JO- Als niet anders wordt aangegeven
jipefl in deze week iedere H. Mis Gloria,
geeiï Credo en de gewone Prefatie.
ZONDAG 20 Juni. Vierde Zondag
J, a Pinksteren. Mis: Domin u s.
2e gebed v. d. 11. Silverius, Paus en Mar
telaar; 3e ter cerc v. d. Heiligen (A Cunc-
(is). Credo. Prefatie v. d. Allerheiligste
j)riecenheid. Kleur: Groen.
In Franciscanerkerken: 2e gebed v. d.
2. Michelina, weduwe; 3e v. d. octaafdag
v. d. H. Antonius; 4e v. d. H. Silverius.
Nemen wij in lijden van beproeving onze
'toevlucht tot God. Alléén hebben wij onze
beproevingen iii het tijdelijke: Dan onze
oogen gericht op God, ons Heil. de toe
vlucht van armen en beproefden. (Inlroi-
tus: Alleluja-vers: Communio). Dan ge
dacht aan de toekomstige glorie (Epistel)
en,,., aan Christus' woord: „De leerling
is niet meer dan de Meester." Is Christus
langs den weg van lijden Zijn glorie inge
gaan, dan ook wij, Christenen.
Ook in het geestelijke hebben, wij onze
beproevingen, de bekoringen. Het genade-
]cven onzer ziel wordt belaagd van alle
kanten. Maar al stonden alle hellemachten
tegen ons op, wij vreezen niet. Cod is de
Verdediger en Beschermer van ons gena-
delcven. als wij maar op Hem vertrouwen,
ji Een heerlijk voorbeeld van beloond ver-
trouwen biedt ons het heilig Evangelie,
ff bidden wij, dat wij de gevaren mogen
zien, opdat onze ziel niet omkome door
den geestelijken dood der doodzonde en
de duivel hoonend kan zeggen: Ik heb
hem overwonnen (Offertorium).
MAANDAG 21 Juni. Mis v. d. H. E »-
gelmundus, Abt: Aqua. (Zie in het
i Eigen der Heiligen van het Gisdom Haar-
km). 2e gebed v. d. H. Aloysius, Gclijder.
Kleur: Wil.
In Franciscanerkerken: Mis v. d. H.
'Aloysius van Gonzaga, Belijder: Minuislie.
Kleur: Wit.
In de dagen v. d. H. Willibrordus heeft
'do II. Engelmundus in Kennemerland liet
H. Evangelie gepredikt.
Als zoon van den graaf Don Ferdinand
fionzaga werd den 9en Maart 1308 dc II.
'Aloysius geboren. Zijne brave moedor
i, donna Martha, bewaakte het eerste gc-
I bruik van zijn verstand om hem God en
Maria te doen kennen en beminnen. Aan
Maria wijdde Aloysius reeds op neger.ja-
j rigen leeftijd zijne zuiverheid toe. Zijne
j buitengewone waakzaamheid. strenge
lucht en versterving beveiligden die deugd
en zijn geest, altijd bezig met God en de
goddelijke dingen, was niet meer ontvan
kelijk voor de lagere begeerten. In do So-
ciëteit van Jesus wijdde bij zicli zes jaren
aan zijn innerlijke vorming, aan den
1 dienst van God en alle geestelijke en liclia-
melijke werken van barmhartigheid. Het
i H. Sacrament des Altaars was dc ziel van
zijn leven. Met dc grootste zorg bereidde
bij zich op bet ontvangen der H.H. Sa-
era ment en voor; bij leefde pigenlijk op de
sacramenten! Als slachtoffer zijner naas
tenliefde, aan de pestlijders beloond, stierf
Aloysius op 23-jarigen leeftijd in den
nacht van 20 op 21 Juni 1391. Ofschoon
pas in 1726 door Paus Benedietus XII
heilig verklaard, vereerde liet volk hem
reeds spoedig als een Heilige.- Dezelfde
Paus gaf hem ook als beschermer aan de
I gcheele katholieke jeugd.
IT. Aloysius hid voor ons, opdat wij, die
j1 ii in uwe onschuld niet hebben nagevolgd,
U mogen volgen in uwe boetvaardigheid.
(Gebed der H. Kerk)
DINSDAG 22 Juni. M i s v. d. K Pa u-
linus,'Bisschop en Belijder: Sacerdoles
I lui. Kleur: W i t.
Uit liefde voor Christus deed. Paulinus
u afstand van al zijne rijkdommen, om te
ij beoefenen dc armoede van Christus, hem
I' kostbaarder, dan dc gcheele wereld.
WOENSDAG 23 Juni. Mis v. d. V i g i-
1 i e v. d. H. Joannes den D o o p e r:
p.Nc timcas. Geen Gloria. 2e gebed ter eere
i van Maria (Concede):'3e voor Kerk of
Paus. Kleur: Paars.
DGNDEFDAG 24 Juni. Geboortefeest
van den H. Joannes den Doopcr. Mis:
De ventre. (Alleen in kerken, toegewijd
aan den H. Joannes den Dooper. Credo
gedurende het Octaaf). Kleur: W i
Als algemeenc regel viert de H. Kerk
niet den geboortedag van een heilige als
feestdag, want ieder menseh, dus ook een
heilige, uitgezonderd alleen de Onbevlekt
Ontvangene Moedermaagd Maria, komt
met de erfzonde, dus in staat van vijand
schap met God ter wereld. Vandaag, even
als op Klaria geboorte (8 Sept.) maakt zij
hierop eone uitzondering. Immers de Weg
bereider des Heeren werd reeds vóór zijne
geboorte van dc smet der erfzonde gehui
verd.
Do andere profeten hebben slechts den
Verlosser voorspeld. Gij echter. Joannes,
wijst met den vinger aan het Lam, dat. de
zonden der wereld wegneemt. (Vrij naar
de Kerkelijke getijden).
„Wegbereider des Hoeren, richt onze
schreden op den weg naar liet eeuwig
heil" (Gebed).
VRIJDAG 23 Juni. Mis v. d. H. Adel-
bert. Belijder: Os Justi. (Zie in het Eigen
der Heiligen v. li. Bisdom Haarlem). 2e
gebed v. d. H. Guliclmus of Wilhelmus,
Abt; 3c v. h. Octaaf v. d. H. Joannes.
Kleur: Wit.
In Franciscanerkerken: Mis v. d. IT.
Guliclmus. Abt: Os Justi. 2c gebed v.
h. Octaaf. De II.Adelbevtus, door den li.
"Wfflibrordus aau zijne Gezellen toegevoegd
predikte het II. Evangelie in Kennemer
land. Bekend is de St. Adelbertsput bij
Egmond-binnen, ontdekt na dc opgraving
en verheffing der heilige overblijfselen van
Sint Adelberl en welks water aan vélen de
gezondheid boefl teruggegeven.
ZATERDAG 26 Juni. Mis v. d. H.H.
Joannes en Pan lus. Martelaren:
Mullae tribulationes. 2e gebed v. h. Oc
taaf: 3e voor den Paus. Kleur: Rood.
Deze twee heilige broeders zijn in huis
onthoofd omdat zij weigerden' Ie bobooren
tot de hofhouding van keizer Juliaan de
afvallige. Zij wilden niet zijn bij hem, die
Jesus Christus afvallig was geworden.
Lisse. ALB. M. KOK, pr.
het gevaarlijkste wapen, als 't er op aan
komt, antwoordde dc gevraagde.
De andere schudde afkeurend bet hoofd.
Jk heb in Heidelberg ook met do
sabel geschermd, ook tegen dc bajonet en.
steeds de overwinning behaald. Zijl gij
een goed schermer 1
Een hartstochtelijk bajonctscliermer,
antwoordde Fairfa. Hij nam zijn vis a vis
tersluiks nauwkeurig op. Uit diens woor
den was op (e maken, dat hij waarschijn
lijk in Duitsland gestudeerd had. Zijn gc
heele houding en zijn manier van spreken
getuigden van beschaving cn Fairfa wist
niet, hoe hij dat met een zoo cntcercndo
bezigheid in overeenstemming moest bren
gen.
Ik heb de bajonet niet veel in dc re
kening, begon de ander T gesprek weer.
.Deze opmerking prikkelde den dokter
en hij kwam werkelijk in vuur, toen Irij de
grootc voortreffelijkheid van zijn uitver
koren wapen verdedigde.
De vreemdeling luisterde oplettend toe.
Toen Fairfa had uitgesproken, tipte hij
peinzend de aseh van zijn sigaar en zei,
alsof hij plotseling een ingeving had ge
kregen
Ik wil u een voorstel <loi n. Wij kun
nen ons persoonlijk van dc kracht der
wapenen overtuigen. Als ge zoo zeker van
uw zaak zijt, kunt gij gerust op mijn voor
stel ingaan. Brengt ge mij een wonde toe,
dan behoort alles, wat ge daar hebt neer
gelegd, u weer toe. Verwond ik u, dan is
uw eigendom het loon voor mijn ovcrw in
ning.
De spreker stond met een haastige be
weging op en zag den ander oude:zoekend
aan.
Fairfa draaide, maar toen me: ode hij op
het gelaat van zijn uitdager een spotlen
den glimlach te zien.
,71c neem de uitnoodiging aan, zei hij
haastig en stond eveneens op.
Zonder de dokter uit het oog te vevlie-
zen, ging de vreemdeling tl;:, n- naar het
wapenrek en zocht een sabel uil. Onder
zoekend woog hij zc op de hand en voerde
verscheidene houdingen uit om Ie probec-
ren. Eindelijk had hij het rechte wapen
gevonden.
Het was, zooals Fairfa zich overtuigde,
dc sabel van den schermmeester Colin
Armuri. Deze man was een schermer van
ondervinding, dat bewees de omzichtigheid
bij de keuze van het wapen. Fairfa deed
zich thans bittere verwijten, dat hij aan-
leiding.tot dit duel had gegeven.
Wie mocht deze man zijn, met wien hij
hier te middernacht, ver van menschen,
die hulp zouden kuuuen verlcenen, in den
eenzamen toren vertoefde? Een roover was
hij, iemand, die geen wetten erkende, die
zeker alles in het werk zou stellen, om niet
in de handen van zijn slachtoffer te vallen
maar dan moest't een strijd om leven
en dood worden.
Hieraan denkende sloot hij voor een
oogenblik rillend de oogen, maar daarna
was hij weer in staat bedaard te over
leggen. Geen opwinding in dit oogenblik,
waarin de kalmte van eiken speler een
voorwaarde was voor het succes, waarin
hij zij lichaam geheel in zijn macht moest
hebben, yvanneer hij niet reeds dadelijk
het spel als verloren zou moeien beschou
wen.
De diepe stom van zijn tegenstander
wekte hem uit zijn overpeinzingen.
Ik herinner it er aan, dat ge op uw
woord van eer hebt, belooft, geen verraad
aan mij tc plegen. Het moet een eerlijke
strijd zijn en daarom stel ik voor, dat we
enze bovenlichamen ontblooten.
Hij wachtte niet op antwoord, maar
wierp zijn mantel af en begon zich le ont-
kleeden.
Er was nu geen terugkrabbelen meer
mogelijk. Fairfa ontdeed zich van dc klee-
ren van het bovenlichaam en nam uit het
rc-k zijn bajonet-gcwccr. De lange bajonet,
die slechts voor oefeningen werd gebruikt,
verruilde hij tegen een, die scherp ge
slepen was. Nadat hij de stevigheid van
zijn wapen had beproefd, ging hij tegen
over zijn tegenstander staan.
Met bewondering beschouwde hij diens
slanke, gespierde gestalte en met een
vlucbtigen blik zag hij ook, dat de hand,
die de sabel hield, blank cn goed verzorgd
was. Aan den ccnen vinger schitterde een
smalle gouden ring met een amethyst.
Het hindert toch niet, dat ik het
masker niet afleg Tegen verwonding zal
het mij zeker niet beschermen, zcidc dc
onbekende, toen ze in de positie tegen
over elkander stonden.
Neen ik kan niet verlangen, dat ge
het aflegt; want ik begrijp, dat ge niet
herkent wilt worden, antwoordde Fairfa.
Goed laten wc dan beginnen.
Door het stille vertrek weerklonk het
gekletter der wapenen, die elkaar raakten,
het hijgen der mannen, die hier in een
bloedige strijd elkanders krachten maten.
Dikwijls meende Fairfa 'n voordeel te heb
ben behaald, maar de brillantc parades
van zijn tegenstander verminderde de
kracht van zijn slooten.en hij voelde
langzamerhand, dat hij uitgeput begon te
worden.
De slagen van den gemaskerde, die zich
eerst slechts tot de verdediging hadden be
perkt, werden heviger cn volgden sneller
op elkaar. Toen do dokter voor een laut-
stcn bijzonder forschcn sloot 'n uitval deed
gaf hij zich bloot c.n zijn tegenstander
maakte daarvan dadelijk gebruik. Een
geweldige slag floot door de lucht, toen
voelde Fairfa. hoe hom het warme bloed
over zijn oogen licj) cn met een draaiende
beweging viel hij met een doffen slag op
den vloer.
Hoe lang hij zoo had gelegen, wist hij
niet. Toen hij weer wakker werd, lag hij
op twee bij elkaar geschoven stoelen en
hoorde stemmen om zich heen. Verwonderd
liet hij zijn blikken ronddwalen cn zag
toer. in de donkere oogen van den scherm
meester Coli Armuri. In 1 eerste oogenblik
kreeg hij een schok, er was een •/onder
linge gedachte bij hem opgekomen. Hij
Wijde overeind gaan zitten, maar een pijn
lijk gevoel in het hoofd noodzaakte hem
weer tc gaan liggen; tegelijk voelde hij ook,
hoe iemand hem zacht op den schouder
drvkie cn ccn bekende stem zei:
Blijf liggen en neem u eerst nog een
weinig in acht. meneer Fairfa; het doffe
gevoel in hel hoofd zal spoedig verdwijnen.
De spreker kwam dichter hij dc stoelen
cn Fairfa herkende in hem zijn collega,
den ouden dokter Hughes.
Wat is u toch eigenlijk overkomen?
Behooren de voorwerpen, die hier op tafel
liggen, aan u?
De metaalachtige slem van den selienn-
meester welde Fairfa liit'zijn gepeins.
Ah juist, op de tafel lagen do dingen,
die hem toebehoorden. Niets ontbrak er
aan, zelfs de brievcntasch met ecnigc
kleine banknoten was er.
Henri Fairfa dacht ren oogenblik
scherp na. Daarna vertelde iiij in korto
woorden, wat liem was overkomen. Hoofd
schuddend luisterde dc oude dokter naar
hem.
Sigaren hebt ge gerookt? Maar uw
koker is immers vol, zei Armuri weer.
Fairfa keek hem met groolc oogen aan.
Maar dan heb ik toch niet gedroomd.
Dan zou de zonderlinge roover mij nog
wel van zijn eigen sigaren hebben gege
ven. Ik ken mijn model zeer goed. Och,
wilt gij mij den koker eens geven?
Zwijgend reikte Armuri hem den koker
toe. Fairfa raakte dien niet aan, zijn blik
bleef rusten op dc smalle, blanke hand
van den schermmeester, waaraan een
amethyst blonk.
Terwijl hij do oogen vast op 't blceko
gelaat van G'olin Arniuri richllc, zei hij
zacht zoodat dc dokt er het niet kon
hooren
Ik geloof thans, dat dc sabel een beter
wapen is dan dc bajonet. Gij verstaal de
kunst om twijfelaars tc overtuigen. Colin
Armuri.
De schermmeester antwoordde niets
maar voor 't eerst sedert hij hem kende,
zag Fairfa hem glimlachen.
Dc muren van Tilbury-Towcr verrieden
niet
ACHTERVOLGD.
Hel rijtuig hield stil voor ccn van dc
prachtigste winkels van den boulevard des
Italicns.
Een- elegante Paiisier.no kwam er uit,
ging den winkel binnen en kwam na ecni-
gen tijd terug, gevolgd door een bediende,
die oen groot jmkkct droeg. Zij stapte
weer in hot rijtuig, lichtte hot gordijntje
up en bemerkte eensklaps haar man, die
in een deur naast don winkel stond en
toekeek, llij had haar gevolgd.
Bij deze ontdekking werd mevrouw du
Ponchel erg boos. Zij liield voel van haar
man, zij had hem een verrassing willen
bereiden voor zijn verjaardag en nu was
liij haar, ondanks haar verbod, nagegaan.
„Gij hebt mij gevolgd", zei ze hoos,
„wacht maar, wc zullen eens zien!'
Zij gaf den koetsier hevel, naar de pre
fectuur van politie le rijden. De prefect
van politie was een goede vriend van haar
familie en aanstonds werd zij hij hem
toegelaten.
„Will gij mij een agent van politic ui
burger geven om 'mijn man te volgcnV"
zt i zij.
De prefect keek haar verbaasd aan.
.,'1 ls een grap", vervolgde zij, ..ik wil
dal een agenl licrn den boelen dag volgt*
overal waar hij zal gaan. zonder hein een
oogenblik te verlaten. En ik zou graag
lubben, dat mijn man dat bemerkte
De prefect dacht een ougenblik na.
Daarna zei hij lachend: .,'t Is goed..
morgen zal een aeenl uw man overal vol
gen. mevrouw."
Den voügenden dag ontmoette Arnnud
du Po»eliel verscheidene malen op zijn
weg een persoon, die een oud versloten
lakensch pak droeg met do rosette van
het J.egioen van Eer in het knoopsgat cn
ren dikken stok in (le hand. Den hcelon
dag had die kerel hem nageloopen en toen
iiij 's avonds thuis kwam. zei hij tol zijn
vrouw: „Gij weet niet wat mij vandaag is
overkomen* de politic laat mij overal vol
gen."
„Zoo!" zei madame PonehcL moeite
doende om niet le lachen, dat zal jo zeker,
niet veel kunnen schelen, gij hebt niets Ie
verbergen."
..O, het kan mij niets schelen."
Maar de volgende dagen vond hij overal
l'Ollrp
>"4
dreij
en steeds zijn vervolger terug on ten sluit.}
begon hem dat te verreien en to verent-'
rusten. Hij werd onverdraaglijk; op cr*
zekeren dag kon hij zich niet meer inbouyp
den en liep hij recht op zijn vervolger I
„Hoe heet gij?" vroeg hij hem op dre
gendon toon.
„Raboslon, mijnheer."
„Welnu, Raboston, gij verveelt mij onl^
zettend. Wat wilt gij van mij?"
„Ik? niets, mijnheer. Ik wandel."
„Tk verbied je, mij te volgen."
„En indien ik je weer op mijn weg vim?,)
wee je gebeente. y/
Dit zeggende, verwijderde Arnaud zi -li)
mol vreeselijk gebaar, maar hij begreep'
goed, dal zijn bedreiging ijdel was.
Arnaud kwam zoo slecht gehumeurd*
thuis, dat zijn vrouw haar lach niet moe»
kou houden. Toen had hij oen voorgeviel}
van waarheid en zei norsch: „Indien gij'
moet gij het mij zeggen...."
„Vindt gij het vervelend, gevolgd to;
worden?"
„liet is om er gek van te worden."
„Zie je, manneke, gij zelf hebt mij ook:'
eeus heimelijk vervolgd. Ik heb jc een Ie*
willen geven. Maar ik erken nu. dat het;
thans genoeg is en zal morgen mijnheer,
den prefect gaan bedanken."
„Gij zijt wol beminnelijk geweest. Krtp
wilt gij mij ook zeggen, wat voor interes-*,
sants gij gehoord hebt van den gcheinieiV
politic-agent."
„Ik heb niet gevraagd, dat men mij \or-,
slag zou brengen van dc rapporten van
Raboslon. ik zou het ongepast gevonden?
hebben. Zijl gij daarom hoos op mij, Aiy'
naud?"
„Ja, ik hen zeer ontevreden. He! i >:ui
je een onwaardig gedrag."
„Ik houd zooveel van je, man."
Men raadt dc rest. De verzoening volg'U
en den volgenden ochtend vroeg snelilo]
madame Pouchel naar den prefect van'
politie..Op het bureau vernam zij, dat gis-j
teravond een andere jirefeet benoemd was.'
Zij liet zich naar de woning van den vroc-!
geren prefect rijden en verklaarde hcnij
dal zij van nu af een einde wenschte i.ni?
dc vervolging van Raboslon, dnur zij nu'
voldoening genoeg van dc grap gehad Imd.j
Tot haar grooten sehrjk vcrkluurde haar,
de oud-prefecl, dat hij niet moer kon :;c-l.
lasten. ,,lk kan niets aan mijn opvolger,
vragen; hij heeft zich te mijnen opzicht
heel Iceüjk gedragen: ik heb geen onf-i.'.g
gevraagd, maar hij beeft mij op slinks: In»
v.ijzc verdrongen en ik wil met den K«
niet in aanraking komen."
„Maar wal moei ik dan aanvang! i.'.
vroeg mevrouw du Ponchel wanhopig.
„Begeef u naar den nieuwen prefect..'
leg heiu de zaak uit en verzoek hem, de
volginecn van Raboslon te dooil ophou-»'
den."
Mevrouw du Ponchel moest op liet bu
reau lang vrachten, eer zij tot den nieuwen'
chef werd toegelaten. Toen zij ciuddijk.
haar beurt kreeg en binnentrad, was j
verlegen tegenover den hoogen ambtenaar,
die zoo ernstig en wantrouwend keek cn
haar volstrekt niet kende. Toon zij hem
haar kleine geschiedenis verleid had, zei
de nieuwe chef:
„Gij zegt, mevrouw, dat op uw verzoek'
en om Ie voldoen aan een gril, mijn voor
ganger het bevel zou hebben gegeven, uur
man t" bewaken? Dal zou ernstig zijn
„Maar mijnheer, ik verzeker u...."
„O, ik twijfel niet aan uwe oprechtheid,
maar ik moet de zaak onderzoeken, ik ;;A
kennis nemen van uw dossier en onpartij
dig beslissen."
Mevrouw du Ponchel kon gaan en wan-*
hopig kwam zij (huis.
Raboston deed ondertu-scbeii nauwge
zet zijn plicht; van den morgen tot (lent
avond volgde hij Arnaud. llij haalde hem'
des morgens van zijn huis af en bracht
hem des avonds thuis.
De nieuwe prefect had het hoofd der
politie ontboden en had hem inlichtingen,
gevraagd over de zaalc du Ponchel. Hij
verklaarde, dat het bevel was gegeven»,
over den genoemden Arnaud du Ponchel
een nauwgezette waakzaamheid uit (e
oefenen tol 'nader order en den prefect zelf
kennis te geven van hetgeen men vernam.
Niets duidde aan, dal de zaak eeu privé
DINGEN DEZER DAGEN.
HOLLAND-AMERI KA-WIJN.
Nou eens even ernstig!
Er zijn menschen die nog gekheid verkoopen
en lachen met ernst, maar met gekheid komt
men niet door de wereld. Laten we deze
week dc zaken dus eens ernstig onder do
loupe nemen!
We worden te veel in beslag genomen
'loor dc gebeurlijkheden in ons eigen va
derland om nog goed te letten op groole,
internationale -gebeurtenissen die zoo nu
en dan ook nog aan de orde zijn.
Sinds ik dc ervaring heb opgedaan, (lat
ik hij het lezen van vreemde talen onmo
gelijk zulke flaters^kan slaan als hij hel
«preken ervan, bon ik een fanatiek lezer
van builenlandsche bladen geworden en
dan lees je soms dingen die je hart doen
zwellen van gerechtvaardigdo vaderland
je trots, dan lees je zeer veel hartver
heffends, dan huppel jc van vreugde als
?e in die builenlandsche bladen kennis
Boomt van de dingen waarin, zooals de ge
likte term luidt, een klein land groot kan
2i)n en die je als volbloed Nederlander zelf
B'et eens wist.
^ant is daar niet overvloedige reden
ot uitbundige hartsverheffing als men
jjt van een bezoek van tachtig Amori-
*2an$che artsen aan ouze heerlijke hoofd
stad.
Mij klopt hot hart van vreugde, als ik
aar lees, dat die Europa bezoekende Am©
'Manschc artsen, zóó er naar hunkeren
GtordJongen te worden van het medisch
jerwijs hier te lande, dat zij daarvoor
jprossolijk de lange tocht over de wate
en hebben ondernomen om in ons kleine
erland hoogst wetenschappelijke
ecties te kunnen aanknoopen En
daar zijn mannen hij met klinkende na
men en titels.
En nu behoeft men geen slechte gedach
te te gaan koesleren aangaande het feit
dat de artsen eerst Berlijn hebben aange
daan en daarAa Amsterdam gaan bezoe
ken. Zeker in Dui'tschland kunnen zij het
heerlijkste bier ter wereld krijgen en in
Amsterdam is de oude. klare zeer smake
lijk, daar heeft men de prettigste amuse
menten cn hotels met do best gevulde wijn
kelders.
Maar in Amerika krijgen zij niets van
dat alles, waarom zouden zij dan in
Europa zich aan al die lekkernijen gaan
vergapen.
Ik heb mijn vriend, die mij zulke slech
te gedachten deed koesteren en mijn.va
derland sch hart zoo pijnlijk wondde, dan
ook met een bestraffende blik beantwoord
en mij met een schouderophalen, van hem
afgewend.
En sedert een gezelschap Amerikaan-
sche hoteliers ons land bezochten heb ik
geen rustig oogenblik meer gehad, omdat
mijn gepijnigde hersenen nog steeds niet
hebben kunnen doorgronden wat hotel
houders van een drooggelegd land nu
eigenlijk moeten doen in een land waar
oude jenever do voornaamste bron van in
komsten is. Zij waren hier gekomen om
de inrichting van onze hotels te leeren ken
nen. zoo schreef men. maar dat is apen
kooi, want welk land kan er concurreereu
tegen de hyper-modern geoutilleerde Ame-
rikaansche hotels, waar je haast bij een
bezoek nog geld toekrijgt. Dat zijn dus
maar smoesjes.
Ik moet eerlijk zijn en oprecht de hand
in mijn vader)andsche boezem steken. Dan
kan ik niet anders dan die Amerikaansche
hotelhouders wantrouwen. vanwege het
feit. dat zij in een zeer gedrukte stemming
in hun drooggelegd vaderland terugkeer
den. Ze hebben hier dus iets achtergelaten
wat zc in Amerika niet kunnen krijgen.
Vanwaar anders die troosteloozo terug
keer. En toch voel ik dat ik hen hiermede
onrecht doe.
Al kunnen wij dan ook de bedoeling
van zulke reizen niet aanstonds doorvor-
sclien, "toch brengen wij gaarne een eere-
saluut aan die hotelhouders en artsen, die
door oen bezoek aan ons land er zooveel
toe bijdragen, dal kleine land in den
vreemde bekend en gewaardeerd te maken
En mij zult u hel wel kunnen vergeven
dat ik oi» den eersten dag van het bezoek
der Amerikaanse!)© hotelhouders, op den
laten avond in een zeer vroolijke .-lem
ming huiswaarts ben gekeerd.
PERSIFLAGES.
Ook sport.
"Wij lezen in een te Alkmaar verschij
nend dagblad:
Tc water gelaten.
Gistermiddag ongeveer kwart
voor vijf reed een jongen, uil het
Rochdalekwarticr afkomstig, met
zijn fiets in de Zaadmarkt le wa
ter. Een der omwonenden wist hem
behouden weer op het droge ie
brengen.
De proeftocht met dat schijnbaar
nieuwste watervoertuig schijnt dan niet
zeer geslaagd te zijn.
Wonderlijke hulp.
Gelezen in een wcldadigheidsverslag:
Voor korten tijd 1 weduwe ge
holpen door ziekte van den kost
winner, 1 vrouw door gevangen
schap van den man, I gescheiden
vrouw on J vrouw door moedwilli
ge verlating van den man.
't Is goed cdóeld lioOr!
Ook 'n veteraan.
We lezen in het „Hbhl
Een 37-arigc smid, wonende in
Maastricht, die gescheiden Jeeft
van zijn vrouw, was in hel nabu
rige Amby met een paar meisjes
uit geweest, waaronder ook een
118-jarig dienstmeisje.
„Een oude goit lust ook nog wel ccn
groen blaadje", zegt men wel een.-, maar
dit is, dunkt ons toch een record-veteraan.
Advertenties.
Gelezen in „Dc Lcidschc Courant":
Verloren: .een zilveren armband,
gaande van het Patronaat naar dc
Weipoort. Terug te bezorgen hij J.
v. d. Me ij. Agent van dit Blad tc
Zoelorwoude, Wei poort.
Nu eenmaal de gulden vrijheid daar
was zal die armband wel hord zijn door-
geloopen.
Wij lezen in
ïaarlcmsch dagblad:
Gevraagd met Juli een klein vrij
staand Buitenmeisje, le Bid. of
Overveen. Huurprijs 400. Br. No.
8031 hur. van dit blad.
Wc zullen maar hopen dat het een
drukfout is.
Een lustrum.
Wij .lezen in liet Radio-programma van
18 Juni:
Radio-Paris.
8.30 Concert gewijd aan een
Fransch departement.
Zeker aan hi t Fran.sclie ministerie var.
Financiën d<»! binnenkort in een jaar tijd
zijn JOen minister hoopt te krijgen.
ODE AAN EEN VUILNISBAK
Zooals jij aan den walkant staal.
Wie is er meer gezucht op straat
Dan jij, o vuilnisbakkip.
Jij wordt gezocht door groot en klein,
Al is jc inhoud ook niet fijn
En mioserig je pakkic.
Een vuilnisman komt heen langs jou,
Een Jorrcnhaas. een voddenvrouw.
Bij jou is wal le halen.
Een strooien hoed, een oude jas
Die vroeger van een dandy was,
Niet:: hoeft men te betalen.
Een hond, die ruikt van verre al.
Dat bij bij jou wat vinden zul,
Een been of wel een kluif ie.
Een hond lust doorgaans alles wel,
Een afgestroopt tuk worstevel
is voor hem al een ui fit*.
Een kal wroet in je ingewand,
Als jij staat aan den waterkant:
Naar visehkoppen of graten.
Jij geeft aan wie wal hebhon wil.
Jc staat daar sprakeloos en lil
En draagt jc lot gelaten.
Straatjongens zoeken ook hij jou
Naar lappen of een endje touw,
Naar .schallen diep verborgen.
Zij gooien alles overhoop
Op straal en gaan dan op de loop,
Jij ligt daar tot den morgen.
Dan komt de vigilante an
Met oj) de bok dc vuilnisman,
Die neemt jc ruw le jakken.
llij schudt je leeg, je bent maar „vuil"
l)c dienstmaagd laat dan in jou muil
Weer nieuwe voorraad zakken
