tüJIJ
kalender
der WEEK
"—'1
.s
nB. Als niet anders wordt aangegeven
',fl jn deze week iedere H. Mis (behalve
II, Mis v d dag) Gloria en Credo en de
•fatie v. d. Vasten.
gONDAG 22 Maart. 4e Zondag v. d.
[;S t e n. Mis: La et are. 2ê gebed A
n.clis,'3e Omnipolens. Kleur: Paars,
i ls |ialf-Vaslcn. De Verlossing is in 't
il. Bij voorbaat verheugt de H. Kerk
daarover. (Inti'oitus). Van deze
^de-stemming is geheel de Liturgie
dezen dag doordrongen. Wij zijn geen
,en meer van Satan, maar, dank zij
Justus' kruisdood, vriie kinderen Gods
Epistel). God is onze Vader; op Hem is
m hoop. Hij voedt Zijye kinderen met
allerzuiverste Spijze, een voedzaam
WJ, dat ons ren onderpand is voor onze
doinstige heerlijkheid (Evangelie),
orldurend^genieten wij Zijne bescher-
g en wij mogen vast vertrouwen, na
leven in te gaan in den hemel, waai
de vrede aller overvloedig deel is en wij
n H. Naam zullen loven. (Graduale,
jrtus. Communio). .Ta, waarlijk, 'tispas-
,ii(l jn heilige blijdschap den Heer to
Zijn H. Naam te prijzen, want ïïij is
ri. (Offertorium.)
HAANDAG 23 Maart. Mis v d. dag.
en 3e gebed als gisteren.
DINSDAG 24 Maart. Mis v. d. H.
briël, Aartsengel. Benedicite 2e ge-
al en laatste Ev. v d. dag. Kleur: Wit.
Ook mag gelezen worden de H. Mis v. d.
Exaudi: 2e gebed en laatste Ev. v. d.
Gabriël. Kleur: Paars.
God heeft den H. Aartsengel Gabriël uit
lozen tot gezant van het geheim der H.
msehwording. Aan Daniël voorspelt hij
>d tijd van de komst des Verlossers, aan
icliarias, dat hij de Vader zal worden
den H. Joannes den Dooper, den voor-
mer des Hoeren, aan Maria, dat zij de
«der zal zijn van den Zoon des Aller-
'slen
WOENSDAG 25 Maart Feestdag
talaria Boodschap. Mis: V u 1-
m t u u m. 2e gebed en laatste Ev. v. d.
Prefatie v. d. Allerh. Maagd, (in-
ilen: En U om de aankondiging). Kleur:
t.
Oeze Maria-dag is een kerkelijke huldi-
ig, zoowel ter eere des Zaligmakers, als
zijn H. Moeder Maria. Herdacht wordt
verheven geheim van ons geloof dat op
heilig oogenblik der blijde Boodschap
Maria, na hare vrijwillige toestemming
tweede Persoon der Allerheiligste
-eenheid voor ons is Menseh geworden.
DONDERDAG 26 Maart. Mis v. d. d a g
eletur. 2e gebed A Cunctis. 3e Omnis
lens. Kleur: Paars.
VRIJDAG 27 Maart. Mis v. d. H.
jannes Damascenes, Bisschop en
«rkleeraar. Tenuisti. 2e gebed en laatste
d. dag. Kleur: Wit.
Ook is geoorloofd een gelezen H. Mis v.
dag. Medifatio. 2e gebed v. d. H. Joan-
j'. Kleur: Paars.
Om zijne bestrijding door woord en ge-
hrift van de ketterij, die zich kantte tegen
Vereering der heelden, werd den T-I.
amies Damascenus derechterhand afge-
(pt. Op zijn gebed tot Maria, wier vurige
reorder de H. Joannes was groeide de
ind weer zoo aan den arm, alsof zij nooit
eezet was geweest. (Vergelijk de In-
oitus.)
ZATERDAG 28 Maart Mis v, d. H.
oannes van Capistrano, Belijder
i autem. 2e gebed v. d. dag. 3e A Cunc-
4e Voor den Paus. Geen Credo. Kleur:
I.
Geoorloofd is ook een gelezen Mis v.
(lag. Sitientes. 2e gebed v. d. H. Joannes
A Cunctis. 4e voor den 'Paus. Kleur:
lar s.
Als leerling van den H. Bernardus v.
heeft de heilige van dezen dag
oitdurend geijverd voor de verspreiding
godsvrucht en voor de vereering van den
ie(en Naam, (vergelijk de Misgebeden.
ALB. M. KOK,
Pr.
el stelsel van Beccari tot verwerking van
huis- en straatvuil.
Het vraagstuk „waarheen met de massa
lis- en straatvuil" is een probleem
oeilijk op te lossen bijna voor iedere ge-
eente. Niet alleen geldt dit voor de
[oole steden doch ook voor kleinere
kitsen.
De vraag kwam hierop neer hoe zoo.
rikoop mogelijk de samenleving van
sar afval te ontlasten en hoe dit zal ge-
Meden zonder hinder en schade voor de
«oudheid en hoe zooveel mogelijk tevens
'waarde van den afval te benutten?
Te Amsterdam, waar men voor eenige
ireu geen raad meer wist met de steeds
fooler wordende vuilnisbelt een
dekplaats van ratten en vliegen en een
«k voor afschuw voor de omwonenden
heeft men toen getracht het Noorder-
te koopen en dit met den afval te
fwpen.
Gelukkig is dit booze plan niet vérwc-
Mijkt, want hierdoor zou een der zeld-
'auiste plekjes, wat onze Nederlandsche
ora en fauna betreft, voorgoed verloren
l» gegaan.
hi kleinere plaatsen moge het dempen
poelen en plassen met den afval de
geschikte methode zijn, omdat op
le •Panier de ongewenschte materie, die
altijd nog eenige mestwaarde heeft,
joclisch verwerkt wordt, in grootere
walsen wordt het tegenwoordig op an-
wijze nuttig verwerkt.
"uil toch is brandbaar, kan dus eleclri-
voortbrengen en de stoffelijke resten
0 verbranding, de slakken, zijn dien
stig bij aanleg van wogen of vervaar
diging van bouwmateriaal.
De vuilverbranding is een methode
waarvoor uit een technisch, aesthelisch on
hygiënisch oogpunt zeer veel valt te zeg-
gen. Alleen schijnt het belaas een vrij
dure methode te zijn, en daarom, alhoe
wel er in verscheidene steden als: Am
sterdam, Rotterdam, Den Haag, Leiden,
een dergelijke installatie in gebruik is,
gaan er in den laatsten tijd, om redenen
van bezuiniging, weer stemmen op om den
afval weer te benutten om schrale gron
den productief te maken.
Het voorafgaande maakt begrijpelijk de
bijzondere belangstelling, die het stelsel
Beccari ondervondt, dat ten doel
heeft opruiming van straat en huisvuil.
Dr. Guiseppe Beccari, een Italiaansch
landbouwkundige, vestigde er de aan
dacht op, dat de gewone behandeling van
stalmest in open, aan regen en afkoeling
blootgestelde mestvaalten zeer wisselende
resultaten geeft en vaak gepaard gaat
met aanzienlijk verlies aan stikstof.
Sluit men daarentegen de stalmest in
gesloten „kamers" of „cellen" met vol
doende luchttoevoer, dan krijgt men één
regelmatig biologisch proces, waarbij de
mest in een donkerbruine, aardachtige, in
't geheel niet stinkende humus, van hoog
stikstofgehalte, wordt veranderd.
Bij dit proces in de gesloten cel van
Beccari gaat de temperatuur na enkele
dagen omhoog, rijst tot 60 gr. a 70 gr. C.,
blijft eenige weken boog, om dan geleide
lijk te dalen; 35 a 45 dagen na het vullen
kan men openmaken en de vergane mate
rie verwijderen. Zooals gezegd, deze
stinkt niet, is wat vochtig en behoort kor
ten tijd te worden gedroogd en is dan een
gemakkelijk te behandelen en zeer zinde
lijke meststof.
Deze wijze van mest to behandelen is nu
ook toepasselijk gebleken op het stedelijk
huis- en straatvuil.
Men werpt het eenvoudig in de kamers
van Beccari, voegt er zoo noodig wat wa
ter aan toe, en een weinig faecaal vocht,
om het proces aan den gang te brengen;
eerst een periode van rotting, don een lan
ge periode van liooge temperatuur (70 gr.
C. en zelfs hooger) en ten slotte daling
van temperatuur, ten teeken, dat het pro
ces is afgeloopen.
Opent men de cel een tijdperk van
gemiddeld 45 dagen is er mee gemoeid
dan vindt men wederom de niet-stinkencfé
aardeachtige bruinzwarte, luchtige mate
rie, die na korten tijd te zijn gedroogd een
uitstekende meststof is.
De kamers of cellen van Beccari zijn
van baksteen of cement, vierkant en mat
een inhoud van 18 M3.; hét vuil wordt
door een opening in de zoldering gestort;
de onflediging geschiedt door de deur.
Zij zijn voorzien van een dubbele vloer;
de bovenste vloer waar het vuil dus op
rust, bestaat uit gecementeerd traliewerk;
de buitenmuur tusscben de twee vloeren
bevat luchtgaten. In de vier hoeken van
de cel staan verticale luchtkokers met
openingen ter hoogte van de horizontale
lijsten, die langs de binnenwanden van de
cel zijn aangebracht, zoodat de lucht ruim
schoots kan toetreden.
Onder de cel is een putje tot opvangen
van eventueel afvloeiend vocht; op het dak
staat een schoorsteentje tot vastleggen van
ammoniakgas.
Uit do schelkrjidigo aanteekeningen van
Prof. Racali blijkt, dat de volgens bet
stelsel Beccari verkregen meststof een ge
halte heeft van stikstof, phosphor en kali,
ruim dubbel zoo hoog als die van een open
mestvaalt.
De schoorsteen beeft een economische
fceteekenis: liet ontwijkende ammoniakgas
passeert „diaphragma's" met. aarde* die
op die wijze een ware kwoekgrond van
stikstofhoudende bacteriën wordt. Voor
den tuinbouw is dit een kostbare mest
stof.
Het stelsel van Beccari is in Italië al in
vele steden in gebruik Florence, Na
pels, Bome, Navarra, Pistoia en enkele
Fransche steden als Marseille.
De aanleg is weinig kostbaar, men be
hoeft geen technisch personeel, zoodat een
proef op kleine schaal al spoedig de moei
te waard is. De installatie te Florence om
vat 204 cellen (de berekening is ongevnpr
1 cel por 1000 inwoners). Men. kan zich
aldoor overtuigen dat in de omgeving d">r
cellen geen onaangename reuk is, dat in
de cellen de cadavers zelfs tot de beende
ren toe verteren en dat bet product een
naar aarde riekende en op humus gelij
kende stof is.
Het stelsel van Beccari verdient ook
voorJNederland alle aandacht. Het zal wel
licht niet in de grooto steden de vuilver
branding vervangen, doch voor kleinere
steden en voor dorpen, yrnar de gemeen
telijke vuilnisbelt een kweekplaats is voor
latten en vliegen, is een proef alleszins
de moeite waard.
Interesseert het U niet, ie weten:
dat Nederland een der gezondste lan
den der wereld is?
dat de sterftecijfers in de laatste Jaren
in ons land zeer gunstig zijn?
dat bijv. het jaar 1923 op sanitair ge
bied de twee reeds zoo gunstig voorgaan
de jaren overtrof?
dat de algemeene sterfte in die jaren
11.1 en 11.4 per duizend inwoners was,
en dit cijfer daalde tot 9.9 per duizend?
dat de geboorte met 26 per duizend in
woners iets hooger was dan in 1922 nl.
25.9 per duizend inwoners?
dat echter tegenover 1921 met 27.4 per
1000 inwoners en 1920 met 28.3 pet' 1000
inwoners, een belangrijke daling valt te
constateeren?
dat het aantal gedurende 1923 levend
geboren kinderen 185.631 bedroeg, waar
tegenover een sterfte van 70.958 staal, zoo-
dat. een bevolkingsoverschot van 114.673
zielen verkregen werd?
dat de Eneelschen cok op hygiënisch
gebied nog altijd nuchtere typische men
seh en zijn?
dal zij begonnen zijn eenmaal in 't jaar
niet alleen in Engeland doch in alle doe
len van het Kijk en de. Koloniën een ge
zondheids week te houden, die zelfs van den
kansel af werd aanbevolen?
daf. deze gezondheidsweek gepaard ging
met bijv. een grondige schoonmaak, een
babytentoonstelling, gezondheidspraatles
en prijzen voor bof opstellen over onder
werpen op het gebied der volksgezondheid?
dat het aanbeveling zou verdienen, in
ons land ook een proef te nemen met het
organiseeren van dergelijke gezondheids-
weken?
cluxj»?iiö^T*va
tuuc&fc&ofe/l/
T w e e cellen van Beccari.
(Perspectief en Doorsnee).
Bij een Beccarï-stelsel in het groot
plaatst men de cellen in de open lucht als
aaneengesloten buizen in straten; overdek
te galerijen dionen tot het drogen, sortee-
ren en zeven van de verkregen meststof.
De bacteriologie van Beccari's stelsel is
ols volgt: De eerste dagen verkrijgt men
vo.oral gelatine-vervlooiende organismen,
doch zoodra het proces aan den gang is,
verdwijnen deze, om plaats te maken
voor thermophile bacterieën (d.w.z.
bacterieëri die voor hun ontwikkeling en
bestaan een h o o g e temperatuur noo
dig hebben. Deze vermeerderen zich ont
zaggelijk en brengen de omzetting tot
stand. Tijdens dit proces gaan allerlei
schadelijke bacterieën als die van typhus
miltvuur etc. ten gronde. Ja zelfs dierlij
ke parasieten en ook alle onkruidzaden.
Dit laatste is voor de landbouw van zeer
groot belang.
dat in Detvort (Amerika) Hcnry Ford
aan het Ford-Hospitaal een daaraan ver
honden school voor ziekenverpleging en
gezondheidsleer heeft toegevoegd?
dat dit ziekenhuis 325 zitslaapkamors,
elk met hadkamer bezit?
dat er sportterreinen, zwembassis, bi
bliotheek en alle mogelijke gelegenheden
tot ontspanning en ontwikkeling zijn, tot
een bioscoop en tooneelzaal voor 700
plaatsen incluis?
dat er buiten de lessen in de ziekenver
pleging, ook onderwijs wordt gegeven in
kunst, letterkunde, muziek, huishoudleer,
wetenschap, athletiek en welsprekendheid?
dat aan het Ford-Hospitaal 100 artsen
verbonden zijn?
W. W.
GEW03EN EN NIET Tr LICHT
B iVONOEN.
Do tantes vonden het best; ja, hij mocht
naar Lourdes.
Het waren tweo oude, gepensionneerdo
keukenmeiden diie tantes en ongetrouwd.
En al do spaan-en ten besteedden zij voor
de studie voor haar behoeftig neefje.
Julie nemen 't er met van, zeiden
de kennisjes, ouk gepensionireerde keuken
meiden.
Maar dan keken ze elkander aan, die
twee; ziij konden toch zoo goed kijken
door grooto brillen
Heur neof priester' En dat. door haar
toedoen. De tranen kwamen haar in de
oogen, als ze eraan dachten. En ze spaar
den, spaarden, al wat ze konden, om dat
te helpg? verwezenlijken, en baden, baden
om dat nog te mogen beleven.
Hij mocht dan naar Lourdes.
Hij had geschreven: Ik heb zooveel aaö
u to danken. Maar daar lazen ze over-
Licen. Tot slot: En als u mii dan eens
naar Lourdes liet gaan, zou dat niet de
kroon op uw werk zijn? Ik zal dan Ma
ria's zegen vragen ovo* mijn roeping.
De brief was toch zoo mooi, dien zij In
een kastje legden; zij bewaarden heel veel
brieven van hem in dat kastje.
Hé, wat duurden de dage® voor neof
lang, eer het vacantia was. Trouw streep
te hij het wandkal-endertie af, maar dat
was iederen dag maar één streepje, soiqs
deed hij het een week lang niet, dat schoot
op, dan kon hij er ineens zeven achter
elkaar zetten.
Eindelijk kwamen de composities, maar
hij werkte daar zoo slecht in. dat zijn
professor vroeg: Onder je studie te veel
aan je Lourdensehe reis zitten denken?
Neef lachte en kleurde.
Ventje, je bent veel te gevoelig voor
indrukken, waarschuwde die
En wat duurde de eerste dagen van de
vacamLie lang.
Eindelijk, morgen op reis.
Denk om water mede te brengen, zei
moedc-r.
Ansichtskaar ten sturen hoor, zeiden,
de broertjes.
Zeker. Hij zou om alles denken.
En goed bidden, zeiden de tantes.*""
Natuurlijk, die jongen zal wel bid
den, antwoordde de vader.
Vader was heel blij, nu Lon zijn jongen
ook eens wat van de wereld zien, rijtoe
ren door Parijs en zoo, stond er op het
reisprogram: want voordat zijn zoon het
klooster inging, moest ia eerst wal gezrien
hebben, dat 'had hij altijd beweerd, had
hem al eens naar een comedie of opera
willen sferen, maar daar wilden, de tantes
niet van hoeren; je mocht een kind niet
zoo aan de gevaren bloots fell en, een kind
en vooral neef, zoo'n gevoelige.n jongen, en
vader had gezwegen om het gsld
Neef stond op de treeplank, deed zijn
insigne aan. In de coupé klonk vroolijk,
hoogstemmig gepraat en gescherts.
Is u de «zesde? Heerlijk' Drie jonge
dames en drie jonge beer en, juist, een
coupeetje vol
Verheeld je, zei een lachend meisje,
verheeld je, dat we er een oud mannetje
of vrouwtje bij hadden gekregen.
Verheeld je, verheeld je, riepen de
twee andere jongedames en lachten, en
de twee andere jongehoeren lachten mee.
Verbeeld je. verbeeld je. Neen, dan was
het zoo beier; allemaal jongelui onder el
kaar.
Maar neef was een weinig onhandig bij
de kennismaking en ltnksch; met de
bloOte handen tusscben dat witte en gele
handschoenen-genak, met hot effen-af-
pakje, tusscben dat geglans van kragen en
manchetten, dat ge-wuif van kant, dat ge-
kreuk van mousseline.
En u ie student? vroeg het lachende
meisje, na kennismaking, dat vind ik
«enig, een student En waarin?
Ik studeer voor priester.
O' Toen werd het even stil, doch dan
klonken er weer geestigheidjes, compli
mentjes, lachjes. Neef kwam op zijn ge
mak, zoo op zijn gemak, dat ook hij een
grapje ten beste gaf, toen de trein aan
het rijden gang
Hummeltje, stummeKje, zegit de
trein, hoort u?
"Wat?
Hummeltje, stummeltje, deed hij op
het regelmatig wïelengesitoot.
O ja, hummeltje, stommelt je, en toen
allemaal; hummeltje, stummellje, en er
werd gelachen, gegierd van het lachen,
vooral toen de trein al maar harder ging
en zij het niet konden houden met hun
hummeltje, slummeltje.
Toen klonk er door den wagen het rul-
schen van stemmen uit andere coupé's;
daar was men aan het bidden.
O ja, dat stond op het program: een
rozenhoedje voor een goede reis.
Willen we?
Maar dan moet neef voorbidden, na
tuurlijk, die studeerde voor priester. Hij
haalde een rozenkrans voor do dag, een
fiksen, met kralen als groene erwten, een
verjaardagsgeschenk van de tantes, en
do anderen trokken uit platte (Stuitjes niet
groot er dan een gulden hun rozenkrans
jes met kraaltjes als zaadjes van een zon
nebloem
Heel devoot had neof voor: de anderen
zaten nog eens naar buiten te kijken.
Voor het tweede station. Nu zingen,
staat er. Ach, laten we even wachten.
Voor het derde en vierde station, toen
werd er niet meer naar het program ge
keken, en ze stapten toen over naar den
restauratie-wagen. Dat staat ook op het
program, zei een leujeerd.
Neef kwam met liet lachende meisje
aan een. tafeltje voor twee'; aan een tafel
tje voor vier zaten do anderen en 't was
er een presenteerenlen en galant doen.
Dat kon neef niet, en hij sprak ook heel
weinig.
Terug in de coupé was weer do eeno
'jongeheer bezig met de eene jongedame,
en do andere jongeheer met de andere
Jongedame, en neef zat tegenover het
lachende jonge meisje, maar het gesprek
wilde niet vlot (en.
Kruiswoordraadsel.
On.L Kruiswoordendsel van Zaterdag
7 Mr 1 t heeft veel belangstelling genoten.
Het tad oplossers bedroeg 181.
Dat eter goed uitkijken en een volko
men z. >rheid van de schrijfwijze der
woorden bij hot oplossen van kruwwoord-
Pnzzles v n der eerste vereischteo is, is
ons bij t nazien der.oplossingen duidelijk
gebleken. Van de honderd een on tochtig
inzenders toch hebben er sommige door
een groot" andere door een kleine font
niet mine dan vier en dertig de kans
op een pr\ i verloren.
Eén fout. welke door enkelen gemaakt
Is, willen vi.hier noemen. Op no. 86 hori
zontaal m< st worden ingevuld de naam
'van een .'I weedsch geldstuk nl. öre,
waarvan da r weer de derde letter moest
vormen van 't woord e e r o (begin van het.
spreekwiii-d: cere,^ wien pere toekomt).
Het woord one was hier dus foutief.
Ook wilït n wij nog even een onzer ge
achte inzenders, die ons in een bijgaand
gedicht de opmerking maakte, dat het cij
fer 67 (e veel naar rechts geplaatst was,
medcdeolen, dat het voor trots ah
verlangde woord prat was en niet
peet
Door loting hebben van de 147 goede
inzenders de volgende personen de prijzen
behaald:
W. Breuring, Maredijk 86, Leiden, vaa*
van Goudsch aardewerk.
M. Post, Oude Singel 12, Leiden, een
aschbak van Goudsch aardewerk.
A. Koot, Rijndijk B 33, Zoeterwoudöt
een boekwerk.
M. Swart, Papenstraat 7, Leiden, ec*
boekwerk.
Vei'schillende inzenders deden hun op
lossing vergezeld gaan van gedichten of
teekeningon, waarvan als de geestigste
een prijs verwierven:
een gedicht van Jo Manders, Bilderdijk-
straat 4, Leiden, een klokje;
een fraaie waterverfschildering van h,
Vriens, Drie öctoberstraat 35a, Leiden,
een vulpotlood.
Zoowel deze als de bovenvermelde prij
zen kunnen Maandag a s. tusscben 44.30
uur aan ons Redactie-bureau, Rapenburg
10, worden afgehaald.
De goede oplossing luidt als volgt:
Verticaal: 1 mispunt 2 os 9
eb 4 slee 5 nel 6 eu 8 uw
9 nijd 10 stok 11 te 12 ik 13
nalaten 18 Bali 19 stok 21 alt
22 rek 24 arno 27 aloe 28 nv
29 re 31 eere 38 ra 99 c.i? 41
op of om 42 de 46 ch 47 ier
48 dier 49 sleep 50 he 51 co
52 urnen 53 Bini 54 aka 55 i>a
58 slaolie 59 iets 61 teer 62
alom 63 idee 65 kerk 67 prat -
G8 koon 60 iets 71 na 73 Ja 75
molm 78 hark 79 olm'80 u 1. o.
82 op of om 83 fee 85 os 86
ai 87 os 88 og - 80 el 90 ot
93 hansjes.
Horizontaal: 1 Moresnet 7
kunstzin 14 is 15 bleu 17 wijle
18 ka 20 el 21 aar 23 do
26 r»the 28 allor 30 Korea 32
u. 1 o. 33 artikel 34 net 35 nok
36 öre 37 te 38 roest 40 woord
43 en 44 pa 35 gl 56 heil
57 rika 58 si 60 roet 62 onna
pg ft 04 lek 66 reep 68 klei
69 Ida 70 aten 72 persoon 75
leen 74 osram 76 ra 77 om 78
bates 79 ou 81 ton 83 fa 84 in
86 allo 88 eere 90 oc 91
eskimo's 92 geklets.
Toen keek neef op het program en vroeg
zoo iets vanbidden? Maar daar bui*
ten spreidde zich zoo'n prachtig panora
ma voor hen uit, dat aller oplettendheid
weid afgeleid.
T>an. in Parijs.
Toon bet 'sawonds tegen tienen Wep,
ze:de de jongeheereu: "Wij hebben nog
geen trek om naar bed te gaan; en de
jongedames: Wij ook niet voor daen ecnen
keer, dat je in Parijs bent; we «hadden
eigenlijk naar een concert moeien gaan of
«oo ieto, en ze keken schuins naai' neef.
Neen, neen, we zijn toch eigenlijk
op bedevaart.
Ja, dat was eigenlijk zoo, maar zo kon
den tocli wel ergere gaan zitten en wat
gebruiken. En ze vroegen den weg en
men wees hun de groote Boulevard.
Zoo iets had neef nog nooit gezien, teen
ze op het terras -zaten van bet hoek-
café; al dat geraas en geloop, alsof do
menschen daar nu pas begonnen to loven
en eerst volgde hij met belangstelling dat
qrereldscli gedoe, maar al gauw stond 't
hem tegen en begon hij zich te vervelen
en verlangde naar bed.
Vroeger dan zij van plan waren, moes
ten do anderen met hem naar do kerk.
U gaat zeker ook niet ter communie,
vroeg hem nog het lachende meisje.
Ik ga in ieder goval, sprak neef.
En den verderen dag bij rijtoeren naar
al die kerken, vertelde neef de dingen van
zijn hart-, in schatkamers voor beeld
houwwerk. en ramen, over kerksiaj) en aL
en kwamen de andoren onder den invloed
welke was: die van den toekomstige®
priester.
Nog geen ansichtkaart? vroeg vader.
Neen niets.
Hij had toch nl kunnen schrijven;
maar ik kan het best begrijpen; do jongen
ziet daar in Parijs zooveel; maar had toch
wel oventjes een kaart kunnen sturen.
To« n kwam een der tantes aanbellen.
Hebben jullie nog niets?
Neen.
Wi'j ook niet; hij «zal ons vergoten^
schertste tante.
Zij naar huis; de andere tante deed
juist het kastje dicht, toen ze thuiskwam.
Zie je wel, thuis «heeft hij cok nog
niets gestuurd, dus schijnt hij niet in do
gelegenheid te zijn geweest.
Dan keken ze samen het reisprogram
weer in; want ze reisden heel den dag met
hem mee. Nu stapt hij op den treinis nu
in Parijs, was er al geweekt.
Parijs is hij nu al uit, hè?
