[kalei
kalender der week
L11
REBUS
H^D
llfll
.B Als niet anders wordt aangegeven,
leeft in deze week iedere H. Mis Gloria,
jgi«t Credo en heeft de gewone Prefatie.
ZONDAG. 15 Nov. Vier en tw i n-
jjgste Zondag naPinkste-
j e n. Mis: Dicit Dominus. (de gebeden,
Epistel en Evangelie van den 6en Zon
dag na Driekoningen). 2e gebed v. d II.
Gertrudis Credo. Prefatie v. d. Allerhei
ligste Drieeenheid. Kleur: Groen:
Het Evangelie stelt ons in beeldspraak
T00r de H. Kerk. In den beginne klein,
Ievend en werkend in het verborgen, is zij
ju verbreid over de geheele aarde. Met
Jiare leer, de door Christus geonenbaarde
Waarheden, heeft zij de gedachten door
drongen en dat doet zij nog: door het uit
delen der door Christus verdiende gena
de richt zij de werken en de gedragingen
der menschen langs den door het woord
en het voorbeeld van haren. Stichter uit-
geleekenden lijn! Getrouw moeten wij zijn
[aan Christus' leer: het Evangelie moet hii
lons niet alleen bestaan uit woorden, ook
piactlsche navolgers dienen wij te ziin
ran den Heer, met de vreugde des H.
'Gppstes. De faam van ons geloof moet
Tftornl door te leven volgons het geloof
'dnordrineen tot hen, die den heerlijken
rhat van het ware geloof jammerlijk
pissen (Ep'stcl). Dat is van groot be-
janz. daarin schuilt een groote propa
gandistische kracht: door te jeven volgens
Jet geloof werken wij zonder twijfel aan
de'uitbreid in? van onze alle.en-zaligma-
Jptirlp Kerk. Daarom vracren wij vandaag
<rn geloofsbeleving n 1. het volbrengen in
•ednchten, woorden en werken, van dat-
ppp. wat God aangenaam is (Gebed). Be-
rffond, dat wij hierin te kort kwamen,
rwen wij ootmoedig (Offertorium: Com-
BunioV reiniging van fouten en zonden:
Trfnieuwing van geloofsleven: Gods be-
rhrrming te midden 'van zoovele geloofs-
fcvnren: (Sfilgebed): dat onze ver'"ngens
flueds mogen uitgaan tot Hem. Die in
Zijn H Sacrament van het Altaar is 'c
poote Kracht, maar tevens het goddelijk
Poel van ons geloofsleven (Postcom-
pun'io).
MAANDAG. 16 Nov Mis v. d H. L fi
lm i n u s. Belijder: Os Justi. (Zie in het
fepRleigen der Heiligen van het Bisdom
Haarlem). Kleur: W i t.
Lebuinus, uit Engeland geboortig,
bram naar ons land om het Evangelie te
terkondieon. Met den H. Marcellinus
werd hij door den H. Gregorius, Bisschop
tan TTtrecht, naar Overijsel gezonden. De
Apostel van Overijsel vestigde zich in De-
teiiler, waar hij een kerk bouwde, om
randaar uit te werken aan de bekeering
tan dp Overijselsche bevolking.
1 DINSDAG. 17 Nov. Mis v. d. H. G r e-
forius Tbaumaturgus, Bis-
ichop en Belijder: Statuit. 2e gebed A
Cun'ctis, 3e naar keuze v. d. priester.
Khir: W i t.
Aan zijn door God hem verleende won-
jermacht dankt de H. Gregorius, Bis-
k'hop van Neocaesarea in Pontys, zijn hij-
Hani-'fiianmaturgus, Wonderdoener. Zoo
terd een borg welks ligging een beletsel
ta9 voor den bouw eener kerk op het ge-
kd van den heilige verplaatst, (vgl. het
Svengolie).
WOENSDAG. 18 Nov. K e r k w ij-
li n g s f e e s t der Baai lieken
d. H. H. Apostelen (de St.-
*ieter en de St. Patilus buiten do
inren) te Rome. Mis: Terribilis.Credo.
Ivur: W i t.
Ieder katholieke kerk, vooral evenwel de
loofdkerk der gansche katholieke Chris-
nheid, de St.-Pieter, is een beeld van het
rople geestelijke gebouw: de Katholieke
'firk. Daarvan zijn de kostbare, levende
frQen de geloovigen, fonkelend van de
'ilijrmakende genade, samengevoegd
»r het cement der liefde tot God en den
t.islo.
DONDERDAG. 10 Nov Mis v. d. H.
li s a b e t h, Weduwe: Cognovi.
1 eebed v. d. H. Pontianus I Paus en
Molaar. K-leur: W i t.
Poor veel lijden moest de H. Elisabeth
in Tltiiringen tot groote heiligheid gera-
VppI heeft zij vooral moeten verdu-
tnjs 22 jarige weduwe. Met hare kinde-
verjaagd uit haar slot, werd zii tot ar-
gebracht en moest zij, de Konines-
Mler, bear brood bedelen. Sterk in de
'Me'tot God verdroeg zij alles met held-
christelijk geduld, dankte er zelfs
voor. Elisabeth stierf op 24-jarigen
rftM, 10 Nov. 1231, een kort leven,
aan liefde tot God en de naaste.
VRIJDAG. 20 Nov. Mis v. d. H. F e-
'x v a n V a 1 o 1 s. Belijder: Justus
1 "alma. Kleur: W i t.
een zeer heilig leven met den hel-
"'n professor van Parijs, Joannes de
Ma, stichtte de H. Felix ,te zamen met
nJT. Joannes, de Orde der Allerh. Drie-
Bid tot verlossing der slaven. Het
Nier dor Orde is wit met rood-blauw
K'. liet onder ons bekende scapulieT
3 <ln All rh. Drieeenheid (het eerste v.
I?. vijfvoudig scapulier) is er een ver
eng vnn.
saterdag. 21 nnv. feest van
4 r i a's opdracht in den
Pel. Mis: Salve. (Votiefmis van
van Pinksteren tot den Advent) 2e
rv- d. Paus. Credo. Prefatie v. d.
■L Maagd, (invullen: En U bij de Op-
ftV Kleur: W i t.
Moeder Maria, altijd Maagd, tempel
Men hper. Heiligdom van den H.
JA boven allen hebt Gij den Heer be-
Alleluja. (KeTk Get.).
fa*
ALB. M. KOK,
Pr.
genwoordige uniform-kleur, speciaal die
der offdc'eren, had uitgelokt. Begrijp je
nu nog niet, dat mijn prestige er mee go-
moe:d is? Wat moeten ze wel van mij den
ken, als er onder mijn bewind niets ge
beurt?"
„Jouw bewind?" vroeg Zijne Excel
lentie langzaam.
„Ja zeker! We zijn toch één? Dacht
je soms, dat minsters alleen regceren?
Dat doen toch hun vrouwen! Ik heb me
altijd op den achtergrond eehouden, ik
heb altijd het regeeren rustig aan jou over
gelaten, maar dit k'eine pleziertje kan je
me toch wel doen. Ik heb meer kijk op de
l'jn en de kleur en.den snit van ons leger
dan jij Heusoh, de bestaande uniform is
niet in orde. Niet fijn-gevoeld Niet artis
tiek. Hef moet anders worden!"
„Hè, ja, pa!" vleide de zeventien
jarige. ,.'t Wordt zoo eentonó" alt5id dat
zelfde. Moe heeft geh'jk! 't Was géén ge
zicht vanochtend, d5e vrijende grenad:er.
Met zóó'n uniform-kleur vrij je niet".
„Nelly", zei moe streng, „toen ik
zoo oud was als jij, wist ik nog niet eens
wat hot woord vrijen beteekendel"
„Wanneer bent u er dan achter ge
komen. moe?" vroeg Nel
„Dat zal na wel weten!'', zei de veel
belovende jongste.
„Ik wil dus een p;ots:e Koninklijk
Besluit voor een n5einvo uniformklour".
herhaalde mevrouw. „En gauw! Anders
is je hoToobing misschien verworpen en
dan zit ik!"
..Het kan niet!" verklaarde Zijne
Ex cedent ie.
„En waarom kan het nipt? Waarom
kon het hij 'pderen vor;een minister wc' en
h:j jou niet? Waarom heeft iedere nrnis-
fers-vrouw d'r z"'n gekregen en wo»d ;k in
een hoek geduwd? Waarom moet ik door
m'n vriendinnen worden uitgelachen? Ik
hen al lang In onspraak: omdat ie al veer-
Hen maanden aan het bew:nd b^nt, zonder
dat de un'fo-men veranderen Ze praten
ach<er m'n ru" Ze zeggen dat je niet meer
voor ma voelt
,Js het hensch .1"
„Hcusc-h! Henseh! Als je dan maar
weet. dat ik a's je het met doet, onmid
dellijk n;euw behang in de huiskamer moet
hebben!"
..Wat heeft dat nu in 's hemelsnaam
te maken met
„Zie ie wel man. dat je eenvoudig
geen oog hebt voor die dingen? H"b h dan
werkelijk n;et "pmerkt. dat de kleur van
hef behang vloekt met de k'eur van de uni
form van lu'tenant Versteehe. die tegen
woordig h;er zoo vaak komt? Nee, ie hoeft
niet zoo 'e h'ozen. Nel Als hij h5er in do
kamer zit, draait het me voor de ooeen.
Ah ik d'an wen klein Koninklijk Beshr'tje
krii". geef me dan een nieaiw behang. Het
moet!"
Dat noemen ze nou een ultimatum
na!", Zei de veelbelovende jongste plech
tig.
..Zwijg!", daverde Zijne Excellentie.
„Zég u dat zoo eens in de Kamer",
ricn de veelbelovende, en wipte wèg.
Z'.ine Excel'en'ïe stond op. Hij bepeins
de het ir't'mahim: een nieuw behang of pen
nieuw Koninkl'ik Besluit. Eerlijk gezegd
kon een beetje afwisseling in de uniformen
nooit kwaad Te deksel: je moet de he-
lan^sVling voor het leger er toch inhou
den? Je weD je kamer en je buitendeur en
je kinuenhok toch wel pens een n'euw verf
je? En met een andere kleur zou het legeT
weer in de ga'en 'oopen. Pradht-reelame.
Maar aan den anderen kan': de zirnigbe^
en de eenhe:d van rporeer;n"sbeleid. Nee,
nee, het ging n:et. Gnmoge'ijk.
J„En man Krijg ik het?"
„Tk zal het prnsti*ir overwegen, lieve",
zei de m: nister. „Housc.h".
..Ja. met da' kluitje kan ie d" Kamer
in 't riet sturen, maar mij niet", ant
woordde mevrouw viun:g.
Twee veken la'er berat'e Staatsblad nr.
129 een Kon'nVl:ik JTesluit. houdende wii-
rigjn°' van het K. B van 12 Jamian 10°!.
St. 63 waarb5i wwijri^d -r*^rd hef K B
van 4 Dec. 1620. St 729. dat een w!;zi-
e'ng bevatte van hrt K B. van 17 Nov.
1919. St 612. gewiizWl h:j K B 21 Juli
1920. St. 234 en K B. van 6 Augustus
joop °94 enz enz enz enz.
Een week daarna antwoordde de Minis
ter, op sehrif'oVike vragen van ,,rtt Ka
merlid Ter Hall dat de veiligheid d"s
lands, en sneeiaal hof be'ang van do
Nieuwe Hollandse!e Waterknie, de ver
andering van de uniformen 'dr-'ngend
noodzakel'ik hadden gemaakt, maar dat
hij, met hot oog on de groo'e militaire be
langen, aan do zaak verbonden, geen ver
dere verklar'ugen kon afleggen.
PRIESTERPLICHT.
Vermoeid van het huisbezoek, dat hij In
den namiddag bij verschillende parochia
nen had afgelegd, keerde kapelaan Sanders
terug naar de pastorie. Do landweg, die
zich voortslingerde tusschen kostbare ak
kers waarop het gewas in .rijken bloei
stond, wachtend op een heilzamen, vcr-
frissching-brengenden Tegen, was als het
ware bepoeierd met witto, fiine stof, die
stuivend omhoog dwarrelde hij den sloffi-
gen gang van den priester. Ja, hij was
moe, voelde dat hij rust noodig had". En
huisbezoek afleggen, vooral hij zoo'n on
dragelijke hitte, maakte je loom, alsof een
zware, looden last je neerdrukte, en ver
lamde den geest. Straks hoopte hij rust te
vinden op z'n stille kamer Hij had van
daag 'n zware taak gehad, maar die
schrikte bom nooit af, vooral niet als-ie
troosten kon en moed inspreken. Dat was
soms zoo noodig, d'r was zooveel ellende
in de wereld, zelfs ook hier in 't stille afge
legen dornje, waar de menseben min of
meer voelden den druk der slechte tijden.
Maar dat was het niet alleen. Daar waren
ook de ouders, die klaagden over hun kin
deren, opgroeiende jongens en meisjes die
meenden de leiding der ouders niet mepr
noodig te hebben. Een ernstig vermanend
woord hoorden ze liever niet: pret maken
bij muziek en dans en uitgaan, soms tot
Bij uitzondering plaatsen wij dit keer twee rebussen, afzonderlijk aangeduid door de letters A en B.
Voor elke rebus zal onder de goede oplossers een prijs, n.l. een luxe doos zeep, verloot worden.
"Wie dus van beide rebussen een goede oplossing inzendt, heeft bij de loting kans op beide prijzen,
Tot geraak bij het nazien diene het volgende:
lo. De oplossing moet worden ingezonden In gesloten couvert;
2o. Op de adreSzijde der enveloppe wordt in don linkerbovenhoek geschreven: rebus.
3o. Bij het inzonden van beide oplossingen moot duidelijk worden aangegeven rebus A en rebus B.
4o. De oplossingen moeten vuér Donderdag 19 November 's middags 12 uur op ons Bureau zijn.
in het nachtelijk uur, daarvoor schenen ze
alleen le leven en 't overige, godsdienst
zin en plichtsbesef, dat kwam wel terecht.
Ze waren jong, wilden dus profiteeren van
het leven. Ging hun lichtzinnige aard soms
te ver, dat het hun geest voor verhevene
levensbeschouwing totaal afstompte, dan
krecren de ouders tot antwoord, als die met
onderrecht daarop aanmerkingen maakten:
,U bent ook jong geweest", of „ge gunt ons
niemendal". Gelukkig waren er nog wel
enkele jongens en meisjes in de parochie
te vinden, die nog eodsdienstig waren en
hun kalme, blijmoedige levenswijze als
voorbeeld stelden. Maar ze werden „kwe
zels" en „schiinheiligen" genoemd, die het
achter den elleboog hadden zitten. Zeker
zoo klein als de parochie dan ook was, zoo
veel narigheid verbande er don zegen
en dat nllos omdat or van lieverlede de
stadseewoonten en gebruiken werden in
gevoerd, waarnaar de jongeren vooral een
zucht hadden, die moeilijk tp bevredigen
was. Kapelaan Sanders had nu 'n flink
eind van den stoffigen weg afcelegd, en in
de verte, hij 'n kromming van het pad, zag
bij reeds de kerk oprijzen met den slanken
tore*. Tusschen het groen verscholen lag
de pastorie, een eenvoudig huis met zijn
wit-grijzen gevel wel passend in de lande
lijke omgeving.
Goddank, straks was hij thuis4iij
werd hoe langer hoe moeier, en do zon
scheen het nog niet on te geven.... wat
brandde die fel.... En wat zag z'n toog
er uit. 's jonee nog toe. liep maar
eens verder zonder te stoffpn, het minste
stapje dat. je deed joeg, het stof omhoog,
d'r moest maar eens gauw wat regen val
len, 't was wel noodig. Terwijl de kapelaan
verder liep, ging hii in den geest na welke
hezigh^en hem *frat-s noe zouden wach
ten. Eerst moest hii een paar brieven
schrijven, die niet langer uitgesteld moch
ten worden. Een do7,or brieven zou hij aan
zijn zuster schrijven, dia thuis, in zijn ge
boorteplaats de drukke handelsstad, enkele
uren verwijderd van het dom waar hij tot
Kapelaan beuoopid zün dnn^zloko moe
der verpleegde, die wel niet lang meer zou
leven.... Ze was reeds maanden zipk, z'n
eneie pioeder, die het ge'uk had mogen be
leven haar zoon. ha or jonaste kind, pries
ter te ziop wijden. Ziin vader was gestor
ven, enkele wekpn nadif hii z'n zoon naar
het groot seminarie b-vi zien vertrekken.
De breve man bad de beerlii'-heid van bot
sroote oomnbük niet beleven God
had bet zoo gewild.... Maar ziin moeder,
z'n lieve, zorgzame mopder. had on den
glorierijken fp<astdag vreugdetranen ge-
schreid. en baar nriogter-kind omhelsd me'
wnrmo moederliefde, die niet terugschrok
van bof offer, dat vere-d* },aar zonn
priester te zien vertrekken ver van de
plaats, waar hii als kind was opgegroeid
Hoe zou moeder hef thans maken? Zij
was epn vrouw van den dag. had,zijn zus-
Ier hom enkele dagen geleden goschrpven.
Haar krachten namen met den dag af. hij
moest maar 'ns spoedig overkomen, voor
dat het te laaf wasHij had het zich
voorgenomen om morgenochtend met den
ecrsfpn trein te vertrekken. Hij zou dan in
do parochiekerk van zijn geboorteplaats
waar hii vijf jaren gpleden voor 't eerst
het heilig Misoffer opdroeg de Mis
lezen. Werkelijk, hij verlangde naar huis
naar moeder, naar z'n zuster. Gelukki"
dat hij morgen zoo goed gelegenheid had
om op reis te gaan, do'pastoor had er niets
op tegen, en had hem gezegd dat hij wel
eens pen paar dagen hij do zi»nen kon
vertoeven, dat zou 'm weer opsferken.
De pastoor, zelf was dezen rmr"<in on'
op rei« gegaan, naar dg naburige stad.
waar hij met 'n kunstenaar de plannen
voor 't nieuwe schilderwerk in de kerk
moest bespreken. Meteen zou hij de ont
werpen kunnen bezichtigen. De uitvoering
van het schilderwerk beloe'le iets hiizon-
ders te worden Het was den kunstenaar,
die z'n naam als artist in l"instkrin"en
hekend wist en ziin werk Veeds meerdTp
malen gunstig had zien beoordeeld. toe
vertrouwd. Misschien was de pastoor nu
thuis, hii zou zeker veel ni uws te vertel
len hebben.
Juist was kanelaan Banders on z'n ka
mer, toep de hol luid klingelend overgin",
wat do stilte in de rustige woning een
oogenblik ruw verbrak. Een paar minuton
later stond hij reeds met het telegram in
z'n bevende handen, en staarde hij als we
zenloos op enkele zinnen, die het verplet
terende bericht bevatten: „Moeder sterven
de verlangt naar je kom spoedig
Ca to". Met de hand streek de priester
langs liet voorhoofd, als poogde hij de
warrige gedachten en bet heftige, bran
dende kloppen daarbinnen te kalmeeren..
„Mijn God", zuchtte hij, „het.bericht is
spoediger gekomen dan ik verwacht heb",
Door het hoog-opgeschoven venster zag hij
den man, die het bericht gebracht had op
zijn fiets den stofgrljzen weg afrijden. Het
was hem alsof het niet waar kon zijn, of
hel maar 'n droom was wat hem juist zoo
rijn'ijk aan z'n moeder had herinnerd....
en toch. en toch.hier, tusschen z'n
bevende vingers, hield hij de droeve tijding.
En stond er nipt duidelijk: „Moeder ver
langt naarHij moest naar hui6
zoo spoedig mogelijk.moeder wilde
hom nog 'ns zien. welnu, hij zou gaan.
En terwijl hij zich gereed ging maken voor
de reis bad hij God om sterkte, ondat hij
het offer, dat hem gevraagd werd, mot
gednl'i op onderwerping zou kunnen bren
gen. Maar God zou het offer zwaarder ma
ken, zou zijn priesterdicht op de proef
stellen, den priesterplicht, die vóér alles
gaaf, zelfs ook wanneer het geldt de op
rechte kinderliefde van den priester, die
aan hef sterfbed zijner zorgzame moeder
wordt geroepen.
Kapelaan Sanders zou aan het korte
briefje beginnen, waarin hij den pastoor
de reden van zijn ovprhaast vertrek te ken
nen gaf, toen de hel andermaal door do
stille pastorie klonk
Hij hoorde Bet naar'de voordeur sloffen
Even later stond ze voor hem, de punt van
haar stijfgoskreken schort zenuwachtig tus
schen haar vingers verkreukelend, en het
was hem alsof haar stem van heel ver
klonk, toen ze de boodsehap kwam bren-
ren dal op den Wervolshoef de boerin door
een beroerte was getroffen en stervende
was.
Waf moet 'k zeugen, eerwaarde?
vroeg ze met 'n lichte trilling in d'r stem
Als u naar uw moeder gaat, is er niemand
d!e do boerin kan bedienen.ik had ge
dicht dat meneer pastoor wel vroeger te
rug zbh keeren.... hij beeft zeker don
tre5n verlooppn
De laatste zinnen had dp kapelaan niet
ppns gehoord: lie' feit dat er 'n stervende
op zijn komst lag te wachten, nam ziin
•gppsf geheel in besla". Het was een ziel,
die bij voorbereiden moest tof haar eeuwfe
einddoel die moest hii helpen.... hef
zou onverantwoordelijk zijn de vrouw te
laten sterven zondpr haar te bedienen. En
finds l.i" zijn eigen moeder ook stervende,
die naar 'm verlang-de om nog eenmaal den
/.pppn van haar priester-kind te mogen
ontvangen.
O God. wat mopt hii nu doen....? Het
zweel brak hem uit, en Bef, meenende dat
hij niet goed werd, snrak geheel over
stuur: Eerwaarde, laat ik 'n glas water
voor u halen.
Fij schudde hef hoofd „Neen", zei hii
toen 't Ts niets.... Mof z'n zakdoek
streek hii liet zweef vnn z'n voorhoofd,
wiern 'n blik on de klok en vroeg: Wie
beeft de hoodsehan gebracht?
Deer vrwn As, eerwaarde. Maar Ik
kon 't zoo gauw niet zeggen hij zit in
de pnreekkamer on u te wne|ifen, u kunt
me"riirlen. Het jn't'iig staat voor de deur.
De kapelaan had kloek zijn besluit ge
nomen.
Zeg tegen Peer. dat ik nnmiddelliilc
kom. Bet, ik zal me intasschen voor de
hedienin" gprpod maken. Terwijl hii zich
raar de kerk breaf om Ons-Heer te halen,
had hii: Tfi-er niet mijn wil geschiede,
miar de TTwe. T.ant het nog niet te laat
ziin voor deze arme stervende.en in
dien u het wilt schenk mi" dan de gunst
rrnn n'o°der ni" epnmaal den zegen te mo
gen geven, ondat ik geheel onderworpen
aan TTw v il haar de oo"en mo"p gbtifen.
To^n hij 'n uur later de stervende boerin
de heilige Hostie op de tong legde, was hij
zéó z.per ontroerd, dat hem de tr-nen uit
de oo-ynsprongen. Hier in het stille ver
trek. waar niets anders de stilte verbrak
dan het gefluister der gebeden, het knet
teren der brandende waskaarsen en het
zachte gesnik •der kinderen van de hoerin.
lag d" me"d"'* te sterven nmrin"d van
haar dierbaren.. En ginder in de verre
stad. lag ziin moeder, de moeder van den
priester nok stervende, wachtend op de
komst van haar kind. dit piet omen reu.
Den volgenden moreen knielde de kape
laan voor het bed, waarop-z-in re;
■iït"ec»rel-t. Ho wes-bpeko vin"Prs omstren
geld door den rozenkrans. En onderwor
pen klonk het van zijn linnen: Heer, pries-
terplicht voor alles Uw wil geschiede.
HOE EEN BOKKENRIJDER
ZICH VERKLAPTE.
Peer joop was zoo slim als hot ho«ut vax
de galg. Hij was a?lfs te s'im om te wer<
ken, dot liet hij aan m'ndcr begaafden
over Zoo wat door het veld kuieren me*
een hak of een echoffeltje on de schouder
deed ie nog wel, maar zat 't liefst bif
Siemo in de koolo herber"kamer.
„Poerjoop heeft graag den Zrvndngschen
bnoek ann, ze-den de lui. hii kan zijn
zweet niet ruiken, hij is liever lui dan
Als de lui tegen den avond doodmoe
van den akker kwamen, hon-den ze hij
Seme Pecrjoop's linden lach door hel
open venster scharen. Op poon enkele
markt, in tien uur in den ronde, m Pikeer
de hij en alle fest-viteiten miak'o hij mee.
Bij hem was' het altijd kornvs of kermis
avond. Als hij een herborg h'nnenkwnm,
was het eenste woord gewoonVjk ..Een
tournee voor nl wat in het café is." Dan
kwamen de d-inkenbroers mri hom klin-*
ken en drinken en vee' elnasjes werrlen op
z'jn gezondheid geledigd.
Doch de verstandige menschen schudden
het hoofd.
„Waar doet d,io Poerjoop dit van? Do
boerderij verwaarloost hij. d e hron"l niet
do helft op van wat ze ophoop"vn kon;
hij mes! en scheert n'et; bij zelf heeft
maar een klein forfu-n van ziin ouders <»n-
erfd en zijn vrouw heeft hcn'omaal ïviks.
Die had khetfn in de tnseh En dn-n zoo'n
leven voeren!
Peerjoop's vrouw was een echte mada
me. A't'jd gekleed vo'gens de kaatste modo
en in ieder opz'eht te rief. Nor "ens werd
zoo volop kennis gevierd a's b i haar en
wel twintig nichten on n'eM kfnderen
kwamen met haar onressn.nlen lvj hen op
het ,,d;ner''.
„Een vrouw kan meer door ho» venster
uitwerpen dan een man d^or de schnnrj
poort itaart. zei tante Annck", da' ziet go
aan Peerjoop's vrouw'.'
Stil en heimelijk werd neMor P-nrinop's
ni" no flu's terd..'t Ts een hek'-"n**''der. lvj
is aanees'oten bi} de groo'e d'"venbende;
bet geld, waarmee h:' don groo'en heer
<?n"ott. is gastolen geld."
Maar den e'Venl'jkon onderinnen] van
de zaak wist niemand Ook Peerjoon zelf
schenen d:o geruchten toT oo-o "nkomen
te zijn of hij had een wmr-.cobuwin" ge
kregen.
Men zag hem minder b;i B"me en
,mo"r 'n de kerk. Hij g'ne Z"lfs 's Zondoeg
onder de Hoomn's vlak onder d^n preek
stoel z'ttcn Ook begon h'j vee] braver
lo praten van den „heer" nas'oor en van
den „heer" kape'aan en van benige za-<
ken
Nu vei'tronwden de lui hem heclemaaJ
niet meer.
„Poorjoon, zei G^elcs, heeft nlfüd kunnen
zwetsen a's een advocaat en zi'n tong is
on drie Vriidagen gesneden. ^>"0* nu hij
zoo fijn begint te praten, moot* ge hem in
do galen honden
„Ja. lachte Prk. als de v"c d-" nnssie
preekt, boer. pas op je V:ppen
Sl/eknrn loerden ze Peerioop af En zo
zagen, dat hi* soms nne 's nwn<]s laat
verkleed ziin wnn!ng verlip' Miar hem
nasluipen durfden ze n'e'. Wee hem, die
in de handen von dn bokkenrijders viell
Maar de kruik "iit zon lan" te wn'er
tot ze br"ekf err de slimste kin V"»t wel
ppns in do note'en.
't Wis jij'st Pee 'ioon's -mep^d mond
werk wat hom in 'ejterlii' ^n z:n aan do
galg hrach'. M sschien ook dit de man
voor dn galg "oboron w:'« en w" daar-*
voor "ehoren is, zal niet verzinnen.
't Was juist in den tiid. da' m"n weg*
e era' hoorde van inbraken, 'een f"n hoer
uit Va'kenhurg het ven "r o"on-J'et en
aandachtig naar den hemel koek Hii wil
de gaan maa'en en dan moet men er vrorg
uit
Het weer bevalt m" neg n'ks. mom*
pelde hij in z'jn ei'rn. V.'i' eens wat leo*
l ike banken daar in het Wes en, dal
miar geen reven geef'
Juist op dat oogenblik vgg de hoor
Peerjoop haastig komen rnloopen. Ditf
had er geen kar aau"ebonden.
„Ho'a. Peter Jozef, riep hii al zoo
vroeg op de lappen? En ''-rd?
Naar den dr ktor rrvsschion?"
«Een beetje onwi'lig ma' Te P r-oop
zijn stap, om den nieuw-".(-r gen Va ken-*
burger te woord te staan.
„Weet go dan niet. da' geheel Marge"
raten al op do been is; d> zen nicht zijtt
er schelmen in de kerk g. 1 roken."
