Tweede Blad.
!E TUSSGHENPERSOON
Donderdag 17 Juni 1926
VOOR DE RADIO.
Wanneer ik eenige regelen op dit papier
werp, is het om de indrukken weer te ge-
Ten, 'die mij bezighielden van af mijn uit
reis tot aan mijn thuiskomst, na Dinsdag
avond voor (Ie R. K. Radio te hebben ge-
rongen.
Toen ik mij dan in den trein in een
hoekje had verscholen, gewapend met mijn
jasch, waarin de muzieknummers netjes
waren gerangschikt, had ik gelegenheid
dezen weg, waarlangs de trein voortsnelt,
eens te verkennen en meer speciaal de
aandacht te wijden aan de antennes op- en
aan de woningen. En ik heb werkelijk ver
baasd gestaan over het ontelbaar aantal
en tevens kunnen constateeren. dat de ra
dio gemeen goed is geworden. In de hui
zen van den rijke, van den middenstan
der, van den arbeider en ook van den
nak ver in het land liggende landbouwer
zot men zich tot luisteren naar wat langs
den aether wordt doorgezonden. "Want dit
Minima der uitvindingen kent geen afstan
den en neemt evengoed op wat Hilver
sum als wat New York en andere sta
tions uitzenden. De radio is intematio-
naal en verleent onschatbare diensten aan
j pers, handel, het tot leering of vermaak
zich zettende publiek en nog op velerlei
ander gebied. Dengenen, die zich tot luis
teren zetten, komt in allerlei vorm toe
kunst, in religieusen- of profanen vorm,
vocaal of instrumentaal, cursussen in taal
of andere wetenschappen, declamatie en
wetenschappelijke, politieke of wel econo
mische verhandelingen, om nog niet te
spreken van tal van andere vormen van
vermeerdering van kennis of vermaak.
Dit alles demonstreert genoegzaam de
groote macht van deze uitvinding, die
door tienduizendtallen wordt benut. Is het
wonder dat de overweging van het feit,
dat zulk een groot auditorium mij dezen
avond zou beluisteren, tot zelfinkeer
bracht en de gedachte deed levendig wor
den of ik nu niet te vlug de uihioodiging
had aangenomen, vooral waar mijne „we-
nigkeit" een heel gewoon mensch is en
toch heusch niet kan bogen op muzikale
talenten, die zoo talrijk velen tot aange
naam kunstgenot zouden voeren. Doch dat
pessimisme kreeg een gevoeligen lik en
zakte vele graden, toen Wij. in Amsterdam
uitstappende, in figuurlijken zin. in de
armen liepen van den radiq-optimist Pas
toor Perquin, die met zijn volijverigen Se
cretaris den heer Speet, uit Haarlem, de
jvekelijksche reis naar Hilversum stond te
aanvaarden, om, als steeds, zelve-—den-
Katholieken Radio Omroep te ga au ver
zorgen. Deze Voorzitter van de K. R. O.
is de vader van deze zoo nuttige stichting
ea wijdt zich met alle energie aan dit
werk. Zijn joviaal karakter, zijn arbeid
zame persoonlijkheid, zijn onverwoestbaar
optimisme, wat betreft bet welslagen op
den duur, zijn factoren die als strijdmid
delen zeker en gewis effect zullen sor-
teeren. Want er moet alweer worden ge
treden en geen klein beetje ook! 't Gaat
Del de K. R. 0. als eertijds met de stands-
•rganisaties. We zijn al weer wat te laat
tekomen! Eerst kreeg de neutrale vasten
zoet als eerstgeborene en ook onze men-
schen traden al ras te. De pogingen van
Pastoor Perquin, toen reeds gedaan, von
den, helaas, geen steun; het inzicht van
Z#E., dat de vlucht van de Radio ook wel
dingen zou kunnen brengen, die voor onze
P K. luisteraars nu niet steeds te aan
vaarden zouden zijn, werd niet begrepen.
En zoo staan op dit moment de zaken. Nu
moeten alweer onze menschen worden
Ingescheurd van den neutralen omroep en
FEUILLETON.
Roman van E. F. BENSON.
(Nadruk verboden).
11)
(Gisteren ia de feuilleton geplaatst, die
voor heden bestemd was, zoodat er een
was overgeslagen.
"ij geven nu dat gedeelte en herplaat-
hetgeen gisteren is opgenomen).
Aan dat oogenblik zullen we zoo wei-
ÖIS mogelijk denken, en dan alleen als aan
^''gissing, maar we zullen altijd en
liefde blijven denkeu aan dien besten
^"Jer, dien we al die jaren gekend heb-
lpp, die zoo lief en goed was voor ons alle
I .cn ^ien wij altijd zoo vroolijk en ge-
kig gezien hebben. Zoo zullen wij altijd
an hem denken, aan hem en aan zijn lief-
'e nn vriendelijkheid in de jaren, toen we
mei1 échten en liefhadden. En als we
^ns .?®n enkelen keer, zooals wel niet te
ter? za^ z'Jn» met een soort verbijs-
r e wanhoop zullen denken aan zijn
tjjjoe. vergissing, dan moeten we ons al-
j. herinneren dat op de een of andere
eann'eJ; hoewel we het niet uit kunnen leg-
a'Ies is, en zelfs toen was, in de han-
van God."
WfS ^een va°e godsdienstigheid ge-
baa -> iGen mnchtelooze berusting, die
r ?m° |)a(j doen spreken of in het vol-
,aar zoo bad doen bandelen. Ze was
jpn le gevouwen handen bij gaan zit-
■■r/'•afar 'lac^ m.oedig met al haar kracht
j- r" ora de jongens te brengen, waar
M m" *aren' de jongens hun moeder
va i ^°h°'tjcn hadden, of zij hen, is
r«riioi Pr°hlcmen van psychologische
t ingen, waarin we ons niet behoe-
diepen, daar het heele i aar door
dat gaat niet zoo gemakkelijk; daar is
strijd en voortdurende propaganda voor
noodig. En ik heb nog niet allen moed
verloren. Als ik uit de school klap en ver
tel dat in den huidigen vorm de K. R. O.
reeds per jaar een slordige 18.000 kost,
dan zullen er velen zijn die uit deze we
tenschap den moed zullen putten, den neu
tralen den rug toe te keeren en den K. R.
O. bun vijf guldentjes te zenden, opdat
het ideaal van Pastoor Perquin. een eigen
zendstation, ook door den gullen steun
van hen. die als donateurs een hooger be
drag willen toereiken, in hopelijk spoedige
vervulling gaan. Zoo mijmerende stegen
wij in Hilversum uit en aanvaardden den
tocht naar het zendstation. Na een kwar
tiertje gezellig wandelen kwamen wij voor
een landpad en zagen nog enkele honder
den meters in het land. de twee reusach
tige zenders, die, als Eiffeltorens gebouwd,
in den top de enorme capaciteit bezitten,
wat in den microfoon is geboren.heinde
en ver uit to zenden over zeeën en bergen,
langs straten en landouwen qveral. We
treden binnen in „de Studio", de zaal, of
liever de enge ruimte, waarin de micro
foon wordt verzadigd van al bet gespro
kene, gezongene en gespeelde. Verbeeldt u
oen ruimte van enkele vierkante meiers,
geheel behangen met stoffen in allerlei
kleuren en volgeladen met instrumenten,
kasten, stoelen enz., waar tusschen zich te
bewegen heel wat overleg kost. En dan
nog een atmospheer van niet te tellen
graden. En daar langs den wand een
viervoet met de microfoon er op geplaatst.
Dan zult ge onwillekeurig u een groolsche
voorstelling maken van een zoo nuttig en
machtig instrument. Go vergist u deerlijk!
Denkt u bet kleinste fantasieklokje en ge
hebt zoowat de afmeting; ge ziet een tril-
plaatje ter grootte van een gulden en tot
dat nietig dingetje treedt de omroeper, om
te verkondigen, dat de K. R. O. er is en
de uitzending een aanvang neemt. En,
den zanger buiten het geding stellende,
hebben wij in deze enge ruimte, in een
steeds stijgende temperatuur, met bewon
dering neergezien, op een paar jonge dames
van groot muzikaal talent, die met groo'.o
muzikaliteit en heerlijk ontwikkelde tech
niek den luistervinken oogenblikken van
groot en verheffend muzikaal genot hebben
verschaft. Daarvoor verdienen zij hulde
en dank. Doch ook prijzen wij hoog de
spontane wijze waarop zij zich gaarne stel
len in dienst van de K. R. 0., Mej. Frouw-
ke Boomgaard, piano, en Mej. Louise
Wijngaarden, viom, zijn krachten, die in
de muzikale wereld eenmaal een voorname
plaats zullen innemen. De tijd is er nog
niet dat teekenen van bijval in de Studio
kunnen worden gehoord, anders, ik sta er
borg voor, dat zij door een hartelijk ap
plaus zouden zijn-beloond. Toch is de mu
ziek niet als de voornaamste 'factor be
doeld. Op de eerste plaats komt het ge
sproken woord, dat, al naar mate het te
behandelen onderwerp, opvoedend, voor
lichtend, propagandistisch of wetenschap
pelijk is, of ook apologetisch van strek
king. En juist hierin schuilt de groote
waarde van deze mooie uitvinding. En zij
die Dinsdagavond hebben geluisterd naar
den heer Zegers en wat hij voor den mi
crofoon heeft verteld in zijn, referaat over
„Do Katholieken en het vraagstuk der Be
roepskeuze-Voorlichting" zullen ons vol
mondig toestemmen, dat de' behandeling
van deze soort vraagstukken langs dezen
weg van niet te schatten waarde is en in
hun belangrijkheid de aandacht van de
R. K. vragen, waar reeds andersdenkenden
den welverdienden lof brengen aan wat
van R. K. zijde reeds is tot stand ge
bracht, ook vooral door de stoere werk
kracht van den heer Zegers. De buiten
staander stelt zich misschien voor dat de
spreker van den avond voor den micro
foon staat en geba'art! Mis! Hij zit rustig
in een fauteuil en zegt zijn rede mei de
aan zijn temperament eigen voordracht,
steeds er op bedacht zijnde, dat de micro
foon zijn woorden liefderijk moet opne
men, terwijl zoodoende als voornaamste
factor wordt die uitzending mogelijk te
maken.
De. onderbreking van Vaz Dias had mij
ieder van de drie een noodzakelijke steun
voor de anderen was geweest. Want als er
geen vroolijke» jongens waren geweest die
iederen avond thuis waren gekomen bij
mevrouw Lathom in het kleine huurhuisje
van Sidney-street, dan zou zij nooit met
een hoopvol hart door haar werkzamen dag
hebben kunnen komen, evenmin als zij, als
er geen moeder wa9 geweest die altijd
klaar stond om hen te verwelkomen. Nadat
zij in Londen waren aangekomen, had zij
zonder een dag te verliezen een paar pond
van hun onbeduidend kapitaaltje in een
schrijfmachine gestoken, en door veel oefe
ning was zij in een korten lijd in staat, om
met hot klerkensalaris van Reggie genoeg
to verdienen om hun alle drie onafhanke
lijk en met bescheiden comfort te laten le
ven en daarenboven nog iets te kunnen be
talen voor een armzalig atelier in een na
burige straat, waar Charles met al liet
vuur van zijn jong hart eu met snelgroeien
de vaardigheid zwoegde aan zijn onder
broken studies.
Yan hun drieën was het leven voor. hem
hot moeilijkst, omdat hij leefde van liet
werk der anderen en hij bad al zijn
moed uoodig om door te gaan met een
werk dat op het oogenblik vrijwel niets
opbracht. Maar de moed van zijn moeder
vorslerkie den zijnen: zoolang hij door
kon gaan met zijn werk zou het laf zijn
de vrucht van zijn studiejaren in Parijs
niet te laten rijpen en om zoo te zeggen
zijn penseclen te veranderen in pennen en
palet in een kantoorstoel. Daarenboven
voelde hij in zich, geheim en bedeesd,
maar sterk levend, de onveranderlijke
overtuiging van den werkelijken kunste
naar. dat zijn arbeid waarachtige kunst
zou zijn en dat bet geld wel zou komen,
als zijn hart maar bij he't werk bleef.
Maar zelfs met den steun van zijn moeder
was liet hard voor hem, in dien kleinen
bijenkorf de hommel te zijn en hij had
al zijn zelfvertrouwen noodig en al zijn
liefde voor de kunst om door te gaan met
haast mijn trein gekost, doch. waar hij I
dezen avond nog al niet breedsprakerig
was, kon ik nog mijn tweetal liederen zin
gen en door de goede zorgen van den
steeds een oplossing zoekenden Pastoor
Perquin, toen de laatste toon was gezon
gen, in een taxi stappen, die mü met een
meer dan toelaatbare kilometer-verslinden
de vaart, juist op tijd T»an den trein van
10.86 bracht. Eu, terwijl mijne muzikale
dames de luistervinken nog deden ge
nieten van haar virtuoos spel. zat ik rus
tig en wel na to denken over dezen avond,
dio alweer tot nieuwe- en velerlei emotiën
had aanleiding gegeven.
En zoo op liet rythme van deu trein
dommelende kwamen toekomstdroomeu
mijn brein vervullen. Ik zag talrijke knap
pe koppen, als om strijd zich komen aan
bieden om verschillende onderwerpen voor
do microfoon te komen behandelen en
naast het nut, te stichten in eigen kamp,
aan hen, die daar huiten slaan, te toonen,
dat men goed Rooinsch en geleerd tegelijk
kan ziju. Vooral in dezen tijd, waarin men
zou kunnen spreken van de eeuw der zoe
kenden, zou door dio mannen zooveel
bouwstoffen kunnen worden aangedragen,
die in den geest van de luisteraars het
fundament zouden worden, waarop het ge
bouw der kennis van do eeuwige Waar
heid kan opgetrokken, ihderdaad een ver
heven roeping" voor die intellectueels
krachten in R. Iv. kring.
Eu andermaal veranderde het visioen:
zij kwamen die jongeren, doch vooral
ouderen onder de toonkunstenaren, ora de
toch opi niet verkregen talenten in dienst
tc stellen van deze zöo nuttige R. K. or
ganisatie. Ik hoorde hunne (hare) slem-
men. ik beluisterde hun instrumentaal spel
en ik droomde mij een toekomst voor de
K. R. O. die uitgroeide tot een ongeken-
'den en blijvenden bloei. Talrijk veel leden
zag ik zich aanmelden en groote giften
vormden een stamkapitaal, waaruit de
vervolmaking gemakkelijk en onbekrom
pen kon worden bestreden.... Hier een
schok en ik werd mij bewust dat ik in
Leiden was. Iemand hield mij aan en
vroeg waar hij zich bij al die in mijn
droom genoemde personen zich kon ver
voegen en gaarne noemde ik hem 't adres:
Pastoor L. H. Perquin O. P.. voorzitter
K. R. O., Pastorie Spuistraat 12 Amster
dam.
H. W. SPENDEL.
Gereiewgale Berichten
Voor de watersnood-ramp.
Nog 20.000 van h'*? Roode
Kruis.
Het hoofdbestuur van liet Nederland-
scho Roode Kruis heeft weder een bedrag
van 20.000.gezonden aan de Algemce-
ne Vereenigde Commissie tot Leniging van
Rampen door Watersnood in Nederland.
Het hoogc water.
Men schrijft uit Nijmegen aan de Msb.:
Schreven wij dezer dagen, dat in de
streek van Waal n Rijn voor nieuwen
was werd gevreesd, die vrees is maaralle
zeer uitgekomen.
De stand van heide rivieren is nu zooda
nig, dat niet alleen de lage deelen der
uiterwaarden onder staan, maar dat bin
nen een paar dagen ook de hooger gelegen
weilanden zullen onder loopen. De schade,
die nu reeds zeer groot i3, wordt dan
enorm. Tal van veehouders zijn gedwongen
hun vee op stal te halen.
Op verschillende uiterwaarden in de om
geving van Nijmegen, waar het hooi al op
stapels staat, zijn deze reeds aan alle kan
ten door het wassende water van den ver
bindingsweg afgesneden. Daar dit gemaai
de gras zeer veel van den regen heeft ge
leden, is het sterk in waarde gedaald.
Wat al voor een grooten verliespost deze
nituwe hoogwaterstand brengt, kan men
nagaan, als men weet dat bij de dezer da
gen in Maas en Waal gehouden hooigras-
verpachtingen verschillende perceelen naar
schatting op 20 per 500 kg. komen.
zijn werk met al de toewijding die kunst
vordert. En moedig zette hij week in,
week uit, zijn studies voort. Het teekenen
was altijd zijn zwakke punt geweest en
uur na uur zat hij, naar gispen of naar
een geraamte, dingen die hij overgehouden
had uit zijn rijke Parijsche dagen, gedul
dig anatomische studiën te maken. Zoo
als het altijd gebeurt, gingen er dikwijls
lange weken voorbij, zonder dat hij zelf
vooruitgang merkte, maar van tijd tot
tijd kwam hij toch tot de ontdekking dat
hij vasteren grond onder zich begon te
voelen en wist hij dat het gebrekkige en
aarzelende uit zijn lijnen verdween.
Maar dat was geen reden voor hem om
zichzelf te feliciteeren en op te houden met
werken, maar hij ging door met het vuur
eu tegelijkertijd met het eindeloos ge
duld, die karakteristiek zijn voor den
echten student. Van nature zag hij kleur
en wist hij van een compositie een geheel
te maken.
De morgen was zoo warm dat rusten
maar het beste was; tusschen de bloemen
van spirea en wederik en met de koelte
van liet stroomende water dat monotoon
ruischte, naast ben, zaten do jongens te
prai lui onsamenhangend, lang na het
ont'' Maar iets te doen, ondanks hun
besluit om den morgen lui door te bren
gen en Reggie begon den ontbijttrommel
om te wasschcn en Charles ging nog eens
kijken naar het schilderij dat hij op den
ezel had laten staan. In zijn hart wist hij
dat het klaar was, maar in de begeerig-
heïd van zjin jeugd hoopte hij 'bijna op
nog een gelukkigen penseelstreek. Hij wil
de niet raken aan wat hij wist dat goed
was, hij hoopte alleen iets te vinden, waar
hij zich nog met voordeel aan kon wijden.
Hij draaide om een hoek. waar wilgen
de wuterkecring verborgen; zijn schilderij
stond een meter of twaalf van hem van
daan. Maar tu6schen hem en zijn doek
stond een groote bleeke man, die er met
Tragisch^ongeluk.
Uit Eibergen" wordt gemeld: Even over
de grens naderde ecu bruidsstoet. Met. do
bedoeling door de inzittenden, volgens oud
gebruik, gelracleerd te worden, loste een
Duitsch grenscommies een vreugdeschot.
Het tweede schot trof helaas een 17-jarig
meisje uit deze gemeente, dat eenige mi
nuten later aan de bekomen verwondingen
overleed. De commies is onmiddellijk in
verzekerde bewaring gesteld.
Dit schieten bij liet passeeren van een
bruidsstoet is een oude traditie dienende
om de T.boozo geesten" van den bruidswa
gen te weren.
Ernstig motorongeluk.
Gisleren"is do beer Somers, mijnopzich-
ter van do Staatsmijn Wilhelmina te Ter-
winselen met zijn motor vermoedelijk ten-
gevjlgo van een motordefect in volle vaart
tegen een viaduct te Eygelshoven gereden.
Zwaar gewond werd hij naar liet hospitaal
te Heerlen overgebracht, waar hij van de
laatste H. H. Sacramenten, werd voor
zien.
Doodelijke val.
Te Almelo is do, schilder F. T. achter
over van een steiger gevallen en on het
hoofd terecht gekomen. Bewusteloos en in
zorgvollen toestand werd hij overgebracht
naar liet R- K, Ziekenhuis, waar hij spoe
dig overleed.
Aan de gevolgen overleden.
TTot 13-jarige jongetje, dat to Iers eke,
gelijk gemeld, bij een val van de fiets met
hot. hoofd in de punten van een ijzeren hek
i'-recht kwanu is aan de gevolgen overle
den.
Door den vloer gezakt.
Bij de afbraak van het woonhuis van D.
te Goor zakten de aannemer P. Jebbink en
de opperman B. Altema door den vloer
der eerste verdieping, er kwamen op een
hoeveelheid afbraak terecht. Bij den eerste
Werden inwendige kneuzingen geconsta
teerd, de andere bleek zijn schouderblad te
hebben gehroken.
Nederlander in Engeland ter dood
veroordeeld.
Door liet Essexgerechtshof is gisteren de
Nederlander Joh. Jos. Corn Mommers,
oud 42 jaar, van beroep huisschilder, die
terechtstond onder verdenking van moord
op Augusta I'lombini, oen 21-jarig Ita-
liaansch meisje, schuldig bevonden en
ter dood veroordeeld.
Mommers heeft tijdens den oorlog in het
Engelscho leger gediend Op den avond van
den 7den Mei gingen beklaagde en het
meisje uit wandelen. Later kwam liet meis
je wankelend liet huis van haar moeder
binnen, met oen snijwond in haar hals.
Zij zonk ineen en stierf. Mommers werd
gearresteerd; op zijn kleeding werden bloed
spatten gevonden.
De verdediger wees er op, dat beklaag
de getrouwd was. Het meisje had hem
meermalen gesmeekt haar mede te nemen,
en loon hij dien avond zeide, dal hij „mor
gen wel eens zou zien", bracht zij zich een
snede in den hals toe.
Een patholoog meende, dat de aanwe
zigheid van bloed op de handen en de
richting van de snijwond meer wezen op
zelfmoord dan op moord. Een andore dok
ter was eenzelfde meening toegedaan.
In de getuigenbank verklaarde Mom
mers, dat het meisje hem steeds gesmeekt
had, haar mede te nemen. Hij was verwon
derd, oen scheermes in haar handen te
zien; hij nam het haar af, zoo zeide hij,
stak het in den zak en wandelde weg. Hij
wist niet, dat het meisje zich verwond had.
„TeL"
De schietpartij in \De Krim" te Enschedé.
Men meldt uit Enschedé: In verhand met
den moord in de Volksbuurt .,I)e Krim",
aldaar, zijn nog verschillende bijzonderhe
den bekend geworden. In die buurt was
tegen den dader S. een zekere antipathie
ontstaan, doordat deze eens tets bij de
politie had aangegeven. De man woonde
in een voorkamer en daaruit heeft men
getracht hem Ie verdrijven door inwerpen
zoo'n aandacht naar keek, dat liij niet
hoorde dat er iemand aankwam. Niet
voor Oharles aan zijn elleboog stond, zag
Craddock hem en keerde hij zich om.
En hij legde in zijn manier van doen
den oerbied, dien hij bewaarde voor her
toginnen en voor talent.
„Ik ben bier ongevraagd naar too Re-
komen," zei hij, „on dat was brutaal van
me. Maar in werkelijkheid ia dit mijn
tweede bezoek. Vanuit een boot. waar ik
toevallig inzat, heb ik uw schilderij al op
eehigen afstand gezien. Sindsdien bent U
gelukkig geïnspireerd geweest. De Muze
heeft TT vanmorgen een fortuinlijk be
zoek gebracht."
Charles zei- niets, maar zijn oogen onder
vroegen den indringer met een aarzelende
verwelkoming. Maar al gauw veranderde
die in een soort verbaasde en sidderende
hoop. Bestonden er dan feeën aan den
Theemsoevcr? Zou deze dikke, bleeke man
er een zijnt
,.U hebt een bewonderenswaardig schil
derij gemaakt," ging de mogelijke „fee"
door, „en de manier waarop U het moei
lijkste deel behandeld hebt U weet
natuurlijk dat ik het licht en de Rchaduw
bedoel op dat prachtige figuurtje is
meesterlijk. Natuurlijk zijn er fouten, veel
fouten, maar U kunt zien, en U kunt tee
kenen, cn U kunt schilderen."
Craddock zag de lippen van Charles
trillen en hoorde dat het hem moeite kost
te meester te blijven over zijn slem.
„Meent U dat werkelijk!" stamelde hij.
„Tenzij ik mij erg vergis; en het is
mijn levenswerk geweest om uit te zien
naar hen die kunnen zien en teekenen en
schilderen. Maar ik ken uw naam niet.
En ik weet zeker dat ik nooit eerder werk
van TT gezien heb, cn daar het ook mijn
taak is den nnam en het werk te kennen
van alle jonge mannen die kunnen schil
deren, vermoed ik dat U uw artistiek de
buut om zoo ie zeggen, nog voor U hebt.
Maar ik zal U buitengewoon dankbaar
UIT DE RADIO WERELD
Programma voor Vrijdag 18 Juni.
Hilversum 1 0 5 0 M.
12.Politieber.
56.Yooravomlconcert door liet II.
D.O.-orkesf. o. 1. v. Fr. Lupgcns.
6.307.30. Fransche les voor begiun -ra,
door den heer Gh. Mielies.
7.Politieber.
7.45 en 10.Perstor.
8.10. Eerste Kurhausconcert in Sc lieve-
ningon. Opening van het Seizoen. B e et -
li o v e n-a v o n d. Het Residentie-orkest o.
1. v. Prof G. Schnoevoigt. 1. Ouverturo
„Egmonl". 2. Eerste symphonie. Pauze.
(In de pauze in de Studio: I.ezing door
don heer Schiirmann, over: De Ncderland-
sche middenstand). 3. Zevende Sympho
nic.
D a v e n t r y 1GOO M.
11.2012,50. Concert door het radio-
kwartet en solisten (sopraan, bariton,
viool).
12.501.20. Orgelconcert door Al.,; n-io
Ronton, van de St. Mary Le Bow-lu rk.
I.20- 2.20. Lunchmuziek.
3.40. Fransche les.
4.05 Concert. Handel-Grieg programma
5.05. Concert. A. Jay, bariton. 1). Hog-
bou. piano.
5.35. Kinderuurlje.
6.20. Dansmuziek.
7.10. Uittreksel uit de radiobladen.
7.20. Tijdsein Big Ren, weerber., nieuws
Lezing: Seen on the screen.
7.45. Piano-etudes van Scriabin.
8.Causerie.
8.20. Muziek door het Grand-Tlotel-or-
kest. Eastbourne. S. Robertson, bas. A
Sandler, viool.
0.20. De Beethoven A-major cello >ona-
te en andere korte stukken. A. Lcon, cello.
V. II. Hutchinson, piano.
9.50. Weerber., nieuws on lezing: Lifo
in the sea at midsummer.
10.20. Variété. Munro en Mills, g -yn-
cop, duolten, Pb. Gijjbs en partner, zang
en syncopatie. Scaln-bnnjo. E. Mackfar-
lnne, liedjes. E. Reed, conferencier. M.
Constanduros, zang.
II.3012.20. Dansmuziek.
R a d i o-P a r i s. 1750 M.
12.50. Concert Lucien Paris, piano
viool, cello).
5.05 Jazzband René André. M. Norcel,
zang.
8.50. Concert, gewijd aan een Franscli
departement.
Könlgswusterhausen 1300 Al.
8.50. Concert. N. Rimsky-Czejian, viool
G. Bokser, cello. J. Kramer, piano. L.
Pyrmonl, zang. Cornet, kwartet. E. Trans-
kv, tenor. Daarna nieuwsber.
Brussel 480 M, A ïi l w e r i>^ n 265 JC.
8.35. Galaconcert, gewijd aan de Slag
bij Waterloo. Muziek, gedichten eu vertel
lingen.
M ii n a t, c r 410, M
1.35— 2.50. Symphonic B-dur e:i i! mul
Schubert.
4 05. Kinderliedjes.
5.05. Lezing: Das Deulschtum iu Siiil-
A frika.
6.05. Lezing: Das Londoner Abkuminen
uud seine Bedeutung fiir die Deut -che
Volkswirtflchafl.
7.30. Lezing: Körper-Seelen Problem.
8.20. Spaanscho les.
9.05. „Der Stabstrompeter, zangspel in
4 neten van Mannstedt
van de ruiten, het gooien met emmers wa
ter en andere projectielen. Onlangs werd
S gewond door oen messteek. In den vroe
gen morgen van Zondag jl. hoorde S.. naar
hij aan de Justitie heeft medegedeeld, aan
zijn slaapkamerraam morrelen. Een man
zei toen: „Kruip er maar in" S dacht, dat
men bein wilde vermoorden hij was
reeds een paar keer bedreigd en heeft
toen vanuit zijn bed oen revolverschot ge
lost, waardoor Langkamp doodelijk uvnl
zijn als U mij uw schiderij, hier en op het
oogenblik, wilt verkoopcin En als TT het
mij niet af wilt staan voor vijftig pond,
dan zal ik U zestig moeten bieden.
Charles keek verbaasd om zich heen,
eerst naar Craddock, toen naar zijn schil-
dcrij, toen naar de watcrkcering, bijna
alsof hij verwachtte dat zij spoorloos zon
den verdwijnen, zooals do gewoonte van
droomen is.
„Meent U werkelijk dat U er mij vijftig
pond voor wilt geven?" vroeg hij.
„Neen; ik zal er TT zestig geven. Maar
kom or niet meer aan. Neem van mij aan
dat het klaar is. Of wist U" dal al?"
„O, zeker," zei do jongen. „Tk heb lint
een uur geleden afgemaakt. Maar ik kwam
terug om er zekerder van te zijn."
„Nu dan, wilt TT hot. dan naar mij op
sturen naar dit adres, als TT uw kamp op
breekt, dat is te zeggen, als ik het voor
recht van den koop mag hebben?
Deze herhaling gaf een zekere werke
lijkheid aan het onderhoud: menschen in
dropmen waren niet zoo volhardend cn
Charles liet een klein vroolijk lachje lioo-
ren toen Craddock hem zijn kaartje over
handigde.
„Of was U van plan het ten i to
stellepï" vroeg hij.
„Hot was mijn bedoeling lo probeeren
het op de herfsttentoonstelling tc bren
gen van de „schilders cn etsers," zei
Charles.
„Tk heb or geen bezwaar tegen, op voor
waarde dat ik eerst eens met U mag pra
ten en U zekere voorstellen mag doen."
Craddock keek weer naar het schilderij
en was zekerder dan ooit van zijn stekende
kwaliteiten. Het had eenheidhet was
een schilderij van een jongen die juist op
het punt stond in door een door do zon
verlicht water te duiken, cn niet cen'jon-
gen, en een water, en wat zonlicht, een los
sa men voegsel van dingen in verf. Het
tintelde van frischhcid en leven cn de
verrukking van een welgeslaagde poging;
