
was gevraagd en ook verkregen de goed
keuring van den Landdrost van liet Depar
lement Maasland.
Genoemd Reglement, hetwelk 70 artike
len bevat en bijna allen voorschrifteu ge-
omtrent het vervoeren en behandelen
der producten naar de Amsterdamsche
markt, geeft een idee van eenzijdigheid
Vooral de schipper had niet te klagen over
een tekort aan bepalingen en voorschriften
Opmerkelijk is, dat er zoo weinig woor
den zijn gebruikt voor dengene belast met
den verkoop der producten op de Amster
damsche markt. Ontegenzeggelijk werd
van den schipper in die dagen zeer veel
gevergd, vooral wat betreft het verrekenen
der verkochte producten van de tuinders,
zoomede de zorg voor het behandelen der
producten; tevens moest hij zorgen voor
terugbrengen van ledige emballage, maar
vooral moest hij een zeer bekwaam schip
per zijn, met daarbij een sterk uithoudings
vermogen, geschikt voor dag- en nacht
dienst, natuurlijk te verstaan achtereen
volgend, daar toentertijd het 3-ploegen-
stelsel nog geheel onbekend was.
Teekenend is wel dat genoemd Regle
ment zoovele tientallen jaren in eere is ge
houden en voor de tuinders van kracht is
gebleven. Wij kunnen wel zeggen, dat de
bepalingen voor schippers en verdere re
gelingen voor vervoer en verkoop der pro
ducten bestemd voor de Amsterdamsche
markt uitgevoerd zijn geworden naar dit
Reglement, tot in het begin dezer eeuw.
Dus bijna een eeuw lang en dan nog zoor
vele jaren dat het Reglement slechts lnj
overlevering bekend was, zelfs bij Com
missarissen benoemd uit de tuinders.
Hoewel de afzet der producten op de
Amsterdamsche markt zoo goed mogelijk
geregeld was en voor den tuinder steeds
het mogelijke gedaan werd, gaf een en an
der aanleiding tot eigenaardige gevolgen.
Zoo was o.m. bepaald dat het een tuin
der geoorloofd was aan een koopman
(mits niet voor Amsterdam) producten af
te geven. De koopman moest dan betalen
volgens de opbrengst aan de Amsterdam
sche markt met recht Yan aftrek van 5
Aanvankelijk werd er niet zoo'n ruim ge
bruik van gemankt, maar na verloop van
jaren werd dit anders en bleven de gevol
gen niet uit.
Als men nu weet dat voor de Amster
damsche markt een aftrek vastgesteld was
van 12% en bij afzet hier ter plaatse 5
in rekening werd gebracht, is het te ver
klaren, dat de tuinders al heel spoedig be
reid waren hunne producten hier ter
plaatse af te geven aan een koopman. Dit
had tot gevolg dat ondernemende jonge
mannen optraden als opkoopens voor de
verschillende marktplaatsen als, Rotter
dam, den Haag, Utrecht, Haarlem enz.
Belangrijke hoeveelheden werden dan ook
bij de tuinders opgenomen voor verkoop
naar genoemde plaatsen.
Met genoegen zag de tuinder deze uit
breiding in den handel zijner producten;
immers wat hij hier ter plaatse kon afzet
ten, daarvan behoefde hij slechts 5 af
trek toe te staan, in plaats van 12 Maar
wat nog het belangrijkste was, door min
der aanvoer aan de Amsterdamsche markt
kon ook daar voor de tuinders een betere
prijs bedongen worden. Echter dit zou
niet van blijvenden duur zijn.
De koopman zag natuurlijk met leede
oogen do stijging van de Amsterdamsche
markt, naar welke hij den tuinders moest
betalen. Hoe meer vraag er was voor Rot
terdam, den Haag enz., des te beter waren
dan de prijzen te Amsterdam. De tuinder
lachte dan in zijn vuistje, terwijl de koop
lieden klacht op klacht lieten hooren dat
de marktprijs van Amsterdam in andere
steden niet te bekomen was. Toen dan ook
de opkoopers hun invloed op de gang van
zaken konden doen gelden, bleven de ge
volgen niet uit.
Wanneer nu naar de meening der op
koopers de prijzen aan de Amsterdamsche
markt te -hoog waren, kwamen zij te
men om te beraadslagen, gewoonlijk was
dan het resultaat dezer besprekingen dat
in 1 of 2 dagen niets afgenomen werd (of
althans zeer weinig) bij de tuinders.
En dan gebeurde het vaak, dat de Am
sterdamsche markt op eens overvoerd word
met producten. Dan gingen de schippers
met volgeladen schepen lüer uit de haven
Het gevolg was natuurlijk oen zeer sterke
daling der prijzen, vaak tot het bespotte
lijke toe, tot groote teleurstelling der tuin
ders en zooals begrijpelijk is tot voldoe
ning van opkoopers. Dit kunnen zeker wel
eigenaardige toestanden genoemd worden.
Ook de afzet van doperwten die gewoon
lijk aan opkoopers voor de fabrieken ge
contracteerd werden, liet zeer veel te wen
cellen over. Er waren gunstige uitzonde
ringen, maar over bet algemeen werd hel
met de aangegane overeenkomst in den
oogsttijd niet zoo nauw genomen. Vooral
bij snelle groei werd menig» tuinder te
leurgesteld.
Zooals is aangetoond, was de handel in
peulen, doperwten en boonen alles behalve
rooskleurig te noemen. Met den afzet der
augurken was het niet beter gesteld. Niet
tegenstaande de vele teleurstellingen in
de teelt van augurken, veroorzaakt door
ongunstige weersgesteldheid, door gedruk
te prijzen bij ruimere oogst of door ziek
ten in de gewassen, werd deze teelt nog
maar steeds uitgebreid. De oorzaak zal
hierin wel te vinden zijn geweest, geringe
re bedrijfskosten in verhouding der ande
re producten. Men moet in aanmerking
len dat de tuinders van die dagen niet
over zooveel middelen hadden te beschik
ken.
Up welk een wijze de tuinders hun
augurken van de hand deden vóór dat de
eiling bestond, is zeker van belang ge
noeg in herinnering te brengen.
In den loop der 70er jaren, werd de teelt
van augurken al meer en meer uitgebreid.
De augurkenoogst werd dan in voorkoop
gegeven aan beeren inzouters die hier ter
plaatse hunne vertegenwoordigers of in
makers hadden. De prijszetting had ge
woonlijk plaats enkele weken vóór den to
verwachten oogst. Meent niet lezer, dat
hierover lange beraadslagingen werden ge
houden. De hoeren in Amsterdam lieten
hunne vertegenwoordigers of inmakers
weten dat zij voor een bepaalde prijs wil
den doen inmaken.
Dan gingen de inmakers bij de tuinders
vragen of zij genoegen konden nemen met
de voorstellen en zoo ja, dan was de koop
voor een geheel seizoen beklonken. Jaren
achtereen zijn do augurken op een derge
lijke wijze verhandeld geworden. Erkent
moet worden dat niettegenstaande de ver
koop gedaan werd zonder bewijzen, over
het algemeene de aangegane verplichtin
gen trouw werden nagekomen. Ik geloof
niet, dat van de zijde der heeren inzouters
een eenmaal gedane toezegging van de
prijzen, ontijdig werd ingetrokken. Doch
deze gemoedelijke verhandeling van augur
ken zou zoo niet bestendigd blijven. Aan
vankelijk waren er slechts een tweetal pa
troon-inzouters, na verloop van eenige ja
ren echter wat dit met cenigen uitgebreid,
zoodat niet alleen hier onder de tuinders
„gewerkt" werd, maar ook in 't buitenland
werd nu sterke concurrentie gevoerd met
ingezouten augurken.
Later zou blijken dat dit niet in het
voordeel zou zijn van den fuinder, al
moest erkend worden dat door menige
tuinder een extra kwartje per mand is
ontvangen.
Het jaar 1884 zou eene. belangrijke wij
ziging brengen in de tot dit jaar gevolgde
wijze van vooruitverkoop der augurken.
Deze wijziging heeft plaats gehad buiten
den wil van den tuinder, zoomede buiten
den wil van de groote afnemers, maar
werd geleid door uitbreiding van het ge
tal inmakers on niet het minst door de
buitengewone oogst van augurken in ge
noemd jaar. Dit jaar kan wel als voorloo-
per genoemd worden van een reeks jaren,
waarin de handel geleid werd zoo geheel
on al afwijkende van de belangen der
tuinders.
Reeds het volgende jaar kwam hel
„bommen" plukken in zwang. Dit zijn
groote augurken bedoeld voor verscb ge
bruik en toen al een gezocht product voor
Duitsche markten. Aanvankelijk kon dit
nog een redmiddel worden genoemd voor
den tuinder, zoolang met de inmaak nog
niet begonnen werd. Doch spoedig zou blij
ken dat het „bommen" plukken een strop
was, den tuinder om den hals gelegd. Im
mers de exporteurs van de bommen woon
den te Venlo. Al waren hier verschillende
opkoopers, ten slotte kwam alles in Yenlo
terecht. Als men nu weet dat de grootste
opkoopers van Bommen voor Venlo tevens
inzouters waren is het wel cenieszins dui
delijk welk verband er tusschen zat, te
meer daar de opkoopers provisie genoten
per baal voor export en per yat voor in
maak.
Het was dus in het belang der opkoo
pers dat er veel „grooten" geplukt werden,
zooveel te meer balen kwamen in rekening
Bij eenige groei was het vaak verbazend
J zooveel balen bommen als er dan verzon-
1 doQ werden naar Venlo. Het wekte dan
ook geen verwondering als er bericht kwam
„Bommenzending stoppen". Dit beteekende
dan voor den tuinder dat li ij inmaakaugur-
ken kon plukken. Gewoonlijk kwam dan
bericht van de inzouters dat men bet grof
er uit kon houden voor 40 of 50 cent per
half mud. Dit was dan de inzet. Bij groo-
tere aanvoer daalde dan de prijs niet zel
den tot 25 cent en de bommen tot 10 cent.
ja soms minder.
Vooral do 90er jaren waren voor de
augurkenteelt, wat de groei betreft, zeer
gunstig te noemen. Doch niettegenstaande
de ruime oogsten waren de opbrengsten
niet toereikend, om zelfs het sobere be
staan der tuinders te kunnen dekken. Do
handel in alle tuinbouwproducten liet ten
slotte alles te wenschen over en deze toe
stand werd van jaar tot jaar drukkender.
De prijzen der vaste goederen daalden
op schrikbarende wijze. De pachten welke
opgebracht moesten worden, waren niet
berekend naar zulke slechte uitkomsten,
zoodat, zwoegende en met inspanning van
alle beschikbare krachten en vaak met op
offering van een spaarpotje, de pacht word
afgedaan. De loonen welke betaald wer
den. gingen steeds lager en lager, zoodat
ze onvoldoende genoemd konden worden,
zelfs voor noodzakelijkste levensbehoeften.
Dat onder zulko omstandigheden de
tuinders verlangend uitzagen naar eeno
betere regeling voor verkoop der produc
ten, laat zich hegrijpen. Bijzonder gold dit
voor de augurken te ineer, daar het velen
niet onbekend bleef dat in Duitscliland
onze augurken gezocht werden.
Eerst van Venlo los te komen, achtte
men het middel lot verbetering in do
augurkenhandel. Echter bleef liet maar bij
zuchten en klagen.
Vooral de toenmalige pastoor, wijleu
de Zeereerw. lieer van Rijn, was len
zeerste begaan met bet lot zijner parochia
nen. Z.Eerw. sprak veel met do tuinders
en telkens moest blijken, dat de teeltuit-
komsten geen reden tot klachten gaven,
maar de opbrengst der producten uiterst
gering waren, hetgeen veroorzaakt werd
door de ongeregelde handel en misbruiken
bij den afzet der producten, als tenminste
nog van handel gesproken kan worden.
Vaak leverden de tuinders hun augurkeu
zonder te weten voor welke prijzen. Was
een prijs bedongen en de prijs bleek bij
concurrenten minder, dan was er gewoon
lijk geen sprake van, dat de bedongen
prijs betaald werd.
Ook hadden de commissionairs wéér
hunne menschen welke augurken opschre
ven bij de tuinders. Was er dan veel noo-
dig (natuurlijk ging dit per baal) dan de
den ze hun best zooveel mogelijk machtig
te worden, met te zeggen, dat hun patroons
epn dubbeltje meer gaven per mand.
Echter kwam bij de afrekening, van dit
dubbeltje bijna nooit iets terecht, om reden
de patroon leukweg zeide, daartoe geen
last te hebben gegeven. Mon moet echter
niet meenen, dat bet alleen de handel was,
die verwarring stichtte. Ook vele tuinders
gaven daartoe aanleiding. In do meening
verkeerende door koopman die en die be
drogen te zijn, gingen enkele er toe over
zelf bedrog te plegen in sorteoring der pro
duet en, hetgeen zeer gemakkelijk was,
daar tocli bijna alles in het donkere van
den nacht bij den tuinder werd afgehaald.
Dat de koopman door levering van min
dere kwaliteit of door onderwicht, vaak
korting ontving, is zeer goed te verklaren.
In overleg met wijlen pastoor van Rijn
werden plannen en middelen beraamd om
verbetering te bekomen in deze wantoe
standen.
Hoe deze pogingen tot welslagen geleid
hebben, hoop ik een volgenden keer te
vertellen.
KERKNIEUWS
Nieuwe Katholieke kerk te Heiloo.
De plannen voor den bouw van een
nieuwe R. K. kerk te Heilo beginnen
thans vasteren vorm aan te nemen. Op 3
Juli a.s. heeft de aanwijzing en op 10 d.a.v.
do aanbesteding voor den bouw plaats.
Het bouwwerk zal worden een kruiskerk
met toren in Romaanschen stijl. In de
kerk zullen 950 zitplaatsen komen.
Eerw. Zusters van Liefde naar Ede.
De directie der Ned. Zijdefabriek te Ede
stelde het Parkhotel Ie Ede beschikbaar
voor de Eerw. Zusters van Liefde uit
UIT DE RADIO-WERELD.
Programma's voor Vrijdag 25 Juni.
II i 1 v c r s u m J050 M.
12.—. I'olitieber.
5.6.30. Vooravondeoncert door het II.
D.O.-orkest.
6.307.30. Fransehc les voor bcginncra
door den heer Ch. Miche.
7.Politieber..
7.45 en 10.Persber.
8.15. Symphoniecouccrt uit het Kurhaus
te Scheveningen. Het residentie-orkest o. 1
v. prof. G. Schneevoigt. Charles van Is-
terdaol, cello. t. Ouverture „Baron Hop",
Voormolen (onder leiding van den compo
nist). 2. „Loken", adagio voor strijkorkest,
Voormolen. 3. Concert voor cello, Eugco
rl'Albert, door Ch. v. Isterdael met orkest-
begcl. Pauze. 4. Eerste symphonic in C-kl.
t., Brahms. In de pauze van uit de Studio:
Frans Le Coultre, viool met pianobegel.
van mevr. I.e Coultre.
Daventry 1G00 M.
11.2012.50. Het radio-kwartet en so
listen (sopraan, bariton, viool).
12.50. Orgelconcert door Stanley Rli
zard uil de St. Mary-Le-Row.
I.202.20. Lunchuiuziek.
3.40 Fransche causerie: Elementary
French:
4.05. Werken van Handel en Griegdoor
de People's concert Soc.
5.05. Concert. Helen Alston, liedjes a.
d. piano en Ch. Massey, bariton.
5.35. Kinderuurtje.
6.20. Muziek van het Prince of Wales
Playhouse.
7.10. Uittreksel uit do radiobladen.
7.20. Tijdsein Big Ben, woerber., nieuws
7.45. Sonate op. 7 van Beethoven, door
E. Isaacs, piano.
8.—. Causerie.
8.20. Orkestprogramma. K. Winter, so
praan.
8.50. „Yvonne", muziekcomedie v. Green
bank Muziek van Gilbert en Duke.
9.25. Orkest cn, sopraanzang.
9.50. Weerber., nieuws.
10.Zeeliedjeg, door de leden van de
Seven seas club.
10.15. Lezing: How an airman finds his
way.
10.35. Derde acte van „Manon", uit do
Royal Opera.
10.55. Variété. M. France, karakterstu
dies. Layton en Johnston, syncopalie duet-
tisten. S. Firman, viool.
II.2012.20. Dansmuziek.
„R a d i o-P a r i s" 17Ó0 M.
12.50. Concert Lucien Paris (piano,
viool, collo).
5.05. Concert. L. Malsang, vlool.
8.50. Concert, gewijd aan eon Franscb
departement.
jCönigswusterhauaan, 1 3 0 0 M.
8.20. „Orpheus in der Unterwelt", ope
rette in 2 acten van Offenbach.
Brussel 486 M, Antwerpen 205 M.
8.20. Kamermuziek.
8.50. Monologen.
en9.05. Gramofoonmuziek.
9.50. „Les jurons de Cadillac", kom. 1-
-acter.
Munster, 410 M
1.352.50. Concert.
4.505.35. Oud-Italiaansche uiuzh'k en
liederen.
5.400.50. Walsen van Strauss.
77.20, 7.308.Lezingen.
8.20.- Engelsche les.
9.05. Lezing: Singen, Pfeifen und
Lachen.
10.05. Schaphorn, Jazzband.
Tilburg, die tegen 18 Juli a.s. een pensioen
zullen beginnen voor R. K. meisjes, die op
do E.N.K.A. werkzaam zijn en uil Til
burg afkomstig.
ONDERWIJS
FEUILLETON.
Roman van E. F. BENSON.
(Nadruk verboden).
Mevrouw Lathom was een paar jaar
orer de veertig en ze wist dat die rimpels
toorioopig nog geen recht hadden op een
T»ste woonplaats op haar gezicht. Maar
Z|J maakte er zich alleen maar bezorgd
0ver als een teeken van overspanning der
e°gen, als een wegwijzer naar den oogarts
n neeleraaal niet als symbool van nade-
enden ouderdom, tenzij voor zoover die
',u' e™°ni haar energie en haar" werk aan
ou kunnen tasten. Nog was het gemakke-
J ,e z,en dat zij als meisje heol mooi
oest. geweest zijn, cn vrouwen dio mooie
^'S)e\^weest zii"> ziin gewoonlijk niet
erschillig voor de bewijzen dat de
vocf V°°-bij *S' ^nar een enkele blik was
T|, ',Vieder, tenzij voor een zeer opper-
^'•"'8 opmerker, voldoende om te zien
ep. ver'oren jcugdsehoonheid vervan-
vas door gaven van de latere jaren,
i2(],„Vee' waardevoller waren dan de
df. ,n °®en ''jn en de frisschc kleur die
jr;(,. a.renr peggen omen hadden. Vergeleken
d» o' f'e on ket geduld en de beproef
'ichtIUtCril°0rkare rust' nu kaar ge-
c 'C7-en waren. was. wat verdwenen
(i- 0 aeen waai"J©- En evenmin had-
P'. r P laren haar beroofd, van do lichtere
<J. van ''en geest, de humor en de waar
E van de vriendelijke vroolijkheid
die voor opgewekte zielen door het weef
sel van het leven loopt -als een gouden
draad om hen te geleiden door de kron
kelingen van een labyrinth. Een groote
moreele moed en een eenvoudig geloof zijn
zonder twijfel noodzakelijk voor een edel
leven, maar alleen puriteinen zouden het
waardceren van de komische aspecten van
een, overigens dikwijls tragische v. i
kunnen verwerpen: en een zekere tinte
ling in de grijze oogen van -mevrouw La
thom. een zekere trilling van haar mond,
gaven duidelijk te kennen dat ze in staat
was lien, die ze liefhad, uit te lachen, als
ze zich belachelijk aanstelden. Wel zou
zonder twijfel op het eind een dieper rei
kende teederheid haar lachen verdrijven,
maar nooit zou ze de dwaling begaan haar
verafgode lievelingen blindelings te be
derven.
Maar de tien minuten van haar rust
waren voorbij en ze haalde de ingrediën
ten voor het souper uit het buffet en ging
naar den overloop, waai* dc gaskachel
stond die brandde op de ingeworpen
stuivertjes. Gelukkig stond y.c dicht bij
het raam. dat uitzag op de Sidny-street cn
dus vonden de dampen en de brac dl
gemakkelijk een uitweg naar buiten. Bui
ten op de trottoirs en op dt?n weg in de
schaduw van de huizen speelden kinderen
met allerlei bijeen gescharreld speelgoed,
een paar moeilijk loopende rolschaatsen
dat twee kinderen met elkaar deelden, een
kleine kist Op wielen, waar een baby in
kon en allerlei vierkanten die op het r i -
toir geteekend waren en gevuld waren
met. kabalistische teekens. Aan den over
kant stonden geen huizen, want een stijve
kerk stond er op een niet meer gebruikt
Examens St. Wiilibrord College te
Katwijk aan den Rijn.
Eerste groep: Geëxamineerd 10 randida-
ten, afgewezen 2. Geslaagd voor diploma
0. van Berckel, Den Haag; U Grasso,
'.- Bosch; J. van der ILigen. St. Mi- iiI-
Gestel;
■w—>swam:-:erTm
kerkhof. Zoo nu cn dan werden daar hu
welijken gesloten cn 's Zondags riep ccn
groot lawaai van vier klokken een kkh.crc
kudde bij elkaar, dan zooveel geluid
scheen to verdienen. En boven alles dirk
te zich lichte, hoc to lucht uit.
Het schee:» ,!;it d ?-!icI aantrek
kelijker was dan die symbolen van ccre-
dienst en sterfelijkheid. Zij beloofde ten
minste een souper, cn een souper is een
symbool dat het leveu niet alleen voorbij
is, maar dat het verlangt in stand te wor
den gehouden, en mevrouw Lathom wend
de zich naar hm ketel, waar do damp uit
begon te wolken en zette haar sauspan
netje naast haar. Op datzelfde oogenblik
tcette er buiten een auto, die voor de
deur stil scheen te houden. Toen kwam or
een ongeduldig gebel en een oogenblik
later het springen van vlugge voeten op
den trap. Hel vas mogelijk zich tc vergis
sen omtrent dengene die zulke stappen
maakte; niemand behalve Reggie kwam
de trappen op als ccn chargeerendc bri
gade ruiterij, maar hij kon toch in Pad-
dington geen auto gommicn hebben? Hot
was toch ook niet mogelijk daf C'harlcs
ziele was, of dat er een ongeluk gebeurd
was, want dan zon hij cwlelegrafeerd heb
ben. Trouwens die vli l. udo voeten klon
ken ook niet alsof zc dragers waren van
slecht nieuws. Maar ze liet do kachel toch
in den steek en ging boven aan den trap
sta i;j. niet omdat zij wilde weten wat er
wa«.
Iïcggie begroette haar met. zijn gewone
stenmachtige verwelkoming.
„O, moeder, er zijn dingen gebeurd," zei
hij, „en Charles is het er nog niet met
zichzelf over eens of wij inRcrkely
So' ;o zullen gaan wonen of in Grosve-
ii.>r Square cm daarom moet U dat maar
uit maken. Ja, ik ben gek en ik heb dc
taxi beneden laten wachten, omdat. Char
les U commandeert met mij uit te rijden
Ie gaan en ergens le gaan soupeeren. Hij
fuift ons. Om het kort te zeggen, hij heeft
zijn schilderij" recht VBJl den ezel verkocht
voor zestig pond. Pond. zeg ik - en het
schijnt dat <fat pas het begin is!"
„O mijn jongen," zei mevrouw Lathom.
„Ik weet dat ik dat ben, zet du» uw
hoed maar op. Goden, wat. is het huis
heet. En het ruikt hier niet zoo goed als
in Thorlcy."
I 'rkelv Square cn een wachtende faxi
en een souper in een restaurant vormden
samen een schitterend voorbeeld van do
Charles-Reginald houding tegenover geld,
terwijl het liecle bedrag, de oorzaak van
al deze glorie, juist zestig pond was. Ze
schenen allebei, vanaf hot moment dat zij
iels meer haddon dan ze direct konden
gebruiken, geld tc beschouwen als een
die dat zoo gauw mogelijk opgemaakt
meest worden. Tegen zoo'n opvatting
i i orde ii:-vrouw Lathom voortdurend
c i ernstig.maar zonder ve'el succes, tc
vechten: volgens haar zoons was het. niet
do moeite waard ook maar een seconde te
aan een tockomstigen dag met re
genweer, als vandaag de zon scheen. Maar
op dit oogenblik had ook mevrouw La
thum een sterk verlangen naar een vlug
gen verkoelenden rit, naar hot stralende
licht en het eten in een vroolijk restau
rant. want ze was geenszins vrij van be-
koringen over deze aardsche genoegens.
En de kracht waarmee ze tegenstand
bood, was niet heel groot.
„Het is heel lief van Oharles om voor
al dio aardige dingen te zorgen," zei zo,
„maar liet is buiten alle verhouding, zelfs
met zoo'n fortuin als zestig pond. Stuur
dc taxi weg als een goede jongen, ik was
juist begonnen voor je souper te zorgen."
Reggie schudde zijn hoofd.
„Onmogelijk," zei hij, „ik heb Charles
beloofd dat zijn orders uitgevoerd zouden
worden. En de taxi tikt zijn dubbeltjes
als een koortsachtige pols."
Mevrouw Lathom deed nog een poging:
„Maar het is belachelijk." zei ze, „en hot
souper is over een paar minuten klaar; en
Reggie, vertel mij toch eens alles .over dio
zeslig pond en ér zijn aardbeien: ik legde
ze apart, zoodat ze mekaar niet konden
bedorven."
„We zullen ze opeten als we terugko
men," zei de onvermurwbare Reggie, „ik
zeg geen woord over de zestig pond als II
niet meegaat. Tk heb het Charles beloofd.
Daar hoor ik weer oen dubbeltje gaan."
Mevrouw Lathom begon to aarzelen.
„Een van ons tweecn moet toegeven,"
zei ze. „Doe jij het, Reggie!"
„Onmogelijk! En de taxi tikt maar,
moeder
Dc tegenstand was gebroken.
„Monster!"' riep ze, „het is verkeerd van
we om mee te gaan en daarom zal ik er
zooveel te meer plezier van hebben. Ik
verlang er naar om het verhaal ran de
zestig i on 1 te liooren. Draai die ver
schrikkelijke gaskachel uit, lieveling; die
kost ook aldoor stuivers."
(Wordt
olgd.)
