Abdijsiroop
'Tweede Blad
IYÜJN KLEINE TROTT.
Waarom zoudt Gij
blijven Koesten?
nu gij Uw hoest onmiddellijk
kunt verdrijven met Akker's
Woensdag 2! Januari 1925
HET HEILIG JAAR 1925.
De Vatfcaansche MissletentoonsfclUng.
Paus Pius maakt de gebeden van het
Heilig Jaar o.a. bijzonder dienstbaar aan
de uitbreiding der Kerk. En de liefde voor
do komst van het Godsrijk over heel de
■wereld, welke achter dit gebed den heili
gen drang moet zetten, die den Hemel ge
weld aandoet en tot verhooring dwingt,
tracht hij aan t>e wakkeren door het or-
ganiseeren van een tentoonstelling, die in
één grootse he demonstratie doet zien den
ijver der Kerk, maaT ook de moeilijk
heden die menschen en omstandigheden
haar in den weg leggen, bij de vervulling
van haar taak, alle volken te onderwijzen
Voor deze 'tentoonstelling stolde Pius
groote ruimten in zijn Vaticaan beschik
baar: Paviljoenen werden opgericht in een
wonderschoon binnenhof, den hof der
•Pijnioomen (Gortille delle Pigna) ge
naamd; een grooten tuin werd daarbij
nog volgebouwd; toen dijt niet voldoende
bleek, werd nog een anderen hof inge
nomen: de Gortille delle Oorazza; en nu
blijkt, dat dit nog niet genoeg is. wordt
ook het Egyptisch museum ingeruimd.
Het deze inrichting zijn wellicht 10
millioen l'ires (bijna^lK millioen guldens)
gemoeid.
Van alle kanten is een heerlijke mede
werking losgekomen. Alle orden en con
gregaties hebben uit hun missie een
prachtcolleetie gezonden die een sprekend
beeld zullen geven van wat er in de wereld
in verband met de geloofsprediking te
doen, te veranderen, te bevestigen valt
Naar een geografisch plan zijn al deze
zendingen geordend; en de namen der
missioneerende orden zijn er bij vermeld.
Kan men een juister beeld der „wcreüd"-
Kerk denken?
Naast deze uitbeelding van het missie
werk is nog een andere, wetenschappe
lijke af deeling georganiseerd, die in beeld
zal moeten brengen de missie-wetenschap,
de missie-hulpactie, het miissie-personeel,
het missie-bestuur. Gok aan deze afdee
ling wordt van alle kanten hulp geboden.
Hot eerste en grootste gedeelte dezer
tan toonstelling is Zondag 21 December
door den Paus-zelf geopend. Het tweede,
wetenschappelijke deed zal dan nog niiet
gereed zijn, daar de overvloed van inzen
dingen u;t alle oerden der wereld de pavil
joenen dezer afdeeling grootendeels <l©od
toewijzen aan het algemeene deel der
tentoonstelling; de wetenschappelijke ge
gevens (statistieken. b:bliotheek enz.) en
de exposities der hulpwerken (de pause
lijke en nationale genootschappen) wor
den nu ondergebracht in het Egyptisch
ïnuseum.
Aan deze ter toonstelling neemt natuur
lijk ook Nederland deel.
De verschillende missioneerende orden
hebben allen ondeT leiding hunner hoofd
besturen medegewerkt aan de inzending
van merkwaardigheden uit hun respec
tieve inn'ss;es.
Een beeld deT N derlandsche hulpactie
wordt gegeven dt.r de inzending van den
Prester-miss:ebond, die bestaat uit;
1 een groote gedetailleerde kaart van
Nederland (2X2 M.), die in verschil
lende kleuren en teek ens aangeeft het aan
tal Kath. in Nederland en de versprei
ding daarvan over de verschillende ge
meenten des rijks, alle parochiekerken,
seminaries en priesterscholen (vooral in
veiband met de opleiding van missiona
rissen), alle afdeéfingen van de pause
lijke missiegenootschappen (Voontpl..
Kindsh. en S. P. L,), de moederhuizen
van alle missioneerende orden en congre
gates van priesters, broeders en zusters;
allo plaatsen, waar missaetentoonstellirig
werd gehouden. Daairhij is gevoegd een
statistiek en verklaring in zeven talen.
Een duplicaat van dece kaart is te zien
op de missietentoonstelliingen in Neder
land
2. Bij deze kaart komt nog een drie
kleurige grooite grafiek van de ontwikke
ling der Pauselijken Genootschappen in
Nederland in de laatste 8 jaren.
8. Een uitvoerige uiteenzetting van deze
grafische gegevens is te vinden in het
rijk-geïllustreerde gedenkboek „Nederland
en de Missiën", dezen zomer aan den
Paus en aan Kardinaal van Rossum aan
geboden en reeds vroeger hier besproken;
in verschillende exemplaren op de tenj-
toonstelling aanwezig.
4. De illustraties van dit werk zijn met
korte gecai'ligrafeerde beschrijvingen in
het Lait'ijn en Nederlandisch ook aange
bracht op een 60-tal kaarten, die in sier
lijke tourniquets gemaikkeHijk te bezich
tigen zijn.
5. Aan deze verzameling is toegevoegd
een collectie van alle Nederlandsohe miis-
s-ie-u it gaven, een volledige reeks van alle
Nederl. missietijdschriften (van ieder één
jaargang) en een verzameling van de ver
schillende missaebusjes, diie in Nederland
worden uitgegeven.
6. Op verzoek van het tentoonstel-
li ngsbestuur zal aan deze inzending nog
worden tog gevoegd een overzicht van de
Protestantsche Nederlandsche zendingsac-
tie en een collectie zendingslectuur en zen-
d ings t i j ds chri f ten.
7. En ten slotte heeft het instituut
voor tropische hygiëne te Leiden, gesteund
door een regeering&subsidie van 500 gul
den, op de mediische afdeeling der ten
toonstelling een coHlect'ie gegevens inge
zonden aangaande eenige in de Neder
landsche koloniën voorkomende tropische
ziekten en haar medische behandeling.
Indien het tentoonstel 1 ingsbes tuur er
in slaagt in het Egyptisch Museum de
wetenschappelijke en statistische afdee
ling behoorlijk onder te brengen, zal niert
alleen van den arbeid der Nederlandsche
missionarissen maar ook van de Neder
landsche missieactie een volledig overzicht
ter tentoon telling gezonden worden.
Moge het grootsche ondernemen des
Pausen bereiken wat het beoogt: en liefde
en steun voor de missies winnen.
Het bovenstaande artikel is evenals dat
van gasteren ontleend aan „Sint Bavo".
Over de aflaten, verbonden aa.n het „Hei
lig Jaar" hebben wij reeds het voor
naamste in een der eerste nummers van
Januari vermeld.
STADSNIEUWS
„Sanctus Augustinus"
,,Naar een nieuwe dramatiek."
In het „Eigen Huis" hield de R. K Stu
dente n-Vereeniging „Sanctus Augustinus"
Maandagavond een algem. ledenvergade
ring, waar door Ir. L Feber een lezing
werd gehouden over het onderwerp: ,,Naar
een nieuwe Dramatiek".
In zijn openingswoord heette de voorz.,
Jlir. Ruys de Beerenbrouck, den geachten
spreker van harte welkom, alsook Prof
Keesom, die mede ter vergadering aanwe
zig was.
Vftrrmla^ry, J
onderwerp in met e>en schets van den te-
geruwoordigen tijd.
Onze tijd, aldus spr., is ér een van mo
reel en cultureel verval. Wij leven in een
periode, welke zich kenmerkt door velerlei
afdwalingen, niet in 't minst veroorzaakt
door de aankondiging van verschllende
verkeerde wijsgeerige stelsels. De tijden,
waarin men kon sprken van een vaste
overtuiging zijn voorbij en thans klinkt
't ale een sprookje, als men beweert, dat
er geweest is een tijd, waarin de mensch
cultuur bezat. Het woord cultuur ie mis
bruikt tengevolge van zedenverwildering
en door mode-maniakken en is een aan
fluiting geworden voor velen
Juist omdat onze tijd cultuurloos is, wil
spr. de vraag stellen, wat cultuur ie en,
om het antwoord daarop ©enigszins te
benaderen, eerst uiteenzetten wat cultuur
niet ia.
Cultuur is niet die zekere fijnheid des
gemoeds om van bet schoone te genieten,
noch de rijke geschakeerdheid daarvan
Cultuur wordt ook niet uitgemeten door het
vele weten, evenmin als 't is het bezit van
den dillettant of van den eclecticus, 't Is
ook niet dat, wat Lod. v. Deijssel bedoelt
in zijn Opstellen tot een levensleer", als
hij beweert, dat de moderne critiek alle
zekerheid heeft geschorst en allo meta-
FEUILLETON.
door ANDRé LICHTENBERGER.
(Bekroond door de Fransche Akademie).
Nadruk verboden.
0 waf een gelukkig idée. Op die ma-
Aier kunnen die dingen niet meer niaax
biniKn sluipen en de tong kwellen. Hij
•.:al precies zijn gelijk mevrouw de Trèan
en hij zal geen gevaar loopen haar ver
driet te veroorzaken door te spreken. En
(Werkelijk is het waar. Nu gevoelt hij zich
in het minst niet vroolijk meer. Arme me-
IVrouw de Tréan' Op dat oogenblik moet
men de roode rotsen ongeveer passeeren.
Eventjes, heel eventjes de oogen opendoen.
Eoei toch! dat zou kwaad zijn, groot
vaacL
Wij zijn te Silive, niet waar Jean?
De koetsier zegt:
Ja mevrouw l
Ziet ge die groote roode roteen,
Trottje? Men zegt dat ze veel weg hebben
van paddestoelen. Ziet ge ze?
Neen, mevrouw, ik ziet ze niet.
Hoezoo? Zijn ze verdwenen?
Dat weet ik niet, mevrouw I
Mevrouw de Tréan is ten hoogste ver
baasd.
Hoe legt ge het dan toch aan om ze
Diet zien?
Trott weet niet te antwoorden.
Is dat alles de moeite niet waard
gezien te worden? Is het niet biizon-
der mooi?
0, wis en zeker, mevrouw, het was bij
zonder mooi. Maar het was te mooi, be
grijpt TT, omdat.Toen heb ik bij mij-
zelvon gedacht dat het beter zou zijn.
omdat.zonder dat.Mevrouw de
Tréan begrijpt nog niet goed De stem
van Trott klinkt hortend en stoolend als
of hij zich inspant en alsof hij een beetje
aandrang gevoelt om te schreien. Me
vrouw de Treéan wil zijn. wang zien om
die kleine gril te verdrijven. Zij ontmoet
twee gesloten vuisten, die twee goed go-
sloten oogen diohlnijpen. Zij weerhoudt
een kreetthans begrijpt zij
Met een zacht en teeder gebaar, verwij
dert zij de twee vuistjes en zegt tot Trott
met een stem, die nog meer dan naar ge
woonte trilt: „Maar mijn lieveling, ge
moet me alles vertellen wat geriet. Dan
is het alsof ik het zelf zie!"
Werkelijk? O, wat een gelukl Trott heeft
zoo stevig zijn oogen dichtgeknepen, dat
hij in den beginne slechts rood licht, dat
danstMaar dat komt spoedig in orde.
En hij kijkt en babbelt en vertelt.Het
rijtuig is op den thuisweg. Gedurende
den heelen afstand weet Trott van geen
ophouden. Inderdaad: mevrouw de Tréan
heeft geen droevig gezicht meer, welis
waar men kan niet zeggen dat ze vroolijk
is, maar ze luistert naar - Trott op een
vreemde manier, terwijl zij hem zacht-
kens tegen zich aandrukt met de linker
hand.
Nu komen ze voor het huis van mama.
Na reeds' Hoe jammer! Trott stijgt uit
het rijtuig na mevrouw de Tréon hartelijk
omhelsd (e hebben/Waarom was ze toch zoo
triestig toen mama haar al die geschiede-
physica weggecijferd en voo den tegen-
woordigen mensch slechts overblijft het
aannemen van een passieve levenshouding^
een gewillig© ontvankelijkheid, een aan
vaarding van wat door groot© geslachten
werd nagelaten.
Dat toch, aldus spr., zou zijn het leven
nemen als een spel. Duidelijk is 't ons,
dat hier gelegen is de groote scheidings
lijn, dab voor ons, en zeker voor ons, ka
tholieken, het leven niet mag zijn een
spel, doch dat het is het groote drama bij
uitnemendheid, het drama van den mensch
met zijn spanning en verwikkeling in den
lijd tusschen ontvangenis en dood. Gul-
tuur wil zeeggen, dat men het leven aan
vaardt als een werkelijkheid^ die men be
leven moet De war© cultuur vraagt van
ons, katholieken, niet alleen dén, als 't
gaat om een wereld vorming, katholiek to
doen, doch de katholieke gedachte moet
het leven doordringen tot in het uiterste,
tot in de kleinste plichten van den staat.
Eerst dan kan er sprake zijn van cultuur,
wanneer men heeft een welbewuste levens
opvatting, van waar uit het leven bestierd
wordt tot den uitersten omtrek toe.
Dit echter heeft spr meermalen niet
gevonden bij katholieke voormannen, bij
hen, die door en door wijsgeer en moralist
zijn, doch wel bij hen, die zullen ©n moe
ten blijven degenen, die toch tenslotte de
overwinning behalen bij -heb eenvoudig©
plattelandsohe katholieke volk.
Spr herinnert dan aan de tijden, waar
in één centrale katholieke gedachte het
gemeen goed van bijna allen was, zoo
vooral de Middeleeuwen, ©n waarin on
verschillig welke kunst gemeenschaps
kunst was, ook verstaan door het gewone
volk enkel en alleen doordat zij stralend
openbaarde, wat den menschen in die tij
den innig gemeen was. Om te blijven bij
het fcooneeL, legt spr er den nadruk op,
hoe een tooneel als dat van di© dagen een
macht kon uitoefenen over de menscli-
hoid en haar in haar sociale en staatkun
dige ontwikkeling richting kon geven, een
macht, welk© de tachtigers niet vermoch
ten te benaderen zelfs.
Maar de macht dier kunst was gelegen
in de juiste kennis van haar verhouding
tot de omgeving, in haar deugd, ven ne
derigheid, in haar dienstbaarheid van God
en aan den evenmensch
De schrijver van „Marieke van Nimwe-
gen" durfde zeggen: ,,een goed tooneel-
st.uk is beter dan een sermoen, ©n spr.
zou het tooneel willen noemen een boek
des levens, hoewel wij, Europeanen, met
schaamte moeten erkennen, dat bij ons
het tooneel geworden is het tegendeel van
het boek des levens, terwijl bij volkeren
als de Anamieten, de Chineezen en do
Javanen, het tooneel als zoodanig ge
handhaafd bleef.
Terwijl het tooneel moest rijn een tafe-
reek, waarin alle deugden vervat zijn ia
't bij ons totaal verworden en d© oorzaak
hiervan is gelegen in d© Renaissance
De groote vraag, aldus spr., waarmede
wij ons bezig hebben te houden, is dan
ook deze: Wat ging in het Westen sedert
naissance verloren i
Na hierover breedvoerig te hebben uit
geweid, noemt epr de Renaissance met ai
haar gevolgen een proces, waarvan het be
ginpunt gelegen is in de stelling: alleen
aan de rede absolute autoriteit, terwijl
het eindpunt is de conclusie: wij weten
*t niet en *rij zullen 't ook niet weten.
Spr laat vervolgens zien, hoe op die
wijze verloren ging de typisch Middel-
eeuweche visie, de symbolische wijze van
rien; het rien van de dingen in de na
tuur als zijnde de verwezenlijking van de
gedachte Gods. de kunst om het leven te
rien van binnenuit De naturalistische
plastiek, de roman ©n bet drama kijken
tegen het leven aan, want bun ontbreekt
d'e ordenend© synthese, de suggestie van
de gedacht©, waarin duidelijk wordt, dat
de geanalyseerde deelen deel uitmaken
van het geheel. En als men komt van Ib
sen of Struidberg dan ie men heengegaan
met dien verschrikkelijken eind-indruk:
waarom moeten di© verhoudingen zóó
rijn, waarom die vragen door den schrij-
vergcsteld, als hij zelf daarop het ant
woord niet weetl
Vervolgen© laat spr zien, dat d© bijzon
dere eigenschappen en phoenomenen der
moderniteit, waaraan bet katholiek drama
zioh moet aanpassen, vooral hierin gelegen
zijn, dat over de geheel© wereld de be
hoefte begint to klemmen, aan één cen
trale gedachte, van waaruit men het le
ven beheeracht. Er moet betoogd worden
niet door het tooneel zelf, doch door op
het tooneel in stralende schoonheid op te
roepen het leven zooals dit is, om dit en
dit alleen t© laten getuigen van de hoo-
gere orde van het wereldplan.
Dan zal het katholieke dTama zich naast
en boven het drama der klassieken ver
heffen, doordat het den mensch doet ge
voelen, dat het leven is een kruising van
wil en genade, een opstanding uit den
zondeval door de macht van die beid©.
Nadat spr. nog heeft besproken het
z g. expressionisme van onz© dagen «n
heeft aangetoond, dat het ware expres
sionisme bestaat in d© uitdukking der in
nerlijk© gedachte, ontdaan van al dat
gene, wat zondigt tegen den gulden regel
der evenredigheid van vorm en inhoud,
eindigt spr met de conclusie, dat het
spannendste motief van alle drama's is of
de mensch zal zalig worden of niet. Op
dit drama toch zal resoneeren de men-
scholijke ziel, en het zal opschokken uit
hun onverschilligheid de harten van hen,
die vroegen naar het waarom" en ze te
rugvoeren tot daar, waar d© weg, de waar
heid en het leven is.
Na het dankbaar applaus, dat hierop
volgde, werden de overige punten der
agenda afgehandeld, waarna deze bijeen
komst gesloten werd
Gemengde Berichten
De moord op d©n makelaar Busch.
Het verhoor van den gearresteerden
bouwondernemer van Muylwyk, is door d©n
reoh ter-commissaris ook gisteren nog
voortgezet, aldus meldt men uit Amster
dam
Wel is waar heeft hij Maandag de be
kentenis afgelegd, welke inhield, dat hij
den koopman Busch om het leven heeft
gebracht, doch de bijzonder© mededeelin-
gen, welk© van Muylwyk daaraan toevoeg
de, schijnen van dien aard te zijn, dat de
rechter-commissaris voor publicatie daar
van zeer bevreesd is.
Wel kan omtrent het ingestelde onder
zoek nog worden meegedeeld, dat het
slachtoffer niet door een kogel was getrof-
ïn hoeverre v. muyiwyjt laoucpnuui-^ou
heeft gehad, zal het nader onderzoek moe
ten uitmaken.
Vast staat thans, dat door den anonvmen
briefschrijver de spijker op den kop is ge
slagen Deze toch heeft met groote zeker
heid de plaats aantreduid, waar het lijk van
den koopman Busch verborgen lag. Aan de
aanwijzingen van dezen anonymus is het
dan ook te danken, dat de in 1915 ge
pleegde misdaad thans tot klaarheid is
gebracht. Merwaardig is 'het, dat de ano-
nvmus tot dusver nog niet voor het voet
licht is gekomen.
Wel heeft hij zich thans opnieuw in een
niet. onderteekend schriiven tot den com
missaris der Centrale Recherche gewend,
waarin hij mededeelt dat. hem de vermelde
aanwijzingen nipt uit eieren ervaring bekend
riin geweest. Bovendien schreef hii in
dien tw©PdPn brief, dat hij noch van Muyl-
wijk. noch het slachtoffer Busch heeft ge-
kpnd. Wel kend© anonvmus e©n der twee
metselaars, die van Muvlwijk behulpzaam
riin goweest bij het leggen van de beton
nen plaat op de met zand en cement be
dekte pakkist.
Door de bekentenis van v. Muylwyk wordt
het thans niet meer van zoo groot belang
geacht om dezen anonymus te vinden.
NWtpmin zou rlp commissaris der C^n-
UIT DE RADIO WERELD.
Waf er vanavond t© hcoren is.
B 05 uur: Radio-tara 1760 M. Concert
5 20 Brussel 265 M. Concert.
7 20 Hemburg 392 M. Concert
7.20 Ronden 365 M T jdeein -e
Nieuws.
7 25 Leipzig 400 M. Concert.
7.25 Londen 365 M. Concert.
..Tg Goode 01de Days". Ajm
sislance will be given by: Ash-j
moor Burch (Baritone), Mota
lie Hamilton and Joseph Hay
(Duels), Winifred Ray (F,n«<
lertainer), Jimmy Kent (En-,
lerla'ner), and Ti.p Wire's»
Orchestra
Tho Orches'm: Selection,
•The Rose" (Mendelssohn). A
Burlesque „The P-rates" (Ata
fred Wood); featuring: WW'"©
Reuse as the Captain, Ash-
moor Bureh as the Chief
Male, Jimmy Kent as th©
Crew, and Winifred Ray, Mota
lie Hamilton, and Jos-mh Hay
as the Unfortunate Captives.
Ash moor Burch vrif! sing Ap
propriate Soncs. The Orehe**
fra; Overture. P'vmouth
Hoe" (Ansell); .Soncs and
Duets by Molh'p Hamilton and
Joseph Hay Thp Orchestra:
Three Dances „Hrnrv VTTT"
(Oerm*nV W^te Rouse pnd
J'mmr Kent wRI Discourse
en Ye Goode Old» Days"
(Robert MacHO. Tho Orches
tra: ..Fn<?l;sh Pa+ro*" (Asche);
Selection ..A T,;fe on th©
Ocean Wave" (Bmding)
8 20 Cardiff AM M OrW Schu
berts „Unvoltendete".
8 50 B-ussel 263 M. Onera-muziek.
9 20 w Pari Is 17R0 V
9 20 TDunboijr 392 M Norac-Or-
kest.
10 20 Tonden 365 M. O^estea:
Overture „To'anthe" (Sillivnn)
One-step, ..Tout va h?«n" (Bo-
v O'os» down.
tral© Recherche hot op hoogen prijs steta
len, om als anonymus dit verlangt
onder gphgimhouding met hem in contact
t© komen
Wat omtrent het verhoor van van Muyl
wyk heden bekend is geworden, blijkt daar
uit dat hij met veel omhaal tot de bekent©,
ni» is gekomen ©n dat hij nog steeds tracht
zijn houding zoo sympathiek moerdijk voor
t© stellen.
Naar het Haags-ta yJk meld; zijn gis
terochtend twee Haagsch© commissarissen
van politie naar Amsterdam vertrokken,
„teneinde in verband met de bekentenis
van Tan M., inzak© den moord aan d©
Overtoom een onderzoek in te stellen
Aan den dood ontsnapt
De daad van een krankzinnige.
De heer Buit Eindhoven, met zijn auto
tengevolge van den mist, den wég lïijsler.
Aan een vrouwtje op den weg vroeg hij de
goede richting ^,0, ja wel, als ik mag
meerijden in de auto!" Zij stapte in eu
zat wat parmantig hoor, terwijl zij den
weg wees
Op een gegeven oogenblik wees ze met
den vinger een afhellcndcn weg aan, en
riep: JHier. hier!", gevolgd door den uit
roep: „Nu gaan we samen bootje varen!"
Gelukkig, dat de bestuurder zijn tegen
woordigheid van geest behield, want juist
vóór de Waal kon hij het stuur nog om
gooien
Personen, die in do nabijheid waren en.
't hachelijke van den toestand hadden ge
zien, kwamen toeloopen En wat was nu
de toedracht? Het vrouwjte was een ont
snapte uit het Bijkskrankzinnigengesticht
te Grave, waarheen ze dan ook werd te
ruggebracht.
Onbewaakt© overwegen.
De landbouwer H te Dinxperta wild©
met zijn nage-i langs een onbewaak^n
overweg passeeren, toen de trpin nade'óo,
welken hij niet had opgemerkt. Zijn wa
gen werd door de locomotief gegrepen ea
totaal vernield. Zplf kwam hij mot dc&
schrik vh"
nissen had verteld. Trott snapt er niets
van. Dos te jammer 1 Nu is zij getroost.
Over den weg voert de zwarte koetsier
mevrouw de Tréan terug naar 'haar villa.
Maar voor haar, in haar doode oogen
teekent zich nu bij toeval niet het onver
getelijke gelat vtan den verdwene af in
bleeke trekken. Neen, nu bevindt er zich
een rose en glimlachend gezichtje, dat
haar ware oogen nooit of nimmer hebben
görien, maar dat zij gist met scherpen
blik, met oogen, die buitengewoon helder
doordringen tot in het binnende van haar
ziel. Zij zal het beslist herkennen bij die
eerste ontmoeting, later in het paradijs,
in dat schoone paradijs, dat nog heerlij
ker is dan de wandeling naar Siléve:
Trott heeft het haaf immers verteld
XI.
De vastenavond van Trott
Trott is bezig te vertellen:
„Zeg Jane, ge weet, het is Vastenavond
vandaag. En morgen mag ik naar het
kinderbal hij Mevrouw Le Corbeiller; en
ik zal een harlekijnpak krijgen, een geel
en rood, oneindig veel mooier dan de
hansworst van mijnheer Aaron; en ik zal
zeer veel taartjes eten, en ik zal dan
sen; en ik zal zeer stérke punch drin
ken, omdat ik een man ben; en boven
dien
Maar Jane zegt:
„Hou toch uw gemak, mijnheer Trott
Als U zoo voortgaat zal ik nooit Uw
schoenen kunnen vastrijgen".
Trott blijft zeer lang rustig, drie secon
den lang. Sapristi' Daar komen die ver-
velendo mieren weer terug; rij klimmen
omhoog, rij bijten, rij kriewolenPan!
de beentjes rokken zich uit als een stel
voeren op twee vingers af stands van den
neus van Jane.
Jane wordit boos.
„U zullt nog tie laat aan het ontbijt
verechijneü en er is een dame'"
Trott is beleefd. Hij weet dat men de
dames niet moet laten wachten en hij
doet een bovenmenschelijke inspanning.
Welke dames, Jane?
Mevrouw de Sevigny, die kent U toch
wel, de mama van de kleine Suzanna, die
verleden jaar gestorven is.
Trott trekt zijn gezicht in een ernstige
plooi. Hij weet, dat men ernstig moet zijn,
wanneer men over den dood spreekt. De
dood is een onderwerp, dat voor groote
menschen bestemd is, dat is iets moeilijks.
Hot gaat oveT den hemel, over witte en
roze engeltjes, mooi muziek, dat is niets
droevigs.
Maar het gaat ook over zwarte men
schen, over tranen en over verschrikke
lijke dingen. Men beweegt niet meer, men
ligt in een doos, precies een groote doos
van eht dominospel; en bovendien.
Trott kan don i mos pelen, niet heelemaal,
maar toch bijna. Dat is heel prettig,
maar niet zoo prettig als harlekijn zijn.
Dat is iets fijns!
Een losgebroken paardje komt de deur
van de eetzaal binnenstuiven.
Het is Trott
Zachtjesaan, lievelingl zegt zijn
mama.
Er is een dame. Zij is geheel in 't
zwart gekleed. Groot© zwarte sluiers om
hullen haar. Haar haren rijn spierwit
en toch schijnt rij niet oud te wezen. Ook
haar gezicht is wit. Wat is rij wit en
mager' Trott slaat er versteld van.
Herkent ge mevrouw de Sevigny niet
meer?
Trott nadert de dame en biedt haar
zijn voorhoofd. Terwijl zij hem omhelst,
gevoelt hij als een kil leling over haar
gericht strijken, want haar lippen be
ven.
Herinert go U niet meer dé kleine
Suzanna, mijn Trotje? vraagt een stem,
die Trott toeschijnt uit de verte te komen,
zoo nwak ia zij en zoo vreemd klinkt
irij hem tegen.
0 zoker' Trott herinnert rich. Zij waa
zoo zacht en zoo lief, de kleine Suzanna.
Maar was zij toch altijd bleek en ver
moeid' Haar geiohtje was melkwit zooals
het gericht van haar mama, uitgezonderd
evenwel op de wangen. Daar was zij
soms vuurrood. Zij hoestte bijna voorta
durend en dat scheen pijn te veroorzaken,
o zoo'n pijnEn de laatste keer, waarop
bij haar hoeft gezien, Trott herinnert het
zich nu goed, waa precies op hot vorige
vastenavondfeest, op hot kinderbal bij
mevrouw Le Corbeiller. Z:j was als her
derinnetje gekleed, een arm stumperig
herderinnetje, dat haar schapen zeker
niet zou hebben kunnen volgen Men had
haar in een grooten leunstoel gezet, van
onder tot boven in doeken en pelsen ge
bakerd.
(Wordt vervolgd
