10 febr. Griep (e Tokio.
20rebr.GriepteLonden.
s=====
insdag
weede B!ad
,ierdag 28 Februari 1925
JOSEPH'S STUDIEBEURS TE
TILBURG.
12Vi-jarig bestaan.
jl.s. 3 Maart zal het twaalf en
u jaar geleden zijn, dat het St. Jo-
0 Studiereis te Tilburg werd gesticht,
daardoor de St. Joseph's Congregatie
M ll-Hill met hoognoodige krachion te
erken en uit te breiden.
September 1912 begon het Studiehuis
de humaniora. De eerste tien leerlin-
werden ondergebracht in een particu-
huis (op het Wilhelminapark), terwijl
Toor'.oopig de lessen volgden aan het
K, Gymnasium te Tilburg. Wie had
denken, dat zijn werk, zoo nederig
onen, z ch in korten tijd zoo zou ónt-
elen? In 1914 werd het tegenwoordige
iehuis gebouwd, dat plaats bood voor
go zeventig studenten, met annex een
voor Zusters, belast met verschillende
loudelijke bezigheden,
gds twee jaar later bleek een groote
eiding noodzakelijk. Do inrichting
voorzien van zes ruime klaslokalen,
friêsche s'aapzalen en eenge kamers
de leeraren Wegens de overgroote
oed van studenten moest in -1922 een
slaapzaal worden bijgebouwd en
...eaticzaal voor de twee hoogste
sen De laa'stc uitbre:ding had plaats
epfembcr 1923, toen een flinke speel-
jrerd opgetrokken. Het Studiehuis telt
15 Fathers, 180 studenten, 6 Broe-
n 11 Zusters.
werden van het jeugdige Studie-
zware offers gevraagd. De joviale
Böhm, een zeer begaafd jong
Ier, stierf reeds in het vierde jaar na
H. W jding.
in 1922. toen ook in het Studiehuis
riep :n hevige male heerschte, riep
den on vermoeden Father de Glas, den
1 werker, tot zich. Zonder twijfel
z'j reeds hef welverdiende loon voor
rcht missionariswerk genieten,
aar waren de offers, die God vroeg,
erool was de voldoening, toen ru:m
aar ge'eden de eerstel'ngen hun Eer-
Mis ondroeeen in de Kapel van het
iehu'S. Zij geven nu hun beste krach-
aan het Missiewerk onder do he'do-
onder de vacantie, wanneer ieder-
ui ion verwachten dat het Studiehuis stil
rerlafen is, beorscht er bedrijvigheid,
wordt het beurtelings Retraitehuis,
rte rf??ehouw en vaeanf'pkolon'p. Begin
oor- |viis komen de Milj-Hi 1] Fathers. d;e
wftederlmd verb'-'jven. er een retraite
Tegen het einde van dezelfde
Vpf rfz jr de B. Tv studenten van de ver-
rad* Fniversiteitcn er te gast voor
ga-vergadering der ;nteracadem;ale
Hub. Tussehen ernstige en weten-
elüke vergaderingen heersrht er
wl'jke amicale stemm:ng en Hikt het
ftui's wel een Shidentensoc:ëte;t.
EngpVehe studenten van het Missio-
I? Roosendaal zijn er gewoonlijk in
7|asrhwPok. om er bun vacantie ge-
jk dnnr te brengen
1 alléén wordt er gewerkt voor de
mdsche M:ss'e, maar ook de bin-
q"iip M'csie-aot'p -wordt p:et- verce-
Ms lweemaal hebben de Paters Je-
Rr. v G'nneken én Kemper er een
gegeven v$pr andersdenkende hee-
le laatste naar jaren werd er ook de
!e ophouden voor de R K LèerMn-
Iv-i 1,0' Rrv-fr, v.on
jj j ma
hun leerjaar, onder de leiding van een Pa
ter Capucijn.
Uit dit zeer beknopt overzicht blijkt, dat
de jeugdige stichting vol animo is; daar is
werklust en loven naar binnen en naar
buiten.
Buitenl. Weekoverzicht.
De mensch schijnt van nature een puzze
laar te zijn. Reeds eeuwen gelden gaven
de menschen elkaar raadseltjes op. Men
kan dat lezen in veroude verhalen. En
naarmate do ontwikkeling van het men-
sclielijk geslacht voortschrijdt, wordt de
lust om raadseltjes, rebussen, puzzles cn
andere problemen op te lossen hoe langer
boe grooter. Dat zou men tenminste af
leiden uit de tegenwoordige rage om kruis-
woord-puzzles op te lossen. De heele we
reld lijkt wel één groote kruiswoord-
puzzle en je kunt bijna geen krant of tijd
schrift meer opslaan of een min of meer
symmetrisch traliewerk met blokjes en cij
fers grijnst je aan. Woordenboeken en en-
cyclopedie's worden nu drukker geraad
pleegd in één week dan vroeger in jaren,
waaruit blijken moet, dat bet kruiswoord
raadsel bevorderlijk is voor de algemcenc
ontwikkeling. Misschien krijgt de menscli-
heid, door het algemeen beoefenen van de
ze raadselachtige kunst zoo'n vaardigheid
in het oplossen van allerlei problemen, dat
de huidige wereldproblemen in een hand
omdraaien kunnen worden opgelost. Maar
dan zal er flink geoefend moeten worden
en daarom zullen wij beginnen met onzen
lezers de rebus van de Pruisische kabinets
crisis voor te leggen.
D c P r u i s i n c b e p u z z 1 e. Nau
welijks hadden wij in ons oA'erzicht van de
vorige week geschreven, dat Marx el' ein
delijk in geslaagd was een Pruisisch kabi
net te vormen, of bet bericht kwam', dat
hij alweer .met zijn kabinet tegen de vlakte
lag. Een motie van goedkeuring der afge
legde regeeringsverklaring werd door den
Pruisischen Landdag verworpen. Hot ka
binet bad juist 3 dagen geleefd en was
met slechts 3 stemmen in de minderheid
geplaatst. Nu is Marx aan het probeeren
geweest of hij niet met passen en meten
een paar stemmetjes cr bij kan plakken.
Eén Centrum-afgevaardigde, die ziek was,
heeft zijn mandaat neergelegd, zoodat zijn
opvolger in staat zal zijn hij de stemmin
gen tegenwoordig te zijn.
Dat geeft 1 stem meer. Vervolgens heeft
Marx de "2 Centrums-afgevaardigden von
Papen en Laenartz, die vrijwillig absent
geweest waren', willen dwingen hun man
daat neer te leggen. Deze twee heeren wei
gerden evenwel en deden een beroep op
hun kiezers, die de houding van deze afge
vaardigden goedkeurden. Hadden ook deze
twee hun mandaat moeten-neerleggen, dan
was bij een volgende stemming de kans
groot, dat liet kabinet cr op 't kantje af
zou doorkomen. Want Marx beeft het voor
nemen, weer met precies hetzelfde kabinet
te verschijnen.
Nu leggen wij aan onze lezers de vol
gende puzzle voor: Hoe moet men -een rni-
nisterio vormen, als
le. er steeds een 1 i nksche kabi
netsformateur gekozen wordt met
ongeveer 221 tegen 183 stemmen (de com
munisten niet meegerekend, zij hebben een
eigen candidaat).
2e. een door dozen minister-president
gevormd linkse h kabinet steeds ten
val wo;-dt gebracht met ongeveer 224 tegen
221 stemmen (de communisten stemmen
mèt de rechtscb partijen altijd tegen een
motie van vertrouwen).
3e. een rech t s e li kabinet on
denkbaar is, zoolang het Centrum aan de
linkerkant blijft staan, daar de linkerzijde
met de communisten 265 stemmen uit
brengt tegen 193 rëchtsche.
Bovenstaande rebus ga! de Berlijnsclie
correspondent van liet „Hbld."
Wij zijn benieuwd of Marx van deze
puzzle een andere oplossing kan geven
dan: Landdagontbinding! De verkiezingen
hebben n.b. pas plaats £eliad!
Waarom de rechtscb'e partijen zoo met
alle geweld tegen een linksch ministerie
zijn, ofschoon zij zelf toch geen kabinet
kunnen vormen, zit 'm in de persoon van
Severing, dien Marx per sé in de
regcering wil houden. Severing is minis
ter van binnenlandsche zaken en sociaal
democraat.
Duitscblands ontwapening.
Het rapport van de intergeallieerde mili
taire controle-commisic over de ontwape
ning van Duitscbland is er nu en wordt
ijverig bestudeerd. Men praat er over of
men bet zal publiceeren, wanneer men het
zal publiceeren en of men het in z'n geheel
zal publiceeren. Vervolgens zal er nog wel
een conferentie over gehouden moeten wor
den. Er wordt vooris nog over gekibbeld, of
Duitschland tot die conferentie zal worden
toegelaten of niet. Frankrijk wil van een
bespreking met Duitschland niets weten en
stelt zich op het standpunt, dat oyer de
uitlegging en toepassing van het vredesver
drag aan Duitscbland geep medezeggen
schap kan worden gegeven. Bij de confe
rentie te Londen over de toepassing van
het plan der deskundigen, lag het geval
eenigszins anders. Het plan-Dawes werd
niet gedekt door het vredesverdrag en dus
was bet noodig de toestemming van
Duitschland te verkrijgen voor een plan,
dat in verschillende opzichten een afwij
king was van het verdrag van Versailles.
Maar in de ontwapeningskwestie is van
zulk een afwijking geen sprake. Hier wordt
slechts het vredesverdrag toègepast en
daarover kan geen Duilsche interpretatie
worden toegelaten. Dat moet worden toe
gepast zooals de geallieerden het opvatten.
Men blijft dus in Frankrijk vasthouden aan
hetgeen buiten Frankrijk toch wel zoo
langzamerhand als de fout van Versailles
is erkend, aan het dicteeren, niet aan het
gemeenschappelijk vaststellen van vredes
voorwaarden.
Maar wanneer men Duitschland als ge
lijkgerechtigde tot de onderhandelingen
toelaat, zal het op de eerste plaats in ruil
voor de volledige nakoming der ontwape
ning eischen de ontruiming van het Rijn
land en Frankrijk knoopt de kwestie van
de ontruiming van het Rijnland vast aan
het groote vraagstuk van de Fransche vei
ligheid en weigert liaar te beschouwen als
een zelfstandige kwestie, die afgedaan zal
zijn als Duitschland aan zijn verplichtin
gen heeft voldaan.
Engeland dringt aan op splitsing van
deze kwesties, omdat men daar inziet, dat
anders nooit een oplossing te vinden is.
W e r e 1 d o n t w a p c n oi n g. Naast 'n
streven om Duitschland voor goed machte
loos te maken, vindt men over de geheelo
wereld een?,streven -»»•*-'" -inspireer d door
hetzelfde verlangen naar veiligheid om
de ondeviinge bewapeningen te beperken.
Twee ontwapeningsconferenties zijn in de
maak: één van den Volkenbond te Genèvc
en èèn van Amerika. Het is al een veeg
toeken dat die conferennties met z'n tweeën
zijn; dat begint al met tweespalt. Maar
geen zorgen voor den tijd, ze zijn er nog
niet.
In verbond met de toenemende actie voor
ontwapening schrijft de „Msb." o.m.:
„Men bad" veiligheid gehoopt, (n.l. door
bet vernietigen van Duitschland), doch ver
kreeg deze niet, En daarom moest in
Fi-ankrijk"ëh in de staten, welke door bond
genootschappen aan Frankrijk geketend
waren wij denken op de eerste plaats
aan Polen en Tsjecho-Slowakië de be
wapening opgevoerd worden; een bewape
ning, welke schallen gelds koslte, die niet
uit do eigen middelen konden worden opge
bracht, doch in liet buitenland geleend
moeslen worden. Polen, Roemenië, Tsjecho
Slowakië leenden bij Engeland en de Ver.
Staten. Voor de eerstgenoemde landen gol
den de leeniugen rechtstreeks voor bewa-
peningsdoeleinden, voor de laatsten veel
eer onrechtstreeks. Bij deze toch werden de
onevenredig groote leger- on vlootuitgaven
uit do gewone middelen bestreden, terwijl
voor de overige gewone uitgaven een be
roep op de buitenlandschc geldmarkten
werd gedaan."
Uit deze politiek vloeit als reactie voort
de drang naar ontwapening.
„Op de eerste plaats de drang uit bet
volk zelf om tot vermindering der bewa
pening te komen; eenerzijds wijl het al de
ellenden van den oorlog lieeft moeten er
varen, anderzijds om tot een verlaging der
al te drukkende belastingen te Jtomen.
Op de tweede plaats het bewustzijn in
de regeerende kringen, dat zelfs bij de hui
dige bewapening de veiligheid van feitelijk
geen enkel land voldoende verzekerd is.
Het derde element, dat zeker niet het
onbelangrijkste is, is de druk, welken de
geldschieters uitoefenen om do oude schuld
te doen aanzuiveren. Waarbij dezen er op
wijzen, dat de daarvoor benoodigde midde
len gemakkelijk door een sterke verminde
ring der bewapening in de schuldenaars-
landen, gevonden kunnen worden. Zij spre
ken er zelfs van om geeti enkel nieuw ere-
en misschien zullen we eerstdaags lezen:
Gij allen kunt trachten dit te voorkomen
door U minder vatbaar te maken voor
griep. Regelmatig gebruik van Akker's Ab
dijsiroop versterkt Uw ademhalingsorga
nen en maakt Uw slijmvliezen ongevoeli
ger voor ziektekiemen, waardoor liet ge
vaar van besmetting vermindert. Wacht
daarom niet totdat ge reeds ziek zijt, juist
de borstversterkende eigenschappen van
Akker's Abdijsiroop, bereid uit genees
krachtige kruiden, zal vaak ziek worden
voorkomen. Ge zijt verplicht jegens Uw
huisgenooten, Uw buren, Uw collega's,
kortom jegens iederen met wien gij in aan
raking komt, om het griepgevaar zooveel
mogelijk te beperken, door besmetting te
voorkomen. Koop dus nog lieden Akker's
Abdijsiroop en ge zult gewapend zijn. 13567
diet aan de betreffende landen meer te ver-
loencn, tenzij te voren een fundeering der
oude credieten en schulden heeft plaats
gehad. Waarbij dan natuurlijk enkele clau
sules omtrent de bewapeningsuitgaven in
het te sluiten contract zullen opgenomen
worden."
De K o er d en o ps t a n d. Het is
eigenlijk niet goed, zoo vlak na de ontwa-
penings-toekomstmuziek te gaan praten
over een opstand in Koefdistan. Dat klinkt
als een dissonant, 'vooral omdat deze op
stand cr niet uitziet als een gewone revo
lutie bijv. in Mexico of in Honduras, maar
omdat er waarschijnlijk meer achter zit
Do Koerden, die in de bergen wonen van
Oostelijk Klein-Azië tegen de grenzen van
Perziö aan, zijn onder leiding van een
sjeik in opstand gekomen tegen do regee
ring van Angora en hebben een zelfstan
dig koninkrijk Koerdistan geproclameerd.
Volgens de berichten heeft deze opstand
zich over een uitgestrekt gebied verbreid
en is een gedeelte van do Turkscho leger
macht naar de opstandelingen overgeloo-
pen wat trouwens in die streken geen
ongewoon verschijnsel is.
Het belang van de opstand is, dat zij een
der vele uitingen van reactie is in de
Mobammedaansche wereld tegen de af
schaffing van het kalifaat en tegen het
nationalisme van Angora. Do Westersche
republikeinsche ideeën en die v. scheiding
tussclien kerk en staat willen er bij de
Mobammedaansche volken niet goed in.
Van verschillende kanten wordt er ook
op gewezen, dat de bolsjowiki hier de hand
in het spel hebben. Zij zouden de gods
dienstige en monarchale stroomingen van
deze stammen te baat nemen om en pas
sant hun oogmerken to verwezenlijken,
n.l. paal en perk stellen aan do expansie
kracht van de Turksche republiek naar
den kant van Middeo-Azië, waar do bols-
jewiki vooral met hun communisme expe
rimenteeren.
Intusschen beeft deze opstand toch ook
z'n goede zijde gehad, daar het dreigende
gevaar in het Oosten de Turken toeschie
telijker heeft gemaakt in het conflict met
Griekenland.
De kwestie van het patriarchaat te Con-
stantinopel schijnt zoo goed als opgelost
te zijo.
UIT DE OMGEVING
HILLEGOM.
De Hanze. Donderdagavond hield dc-
R. K. Middenstandsorganisatie een le
denvergadering (jaarvergadering) in de
looncelzaal van „Flora". Do opkomst was
aanvankelijk slecht. De Voorz. de heer O
G. van de Poll, opent te 8 uur met een
woord van welkom Spr. wierp een terug
blik op het afgeloopen jaar. Het komt hem
dan voor, dat onze vcrccniging uiet is
vooruitgegaan; een ledental van 40 is voor
een plaats als Hillegom de helft van wat
het kon zijn. Iu verband hiermédo s»elt
het bestuur zich voor, binnen enkele weken
een groote propaganda vergadering te hou
den en hierbij alle R. K Middenstanders,
loden en niet-lcden uit te nnodigen.
Do secretaris leest nu do notulen, die
onveranderd worden vastgesteld
Ingekomen is een schrijven van het
Hanze Advies-Bureau te Leiden, waarin
de werkzaamheden van de t lichaam wor-,
den uiteengezet Nog is ingekomen een
schrijven van de K S. A. inzake dejj cur
sus verbandleer. Zij, die daaraan nog
wenschen deel to nemen moeten zich haas
ten
Het jaarverslag van den Secr wees cr
op, dat het ledental moet stijgen. Door be
middeling der organisatie is verkregen,
dat het electriciteitstariet is verlaagd
De penningm. «loot zijnknff met een
saldo van f 14.67 D> heeren W Bakker
cn F. J Smit bevonden alles in orde, zoo
dat de penn. onder dankzeegr.ig werd ge
dechargeerd. Dc begrooting werd vastge
steld in ontvangsten en uitgaven op f 410.
Een der leden bepleitte 'contributiever
laging Dc Voorz wees er op, lat do
contributie beduidend lager staat dan die
der arbeiders en iat verlaging alleen mo
gelijk is, indicr vele nieüwe,leden toetre
den
Do hoeren O. G van do Poll en F J. A.
J. van Gennep weiden als bestuursleden
bij acclamatie lifrkozen
Bij dc rondvraag werd geïnformeerd,
waarom niet op de agenda vermeld stond:
verslag' van d;n Centralcn Raad De
Voorz. antwoordde, dat dit verslag op do
ngGnYamtiyiienncli
x.
25 Februari.
»..'n op oen naburig dorp een indruk-
nde plechtigheid meegemaakt: de be
jel;! van een grijzen parochieherder,
le jaren lang zijn talrijke kudde
ijverig, soms streng gehoed bad „op
«5 ide, waar God haar had geplaatst",
bs te spreken volgens den eersten
der tweede nocturne van liet doo-
ficie.
le kerk veel zwart, veel kaarsen, veel
en geloovigon. Er werd gebeden
zongen, gepreekt en gewierookt, go-
reld en gefluisterd, gespoed en soms
ekommandeerd, heel eventjes, zoo nu
I D maar. Véél belangstelling: hoog-
111a' arde dekens, achtbare heeren pas-
jongere geestelijken met verschil
de a graad van verdienstelijkheid, eer-
zusters, familie in stemmig
t rouwgewaad, burgerlijke autoritei-
HRsvaders, huismoeders en kinderen,
}ai «rdigden van godsdienstige, sociale
lilieke organisaties. En te midden
at alles en die allen lag het overschot
"T. !(,d, wien heel de plechtigheid gold,
te albe en p„ars kasuifel, een ver-
Vi tassen kelk in de' stijve vingers, ter-
et in den dood verstarde gelaat geel
'e als de vlam van een kaars, die
;fen tocht bewogen wordt.
1 de gezichten der aanwezigen kon-
re bet aflezen, dat hetgeen daar ge-
|lpts ernstigs, ja iets droevigs was,
®Pnig oogenpaar, zilverden tranen,
n a a r g o e s t i g, neen dat was het
niet. Want, niet waar, het be-
lor iemand, die de beteekenis van h-t
zeer wel begrepen en zijn bestaans-
harnaar gericht had, iemand, die na
lnS priesterleven besefte, rustig-over-
dat het door God gestelde einde ko-
J°Pst, iemand, die vergiffenis gc-
Pn geschonken had, iemand, die
Q °n -elfs zijn vergissingen met
"Pdoelingen gedaan had, iemand, die
,r""on l.on nazeggen: „Laat nu, o
Hd j.^Pnaar *n vrede gaan", kortom
d«e tevreden kon zijn, omdat hij,
SGhoon al lang Ridend, toch een mooicn
ouderdom had bereikt, als tenminste de
grootste dichter der Christenheid gelijk
heeft, toen hij in den eersten regel van
zijn heerlijk dichtwerk zijn vijf-en-dertig
jaren een ha Ivo levensmaat noemde:
„Nel mezzo del cammiu di nostra vita
„Or onze levensreize balver weg e".
Komt, laat ons als mannen, niet als kin
deren sprekenT en bedenken: de dood is
uiteindelijk onafwendbaar; daar drijft
iedere levensboot op af.
Was er dan geen droefheid? O ja, menig
gelaat was verwrongen van smart, menig
oog zog door een sluier van tranen, maar
droefgeestig, naargeestig, neen,
dat was het er niet, want als er één is,
die treurenden weet te troosten, dan is 't
onze Moeder de Kerk, die bet beter dan
wie ook verstaat, de lichamelijke en geeste
lijke. werken van barmhartigheid le beoefe
nen.
De bedroefden opbeuren, ja, dat verslaat
de Kerk goed! Naar vorm en inhoud is
haar troost doeltreffend Immers heel
haar diepzinnige en betcekenisvolle doo-
denliturgie steekt zij in een kleed van
schoonheid, waardoor èn geest èn gemoed
gekalmeerd, gezalfd worden, zoodat zelfs
wie 'n goede gezondheid geniet en nog wel
iets van het leven verwacht rustig ver
trouwd raakt met het idee van den dood.
Hoe schoon, nietwaar, zijn reeds de Met
ten, die 's avonds te voren bij de lijkbaar
gezongen worden? Hoe majestatisch klinkt
dat: „Regem, cui omnia vivunt, venite
adoreraus", en hoe gaarne drinkt ons oor
de muziek van psalm 94, die daarop volgt!
Maar ook de psalmen van de drie noctur-
nen, al zijn ze niet zoo melodieus en breed
van klank als 94, met welk een bevallig
heid gieten zij hun betuigingen van geloof
en vertrouwen, van liefde en leedwezen
voor Ood uit! Eu dat do lessen der drie
nocturnen troostvol zijn vpor gewonde
harten, wie zal het betwijfelen, die weet,
dat zij alle negen, van de eerste tot dc laat
ste, ontleend zijn aan het boek van den
man J o b, van den man, die te midden
van zooveel leed zulk een eindeloos ver
trouwen bad op God, een vertrouwen, dat
zich samendringen laat in dat ééne woord
van hem: „Ik weet, dat mijn Verlosser
leef. en ik op den jongsten dag verrijzen
zal."
Laat nu maar hot blije orgel zwijgen,
laat nu maar het bloeiende leven gevloden
zijn uit dat lichaam, hetwelk midden in
de kerk gekist ligt, laat bot bekleedsel van
bet oudter en van zijn bedienaar zwart
wezen, wie de lessen van Job begrijpt, be
schouwt den dood, al is hij droevig voor
wie achterblijft, toch als een verlossing van
belemmeringen, die de ziel weerhouden
van naar God te gaan.
En hetzelfde karakter openbaarde zich
den anderen morgen in de Lauden. Wie,
die dezen doode slechts noode zag heen
gaan, zal zijn droefheid niet verzacht voe
len, als hij toen het woord van Ezechias
las: „Ecce in pace amaritudo mea amaris-
sima. Ziet, tot heil overkwam mij de bitter-
stp bitterheid", en bij het Benedictus de
antifoon zong: „Ik ben de verrijzenis en
het leven; wie in mij gelooft, zal leven, al
is hij ook gestorven en al wie leeft en in
mij gelooft, zal in eeuwigheid niet ster
ven".
En in hetzelfde teeken staan ook de Mis-
en de begrafenisplechtigheden. Het is een
smeeking om ontferming voor den gestor
vene met de gelijktijdige verzekering dat
wie in God geloofd heeft en dat geloof
beeft gebruikt als een kompas, waarnaar
zijnlevensloop koers nam, zal opgaan tot
de verrijzenis des levens en boven zijn
doodspoort geen tekst lezen zal, die hem
vermaant bij zijn binnentreden alle hoop te
laten varen.
En dat alles, nietwaar, wordt in zoo een
schoon taalkleed gestoken, en dat taai
kleed wederom omhangen met zulke sober-
schoone sieraden van muziek cn ceremo
nieel, dat wie dit meeleeft erkennen moet
dat do Kerk het barmbartigheidswerk van
dooden begraven wel goed verstaat. Is er
een fraaier gedicht, in woord en toonzet
ting, dan het Dies Irae?
Is er troostvoller zang voor het christen
hart, dat een dierbare door den dood ver
loor, dan de prefatie van een Requiem
mis?
Lees ze eens goed en bekent, of een ge
deelte ervan geen goede tekst is voor een
bidprentje: „Waarlijk, het is waardig en
betamend, billijk en heilzaam, dat wij al
tijd en overal dank brengen aan u, o
Heer, almachtige Vader, eeuwige God, door
Christus onzen Heer, in wien do hoop op
een zalige verrijzenis, ons tegenstraalt, op
dat zij, die treuren over de beslissing van
een niet te ontkomen dood, mogen getroost
worden door de belofte van toekomstige
onsterfelijkheid. Immers voor wie in u ge-
looven, o, Heer, wordt het loven veran
derd, niet vernietigd, en terwijl
het huis van hun aardsch verblijf in puin
valt, wordt hun in den hemel een eeuwige
woning bereid. En daarom met alle enge
len en aartsengelen, met de tronen cn heer
schappijen en met heel het hemelsch heir-
leger zingen wij de hymne uwer glorie,
zonder einde zeggend: Heilig, heilig, heilig
is do Heer, de God der heerscharen. He
mel en aarde zijn vol van uwe heerlijkheid
Hosanna in den hooge! Gezegend hij die
komt in den naam des Heeren. Hosanna
in den Hooge?"
Geschikt voor eeu bidprentje of niet?
Doorstroomden ons deze gevoelens gister
morgen onder de Mis, toen we na de Mis
optrokken naar het kerkhof herinnerden
wij ons Guido Gezelle's „Kerkhofblommen,
geplukt en bewaard ter gedachtenis aan
zaliger Mijnheer Eduard van den Bus-
sche", dat we in onzen studententijd heelc-
maal van buiten leerden voor de voor
drachtles. En bijzonder dachten wij aan
dc volgende woorden:
„Och! hoe troostelijk is liet, na die hei
lige mysteriën, godvruchtig bewonderd te
hebben en zijn herte gelaafd te hebben in 't
gebed omhangen nog met do zoete wierook
reuken hand in hand te staan en reisveer-
dig ten gravewaard met oenen afgestor
venen Broeder? Hoe troostelijk de stemme
te hooren onzer eerbiedwaardige Moeder,
die lieui' kinr den letsten zegen geeft! Hoe
troostelijk, als de orgelklanken dreunen, de
klokken tribbelen, de kerkdeuren open
gaan, het Kruis voorenop treedt, de wind
in de vanen slaat, het lijk ommekeert, om-
hoogo' rijst «en voortgaat, onder het luid
ruchtige vaarwel dor heilige Kerke, dat
gelijkt aan het reisteeken van eenen trioni-
plietocht."
Ja, die dierbare jeugdherinnering kwam
in onzen gerijpten geest terug onder het
zingen van: In Paradisum.
„Dat de engelen u naar liet paradijs
geleiden, de martelaars u te gemoet treden
en u breugen binnen de heilige stad Jeru
zalem! dat het koor der engelen u welkom
lieete en gij met den eenmaal arnu'ii La
zarus eeuwige rust genieten moogt!"
't Is waar, een akelige regen dreinde
neer uit de lucht en de wegen waren in
tens vuil, en het dorp lag wijd van de vic
torie-kraaiende wereld weg. Maar tóch
was de plechtigheid, welke wij daar mee
maakten, gewichliger dan vele andere ge
beurtenissen, waaraan de journalisten dés
Maandagsavonds lange kolommen wijden.
Ja, eigenlijk gezegd, voor ons was er toen
maar één gebeurtenis van beteekenis op
lieel de groote wereld: 't was do begrafenis
van een grijzen herder, die te midden der
zijnen door de zijnen in do donkere aarde
word neergelegd. Dat was voor ons the
topic of the day! En waarom? Omdat hij
voor don volkenbond, die eiken Zondag in
zijn kerkgebouw vergaderde, niet de veer
tien punten van Woodrow Wilson, maar
do 10 punten Gods en de 5 punten der
Kerk aannemelijk had gemaakt.
26 Februari.
Vandaag naar de arme weesjes van
Bethlehem ruim 200 verzonden, hijeenge-
separeerd uit de beurzen van verschillende
lezers van dit dagblad. Er zijn dus nog
gulle, goede menschen in deze gescheurde
maatschappij, die het woord kennen, dat
op Asch-Woensdag in het evangelie werd
gelezen: „Uw vader, die in het verborgene
ziet, zal het u vergelden. Wilt u geen schat
ten verzamelen op aarde, waar roest en
mot ze verteeren, waar dieven uitgraven
cn stelen. Maar verzamelt u schatten in
den hemel." Scheppingen van menschen
vergaan en aardsche banken kunnen
springen. Maar de Bank van O. L.
Heer is s o 1 i e d en de hooge rente
wordt veilig opgezouten in de safe tot den
jongsten dag, waarop God opening van
zaken zal geven.
H. A. ULLEMAN, Pr.
