Je Leite Courant"
Tweede Blad
Maandag 13 Juli 1925
BINNENLAND
HET VOLK" BEGINT DE LEUGENS IN
TE TREKKEN.
Machteloos tegenover de zich steeds
hooger opstapelende bewijzen en dag aan
dag steeds scherper door ons in het nauw
gedreven, gedwongen vermoedelijk mede
door de tegenspraken, die uit de lezers
kringen van „Het Volk" bij de redactie in
komen, begint het blad, nog eergisteren
braveerende, dat het „over het geval
Brunssum met de „Tijd" nog eenige appel
tjes zou schillen", in zijn nummer van
Zaterdagavond de dikste leugens in te trek
ken.
Gelijk men zich herinnert, had „Het
Volk" den len Juli onder het opschrift
„Hoe kapelaan Merkelbach zich weerde"
geschreven: „In het dorp kan kapelaan
Merkelbach zich niet stilhouden, en voor
de woningen van enkele onzer partijgenoo-
ten schreeuwde de eerwaarde heer: „Hier
heb je vrij zuipen, hoera!"
Ofschoon dag aan dag door ons aange
maand dezen laster tegen den geestelijke
Ie herroepen, van wien het officieele poli
ticrapport verklaarde, „dat hij niet naar
het gevecht heeft staan kijken en zeker
niet heeft opgehitst", komt „Het Volk"
thans, eerst tien dagen later na het ver
spreiden van den laster, verklaren:
„Dat hij het echter geweest is, die ge
roepen zou hebben, gelijk onze berichtge
ver meedeelde: „Hier heb je vrij zuipen",
daarvan konden wij geen bevestiging krij
gen. Wat wij uitdrukkelijk vermelden,
omdat wij niet door onnauwkeurigheid
zelfs in de onbeteekenendste details den
tegenspraak-redacteur van „De Tijd"
'grond voor zijn gewone leugen- en Iaster-
conclusie -willen geven
Dit is nummer één eindelijk!
De tweede grove „VoIk"-leugeu tegen
de Limburgsche geestelijkheid, die immers
„de boertmenschen van Nolensnad opge
hitst, was de mededeeling in vette letters
jan het hoofd van het verkiezingsblad,
dal op den vooravond der verkiezingen
werd verspreid-en luidde: „De pastoor
mobiliseert de Burgerwacht tegen onze
propaganda" en na de bekende andere
leugenachtige mededeelingen: „De pastoor
rag het alles aan en lachte."
Thans wordt „Het Volk" uit den hoek
gedrongen met de volgende verklaring:
Verder is in de eerste berichten over
deze kwestie ook sprake geweest van den
pastoor. Deze heeft, voor zoover wij kon
den nagaan, .niets met het geval te maken.
De geestelijken in Limburg dragen geen al
Ie duidelijke distinctieven van hun rang,
wat er toe leidde, dat onze menschen, die
niet dagelijks met hen plegen om te gaan,
spraken over den pastoor, waar kapleaan
llerckelbach werd Bedoeld."
Ziedaar de intrekking van de tweede
leugen. Het gaat langzaam, hgt gaat
uiterst moeilijk bij „Het Volk," maar het
moet nu wel, want de leugenachtige bra-
oie was te zeer in den kijkerd geloopen, er
waren te veel getuigen en te overstelpende
bewijzen. Ditmaal kon d tegenspraak niet
onbeantwoord blijven, gelijk gemeenlijk ge
schiedt, als „De Tijd" weer het bewijs van I
oen „Volk"-leugen tegen een geestelijke
beeft gebracht, en ook was het thans on
doenlijk, den laster quasi vol te houden
Diet het beroep op een correspondent, die
Tertrouwen heet te verdienen, terwijl de
bewijzen er zijn, dat hij het niet verdient.
Ditmaal dan in naam der S..D. A. P.
Koest het. Want wij hadden „Het Volk"
een beleedigingsproces van den pastoor
fan Brunssum aangekondigd, indien de
fester niet werd herriepen. En, hoe pijn
lijk de operatie ook werd, ditmaal moest
*e! gehoorzaamd worden aan het her
baalde: ..Du solist!"
FEUILLETON.
EEN LEVEN BOETE.
1 Naar den roman van LULU VON
STRAUSZ UND TORNEY.
O—
(Nadruk verboden.)
I)
Annelie luisterde al niet meer naar haar
totwoord: zij ging moede op een stoel zit-
l?D en keek 'n oogenblik in gedachten
Kct wijd-open oogen ih de vlam der lamp.
..Tante Lena, wat heeft hij toch gezegd,
p ik had hem nooit liefgehad? Was
dat niet?"
De oude dame zag haar treurig aan.
•>Ja kind" zeide ze „en. het verwondert
c- ook niet, als hij dat zegt
..Maar waarom dan, tante Lena?"
-Omdat je het zoo weinig getoond hebt,
Annelie" antwoordde tante Lena aarze-
Bcht °ok al dikwijls ge-
i.Getoond? waarom moet men dat dan
®öjj bijzonder toonen?" Annelie zag de
JJe dame verbaasd vragend aan. „Tante
•ff'. a's Wö bidden, gaan we toch ook
"•p in het openbaar 6taan, dat de men-
het zien, en daarom denkt toch nie-
tod aanstonds van ons, dat we goddo-
zijn."
.jJa kind heb je hem dan werkelijk
Nehad?"
liefgehad?" herhaalde Annelie
jjjj Lena, ik kon immers niet anders!
200 Boel anders dan ik ik kon
dikwijls niet begrijpen maar ik
Intusschen zijn wij er nog niet. Het blad
heeft nog o kapelaan Merkelbach, die
immers voor den pastoor heet te zijn aan
gezien, den blaam laten zitten van die an
dere leugen: „De pastoor zag het alles aan
en lachte."
Ook die moet tegengesproken. Vooruit
„heraus damit".
En daarna wachten wij tegenspraak van
den laster, dat lo. de Katholieke optocht
uittrok „om onzen partijgenooten slag te
leveren; 2o. dat aan 't hoofd twee geeste
lijken trokken, die „begonnen te razen en
te tieren"; 3o. dat „met sabels" is gevoch
ten; 4o. dat de roode partijgenooten zich
als zoete jongens hebben gedragen, enz.
enz., al hetwelk reeds door den Burge
meester van Brunssum openlijk als leu
gens is gebrandmerkt. „Tijd".
Met corj'ict in -an.
Conferentie met den rijks-
bemiddelaar en een voorstel
van patroonsbonden.
Zaterdagmorgen heeft de riiksbemidde-
laar de heer ir. L. A. Fruytier, een nieu
we conferentie gehad met de besturen der
landelijke patroons- en werknemersorga
nisaties in de bouwvakken, ter bespre
king van het Haagsche conflict.
Dn Rijksbemiddelaar heeft in deze con
ferentie een voorstel gedaan, dat tot strek
king heeft de tarieven in Den Haat* ge
heel ter zijde te stellen. Dit voorstel is uit
voerig hesnroken, doch de besprekingen
hebben nog geen resultaat opgeleverd, om
dat de organisaties zich daarover nog
moesten beraden.
Van patroonszijde wordt nog omtrent
deze"fconferentie gemeld:
De conferentie heeft tot resultaat gehad,
dat van patroonszijde het volgende voor
stel is gedaan, teneinde te trachten een
eind aan dit langdurige conflict te maken.
Naar aanleiding van het besluit door de
besturen der samenwerkende patroons
organisaties te 's-Gravenhage genomen,
om gedurende deze contractperiode het
werken in aangenomen werk voor het met
sel-, opper- en voegbedrijf aan hun leden
te verbieden, doen de landelijke patroons
bonden het voorstel aan de werkliedenor
ganisaties om, tot aan den tijd, dat het
landelijk collectief contract afloopt er
mede accoord te gaan, dat in Den Haag,
bij opheffing van de staking niet anders
dan in daggeld zal worden gewerkt.
Wanneer dit voortel door de werklie
denorganisaties wordt aangenomen, zijn de
- landelijke patroonsbonden bereid alsnog
het landelijke collectief contract 1925-26
aan te gaan op de voorwaarden door den
rijksbemiddelaar mr. de Vries in zijn com
promis-voorstel neergelegd, echter met de
restrictie, dat niet mag worden gestaakt,
noch uitgesloten voor kwesties welke bui
ten het lapdelijk collectief contract vallen.
Dit voorstel was ter conferentie nog
niet geformuleerd. Beslóten is, dat het ge
redigeerd en daarna aan den rijksbemid
delaar ter doorzending naar des werklie
denorganisaties gezonden zou worden.
Verkiezingspropaganda.
Volgens „Het Volk" heeft de Minister
van Oorlog een schrijven gericht aam den
commandant der luchtvaartafdeeling te
Soesterberg, waarin dien commandant
een ernstig onderzoek is opgedragen om
trent het volgende:
Bij den Minister van Oorlog moet de
mededeeling zijn binnengekomen van par
ticuliere zijde, dat op een der compagnies-
bureaux der luchtvaartafdeeling een biljet
is opgehangen tijdens de verkiezingsda
gen, waarop onder meer te lezen stond:
„Colijn moet weg". Bovendien zou op
dat bureau propaganda tegen de candl-
datuur Colijn zijn gemaakt.
De Ministerzou hierover een ernstig
onderzoek' wenschen en met spoed rap
port veryvachten omtrent de voor die pro-,
paganda verantwoordeijke personen.
KERKNIEUWS.
Merkwaardige Lourdesgenezing.
Te Lourdes heeft zich een nieuwe merk
waardige genezing voorgedaan.
Eén der Spaansche pelgrims, mevrouw
Julia Ventura van Barcelona, was zoo
goed als stervende naar Lourdes ge
bracht. De laatste 9 jaren was zij voortdu
rend bedlegerig geweest.
moest hem wel liefhebben, meer als alles
op de wereld! Waarom zou ik anders ook
wel „ja" hebben gezegd, toen hij mij
vroeg?"
„Arme Anneliel" zeide tante Lena
zacht.
„Waarom zegt u dat?" Annelie was op
gesprongen, haar diepe stem beefde van
opwinding. „Leo komt immers terug,
tante Lena morgen al hij moet im
mers ik zal hem alles uitleggen
Zij hield op en wendde het hoofd om
alsof ze luisterde.
„Tante Lena" zeide ze na een poosje
halfluid „of ze hem al gevonden hebben
daar buiten? Of zou hij daar den hee-
len nacht blijven liggen?"
Een huivering liep over haar leden. De
oude vrouw zag schuw naar haar op.
„Annelie, kind, hoe kon je dat toch
doen?" zeide ze, de hand voor de oogen
slaande.
In Annelie's gezicht kwam een harde
trek.
„Ik moest het doen", zeide ze luid, „die
man heeft zelf de schuld.... niet ik....
Wij zullen naar bed gaan tante Lena",
voegde ze er na een poos opstaande aan
toe, „u bent moe en ik ik heb rust
noodig.
Annelie stond alleen aan hot open ven
ster van haar kamer en zag uit in de
duisternis. Er hing een zwoele drukkende
atmosfeer; slechts nu en dan streek een
koele wind langs haar voorhoofd.
Misschien streek diezelfde koelte ook
den stillen man daarbuiten over het koude,
witte cre'nat. Toen Annelie daaraan dacht,
liep weer een koude rilling over haar
In het medische rapport, aan haar ziek
te gewijd, wordt verklaard, dat zij long
tering had in een vér-gevorderd stadium.
Zij kon geen vast voedsel meer tot zich
nemen en melk was haar voornaamste
voeding
Zij kon nog slechts zwakjes spreken en
was bijna tot een geraamte weggeteerd.
Gedurende de reis naar Lourdes en In
het „Hospice de Notre Dame" aldaar viel
zij verscheidene malen in zwijm en men
verwachtte, dat zij ieder oogenblik in zulk
een bezwijming zou blijven.
Naar de grot gebracht en in de piscine
ondergedompeld, verklaarde zij zich eens
klaps genezen te gevoelen. Zij sprak met
luide, heldere stem, de kleur keerde op
haar wangen terug, zij kon weer loopen en
vroeg om voedsel.
Een eerste onderzoek op het bureau der
medische constateeringen te Lourdes wees
uit, dat haar ziekte geweken was.
Een telegrafisch verzoek werd naar
Barcelona gezonden om volledige rappor
ten omtrent haar vroegeren toestand.
Den volgenden dag werd het geval door
vijftien doctoren besproken. Zij allen on
derteekenden de verklaring, later op den
dag door dr. Marchand, den president
van het medisch bureau uitgevaardigd,
dat mevrouw Juli Ventura plotseling ge
nezen was, dat alle sporen der ziekte uit
de longen verdwenen waren, welke nu ge
zond bleken, terwijl de ademhaling geheel
vrij en regelmatig was.
De genezene was dien dag tegenwoordig
bij de openbare dankzegging voor de groo-
te gunst, die zij ontvangen had.
Doofstommen-Bedevaart naar Lourdes.
Van 6 tot 12 Augustus a.s. zal onder
leiding van 5 verplegers en een pleegzuster
een groep van 120 doofstommen, zoowel
uit het instituut te St. Michiels-Gestel als
uit andere plaatsen van het land, een
pelgrimstocht naar Lourdes ondernomen.
Innezonden Mededeeline.
-poetst licht uit
Sé
Gemengde Berichten
Verdronken.
In het Wilhelmina-kanaal te Tilburg is
de 65-jarige H. v. d. B. uit Rotterdam te
water geraakt en verdronken.
Trap van een paard.
De heer G. Spitters uit Zevenhergschen-
hoek, die Woensdag op de tentoonstelling
van het Stamboek het Nederlandsch Trek
paard te Dordrecht een trap van een paard
togen het onderlijf kreeg en in het R. K.
Ziekenhuis te Dordrecht werd opgenomen,
is gisterenmiddag aan de gevolgen over
leden.
Overreden.
Te Koudam (Fr.) is het zoontje van
schipper de J. door een vrachtauto overre
den en aan de gevolgen overleden.
Doodelijk ongeval.
Bij de kanaalwerken te Wessem go-
raakte Vrijdag de 19-jarige arbeider P. B„
ledematen: zij sloot het venster en begon
rusteloos op en neer te loopen.
„Ik heb geen schuld" herhaalde ze
zichzelf.
Zij wist het toch zeker. Waarom lag
dan toch nog die loodzware druk op haar
hart? Waarom kon ze dat eene beeld niet
uit haar gedachten kwijt worden, dat haar
steeds nog bijna lichamelijk tastbaar voor
oogen stond?
„Een mensch vermoord", had Leo ge
zegd, „om een dier een ellendige jaebt-
passie!"
Alsof het haar te doen was geweest om
dien eenen reebok. Het onrecht niet te
dulden het recht te beschermen daar
om ging het haar tocht
De menschen waren reeds uit zichzelf
geneigd het vrouwenbewind, geringschat
tend te bezien, het niet voor vol en ern
stig te nemen. Wie kon haar kwalijk ne
men, dat ze de teugels strak hield? Streng
maar rechtvaardig die stelregel was al
tijd de leidende geweest.
Jawel, het recht was ook beschermd ge
weest, als ze den houtvester gezonden had.
Misschien zou de strooper heelemaal niet
gedurfd hebben het geweer aan te leggen,
als een man tegenover hem gestaan had,
in plaats van een vrouw, die hij daarmee
gemakkelijk schrik had meenen aan te
jagen.
Maar het was nu eenmaal gebeurd! Een
ongeluk dat het zoo moest komen, maar
het was den man zijn eigen schuld. Waar
om was hij niet op den goeden weg ge
bleven.
De vrouw en het kind nu ja, daar
was het treurig voor. maar had zoo'n
mensch dan een stuk voor zijn familie
lusschen een paar kipwagens bekneld. Hij
is aan de daarbij bekomen verwondingen
overleden.
Door een krankzinnige aangevallen
Toen Vrijdag de arbeider B. te Hoorn,
om 4 uur 's morgens naar zijn werk ging
in een van de naburige dorpen, ontmoette
hij bij het spoor een half ontkloeden man,
die op hem afkwam en hem qp don grond
wierp. B. stond op en nam de vlucht
naar zijn huis, achtervolgd door zijn aan
valler, die nog eenige malen kans zag
hem neer te slaan.
Toen de politie kennis van het geval
kreeg, gelukte het deze den ongelukkige,
die uit Berkhout afkomstig bleek, naar
het ziekenhuis te transporteeren.
Een woest motorrijder.
Vrijdagavond, omstreeks halfelf zagen
twee agenten van politie op het Valken-
boschplein te 's-Gravenhage een motorrij
der zonder licht rijden. De man reed met
groote snelheid. Zij waarschuwden hem
tot driemaal toe halt te houden. Een der
agenten riep zelfs:: „Halt, ik schiet."
De motorrijder reed echter door, waar
op de agent werkelijk schoot. De vluchte
ling werd getroffen in zijn hoofd en in een
voet. Er werden totaal vijf schoten gelost,
waarvan drie in de lucht en twee op den
vluchteling. Toen de motorrijder werd aan
gehouden, bloedde hij hevig. Hij werd
naar den gemeentelijken geneeskundigen
dienst gebracht.
De verwondingen waren niet van orn-
stigen aard. De motorrijder was de 18-ja-
rlge K. de B. uit de Imhoffstraat. De mo
tor bleek niet zijn eigendom te zijn; hij
had deze geleend van een vriend.
Van politiezijde wordt medegedeeld,
dat de agent, die geschoten heeft, vrij uit
gaat. De houding van den motorrijder was
van dien aard, dat de agenten slechts kon
den denken aan een ernstig feit, in ver
band waarmede de motorrijder trachtte
aan de politie te ontkomen.
Nader wordt nog gemeld:
Toen de motorrijder aangehouden was,
en de agent hem een verklaring vroeg van
zijn zonderling gedrag, deze naar den
motor ging met het oogenschijnlijk doel
om weer weg te rijden. De agent was hem
echter voor en nam het rijwiel in beslag.
De jonge man heeft een schampschot
aan zijn achterhoofd opgeloopen en ls ge
troffen in zijn hiel. De -kogel drong de hiel
in en kwam in de holte van den voet weer
naar buiten.
De hoofdcommissaris van politie en de
commissaris van afd. G. hebben Vrijdag
nacht dadelijk het onderzoek ter hand ge
nomen en ofschoon de uitslag van het
voorloopig onderzoek er op wijst dat den
agent geen blaam treft, zal uiteraard de
justitie van deze zaak moeten kennis ne
men en nader moeten beslissen.
Vechtpartij in een café te Rotterdam.
Vrijdag kwamen twee als heer geklecde
personen het café „Hippos" aan de Sohie-
kade te Rotterdam binnen. Daar een hun
ner, de 30-jarige A. O. uit de Oppert in
beschonken toestand verkeerde, weigerde
de caféhouder voor hem te tappen. Zijn
kameraad bestelde toen twee glazen bier.
De caféhouder stemde er in toe, hom die
te geven, mits ze achter elkaar werdén op
gedronken. De kameraad dronk het eerste
glas uit, kreeg toen zijn tweede glas, doch
hij reikte dit toch aan zijn metgezel over.
Deze nam het aan, waarop de caféhouder
het hem uit de hand sloeg. Er ontstond
daarop een vechtpartij, waarbij de kellner,
de 44-jarige W. van G. tusschenheide
kwam en den beschonkene zoo stompte,
dat deze met het hoofd achterover tegen
de toonbank viel. Ten gevolge van den val
kreeg A. O. een hersensohudding. HIJ
bleeft bewusteloos liggen. Per auto van
den G. G. D. is hij naar het ziekenhuis
aan den Bergweg gebracht, alwaar hij ter
verpleging Is opgenomen. Do kellner W.
van G. werd wegens mishandeling in be
waring gesteld. Hij geeft voor, uit zelfver
dediging te hebben gehandeld
Een lieve zoon
Een man van 34 jaar,, die wegens hot
plegen van verschillende diefstallen ln
totaal 12 jaar in de gevangenis had door
gebracht, keerde dezer dagen, kort na hot
ondergaan van zijn laatste vonnis, naar
de woning van zijn ouders te Arnhem
terug. Alleen zijn moeder was thuis; tij
dens zijn bezoek zag de man kans om uit
kunnen zijn? Zij, Annelie kon zich die
menschen toch een beetje aantrekken,
voor hen zorgen, de vrouw werk geven
om wille van Leo.
Ze zou het hem aanstonds zeggen, zoo
dra hij terugkwam: dat zou hem tevreden
stellen. Maar wanneer zou hij wel komen.
Als hij nu inderdaad niet terugkwam
als het hem met zijn woorden ernst was
geweest!
Annelie bleef op haar rustolooze wande
ling door de van het doorzichtige halfdon
ker der zomernacht gevulde kamer plot
seling staan. Ze voelde dat die gedachte
haar als een brandende angst doorrilde.
Was het dan mogelijk? Kon ze hem
verliezen om dit dit meeningsverschil?
Hij was toch anders zoo mild en breed
in zijn oordeel waarom was hij dan
juist hier zoo hard, waarom rekende hij
haar als schuld aan, wat slechts uitoefe
ning van haar recht geweest was?
Wanneer ze zoozeer maar eens kalm
konden spreken! Maar als hij nu werkelijk
niet terugkwam?
Het kon immers niet zijn!
Annelie zette zich moe op den stoel aan
het venster en leunde het hoofd in de
hand. Het was alsof 'n borg op haar
drukte.
Eerst bij de gedachte, hom te verliezen,
werd haar duidelijk, wat bij haar was.
Zijn zonnige, levensblije wezen was als
een openbaring van iets nieuws, iets heer
lijks, dat in den kring van haar ernstige
leven gekomen was, en zichzelf onbewust
had ze die invloeden op zich laten in
werken.
Maar zooals ze zich voor iedere gevoels
uiting schaamde zoo onderdrukte haar
UIT DE NADIC-WE^ELD.
Wat er vanavond te hoeren is.
4.20 MiincHon 4.S3 M. Concert
4.35 Hamburg 395 M. Concert.
4.50 Frankfurt »T0 M. Concert
5.20 Londen 365 M. Dansmuziek
Berlijn 500 M. Con. ert Zurich 515 M.
Concert.
6.— Hilversum 1050 M. Kincforuur (jo.
6.20 Hamburg 395 M. Concert.
7.00 Hilversum 1050 M. Vóór-avond-,
concert.
8.15 Hilversum 1050 M. Kurhauscou*
eert. Volksconcert.
8.20 Londen 365 M. en Chelmsford
1600 M. Concert met medewerking v.m
het Orkest, van muziek, betrekking hein
bende op het leger, de vloot en de lucht-»
vaart.
I The Royal Navy. The Band: Mar. h"
„Our Fleet" (Safroni); Grand Fantn-
„Britannia" (Shipley Douglas). Introdu
cing1: „Hearts of Oak"; „Nancy Lee"; ,,T':o
Tar'a Farewell"; „The Lass That Loves a
Sailor'"; „The Saucy Arethusa"; ..Peaceful
Slumb'ring on the Ocean"; „Rocked in the
Cradle of the Deep"; „The Bay of Biscay";
„Blow the Man Down"; „Tom Bowling";
„Britannia's the Pride of the Ocean"; ,,AJ
Tight Little Island''; „The Stormy Winds
Do Blow"; „Soon We'll Be in London
Town"; „The Midshipmite"; „The Sailor's
Hornpipe"; „Rule, Britannia."
Leonard Salisbury: „The Old Superb"
(Stanford); „Ben the Bo'eun" (Adams).
At SeaMay, 1916. A Radioview of
War-Time Service. Lofty: Henry Oscar.
Biil: A6hton Pcarse.
The Band: Naval Patrol, ..Br tain's Frst
Line" (Williams).
9.05 II The Army. The Band: Graudr
NationqJ Fantasia (Kappey); Synopsis:
Introduction; Rumours of War; Props As-»
sernble; The Embarkation; On Board; Hi*
sembarkation; The Camp at Night; TfoN
Enemy Attempts a Surprise, but is F
led; The Battle; Finale, „Seo the Conquer
ring Hero Comes"; „Rule, Britannia";
„God Save the King."
Leonard Salisbury: „A Soldier's Song*1
(Mascheroni); „The Drums" (Salisbury)'.
The Band: „Martian Moments!' (arr. Win-»
tor).
„The Heel of Achilles." A Comedy Ra*
dioview of Peaco-Time Service. Ginger!
Raymond Trafford; Shorty: Tarver Penna,
The Band: Grand Military Tattoo (J.
Mackenzie Rogan).
10.— III. The Royal Air Force. The
Band: March, „Trough the Air* (J.
Am era).
Leonard Salisbury: „The Finest Job of
Afll" (Erio Coa/tos). The Band: Royal Aifl
Force Marches. „Hymn for Aviators" 'C.
H. Parry). (Solo-Cornet, Mus. E. J. Tam-»
plin). „Slow March" (Ceremonial) (York
Bowen); „Royal Air Force March Past"
(Walford Davies); ..God Save the King".
8.20 Birmingham 475 M. Concert —4
Bournemouth 385 M. Populaire avond —4
Manchester 375 M. Lichte muz ok en ho*
mor. Newcastle 400 M. Vocaal- en. :n*
strum en taal concert.
8.35 T)e Blldt 1100 M. Weerbericht. —4
Brussel 265 M. Fragm ui' ..Mvyi Hek'oM'V
operelle.
8.50 Frankfurt 470 M. ..Der flieeend»
AtzF', klucht. Hamburg ;395 M. Milltai*
re muziek. Milnster 410 M. Platduitsche
avond, waarna zang en klassieke dansmu*
riek. Zürich 515 M Russ'sche liederen.
9.05 Radio-Paris 1750 M. Ttaliaanseho
muziek.
0.20 München .485 M T/v-i-.. .y t >lo
bergen.
9.50 Berlijn 500 M Coneeri, Home
425 M. Nieuws en concert
een, jas van zijn vader een sleutel te ha-»
len, een kast te openen en daaruit f155
te ontvreemden. Met dit geld, dat niet aan
zijn vader toebehoorde, maar door deze
was ontvangen om aan anderen af te
dragen, maakte hij zich uit de voeten.
HO ging naar Nijmegen en maakte
daar goeden sier, doch werd spoedig ge
arresteerd, naar Arnhem overgebracht en
in het huis van bewaring ingesloten. IT ij
was nog in het bezit van ongeveer f 70.
De vader heeft nu een aanklacht tegen
zOn zoon ingediend.
De ingestorte huizen te Diemen
Naar het „Hbld". verneomt is thans do
oorzaak vastgesteld van het instorten van
natuur ook schuw iédere opwelling v in
warmer gevoel als iets, waarover men zich
moest schamen. Dat zO zijn aanzoek aan
nam, was meer gebeurd, geleid door een
bijna instinctmatige neiging, dan ln hot
klaar bewustzUn van haar liefde voor
hem. Hun korte verlovingstijd bad nieta
aan baar veranderd, en er was eerst een
schok geweest, die tot den bodem van haar
ziel doordrong, om de liefde, die erin
sluimerde, te wekken tot volle inzicht van
eigen kracht.
Annelie boog het hoofd en vouwde do
handen, terwijl zo daar zoo zat; het was
haar alsof de stroom van gedachten over
haar heenstormde en lederen tegenstand
meesleurde. Steeds slechts dat eene dat
eene hij moest immers terugkomen.
Het kon immers niet anders!
Als het maar eens morgen was! Be
uren gingen zoo langzaam, zoo langzaam
daarbij was het drukkend heet in de
kamer, zoodat Annelie amper meer ade
men kon.
Zij stond op en maakte hei venster weet
open. Nog steeds die wondorlijke, zomer-*
sche nachtstemming drijvondo wolkon,
geen ster, en toch iedero lijn van eenl
struik, iedere lichte steen op den weg
duidelijk zichtbaar.
Weeke, hèete lucht, vochtig en door den
krachtigen geur van de overal te land#
bloeiende aren doortrokken een stem*
ming van ingehouden hartstocht, geheim*
zinnig werkende levenskrachten, zwijgend*
verlangens
Het was stil, slechts van den dorpskerk*
toren sloeg de klok twee slagen.
(Wordt* vervolgd)]
