Twaede BSad
Z terdag 24 October !925
Buitenl. Weekoverzicht.
Dit overzicht zal veel weg hebben van
weerbericht. En dat is ook eigenlijk
[eël natuurlijk; want wat is een overzicht
anders dan een politiek weerbericht? Dat
ien gewoon weerbericht een blik in de toe-
;oinst geeft, dus een voorspelling is en een
[verzicht gewoonlijk -slechts een samen-
ailing van het verleden is, doet aan de
ergelijking geen afbreuk. Immers hoort
men niet allerwegen beweren, dat het
weerbericht altijd achteraan komt, en dat
en voorspelling nooit uitkomt?
Daten wij dus het politeke weerbericht
jn deze week aldus samenvatten: Aan-
ankt-lijk warm weer (de sfeer van Lo-
arno) niet zonneschijn (kans op een
lieuwe ontwapeningsconferentie); Later
^nemende bewolking (de houding der
luilsch-Nationalen) met kans op onweer
Griekenland en Bulgarije) en regenbuien
hel regenseizoen in Marokko). Veel wind
het Oosten (China).
Het verdrag van Locarno.
ons vorig överzicht schreven wij: „Wel-
jcht wordt vandaag in de rubriek Buiten-
reeds de aanneming van alle ver
ragen gemeld". Dat bleek inderdaad juist
zijn. Reeds Vrijdagavond waren een
lag eerder dan aanvankelijk gemeld Averd
de verschillende verdragen met de pa-
aaf der betrokken ministers voorzien en
lien Zaterdag heerschte er te Locarno een
clile fuif-stemming. Maandagavond en
insdagmorgen werden daarop de teksten
d verdragen gepubliceerd en kon men zien
oe de verschillende moeilijkheden tot een
Mossing waren gebracht. Omtrent het
igenlijke Rijnlandpact en de Westelijke
rbitrage verdragen waren reeds voor
ien lijd de gegevens bekend. Wij behoe-
q er niet nader op terug te komen. Ook
oplossing van de moeilijkheden omtrent
1.16 van het Volkenbondsconvenant was
fds bekend en bleek bij de publicatie
uisl te zijn. Omtrent de z.g. „neA'enkwes-
es" was toen evenmin als nu iets defini-
efs bekend, zoodat wij in deze aangele-
de ontwikkeling der gebeurtenis-
en moeten afwachten. Evenwel zijn er
eeds de eerste aanwijzingen, dat Duitsch-
nd gaat voldoen aan de laatste eischen
de geallieerden omtrent de ontwape-
ng (vernieling van sommige machines
Krupp) zoodat binnenkort een verkla-
Dg kan worden verwacht van de ont-
iponings-commissie, dat Duitschland
hvapsnd is en derhalve do Keulsche
ne kan worden ontruimd en de bezetting
ilict Rijnland kan worden verminderd.
Iels meer licht.gaf de publicatie der
ransck-Poolsche en Fransch-Tsjechische
ïantiever dragen omtrent de oplossing
n de moeilijkheden in lret Oosten.
Het ging er hier om aan Frankrijk's
Jndgenooten in het Oosten den Fran--
hen steun te verzekeren tegen mogelijke
ffelddadige pogingen van Duitschland
wijziging van den status quo in het
isten, niet alleen, maar ook om de noo-
[e waarborgen voor de handhaving van
zen status quo, welke Duitschland an-
dan dien in het Westen weigert nog
weer nadrukkelijk als onveranderlijk
erkennen.
ossing voor deze moeilijkheid is
volgt gevonden. Frankrijk sluit met
Ien en Tsjecho-Slowakije afzonderlijke
rdragen buiten het veiligheidspact
hierin dus niet vermeld waarin het
waarborging der Oostelijke arbitrage-
idragen toezegt en de verdragsluitende
dijen elkander wederkeerig steun belo-
n in geval van een Duitschen aanval.
Haar in het arbitrageverdrag dat
ïtschland met Polen sluit (en dat-gelijk
dend is met dat hetwelk met Tsjecho-
ewakije wordt gesloten) is een inleiding
lenomen, waarin toch de mogelijkheid
n een wijziging van den status quo
Ml opengelatenmet wederkeerig
goedvinden! Zoodoende geeft Duitschland
dus niet de mogelijkheid op van een wij
ziging van den status quo in de toekomst,
Maar aan den anderen kant worden
èn Polen zelf èn Frankrijk bevredigd door
de erkenning, dat zulk een wijziging
slechts kan plaats hebben met instemming
van Polen, dat dus niet door een arbitrale
uitspraak tegen zijn eigen overtuiging in
zou kunnen worden gedwongen.
ik
Ontwapeningsgedachte.
Aangelokt door de milde atmosfeer, waar
in het zonnetje van Locarno de wereld
heeft gezet, komen allerlei vredesplantjes
te voorschijn. Een daarvan is het her
nieuwde gerucht van een ontwapenings
conferentie. Wanneer dat doorgaat, zullen
er waarschijnlijk wel twee ontwapenings
conferenties moeten worden gehouden, één
voor de ontwapening ter zee, waaraan
Amerika zal meedoen, en één voor de ont
wapening te land, waarbij Amerika glim
lachend en vaderlijk zal toezien. Waarbij
merkt het „Hbld." op ook wel do
overweging zal gelden, dat een beperking
van de nog op velen zoo zwaar drukkende
militaire uitgaven, gunstig zal zijn voor
de betalingscapaciteit van de Europeesche
schuldenaars.
In dit verband is het van belang eens.
te wijzen op een statistiek van het Ame-
rikaansche blad „Foreign Affairs", dat be
rekende hoeveel de groote mogendheden
voor haar bewapening uitgeven.... zeven
jaren na den grooten oorlog. En dat te
vens becijferde, welk percentage deze oor
logsuitgaven ten aanzien van het natio
nale vermogen uitmaken. Volgens do be
rekeningen van „Foreign Affairs" be
droegen de oorlogsuitgaven van de Ver-
eenigde Staten in ronde cijfers ongeveer
554 millioen dollars, of 0.17 proc. van het
nationaal vermogen.Van Groot-Brittannië
904 millioen dollars (0.56 proc.); van
Frankrijk 254.5 millioen (0.35); van Ita
lië 155 millioen (0.52), van Japan» 218.5
millioen (0.68), van Rusland (naar schat
ting) 191 millioen (0.62) en van Duitsch
land van het „ontwapende" Duitsch
land nog niet minder dan bijna 108
millioen (0.13 proc.)
Zoo wordt dus door de Europeesche
groote mogendheden, de Vereenigde Sta
ten en Japan alleen al meer dan 2.3 mil
liard dollars voor oorlogstoerustingen uit
gegeven.
Drie en twintig honderd millioen dol
lars, meer dan 5700 millioen gulden. En
dan komen hierbij de nog zeer belangrij
ke militaire uitgaven van de kleinere
Europeesche staten, waarbij vooral die
van Polen, Roemenië, Zuid-Slavië, Tsje
cho-Slowakije zeer aanzienlijke bedragen
•vertegenwoordigen in vergelijking met de
inkomsten dezer landen.
Toenemende bewolking. Tot
hier toe is het politieke weerbericht al
heel gunstig geweest. Jammer genoeg ko
men nu de wolken opzetten, veroorzaakt
door het verzet der nationalisten. De
Fransche nationalisten verzetten zich te
gen het Veiligheidspact omdat zij er in
zien een voorwendsel om Duilschlands
„kwade trouw" te bedekken. Die kerels
worden nooit wijzer en wij laten ze pra
ten. Erger is echter het verzet van de
Duitsch-nationalen. Zij hebben meer in te
brengen niet alleen, maar het zou voor de
internationale betrekkingen zoo bevorder
lijk zijn als ook zij hun steun aan de ver
dragen van Locarno gaven. Omdat er toch
altijd nog een kleine verwachting bestaat,
dat de Duitsch-nationalen nog eens meer
macht in het Rijk zullen krijgen. Men
weet met de Duitsch-nationalen nooit goed
hoe men het heeft. Indertijd waren ze ook
heftig gekant tegen de Dawes-regeling en
zij eindigden met grootendeels vóór te
stemmen. Thans heeft de rijksdagfrac
tie een verklaring afgelegd, die op het
eerste gezicht een verwerping van Locar
no inhoudt, maar die bij nader inzicht zóó
is geredigeerd, dat zij er toch nog kunnen
uitdraaien. BoVendien staan de Duitsch-
nation. thans niet zóó sterk als indertijd,
toen het om de aanneming van hetDawcs-
plan ging. Toen had men een meerderheid
van tWee-derde noodig, (wegens de ver
andering van de grondwet) thans is
slechts een gewone meerderheid noodig.
Doch laten wij voorloopig aannemen, dat
de Duitsch-nationalen wel zullen om
draaien, zooals zij al meer zijn omgedraaid
In ieder geval hebben de Duitsch-natiöna-
le ministers hun toestemming gegeven.
INGEZONDEN MEDEDEELSkG
Griekenland en Bulgarije.
't Politieke weerbericht wordt hier al weer
somberder. Wij komen thans aan het on-
weersgerommel, dat Griekenland en Bul
garije maken. Zooals men gelezen heeft,
is het conflict ontstaan, doordat Bulgaar-
sche ongeregelde troepen en Griekscho
grenstroepen met elkaar slaacs zijn ge
raakt. De Grieken zeggen, dat de Bulga
ren begonnen zijn en de Bulga
ren zeggen, dat het de schuld van do Grie
ken is.. In ieder geval hebben do Grieken
in dit incident aanleiding gevonden om
in Bulgaarsch gebied door te dringen,
daar een paar posten te bezetten en op
het stadje Petrifsi te schieten. Een en an
der ter vergezelling van een ultimatum,
waarin genoegdoening, bestraffing der
daders en een som van eenige millioenen
francs gcëischt werd. Van een aangeboden
onpartijdig onderzoek wilde de Grieksche
regeering niets weten. Inmiddels schijnt
de BulgaarSche regeering, die toch niets
kan uitvoeren, omdat het land krachtens
het verdrag van Neuilly ontwapend is
maar aan het ultimatum te hebben toege
geven. Tevens heeft zij geprotesteerd bij
den Volkenbond en de onmiddellijke bij
eenroeping van den Raad van den Volken
bond geëischt. Blijkens een telegram van
gisteren heeft de voorzitter van den Raad,
Briand, daaraan gevolg gegeven, en zal do
Raad Maandag te Parijs bijeenkomen.
Bulgarije en Griekenland zullen dan hun
standpunt hebben te verdedigen.
De „N. R. Crt." herinnert er terecht
aan, hoe eenigen tijd geleden, in Sept.
1923, Mussolini zoo'n zelfde grap uithaal
de met Griekenland. Toen bezetten de
Italiaansche troepen het eiland Korfoe
om Griekenland te straffen vote een aan
val op Italiaansche officieren, deel uitma
kend van do grensafbakeningscommissie
in Albanië. Toen was de verontwaardiging
in Griekenland heel groot en liep het ook
als een huilend jongetje naar den Vol
kenbond. En thans.... nu het staat te
genover het zooveel zwakkere Bulgarije,
doet bet precies hetzelfde. Dit geval is
even een kleine ontnuchtering na de vre-
des-extase van Locarno.
Regen en wind. De regen moet
men thans zoeken in Marokko, waar het
regenseizoen reeds is aangevangen, doch
daarmede nog niet de stilstand in de ope
raties, zooals verwacht werd. Abd-el-Krim
schijnt besloten gedurende den winter
door te vechten. Hij is thans van alle kan
ten ingesloten, zoodat hij zijn munitie-
voorraad en andere legervoorraden niet
kan aanvullen. Maar al kan hij dan geen
operaties in het groot uitvoeren, hij schijnt
toch vast besloten om den guerilla-oorlog
zoo scherp mogelijk te voeren. Intusschen
schijnen ,4° Franschen en Spanjaarden
dat reeds te hebben gevoeld, n.l. op de
hoogvlakte van Bibane, al willen zij dat
officieel niet toegeven.
De wind is te zoeken in het Oosten, in
China, waar hij thans weer eens is opge
stoken. Overigens maakt deze Chineesche
wind meer gerucht dan dat hij onheil
sticht.
Men staat thans blijkbaar aan het be
gin van een gigantischon strijd om de
macht tusschen de twee oude tegenstan
ders, Woe Pei-foo en Tsjang Tso-lin.
Tsjang beheerscht met zijn troepen de
Oostelijke kustprovincies van Mantsjoe-
rije tot Sjanghai. Vorig jaar gelukte hel
hem, met hulp van den z.g. „Ghristenge-
neraal" Feng Yoe-hsiang, zijnen ouden
tegenstander Woe Pei-foe plotseling terug
te dringen. Intusschen heeft Woe zijn tijd
góed benut, zich troepen verschaft en zich
met verschillende provincie-gouverneurs,
o.a. dien van Tsjekiang, verstaan over een
optreden tegen Tsjang.
Nu schijnt Moskou het laatste halfjaar
de hand te hebben gelegd op generaal
Feng, die zijn reputatie van politieken
weerhaan daarmee weer eens heeft beves
tigd. Heeft hij vorig jaar Woe Pei-foe in
den steek gelaten voor Tsjang Tso-lin, dit
jaar doet hij andersom. Zoo trekken dan
Feng en Woo thans gezamenlijk op. Zij
houden goede voeling met de regeering to
Kanton en met de overige Z.-O. troepen-
leiders.
Wie nu de verdere ontwikkeling dezer
operaties wil volgen welke operaties
alle nogal onbloedig schijnen te verloo-
nen, neme een atlas en probeero uit de
berichten wijs te worden. Veel succes!
SPORT
VOETBAL.
NEDERLAND—DENEMARKEN.
(Van onzen specialen Verslaggever).
Wanneer we on# neerzetten om een',ge
regels te wijden aan d'en eersten interna
tionalen voetbalwedstrijd van het seizoen
1925/26, dan denken wo onwillekeurig te
rug aan den laats ten wedstrijd van het
vorige.
Die 50 overwinning tegen de Belgen
heeft ons een rustige overzomering gege
ven en toen' dan ook het elftal zou worden
samengesteld, dat morgein tegen de Denen
uitkomt, dacht elkeen aan een herkiezing
van de spelers, die aan die overwinning
mede hielpen.
Edoch, wo werden, der traditie getrouw,
ook thans niet gespaard van verrassingen.
Tetzner, v. Daallen en Kuch]in konden aan
de Commissie niet die voldoen mg schen
ken, die een herbenoeming wettigen en zoc
komen drie nieuwelingen, n.l. v. Kol,
Wamstoker en Tap hun plaatsen innemen.
't Is moeilijk om omtrent hun prestaties
«mi'ge voorspellingen to doen. Er hangt
zooveel af van nerveus i te it en begrijpen
van het spel van hun1'medespelers. Zeker
is, dat wij, Leidenaars, ons mogen verlieu-»
gen in de benoeming van een stadgenoot
en dat we hopen, dat hij dio moeilijke (aak
naar behooren zal vervullen.
v. Kol moet momenteel in besten vorra
zijn en we verwcaebtn van hem goede dinv
gen. Tap schijnt in voorgaande serai-offi-
cioele wedstrijden zoodanig te zijn opgey
vallen, dat hij do nog al eens „vacanto**
rechtsbinnenplaats moet innemen. Voor
hoelang?
Voor liet overige kunnen wo ons mol do
herkiezing van de overige spelers verconw
gen. Zij zullen zeker het hunne er toe bij*
dragen, dat we een mooien wedstrijd to
zien krijgen. Of het oen overwinning zaJ
worden?
En éindelijk moeten wo den terrier, dr.
Lefèvre, missen, die door den altijd hardw
werkenden Krom zal worden vervangen.
En de Denen?
Zij hebben een elftal van onversaagde
spelers, stuk voor sluik niet onderdoende
voor even zoovele Holalndsche trappers.
De vraag blijft echter of hot een combiner
■tie zal zijn.
Onze voorspelling van dcai wedstrijd?
De Denen hebben altijd de Hollanders
geëvenaard in hot partij geven aan onze
leermeesters, de Engelse hen, en daarom
droegen alle vorige ontmoetingen het stom-
pel van onzekerheid ten opzichte van den
uitslag.
Van de vijf tot op heden gespeelde offi-
cieelo wedstrijden verloren wo do eorsto
twee, te Stockholm (Olymp. Spelen '12) en
Kopenhagen 1914, Avonn.cn er twee te Am-«
sterdam (1920 en 1922) en spee'den in
1921 te Kopenhagen gelijk.
Do stand is d:us momenteel c en
in do lijn der venvachtingen ligt daarom
een Hollandscho zege om in Juni 1926,
weer in Kopenhagen, door een Deenselio
overwinning do partijen wederom op ge
lijken voet to brengen.
Maar dan moet or enthousiast en zeker
worden aangepakt en gewerkt tot de laat
ste seconde.
Mogen we dan getuigen ziju van een
mooi en'fair ges peel den strijd 1
De elftallen zijn:
Nederland: (oranje hemd, zwarte broek)
v. d. Moulem
(II.F.G.)
Denis v. Kol
(H.B.S(Ajax)
Krom WamslekcT v. Heel
(R.G.H.) (A.S.C.) (Foi jen oord
Tap Buitenweg Baar
(A D.O.) (Herculos) (H.B S.)
Gielens do Nnlrie
(Hercules) (VWosso)
Scheidsrechter: Dr. Bauwens (Keulen).
Nilsson Hanson
(B 1903) (B 1903)
Laursien Joergenson Jörgonson
(K B.) (From) (B '93)
'Johnnsen Jensen Bend'xon
(From) (B '93) (A H.)
Palle Chris ton sen Tarp
(K B (B '93)
Christian son
(B 1903)
Denemarken: (rood hemd, wille broek).
NEDERLANDSCTTE VOETBAT,BOND.
Overzicht.
Doordat do landemyodstrijd tusschen:
Holland en Denemarken te Amsterdam
nagenoeg allen spelers uit liet. Wesien voor
hel Ornnje-elftnl opvraagt, is het aantal
eerste klas wedstrijden in beide afd?elin-<
gen tot drie beperkt.
Eigenaardig genoeg zijn do twee wed
strijden in A (doding I die tusschen do
vier clubs, die momenilieel de leiding heb
ben. Van die twee eehler is de wedstrijd
tusschen Sparta on V.O C. verreweg de be
langrijkste.
Immers beide clubs zijn tol heden nog
ongeslagen, hoewel Sparta slechts één,
V.O.C. reeds drie punten door gd'jk spel
verleren. We achten Sparta dan ook avoI
sterker dan het herboren V, O. O., dat Z'Ch
■in do degradaticwed strijd en torna mver-*
nood als eerste klasser wist te handhaven*.
Echter d;e geesldrit der rond-zwarten
kon do Spartanen, als zij irot oppassen
avoI eens verrassen.
FEUILLETON.
smacht van den Eenvoud.
door PASSE PARTOUT.
fk zag Leen slechts nu en dan
avonds, als-ia uit de stad terugkeerde
"aar Avoning voorbijging. Heel even
Hij dan op 't kleine erf van den
itbeambte staan praten. Maar ook deze
toanie oogenblikken behoorden v heel
'w tot het verleden.
kon Bertrand ging naar Parijs....
r|jsl Het woord alleen duizelde Juliette
foor do oogen. De schatrijke meneer
anisoii, de directeur en eigenaar van
1 «er mijnen, had Bertrand toegezegd,
foelbelovenden zoon te laten studeeren
«6 Technische Hoogeschool.onder
gaarde, dat, als hij z'n brevet als in-
Oeur behaald had, hij het allereerst
1 oienslen aan zijn beschermer zou ko-
aanbieden.
«ainson was slim. Grainson was 'n
'ongewoon geslepen techniker èn za-
aan, Hij ^a(j aj jang gezien dat er in
°n n meer dan gewoon talent scbuil-
a 3 werktuigkundige. De jongen kon
*o> Avat-ie verkoos en hyper-moderue
"ien als deze waren niet te versma-
)oor 'n man, die 'n groote machine-
ging bijbouwen,
oude Bertrand accepteerde dan ook
foorstel van zijn machtigen patroon
eide handen. Leon vertrok naar Pa-
Juliette zag hem slechts tweemaal
le jaren terug. Hij kwam met vacan
tia met de Kerstdagen en was 'n meneer
geworden, 'n echte meneer met gekleurde
dassen en 'n fluweelen kraag en slobkou
sen. Juliette durfde haast niet meer Le#»n
tegen hem te zeggen, al deed-ie nog zoo
A'riendelijk en vertrouweleijk. En toen ze
met haar vader en met Bertrand en Leon
naar de nachtmis ging, moest ze hem aan
de band vasthouden, uit wees dat-ie zou
uitglijden in de sneeuAV, op 't smalle pad
langs de Sérance.
In drie en 'n lialf jaar kan er veel ver
anderen, zelfs de natuur. De Séranco was
nu en dan buiten haar oevers getreden en
l.ad heele stukken grond meegesleurd.
Hé! zei Leon nu en dan, is dat hier zóó
geworden? Dat was toch vroeger hier zoo
niet?
Maar ondanks de verandering, die ze
innerlijk en uiterlijk aan hem bemerkte,
vond Julie bet toch heerlijk, dat ze haar
jongen speelmakker en beschermer van
vroeger mocht terugzien. Nog 'n half jaar
zoo vertelde bij, en dan was-ie ingenieur.
Weet je dan zeker, dat je door je
examen komt? woeg ze.
Ja, dat weet ik heel zeker. Ik kan
heel makkelijk leeren en ik doe niets an
ders dan leeren. Als ik er niet door kom,
komt er niemand.
En dan?
Dan krijg ik 'n aanstelling bij meneer
Grainson. Tenminste, dat heeft juffrouw
Gabrielle gezegd.
JuffrouAV Gabrielle? Wie is dat?
Dat is de dochter van meneer Grain
son.
Woont die in Parijs?
Nee, die is me al 'n paar keer komen
opzoeken. Ik ben met haar en met haar
gouvernante naar de opera geweest.
Juliette ZAveeg, want ze wist niet wat
opera was en ze wilde er geen uitlegging
van vragen. Ze had toch al zooveel vreem
de woorden gehoord, die ze niet begreep.
Leon bad dit in haar opgemerkt en dacht:
't Is toch 'n echt dorpsgansje bij Gabrielle
vergeleken, maar alles wat ze zegt en doet
is' echt, onopgesmukt. D'r handen en d'r
gezicht zijn verbrand van do zon, en in
Parijs zie ik dametjes, die, om gezond te
toonen, zich bruin verven. Ik zou haar
niet in gezelschap van juffrouAV Gabrielle
Avillen brengen, maar.... Gabrielle zou
ik ook niet aan haai willen voorstellen.
Onmiddellijk na Nieuwjaar vertrok bij
weer naar Parijs. Hij had de Kerstdagen
op echt-ouwerwelscbe manier te Trois-
Cources doorgebracht. De Kerstboom had
er gestaan, ze hadden er bij gezongen en
gebak en Avarme wijn gedronken, want al
Avas Bertrand arm, al moest iedere stuiver
omgedraaid worden, voor moeder hem
uitgaf, met Kerstmis en Nieuwjaar moest
er iets extra's komen. En vooral dit jaar
was 't dubbel feest. Zoodra Loon thuis
was, had-ie z'n moeder 'n briefje van
twintig francs in haar hand gestopt.
Hier, moeder, da's van juffrouw Ga-
brielle.
Jongen, heeft ze dal voor mij mee
gegeven?
Ja, ze zei: Als ik er u niet moe be-
leedig, wilt u dit dan van mij acceptee
ren voor 'n Kerstboom? O ie is erg fijn-
gevoeKg, moeder!
Juliette bad van dit onverwacht mee
vallertje geboord en ze zei alleen tegen
Leon: Die juffrouAV Gabrielle schijnt 'n
goed hart te hebben.
Ze bracht baar vroegeren vriend weg
tot aan den grooten lindeboom op de
dorpsmarkt van Trois-Sourcos, waar de
omnibus gereed zou staan, die hem naar
't station van Villers zou brengen. Veel
loopen scheen de aanstaando ingenieur
niet meer te doen.
Deftige menschen loopen bijna nooit,
zei Juliette half lachend, half weemoedig.
En weer betrapte zij er zich zelf op, dat
haar oogen vochtig werden, toen zo de
diligence aan 't eind van den dorpsweg
zag verdwijnen.
Wat was hier alles nog ouwerwelsch:
'n diligence met paarden en hij, die al drie
maal in de luxe-auto van meneer Grain
son naar Parijs gereden was. Wat stond-
ie al ver van hen af! Als-ie ingenieur is
geworden, zal-ie haar dan nog willen
kennen?
Leon zag door de rammelende ruit van
't ouwerwelsch vervoermiddel z'n vroeger
schoolvriendinnetje staan wuiven op den
modderigen dorpsweg. Ilij veegde de be
wasemde ruit schoon, om haar zoo lang
mogelijk le kunnen zien. Bij de krom
ming van den AVeg zag-ie haar heengaan,
't van koude blozend hoofd gebogen, do
handen slap langs 't met goedkoop bont
afgezette donkerblauAve manteltje. Er
prikte even iets in z'n keel en hij dacht
aan de eigenaardige opmerking van juf
frouw Gabrielle, die zei, toen zo afscheid
van hem nam:
Weet u, meneer Bertrand. hoe 'n
schrijver „vertrekken" noemde? „Partir,
c'est un peu mourir."
Ze lachte daarbij zeer eigenaardig.
Maar nu begreep hij die Avoorden en hij
voelde, waarom die schrijver dat zoo ge
noemd had. ,V!:uu' „Partir" had hij tiet
niet moeten noemen. Hij had hel mooton
noemen; „Afscheid nomen van iemand,
tot wion men zich sterk aangetrokken go-
voelt."
Voelde hij zich sterk tot Juliette aan
getrokken? Ja, dat kon-ie zichzelf niet
ontkennen. Maar uit welke bron kwam
die genegenheid? Hij bad haar reeds op
zes-jarigen leeftijd loeren kennen, Langer
dan tien jaren achtereen was hij haar be
schermer, haar vertrouwde, haar speel
makker, haar buur geweest, 't Was dus
geen Avonder, dat zij zich tot elkander
voelden aangetrokken, maar dat was dan
ook alles.
Hun wegen liepen sinds hun zesliondo
jaar te zeer uiteen om nog langer aan el
kaar gehecht te blijven. En wat meer zeg
de: hun denkrichtingen, hun kijk op de
wereld en de menschen, hun aspiraties,
stonden als het ware lijnrecht tegenover
elkaar. Juliette Avas de incarnatie van
den eenvoud, maar hij.... bij voelde do
eerzucht in zich gloeien.
Eer hij 'het wist, had de oude krakende
wagen het station van Villers bereikt. Hij
stapte uit en plots reed 'n blau w-gelakte
luxe-auto hom als 't ware vlak voor de
teenen.
Het Avas de wagen van mijnheer Grain-
son.
