Tweede Blad
Maandag 22 Juni 1925
HET PROGRAM.
F i. Handhaving en doorvoering der
Christelijke beginselen in de huwelijks
wetgeving.
2. Handhaving, zoo mogelijk doorvoe
ring, van de gelijkstelling van openbaar en
bijzonder onderwijs.
Zoo spoedig mogelijk invoering van het
levende leerjaar, mede in verband met
5e Arbeidswetgeving.
3. Voortgezet herstel en behoud van het
financieel evenwicht.
Verlaging allereerst van die belastin
gen, welke het zwaarst op de on- en min
vermogenden drukken, of de noodzakelijke
kapitaalvorming het meest tegenhouden.
Meer vrijstelling of aftrek voor groote
gezinnen.
Geleidelijke afschaffing van indijrecte
lelastingen op eerste levensbehoeften.
Vermindering van de successiebelasting
lij vererving in de rechte lijn en in de
erste graden van bloedverwantschap.
Invoering van verteringsbelastingen op
niddelen van gemka en weelde.
Herziening van het Bezoldigingsbesluit
oor zoover daarin onbillijkheden of on-
oistheden voorkomen.
4. Krachtige medewerking met de plan-
ion van den Volkenbond die met de
oorstellen van Benedictus XV volkomen
voreenstemmen ter oplossing van in-
trnationale geschillen door schoidsrech-
prlijke uitspraken en ter gelijktijdige en
rederzijdsche vermindering van bewape-
ingen.
5. De organisatie van leger en vloot
ient beperkt te zijn tot hetgeen noodza-
elijk is voor de handhaving der neutra-
iteit en de verdediging der onafhanke-
ijkheid binnen de grenzen door
ventueele internatianale regelingen te
tollen.
Zoo mogelijk samenvoeging van de
(wirtemenfen van Oorlog en Marine.
6. Bevordering van zoodanige ontwikke-
1 ing der arbeidswetgeving.' dat steeds meer
Ie regelingen betreffende de arbeidsver-
oudingen in bedrijf en onderneming
efroffen kunnen worden door de ogani-
ities van werkgevers éh werknemers,
1 of niet door speciaal daartoe gekozen
ellege's, behoudens goedkeuring en toe-
1 icht door de overheid binnen de grenzen
oor de wet gesteld.
Wettelijke regeling van de collectieve
ikidsovereenkomst, inclusief de moge-
iheid tot verbindend-verklaring.
De uitvoering der sociale verzekeringen
orde, voor zoover^ mogelijk, opgedragen
de samenwerkende organisaties van
erkgevers en arbeiders. Met dien ver-
ande, dat de Staat aansprakelijk is voor
uitbetaling der schadeloosstelling en
beroep openstaat op een buiten de
irtijen van overheidswege aangewezen
chter.
Doorvoering der Arbeidswet 1919, naar
ste de economische toestand dit moge-
maakt.
De belemmering van de vrijheid van
;odsdienstoefening, nedergelegd in arti-
'123 van het Regeeringsrhglement- voor
i' ed-Tndië, worde weggenomen.
Meer overheidszorg voor het behoud
le schoonheid van stad en land.
Waarom wij dit program weer 'na af-
uiken?
Omdat alle Katholieke kiezers het moe-
kennen, terwijl het zeer gewenschi zou
ala ook anderen er van kennis na-
i.
ns program mag en moet worden ge-
d.
Eerstens, om de punten van dit •program
If. Het ia volkomen waardig de grootste
•litieke partij, de Katholieke Staata-
Tweedena, omdat de Katholieke Staats
partij dit program niet beschouwt als een
blinkende-woorden-kraam, waardoor kie
zers moeten worden gelokt, maar dat pro
gram opvat als een inhoud-volle belofte
voor de naaste toekomst
Katholieke kiezers kent zelf het program
van actie uwer partij en doet het ook
anderen kennenl
UIT DE PERS
OP VOOR DE EENE
R.-K. STAATSPARTIJ.
De Voorhoede schrijft:
Het over-groote deel van ons katholieke
volk is bij de vorige verkiezingen trouw
gebleven aan de Kath. Staatspartij.
Tweo-en-dertig vertegenwoordigers dier
Kath. Staatspartij bracht het bij de vorige
verkiezingen in de Tweede Kamer.
Ook bij de verkiezingen van dit jaar zal,
naar onze vaste overtuiging, het over-
over-groote deel van ons kath. volk de
éóne groote Kath. Staatspartij trouw blij
ven.
Eenheid maakt macht! ook op politiek
terrein.
.En daarom zijn wij op politiek terrein
veel sterker en. zullen wij veel meer kun
nen bereiken, als wij in één verband ge
zamenlijk optrekken, dan wanneer wij ons
in kleinere groepjes splitsen gaan.
Enkele katholieken meenen heil te moe
ten zoeken bij de zoogenaamde R. K.
Volkspartij, een groep die, als zij er dit
jaar in slagen een ver tegen woordigea in
liet Parlement te brengen, daarin toch
weinig of niets zal kunnen uitrichten.
Een eenling kan in het Parlement niets
bereiken.
Maar bovendien: is het optreden der
zoogenaamde Volkspartij nu werkelijk
zóó, dat men er door aangetrokken wordt
om met zulke stuurlui in zee te gaan?
Voor de curiositeit knippen we een ver
slagje van een vergadering te Oldenzaal,
waar de groote voorman, Mr. Arts en de
heer Van Steden, het woord voerden, uit
het „Overijselsch Dagblad". Dit verslagje
spreekt voor zich zelf. We nemen er het
slot van over:
„Bij het debat zei de heer Johannink,
o.m. dat hij meende op een R. K. verga
dering te zijn; tenminste men schermde
op reclamebiljetten met R. K. Hij ver
wonderde zich dan ook, evenals de vorige
debater, dat de vergadering niet met den
Cliristelijken groet geopend was. Toen hij
echter den heer van Steden hoorde, dacht
hij, dat Wijnkoop hier *'n redevoering
liiqjd. Het was dan ook de zuiverste
klassenstrijd, dien* de heer van Steden hier
verkondigde. Het lust hem niet op al die
dikke woorden in te gaan, hij zal zich be
palen tot het rechtzetten van enkele schee-
ve voorstellingen. Gij, mijnheer van Ste
den, schermt met Rerum Novarum en
Graves d<e communi.re, maar dan moet ge
toch ook weten dat in R. N.' de klassen-
slrijd voor ons katholieken verboden is.
In Graves de communi re staat ook:
„Maar van groot belang is Jiet dat in zulk
een gewichtige zaak de katholieken eens
gezind denken, willen en handelend op
treden." Dit hadt gij ook moeten weten!
Gij verzette u zoo tegen de 48-urige
werkweek. Nu, gij moest weten en gij kunt
dat weten, want gij hebt dat zelf aan den
lijve gevoeld, dat de tijdsomstandigheden
hierin een groote rol spelen. Bovendien is
op het congres te Washington ook met de
stemmen der socialisten besloten tot de
48-urige werkweek.
De heer Arts is gematigder en het doet
spr. genoegen dat hij gemerkt heeft dat
onze Twentenaren niet zoo gemakkelijk
warm te krijgen zijn. Spr. is er dan ook
vast van overtuigd dat de katholieken U
zullen antwoorden op uw groote woorden.
De heer v. Steden beantwoordde de de
baters. Hij zeide, dat deze vergadering
niet met den Christ, groet was geopend
omdat zij de zaal van St. Joseph niet
haddon kunnen krijgen. Op de aanmerkin
gen van den heer Johannink antwoordde
hij alleen met eenige persoonlijke steken,
als: gij kent niets van het communisme en
zijt te onervaren enz. enz. -
Dan beantwoordde de heer Arts de de
baters.. Hij zelf, zegt spr., had geadvi
seerd om deze vergadering, waar ook an
dersdenkenden tegenwoordig waren, niet
met gebed te openen en laakte het in de
beide debatera dat zij dat durfden aanha
len. De vergelijking van Washington met
Nederland was dwaasheid, men kon toch
geen stad met een land vergelijken. De
heer Johannink spreekt zoo voor de
Staatspartij om in de politiek ta blijven
wat b\j ia.
De prachtige sociale wetgeving is van
de Kath. Staatspartij, waarvoor wij dank
baar zijn. (De heer Johannink interrum
peert en zegt: blijf er dan inl) Neen, zegt
do heer Arts, wij gaan er uit om. dat te
behouden.
Daarna-wordt aan den heer Johannink
nog 2 minuten voor het debat toegestaan.
De heer Johannink zegt, dat uit h$t debat
de groote onkunde op sociaal terrein van
den heer Arts blijkt. Hij, de groote volks
man, weet niet eens dat er te Washington
een groot internationaal congres heeft
plaats gehad, waar alle landen aan heb
ben deelgenomen. Ook durft hij, omdat er
eenige niet-katholieken tegenwoordig zijn,
de vergadering niet met den Christ, groet
openen. Maar begrijpt de heer Arts dan
niet dat hij in een zonderling licht komt
te staan als hij zoo optreedt voor ophef
fing van het processieverbod? De heer
Arts beeft spr. toegevoegd, dat spr. zoo
sprak ,ora in de politiek te blijven wat hij
was, maar, zegt spr., gij mr. Arts, hebt
de Volkspartij noodig om te worden in de
politiek wat ge tot nu toe niet hebt kun
nen bere'ken.
Hierna krijgt de heer Huiskes (commu
nist) nog even het-woord. Deze protesteert
tegen de rnaniei waarop de sprekers cle-
bateeren. Ze beantwoorden de debaters
met persoonlijke hatelijkheden, zonder op
de zaak zelf in te gaan. Het heeft hem als
communist rog getroffen, dat men hier
den moed n!ei heeft de vergadering met
gebed te openen Met den beer Johannink
is hij het eens dat v<m Steden een zuivere
communistische redevoering heeft gehou
den, alleen vindt hij het jammer, dat hij
de consequenties daarvan niet durft te
aanvaarden.
Hierna sluit de heer van Steden, zonder
de debaters te beantwoorden, de vergade
ring.
Waf dunkt u van dit verslag?
Was deze avond een succes voor de
zoogenaamde R. K. Volkspartij of een ne
derlaag?
Als gij mei ons van gevoelen zijt, dat
door zulk een vergadering de zoogenaam
de R K. Volkspartij zich zelf veroordeeld
heeft, maakt dan het vaste besluit 1 Juli
a.s. te stemn en op de groote R. K. Staats
partij, die het geheele volk in al zijn lagen
omvat.
DE R.-K. STAATSPARTIJ.
De Bondsvergadering.
(Vervolg).
De rede van den voorzitter werd toege
juicht.
Vervolgens werden telegrammen gezon
den aan de Koningin en den aartsbis
schop.
De voorzitter merkte op, dat de veelge-
maakte opmerking, dat er zoo weinig be
langstelling voor de politiek is, Oorzaak
mag zijn»ora vast te stellen, welk moeilijk en
ondankbaar werk wordt verricht door de
genen, die wèl belangstelling toonen. Voor
al op het platteland werken de kieskrin
gen met grooten ijver. Uit naam van het
bondsbestuur bracht spr. al dezen werkers
dank. (Applaus).
Vervolgens betoogde spr. dat het noodig
is, de menschen wegwijs te maken op het
stembiljet, waar het stemmen vaak onder
zoo ongunstige omstandigheden geschiedt.
Het staat volstrekt niet gek, nauwkeurige
inlichtingen te vragen of te geven.
De voorzitter deelde verder mede, dat hij
jiOn avond vóór de verkiezingen van 9.50 u.
tat 10.10 u. een politieke rede voor den
draadloozen omroep te Hilversum zal hou
den.
De penningmeester, mr. J. N. E. Heer-
kens Thyssen, bracht hierop het finan-
cieele verslag uit. Spr. bracht dank aan
Gelderland, dat een belangrijken achter
stand had weten in te halen.
De totaal-cijfers luiden: ontvangsten:
f21,689.79, uitgaven: f7.213.2014, batig
saldo: f 14.476 5914.
Hierop volgde de rondvraag.
Bij de rondvraag vroeg de afd. Dor
drecht aandacht van politieke sprekers
voor liet platteland.
Er is wel een lijstje verstrekt met be
schikbare sprekers, doch met vermelding
van het honorarium en dat kan het platte
land niet betalen.
De voorzitter laakt de practijken, die
door sprekers erop na gehouden worden.
Het houden van politieke redevoeringen
moet geen baantje worden. Dat men ver
goeding voor onkosten vraagt is te billij
ken, maar een honorarium eischen' moet
geacht worden beneden de waardigheid.
Een afgevaardigde van Leiden wees op
de grieven, die bestaan tegen artt. 422
tot 432 B. W., houdende de benoeming van
den toezienden voogd. De voorzitter ant
woordde te zijner tijd de aandacht der Ka
tholieke Kamerclub daarop te vestigen.
Nadat nog eenige sprekers vragen had
den gesteld, die de voorzitter beantwoord
de, werd de vergadering gesloten.
Politieke landdag.
De Bondsvergadering werd gevolgd
door een politieken landdag.
Pater dr. Gassianus Hentzen O. F. M.
hield een rede, waarin hij meesterlijk uit
eenzette wat katholieke staatkunde is en
eischt. Uit zijn principieele beschouwingen
trok hij twee conclusies, waarvan de eer
ste is: alle katholieken moeten 1 Juli stem
men op de lijst der Katholieke Staatspar
tij. De tweede^ conclusie gold de coalitie.
We staan, aldus spr., voor het feit, dat
geen enkele partij ook de onze niet
de volstrekte meerderheid om alleen te
kunnen regeeren, zal halen. Daarbij is er
geen ernstig politicus, die een extra-parle
mentair kabinet kan wenschen. Er moeten
dus partijen samenwrken om een regeering
te vormen. Deze samenwerking kan steu
nen op enkele punten van practisch Staats
beleid of op principieele grondslag. De
eerste combinatie verhopen de socialisten
met ons- saam te stellen. IJdele hoop. Ten
zij in het alleruiterste geval 's lands be
lang' het eischen zou, kan van een samen
gaan met socialisten bij ons geen sprake
zijn. De klove tusschen hen en ons, tus-
schen rood en zwart, is te diep en te breed.
Maar, als ik, zeide spr., tot nu toe heb
uiteengezet, hoe diep principieel Christe
lijk de Katholieke.Staatkunde is en in ge
weten verplichtend, is er dan wel eigenlijk
een andere samenwerking mogelijk dan die
met partijen, die eveneens een Christelijk
principieele staatkunde ten doel hebben?
Verschillen mogen er zijn, diepgaande ver
schillen zelfs, maar er is toch te veel prin
cipieele overeenkomst, dan dat een vrucht
bare, principieele samenwerking onmoge
lijk.zou wezen. Dertig jaar duurt ze reeds.
Neem b.v. het Chr.-Historisch verkiezings
program en het onze, hoeveel overeen
komst, zelfs in de onmiddellijke punten
voor practisch staatsbeleid!
De overeenkomst tusschen de Protea-
tantsche partijen en de Katholieken voert
als vanzelf tot hun coalitie: overeenkomst
in vorm, overeenkomst in beginsel.
Behalve de overeenkomst tusschen de
rechtscbe partijen in vorm en grondslag,
moet zucht tot zelfbehoud deze partijen
zoo lang mogelijk bijeen houden. Want een
gewijzigde partijgroepeering, althans van
eenigen duur, zou noodzakelijk met zich
brengen een wijzigde- partij-vorming. De
rechtsche partijen zouden uiteenvallen in
diverse groepen volgens economische op
vattingen. terwiil daaronlegen de coalitie-
groepeeringen dit heilzame in zich heeft,
dat ze dwingt de schijnhare tegenstrijdig
heden der economische helm gen in-hooger
licht te zien.
Doch. meende pator "Hentzen, hij do
coalifie-groepeering zal men steeds twee
punten in het oog moeten houden.
V-or eerst, dat er een ruime neutrale
zone blijft, waarop samenwerking voor het
oogenh'ik met de overige partijen mogelijk
is: want in zaken van practisch staatsbe
leid behoeft men niet kunstmatig een schei-
dingsliin te trekken: ik denk hier aan de
defensie, de belastingen enz.
Ton tweede hebben de coalitie-partijen,
en vooral ook haar kiezers, zich te herin
neren, dat als er gecoaliseerd wordt tus
schen partijen, die bij alle overeenkomst
toch diep-aande verschil! i kennen, er
steeds van weerszijden concessies zijn te
doen. Onze kiezers mogen zich dat herin
neren. als ze de parfii-wonsehen niet alle
verwezenliikt zien. Als b.v. de processie-
vriilmid slechts zou kunnen gekocht wor-
5.20
5.20
0
6.35
7
8.20
8.30
835
8.50
9.05
9.50
UIT DE RADIO-WERELD.
Wai cr vaavond te hooien is.
uur Hilversum 1050 M D.unes-
causerie.
Brussel 265 Af. Kamermuziek.
Londen 365 M. Dansmuziek.
Hilversum 1050 M Kinder-
uurtje.
m Hamburg 395 M. „Die Meistcr-
8inger" (Wagner).
- Ei f feitoren 2600 M. Concert.
Hilversum 1050 M. Concert.
Marche Héroique, (Saint-
Saëns). Le Carnaval Romain
(Ouverture), Berlioz; Accelera-
tionen (Walzer), Strausz; Ave
Maria, (P. Kahn). Kleine
•Nachtmusik. Mozart). Im
Treue fest (Marsch), Tolko. An
den Frühling, (Grieg). Travia-
ta ('Opera Fantaisic), G. Vcrdi;
2me Valse, (B. Godard). Fi
nale.
Londen 365 M. en Chelmsford
1G00 M. Populaire klassieke mu
ziek.
Birmingham 475 M, Bourne
mouth 385 MCardiff 350 M.,
Manchester 375 M. Concerten.
Miinehen 485 M. „Der Heirats-
vermittler."
Hilversum 1050 M. Kurhaus-
coneert Sehevoningcn, Ouver
ture „Carnaval", (Dvorak)
Symphonic It-moll (onvoltooide)
Schubert. Concert voor violon
cel en orkest in la-mineur,
(Saint-Saens). Variationen üher
ein Thema von Tschaikowskv.
(A. Arenskv). Marche 'hon-
groise uit „la Damnation de'
Faust" (Berlioz")
h Brussel 265 Af. Concert.
Brussel 500 M. Danziger-
Abend
Münstor 410 M. Klassiker der
Tonkunst.
Radio-Paris 1750 M. Concert.
Berlijn 500 Af. Lustige Weisen.
den met de onherroep. Üeensnalling
der coalitie, dan vraag ik me af, of die
vrijheid dan :ct veel te duur gekocht zou
zijn.
Spr. betoogde, dat de katholieken,
streng vasthoudende aan hun eigen spe-
cifiek-katholieke beginselen, die met pru
dentie moeten doorzetten, ejko onnoodige
verwijdering tusschen do roalitie-gennoten
vermijdend.
Ik meen, dat sommigen van onze
vurige kiezo:s <bbèn er over "eklaagd
wij, Katholieken, in het verleden zeker niet
aanmatigend zijn opgetreden, al waren wij
alleen nog sterker dan de beide andere coa
litie-partijen samen. Wij verwachten dan
ook diezelfde gematigdheid van hunne zij
de; wij verwachten, dat zij met ons be
staan en ook met de gevoeligheid onzer
kiezers rekening zullen houden. En als ik
hier ten slotte uw gedachte mag uitspre
ken, dan is hot wel deze; ons gezantschap
bij den Paus is wel een Nedorlandscb be
lang, en als zoodanig door iedereen, ook
door niet-Katholieken onvoorwaardelijk
te accepteeren, maar wij blijven ook als
Katholieken voor het voortbestaan van dit
gezantschap hijzonder gevoelig, en wij ver
wachten dan ook stellig, dat de Qhrisi.'tük-
Historische fractie onze teergevoeligheid
op dit punt in den vcvol"e hij de bcroo-
fiir- van r' 0(.,bio-
digen
Mr. dr. D. uor.. :i, voo:rittcr .au
Tweede Kamer, hield een rede. waarin HJ
er o.a. op wees, dat, zoo de Roomsrh-Ka-
tholieken met ernst willen, dat hunne he in
solen ook in het publieke leven tof uiting
zullen komen, zij dan uilzien moeten naar
andere Christelijke partijen. Er zijn natuur
liik vorschi'oun'"n. maa«* het, ligt voer de
hand dat de punten, die vereenigen, het
eerst naar voren gebracht worden, en dan
eerst de punten, die verdeelen. Telkens
als het gaat om de princinieelc zaken, dan
vinden elkaar de Katholieke, de Anti-Rovo-
lutionaire en de Christelijk-Hfstoriseha
partij (onderwijs, huwelijkswetgeving enzA
Aren verwijf ons wel eens, zeide spr flat
wij vele vonrdeelen zouden moeten opoffe
ren voor de coalitie. Zoo b.v de opheffing
van het processieverbod. Af aar snr. vraagt
zich af, of, als er processievrijhcid bestond,
de Dekens van Amsterdam of Rotterdam
dan een prociojsie zouden doen houden?
FEUILLETON.
T GEHEIM VAN DE ZEE.
door ANDRé SAVIGNON
Geautoriseerde vertaling
(Nadruk verboden)
Wel, zei Mengham, met z'n droog
fhje, dat snap je niet, hè? Ik zal je eens
ten zien, dat die hond, de gemeenste re-
Ï9, die ik ken.
)aarop nam hij weer plaats te midden
de anderen en het gesprek werd ver
lui terwijl Ik me een beetje terzijde
Ham neervleide. Ik begreep, dat er
avond sprake was van groote plan-
n> want aldoor hadden ze 't over sche
el en wrakken en tot tweemaal toe hoor-
m 't einde van Le Dreff betreuren,
ln zij dood in zijn hut hadden gevonden
toaakten ze 'n toespeling op den brief,
p deze laatste aan Prlgent had g*-
broTen.
p Om kort te gaan, zei Mengham ein-
JJ*. ik ben er vlak voor om er op al te
maar daar zijn heel wat gevaren
n verbonden en daarom moeten we een
ornchtig Bpel epelen.
l,-: ct küis, waar ze deze bijeenkomst hiel
la? op een geringen afstand van de
nl.ra° ^nenou> 6011 eenzame plek, nog
li l e' Lampaul dan van Stiff, een
«^ezeii oord voor zeeschuimers en
vonders. Het behoorde aan een
f Ouessant, aan wie Prigent
a to,, toevertrouwde eiken keer als de
^eeuw" in de buurt kwam met Aleng
aan boord. Den geheelen dag zat het
oude mensch voor de deur te breien met
haar gezicht naar het eiland Keiler; maar
daar ze met de kippen haar bed ging, liet
ze gewoonlijk de sleutel op de deur zitten
voor het geval Mengham en Prigent
's avonds kwamen, wat meestal gebeurde
als ze hun gehelmzinnigen vriend moesten
spreken, 't Is niet zonder reden dat ik
hem zoo betitel. Want bij die gelegenheden
ging dit heerschap nooit in gezelschap
van de anderen naar Gwalgrach'h, maar
altijd alleen en dan langs stille wegen als
om elke nieuwsgierigheid op een dwaal
spoor te brengen.
Dien bewusten avond hoorde je de ouwe
vrouw snorken want het was al tame
lijk laat en van tjjd tot tijd het ge
schuifel van de strandkeion, die een ster
ke golf vooruit duwde als in een laatste
apel voor zij op het strand «lierf.
Ik liefkoosde. Ram en ójai hij me on
rustig leek, fluisterde ik in zijn oor:
Stil.. ..hou je bedaard, ouwe jon
gen Er Is niets aan de laud. Pas op ze
kijken naar je.
Ik zei hem dat om hem te kalmeeren
en hem een beetje ontzag in te boezemen.
Maar feitelijk nam niemand notitie van
hem en aan den ernstigen toon van hun
gesprek begreep ik heel goed, dat ze op
punt stonden om gewichtige besluiten te
nemen.
Ik geloof dat 't daar verduiveld diep
is, zei de duiker nadenkend, ik denk niet,
dat daar ooit iemand afgedaald ls.
Bijna dertig vademen, zei'mijn oom.
Maar dat maakte weinig indruk op
Ramonneau, die hoe langer hoe onrusti
ger werd en ik had alle mogelijke moeite
om hem in bedwang to houden.
Stil toch.
Maar plotseling richte Ram zich op, en
begon te grommen, terwijl hij strak tuurde
naar een deur, die in het midden van een
zijvertrek was.
Ram, hou je koest.
Maar 't hielp niet, de hond gromde nog
woedender en deed plotseling een sprong.
Ha, daar heb je weer die ellendige
hond schold Mengham.
Maar het onderhoud stokte onmiddel
lijk. Afijn oom deed niet eens de moeite
om te antwoorden; hij vloog naar de deur,
rukte die open en drong in een klein ver
trekje, dat flauw werd verlicht door een
straal van de maan. Twee schaduwen,
een man en een vrouw namen juist door
het venster de vlucht.
Ik op mijn beurt sprong eveneens naar
buiten en riep:
Ram, pak ze, pak ze.
Ik meende Marie Naour herkend te
hebben. En wat de man betreft, dat was
stellig Le Louarn: hij was er veel te veel
bij geïnteresseerd om te weten, wat Meng
ham aan 't uitbroeden was, dan dat hij
zich terzijde zou hebben kunnen houden.
De anderen volgden ons nu op den voet.
Wat hield Ram zich prachtig bij deze ge
legenheid. Aller aandacht was op hem
gevestigd. Hij blafte als een razende
voortdurend en niemand dacht er aan hem
het zwijgen op te leggen. Integendeel,
ieder hitste hem aan en riep met mij mee:
pak ze, pak ze.
Mijn oom had een riek gegrepen, die
hij hanteerde als de drietand van Nep-
tunus, Mengham droeg een lantaarn en
Corsen volgdo met zijn gespierde armen
uitgestrekt, gereed om te grijpen als tus
schen een geweldige tang, wie of wat hem
in den weg zou komen.
In eenen ren liepen we achter Rammon-
neau aan en daalden een rotspad af, dat
naar. een smal strand voerde.
Het toeval wilde, dat de zee bijzonder
hoog stond, wat de vlucht van degenen,
die wij achtervolgen, niet weinig bemoei
lijkte. Spoedig ontdekten we dan ook Le
Louarn leunend tegen een rots. De jonge,
vrouw, vlugger dan hij, had weten te ont
snappen in den nacht.
Mengham hield zijn lantaarn onder den
neus van den matroos.
Kijk, lachte hij, ben jij dat, m'n
beste jongen? Een mooie plaats om zoo
laat nog rond te wandelen. Maak dat je
aan boord komt. Morgen zullen we 't daar
eens over hebben.
Le Louarn verwijderde zich zonder iets
te zeggen.
Teruggekeerd in huis, zette de eigenaar
van de „Zeemeeuw", die onder hachelijke
omstandigheden nooit een woord ver
spilde, zich opnieuw aan tafel, waarop hij
met zijn vingers in gepeins verzonken be
gon te trommelen, terwijl de anderen voor
zich uit staarden.
Het komt er nu maar op aan te we
ten of ze iets hebben kunnen verstaan van
hetgeen wij met elkaar hebben besproken.
Hij zweeg weer, maar toen zijn enormen
hoed achteroverschuivend zei hij:
Nou, dat noem ik iemand in zijn
kaart willen kijken, heeren, is 't niet. Dat
scheelde bliksems weinig of 't was hun ge
lukt. Gelukkig, dat ze niet alles hebben
kunnen zien of hooren, want alles hij el
kaar hebben wij niets essentieels met el
kaar behandeld. Maar 't was op 't kantje
af. Wat mij betreft; ik liefkoosde Ramon
neau en was een en al bewondering, dat
het schrandere dier or in geslaagd was op
een duisteren en kronkelenden weg zijn
trouw aan Mengham te bewijzen, als om
er aan te herinneren, dat men op dit on-
dermaansche geen enkele hulp moet afwij-
zenn en dat voor ieder onzer zelfs de
laagst geplaatste, zijn uur komt oni zich
nuttig te makén en zijn recht to toonen op
een beetje voorkomendheid en sympathie.
Na een nieuwe stilte hernam Mengham:
Prigent, je hond heeft een pluimpje
verdiend.
Zoo, hen je daar eindelijk achter?
zei do kapitein, een klein tikje aangedaan
Ja, daar ben ik nou achter, erkends
Mengham. En je zal merken, dat ik hel
toonen zal ook
Hij had gelijk om 't dier eerlijk te ge
ven wat hem toekwam. Ram had 'n kunst
stuk volbracht. Maar in tegonstelling met
de meeste menschen triumfeerde de hond
in stille.
Doch dien avond mocht bij met ons me»
aan boord.
XII.
In afwachting.
Toen ik, een paar uur ua het gebeurde
Le Ixmam terug zag, was bij wel iu zijn
wiek geschoten, maar lang zoo erg niet
als ik gedacht had. Een ander zou zich
niet meer aan boord gewaagd hebben en
bijna gestorven zijn van schaamte, maar
deze kerel had 'n te dikke huid om zich
van deze dingen veel aan te trekk- n. Hot
eenige wat hij zich waarschijnlijk af
vroeg, was, waarom hij niet op staanden
voet W3JS pntslagen.
(Wordt vervolgd).
