Je leitt Courant"
Vierde Blad.
machthebbers met v .warde denkbeelden,
onder roekelooze waaghalzen op sociaal-
economisch gebied, of zelfs onder jpachte-
wellustelingc
Hebben is hebben, krijgen is de kunst'
Je levenl Het leven van den Staat wordt
bedreigd "door binnenlandscho stokebranden
revolutie-maniakken, oproerlingen, die zich
met den liefelijken naanti van ware volks-
vriendenO?) betitelen en door buitenland-
sche vijand en dit uit louter dankbaarheid
en innige toegenegenheid ons vaderland
in hartelijke omhelzingen zouden willen
dooddrukken.
Zoowel tegen de ontoelaatbare hande
lingen van zijn oostandig kroost, als te^en
de onrechtvaardige aanvallen zijner vij
anden verdedigt de Staat zich met
het leven of den arbeid zijner onderdanen.
„Alle Nederlanders, daartoe in staat,
zijn verplicht mede te werken tot hand
having der onafhankelijkheid van het
Rijk en tot verdediging van zijn grond
gebied.
„Ook aan ingezetenen, die geen Neder
lander zijn, kan deze plicht worden op
gelegd (art. 181)."
Iedere Nederlander is dus op zijn manier
verplicht mede te werken tot heil van het
dierbaar Vaderland en zijn bezittingen. Nu
vatte men echter het grondwettelijke
voorschrift niet al te ernstig op. Want
moeten man en arme vrouw en kinderen
allen 'n schako opzetten, het geweer han-
teeren, in de loopgraven kruipen?
Geenszins, maar allen moeten hetzij door
wapenen, het zij door andere diensten een
handje meehelpen. Dus. als op een zekeren
dag wat de goede God verhoede
oorlog uitbrak, moet dan iedereen zich
gaan melden bij de militaire autoriteiten?
Ach, moedertje, blijf gerust bij de wasch,
stuur uw dochters om boodschappen en
breng uw kinderkens maar naar de school,
als tenminste alle onderwijzers niet ge
mobiliseerd zijn
Wat bedoelt dan de grondwet met die
verplichting van allo Nederlanders en
ingezetenen, niot-Nederlanders incluis?
,Pe bedoeling dezer zinsnede is geen ander,
dan om de autoriteiten in staat te stollen
niet-dienstplichtige personen te dwingen
tot. het schenken van geldelijke bijdragen,
tot hulpverleening bij het maken van ver
dedigingswerken, tot allerhande diensten
Welk een steun kunnen b.v. ingenieurs of
geneesheeren met hun wetenschap en er
varing niet verleenen (vgl. art. 182)?
Aan wie vragen wij ons af is dan
het gewapend verdedigen van Altaar en
Troon, Haard en Volk, Huis en goed toe-
ventrouwd? Art. 182 der grondwet geeft ons
het volgende antwoord: „Tot bescherming
der belangen van den Staat is er een zee-
en landmacht, bestaande uit vrijwillig-
dienenden en uit dienstplichtigen. De wet
regelt den verplichten krijgsdienst. Zij,
regelt ook de verplichtingen, die aan hen,
die niet tot de zee- of landmacht be-
hooren, ten aanzien van 's Lands verde»
diging opgelegd kunnen worden"
Tot de vrijwillige rustbewaarders be-
hooren vooreerst de zoogenaamde burger
wachten, die als herleefde schutterijen, in
(troebele tijden ontstaan, tot hoofddoel
hebben de goede ordelijke en ordentelijke
burgers te beschermen tegen ongure en
ónrustige elementen Hoe meer de vrees voor
oproer, revolutie en onrust afneemt, des
te sneller zullen zij met naam en metter
daad van het tooneel weder verdwijnen.
Tot vrijwillige landsverdedigers kunnen
zich aangeven mannen en vrouwen of
liever jongens en meisjes, die minstens
16 lentes tellen en do vereischte
geschiktheden bezitten. Zoolang haar-
natuurlijk slechts kunnen verhinden tot
wettige verdedigingsmiddelen zijn gepro-
moveerd\ zal het vrouwelijk deel zich
natuurlijk slechts kunnen verbnden tot
ongewapenden dienst. De mannelijke vrij
willigers daarentegen kunnen, voor zoover
de minister niet anders bepaalt, kiezen.
Do eigenlijke vrijwillige landstorm om
vat twee groepen, n.I. landstormverbonden
en verder de aan te wijzen korpsen met
een bijzondere bestemming. In de land
stormverbonden hebben oefeningen plaats
voor het bewijs van voorgeoefendheid en
de kaderopleiding.
Als vrijwillige landstormers ziet men
den laalsten tijd tot in de vreedzaamste
dorpen dappere jongelui zich allerkranigst
oefenen. Geen wonder, elk immers zoekt
zijn profijt.
Volgens welke bepalingen deze oefenin
gen geschieden, willen wij om het belang
der zaak nog wat nader uiteenzetten. Een
jongen, die gewoon lager onderwijs ge
noten 'heeft, kan zich n.l. op 16-jarigen
leeftijd voor één jaar verbinden tot den
vrijwilligen landstorm. In dat jaar moet
hij elke week vier tot vijf uur oefenen
(200 uur per jaar) totdat hij na afgelegd
examen in het bezit komt van het diploma
van geoefend man. Is hij met goed gevolg
door zijn examen heengeworsteld dan moet
hij nog 4 5 uur per maand zich oefenen
totdat hij krachtens den uitslag der lorting
in werkelijken dienst moet treden. Zijn
diensttijd wordt echter verkort met 4 maan
den, zoodat als de niet-voorgeoefenden
bij voorbeeld 5Vi maand moeten dienen,
hij er met 6 weken afkomt.
Jongens echter, die meer dan lager,
middelbaar of hooger onderwijs ontvangen,
worden opgeleid voor het kader. Ook zij
verbinden zich op 16-jarigen leeftijd, oefe
nen zich 4 i 5 uur per week en moeten
tijdens de zomervacantie drie weken naar
de kazerne, waar zij echter afgezonderd
bij elkaar blijven en door verdere maat
regelen voor de gevaren van het soldaten
leven behoed blijven, Zoo wordt hun geen
avondpermissie, of zelfs de „24 uur" ge
schonken, als hun ouders daartoe geen
sc'hrijftelijke (toestemming geven. Ook met
Kerst- en Paaschvacantie kunnen zij naar
het oordeel van den inspecteur tot een
verblijf van 4 dagen in de kazerne worden
verplicht. Wanneer zij het diploma van
geoefend man verkregen hebben, blijven
zij dezelfde oefeningen doen, tot ze den
rang van sergeant (buiten het leger) te
pakken hebben. Voor hen, die anders tot
het Verkrijgen van dien rang bijvoorbeeld
9Vk maand zouden moeten dienen, wordt
de diensttijd met twee maal 4 maanden
verkort.
Aan ónze jongens kan een verbintenis
bij den vrijwilligen landstorm gerust wor
den aangeraden. Want behalve dat deze
verbintenis geen b'jzondere kosten mee
brengt, daar kleeding en uitrusting van
Rijkswege worden verstrekt en de oefe
ningen grootendeels geschieden in vrije
uren, zijn nog tal van groote voordeelen
eraan verbonden.
De dienst in de kazerne wordt immers
zeer beperkt, omdat de vooroefeningen
zelf worden gehouden in eigen omgeving,
onder toezicht van bekende personen en
terwijl men anders bijna zeker wordt in
gedeeld bij cavalerie of bereden artillerie,
waar diensttijd nog aanmerkelijk langer
duurt, wordt men dan bes'omd tot het
wapen, waarvoor men geoefend heeft, de
Infanterie
Ons dunkt, dat, waar mogelijk, de katho
lieke ouders een goed werk bevorderen,
wanneer zij.hun zonen tot vooroefeningen
gelegenheid geven
Zelfs als hun kinderen mochten vrijlo'.en
en dus de oefeningen in zeker opzicht
vruchteloos zijn geweest, ook dan nog
achten wij den tijd nuttiger besteed, als dat
de jonge mannen in vrije uren en veel te
lange vacanties loopen te lanterfanten langs
de straat of besteden aan overdreven
lichaamscultuur
Eén soort vrijwilligers moeten wij ten
slotte nog vermelden, al behoort dit wel
feitelijk tot de oude tijden, toen we nog
korpsen manschappen als bv. de Zwitser-
sche regimenten, ter verdediging van
land en volk konden huren Wij bedoelen
het soort „vreemde troepen"
Heel moeilijk is hert immers in te denken
dat een neutrale mogendheid bij een
eventueelen oorlog wat soldaatjes zou wil
len afstaan.
De internationale verhoudingen zijn op
het oogenblik ook niet zoo liefelijk dat
wij ze zelfs in vredestijd zouden kunnen
leenen.
Trouwens, of onze rust en onze vrijheid
met vreemde huurtroepen zouden gebaat
zijn? wij plaatsen een groot vraagteeken.
Om welke redenen ook heel wijselijk in
de Grondwet is bepaald: Vreemde troepen
worden niet. dan krachtens een wet, in
dienst genomen (art. 184).
Fr. CUNIBERTUS SLOOTS O.F.M.
Weert
Buiten!. Weekoverzicht.
gerust en stil te zitten,
Aan te zien, in top gevoerd,
Hoe het al zich rond mij roert
Deze versregels van vader Vondel, die
Rheumatiek, Gewrichtspijn,
Verkoudheid.
fo taal van rheumatiek bevrijd gebleven
Pastoor J. Beelen. Geysteren (L.) bericht ons:
wik schreef U verleden Jaar: Ik heb TogaL
tabletten gebruikt, resultaat wezenlijk prachtig en
verrassend. Ik was seder»
Jaren Rheumatieklljder e&
kon niet meer knielen of
loopen. Ik voelde pijn en
stramheid in de rechter
knie en na het gebruik
van eenl0e flacons Togal-
tabletten was zonder de
minste maagstoornis de
pijn en stramheid geheel
verdwenen. Ik werd leut»
ger en soepeler in al mijn
JPASTOoa j. beklem ledematen en kon gelijk
vroeger weer knielen en
uren In de bosschen wandelen. Nu is het geheele
herfst, winter en voorjaars-seiioen voorbij en
door doelmatig gebruik van Togal-tabletten ben
Ik totaal van Rheumatiek bevrijd gebleven, waar
door ik alle Rheumatieklijders met veel vertrouwen
de Togal-tabletten kan aanbevelen." Dagelijks
bereiken ons dergelijke dankbetuigingen, en alle
bevestigen de goede en snelle resultaten van
Tognl-tabletten bi) spierrheumatlek, zenuwrheu-
matiek, gewrichtsrheumatlek. rheumatische knob
bels/Jicht ischias, hoofd- en zenuwpijn, verkoud
heid, influenza, griep en slapeloosheid. Genezing
en onschadelijkheid gegarandeerd. Verkrljgb. bij
elle Apothekers en Drogisten- f 0.80 en f2.—
den Engelschen koning deze woorden laat
spreken, zou een overzichtschrijver ook
wel eens op zichzelf kunnen toepassen. Je
zit gerust en stil achter je bureau, en te
lefoon, draadlooze en telegrammen vertel
len, hoe alles daarbuiten rondtolt en zich
roert. Rivieren treen buiten hun oevers,
stormen teisteren de kusten, opstandige
generaals voeren staatsgrepen uit, politie
ke partijen duiken op en verdwijnen.
Langzaam verandert het aspect der inter
nationale verhoudingen. Het is wel inte
ressant, dat alles rond zich heen te zien
wisselen en verschuiven als in een ka-
leidoscoop.
Deze week heeft ons evenwel niet zoo'n
verandering gebracht als de vorige, toen
de Engelsche verkiezingen zulk een te
leurstelling bezorgden aan de Labours.
Immers, het groote feit van deze week is
de presidents-verkiezing in de Vereenigde
Staten en het resultaat daarvan was een
bestendiging van het bewind van Goolidge,
waarop men ook gerekend had.
Exit Labour. De Labour-regee-
ring heeft haar ontslag bij den Engelschen
koning ingediend en deze heeft natuurlijk
dat ontslag aanvaard en aan den conser
vatieven leider Stanley Baldwin do man
met de pijp de vorming van een nieuw
ministerie opgedragen, dat inmiddels is
gereed gekomen.
Het experiment met een arbeidersregee-
ring heeft niet lang geduurd. Nog geen
jaar. In dat tijdperk heeft de Labourregee-
ring zich betoond een regeering als elke
andore. Zij heeft te kampen gehad met
vele en heftige stakingen zij die alleen
het middel tegen stakingen meende te be
zitten zij heeft vlootrevue's gehouden
en oorlogsschepen laten aanmaken net als
elke andere kapitalistische regeering. Mac
Donald wilde geen vruchten plukken voor
dat zij rijp waren en dat was heel ver
standig van hem. Toen hij echter toch te
veel toegaf aan den aandrang van de
uiterste elementen in zijn partij en een
verdrag afsloot met de bolsjewieken, toen
was het mis. Dat is zijn val geweest.
Op internationaal gebied echter heeft
Mac Donald veel tot stand gebracht: den
ken wij slechts aan de Londensche confe
rentie (het Dawes-plan) en aan de verga
dering van den Volkenbond te Genève. Door
zijn samenwerking met Herriot heeft de
Volkenbondsgedachte, de idee van arbi
trage en ontwapening een bloei gekregen
als een jaar te voren nauwelijks denkbaar
scheen.
Mac Donald is afgetreden en Baldwin
volgt hem op. Hij zal geen experimenten
nemen met protectionistische maatrege
len, daar heeft hij genoeg *van. Ook zal
hij geen verandering brengen in de lijnen
langs welke de internationale politiek zich
heeft ontwikkeld. De internationale poli
tiek, wat betreft het Dawes-plan en den
Volkenbond, stond trouwens boven den
Zaterdag November 1924
In 's Lands dienst.
LANDSVERDEDIGING
Je geld of je leven' Niet
kwalijk nemen Hebben is
hebben Allen 'n schako op?
1Burgerwachten Vrijwilli
ge Landstorm Voooroefenin-
gen Tal van groote voordee
len aan verbonden Vreemde
troepen.
Hier volgit do korte inhoud van een
eensatieromannetje, aan welke prullen
jong en oud kostbare centen en nog kost
baarder tijd verspillen.
Geheimzinnig ligt daar aan den rand
Tan het schoone dorp een dichtbegroeid
bosch. In die diepe donkerte van den
stillen avond keert een eenvoudig land
mail langs den eenzamen weg huiswaarts
Blij gaan zijn gedachten naar de gezellige
woning, waar vrouw en kinderen vader's
terugkomst uit de stad met ongeduld
afwachten en zeer tevreden is hij gestemd
over den goeden afloop zijner zaken, die
p.in zakken vulde mat kostbaar goed.
Plots echter schittert en blinkt een
vlammend staal door de duisternis; een
vermomd roover komt te voorschijn en
terwijl de schrik des doods het hart van
den laten wandelaar bijna doet stilstaan,
klinkt door de luchtruimte de akelige
kreet: je geld of je leven!
Je geld! Dien uitroep herhaalt ook de
Staat telkenmale, wanneer hij in den vorm
van belastingen onze penningen voor zich
opeischt. Op hoevelerlei wijze hij zich van
onze dierbare duiten tracht meester te
maken, hebben wij in onze vorige artike
len opgesomd.
Men neme ons echter de vergelijking
jan den Staart met den misdadiger zoo
ver niet kwalijk. Het is slechts een ver
gelijking en elke vergelijking gaat immers
mank. Want, wanneer we den Slaat een
roover, moordenaar en dief'zouden noemen,
gingen wij zelf reoht in tegen den eerbied,
aan de Overheid verschuldigd, en dien
eerbied hebben we juist^jn ons opstel
over „Het Vierde Gebod" aan onze lezers
als hun plicht voorgehouden. Ja, we zou
den des te verkeerder handelen, naarmate
we meer voet zouden geven aan sputter-
aars, spoken, stokers en ophitsers.
Trouwens, de lectuur, die zelfs in som-
nigo Roomsche uitgaven geboden wordt,
;aat o.i. menigmaal al b Ai ten de schreef
in is in staat om bepaalde en zeer
erdienstelijke groepen van ons katho-
iek volk geestelijk te vergiftigen. Onzer-
ijds zijn we heusch niet van plan, nu
ieit en nooit, om dergelijke publication te
leunen of goed te praten. Wat de Hors
L'Ocuvre van .,De Maasbode" op 26 Oct.
.1. immers als een grappigheid van
ea vastzittend redenaar mededeelden
ou helaas in het practisch leven dikwijls
!s droeve waarheid -moeten gehuldigd
rorden. „Mijne heeren, 't spijt mij dat ik
et zeggen moet, maar met demoraal
zelach) ik bedoel met de katholieke
eoraal (nog luider gelach) sta ik niet op
il 'o goeden voet!"
Men blijve er toch ten stelligste van
rertuigd, dat onze Christelijke Regeering
[oen cent meer van haar onderdanen zal
ragen, dan voor het algemeen belang
oodzakelijk is. Men hoede zich voor een
eheel onverdi enden onredelijke, onrecht
vaardige, eenzijdige en ondanksbare actie,
lok wanneer offers gevraagd worden,
forlieze men plicht en nuchtere beschou
wing niert uit liet oog. Wat zullen zich
'Ka tegenstanders verkneukelen, als zij
iij him actie tegen de Regeering en do
peculatie op de eWenl^at der massa zelfs
'an de onzen aan him zijde vinden. Ver
den we niet, ook niet bij blijkbaar of
hijnhaar gerechtvaardigde grieven, dat
kb liet nooit beter hadden kunnen hebben
lan onder het huidig krachtig en wel-
neenend Bewind en dart we er in geen
'"ral op zullen vooruitgaan, als we, gelijk
ror-fkon:iren komen te staan onder
FSUSLLET@?é
IET OPSCHIETENDE KOREN
door
RENé BAZIN,
Lid der Fransche Academie
(Eenige geautoriseerde vertaling)
1)
Geen domme dingen, zei Ravoux.
Iet hout is ons brood. De vrienden van
'arijs zeggen u niet, dat gij moet plunde-
eQ of brand stichten. Zij leggen alleen
•adruk op het vreeenigingsleven.
Daar zijn er, die hun kosten van
®t lidmaatschap niert betalen, schreeuw-
Tournabien.
7 Baar zijn er, die niet mee willen doen
'wilde Lampière.
En zijn slem beefde.
Baar zijn ook verraders onder ons,
lavoux.
Je zegt? Waarover spreek je?
Het was Supiat, die steken onder water
5l> en beweerde, dat er wolven in scha-
vachten rondliepen,
Ravoux richtte zich op en ging naar den
enrijnwerker-houthakker, dien hij ver-
ohtto.
!7 Wensch je over mij te spreken?
ken geroep onderbrak hem.
,*7 Neen, neen. Verklaar je, Supial.
Andere groepen loerden en luisterden
VGr/e- Supiat neep de oogen half
hij grijnslachte en beet op zijn lip—
•Qi als wilde hij Ravoux bijten.
Jij bent heelemaal niet ingelicht, jij,
als voorzitter, Ravoux. Ja, er zijn verra
ders. Er zijn er, die heel alleen verbinte
nissen aangaan en niets aan vrienden zeg
gen om niet te moetep deelen.
Al de mannen, die nog gezeten waren
of uitgestrekt lagen, stonden te gelijk op.
Supiat stond rechtop voor Ravoux; bij was
een halve kop grooter dan Ravoux en hij
trilde van genoegen over zijn ontsluierd
geheim.
1Zoekt dan, wie hier ontbreekt.
Tiën mencsken telden enhertelden en
noemden de houthakker, die aanwezig wa
ren. Twee zeiden tegelijk;
4 Gloquet, het is Cloquei
1 Hij is het.
Waar is hij?
Vraag het aan Lureux.
Vier heethoofden, die erg opgewonden
en steeds haantje de voorste waren, om
singelden Lureux, grepen hem bij de schou
ders en schudden hem. De schoonzoon van
Gloquet had. 6chrik, maar trachtte te
schertsen.
Laat mij los. Ik trek er niet vandoor.
He zal u zeggen, wat gij wenscht te weten.
Waarom knijpt go zoo hard.Toe. laat
los.Welnu gij moogt. allen weten, dat
mijn vader vanaf dezen morgen links van
het kasteel werkt. Ik heb hem gezien.
Had hij zijn bijl bij zich? vroeg Ra
voux.
1-4 Wel ja.
Hij heeft zich alleen verhuurd. De
verrader, huilde Tournablien. Kom, wij
gaan hem van zijn werk afhalen. Wie gaat
mee?
Onmiddellijk waren er verscheidene ge
reed om zich op weg te begeven. De
houthakkers rondom Ravoux begonnen
heftig te twisten en te kibbelen. Eenigen
wilden mee, anderen niet. De voorzitter,
krijtwit, wilde de driftkoppen Tourna
bien, Supiat en Lampière tegenhouden.
Hij kreeg vuistslagen. Hij hield den sterk
ste van de heethoofden stevig vast en
vocht met hem.
Je zult naar mij luisteren, Tourna
bien.
Neen, ik ga er naar toe. Weg met de
verraders.
Gaat niet. Gilbert heeft het recht
om te werken.
Neen, niet alleen.
Ja, geheel alleen, wijl hij door den
eigenaar aangenomen werd. Dit wordt
door iedereen erkend en aangenomen.
't Kan mij niet schelen. Naar het
bosch van Fonteneilles, vrienden. Op jacht
Tournabien rukte zich los. Een bende
houthakkers, de een met een knuppel, de
ander met een bijl, kwam aandraven
Ze hieven niet staan om met Ravoux te
twisten, noch om de uitleggingen van
Tournabien te aanhooren. Er was een aan
leiding om lawaai en kabaal te maken; dit
was hun voldoende. Ze gingen er naar toe,
nog anderen medeslepend. Een der hout
hakkers. blies op een trompet. Zij ijlden
weg en verdwenen in het hakhout.
Ravoux was woedend en wèifelde of hij
hun na zou loopen. Zijn lippen beefden.
Hij vreesde zijn invloed te verliezen en zag
ook op tegen den afstand.
Zooveel te slechter, zei hij. Ik kan er
niets aan doen.
Hij raapte het papier op, waarvan hij
had voorgelezen en dat bij het vechten op
den grond gevallen was. Toen ging hij
weder aan den arbeid. Doch na eenige bijl
slagen luisterde hij. De mannen, die bij
hem gebleven waren, en vooral Lureux,
leenden ook een aandachtig oor. De wind
was zachter.
De twintig houthakkers, die op Cloquet
losgingen, werden minder luidruchtig,
naarmate zij het kasteel naderden.
Gilbert had vanaf 's morgens gewerkt
Hij was tegen half twaalf naar huis ge
gaan om zijn eten te verwarmen. Dan was
hij weer op het werk gekomen, dat hem
zeer aanstond. Hij was er alleen voor veer
tien dagen en daarbij behoefde hij alleen
takkebosschen en wat meterhout te maken.
't Was een werk, dat zonder al te veel
moeite spoedig kon gedaan worden.
Hij had zijn jas op de eerste afgekapte
takken gelegd en was fier op het aardig
hoopje hout, dat hij reeds op den voor
middag neergeveld had en hij toog weder
aan het werk, dat hij op een vijftien me
ter afstand van de weiden vanFonteneil-
les begonnen was.
Hij had lust in den arbeid; zonder veel
moeite 6loeg hij met één slag hout van.
twintig jaar neer; hij leefde en hij ver
gat het leven. Nu en dan richtte hij zich
op, hield de bijl In de linkerhand en
veegde zich met de rechtermouw het zweet
van zijn aangezicht af. Dan herademde hij
diep terwijl hij glimlachte tegen den wind.
Gedurende een van deze rustpoozen zag
hij tusschen het uitgedund takhout Tour
nabien en Lampière en een vijftiental ka
meraden, die achter elkaar liepen als drij
vers op de jacht. Hij begreep de reden van
partijstrijd tijdens de verkiezing»»
campagne.
Maar toch komt er verandering! Ook'
al zeggen ze allen, dat er niets veranderd
zal worden. .Zal een conservatieve regoe*
ring een zelfde soepelheid en idealisms
toonen bij de a.s. ontwapeningsconferen
tie van den Volkenhond als Mac Donald
en zijn regeering? Zal Baldwin bij de
practische uitwerking van het arbitrage-
begrip niet veel „krachtiger" opkomen
voor de specifiek Engelsche belangen dan
van Mao Donald te verwachten was? Op
haar beurt zal de Fransche regeering
eveneens gaan verstijven en zioh minder
„zwak" toonen bij internationale onder
handelingen. Men zie het manifest van
Millerand, dat uit naam van velen een
krachtiger politiek propageert Men ver
gelijke de positie van Herriots kabinet ten
opzichte van den godsdienststrijd. Als de
vrijmetselaar Herriot dien strijd smade
lijk zou verliezen waar alle teekenen op
wijzen zouden wij dat geenszins be*
treuren, maar wel dat door zijn val tevens
een internationale politiek zou terugkee-
ren, welke wij onder Poincaré's bewind
allesbehalve konden bewonderen.
Men vergelijke ook de kwestie van de
vlootbasis te Singapore, welke basis Mao
Donald indertijd heeft laten schieten
om de gemoederen van de landen rondom
den Stillen Oceaan te kalmeeren. De nieu
we Engelsche regeering zal hoogstwaar
schijnlijk deze kwestie weer ter tafel bren
gen en dat een oprakelen daarvan niet erg
bevorderlijk kan zijn voor een a.s. ont
wapeningsconferentie, is duidelijk.
Zoo zien wij aan den politieleen horizont
de aspecten langzaam verschuiven en het
vergezicht in de toekomst wordt er niet
mooier op.
Debrief van Zinovjef Dat de
Labourregeering niet onmiddellijk na den
uitslag der verkiezingen aftrad, vond zijn
oorzaak hierin, dat men eerst wilde on
derzoeken of de brief van Zinovjef authen
tiek was of niet. Iets wat men eigenlijk
had moeten doen voordat de nota daar
over aan Rusland werd verzonden. Maar
dat is een vergissing geweest van de amb
tenaren van het Foreign Office. Van dat
onderzoek is evenwel niet zoo heel veel te
rechtgekomen, waarschijnlijk omdat het
onderzoek niet den gewenschten kant uit
wees. De Labours zouden n.l. gaarne gezien
hebben, dat de onderzoekingscommissie het
document tot een misleidende manoeuvre
van de conservatieven in de verkiezings
dagen zou hebben verklaard.
Nu kon de commissie slechts vaststel
len, dat de echtheid niet is komen vast te
staan, en dat het departement van buiten-
landsche zaken het origineel niet in han
den heeft gehad.
Als het Labourkabinet op deze uitspraak
heeft moeten wachten, had het evengoed
onmiddellijk kunnen aftreden.
Van Russische zijde is natuurlijk de
echtheid van dezen propaganda-brief ("in
een land, waarmode men zich zoo juist
door een verdrag verbonden heeft, om
geen propaganda te maken ten stelligste
ontleend. De Russen stelden voor oen
scheidsgerecht in te stellen. Waarvoor de
Engelschen feestelijk bedankten, omdat zij
liever dé bronnen en kanalen van hun tre-
heimen spionnage-dienst niet door ande
ren laten napluizen.
Dat de Russen en met name: Zinovjef
best tot het schrijven van den brief in
staat zijn, daaraan twijfel niemand. Want
-het gebeurt meer, dat de Russische regee
ring verdragen sluit en de 3e Internatio
nale die verdragen ijskoud schendt Zoo
genaamd weet de rechterhand niet wat de
linkerhand doet, doch liet zijn twee han
den op één buik.
Goolidge weer president.
Ook in Amerika heeft de rechterzijde een
succes behaald. De republikeinen (men ziet
het, wat hier links is, kan ergens anders
rechts zijn) hebben een kleine meerder
heid behaald in Senaat en Huis van Af
gevaardigden en de republikeinsche can-
didaten Coolidge (de zittende president)
en generaal Dawes (de bekende man van
het Dawes-plan) zijn gekozen resp. als
president en vice-president van de Veree^
nigde Slaton
hun komst onmiddellijk, want ook hij had
vroeger niet-georganiseerde werklieder
verzocht niet verder te werken. Doen op
dit oogenblik was de verhouding anders
Wat doe je daar? vroeg Tournabien
die aan den anderen kant van liet afge
kapte hout bleef staan.
Waarom heb je de vrienden losgelaat
ten? zei Lampière, met zijn witten kne
vel op een door het loopen rood opgebla
zen gezicht.
En hij bleef stilstaan een beetje links
van Tournabien. Houthakkers klommen
over het gekapt hout, dat hen hinderde
in hun weg, en omringden Gilbert. Doch
zij hielden zich op een afstand. Alleen
Supiat ging recht naar den houthakker
toe en zeide:
Wij komen je van je werk halen, je
begrijpt me. Gooi de bijl weg en ga mee.
Dan komen we morgén allen hier naar
toe, om samen dit we"rk af te maken.
Dat zullen wij zien, antwoordde Gil
bert, de hand een beetje lager op den steel
van zijn werktuig leggend.
Wie heeft je alleen aangenomen?
Meximieu. Hij was er meester over.
En ik om het aan te nemen.
Je weet, zei Supiat, dat zulk een aan
genomen hakwerk aan de gemeenschap
behoort. Iedereen, die wil, kan en mag er
aan deel nemen.
Ja, als de houthandelaar het ge-
kocht heeft. Doch als-de eigenaar meester
blijft, dan doet hij, wat hij wil. Dat is al
tijd zoo geweest.
("Wordt vervolgd.)
