Ge'iiiuslrcar_'e Ueuwsbericlusn in „De Leidsche Courant**»
Aan onze lezers:
Neen, 't is,niet met doppen
in woorden weer te geven,
Wat siddering en schrik
'een kranteman doet beven.
Als midden tusschen 't nieuws
hij vindt de barre tijding,
Dat er een auto viel
heel dicht in de omgeving.
Een heel ameublement,
een eetservies aan scherven
Terwijl een knorrend beest
di' feestvreugd kwam boderven.
Van hen- die vol verwachting
reeds zaten uit te zoeken,
Welk batig saldo
hun de loterij deed boeken;
Vandaar de teekening
die wij hierboven geven,
En die ook U misschien
van angst en schrik (loot beven.
=1
KALENDER DER WEEK
N B. Als niet anders wordt aangegeven,
heeft in deze week iedere H. Mis Gloria
en Credo en de gewone Prefatie.
ZONDAG 8 Nov. Drie en twintig
ste Zondag na Pinksteren. Mis:
D i c i t Dominus. 2e gebed v. d. Oc
taafdag van Allerheiligen, 3e v. h. Oct. v.
d. H. Willibrordus, 4e v. d. Vier gekroon
de Martelaren. Prefatie v. d. Allerheilig-
Blo Drieëenheid. Kleur: Groen.
Nu het Kerkelijk jaar ten e-'nde spoedt,
vest'gt de H. Kerk onzen aandacht op den
hemel. Want hier hebben wij geen blijven
de woonplaats; wij zijn hier slechts als
vreemdelingen in een ballingsoord, waar
uit de Heer ons echter voeren zal naar het
gezegend land (Introïtus), naar den he
mel, waar wij voor eeuwig zullen deelen
in do heerlijkheid v.an den Verlosser
'(Epistel). Daarom moeten wij onzen God,
die zóó zijn goedheid jegens ons open
baart, roemen en prijzen. (Graduale). Zoo
lang wij leven, dus ons op den weg bevin
den naar den hemel, waar wij thuis hoo-
ren, bedreigen ons gevaren, hebben wij
met moeilijkheden te kampen. Maar aan
gemoedigd door het woord van Christus
(Communio) vragen wij met het vertrou
wen van den overste en van de vrouw uit
het Evangelie: Gods machtige hulp in de
gevaren (Postcommunio) en vergiffenis
voor wat wij in zwakheid misdreven. (Ge
bed). N
MAANDAG 9 Nov. W ij d i n g s f e e s t
van de Aartsbasiliek v. d. Aller-
beiligsten Verlosser. M's: Ter-
ribilis. 2e gebed (alleen in stille H.H.
klissen) v d. H. Theodorus, soldaat en
Martelaar. Kleur: Wit.
De kerk v. d. Al'erh. Verlosser is de
eerste geweest, welke te Home openhaar
mocht gebouwd en gewijd wm den onder
de regeering van Keizer Const anti jn de
Groot e. Z'j is ook hekend onder den naam
van .St. Jan van Laleranen, wijl zij oor
spronkelijk gewce-t is het Lateraansch
pale's van Constant ij n.
DINSDAG 10 Nov. Mis v. d H. An
dreas A veil inns, Belijder: Os Justi.
2e gebed v. h. Oct v. d. H. Will brordiws.
Re v. d H.H. Trvnhnn, P^spicius en
Nympha. Martelaren. Kleur; Wit.
Lancelot was recht ge'eerde en priester.
U't spijt e.n berouw over een hem in een
rede ontvallen leugn, trok h*i 7:oh Ier.";
uit de rechtsknnd'rc praktijk en w:jd-
do zich geheel aan zu'ver n i
werkzaamheden. Hij* trad in de orde def
Theah'jnen en vroeg uit liefde voor lmt II.
Kruis den naam van Andreas. In liet be
gin der H. Mis, Trj de woorden: II: zal
op ra a n tot hot altaar Gods, werd hij
door een beroerte getroffen en st'crf spoe-
diig daarop. Z'jn voorspraak wordt, inge
roepen om bevrijd te, bhjven van een ön-
[vonrz'cnen dood.
WOENSDAG 11 Nov. Mi v. d H.
Martin us. Bisschop en Bgnjder: Sta-
tuit. 2e gebed v. h. Get. v. St. Wilhhvor-'
dus. 3e v. d. H. Menna, Martelaar. Klcuv:
W i t.
r De H. Marlinus werd geboren in Hcncra-
j rije. Z'jn vader was een heiden en kri'es-
trihuun. Ook Marfinus, a's zoon van een
krijgsman, was bestemd voor ('en •- 1 r n-
diensf. Op vijftienjarigen leeftijd werd hij
dan ook opgeroepen. Tijdens z:jn soldaten-
jaren wist Martinus zich vrij te houden
van den geest en de levenswijze zijner
medeso'dalen, bij wie hij zich bemind
maakte dooT zijn zachtmoedigheid en
goedaardigheid. "Reeds als soldaat beoefen
de Martinus de goede werken, ofschoon
nog n:ot gedoopt; hij leek meer monnik
dan soldaat. Bekend is het geval, dat hij
de helft van zijn sol daten man'oil aan een
arme gaf; hoe hem 's nachts Chri.stns ver
schoen. met dit stuk kleed bekleed en ze:-
de: Mart'nus de ge'oofsleeriing heeft mij
'met dit kleed bedekt." Vol verlangen na-ar
hoogere volmaaktheid verliet hij op 18-
jarigen leeftijd den kri jgsdvmcen stelde
zich onder leading van den H. Hüa us,
Bisschop van Poitiers. Martnus zelf werd
later Bisschop van Tours, in welks waar
digheid h'j ook gestorven is. op tachtig ja
rigen leofLjd.
DONDERDAG 12 Nov. Mis v. d. H.
Li v i n us. Bisschop en Marte'aar: Sta
tuit. 2o gebed v. d. H Martinus, Marte
laar. 3o v. h. Oct. v. d. H. WüMbrordus.
Kleur: Bood.
De H. Livinus heeft het ge'coT vHon-
dirrd in do omstreken van Gont (Belg'ë)
en waarschijnlijk ook in overig Vlaande
ren Aangevallen door eenige heidenen,
werd hem de tong uit don mond gerukt
met een tang en met een bijl den schedel
gekloofd.
VRIJDAG 13 Nov. M i s v. d. H. D i d a-
Cus, Belijder: Justus ut palm a2e gebed
ti v. h. Oct.. 3e Concede (ter eore van Maria).
Kleur: W i t.
Om innicor met God vereened te. zijn
trad Didacus, een Spanjaard, n het kïoos-
to. waar hij een beschouwend leven !eid-
de Later door Paus Nioolaas V belast
j mM. den zorg voor zieken, gen-s de vurige
j M-m'a-vereerder vele zieken door hen te
j Jcekcnen met een kruisje-met olie uit de
lamp, wr-'k-A voor Maria brandde
i ZATERDAG 1 Nov. Octaafdag v.
I IT Willibrordus. Mis: Statuit. 2e
1 gebed v. d. H. Josaphat, B rschop èn
Martelaar. 3e voor den Paus. KJeu W i t.
t Met den dag groeide het getal der ge-
sen aan door de ijvervolle prediking
Van den Man Gods. (Kerk. Get.).
H, Willibrordus, bid voor het dwalende
Nederland, opdat de bekeeringen steeds
talrijker worden!
Lissc. ALB. M. KOK, Pr.
Mnd, maar naar buiten ziende en met bitse
item.
»Ik kwam vanmiddag ook in een gezin,
a,r het allerellendigst uitzag: haast geen
?e' tafel, geen bed om te slapen en de
icd woei er aan alle kanten doorheen..
„En waarom zorgt die man niet toïer
voor zijn vrouw en kinderen?"
•.Omdat hij niet kan, vrouw, hij is lijden
de aan een ongeneeslijke borstkwaal."
„Nu, dan moet het armbestuur die men-
schen maar onderhouden, zeg dan, dat het
daar noodig is."
„Ja. 't armbestuur geeft ook wel en het
kerkelijk armbestuur geeft nog meer, maar
mijn hemel er zijn zooveel armen en de
mensdhen missen totaal alles, en er is zoo
veel noodig."
„Ja- maar waarom praat je daar nu al
maar over? Nu zat ik hier zoo gezellig en
aardig met den kleinen jongen te spelen
en nu bederf je al mijn plcizior.
„Dat spijt me werkelijk, vrouwtje", zei
hij op zachten toon- tegelijk een tikje ge
vend op de wang van den kleine, die nu
niet tegen zijn moeder, maar tegen zijn
vader lachte, „maar ik wou je alleen vra
gen: heb je niet een stukje goed voor hen,
dat je kunt missen. Daar was een vrouw,
die had ook een kindje zoo oud als hij, och
zoo'n zwak schepseltje; zij keek je zoo on
gelukkig aan met haar groote oogen en
kromp in elkaar als de wind on der de'dour
langs of door den schoorsteen binnen viel."
„Wordt zo niet bedeeld?"
„Zeker wordt ze dat- maar och, er moet
eerst brood zijn en dan medicijn en dan
brandstof en dan is er van kleeren geen
sprake".
Er was een oogenblik sfiïto. Toen zei dp
vrouw: „Tk kan geen goed missen, ik moet
me zelf soms behelpen, als 't zoo slecht
droogt vooral".
„Kom vrouw, een enkel jurkje of een
paar flanellen hemdjes, doe liet uit dank
baarheid kijk daar is de vrouw zelf met
het kind on door zulk een weer, zie nu zelf."
Een blik sloeg de jonge vrouw naar )nii-
ton, maar dadelijk stond zij on- legde haar
jongen, die hevig begon te schreeuwen, in
de wieg en zei koud:
„Tk heb niets, zeg haar dat maar gerust".
In dezelfde huiskamer, nu hij een rood
gloeiende kachel, zat dezelfde jonge
vrouw, met hetzelfde kindje op haar schoot.
Maar don kleinen jongen zou men niet
hebben herkend.
Hij lag nu bleek er» lusteloos, met groote
starende oogen- onbeweeglijk en mat van
uitdrukking.
Bezorgd keek de moeder hem aan, alsof
zij angs'ig op iefs wachtte.
Plots line vf-Hof hij zijn hoofdje, de
oogen werden sloten en m l schokkende
bewcbegon hij ie hoesten, eerst
kuchend, toen •"'.end, s kurend in zün
keelt ie. totdat l i m hield, uitgeput hijgend.
,.0 God", z®i ze zacht.
Toen keek ze op de klok.
„Nog een kwartje-. <j?n j; ,-,«■» f hjj terug:
misschien komt de dokter v 1 mee; arme
jongen, mijn lief klein kerel!
Buiten was het. ijzig koud: dn hoornen
waren nu kaal en 't gras was vergrauwd,
zij rilde onwillekeurig toen zij 't zag e-n be
dekte het borstje van haar kleine nog eens
me( den wollen doek- waarin hij was ge
wikkeld.
Wat was dat? Haastig l:en een vrouw
voorbij het venster: nauweli;'-: had zij füd.
om te zien wie hef was, maar toch had zij
kaar horkénd; 't was de vrouw van den
ziekclijken man, de moeder van hof zwakke
kindje, waarvan haar man vroeger vM
eens had ge- en, ri zouden zulke
menschen in zu'I: ren wen! 't nu onge
lukkig hebben.
Een traan wgble uit haar r-og, nog een.
haar handen uwden zich samen....
daar plotseling schrok zij or. liet begon
weer. 't hoesten, heviger, dieper, holler-
sneller, sneller dan ooit. Zn ld hem over
eind en den weer legde z?i hem neer: zij
klopte hem op den rug en dan drukte zij
haar jongen weer tegen haar aan, maar
telkens begon het hoesten onnieuw.
„Goddank, daar was de dokier; zij hoor
de zijn stap: ja maar hij ging voorhij,
naast hem liep de vrouw, diezelfde vrouw,
die zij niet Icon- niet wilde aanzien; zou
haar man zieker zijn?
Angstig staarde zij pn staarde nu in het
pijnlijk vertrokken gelaat van haar lieven
jongen, dm naar huiten. of do dokter niet
kwam Eindelijk daar was hij.
Hij onderzocht den kleine; ..Goed warm
houden, als het weer snoedig zachter wordt
kan 't wel goed gaan."
„Is de man van die vrouw weer erger?"
„De man? Noen, dat gaat wel. maar 't
kind daf zal wel sterven: 't arme bloedje
bevriest; geen vuur en geen kleeren.
't Was een mooie middag in de vroege
ionfe. De zon scheen warm in do ramen en
op de steenen. De hoornen begonnen een
zacht tintje van bruinachtig groen te krij
gen: de musschen sprongen blijde over
den wee en een enkele vroege snrocuw
oefende zijn keel. terwijl bij glanzend zat
op den hoek der dakgoot.
Een jonge vrouw met ren kinderwagen,
waarin een lief. oenigszins hlAck kind:e
lag. wandelde langs den weg Zij £in? ring
al haastig voort, de straat uit. een zijweg
in, en daarna o-m steegje totdat zij voor
een lage deur bleef staan 7'' klonfp. maar
op hetzelfde oogenblik werd de deur open
gedaan.
„Dag mevrouw", klonk het haar vriende
lijk tegemoet, van de vrouw, die voor
haar stond- terwiil de kleine op den arm
der bewoonster haar vuistjes uitstak.
„O mevrouw, komt u nou If hier. En
wist u het te vinden? O, waf moet ik u toch
dankbaar zijn. want oeh ik dacht Wr,
dat we ons lief meisje moesten verliezen:
't. was zoo koud en ik had reen kleeren of
geen brood. Fn n hebt on8 allés.
De vrouw drukt® drie, vier m >al de hand
die zij vast hield omsloten en liet er tranen
op vallen van erkentelijkheid.
De andere had de oogen neergeslagen.
„Ja. mijn man beeft 'f mij uitgeduid: ik
wou den eersten dag. dat ik uit kon. hier
heen: ik heb een groote schuld aan je.
-,Een schuld aan mij?"
„Ja. zie je, jij hebt me dankbaarheid ge
leerd."
Even later stonden de twee moeders bui
ten hij den wagen en vergeleken lachend
hun kinderen, die medelachten.
sCWd."
Bericht, voorkomende in „De Leidsche
Courant" van Donderdag 29 Oct. jl.
Loterij St.-Joseph-kerk.
Do grootste prijzen van de loterij van
de St. Josephkerk zijn in de omgeving ge
vallen; de eerste prijs (auto) in Hoogmade,
2e prijs (slaapkamerameublement) is nog
niet bekend, 3de prijs (eetservies) in
Stomnwijk, 4de prijs (varken).... op de
overgebleven loten.
Idem van Vrijdag 30 Oct. jl.:
Loterij St. Joseuh-kdrk.
De tweede prijs- (ameublement) is geval
len te Veur.
CL ZE FRBJEREBÖS.
Onze verwachtingen omtrent do belang
stelling voor nu/? prijsrehus. voorkomen
de in ons numnu v van Zab rd.ag j.l.. waren
gezien het groot aantal ingezonden op
lossingen niet te hoog gespannen.
Niet minder dan 264 inzendingen moch
ten wij ontvangen, waarvan er echter
slechts 155 als goede oplossingen voor do
loterij om de prijs in aanmerking zijn
gekomen.
Zooals men zal gemerkt hebben, waren
twee oplossingen mogelijk n.l.:
1. Hulde aan pastoor Letiscn, den
bouwheer der St.-Jozefs-kerk te Leiden
ófwel
2. Hulde aan pastoer Leusen voor den
bouw der St.-Jozefs-kerk tc Leiden.
"Wie een van deze beide oplossingen
heeft ingezonden, is voor de loterij in aan
merking gekomen.
Fouten in de schrijfwijze der eigen
namen hebben wij hierbij door de vingers
gezien, zoodat do reden, waarom aan 16
inzendingen de deelname aan de loterij
onthouden is, in andere fouten is gelegen.
Het zal zijn nut hebben een paar fouten
hier aan te stippen.
Enkele oplossers hadden geschreven
voor de bouw, andere de bouwheer, het
geen gelet op de teekening der rebus
waarin het woordje den door een denne-
boompje werd voorgesteld voor fout gere
kend moest worden. Iels anders zou hot
nog geweest zijn, indien het schrijven van
de louter een taalfout ware geweest, het
geen hier niet het geval was.
Een andere fout maakten zij, die schre
ven: hulde aan den pastoor en den bouw
heer enz. en aldus do drie ventjes met de
borden buiten bespreking lieten.
Gelet op doze en nog andere fouten, die
in sommige oplosingen inslopen, mecnon
wij goed te doen met onze geachte oplos
sers nog eens aan te raden hun oplossin
gen vooral „in de puntjes" te maken, daar
wij ten aanzien van degenen, die een goe
de inzending hebben, niet te veel door de
vingers mogen zien en zeker een van een
echte fout niet mogen zeggen: „nu ja,
vooruit maar."
De loting heeft als de gelukkige prijs-
winn: us aan-n \yozen: Jan Cast.dein,
Oude Rijn 30, en A. Bakker. 3-October
straat 10, die den prijs een mooie vaas
aan ons bureau in ontvangst kunnen
nemen a.s. Dinsdag tusschen 4 eh 4.30
uur.
Zooals men ziet zijn beide prijzen in
Leiden gevallen, hetgeen wel toevallig is,
daar liet aantal inzondingen uit de om
geving dat uit Leiden verre overtrof,
Tenslotte hopen wij, dat niemand der
overige inzendcrs(sters) bij het zien van
'het groot aantal concurrenten in den
strijd om de prijs den moed zal laten
zakken voor een volgende keer. daar het
wel eens kan gebeuren, daf in tegen
stelling met de/.o reblis, die vTij gemat Lu-
lijk was een volgende heel wat meer
hoofdbreken zal kosten. Bij voorbaat reeds
goed succes en vooral: nauwlettend geke
ken!
„QIT"
Zij hield de hand omklemd van baar
zoon Marc üiis. en. heel' nnal w t in haar
w jde zijden pcplum, spookachtig in de
blauwe nacht waarin de taxriboomen van
de Via Appkt, geleken op doodeu die zich
voor hun graf hadden opgericht, begaf zij
zich naar een gelo< iing van het terrein
waar het zand een kie ne lichte vl.k tec-
kende op het donk'ere gras
Maar p'otseling stond zij stleen
groot lawaai liet zich hoeren het kwam
van don kant van hel graf van Cecilia
Mcfella.
Zij hu kt® in elkaar logen een monu
ment en wachtte... Het lawaai groeide
aan, werd rumoerig... een troop slaven
diio honderden runderen naar Rome dre
ven, kwam n voorbij.
En Faustina herinnerde z:ch dat dien
avond in do stad de groote feesten van Ju
piter Capitolinus gingen beginnen. Het
langstrokken duurde een goed kwartier,
dan viel do grooto stnlle weer in.
Faustina zette haar wandeling voort en
waagde zich steeds dieper in de verlaten
campagne naar een soort groef, om plant
me» magere olijfboomen.
Zij weifelde. ni< t, niettegenstaande do
donkerte, 'en na/m, onder verschil'ende
kleine paden juist dat ^vat z j hebben
moest tot daar waar een licht glimple,
heel flauw tusschen de gele steenen.
Zijl gij liet... Yenanfius? v oeg z:j
fluisterend.
Een grijsaard richtte zich on
De vrede van Christus zij met u!
en met .uwen geest!
Faustina klemde haar kind vast g"n
zich aan en daalde een lange trap af, die
steil naar heneden ging onder den grond.
De grijsaard g:ng naar voren, sterk, maar
voorovergeho;ii. alsof het voortdurend
verblijf in, de Cataeoni! ui z'jn schouders
had gekromd.
En uw draagstoel?vroeg hij.
Ik heb hom gelalen hij het gr r van
Caius Zal ik vanavond a1lcen zijn?
Ja! de diakenen hebben de samen
komst der christenen op morgen be
paald
Ik heb toch vnruhiag willen komen,
want het is do gedenkdag...
Drie jaar al!... z ide Venan'ius
Voor m j is hot: g'.steren
Zij kwamen in een lange gang. droog en
warm, waar li t licht van een lamp langs
de muren gleedAan weerskanten van
de galerij lijnden zich glorieus de graven
en de wit marmeren gedenkplaten lichtten
in de schaduw.
Daar, zeido de grijsaard, stilstaand.
Het is daarherhaalde de we
duwe
Zij knie'de op den grond on bel voor
hoofd tegen ren zu il, verzonk z.ij in gebed.
Al drie jaarhet was hierheen dat z j
hem bracht, li ij. die de ziel wa. ge wee. t.
van haar ziel. Oh! dien dag! toon hij op do
schouders der christenen naar heneden
werd gedragen langs dezelfde trap die zij
zoo juist had betredenZ'jn arm
lichaam ver lieurd bloedloos, gemalen
door de f-nden der wilde beesten Z'jn
hoofd alleen was gespaard gebleven en
scheen zich nog als in een laatste ;>f«
solieidsbeweging naar lianr too te bun.
Grootcren schat dan hem!... Z:j l d
dien nooit OP nnrt" F efmi en r I
zou zo er zulk een ooit moer bezitten
Hoe gord herinnerde z?ch nog d:en v r-
lovinesdne toon li i haar even hewn n.
als zij ze'f, z'jn li Me bekende! en d n
waarop de Anosud Petrus hun bevend i
handen had gezegend, vereenigel voor da
eeuwigheid... A's zulke uren in oen men-
schenbestaan zijn doorleefd, dan kan G( <1
alleen er nog andere in bron-en.
Sic hls kort had hun au-'d di 'geluk ge
duurd... Nauwel'iks was bet zoo groot
geweest aks do edelsteen dien z:i aan baar
vnger droog... en als die edelsteen mh
bet alt'jd schitteren hi do (b.nkiu-le van
haar leven
Christus. Die luefdo is. had deze poIiuh
ding gewild dal Zijn heilig® Wil go-'
schiede!
Rindrlivk verhief z - b de weduwe weer.
Het graf van haar echtgenoot wa>s het dow
do hoog. Met haar bronzen lampje ISclilU
zo hij en e-das hel opschrift:
Hier rust Septimus.
Gestorven in den vcde van Chr lus
on voe- f" *»»1
De vijfde van den ndor van November.
Peinzend staarde z.ij naar do letters en
do letters schonen ook haar aan to zien.
De doodgraver had de holton met rood n-
govuld, zoodat het leek op 't bloed van den
martelaar (lat door 't marmer naar builen
drong!
TTe» kind wilde ook lezen Faustina
nam het in haar armen en lilde het op
zoodat zijn k'o'ne hoofd do hoogt© van don.
grafsteen bereikte.
Waarom ;s vader gestorven?
Voor Christus!
.Ta, dat weet ik wol, maar mi in
vriendir - behb rn m;.i gezegd dat, als bij
maar één korrel w:®rook had wil'en
strooien op bet altaar van M'norva, C«-.-ar
hom begenadigd zou hebben
„O"
ZÏER NUTTIGE WENKEN.
Men stelt ons in do vragenbus aller
hande kwesties in de. natuurlijk vol
komen juiste veronderstelling, dat do Re
dactie van een Courant alles weet.
Tot gemak zoowel van onze lezers als
van onszelf heeft nu een van onze redac
teurs voor vele vragen een antwoord in
eens gegeven. Men loze daarom dit artikel
tje heel nauwkeurig en knippe lmt uit;
men zal dan niet meer met de handen ia
het haar ziften (hetgeen men echter ook
kan voorkomen door zich gehcl kaal ld
laten knippen).
Als Tii' i' in bet water valt, moet men
bedenken, dal men nooit kan verdrinken,
zoolang men het hoofd boven water houdt.
Veel mm '"hen zijn reed.s verdronken, door
dat zo doz.en eonv.udigcn regel niet in Let
oog hebben gehouden.
Desalniettemin trachfo men zoo spocui?
mogelijk den walleken I lo bereiken. Des*
gcwenscht kan men natuurlijk ook 014
hulp roepen, wat echter niet bepaald noo
