-
Tweede Blad"
De Raad der gemeente Valkenswaard,
gehoord de beschuldiging tegen de beide
wethouders in zijn vergadering van Don
derdag 7 Aug. jl;
gezien de uitvoerige rapporten en con
clusies van de Commissie van onderzoek
in deze aangelegenheid, overwegende dat
op ondubbelzinnige wijze is komen vast
te staan dat de heeren Gijrath en Kanen
op hoogst bedenkelijke wijze met de bo
langen der gemeente omspringen;
Besluit: het vertrouwen in de beide ge
noemde wethouders voor goed op te zeg
gen; zoolang genoemde heeren zitting
hebben geen gelden meer te voteeren voor
welke uitgave ook; voorts den wethouders
in overweging te geven met geen enkel
voorstel hunnerzijds meer voor den dag
te komen; en hen te plaatsen voor wat
betreft hun financieel beheer onder een
voortdurend scherp toezicht.
Al de stukken en bescheiden op de on
derhavige kwesties betrekking hebbende
in handen van Ged. Staten van N.-Bra
bant te stellen met verzoek, zoodanige
maatregelen te treffen als zij noodig ach
ten, tenzij de wethouders binnen acht da
gen na heden uit zichzelf hun zetels be
schikbaar stellen.
De Personeelraad bij de Spocrv<regen.
Naar wij vernemen, zijn de hoofdbe
sturen van de vijf samenwerkende spoor
wegorganisaties inzake Jiet ontwerp-Per-
soneelraad niet tot overeenstemming kun
nen komen. Het hoofdbestuur van de Ne
derlandsche Vereeniging van spoor- en
tramwegpersoneel zal thans zijn eigen
ontwerp bij de directie der Nederlandsche
Spoorwegen indienen, welk ontwerp ook
steun vindt bij het hoofdbestuur van den
R.-K. bond van spoor- en tramwegperso
neel „St. Raphael". De hoofdbesturen van
den Bond van ambtenaren en den Neutra
len bond van spoorwegpersoneel, welke
zich met den inhoud, van dat ontwerp niet
kunnen vereenigen, zullen gezamenlijk of
ieder afzonderlijk een ontwerp bij de di
rectie indie»en.
De samenwerking op dit punt tusschen
dè vijf hoofdbesturen is dus als verbro
ken te beschouwen.
Een tweede telefoonkabel Enge'aruJ—
Nederland.
Wegens het drukke telefoonverkeer tus
schen Engeland en Nederland is er reeds
lang behoefte aan een tweeden kabel Er
zal nu, als het weer daarvoor gunstig is,
boden, (Vrijdag) worden begonnen met
het leggen van dezen tweeden kabel van
Domburg naar Engeland. De eerste kabel
is van Engeland naar Domburg, doch men
heeft het thans beter gevonden, te Dom
burg to beginnen.
De kabel bevindt zich aan boord van
het Engelsche stoomschip Fareway.
De onthulling van het standbeeld van
Koning Willem II.
Naar gemeld wordt, heeft de Koningin
i onthulling van het standbeeld van Ko
ng Willem II -thans definitief vastge
steld op Dinsdag 16 September.
nEmrzmEUu
KANTONGERECHT TE LEIDEN.
Voor openbare zitting komen op de rol
voor 00 zaken, voor niet openbaar 3 za
ken.
Th. W. v. N., broodbakker té W a r-
m o n d, is ten laste gelegd dat hij de ar
beidswet heeft overtreden, en wel door op
Zondag 20 Juli bakkersarbeid te verrich
ten, en te doen verrichten, bet laatste
door zijn dertienjarig zoontje.
Bekl. voert aan dat het de Zondag was
van de Kaagweek, en Zaterdags al het
brood was uitverkocht, zoodat hij, om
aaD de vraag naar brood te voldoen er
noode was toe overgegaan.
Dus met een liefdadig doel, merkt de
kantonrechter op.
De Ambtenaar, van het O. M. wil met
het aangevoerde rekening houden, doch
held. is al eens eerder veroordeelt. Spr.
keurde het bruut optreden van bekl. bij
het eonstateeren van het feit door den
vcrbaliseerenden ambtenaar ten sterkste
af, en eischt 2 geldboeten van f 6.
Bekl.'s rechtskundige raadsman, Mr.
Nord Thomson, kan zeker de eisch zeer
humaan noemen, doch voert aan, dat bekl.
twee feitén ten laste gelegd zijn. Wat
hemzelf betreft heeft zijn cliënt bekend,
doch het doen verrichten van bakkersar
beid acht pleiter onjuist, zeker althans, de
omschrijving van dien arbeid, zooals de
ze in de dagvaarding voorkomt. Ten op
zichte van dit jongmensch zou dan ook
een vrijspraak moeten volgen:
De kantonrechter zegt daarop niet veel
hoop te geven.
Wat bekl. zelf betreft meent pleiter een
zeer bijzonder geval hier te hebben; er
waren veel menschen en geen brood. Een
bijzonder geval. „Had hij niet gebakken,
dan zouden de menschen doodhongeren 1"
vult de kantonrechter aan
Ja! en dan zou hij voor misdrijf te
recht moeten staan, antwoordde pleiter,
zoodat z.i. er alle reden voor bestaat om
gebruik te maken van het recht bekl. niet
te straffen, wat pleiter een vonnis zou
noemen dat het rechtsgevoel zou bevredi
gen.
In de aangehouden leerplichtzaak van
W. v. R., te Leiden, werd nu als ge
tuige gehoord het schoolhoofd A. Herf-
kens, waarna f4 of 4 dagen werd ge-
eischfc.
In een zelfde zaak van G. de R. te L e i-
d e n wordt de schoolinspecleur J. Baak
als getuige gehoord. Deze heeft wel ver
lof gegeven aan de ouders om het kind
thuis te houden, doch niet zoolang als
zulks geschied is. Getuige behoefde over
't geval geen inlichtingen van het Kanton
gerecht, want hij had reeds gelezen, dat
hij als de groote meneer aangeduid was.
Eisch f 3 of 3 de.gen.
A. M. tapper te Leiden, heeft aan
een jongen beneden 16 jaren een dubbel-
maatje verkocht in een fleschje, wat hij
niet mocht deen.
Bekl.'s vader kwam nog al eens een
bittertje halen, en stuurde toen het jon
getje. Vader was niet best in orde en wil
de wat kruidenbitter.
Maar waarom gaf je dan jongen dan
zooveel, vraagt de kantonrechter.
Bekl. zegt, omdat hij een gulden bij
zich had, dacht ik; ik zal maar voor 80
oenten geven.
En waarom duwde gij dan de jongen
met bet fleschje de trap op toen de politie
kwam.
Ja! ik wist, dat ik het niet doen mocht,
want ik had eerst nog gekeken of ik po
litie zag.
Bekl.'s openhartige bekentenissen, brach
ten blijkbaar de ambtenaar tot den ma
tigen eisch van f 10 of 10 dagen, waar de
goedmoedige bekl. ook al weer niets op
tegen verklaarde te hebben.
H. G. Kr., koopman te Aalsmeer,
heeft varkens aar.gevoerd te Leiden met
vlekziekte.
Bekl. voert aan dat deze varkens van
den vorigen avond 9 uur onderweg zijn
geweest, en het in dien tijd kan opgeko
men zijn, wat getuige Sperma Weiland be
Hij had de dieren al verkocht toen het
pas opgemerkt werd door den kooper,
waarna het dier naar het slachthuis is ge
bracht en nog goedgekeurd.
Eisch f 10 of 10 dagen, wat bekl., onwe
tend de overtreding begaan hebbend, nogal
veel oordeelt.
W. v. R., veedrijver te Leiden, is ten
laste gelegd, een zwart-bonte stier ver
voerd te hebben, lijdend aan mondzeer.
Bekl. zegt niet te weten wie van drieën,
(elk had een dier) de bewuste stier ge
dreven had.
Maar je hebt er toch wel verstand van,
zegt de kantonrechter.
Dan was ik geen veedrijver, antwoordt
bekl.
De volgende week zal de portier van
het slachthuis gehoord worden.
W. H. v. d. L. bedrijfsleider aan een
zandsteenfahriek te Leiden is beklaagd
te lang te hebben laten werken, en wel
door 5 personen.
Bekl. heeft er nu verlof voor, doch
heeft het gedaan op verzoek der werklie
den, die door overwerken de feestdagen
van begin October willen inhalen.
Dit bevestigt getuige H. v. Duijl. Zij
wilden graag op 3 October weg, doch kun
nen het loon daardoor niet derven.
Eisch vijf geldboeten van f2.
UIT DE RADIO-WERELD.
Wal er vanavond te hooren is.
5.05 uur: SFR (Radio-Paris) 1780 M.
Fragment uit „Figaro's Hoch-
zeit".
5.20 5JVA (Cardiff) 350 M. Vocaal
en instrumentaal concert.
5.20 Brussel, 265 M. Concert
5.50 Berlijn, 430 en 500 M.' Con-
cert.
6.30 FL (Eiffeltoren) 2600 M. Cou-
eert.
7.55 5SC (Glasgow) 420 M. Voor
dracht over Mars, waarna
concert.
8.20 2LO (Londen) 365 M. Concert
en zang.
8.20 5IT (Birmingham) 475 M
concert.
8.20 5WA (Cardiff) 350 M. Con-
cert.
8.20 5NO (Newcastle) 400 II Con
cert.
8.20 2ZIJ (Manchester) 375 M
Concert, o.a. fragmenten uK
de werken van Tckaikowski.
8.35 Brussel, 265 M. Nieuws ec.
concert.
8.50 6BM (Bournemouth) 385 M.
Toonecluitvoering.
8.50 2BD (Aberdeen) 495 M. Co-
leridge-Taylor-avond; concert
en zang.
9.20 SFR (Radio-Paris) 1780 M.
Concert, o.a. Agnus Dei (We
ber), Sanctus (Beethoven), Ave
verum (Mozart)
9.20 Berlijn, 430 en 500 M Con
cert en voordracht.'
10.20 SFR (Radio-Paris) 1780 M.
Dansmuziek.
C. W. Sr., veehouder te N o o r d w ij k,
heeft in do bereidplaats van boter een
vaatje margarine voorhanden gehad van
10 kilogram.
Bekl. bekent, doch wist niet, dat het
niet mocht. Zijn zoon grossiert in boteren
had het voor aflevering in voorraad. Het
was niet open. Nu hij het weet, wil hij
het nooit meer op het erf hebben.
De Rijkszuivelinspecteur A. Geelhoed,
te Amsterdam, heeft het geconstateerd.
Het was echter niet naar aanleiding van
klachten oi.d.
Eisch f 10 of 5 dagen.
C. L., voeger te Leiden, heeft gewei
gerd aan den Ambtenaar van den R. v.
A. te Leiden inlichtingen te geven, bij
wien hij arbeid had verricht Bekl. zegt,
dat voeger een eigenaardig vak is en
voegers eigenaardige menschen zijn. Als
ze werk hebben zijn ze werkgevers en
geen werknemers. Hij haalt hew ijs-mate
riaal voor den dag, waaruit blijkt, dat hij
zelf voor materiaal zorgt, en zelf voor an
deren plakt.
De Raad van Arbeid met 7 Ambtena
ren, met een gezamenlijk salaris van
f 12.500, hebben nog nooit een onderzoek
insteld dan nu, nu hij protesteert.
Maar je had getuige Hoekstra toch wel
inlichtingen kunnen geven, zegt de kan
tonrechter. Dat behoef ik niet, zégt bekl.
De rechterlijke ambtenaren wil ik ze ge
ven, maar goen ambtenaren van den R.
v Arbeid. Eisch f 10 of 10 dagen.
Dat accepteer ik absoluut niet, zegt
bekl.
W. Fr. O., een jeugdig koopman te
Leiden, heeft bij de Haarlemmer-tract
een paar meisjes baldadig beet gepakt.
Volgens het 16-jarige meisje P Gulde-
mond had bekl. gezegd „meid hoore's",
maar zij moest er niets van hebben, en
teen had bij haar gegrepen en haar man
tel gescheurd, wat de 14-jarige H. J. Rui
tenbroek. als getuige gehoord, kon beves
tigen. Eisch f 5 boete.
Als hij weer roept, zog* de Kanfcnrcoh
ter, vertel hem dan maar dat zooiets f 5
kost.
F. H. Kuiper te K a t w ij k heeft to
lang laten werken, wat get. Langmuur en
Ouwehand, die deze arbeid verricht heb
ben, kunnen bevestigen.
Eisch 20 boeten van f2.
Dat lange werken in de kuiperij was
blijkbaar usance te Katwijk, want achter
eenvolgens kwamen P. de B; J Pr. en
KI. KI. voor hetzelfde feit naar voren.
Eisch tèeon de eerste 10 X f 2 of 10 X
1 dag. J. Pr. betrof het zijn niet in het
vak zijnde r.jons, oie de werkplaats op-
Vrijdag 22 Augustus 1924
EEN PAAR DAGEN IN BELGENLAND.
't Is er druk in al de aardige plaatsjes
der Ardennen en in de meeste hotels hoort
men slechts Nederlandsch spreken. Men
begint in 't Fransch, maar, zoodra men
kan, gaat men weder tot zijn moedertaal
ever.
Lindemans reisbureau zorgde voor een
uitstapje en overal kwamen zijn bons
goed te pas. Waar de hotels overvol zijn
boorden wij aan medereizigers dikwijls
zeggen ,,geen plaats" en als wij dan onze
tickets lieten zien was 't direct Kamer
No. 4 of 17 of zoo iets.
Van Namen naar Dinant gingen wij per
boot, een prachtige reis op de Maas, ze
venmaal in een sluis en dus telkenmale
gelegenheid om rond te zien. Bergen en
bosschen en landhuizen; eilandjes in de
Maas, om zoo mede naar buis te nemen,
met aardige landhuizen er op die elk in
een klein paradijs liggen; 't is in een
woord schitterend mooi. In Dinant is bij
na geen spoor meer te zien van de ver
woesting en tegenover de beroemde kerk
is een „Hotel des Postes" pas klaargeko
men, dat alle moderne comfort biedt..
In het stadje is veel .,Dinanderie" (ko
perwerk) te koop en veel „Coucq", een
soorfc taai taai, waar duizenden kilo's van
gemaakt worden. De citadel waar men
langs 408 treden op moet klauteren beeft
uitgebreide kerkhoven, waar vriend en
vijand, bijeenliggen, en daar alleen nog is
de berinnering aan de groote ellende van
den oorlog levendig. Ook de brug die
ieder wel van photo's kent, is pas aan een
begin van herstel. Maar voor de rest ne
men honderden nieuwe buizen de plaats
der ouden in. Van de 1400 waren er 1200
verwoest en een priester vertelde ons, dat
de kerk, niettegenstaande verschillende
pogingen» niet heeft willen branden, be
halve het dak boven de gewelven dat na-
.tuurlijk weder hersteld is. Een zeer groot
gekleurd venster beeft slechts ©en enkele
kogelgaatje gekregen en voor de rest is 't
©en oud kerkgebouw. Nu naar Rochefort
en daar naar de bercem.de grotten van
Rochefort en Han Sur Less©.
Om daar goed wat van te zien en „we
der uit te rusteru beeft men ©en dag noo
dig, want uren lang maar klimmen en da
len, en als een kudde door de gidsen
voortgedreven te worden is voor plezier,
maar heusch 't is werken.
Dan kan men te Rochefort nog vrij
rondwandelen door de gangen en bomvrije
kamers van het fort en de reusachtige
stukken beton beklimmen die uit en over
elkaar zijn gcvrorj.en en afdalen in het
gat, dat geslagen is door de ontploffing
der munitie-bergplaats waardooreen. ge
heel samenstel van ijzer en beton is opge
nomen en geworpen op ©en paar gangen
30 Meter verder, er onder begravend© al
len die daaf leefden. Alleen de comman
dant Victor Naessens, die het fort 19 da
gen lang verdedigde met ©en klein aantal
dapperen, is daaraan ontkomen. Gaat men
even terzijde dan staat men voor een
pi'achtige hardsteenen gedenknaald, waar
op 2 meer dan levensgroot©, soldatenfigu-
ren, die, beiden ©en krans houdende, wee
moedig nederzien op de overblijfselen van
het fort. Die pose is prachtig en alles bij
elkaar is daar een eenvoudig aangrijpend
monument dat de verschrikkingen van
den oorlog geheel tot zijn recht laat ko
men.
Daar, waarvan ieder Hollander destijds
gelezen heeft, van die eerste episode in
den oorlog, vergete men bij een bezoek
aan Luik niet een bezoek te brengen aan
bet beroemde fort Loncin.
Ziedaar je echte o o rlogsa andenke n. 15
Augustus gaat over een paar dagen in
heel België gevierd worden met parade eni
demonstratie en ook aa-n Loncin zullen
vele bezoeken worden gebracht. Vanaf
het plein St Lambert te Luik is bet een
half uurtje trammen door „Ans"" en Lon
cin en dan nog een half uurtje klimmen en
ziedaar het fort Loncin. Gelegen te mid-
FEUILLETON
HET GEHEID VAN DE LIFT
naar L. Grou.
Eenige geautoriseerde bewerking door
dr. BOONEN, Leuven.
23)
Voorzeker had hij het mooie meisje met
do groote, zachte oogen en het kleine
mondje van gansclier harte lief.Ter
wijl hij evenzeer vreesde de blonde dame
weer te zien, ze trok hem aan en schrikte
hem terzelfder tijd af: hij was razend
boos op haar, omdat ze hem' aldus in de
war bracht.
Toen hij aan het adres van Lucette vier
groote bladzijden had zwartgekrabbeld en
haar twintig maal, op twintig verschillen
de manieren had herhaald, dat hij ze tee-
der beminde en er trotsc'h op zou zijn,
haar zijn naam te schenken, voelde hij
zich sterker en kalmer, glimlachte min
achtend om zijn ingebeelde afgunst we
gens het bezoek der blonde dame aan Gras
cuit, nam zich vast voor deze voorbijgang-
eter te vergeten, waarvan hem ten slotte
aan het bestaan weinig gelegen was en
Wijdde zich uitsluitend aan zijn toebereid
selen voor de reis.
Maar toen hij zijn valies had toegegespt,
reisgids nagezien, en bemerkt dat er
yóór den volgenden morgen geen trein
ïneer ging, mompelde hij;
Eigenlijk gezogd, met het behendig
aan te leggen bad ik misschien door Gras-
cuit kunnen vernemen hoe „ze" heet.
den van uitgestrekt© korenvelden waar
de maai machines met 3 en 4 paarden er
voor, ratelen, verderop een kring van bos
schen is dit punt van machtige bekoring.
Hier tusschen in een paar gangen, naar
beneden en men komt in de overblijfselen
van bet beroemde fort Loncin. Aan den
ingang een bord waarop „Deze grond is
heilig" en naamplaten, waarop de namen
der 300 gesneuvelden, die hier hun graf
vonden en onder de overblijfselen der ge
weldig© beton en ijzerconstructies verplet
terd liggen.
BINNENLAND
DE AARTSBISSCHOP EN DE
KATHOLIEKE PERS.
De heer J. B. Vesters, voorzitter van de
R.-K. Journalistenvereeniging schrijft in
„Het Huisgezin";
Gisteren is de Aartsbisschop door en
namens geheel Katholiek Nederland ge
huldigd.
Er is geen corporatie of vereeniging,
geen goed of nuttig werk, geen stichting
of cougregatiea geen instelling of actie,
of zij heeft den Aaartsbisschop dank te
weten.
Ook de Nederlandsche R.-K. Journalis
tenvereeniging maakte haar opwachting.
Maar toen zij kwam, werden de rollen
verwisseld.
Tijd tot dank en huldiging werd haar
nauwelijks gelaten.
Do Aartsbisschop dankte en huldigde
haar, d.w.z. de katholieke pers.
Wat de Primaat van Nederland zei,
was niet maar een hoffelijkheidsformule,
liet was woord-uit-het-hart van een man,
die van de hoogte de dingen beziet, die
meer dan een menschenleeftijd klaar de
zaken beschouwt, die aan de ervaring van
den levenswijze het gezag verbindt van
den hoogstgeplaatste; die beter dan wie
ook uit de feiten conclusies trekt en kan
waardeeren: die gewoon is al het aard-
sche en menschelijke le beschouwen sub
specie aeternitatis.
Ik schat de katholieke pers hoog, zei de
Aartsbisschop, en ik wenschte wel, dat al
len haar beteekenis begrepen en beseften
Van wat gedurende mijn bestuur tot stand
kwam, is het grootste deel te danken aan
de Katholieke pers.
Meer nog dan de woorden zeiden de
toon, de blik, bet gebaar, de hartelijkheid
en de warmte, waarmee de Aartsbisschop,
hetgeen hij sprak, benadrukte.
De Primaat der Nederlandsche Kerk
provincie heeft geen heiligverklaring van
de katholieke pers uitgesproken noch be
doeld.
Mara hij heeft wel heel duidelijk en on
omwonden aan do pers de plaats aange
wezen, die haar in de orde der geestelij
ke, meer nog dan der stoffelijke dingen
toekomt, en van haar getuigd dat zij die
plaats met eere vervult.
Hoevelen zijn er nog onder ons, overi
gens voortreffelijk katholieken, die in
onz© katholieke gemeenschap veel en
juist weten te waardeeren: den arbeid van
den priester, het belang van 't katholiek
onderwijs, de beteekenis van 't vereeni-
gingsleven, maar die de waarde van de
pers ganschelijk onderschatten.
Haar werk van dag tot dag, haar voor
lichting, baar strijd tot afweer en op
bouw, haar katholieke beschavings- en
ontwikkelingsarbeid.
Zonder de katholieke pers zou het
woord van den priester en do vrucht van
het katholiek onderwijs ver-ijlen en ver
vliegen.
Ze-ker, de kathodieke pers doet niets
meer dan haar plicht en vervult haar
roeping, zooals de priester en de katho
lieke onderwijzer den hunne doen, maar
de katholieke gemeenschap moge uit het
woord van den Aartsbisschop leeren, dat
zij. uit laksheid en onnadenkendheid vaak
te kort schiet en dat zij, aan de katholie
ke pers steun onthoudend, een barer bes
te en sterkste geestelijke wapenen onge
bruikt laat
Het bestuur der gemeente Valkenswaard.
Motie van wantrouwen tegen
twee wethouders.
Gistermiddag heeft de gemeenteraad
van Valkenswaard met algemeen© stem
men de volgende motie aangenomen:
XIII.
Derde verschijning en ontknooping!
Lekkertjes gezeten in een eersle-klasse-
coupé, doorlas Tortor an de dagbladen. Met
een zeer gegrondeh trots, glimlachte hij
bij bet lezen der zinnen van zijn collega's,
zooals de volgende: „Mijnheer Alfred Tor-
toran, de jonge en schitterende reporter, is
van meening dat.De zaak van den
geheimzinnigen lift had hem bepaald on
der de vooraanstaande persoonlijkheden
der perswereld gerangschikt.
Hij vergeleek zijn tegenwoordigen toe
stand bij het kommervol bestaan, zonder
hoop op toekomst, dat hij vóór eenige da
gen sleet.
De hoofdzaak was den weg te vinden,
dacht hij, en nu geloof ik er toe gekomen
t9 zijn'
Daar 'hij een dwaas noch een ondank
bare was, liet hij het toeval recht weder
varen, dat gemaakt had, dat Lucette 'heel
nauw ahn de geheimzinnige zaak was ver
bonden, en het jonge meisje zelf, dat hem
spontaan allea had medegedeeld wat ze
wist.
Zonder dien samenloop van omstandig
heden, ware hij voorzeker vanaf het begin
mislukt en had hij nooit de gaven, die hij
in werkelijkheid bezat en van hem een uit
muntend reporter maakten, kunnen aan
wenden.
Daarom voegde zich bij zijn liefde voor
Lucette, een aandeel erkentelijkheid.
—Lieve kleine, zeide hij teeder, Mar
ben ik alles verschuldigd!
Dan, moe van het lezen, keek hij door
het portier. 1
Het landschap wekte heelemaal geen be
wondering in hem op. Daarna nam hij zijn
reisgezellen in oogenschouw: een vrouw
van gezetten ouderdom, die zachtjes dom
melde; een uiterst elegant jongmensch, die
zeer bekommerd scheen de smettelooze
vouw van zijn broek niet in opspraak te
brengen; twee officieren der Cavalerie, die
met elkaar spraken over dienst, paarden
en bevordering
Tegenover Tortoran was een plaats ledig
Een bordje, dat aan het net was vast ge
haakt, duidde aan dat zo vanaf Chalons
voorbehouden was. Werktuigelijk las de
jongeling don naam van den reiziger, die
er opgeschreven was: „Mevrouw Olga Ba
ranoff *En hij vermaakte zich bij
voorbaat te radeu wio deze dame Olga
Baranoff zou zijn.
Dat was een spelletje waaraan hij zich
graag overleverde, wanneer hij iemand
voor de eerste maal moest zien.
Hij stelde ze zichzelf vóór onder de ge
daante van een zwaarlijvige en kortade
mige veertigjarige, verschrikkelijk gegri
meerd, hevig geparfumeerd eu met juwee-
len overladen.
Ze zou gevolgd worden door een knecht,
die eerbiedig een valiesje uit kostbaar le
der draagt. Misschien beeft ze in haar mof
een klein wit hondje met lachende oogjes
en een zwart snuitje.
Zo zou graag een gesprek aanknoopen
en met een vreemden tongval spreken, ter
wijl zo de woorden koddig misvormt en
him zin soms verdraait. Ze zou geurige si
garetten rooken en een roman van Tolstoï
lezen.
Na voor zichzelf dat grillig portret ver
zonnen te hebben, dacht Tortoran:
En laten we nu maar wachten Er 1
blijft me niets meer dan vast te stellen,
dat ik me eens te meer heb vergist, wan
neer ik bij voorbeeld een oude uitgemer
gelde dame in de rouw zal zieu opstappen
Ondertusschen stopt© de trein.
De beambten liepen met wilde gebaren
langs den trein heen en weer terwijl ze uit
al hun macht riepen: „Chatons!Cha-
tonslalsof ze er zich over verheug
den aan do reizigers te kimnen toonen, dat
ze iets te doen hadden.
Tortoran bespiedde door het portier de
komst van mevrouw Baranoff.
Plotseling werd hem de keel van angst
toegeknepen.
De „blonde dame" bevond zich vóór hem
•blijmoedig en glimlachend. In de band
hield ze een valiesje. Een beambte, aan
wien ze een bewijsbriefje had getoond, had
haar de coupé van Tortoran aangewezen.
Op de treeplank gestegen, beproefde ze de
kruk om te draaien, en haar fijn en kat
achtig gelaa/t was slechts eenige centime
ters van dat van den jongeling verwijderd
De eerste beweging van dezen» was zich
achteyuit te werpen. De tweede, die beter
hij de grondbeginselen ^van een goede op
voeding paste, was de reizigster te helpen
bet portier te openen en in bet rijtuig te
stappen.
Hij rilde, toen bet kleine met een hand
schoen bedekte knuistje zich tusschen zijn
vingers legde en een zeer zachte stem, die
den spottenden blik matigde, hem lieflijk
bedankte. i
Maar de nieuwaangekomene keerde hem
plotseling den rug toe om het opschrift na
te zien dat haar plaats aanduidde en haar
valies in het net neer te leggon.
En Alfred Tortoran bleef verstomd door
deze onverwachte gebeurtenis, terwijl hij
Olga Baranoff met de „blonde dame" ver
gel eek?
Eindelijk zette de jonge vrouw zich neer
Uit haar reistasch had ze een boek geno
men, dat zo onoplettend doorbladerde.
Werktuiglijk bekeek Alfred den titel, en
toen hij zag, dat het Anna Karénin© war,
kon hij een lach niet onderdrukken en
dacht:
Precies! slecht- wat Tolstoï aangaat
had ik me niet vergist 1
Deze vroolijkheid ontging Olga niet, die
op haar beurt lachte, terwijl ze haar ver
blindende kleine puntige tanden liet zien,
tanden die gemaakt waren om le bijten en
te verscheuren, maar waarvan Alfred
slechts de wonderlijke witheid zag.
Dan, terwijl ze haar boek nevens haar
legde, sprak de blonde dame:
Erken, mijnheer, dat we geboren wer
den om elkaar te ontmoeten!
—Wees er van overtuigd, mevrouw, ant
woordde Alfred levendig, dat ik me er zeer
gelukkig om acht
Een korte pauze volgde op deze weder-»
zijdsche begroeting.
Alfred voelde dat hij zich belachelijk
zou aanstellen met deze stilte te laten aan
houden en van den anderen kant, indien
hij niet dadelijk van de gelegenheid ge
bruik maakte zou het moeilijk zijn het ge
sprek met zijn reisgezellin later te herne
men.
