Twsede Blad
TITS EN JACK
Hot boek is in twee deelen verdeeld. Het
eerste deel is een breode inleiding; liet
tweede bevat het sociale programma van
het eiland Utopia. De beschrijving van
liet eiland, de uiteenzet ting van dat pro
gramma geeft ons een zekere Rafaël Hytli-
lodacus (knap in praatjes), die Morus in
zijn plaats als zegsman laat optreden en
die zulks doet met zoo'n fijnen tact en
zoo'n groote nauwkeurigheid, dat de le
zer in den waan komt dat Utopia een wer
kelijk bestaand land is. Het zou u gaan
vervelen een uiteenzetting van dezen ro
man te moeten lezen. Toch wensch ik even
op to merken, dat, geheel anders dan hij
Plato, de familie het middelpunt der
samenleving is. De oudste iu elke familie
is het familiehoofd. Is de eene familie
te groot, de andere to klein, dan worden
de leden, die er te veel zijn, naar kleinere
familiën overgebracht.
Er is een arbeidsplicht van zes uren
daags. Vrijgesteld hiervan zijn de geleer
den. Particulier eigendom bestaat niet en
tocli is er overvloed van alles. Er lieerscht
godsdienstvrijheid. De meeste Utopiers
gclooven aan een God en aan de onsterfe
lijkheid der ziel. Het goede wordt hierna
maals beloond, het kwade gestraft.
We verlaten Utopia en hegeven ons nu
naar den „Zonnestaat'' of „Civitas Solis",
cns beschreven door den Dominicaner
monnik Thomas Gampanella (15681639)
Welk een verschil vertoont deze roman
vergeleken met de Utopia! Hier alles in
bekoorlijke taal voorgesteld, licht en vlug,
daar in do „Givitas Solis" een taal, die u
zwaar en stroef in de ooren klinkt. Dit
laatste moet ons niet verwonderen, want
dc omgeving, waarin Gampanella het
boek schreef, zal er wel van grooten in
vloed op geweest zijn: hij schreef liet in
de gevangenis, in den duisteren kerker.
Buitengewoon geleerd, doch woelziek van
aard, liet hij zich meeslepen in de politie
ke verwikkelingen, die in zijn tijd Zuid-
Italië en vooral Napels verontrustten, dal
toen tot Spauje behoorde. Het gevolg hier
van was, dat de Spaansche regeering hem
gevangen liet nomen. Niet minder dan 26
jaren zuchtte hij in den kerker, waaruit
hij in 1626 op voorspraak van Paus Ur-
banus VIII werd bevrijd. Nu zal hel ons
niet bevreemden, dat 't boek zware en som
bere beelden geeft en dat liet, al heet het
naar de zou, weinig warmte en licht heeft
verspreid. Maar wat ons wel moet be
vreemden is, dat een monnik zulk een boek
beeft durven schrijven, oen boek, dat van
geen huwelijk wil weten en heiligste hu
welijkswetten met voeten trapt op een
i\ijzc, die de meest verhitte en bedorven
verbeelding te boven gaat.
Wo laten dit boek, dat overigens weinig
indruk gemaakt heoft, verder voor bet
geen het is om ons eenige oogenblikken be
zig te houden met een mooieren Staats
roman n.l. met „l'Histoire des Sevarambes'
d.i. „De geschiedenis der Sevarambers",
geschreven door een Franschman om
streeks 1677 en wel door een zekeren Vai-
rassc d'Allais, van wien niets anders be
kend is dan de naam. Wie de Utopia van
Morus gelezen heeft, vindt in dezen ro
man weinig nieuws, of het moest zijn de
beschrijving' van iedere stad, die uil niets
anders bestaat dan een reeks van groote
vierkante gebouwen, elk bewoond door
v/el 1000 mcnschen. Die gebouwen zi.in
voorzien van allerlei geriefelijkheden, heb
ben platte daken met wandeltuinen, waar
in de families, die het groote gebouw be
wonen, den tijd kuunen doorbrengen. Zul
ke gebouwen noemen de Severambers os-
masiën. Deze menschen zijn zonaanbid-
ders. Het huwelijk is hun heilig. Ontucht
en dronkenschap worden streng gestraft.
Hot boek is heel aardig geschreven en
prikkelt in bet begin de nieuwsgierigheid,
misschien ook wel, omdat liet voorname
lijk Hollanders zijn, die tengevolge van
'n scbipbreur, de daarin beschreven avon
turen beleven. Dit heeft er zeker wel toe
bijgedragen, dat het werk al zoo spoedig
ill hef Nederlnndsch vertaald te D<> vn«-
gcr door mij gebruikte vertaling dateerde
van 1682 en was iu Amsterdam uitgege
ven.
De vorige eeuw beeft, behalve Bellamy's
Looking Backward nog een staatsroman
opgeleverd en wel „Voyage en Icarie" d. i.
Een reis in Icarië", van den Franschen
communist Gabet, een boek, dat, uitgeko
men in 184*5herdruk op herdruk beleefde,
dus veel gelezen werd, on daardoor een
grooten invloed heeft uitgeoefend, waar
over in een volgend opstel gesproken zal
worden. Het was een boek geschreven in
echten reclamestijl» vol uilroepteekens om do
aandacht te- trekken, waardoor het zou
kunnen werken op de groote massa, het
geen ook inderdaad gelukte. Het brengt
ons in oen tooverland vol heerlijke steden
liggende aan zilverblauwe stroomen, waar
langs prachtige wegen zich uitstrekken.
In één woord alles is in dat Icarië even
schoon en men denkt niet meer aan de
verdorven maat schappij als men door den
schrijver geleid wordt door dit land der
gemeenschap overvloeiende van melk en
honing. Hier geen persoonlijk eigendom,
geen geld, geen handel onderling, geen
winkels, geen onderscheid van rang of
stand, geen koffiehuizen en geen kroegen,
ja hoe vreemd het moge klinken zelfs
geen slechte menschen, want de grootste
slechtaards en deugnieten worden onder
het rechtvaardige bestuur ca door do
goedo voorheelden der Icariërs, bravo en
deugdzamo menschen. Wie zou zoo'n land
niet willen bewonen?
En hoe stonden nu de schrijvers zelf
tegenover hun werk?
Plato zegt ergens in zijn boek. dat zijn
Staat een ideëelö Staat is, een staat alleen
beslaande in zijn gedachten.
De Utopia wordt door Morus zelf en
door diens vriend Erasmus als zuivere
scherts behandeld, zooals uit een zijner
brieven aan Erasinus bewezen is.
Gampanella hield zijn Zonnestaat naar
allo waarschijnlijkheid voor niets anders
dan een droombeeld, hetgeen door som
mige geleerden uit andere werken van den
schrijver aangetoond is.
Van Vairasse weet men niets en van
Cabet en Bellamy moet men aannemen,
dat zij het met do ideeën en grondstellin
gen, die zij in hun romans vastlegden,
volkomen eens waren.
Merkwaardig is wat Prof. Quack in
Deel I blz. 200 zegt van dc schrijvers dier
staatsromans. Hij schrijft het volgende:
„Hun auteurs const moeren, veelal in
hun studeercel zittend, eon min of moer
fantastisch droomland, waarheen hun
gedachten vluchten kunnen, wanneer de
woelige en wisselvallige werkelijkheid hen
verveelt. Het zijn construction van liet
versland, van het brein, geen verzuchtin
gen of angstkreten van het hart. Maar in
die droomwereld, die zij op 't model van
Plato als staat zich dachten, voeren zij
nu radicaal al de hervormingen en verbe
teringen in, die zij op aarde zoo moeilijk
konden tot stand brengen: daar geven zij
speelruimte aan hun aspiraties naar bur
gerlijke cn godsdienstige vrijheid: daar
leveren zij ter zijde een sarcastische satire
op het bederf van kerk-en1iof: daar ïn
dien staat meestal op een ver eiland
geplaatst in do onbekendo mysterieuse In
dische Zee, waar een Columbus en Ame-
rico Verspurri zeilden vormden zij
een denkbeeldige maatschappij, waar
alles verstandig zou zijn ingericht, waar
dc tegenstrijdigheden der bestaande ver
houdingen niet zouden voorkomen, waar
geleerde humane menschen een vader
land voor hun geest zouden vinden. En
als om te toonen tot welke klasse van
menschen zij eigenlijk zich richtten,
schreven zij (vooral in het begin) alleen in
't latijn.''
Met deze woorden, geschreven door
zulk een geleerd en bevoegd beoordeelaar
als Prof. Quack, kan do lezer afleiden, hoe
wij over den inhoud der staatsromans
hebben te denken.
P. G. HOCKfi.
Vrijdag 4 December f925
DE STAATSROMAN.
II
De lezing van Bellamy's „Looking Back
ward'' deed bij mij den lust ontstaan ken
nis te maken met den inhoud van andere
staatsromans. Zoo kwam ik dan iels te
welen van do „Republica" van den Griek-
schen wijsgeer Plato, die van 429347 v.
Clir. loefde. Dit werk, ook voor ons lees
baar door twee vertalingen één van Dr.
Burger en een andere van Dr. van der
Hoek is voor ons, gewone menschen,
zeer moeilijk te begrijpen. Dat komt, om-
dal wij ons geen voorstelling kunnen vor
men van de maatschappelijke verhoudin
gen, die ten tijde van Plato in Griekenland
bestonden en die hemelsbreed afweken
van die, welke wij kennen. Eerst, wanneer
men daarvan een diepgaande studie heeft
"gemaakt, kan men don inhoud van de Re
publica naar waarde schatten en van de
lezing genieten, want hij past zich geheel
san cn berust geheel op den toestand,
waarin de maatschappij der oude Grieken
verkeerde. Ik acht bet daarom voldoende
er'op to wijzen, dat Plato goederengemccn-
schap vorderde alleen voor de twee hoo-
gere standen, nl. voor den stand der ge-
leerden ea voor dien der krijgslieden of
r wachters van den Staat; dat voor het hu-
woüjk in die standen als men het hu
welijk wil noemen de gezondste per
sonen werden uilgekozen, ook alweer door
den Slaat: dat de welgeschapen kinderen,
uit dio huwelijken gesproten, door den
Staat werden opgevoed, zoodat de familie
band werd verbroken, terwijl verder de
zwakkere kinderen uit den weg geruimd
moeten worden. Met den derden stand der
Grieksehe samenleving bemoeide Plato
zich bijna inHiet geheel niet.
Ik herbaal het, voor ons, menschen
uit dp* vieuwsten lijd, die zoo ver van
de grijze oudheid afstaan, bevat doze ro
man veel wat voor ons onbegrijpelijk is en
derhalve niet te waardeeren valt, want
inderdaad vindt men bij Plato veel goeds,
vooral o'» het gebied der opvoeding, waar
aan veel aandacht wordt gewijd.
Veel feegrijpeliiker voor ons is de „Uto
pia" va* den beroemden en geleerden
slaatsnja» Thomas Morus. Hij leefde van
14781535 en klom in den staatsdienst
op tof de waardigheid \an Lord-Kanse-
lier onder Hendrik VIII. koning van En
geland (15091547). Zooals u bekend
zal zijm. scheidde deze vorst zich van
zijn wettige echtgenoote Catfcarina van
Arragow om te kunnen trouwen met Anna
Boliin T)e Paus weigerde zijn toestemming
voor die scheiding, die de meeste hoogge
plaatste staatslieden in Engeland goed
keurde*, waarop de koning zich met zijn
i-ijk van de Katholieke kerk losscheurde en
zich zoH hoofd maakte van de Engelsche
kerk Worus kon zich met dit alles niet
vereenteen en moest ziin trouw aan het
Katholieke geloof in 1535 met don dood
op het schavot boeten In 1886 werd hij
zalig verklaard.
De Ulnpia zag het licht in 1516 en
maakte zoo'n geweldigen opgang, dat het
boek in büna alle talen overgezet werd en
door alle bevoegde kunstrechters van. dien
tiid eev>ro7,pn werd als een meesterstuk van
dichterbike vinding en keurige taal Meen
evenwel niet, dat liet eeu „chrïsteliik'' boek
is. Verre van daar, want alle Staatsro
mans, die ooit verschenen zijn, stollen
zich buiten de Christelijke levensopvat
ting
FEUILLETON.
door
PASSÉ PARTOÜT
7)
Tits, do lastpost, het kruis van do famïu
lie wist niet, wat-ié hoorde. H:j zou dus
na don dood van do tantos tienduizend gul-,
den erven! Dat was schitterend, dat was
- edeImoed'-g van Oom Govert.' Er was
slechts een „maar" aan verbonden. Tante
Sophie was vijftig en tante Suzc was ze
ven en veertig jaar. Het was dus niet
onmogelijk, dat-ie nog dert ig jaar op z'n
geld zou moeten wachten.
Aan den Heer Lambertus Warskamp
heeft do overledene drie duizend gu'den
nagelaten, 'n even groot bedrag aan Cor-
nelis Johannes en 'n evengroot bedrag
aan Gozewinus Hermanns. En hiermede
is de verdeeling van de nalatenschap be
ëindigd.
Maar, maarstotterde Lam.
Drie duizend voor ieder van ons?
Ba's 'n schijntje!
Dns dan i's dc hecle nalatenschap Gen
en drie maal drie duizend, dat maakt
Is dat alles? vroeg Kees.
De rest is zeker voor Jet Lotjes?
vroeg Wines.
Dat hadden we wel gedacht.
Die heeft wel gezorgd, dat ze bin
nen was.
Is er niets, niets meer te verdoelen,
meneer de notaris?
Alleen nog 'n ouwe hond. de zieke
Jack, Die kan ieder krijgen als-io wil.
Laat Jet die kromme hond dan ook
Blaar houen, zei Lambertus
't Beest moet 'n onderdak hebben, zei
do notaris. Wil niemand zich over dat
ouwe beest ontfermen?
Ik zou t wel doen. zei Kees, maar
ik heb 'n zaak en zoo'n ouwe vreemde
hond went toch niet meer bij 'n ander.
Wij zijn as de dood van honden, hè
Suze?
0, asioihJ'ef. geen honden op 'n boven
huis, viel Sophie haar bij.
Hé, tante, smeekte Theo.
T:'s, hou je d'r builen.
Ik heb kleine k'ndcren, zei Lam, da's
to gevaarlijk. Laat Wines hom nemen.
Ik? Hoo krijg je het in ie hersens?
Ik hen allo dagen op reis Wio 'n hond
heeft, moei voor 't heest kunnen zorgen,
die mo:t met 'n uit kunnen gaan. Ik ge
loof, dat m'n kostjuffrouw me zou zien
aankomen met zoo'n mormel.
Doe u me 't genoegen, zei de 'notaris
tot Tits on roep n Juffrouw Letjes, de
huishoudster even hier.
Theo ging naar het sous-terrain on
kwam terug met de b'oeke, nijdig-uitz'en-
de Jet, aan wio dc notaris vroeg:
Is u bereid voor den ouden liond van
uw overleden meester tot aart z'n dood te
zorgen?
Laat 'm dat mormel ook maar houen,
als-io me geen cent nalaat voor de drie
jaren, die ik hier as 'n slavin gesleten heb.
En Jet liep terug de trappen af naar
de keuken om daar tegen de meiden ver
der linar gemoed to luchten.
Notaris, riep Theo, mag ik Jack asje
blief meenemen?
TT?
Ja. ik ben goed beschouwd, net
zoon arme b'iksem als die hond Geef 'm
maar aan mij, dan zal ik 'm wel verzor
gen. 'n Snee brood zaal ik altijd nog wel
kunnen verdienen voor dat ongelukkige
beest.
Meent u dat in vollen ernst?
Natuurlijk notaris, geef me z'n hals
band en z'n driivkonsbakje maar.
T'ts, dat zal je wel uit jo lijf laten,
hoor! dreigde tante Suzc, dat beest komt
bij mij niet over den vloer. Waarom la
ten zo hem niet aan '11 sponsje ruiken,
dan is-ie uit z'n lij en.
Dat mag niet, juffrouw, zei do nota
ris eenvoudig, omdat de overledene in z'n
laatste wilsbesclrkkdng heeft doen opne
men, dat Jack tot aan z'n laats ten dag
uitstekend verzorgd moet worden en dat
hij, die zich hiertoe eerlijk cn spontaan
bereid verk'aart, de rest van z'n vermogen
zal erven. Die rest is ntet onaanzienlijk.
Ze bestaat uil: Het huis met alles wat daar
dn is, do tuin en 'n pakket aandoelen in
zeven ruhher-p'antag-.s tot een gezamen
lijk kapitaal van zevenhonderd en acht en
vijftig-duizend gu'den. Do minderjarige
Teodorus Warskamp wordt al zoo hiervan
de erfgenaam plus van den zieken ouden
hond.
De oogen van alle famil'eleclcn staar
den den notaris aan, of zo in hem den
duivel in eigen persoon zagen. En het
duurde geruimen ti/jd eer iemand liet
waagde 'n opheldering le vragen.
Lam, wiens comediie-aehlige vrijpostig
heid nu opeens n echte verontwaardiging
overs1 oeg, was de eerste die sprak:
En u zei daar straks dal er niks meer
te verdee'en viel.
Daar viel op dat moment ook niets
meer le verdee'en. Volgens den wil van
den overledene was ik verobcht. na de
verdee'ing der negentien duizend gulden,
do familieleden af te vragen, wio hunner
here'd was, den ouden hond van den over
ledene onderdak en verzorging te schen
ken.
Als iik geweten hadzei Suze.
Ja, als, als'
Voor drie kwart millioen verzorg je
al de honden van de wereld.
Maar hoe kan 'n minderjarige
vroeg Suzo.
D'o minder jarige wordt negen Gen
jaar en als eigenaar van zoo'n groot for
tuin zal er wel ge'ecen^eid zijn. meerder-
jarg verklaard te worden.
Heeft een van de dames of hoeren
nor ie's te vragen?
Allen zw ren. Maar Suze riep opeens:
Eén r' ng doet me p'ezior: Dat mira
kel van 'n huishoudster krijgt dan toch
ook hot deksel op d'r neus.
Dan kan ieder uwer, als-ie dat ver
kiest. Ion nf.iiicn kantore inzage komen
nemen van het testament. Goeie morgen.
De no'aris vertrok, en toon de buiten
deur achter hem dtehl geslagen was, be
gonnen do onterfde broersen'zusiers ve-
ïrjnige opmerkingen te maken.
Wat 'n trailer.
Zoo'n testament bewijst, dal we met
'n gek lt> doen hebben.
Was-iie wel t oor-kenbaar?
UIT HE PEffia
KATHOLIEKE STAATKUNDE!
Naar aanleiding van liet afwijzend ant
woord, dat de 11.-K. Tweede Kamerfractie
op het aanzoek van nir. Ma reliant heeft
gegeven, schrijft De Nederlander:
„De R.-K. Kamerfractie bleek als steeds,
ook nu weer ineesteressc in wat wij noe
men „Real-politiek".
De Tijd maakt hierbij de zeer juiste
bemerkingen
„Deze karakteriseering van de katho
lieke staatkunde is onvolledig, en dus on
juist.
Real-politiek is de politiek dergenen, die
met Sprengler zeggen: „Für den echten
Staatsmann gild es nur politiseho Tatsa-
clien, keine politischen Wal illicit en".
Zulk een real-politiek, die ook aan het
onzedelijkste recht kan geven, wordt door
ons, Katholieken, verafschuwd.
Het antwoord der R.-K. fractie bewijst,
dat bij haar de beginselen voorop staan.
Zuivere werkelijkheidspolitiek, in de door
Sprengler bedoelden zin, zou het aanbod
van nir. Marchant tot behoud van liet ge
zantschap on schrapping van ari. 123 R.
R. hebben aanvaard: maar liet bereikbare
voordeel moest lijdelijk wijkon voor prin
cipieel bezwaar, dat samenwerking met
do S. D. A. 1'. lot de uiterste noodzaak
doet verschuiven.
Dc staatslieden, die in dc R.-K. fractie
leiding geven, zijn mannen van beginsel,
die de werkelijkheid zien. Zij behooren
niet tot degenen, die -oordcelen dat voor
den politicus enkel en alleen „politiseho
Wahrheiten" zouden gelden en do „Tat-
sachen" kunnen uitgeschakeld worden; zij
willen niet, met voorbijgaan van de werke
lijkheid, „ins Blaue hincin". iu de ijle
lucht, met waarheden en beginselen scher
men. Integendeel. Goede, eclil-katholieko
staatkundo vergt, dat do leiders met do
waarheden, met do beginselen èn met do
feiten gelijkelijk rekening houden.
Real-politiek is verderfelijk.
Met beginselen schermen alléén doemt
tot machteloosheid.
Do wcrkelijko staatsman toetst dc feiten
aan do beginselen, rekent mot heide en
voert een beginselvasto reaal-politiek.
Dat is do juiste karakteriseering van do
politiek der R.-K. fractie."
NIET TE OVERTUIGEN.
De Rosidontiobode schrijft:
Toon „Het Volk" de vorige week schreef,
dat het gaarno overtuigd werd van het
nationale belang van een gezantschap bij
den Paus, indien van katholieke zijde
maar eenige moeite word' gedaan om
liet blad te bekeeren, hebben we daartoo
nog eens een poging gedaan.
Wo hebben ons toen niet beroepen op
verklaringen van katholieke deskundigen
als prof. Struyckon, maar we hebben een
aantal niet-kalholioken als getuigen opge
roepen die met tal van argumenten heli-
ben aangetoond, welk een belangrijke
positie- hot Vaticann in de internationale
diplomatie inneemt.
En wat is nu liet antwoord van „Het
Volk"? Tracht het argumenten van deze
ïiiet-katholiekc deskundigen te weerleg
gen? In geen enkel opzicht, op do meest
oppervlakkige wijze, om geen sterker
woord to gebruiken, worden al deze ge
tuigen op zij gezel.
Minister Loudon is geen minister meer.
het blad weet dus niet of hij er thans nog
voor zou zijn. Minister van Karnebeek is
minister in een kerkelijk kabinet, dus
zijn verklaringen zijn niot betrouwbaar.
De lieer Briand, die het vorige jaar in
een redo van drie uur mot lal van stukken
c-n argumenten, tegenover zijn eigen re
geering, den grooten invloed van liet Va
tican n aantoonde, wordt afgemaakt met
do flauwe insinuatie, dat deze diplomaat
van internationale boteekente. voor hel
'n Hond krijgt 'n kwart-millioen. Ge-
meener had-ie z'n broers cu zusters niet
kunnen sarren.
't Is nog de vraag, of ik er me bij
neerleg, zei Oom Kees.
't Is 'n testament om over to proce-
dcoren.
Tegen Tils, dc rijke erfgenaam werd
mi ets gezegd. Hij zat daar goduMig te
wachten en vroeg eindelijk nan Suze:
Vindt u 'l goed, dat ik wee ga?
Hm ja natuurlijk - dnil vin
den A'vo goed. Daar -/it ntels anders op dan
goed to vinden. Heb jij ons niets moei
te zeggen?
V n jij 't zelf wel recht vaardig, zoo'n
testament?
Ik meen dal Oom Govert met z'n for^
tuin kon doen en laten, wat-ie verkoos.
Als j'j als eigen broers of zusters
gepasseerd was, hoe zou j:j dat vinden?
El'endig. tante, maar ik heb de hand
van Oom Govert niet vastgehouon, toeu-
ie z'n testament onderteekemie. klonk 't
rake antwoord-.
En Aval denk jo nou to gaan doen?
Blijf je nog bij jo tantes, die zes jaar lang
als moeders voor je gezorgd hebben?
Mc dunkt, dat 't nou eindoMjk eens
tijd wordt, dal-io eens in 'n andere, rui
mere omgeving komt, zei Lambertus. Ons
huis is
Als ik hém \v.:.«. zei Wines, g:ng ik
eens 'n beetje van de avoi-oM zien. Hij is
nog niet verder geweest dan Den Haag en
Zandvoort. Reizen o-lwikkelt Daar kan
ik over mee praten. Hij moest op peis on
der geVidc van 'n vertrouwd persoon.
Als je iivj
Wines maakt 'm z'n hoofd nou niet
op hol. Kom maar moe. naar huis jongen,
zei Sophie, daar kunnen we verder pra
ten.
Ilij zal z'n tailles zoo maar niet in
eens in den sleek laten, hè jongen, vleide
Suze.
Zio. zei Lambert, dat vind ik nou zoo
farzeerig! Eer. t noem je den iongen 'n
Krirs, 'n lastpost, cn nou zou i'm wol in
do suiker av! Ion rollen. Til.- laat je niet
bczabelon, hoor. De tantos hebben jou ver
zorgd. alle respect A'oor d'r opoffering,
UIT DE RADIO-WERELD.
Wat er vanavond te hooren is.
4.20 Ziiv'ch 515 M. Concert.
4 35 Birmingham 475 M. Orkest,
Manchester 375 Al Tea-time concert.
Newcastle 400 M. Goifëert.
5.20 Dortmund 288 M. Muziek van
Dvorak. Ell -i-fold 259 M. Goncerl.
Hamburg 395 Af Concert.
6.20 Londen 365 M. Dan.sinuz'ok.
Birmingham 475 M. Orkest. Bourne
mouth 385 M. Muziek. Miinchen 485 Af.
„RïgoVlto" Opera - Ivf fel loven 2650 M.
Voordrachten.
650 Da ven try 1600 M. Cursus in En«i
golsehe taal on lette'kunde speciaal be
stemd voor hot Vasteland.
7.Hilversum 1050 M. Concert.
7 20 Ber'iin 500 M. en Könlgswuster-
hausen 1300 M Vier-ng van den 50sten
verjaardag van R. M. Rilka. Eiffel tore a
2200 M. Concert.
8Rome 425 Af. Goncerl.
8.05 Eiber fold 259 Af en Munster 410
M. Oud-Duit sche poëzie. Zurich 515
Ar. Concert.
8 10 Hilversum 1050 Ar. Orko.sl, opl re
den van Koes Pruis en lezing van dr.
Eas-ten (8.40 uur).
8 20 Londen 365 Af. en Divenlrv 1600
Ar. Gemengd proeramma. The Wh less
Quartet: Prohido (Rosse). Ronald Munro
and Barry Afil'-s and their Pianos. Tho
Ounrlet: „Solitude" (Marjory Mende).
Ruby ITo'der: ..O Sleep Wliv Dost Thou
Leave Me?" (TUiudol); ..Northern La
ment" (May Brahe). Ronald Munro and
Barry M I's in Further Dua' Rvruv vi
tten. The Qmu-U't. ..En Bateau" (D bos
sy) Ruby Helder: ..Elegy'1 (Afasse.net).
Louis Hcrlol Hfci „T.ho Park-l eper". A
Protean Ruvlcsciue.
9.20 Round the Stations.
10?0 T:mo Si-mal. Local News
10 50 A Popular Violin Recita1 by
T.oims GodoAVsky: ..Ave Mnï'a" (Sehuhorl-
Wil'i'-elmj): ..Carmen" Fon'asv (B'zel-Sa-
Mp.ate); „Va.lse TVuel'e" (Drteo-Auor);
..On W;np.s of Sen/1" (Mendelssohn AHi-
ron): ..La Caprieb n o" (El gar): ..A Slum
ber Soil"" (Lou's Godowskv): VP n Cu
prite"" (Rubinstein).
8 20 Rinn:n"ham 475 M Concert.
Bournemouth 335 Af. Concert. Man
chester 375 Af. ..A winters night". -
New-1 -tie 400 Af. Piano en zong.
8 35 De B:klt IIOO Af Weerbericht.
0 50 Brussel 265 Af. Concert. Ra
dio-Paris 1750 Ar. Concert.
9 05 Frankfort 470 AT Conoerl.
9 40 Hilversum 105CKM Jazz-band mu
ziek.
11.20 Davenlry 1600 M. Dansinuztek.
gezantschap was, om redenen ontleend
aan dc hinnenlandsche politiek.
Do rciscorrespondent van bet lib.
„Handelsblad'*, die heel zijn leven in al
lerlei diplomatieke centra doorbrengt,. |0
Avel een gezellig babbelaar, nmar van
hem aanvaardt „Het Volk" in dezo k\v- >-
tie geen politieke voorlichting.
En na een dergelijk Temeer, wanrvour
(■en schooljongen zich schamen zou, durft
„Hel Volk" vol te houden, dat het om zui
ver zakelijke redenen tegen een gerant-
schap bij den Paus is.
Nog eens, waaraan die zakelijke mo
tieven ontleend zijn, vertelt hel blad one.
niet. We weten alleen, dal «Ie personen,
die in deze zaak kunnen oordeelon, zon
der een zweem van bewijs, als onbe
trouwbaar worden gekwalificeerd
De bronnen en personen, Avaar „Hot
Volk*' zijn politieke voorlichting in dr/.i-
luveslio haalt, zijn blijkbaar van dien aard
dat hel blad zich schaamt ze te noemen.
Maar dal ze in do huurt van den stauIs
mail van lersoko te zoeken zijn. staat voor
ons, na dit jongste verweer, nnomatonte-
lijk vast.
Tenslotte willen avo het b»; I nog even
niarii- daar krijgen ze nou 't vrucli,"cbruik
van Gen duizend pop voor
Hij zal wel verstandig zijn. zei Kees.
'n Jongen van negentien is tegenwoordig
al 'n man, d'o klinkt a's 'n klok Als je
raad noodig hebt, ga dan met in*j mee
Tits, wo zu'len thuis samen eens ernstig
praten over wat we doen zullen!
Val 'm om z'n nok! snauwde Suze
Dril doe' alleen 'n windwiizeifnet a's
jij, die met allé Avindvn moo-wuuit. Ik heb
altijd van den jongen gehotien. al ua
arm. Als ik niet voor 'm gepleit had, zou'on
jullV' 'iu in 't *Arfnen Weeshuis opgebor
gen hebben!
Til- je Oom kletst ga'en in deJuelit!
Wio ui blo hem timmermans-jongen Uilen
wqrd? Nou vraag ik je: Theo Wer kamp,
timmerinansjougen met 'n schort voor en
*n gereedschapkhsl op z'n schoner! Kom
gauw meo naar huis. jongen, die huichela-
ri'j sluit me togen de liorstl
Suzo had haar neef onder den arm ge
nomen. Lam had z'n hand langs achte;1 op
z'n Schouder gelegd on Wines stond voor
hom gereed hem z'n beide handen too le
stoken.
Ga met mij mee, jongen W;j gaan sa
men op reis. Ik zal je de wereld laten
zien. zooals geen ander dat kan!
Tite dn laatp< t, het kruis van dg f i-
milic, Avns nu de gouden sp:l, door alter
blikken hebzuchtig heaaid. De werkeliik
hoid was nog niet geheel cn al tot hero
doorgedrongen. Z'n dertig centen weok-
ge'd waren nu veranderd in 'n groot for-
lii'n. Daarvan was hij hoer en meester
hij alleen. Met av'c moest-io nu meegaan?
Plots k'.onk 'n kwaadaardig gebrom.
Jack had uit de ldjkeukon weten In ont
snappen. Nijdig blaffend was-io do kamer
ingekomen. Sire en Sophie grepen elkaar
vast van schrik.
Ko'.-ehl, koosehf, jongen suste Lam.
Maar Tits ging op den hond toe, «trce'do
z'n kop en zei:
Met hem ga ik race Of lx-ver. hij
hom hl'jf ik. We zullen dal van middag
bij den notaris gaan regelen!
EINDE.
