Tweede Blad
Woensdag 24 Juni 1925
HET GEHEIM VAN DE ZEE.
D£BOLSJEWISTISCHE VERVOLGING
VAN HET CHRISTENOOM.
pe Katholieken blijven onverschokken.
Onder bovenstaanden titel verscheen den
5<len Maart 1924 bij den uitgever John
Jfurray te Londen een boek, dat korten
tijd later werd genoemd „bet boek, dat
ik invrijheidstelling van mgr. Cieplak be
merkte."
In de „Maasbode" schrijft de weleerw.
leer P. Kemper er o.a. het volgende over:
De schrijver van dit werk is Captain
Ftancis McCuïlagh, die als correspondent
van de New York Herald" vele maanden
in Rusland verbleef en tegenwoordig was
bij de behandeling van het proces tegen
jfgr. Cieplak en zijn mede-priesters.
Hij wist, dat men zijn gangen naging en
het einde van zijn verblijf dreigde een
cóffonblik ernstig gevaar: doch de vrees
zich te vergrijpen aan een correspondent
van de machtige „New York .Herald"
redde wellicht zijn leven. Teruggekeerd in
Engeland, werkte hij zijn aanteekenineen
til en verzamelde ze in dit boek. Tijdens
can laatsten winter reisde bij naar Ame
rika om aldaar in vele plaatsen lezingen
t? houden over het bolsjewisme in Rus
land. Hij is dus inderdaad een goed ken
ner der toestanden, die hij beschrijft.
Zijn boek ademt-een geest van waarheid.
Zijn verslag van het Cieplak-proces ge
lijkt op de Acta Martyrum van Ruinart.
Woordelijk geeft hij meermalen vragen en
intwoorden. Treffend is hij .in zijn per-
toons- en karakterbeschrijving. Het doel
\an het werk was de waarheid bekend te
maken: zijn oprecht en eerlijk gemoed
{reef hem daartoe, toen hij bemerkte en
norde, hoe men op allerlei wijze deze
vervolging om geloofsovertuiging wilde
.-mvormen tot een politiek proce's.
Treffend beschrijft hij de liefde der pa
rochianen, hun trouw aan het Katholiek
jeloof: en de overtuiging dringt zich op,
dat de Katholieke Kerk in Rusland, ge
leid door zulke edele mannen en gevolcrd
door zijn vurige geloovigen, niet ten gronde
ian gaan. Aangrijpend is zijn verhaal over
den dood van Mgr. Budkiewicz, die be
schouwd werd als de ziel van het heele
icrzet tegen de goddelooze wetgeving en
Dien voelt neiging, zoodra hij als een mis
dadiger werd neergeschoten, hem te ver
heerlijken als een heiligen martelaar.
Aan hef hoek is het volgende ontleend:
Mgr. Cieplak, de opvolger van Mgr.
jjppp, op den zetel van Petrograd, moest
pet de sovjet-regeering in de grootste
weilijkheden geraken.
De moeilijkheden ontstonden door de
drie decreten van de sovjet: 1e het decreet,
barbij twintig leeken van iedere kerk ver
licht werden een contract met de sovjet-
peering te teèkenen, waarin het eigen-
lomsreeht der regeering over de kerkelij-
;e gebouwen en eigendommen word er-
:end; 2e. het decreet, dat alle kelken en
ibories en verdere waardevolle voorwer-
len der kerk opeischte tot leniging van
ïcn hongersnood: 3e. het decreet, dat het
odsdionsfig onderricht verbood.
Aartsbisschop Cieplak, een man van
lauwgezet geweten, was overtuigd, dat hij
leen recht had iets toe te geven. Hij keur-
e goed, dat zijn priesters voortgingen den
inderen godsdienst-onderricht te geven,
ij verschoof de inlevering van 't altaar-
ilrer, den eenigen „schat" in zijn kerken.
Dij verbood een contract betreffende het
igcndomsrecht der kerken te teekenen,
hij uit Rome daartoe verlof zou heb-
*n ontvangen (gedeeltelijk wegens de ge-
jfökkige communicatie-middelen verliepen
tt jaren voor dit verlof kwam)en het is
rel opmerkelijk, dat de bolsjewikl, die ge
torende vijf jaar zeker alle pogingen in 't
Wk hebben gesteld, geen enkelen Katho-.
ieken leek, laat staan één Katholiek prics-
er, tot hun partij hebben overgehaald.
Deze mislukking van de bolsjewistische
•ropaeanda is niet alleen te wiiten aan dé
strenge tucht, die in de Kerk van Rome
Leerscht, noch ook uitsluitend aan 't optre
den van aartsbisschop Cieplak, die er geen
geheim van maakte, dat hij eenieder, die
eenig vedrag betreffende de kerken met de
bolsjewiki zou aangaan, terstond in de
ban zou slaan; maar zij is vooral te dan
ken aan den eerbied, dien de Katholieke
parochianen voor hun priesters gevoelden.
De Katholieke priesters zijn de eenige
geestelijken geweest, die, niet behoorend
tot de Russische kerk, tijdens den gehee-
len duur der terreur op hun post zijn ge
bleven. Al de overigen Duitschers,
Scandinaviërs, Engelschen, Zwitsers
vluchtten. Alleen de Katholieke priesters
bleven, ofschoon ook zij gelegenheid ge
noeg hadden hun parochies in den steek
te laten en de wijk te nemen naar War
schau of Rome; zij bleven echter niet al
leen in Moskou ^n Petrograd, maar in
iedere plaats, waar een Kaholieke kerk was
gebouwd.
Terwijl ik in Januari 192Ó dwars door
Siberië trok, vond lk In iedere stad langs
den Siberischen spoorweg een Katholieke
kerk open; in de ochtendschemering
stak de misdienaar de kaarsen aan, en de
priester las de H. Mis, zooals die iederen
dag gelezen wordt in de Cordilleras, op
Tahiti, in Manilla, in de binnenlanden van
China, in de St. Pieter, in de Notre-Dame,
*iD Londen, op de door den storm gebeukte
eilanden der Buiten-Hebriden, in New-
York, en hij las die met een rust en kalmte,
alsof de wilde golven der revolutie niet
rond zijn kerk bruisten en kookten. In
deze kalmte en regelmatigheid lag iets, dat
een hui ten gewonen indruk maakte. Het
was de kalmte en regelmatigheid van een
instelling, die niet avn den wil eens men-
schen afhankelijk is. 't Was de rust en re
gelmatigheid van de zon, die iederen dag
oprijst in 't Oosten.
Tijdens den duur van het proces word
door den procureur een brief van den
eerw. heer Yunevich, een der beschuldig
den, voorgelezen, waarin hij mededeelde,
dat 't hun, dank zij den geloovigen, ..niet
slecht" ging, en de mededeeling wekte 'n sar
castisch gelach op bij de communisten. De
communisten meenden blijkbaar, dat de
priesters in weelde hadden geleefd, ter
wijl toch ln de 'steden een ieder, uitgezon
derd de commissarissen, communisten,
roode soldaten en speculanten, vooral in
den schrikkelijken winter van 1919, de bit
terste armoede had geleden. Gedurende
dien winter moesten de inwoners der ste
den, die niet tot een der bovengenoemde
klassen behoorden, op 't land voedsel gaan
zoeken, en verschillende Katholieken toon
den hun offervaardigheid door voor hun
priesters als voor zich zelf voedsel te zoe-
k§n. Menigmaal reisden ze in de felste
koude naar buiten, hangend aan de spoor
wagens, wel vijftig mijlen van Petrograd;
en op hun terugweg gebeurde het dikwijls,
dat zij vijftien tot twinig mijlen te voet
moesten afleggen, hét voedsel met zich
meesleepend, waarvan de roode soldaten
hen somtijds nog beroofden. En hierbij
moet men niet vergeten, dat zij zelf dik
werf ondervoed ware.n slecht gekleed, en
armzaligst' schoeisel droegen. Wie met
zulk een hartroerende toewijding don
spot durft drijven, kan met iedere toewij
ding, iedere trouw spotten.
't Kan niet geloochend worden, dat het
leven van den Katholieken priester in
Buslnnd, reeds in den gunstigsten tijd
moeilijk, in 't algemeen na de bolsjewisti
sche revolutie allerondraaglijkst werd. De
lezer zal in 't verslag van 't proces, waar
over dit boek verder handelt, dikwerf de
namen van kerken in Petrograd hooren
noemen; doch men moet dan daarbij beden
ken, dat deze kerken in de meeste gevallen
armoedig en klein ziin, waardelooze ruim
ten, soms van gegolfd plaatijzer, en in 't
algemeen in de ellendigste achterbuurten
gelegen, want evenals in vele andere plaat
sen, ia ook in Rusland de Katholieke Kerk
de Kerk der armen; en ook moet men niet
vergeten, dat de priesters, die aan die
kerken verbonden zijn, geen eigen woning
hebben, maar meestal eenige kamers be
wonen op rn armzalige verdieping. En toch
waren de meesten dezer priesters man
nen van groote ontwikkeling. Allen spra
ken meer dan één taal. Eenigen hunner
hadden hun opleiding aan de universi-
teitert van Italië genoten en bezaten een
fijnen smaak op gebied van schilderkunst,
muziek, arohitectuur en literatuur.
BINNENLAND
R. K. WERKLIEDENVERBOND.
Maandag jl. vergaderde het Verbonds-
bestuur.
Medegedeeld werd, dat het D. B. eene
commissie benoemd heeft tot bestudeering
van de economische belangen, welke voor
Nederland vastzitten aan het met België
te sluiten verdrag.
Besloten werd na de verkiezingen voor
de Tweede Kamer pogingen te doen om
eindelijk toepassing te verkrijgen van de
bepalingen der Arbeidswet ten aanzien
van winkels en kantoren; aan te dringen
op het tot stand brengen eener wet betref
fende de winkelsluiting en, in afwach
ting van het optreden eener nieuwe Regee
ring, te bestudceren de vraag, welke wijzi-
fingen moeten worden aangebracht in de
estaande Zondagswet.
Verder werd besloten niet in te gaan op
een ingekomen verzoek om pogingen te
doen ten einde de grens voor vreemde,
speciaal voor Duitsche arbeiders te
sluiten, wijl het van groot belang voor de
Nederlandsche arbeiders werd geacht, de
grens-moeilijkheden, zoo spoedig de eco
nomische verhoudingen dit toelaten, geheel
op te heffen.
Vastgesteld werd een concept-reglement
voor de vrijwillige steunbewegingen, ter
vervanging van het oude, dat niet meer
in de nieuwe omstandigheden past.
Het D. B. werd gemachtigd wijziging te
brengen in de vertegenwoordiging van
het Verbond in den Raad van Overleg der
R K. Sociale Organisaties.
Vastgesteld werden de concepten der
financiëele verslagen van Federatie en
Vakbureau over 1924.
Besproken werden maatregelen om het
weekblad „De Volkskrant" wekelijks -te
brengen in handen van alle indivldueele
leden der aangesloten organisaties. Het
D B. ontving opdracht verdere onderhan
delingen omtrent deze aangelegenheid te
voeren.
Benoemd werd eene commissie om te
rapporteeren over de vraag, in welken
vorm van organisatie de industrie-arbeid
sters, wier aantal voortdurend toeneemt
en die in de grootst mogelijke zedelijke ge
varen verkeeren, wijl ze geen verband
hebben met eenige organisatie, het best
zouden zijn samen te brengen.
Eveneens werd eene commissie be
noemd om te rapporteeren over de in
richting van een rechtskundigen dienst
binnen het Verbond voor de aangesloten
organisaties, hare instellingen en hare
leden.
Ten slotte werden besproken de voor
stellen, door de aangesloten Bonden inge
zonden voor de in Juli te houden Vak-
honds- en Verbondsvergadering.
Zuid-Hollandsche Waterschapsbond.
In de gisteren te Gouda, onder voorzit
terschap van mr. P. Blussé van Oud-Alblas
gehouden algemeene vergadering van den
Zuid-HoUandschen Watersohapsbond, die
door vele afgevaardigden werd bijge
woond, is in de vacature-H. van Eeten
(overleden) gekozen als persoonlijk lid mr.
J. A. Overwater, secr.-penningmeester van
het hoogheemraadschap de Alblasserwaard
te Gorinchem; in de periodieke vacatures
zijn de heeren P. S. Overwater, dijkgraaf
van bet waterschap de Oosthoeksche Dij
ken te Strijen, en mr. J. Slagter, secret<U
ris van het hoogheemraadschap van Rijn
land te Leiden, herkozen.
De rekening en verantwoording over
1924, sluitend in ontvangsten met
f2137.48 en in uitgaven met f 1744.77,
werd goedgekeurd.
De secretaris, mr. G. J. G. Schilthuia,
bracht een uitvoerig verslag uit over de
werkzaamheden van het afgeloopen jaar.
Daaraan Is het vodgende ontleend:
Het jaarverslag over het veertiende le
vensjaar van den Zuid-Hollandschen Wa
terschapsbond getuigt wederom van bloei
der vereeniging. De geldmiddelen verkee
ren in een gunstigen toestand. Door zui
nig beheer gedurende de 14 vereeniginga-
jaren hebben deze met lag» contributies
tocb batige jaarsaldo'e kunnen geven tot
een totaal van ruim f2500. Dit bezit is
ln het afgeloopen jaar vermeerderd door
de uitkeering van het legaat van Bilder-
beek. Het bestuur maakt van deze gele
genheid, gebruik om nogmaals uiting te
geven aan z'jue erkentelijkheid voor deze
beschikking van den oud-voorzitter.
Het aantal leden toont een voortdurea-
den groei. Het aantal aangesloten water-
schapi en bedraagt thans juist 300, tegen
235 bet vorige jaar. Er zijn échter an het
afgeloopen jaar meer dan 16-waterechap-
pen toegetreden. Tegenover de meerdere
toetreding staat namelijk een aantal wa
terschappen, welke hun lidmaatschap heb
ben opgezegd in verband met de onteige
ningen ten behoeve van de havenuitbrei
ding der gemeente Rotterdam. Zoo onder
vindt de Waterschapsbond de gevolgen
van de uitbreiding der steden in verband
met ontpolderingen en onteigeningen.
De meeste nieuwe leden kwamen uit
Rijnland. Tot^iog toe maakten slechts wei-
n'ig polders van dit hoogheemraadschap
deel uit van den bond, in tegenstelling
vooral met Delfland en Schi eland en de
polders op de meeste Zuid-Hollandscihe
eilanden.
Buiten de leden-water schap pen telt de
bond 413 persoonlijke en 63 buitengewone
leden.
De uitgave van het maandblad. Het Wa-
tersohap, dat zijn dertiende jaargang be
ëindigde, geschiedt sinds het begin van
1923 voor gezamenlijke rekening van den
Bond en de Vereeniging van Noord-Hol-
landsche Waterschappen.
Het bestuur verloor in 1924 een zijner
meest gewaardeerde leden door het over
lijden van den heer H. van Eeten, dijk
graaf van de Alblasserwaard.
In de vorige vergadering heeft het be
stuur toegezegd, het wogenvraagstuk in
overweging te zullen nemen. .Het bestuur
heeft inlichtingen ingewonnen en het on
derwerp in onderzoek genomen. Het is tot
de conclusie gekomen, dat de bond in de
zen weinig voor zijn leden kan doen.
Voorts heeft het bondsbestuur zich nog
met verschillende andere belangen der
waterschappen, bezig gehouden.
Herinnerd wordt nog aan de belangstel
ling, waarin de windmolen zich bij het
publiek verheugt.
Het verdient toejuiching dat getracht
wordt, den windmolen te behouden waar
dit te vereenigen is met het groot ere be
lang der ontwatering. Ook hier geldt ech
ter, dat men den tijd niet kan laten stil
staan en dat men niet meer genoegen kan
nemen met waterstanden, in den poldeT,
waarmee men een eeuw geleden tevreden
was.
Een betoog, dat de Eendraohtspolder met
windbemaling zooveel minder omslag heeft
dan de Zuidplaspolder, die met stoom be
malen wordt, kan zeker niet gelden als
overtuigend voor de stelling, dat de wind-
bemaling behouden dient te blijven. Deze
gegeven hebben geen onkel nut voor de
Vergelijking van de verschillende bema-
hngsinrichtingon, omdat zij niets zeggen
omtrent de hoofdoorzaak, het resultaat dat
met de bemaling bereikt wordt. Er is niets
te veranderen aan het gebrek der wind-
bemaling dat de wind dikwijls weg blijft
als men hem het meest noodig heeft.
Het Jaarverslag werd goedgekeurd.
Gemengde Berichten
Moordaanslag mot diefstal.
Toen in don nacht van Zaterdag op
Zondag, omstreeks halftwee de koopman
Steven Blankospoor in zijn kosthuis bij
Av v. Essen, aan den Renswoudsehenweg,
nabij Veenendaal, met zijn rijwiel thuis
kwam, hoorde hij in de verte 'n gepraat
over moordplannen op hem. Hij ging
daarop naar z'n buurman die öp eenigen
afstand woont en verbleef daar tot onge
veer vijf uur en fietste toen weer in de
richting van zijn kosthuis. Spoedig zag hij
echter twee mannen op den weg staan,
namelijk zijn kostbaas, die een geweer
droeg en een zekere Verb. Ziende dat de
kostbaas het geweer aan Verb, overgaf,
draaide hij zijn rijwiel plotseling om en
vluchtte naar zijn buurman terug, een
eind achtervolgd door Verb, die terzelf
der tijd een schot op hem loste, zonder
hem echter te raken.
Bij nader onderzoek in zijn kosthuis is
gebleken, dat Blankespoor zijn porte
feuille miste met pl.m. f 1200.
De politie heeft de zaak in handen. V.
E. en Verb, zijn reeds in arrest gesteld.
..Tel."
UIT DC RADIO-WERELD.
Wat er vanavond ta hooren la,
4.45 uur Hilversum 1050 M Dameaoaa<
serie.
4.50 Frankfurt 470 M. Concert.
5.20 Berlijn 500 M. Middagconcert.
5.20 M Brussel 265 M. Concert.
5.20 Londen 'Söö M. Dansmuziek.
5.20 Zürich 515 M. Concert.
5.80 Hilversum 1050 M Vóór-avond
concert. 1. Die verkaufte Braaf
(Marech) 2. Egmont (ouvertu
re) 3. 1001 Nacht (Walzer) 4.
Humoresque (Dvorak) 5. Mo
zart Mosaik. Pauze. 6. Fantasie
sur „La Bohème" (Puccini) 7.
Pour un baiser (Tosti) 8. A ra
gs ness (Man. de Fnlla) 9. Cha-
cone (Durand). 10. Finale.
7.Londen 365 M. Muziek.
8 20 Londen 365 M. en Chelmsford
1600 M. Walesmuziek. Suite,
,,La Sourco" (Délihes). „Skvo
Boating Song", „Song nf the
Volga Boatmen" (Chaliapine-
Knenomann). „Jeux d'Eaux"
(„Waterplay", Ravol). „The
Sea" (Palmgron). Intermezzo,
,.On the Bosphortis" (Lincko\
Van 8.50 tot 9.50 uur: gelui
den van.de Theems. Daarna:
Le Cyerne" (Safnt-SaënsV Au
Bord d'une Source" (..Beside a
Spring". Liszt). „The 'Wafer
Wag-tnil" (Cyril Scott). ..Wa
fer Music" (Handel-Harly).
To 10.55 uur: Harnmuziek.
"8.20 Birmingham 475 M. Concert
8.20 Bournemouth 385 M. Operette
muziek.
8.20 Manchester 375 jr. Radio-
revue.
8.20 Newcastle 400 M. Mtizlek van
Verdi
8.20 Berlijn 500 M. „Der EvangolD
mann", tooneelsocl
8.85 Brussel 265 M. Fragmenten'
uit „Lohengrin."
8.50 Miinsfer 410 M. Liederen- -eu
balladen-avond.
8.50 Ziirich 515 M. Brahms-avond.
9.05 Badio-Paris 1750 M. Festival
de la Mor.
9.20 Hamburg 395 M Brahms-
avond.
9.20 Rome 425 M. Nieuws en con
cert.
Een nieuw station te Milaan.
In Milaan Is een nieuw omroepstation
gebouwd, dat sinds eenige weken geregel
de uitzendingen geeft. Des middags wor
den nieuwsberichten uitgezonden om 1.50,
2.20, 8.50 en 5.50 A. G. T., terwijl de mu-
ziekuitzendingen eiken middag ten 6 20
A. G. T. beginnen. De golflengte is 515
meter.
Nog een aanslag.
In don nacht van 20 op 21 Juni is op
den arbeider .Tan Eiken, wonende in liet
Langhiefsveen gem. Odoorn, een aanslag
gepleegd. Do man werd aan de linkerzijde
van gezicht en hals getroffen door een
schot hagel, dat van buitenaf door een
ruit op hem werd gelost. Aangehouden is
de arbeider Roelof Kromers, te Nieuw-
Weerdingo, die tegenovef* do politie reeds
een bekentenis heeft afgeloerd Hot wapen
een dubbelloops pistool, dat door hem in
het veen weggeworpen was, is door de po
litie uit een veonput opgeviseht. De dader
is naar Assen overgebracht.
Schip gezonken.
Gistermorgen is op de Ecms, dicht hij
Delfzijl, tengevolge van liet ruwe weer hot
Duitsche sleepschip „Haren 17" (schip
per Sanders) gezonken. Hot seliir» was on
weg van Embden naar Cromngon. Do
schipper van het motorschip ..Sina", dat
het vaartuig on sleeptouwhad. redde do
bemanning, welke te DelVjl binnenkwam.
Doodelijk ongeval
Gisteronmidadg is op den Mathenessor-
dijk te Rotterdam, de 12-jarfgo A. L., al
daar gewoond hebbend, door 'n auto over
reden. De jongen bekwam een ernstige
schedelbreuk en overleed kort na aan
komst in het groote ziekenhuis, waarheen
hij door den Geneeskundigen Dienst was
vervoerd.
FEUILLETON.
door ANDRé SAVXGNON
Geautoriseerde vertaling
(Nadruk verboden)
28)
Nauwelijks rimpelde jeen zuchtje het
yater, maar de stroom voerde ons tame-
jjjs snel naar Jument en vandaar voer
'et schip rondom de Kaap, die gevormd
J°rdt door de rotsen van Men-ar-Gluse,
men ontwaart als men de twee uiter-
'tó uitloopers van de punt van Pern voor-
is. Ik verwachtte, dat mijn oom van
Achting zou veranderen zoo gauw als we
"ortz-Men achter den rug hadden, hetzij
tol soera te zetten naar Men-Du, hetzij om
Matraat van Keller in te varen. Doch we
integendeel Oost-Noord-Oost en
lijderden ons zoodoende hoe langer
meer van Quessant. Spoedig lagen
cheidene mijlen tusschen ons en de
'U3t, die in den neveligen morgen hoe
®Wr hoe onduidelijker werd.
bemanning, die op het vóórplicht
>^0 leek mijn verwondering te deelen.
(7 volgde zwijgend den loop van
- schip, die niemand verklaren kon;
we richting spoedig
iem pte van g techtifit va~
en zouden bereiken, terwijl we iets
er to d® zoogenaamde Groote Straat
dl I ^uessant zouden komen waar het
lacLti een ^gestrektheid van een
hinr een diepte van honderd en
w e vademen aanwijst.
niemand dacht er aan om hard
op uiting te geven aan zijn verbazing. Een
dergelijke manifestatie zou op de „Zee
meeuw" zeer misplaatst zijn geweest en de
manschap was te goed gedrild om zich op
dit punt te vergeten. Zelfs de drie nieuwe
lingen hielden zich daaraan; en aangezien
het consigne wilde, dat de grootste ge
heimzinnigheid betracht werd betreffende
alles wat aan boord gebeurde, hielden de
de drie mannen, die zich reeds gebonden
voelden door de gebruiken aan boord, zich
systematisch of ze Le Louarn van hua le
ven niet hadden gezien.
Ternauwernood'wisselden zij een steel-
schen blik met elkaar, wanneer ze merk
ten, dat op hen niet werd gelet, zooals ik
ontdekte.
Mengham had zich nog niet vertoond:
hij confereerde in zijn hut met Corsen.
Af en toe daalde mijn oom bij hen in de
kajuit af. Dan liet hij het roer over aan
Matelot, den meest vertrouwden matroos,
nu Colfaa er niet meer was.
Vanaf de plaats, die lk innam vlak bij
de kajuitstrap, kon ik zien, hoe Mengham
zittend aan de tafel, zijn vingers liet glij
den over een oud perkament, dat kraakte
bij zijn aanraking en dat hij uit de por-
teufeuille te voorschijn had gehaald.
In alle richtingen was dat document
overtrokken met lange zwarte en roode
lijnen en punten, die zonder twijfel richt
lijnen voorstelden en daarenboven leek me
deze zeer oude kaart volgeschreven met
microscopieoh-kleine letters en cijfers, die
Mengham met 'n loupe las. Een andere
kaart van het Nauw v. Four en de omstre
ken van Ouessant lag ontrold terzijde.
Nu en dan onderbrak Mengham zijn le
zing, boog zich over die tweede kaart en
legde er met de grootste zorg kleine vloei-
papiertjes op, die ook met aanwijzingen
waren beschreven. Toon zei hij vlug oon
paar woorden tot Corsen, die met zijn
hoofd knikte.
Geroepen door Prigent verschenen zij
eindelijk op hun beurt aan dek en van dat
moment af begonnen we wel een uur lang
te laveeren, terwijl er af en toe werd ge
peild en men scherp den omtrek in het
oog hield. Eindelijk kwam het bevel het
zeil te strijken en het anker werd neer ge
laten, Het bleek op die plaats 18 vademen
diep te zijn en toen het dieplood werd op
gehaald zaten er stukken bruine schelp
dieren aangekleefd.
Prigent en Corsen keken Mengham aan
en lachten.
Ze hebben ons tenminste niet belo
gen, mompelden zij.
Nou zeg, wat denken jullie ervan?
Vlak er boven op hé? Precies wat ik jullie
heb gezegd, fluisterde Mengham. Hij was
er altijd trotsch op geweest een uitstekend
zeeman te zijn.
Zonder precies te weten waarom, zocht
ik het nauwste verband tusschen deze ge
heimzinnige beraadslagingen en alles wat
sedert lang mijn geest vervulde. Ik was er
nu vast van overtuigd, dat Het uur nader
de, waarop wij een of andere gewichtige
ontdekking gingen doen.
En dat wilden ze nota bene in Por-
sal gaan zoeken, scheen Mengham te
spotten.
En ln zijn goede luim .deed hij iets heel
ongewoons, want hij wendde zich tot de
bemanning en riep:
Opgepast lui een extra ooilam!
En op een teefcen van den „ouwe" ging
ik de flesch halen, waaruit ik ieder zijn
borrel inschonk.
Een dergelijke tractatie gaf de reeder
gewoonlijk alleen na vermoeiende uren,
als er een dag hard gesjohwd was. De
mannen dronken het glas in één teug
leeg, alsof 't hun van zelfsprekend toe
kwam, zonder een glimlach, zonder een op
jo gezondheid of zelfs maar een bedankje.
Daarna ging ieder weer op zijn. post. Bij
het meerendeel kon jo die soort van stom
me onderwerping bespeuren, die altijd
loert op een gelegenheid om in verzet te
komen en die men vaak ziet bij menschen,
die een lange en harde discipline er aan
heeft gewend bevelen te ontvangen en uit
te voeren zonder tegensporrelen. De steel-
sche blikken, die ze naar ons wierpen aan
de sfeer van geheimzinnigheid die Meng
ham rond ons schiep, zich er rekenschap
van gaven, dat iets bfzonders stond te ge
beuren.
Intusschen werd nog een anker uitge
worpen en Corsen stak zich op dek in zijn
duikerspak, geholpen door de twee man
nen, die hem daarbij in den regel assisteer
den. Hij trok zijn met traan-ingesmeerde
schoenen aan, die door koperen platen wa
ren beveiligd, om z'n polsen gingen gum
miebanden, die beletten dat 't water in z'n
mouwen zou loopen, een soort va^ metalen
schoudermantel werd bevestigd aan een
ondoordringbare halskraag en hing op rug
en borst af, zijn hoofd kreeg 'n tricotmuts
waarover heen de ronde helm kwam, ter
wijl zijn schoenen bezwaard werden met
dikke stukken lood.
Terwijl de luchtpomp in werking werd
gezet, legden de twee helpers onder lei
ding van Prigent de laatsto hand aan
Corsen's toilet, schroefde de buizen aan,
hechtte aan rug en horst tweo platen lood,
die weer aan do ceintuur bevestigd wer
den en ieder twintig kilo wogen en bonden
tenslotte aan diezelfde ceintuur het einde
van do verbindingslijn, dio voor allo vei-'
ligheld Corsen met het schip in communi
catie hield.
Het ruitjo werd op do helm geschroefd
en eindelijk was alles gereed: het gezuig
van do pomp dood zich hooren de dui
ker kon niet meer ademen dan door de
buis. Toen stond hij op, ging moeilijk
naar do verschansing en toen met een
plotse beweging en zonder gebruik.te ma
ken van de ladder sprong Corsen, de bee-
nen naar voren de ruimte in,
De duiker verdween, kwam weer boven,
leek een oogenblik te drijven en zonk ein
delijk langzaam. Eenige minuten kon ik
met mijn oogen het glinsterend spoor vol
gen van het menscholijk Wezen, dat ver
loren ging in de vloeibare massa. Het leek
een melkwitte mist. Maar lang voordat de
bodem was bereikt, was dit visioen reeds
verdwenen en men zag nog slechts enorme
luchtbellen, die snel aan de oppervlakte
verschenen.
Bij de ladder die Corsen moest bestijg
gen, wanneer hij weer aan boord kwam,
stond m'n oom. lette nauwkeurig op d®
machine en op de buizen en hield de ver
bindingslijn in de hand. Ik vernam toen
als antwoord op een vraag van Matelot*
dat we nasporingen deden naar do „Rei-*
ne-de-Papeete" een vrachtboot, waarvan
de mannen verklaarden, dat zo nog nooit
hadden gehoord.
(Wordt vervolgd).
