Schoonmaak
Vierde Blad
LIJK No. V.
rangen. En dat is geen wonder, want
rechts was natuurlijk niet tevreden, om
dat een liuksch man als Painlevé aan het
hoofd staat van het ministerie en linki
was niet tevreden over Caillaux nóch over
Briand, terwijl de persoon van Caillaux
bovendien scherp verzet moest uitlokken
in die kringen, welke indertijd rondom
Poincaró stonden, toen Caillaux wegens
landverraad werd veroordeeld. Desniette
min heeft het ministerie toch een votum
van vertrouwen gekregen, met 304 tegen
218 stemmen. Men wilde blijkbaar voor
eerst maar eens afwachten, wat het nieu
we kabinet pre6teeren ral.
Zooals men weet zal de politiek van Har
riot worden voortgezet, behalvo op conige
punten, die een scherp verzet in het land
hebben ontmoet, met name de kwestio van
do Fransche vertegenwoordiging ten Va
tican© en de assimitatie van Elzas-Lotha-
ringen. Bij het Vaticaan zal een vertegen
woordiger benoemd worden, die „voor zijn
taak alleszins bevoegd is". Blijkbaar heeft
Painlevé zich vereenigd met de stellingen
reeds door Briand en De Monzie verde
digd, vóór dezen in hot Kabinet zaten, n.l.
dat de vertegenwoordiger van EIzas-Lotha-
ringen bij het Vaticaan ook andere dan
plaatselijke belangen zal hebben te behar
tigen.
Wat Elzas-Lotharingen betreft, zegt de
regeeringsverklaring:
„Onder eerbiediging van verkregen rech
ten en gedachtig aan de algemeens band
van nationale eendracht, zullen wij lang
zaam aan de aanpassing van de wetge
ving in Elzas-Lotharingen voortzetten".
Over de maatregelen, welke Caillaux
denkt te nemen om do Fransche financiën
te saneeren, hooren wij nog niet veel. De
strijd van de oppositie in de Kamer ging
meer rondom zijn persoon, dan rond zijn
toekomstige financieele politiek. Op al de
hatelijkheden, welke hij naar het hoofd
kreeg, antwoordde Caillaux met geen
woord. Wel het beste standpunt, dat hij
kon innemen.
De „Msbd." schrijft over de verhouding
van het nieuwe ministerie ten opzichte
van de Katholieken o.a.:
Van de nieuwe regiering verwachten
wij geen liefde, zolfa geen welwillendheid
jegens de Katholieken. Elke radicale re
geering is principieel tegen den godsdienst
en do ervaring van tientallen jaren heeft
geleerd, dat dit principieel tegen don gods
dienst zijn, zoodra de gelegenheid open
gelaten wordt, in haat en kerkvervolging
omslaat. Maar de omstandigheden zijn op
het oogonblik zoo, dat de financierde kwes
tie alles overheerscht. Noch Painlevé,
noch Brtand, noch Caillaux, de drie mi-
nister-presidenten van dit ministerie, zul
len het durven wagen de Katholieken te
gen zich in het harnas te jagen, en hun
verklaringen al mag men hierop op
den duur niet bouwen wijzen duidelijk
in die richting.
Don Katholieken zal dus hoogstwaar
schijnlijk een korte rust gegund worden
en zij zullen deze kunnen gebruiken om
zich te verzamelen en een ordewoord te
vinden. Het valt niet te ontkennen: er is
geestdrift en nieuwo stuwkracht in de
rijen der Fransche Katholieken, maar,
de „Croix" wees er dezer dagen nog op,
een zekere verslapping, door de z.g. „mo-
dérés" gepropageerd, is reeds merkbaar.
In de periodo van rust moet nu de grooto
Katholioko organisatie gereed komen, om,
zoo mogelijk, een hernieuwd opleven van
het radicalisme te voorkomen en af te
wenden.
De Belgische crisis. Vaiuler-
velde heeft zijn pogingen, om een kabinet
te formeeren, moeten opgeven. Do Katho
lieken hebben besloten aaneengesloten te
blijven en niet medo te werken aan een
socialistisch kabinet. Na het besluit van
het socialistcncongres, was ook do samen
stelling van een ministerie, uitsluitend uit
socialisten bestaande, onmogeljk gewor
den, zoodat er voor Vandervcldo niets an
ders opzat, dan den koning mede te doo
ien, dat hij de opdracht niet kon aanvaar
den. Waarschijnlijk zal deze nu gegeven
worden aan een Katholiek. Doch, daar
zoowel socialisten als liberalen zich afzij
dig willen houden, is het een raadsel hoe
een Katholiek staatsman een kabinet kan
vormen. Evenmin als de socialisten be
schikken de Katholieken over een meer
derheid.
Bulgarije Vcl-ous - I U»
richten is de Bulgaar-che reg. uriüg orCÈj
geslaagd, de communistische agitatie te
onderdrukken. Dank ni krasse maatregelen
Allee wat maar ©enigszins met ooxnmunia-
me of boerenpartij in verband stond werd
gearresteerd. Verscheidene» worden zon
der vorm van prooea doodgeschoten, z.§,
omdat zij zich verzetten bij hun arrestatie
Naar gemeld wordt, zou thans in Bulga
rije de militaire dictatuur heersohon en
zou zelfs de koning, die een ooalitie-regee-
ring zou wenschen en eon gematigdor op
treden tefeen de oppositie, in zijn eigen
paleis gevangen wordon gehouden. Zulke
sensatie-berichten bekijkt men echtor al
tijd met een zeer gerechtvatCrdigd wantrou
won. Hot zou anders niet onmogelijk zijn,
als de regeering weer eens te ver ging en
een nieuwo vruohtbaro bodem schiep,
waarop ontevredenheid en haat welig zou
den opschieten.
Dat de beweging der laatste Tin gen zulk
een gevaarlijk karakter kon krijgen was
voor een groot doel de schuld van de re
geering zelf, die op een zeer hardhandige
manier een eind heeft gemaakt aan do
agrarische dictatuur van Stamboel in ski en
daarna een ware terreur uitoefende tegen
de boeren en de communisten.
Met strafexpedities tegen dorpen en
gehuchten trachtte men den schrik onder
do in Bulgarije ovorwegende boerenbevol
king te brengen. De ellende ton plat li-lan
de werd nog vergroot door de jammerlijke
economische toestanden, die de veelal klei-
no boeren volkomen op hot proletarisch
peil deden dalen.
Natuurlijk vond Moskou dere g<-!..-gen-
heid te kostelijk, om niet van de onfevro-
denheid gebruik te maken. De medeplich
tigheid van Rusland aan de jongste ge
beurtenissen in Bulgarije is derhalve een
zaak, die niet eens met documenten be
hoeft te worden bewezen. Het zou integen-
deol zeer onverklaarbaar zijn, als Moskou
niot achter de schermen had gezeten. Do
gebruikelijko ontkenning dor bolsjewiki
wordt dan ook algemeen voor kennisge
ving aangenomen.
Hoewel de roode hoeren in Moskou moor
en meer van hun principes moeten losla
ten o.a. blijken zij niet te kunnen bul
ten den particulieren eigendom en het par
ticulier initiatief blijven zij toch een
voortdurende bedrricïng vormen voor do
Ingezonden Mededeelino,
bezorgt menige vrouw ruwe en roode
werkhanden. Deze worden echter weer
spoedig gaaf, zacht en blank door PuroL
11 79
"*0I?
ALKEMADE.
Gemeenteraad.
Percentage H. O. 2.25 laner
dan vorig jaar) Vcrhooning
maximum aspewicht in Roe-
lofarendsvecn
De Raad dozer gemeente vergaderde
Donderdagmiddag ten 2.30 uur. Voorzittoi
do Burgemeester. TegonwooTdig allo leden
Na opening dor vergadering mot hot ge
bruikelijko gebed wordon do notulen gele
zen en onveranderd goedgokeurd. Aan do
erdo de agenda: Bij de bespreking van do
vaststelling van liet percentage van den
Hoofd. Omslag voor hot belastingjaar 1025
1926 deelt do Voorzitter mede, dat Bur
gemeester Wethouders voorstellen het
percentage to brongen op 2.25 pet., dus
pet. lager dan vorig jaar. Spr. zegt dat dit
percentage is berekend naar de bestaande
wot op de Inkomstenbelasting zonder de
voorgestelde wijziging dier wet, daar deze
wijziging voor deze gemeente, in verhand
met de 'heffing van do 75 opcenten op do
hoofdsom der Rijksinkomstenbelnsting, een
goheole ommekeer in do heffing der belas
ting zal brengen. B. en W. hebben dan
ook de aandacht der Itegeoring hierop go-
vestigd, zoodat zeer waarschijnlijk de voor
gestelde wijziging niet met 1 Mei a s in
werking zal treden
De hoer de Veti# I do
Zaterdag 25 April 1925
Voor het Nederlandsche
zwakke kind.
ni.
Hoe de vereenigingen kunnen medewerken.
Op welke wijze kunnen liefdadigheids- en
sociale vereenigingen meedoen aan de uit
zending van Nederlandsche zwakke kinde
ren?
Ik heb hierbij op 't oogenblik uitsluitend
op het oog het uitzenden naar vacantia- en
herstellingsoorden en naar gezinnen, niet
naar sanatoria, omdat onze Stichting, het
Ned. R.-K. Huisvestings-Gomitó, hoewel zij
hoopt mettertijd hare vleugelen ook over do
sanatoriumverpleging uit te strekken en dit
ook in hare statuten heeft vastgelegd, toch
voorloopig beginnen moet zich hoofdzake
lijk tot het eerstgenoemde werk te bepa»
len.
Laat mij dan eerst den grondslag noe
men, waarop de uitzending volgens onze
Stichting moet geschieden. Die grondslag
is deze: Het particulier initiatief moet vóór
gaan, de overheid behoeft slechts aanvul
lend te helpen, waar het particulier initia
tief te kort schiet.
De best denkbare uitzending is die,
welke door de ouders der kindoren zelf
bekostigd wordt. De zorg voor de gezond
heid der kinderen behoort in de eerste
plaats tot de taak der ouders en niemand
mag die hun geheel uit handen nemen, zoo
lang zij daarvoor kunnen zorgen. Slechts
moet men hen helpen, waar zij hun taak
niet in haar vollen omvang kunnen vervul
len. Financieel helpen ook, wanneer zij de
kosten, aan het herstel van de gezondheid
der kinderen verbonden, niet zelf geheel
en al kunnen dragen.
Op den voorgrond sta dus, dat de ouders
zooveel mogelijk bijdragen in de kosten der
uitzending. Daardoor zal dio uitzending
veel meer gewaardeerd worden, dan wan
neer anderen alle lasten overnemen. Daar
door zal de selfhelp worden aangewakkerd
en het volkskarakter in de goede richting
worden versterkt. Daardoor zal hot karak
ter van bedeeling ook vreemd blijven aan
dit liefdewerk en dit is iels, waar wij in
de eerste plaats voor moeten zorgen. He
laas leiden de economische omstandigheden
er nu eenmaal toe, dat zeer vele ouders,
ook al doen zij wat zij kunnpn, niet in staat
zijn alle lasten te dragen, die de instand
houding en het herstel van de gezondheid
hunner kinderen met zich brengen. Dat
geldt niet enkel voor de arbeidersgezinnen,
doch ook en dikwijls nog meer, voor mid-
denstandsgezinnen en vooral voor die,
welke met een groot aantal kinderen zijn
gezegend. Hier zal de helpende band
ten worden geboden, eenerzijds door onze
Katholieke bevolking, die uit gemeenschaps
zin en uit christelijke naastenliefde moet
helpen om kinderlevens te redden, ander
zijds door de overheid, daar de versterking
der volksgezondheid als een groot volksbe
lang is te beschouwen. Den overheidssteun
stellen wij dus op de laatste plaats, doch
daarmede willen wij geenszins zeggen, dat
die steun, vooral niet den eersten tijd, zou
kunnen gemist worden. De ervaring heeft
geleerd, dat aan het werk der kinderuitzen
ding zooveel kosten verbondon zijn, dat
men het zonder subsidies en bijdragen van
de overheid niet in voldoenden omvang zal
kunnen verrichten. Steun van het Rijk,-
de Provincies en de Gemeenten zal drin
gend noodig blijven, ook wanneer het par
ticulier initiatief zijn best doet om de over
heidskas zooveel mogelijk te ontlasten. Ge
lukkig hebben het Rijk zij het op dit
oogenblik in beperkten omvang ver
scheidene Provincies en vele Gemeenten
hun taak ten deze begrepen en stellen zij
bijdragen beschikbaar ter aanvulling van
wat van particuliere zijde wordt bijeenge
bracht, doch nog te veel Gemeenten nemen
nog een houding aan alsof de gezondheid
der kinderen een zaak is. die haar in het
geheel r»W anneaaf. Zii rne<mn niet over
FEUILLETON,
12)
Zij was ten slotte tot do overtuiging ge
komen, dat Sidoine zich uit wanhoop ver
hangen had, gelijk Judas Iscariot. Waar
om zich ophangen? Waarom niet vergifti
gen of verdrinken? Zij wist er niets van,
maar zij had een voorgevoel, dat het haar
zeide en dat ze vreeselijke nieuwstijdingen
vooruitliep, welke zij verwachtte, te vin
den in do avondbladen.
Oom Schutz deed zijn best deze dwaze
gedachten uit haar hoofd te praten. Si-
aoine gezelfmoord? Was ze mail Haar
man was veel te verstandig om zulke
dwaasheden in zijn hoofd te halen.
Oom Schut* gaf zooveel kracht aan deze
veronderstelling, dat hij er zelf ten stellig
ste van overtuigd raakte. Sidoine was mis
schien thuis en wachtte daar kalm op zijn
vrouw.
Neen, zeide Jeanne zachtjes, 't hoofd
schuddende. Hij venvacht mij niet meert.,
als hij mijn brief gelezen heeft.
Ik ga toch eens kijken. Als hij er niet
is, kom ik hier terug en dan zullen wij
een plan maken om hem terug te vinden.
Oom Schut* ging dus naar de woning
van Sidoine, maar stelde er zich tevreden
mee aan madame Eulalie te vragen, of zij
geen nieuws had. Er was geen nieuws.
Terug gekomen in het hotel, stelde oom
Schutz een programma op.
Probeer wat te ruston. Daarna zullen
wij gaan middagmalen en dan zal ik op-
het hoofd zien, dat het bezitten van een
gezonde bevolking de gemeente slechts ten
goede zal komen en dat een bescheiden
steun te rechter tijd verleend wellicht groo-
tere uitgaven voor later kan verhoeden.
Wat het particulier initiatief in deze te
doen heeft wenschen wij op de eerste
plaats tot stand te zien gebracht door de
verschillende vereenigingen in den lande,
die zich daarbij in het bijzonder het lot
van de kinderen hunner leden kunnen aan
trekken. Daarom willen wij zooveel moge
lijk organisaties binnen het werk onzer
stichting betrekken en zijn reeds een groot
aantal landelijke vereenigingen door ons
uitgenoodigd, zich door benoeming van een
lid in het bestuur onzer Stichting tot sa
menwerking bereid te verklaren. Verschei
den o hebben daaraan reeds gevolg gegeve».
Wij wenschen elke vereeniging zelfstan
dig te laten werken zoover als dit mogelijk
is, al moet er dan ook een onderling ver
band en op verschillend terrein eene sa
menwerking bestaan, om het werk tot het
beste welslagen te kunnen brengen.
Onze organisatie is daarom aldus ge
dacht: De landelijke vereenigingen benoe
men een lid in het Bestuur onzer Stichting
en hebben daardoor de gelegenheid om in
vloed uit te oefenen op allo te nemen be
sluiten. De plaatselijke afdeelingen dezer
vereenigingen wijzen in hare gemeente een
lid aan. die met de leden van andere ver
eenigingen en van onze Stichting tezamen
de afdeeling onzer Stichting vormen. Voor
de wijze waarop die afdeelingen zullen
werken hebben wij een stel regelen ont
worpen dat ik hier niet in zijn geheel zal
uiteenzetten, doch waaruit ik alleen do
hoofdzaak wil aanstippen.
De uitzending van allo kinderen moet
loopen over het Centraal Bureau van onze
Stichting, dat zooveel mogelijk alle admi
nistratieve zaken daarvoor zal verrichten,
een uniform kaartsysteem invoert, trans
porten combineert, regelingen treft met de
inrichtingen, vrijplaatsen in gezinnen op
spoort, enz.
De vereenigingen blijven ieder op zich
zelf vrij om te bepalen welke en hoeveel
kinderen van hare leden zij zullen uitzen
den, evenals zulks het geval is met de
aanwijzing der inrichtingen waar de kinde
ren bij voorkeur moeten worden verpleegd,
terwijl het Centraal Bureau bij plaatsge
brek opgaaf doet van de gelegenheden
waarover beschikt kan worden. Dat uit
zending van kinderen alleen mag geschie
den op grond van medisch advies behoeft
wel niet nader te worden toegelicht. De ver
eenigingen vernemen, via de afdeelingen
waartoe zij behooren, hoeveel de verpïe-
gingskosten bedragen. Zij moeten als re
gel die kosten zelf opbrengen. Hoe zij dat
doen wordt aan haar overgelaten. Zij kun
nen b.v. een afzonderlijke sectie vormen
voor kinderuitzending en een fonds stich
ten, waarin zij eventueel te heffen extra-
contributies van haar leden, bijdragen uit
hare algemeene kas, giften die zij voor het
doel ontvangen, opbrengsten van inzame
lingen onder hunne leden, van uitvoeringen
e.d. storten, om daaruit, mèt de bijdragen
van de ouders der kinderen, hetzij die groot
of klein zijn, de kosten dor uitzending te be
strijden. Zoolang eene vereeniging op haar
eigen terrein werkt, blijft zij volkomen vrij;
treedt zij echter ook in het openbaar op,
een terrein dus waar ook andere vereeni
gingen zouden kunnen werkzaam zijn, dan
moet voorkomen worden dat de vereeni
gingen elkaar in de wielen rijden en is on
derling overleg in de afdeelingen noodig.
Op dezelfde wijze zullen middelen kunnen
worden gevonden om van particuliere zijde
bijdragen te verkrijgen ten behoeve van de
gezamenlijke in een afdeeling vereenigde
organisaties. Zoo zullen financieel-zwakke
vereenigingen, welker ledenkring misschien
zeer begrensd is, ook kunnen profiteeren
van hulp, die buiten dien kring verleend
wordt. Het Centraal Bureau vraagt tot
dekking zijner kosten van administratie en
inspectie slechts een heel gering admint-
stratieloon per kind benevens een klein
percentage van de toevallige inkomsten der
afdeelingen, dus niet van contributiën en
subsidies welke gelden weder aan alle
aangeslotenen ten goede komen.
Een volgende maal eonige voordooien,
verbonden aan aansluiting bij onze Slich
ting. J. P.
nieuw naar het station gaan. ik heb goed
na gedacht en ik geloof dat wij dit moeten
doen. Indien wij ons onderzoek versnippe
ren zullen wij niets vinden. Alles wat wij
weten is dat Sidoine jou aan het station
moest vinden. Houden wij ons daaraan. Na
hetgeen jij hem geschreven hebt is er wei
nig kans, dat hij hoopt dat je hedenavond
bij hem terugkeert. Ik zal in ieder geval
aan het station blijven zoolang als het
noodig is.
Denkt gij niet, vroeg Joanne bedeesd,
dat hij naar papa zal gegaan zijn?
Neen, antwoordde oom Schutz. Hij
zal beslist dezelfde gedachte hebben gehad
als wij. Voor 't overige hebben wij beslo
ten het station in het oog te houden.
Het is net alsof je op een trottoir tegen
iemand opbotst, je gaat links, je gaat naar
rechts en de andere doet hetzelfde en je
komt niet verder. Het is beter een vast
besluit te nemen, een vaste richting te
volgen en er niet van af te wijken.
Aldus nam oom Schutz zijn maatregelen
en hij deed het met zulk een gezag dat Je
anne van de wijsheid van het plan over
tuigd wa3.
Zij gingen dus eerst in een restaurant
Jeanne wilde volstrekt dat hij dagbladen
kocht en terwijl hij de spijskaart raad
pleegde, las zij met angstige spanning het
dagelijkscbe nieuws.
Zoo las ze, zonder te vermoeden dat zij
den sleutel van het raadsel in handen
kreeg, van de aanhouding van een man en
nen vrouw, die een woning hadden geplun
derd, na de huisbewaarster neergeslagen
te hebben.
Zij onthield van al wat ze Jtis niets dan
een kort bericht onder de rubriek: Zeil-
Buitenl. Weekoverzicht.
Deze week staat in het teeken van de
HollandIndië-vliegera. Wij hebben ze
vorige week Zaterdag over Leiden zien
vliegen, wij hebben hun beeltenissen reeds
honderdmaal gezien in illustraties, tijd
schriften en foto-pagina's; wij hebben bun
cadeaux bewonderd, de verslagen van hun
huldiging gelezen, wij weten hoeveel kran
sen zij hebben moeten torsen, hoeveel
handteekeningen v. d. Hoop hoeft neer
gekrabbeld (hoe doet hij dat eigenlijk; on-
derteekent hij alleen v. d. Hoop, op schrijft
hij voluit Thomassen a Theusink van der
Hoop?) hoe v. d. Broeke met eon glas
champagne kan klinken, hoe zijn vrouw
naar de lucht kijkt; wij rooken Holland-
Indië-vliegers-si garen enz. enz. In een
woord, het drietal vliegers is hopeloos
beroemd. Voor hoelang? Toon de vliegers
te Medan arriveerden, was heel Indië gek
van enthousiasme; toen zij een maand
later vertrokken, keek niemand meer naar
hen om. Zoo gaat het gewoonlijk mot de
room in deze wereld. Soms wordt iemands
verbleekte roem weer eens opgefleurd,
zooals in dezen tijd met Hindenburg ge
beurt. Hindenburg was al bijna vórgeten,
hij leefde zeer teruggetrokken in Hanno
ver. Maar plotseling is zijn naam weer op
aller lippen gebracht, echter op een wijze,
die jle ware vrienden van Hindenburg pijn
moet doen. Tenminste, als hij ware vrien
den heeft. Degenen, die hem nu omhoog
steken, welen wel, dat zij den ouden man
hij is 78 jaar gebruiken als een
parade-paardje, om onnoozele kiezers te
lokken. Een spotprent stelde hem dezer
dagen voor als het Paard van Troje, in
wiens buik de monarchisten binnenge
smokkeld worden in de republikeinscbe
veste.
De Presidentsverkiezing.
Maar het is de groote vraag of de Duit-
schers morgen dit paard van Troje zullen
binnenhalen. Zooals men weet, heeft de
verkiezing morgen plaats en daar thans
geen absolute meerderheid bereikt behoeft
te worden, zal het morgen in ieder geval
beslist worden, wie de toekomstige presi
dent zal zijn: do Katholieke Centrumman
Marx of de veldmaarschalk Hindftiburg.
Morgen zal Duitschland kleur moeten be
kennen, vóór de monarchie of Vóór do re
publiek. Weliswaar wordt dit ontkend
door de rechtsche heeren, en zij wijzen dan
op de uitspraak van Hindenburg zelf, die
meermalen nadrukkelijk verklaard hooft,
de republikeinsche grondwet te zullen eer
biedigen. Maar de uitingen, welke verno
men wordon op de vergaderingen, demon
straties en meetings van het Rijksblok,
waar zooals in het Sportpalast te Ber
lijn geroepen wordt „Leve Hindenburg.
Weg met de republiek" en waar de zoon v.
Ebert wordt afgeranseld wanneer hij durft
roepon: „Leve de republiek" deze uitin
gen bewijzen voldoende, welke de geest is,
die de promotor is van de candidatuur-
Hindenburg: Ook de houding van de Duit-
sche Volkspartij .is in dit opzicht merk
waardig. Officieel zitten ze nu eenmaal in
het schuitje van rechts: officieel steunen
ze derhalve de candidatuur van Hinden
burg. Maar het gaat niet van harte.
Wanneer wij zoo eens de kansen van
de bei do tegenstanders Hindenburg en
Marx nagaan, dan vinden wij, dat de so
cialisten, de democraten, het Centrum, de
Beiorsche Volksparij en een gedeelte van
de Duilscbe Volkspartij vóór Marx zullen
stemmen; terwijl Hindenburg gesteund zal
worden door de Duitsch-Nationalen, de
Völkischen en het rechtsche gedeelte van
de Duitsche Volkspartij. Marx heeft dus
wel een groote kansals al die
menschen, die gerekend werden tot deze
Verschillende partijen, nu ook maar hun
partijleiding volgen en de Volkspartijers
hun partijleiding in den steek laten. Doch
dan blijft er nog altijd een groote kleur-
loozo massa over. Wat zal die doen? Wij
gelooven, dat Marx het winnon zal, omdat
er nog genoeg gezond verstand zal over
blijven om te constateeren, dat Marx de
eenig mogelijke candidaat is in dezen tijd.
Het kabinet-Pain 1 evDins
dag ie het nieuwe Fransche kabinet voor
het parlement verschenen met z'n regee-
rine-verklaring en werd heel koeltjes ont-
mooiden, waarin werd verteld, dat een
oude vrouw gestikt was door een houts
koolvuur, dat een persoon zich had opge
hangen, dat men een vrouw had opge-
vischt die elegant gekleed was. De lijken
waren overgebracht naar het doodenhuis.
Een persoon de heer Xhad zich
opgehangen. Als dit Sidoine was? Zij
zocht bijzonderheden in andere dagbla
den, maar het waren dezelfde nieuwtjes,
die in deze rubriek verschenen, gelijklui
dende afschriften van 'n reporter die de
politie-commissariaten afliep voor rekening
van een agentschap in gemengd nieuws.
Toen oom Schut* eindelijk gereed was
piet zijn spijskaart zag hij dat zij lijk-bleek
was.
Welnu? vroeg hij vriendelijk, wat
scheelt er nog aan?
Zij wees hem met den vinger de „ru
briek der zelfmoorden". Hij las en trok de
schouders op.
Het is niet de vrouw met do houts
kolen, nietwaar? Het ls ook de elegant ge
kleed© dame niot? En dan! Die meneer X.
Neen, die persoonsbeschrijving is erg on
bepaald.
Sidoine had toch zeker alvorens te ver
trekken al zijne papieren moegenomen. In
dien bij het was had men zijn naam ge
noemd. Voor den drommel hij was de eer
ste de beste xtiet en indien de verdwijning
van arme duivels in de dagbladen niet
meer waard was dan een algemeen graf,
de zelfmoord van een rentenier, dokter in
de rechten en te goeder naam en faam be
kend, maakte meer opspraak.
Vervolgens keek hij de dageJijk>ehe
niruwsbprir-litfn in de verschillend.* «leg
bladen door. Deze vermelden vaker de ge
beurtenissen van den vorigen dag dan van
den dag zelf.
Maar de zelfmoord van Sidoine zou een
te Belangrijke gebeurtenis zijn om niet
den dag zelf te vermelden. Indien zij ge
beurd ware, zouden do dagbladen baar
lang en breed bericht hebben.
Mep zei er niets van; dat was dus een
goed teeken; het was een bewijs! De heer
X.was de heer X.en niemand an
ders. Dit was zonder twijfel een zelfmoor
denaar van den vorigen dag
Het ging goed, het ging goed. Desinitin
piscem dit diende hier wel gezegd
toen hij den kellner den Normandischen
rog zag opdienen als voorgerecht, want
hij was liefhebber van een stevig gerecht
Dit is nu eens een vischje, dat zich
keurig aandient, besloot hij.
En hij maakte grappen over de natuur
lijke historie om zijne nicht to laten lachen
Maar Jeanne kende in 't geheel niets
van die historie. Zij antwoordde, met een
zücht:
Ja oom.
Oom verwonderde er zich over dat ze
zonder smaak at, nochtans had zij zonder
de minste aarzeling het menu goedgekeurd,
dat hij haar had voorgesteld.
Zij glimlachte bij deze opmerking en
verontschuldigde zich.
Eindelijk! zei hij, heb ik je zien glim
lachen. Ik dacht dat gij dat niet kon.
Zijn goed humeur wekte haar op. Zij
zag in dat oom Schutz zelfs de geschiede
nis over den zelfmoord niet ernstig op
nam en besefte, dat hij openhartig gespro-
keu had en niet om haar angst in slaap te
wiegen, terwijl hij zelf ongerust was.
Ziju gerustheid gaf haar moed en werk
te zelfs aan kelijk. Ze gaf zich moeite,
niet om vroulijk te zijn, maar om de zorg
een beetje uit haar hoofd to zetten.
Tonslotte opeons kwam zij op aeze
gedachte drong de dankbaarheid voor
do zorgen van dien gouden oom tot haar
door, verweet zo zich haar onhartelijkheid
tegenover hem en begon te praten over zijn
zaken in Amerika.
Oom Schutz raakte er door in de wolken
Oom Schutz was in z'n nopjes. Nog was
er wel iels gedwongens en gewrongens in
de situatie, maar, ondanks eenige muize
nissen, ging het al heel wat beter.
Na het diner betaald te hebbon, sprak
oom van naar hot station te gaan.
Ik ga met u medo zei Jeanne.
Indien oom dit voorstel niet goJaan h: d
dan was het omdat hij nog in de nieening
verkeerde, dat zij Sidoine wildo weerz n
na degelijke en duidelijke uitleggingen
Doch angst en vrees wonnen het van h iar
jaloezie.
Oom Schutz was uiterst tevreden over
déze beslissing. Volgens hom zou de bes ie
diplomatie zijn Jeanne zoo maar opiena
in Sidoine's armen te worpen. Dan zou
den de verklaringen van zelf komen en
overtuigd van de onschuld vau zijn neef,
dacht hij dat het beter was een misver
stand of een ruzie le vermijden dan ze
trachten op te lossen.
Reeds stak mon de lantaarns oan, toen
hij met zijn nicht aan don arm naar het
station stapte, in de hoop hier Sidoine te
ontmoeten.
(Wordt vervolgd).
