HET STERVENDE LAND.
scheid. Tn do vprtc bemerkte ik ëen boot-,
die gauw naderbij kwam. Dat was dei af-
haalboofc no. I van Vlissingen. Daar heb ik
naar geroepen en geweeuwd (gezwaaid).
Gillis de Nooyer was de eenige- die nog op
dp schuit lag. Ik had Vogel voorbij zien
drijven teen ik nog in den mast zat. De
afhaalboot nc. I van het Loodswezen zag
me drijven en gaf een signaal. Dat was.de
redding voor mij. Er werd eerst een red
dingboei uitgeworpen, maar die kon ik niet
grie.pen. Wel een lang touw. Ik deed het
rond me polsen en zoo werd ik binnen
boord getrokken. Mn redding was gebeurd
40 minuten lang had ik in het water gele
gen. Ik werd naar beneden gedragen en
heb dus van Gillis, die zich ook aan het
vaartuig vastgeklampt had, niets meer ge
zien. Hij moet tijdens de pogingen der red
dingboot e.r van afgeslagen zijn en zoo ver
dronken. Aan boord had ik een goede ont
vangst. Ik kreeg droge kleeren. Toen ik
beter begon te denken, riep ik: „Nu m'n
vader redden"maar die was al lang
verdronken. Ze hebben me te kooi gebracht
in een hut. De kapitein vroeg of ik nog
iets woud, maar ik had natuurlijk nergens
trek in.
Zoo kwamen we' in Vlissingen en ik stond
op de kaai en zocht naar m'n familie. Het
eerst zag ik m'n zuster en dan m'n moeder,
want die woont- ook in Vlissingen. „Waar is
vader, waar is vader?" gilde moeder. „Al
les is verloren", meer kon ik niet zeggen.
Barkdébacle ie Deventer.
De rechtbank te Zutphen heeft het fail
lissement uitgesproken van de effecten- en
kassiersfirma J. Brinkman to Deventer. De
curator, mr. Resius, heeft bij het eerste
onderzoek ten. kantore zoo goed als geen
adviezen, noch in geld noch in fondsen
aangetroffen. De eerste indruk is dan ook
dat alles verdwenen is. Op het gebouw rust
een hypotheek van £23.000.
Gistermorgen was een verhuisinrichting
uit Den Kaag bezig de meubelen uit het
gebouw te halen. De curator heeft deze
verhuizing onmiddellijk laten stopzetlenen
op de meubelen beslag laten leggen. Het
is intusschen nog twijfelachtig of zij wel
eigendom van den heer B. zijn.
Voor zoover kan worden nagegaan, is
de safe-inrichting ongeschonden.
Tegen den heer Brinkman is een 1 :v:l
tot aabouding uitgevaardigd.
fr.braak.
Gisternacht is er ingebroken in l.e;. ma
gazijn van de N.V. Handel-Mij. v.h. R. e.n
v. d. K. aan de Lange Pannckoekstraat
te Rotterdam. De dieven zijn door een dak
venster binnengekomen en hebben zich
van den zolder langs de magazijnen naar
het kantoor op den beganea grond bege
ven. Daar scheurden ze de brandkast open.
Men vermist een bedrag aan geld van
f 650, een obligatie 4Vi pet. Ned. Werke
lijke Schuld ad f 1000, dat reed-s was uit
geloot en dus direct verzilverbaar is, als
mede vijf losse coupons ad f 22.50 en een
coupon der G'A pet. Japansche lee-ning ad
f 1000 dollars, welke coupon 31 1;4 dollar
waard is. De indringers hebben het pand
aan den achterkant verlaten.
Eïj lïnadjewfc en ooft hij IVSuggenheten gesfi he" anvjeijuen
niet PURQL dadeüjk venlichting. Bij era Drogisten.
Emteeil. Herrekten
Qversfrccroifigsn in Brifsch-lndië.
Gr o o t e schade en t a 1 r i j k e-
slachtoffers.
De aanhoudende regens hebben over-
stroomingen ten gevolge gehad in de sta
ten Travankar en Cochin (Madras).Tevens
werd ernstige schade aangericht aan de
spoorwegen, gebouwen, den oogst en den
veestapel. Naar verluidt, zouden 110 per
sonen om het leven gekomen zijn.
De massa-mccrder,aar ie Har.nover.
Het aantal slachtoffers
dagelij ks s tij gen d e.
Het aantal slachtoffer van Haarmann
blijkt iederen dag groofer te zijn dan men
aanvankelijk meende en langzamerhand
bekent hij ook zelf in meer gevallen de
hand te hebben gehad. De politie te Hann
over heeft tot heden niet minder dan vijf
honderd opgaven van vermissingen ont
vangen, welke men alle in verband met de
zaak-Haarmann brengt.
Een waterhoos in Sleeswijk.
Het dorp Jels in Sleeswijk is door een
enormen waterhoos geteisterd. De daken
werden van eenige huizen totaal afgerukt,
en door de lucht geslingerd. Een draaimo
len, die op het dorpspleip stond, werd op
genomen en op een boerenhuis neergewor
pen. Het huis stortte met groot-geraas in.'
Er is veel vee verloren gegaan. Mensehen-
levens zijn niet te betreuren.
Bergongeluk.
Twee pas gehuwde echtelieden, zekere
dr. Braun en zijn vrouw, afkomstig uit
Weenen, hadden, zonder gids een beklim
ming van den Matterhorn ondernomen.
's Nachts om drie uur uit één der berg
hutten vertrokken, poogden zij den top
(1-1.775 voet) te bereiken, waar ze geen uit
weg meer wisten.
Zij begonnen om hulp te schreeuwen en
een groep toeristen, onder leiding van twe,e
gidsen, kwam te hunner redding aansnel
len, hen toeroepende, zich niet te bewegen.
Het volgende oogenblilc echter zag men
het echtpaar in een ravijn storten. Beiden
werden later als lijken geborgen.
De moord op den milüonnairszoon Franks.
Richard Loeb en Nathan Leopold, de
twee Amerikaansche millionnaïrszoons, die
beschuldigd worden van de ontvoering van
en moord op de.n 13-jarigen Robert Franks
eveneens een kind van een millionnair, heb
ben thans plotseling door middel van hun
rechtsgeleerden raadsman hun misdaad be
kend en een beroep gedaan op de, clemen
tie van do rechtbank.
Deze wending in de zaak was een volko
men verrassing voor het- openbaar minis
terie dat bij zijn aanklacht had reke
ning gehouden met het reeds geopperd ver
weer. dat de jonge misdadigers ontoereken
baar zouden zijn en daarmee is dan
ook de geheele procedure omvergeworpen.
Thans rest. nog slechts af te wachten of de
beide jonge menschen voor bun dubbel mis
drijf ter dood cf tot- levenslange gevange
nisstraf zullen worden veroordeeld.
Dn laatste der Boschjssmarmen.
Naar de ..Daily Mail" uit jvaapst.::'! ver
neemt. is aldaar dezer dagen overleden de
Zuid-A f rika a nsche Bosehiesman, Syria, die
den respectabelen leeftijd van 139 jaar
had bereikt.
In Mei jl. wilde hij naar E'iaelar.d gr an,
ten einde den koning en de Bviische ri'ks-
tentoonstelling te bezoeken, doch de po-
litie-autoriteiten weigerden hem de ncodrie.
toestemming daartoe te verleenen.
Naar men meent, wc-rd Syria ongeveer
geboren in het jaar 1795. toen de Kaap
kolonie door de Engelsehen werd veroverd.
Gedurende den Boeren-oorlng was hij naar-'
denoppasse.r bij president- Krvger, Naar
gezegd wordt, was hij'de laatste der ras
zuivere Bosehjesmannén, die in holen pleeg
den te leven.
§F©ü¥
ATHLETIEK.
Vcldlerp ts Neerthvijk.
De door de N.A.l". uitgeschreven veld
loop om don-van Ötirum-beker te Nnord-
wijk zal definitief plaats lichten op Zon
dag 17 Aug. a.s. Kr t parcours is pl.' 4 K.
M. lang.
DE VIlie OLYMPIADE.
Een oerdeel van Paulen ever cl3 ath (click.
De bekwame looper A. Paulcn heeft
in do Sport een artikel geschreven over
de Nederlandsche prestaties te Parijs. "Wij
ontleenên er het volgende aan.
Komen we tot liet technische gedeelte
van de voorbereiding, dan merken wc in
de eerste plaats op, dat Hjertberg hier
enorm veel goed gedaan heeft. Veel ver
anderd heeft en veel goed veranderd heeft
Reeds in Maart begon de eigenlijke trai
ning te Amsterdam en Den Haag. Onze
gro.ote handicap was het gebrek aan goe
de banen. Ik geloof niet, dat er één land
in Parijs is uitgekomen, dnt niet de be
schikking had over betere banen dan wij.
De baan in Amsterdam werd langzamer
hand zoo hard als een kei, die in Den
Haag werd pas goed toen we naar Parijs
gingen. Niettemin werd cr 5 maal per
week stug geoefend en het resultaat, dat
is niet te ontkennen, is een ploeg athleten,
die in het buitenland een zeer behoorlijke
prestatie kali leveren.
Veel nieuwe gezichten werden niet op
gemerkt. Meest allo athleten hadden in
binnen- of buitenland bun sporen ver
diend. Peters, Kamerbeek, Belten en Wim
Kat, de Boer, Lamp en v. d. Berge, die het
vorige jaar tot do zeer middelmatigen be
hoorden, zijn door deze training aanmer
kelijk naar voren gekomen Speciaal Bol-
ten', Lam en Kat een pluim vcor bun door
zettingsvermogen. De Rotterdammer v. d.
Berge beeft ziehzelvo overtroffen en is
behalve een onzer beste sprinters een uit
stekende estafette-looper gebleken.
"Wat betreft de ouderen, ik kan met de
opmerking volstaan-, dat ze zich allen bo
ven bun tot nog toe bereikten vorm heb
ben welen te verheffen. Broos, de Vries, v.
Kampen zijn krachten, waarmede iedere
vreemde sprinter geducht rekening zal
moeten houden. Van Rappard wat meer
Ausdauer en bij plaatst zich tusschen de
gi-oolen op de 400 M. horden. Wist bij niet
tegen den Amerikaan Taylor tot do 7e
horde de leiding ie behouden?
Harry de Keyzer, ook bij heeft zich
kranig gehouden. Na de eerste 5 afdeelin-
gen was bij no. 16. doch (oen bij met een
discusworp wan 38.41 M. (n.b. de verste
van alle tien kampers 0 en een polshoog
sprong van 3 50 M. gojijk met Osborn, de
winnaar, zichzelf overtrof, plaatste hij
zich op 't einde als no. 10, hetgeen zeer
honorable is.
Bij Menso en Spel spoelden zenuwen
oen hoofdrol, evenals bij mezelf op de 800
Meter.
Ten slotte Zeegers. Ook hij heeft zich
uitstekend verdedigd. Z'n tijd op de 1500
M-, pl.in. 4 m. 20 s. moge zeer middelma
tig zijn, men vergete niet, dat in zoo'n
serie de grooten liet tempo zeer langzaam
houden om daarna tegen liet einde in een
snellen spurt te beslis;en. Zeegers kon te
gen dozen spurt niet op, doch hij heeft
zich uitstekend verdedigd. Met hem komen
ave ook meteen aan de fout, die begaan is
bij de voorbereiding, n.l. bet wedstrijd-
vei bod.
De cp-zet is goed: geen wedstrijden, geen
risico van crashes en spiersclieuringen,
geen sensatie voor de lijd daar is. Doch
daartegenover geen routine: een gevoel
van: je moet je op je gemak voelen.
Verder hebben we, bijv. voor de 800 M.
mer.sriiea to 'weinig onzen afstand goloo-
pen. Het was 000, 1000 M. enz, maar-pre
cies die 800 M., tijden maken, kijken wat
in je zit en dat er eens uithalen, met oen
paar dagen rust toch is de vermoeidheid
cr weer uit, dat hebben we niet mogen
doen. Er is van verschillende kanten over
gedacht. Broos,-de Vries, Zeegers en an
deren veelden het zooals ik het voel, maai
er is niet gesputterd; we hebben ons bij
de bepaling neergelegd, omdat er vóór al
les eenheid moest zijn. En die eenheid is
cr geweest, doch ik durf hier te verklaren,
dat m'n échec pp de 800 M. niet geleden
zou zijn, indien ik van te voren mezelf
door lniitenlandsche wedstrijden had mo
gen inleven in het internationale gezel
schap; -dat ik me nu, na de Olympiade op
m'n hoogtepunt gevoel en dr' ik dit nog
'hoop te kunnen tooncn.
Zeegers, ook hij heeft hieronbr cr le
den. Men is gevallen over z'n weinige fight
ing spirti. Geen wonder,'dat deed hij hier
in Nederland ook niet op. Daarvoor moest
hem in andere landen het vuur eens wat
nader aan de schenen gelegd worden. "Wat
liep do Vries niet schitterend in de laat
ste estafette, waarmee we den 3en prijs
wonnen. Wat zei hij na afloop'?: .,Nu voel
ik me pas volkomen in conditie.^
Het blijkt dus wel voldoende, dat deze
conditie bij enkelen onzer te laat is geko
men. La.en we hiervoor bij een volgende
gelegenheid waken.
UIT OE FEF.S
EEN LES UIT ITALlë.
De -Standaard geeft- de volgende
behartigenswaardige les uit Italië:
„Wat thans in Italië voorvalt, is zeer
leerrijk en verdient volle opmerkzaamheid
ook in die andere landen, waar mc-n van
dictatuur cf contra-revolutionaire actie, nog
heil verwacht voor de oplossing der groot-
politieke en parlementaire problemen.
Er is nu al een maand voorbijgegaan.' da'
de geweldige crisis in het- Fascisme
brak, cn nog altoos beeft Mussolini geer
uitweg gevonden uit den vicieuzen cirkel'
waarin hij met zijn avontuurlijke politici
was geraakt. Ligt de conclusie nie.fc voorde
hand, dat- hij geen raad meer weet en
zaak ginds hopeloos is vastgeloopen
slechts twee jaren regeerens? En er orl
op een Fascistische heerschappij van nr<"
schien wel een halve eeuw gerekend.
Ontegenzeglijk was de Italiaanscho die
tator een man van kracht en moed, die d(
koe bij de horens dorst vatten. Veel on
deugdelijks heeft hij opgeruimd, veel dat
rot was, weggesmeten. De natie, is hem gree
ten dank verschuldigd, dat- hij haar traag
heicl wist te overwinnen en haar tot nieu.
wen arbeid te prikkelen. Maar het funda
ment waarop hij bouwde, deugde niet. Zijp.
politiek rustte niet op den rotsgrond van
vaste beginselen, die wortelen in de ]e.
vensovertuiging des volks; zij was gegrond
op het drijfzand der wisselende opinion
van den dag, en haar ineenstorting Was
zeker, zoo^ra de volksgunst ook maar evéii
'kenterde.
Men had in wijden kring eerst- zooveel
van dezen dictator verwacht. Een groote
groep van wie hem toejubelde.il, hoopte
stilte, dat voortgaande evolutie hem z
brengen waar hij wezen moest. Wellicht
zou hij, na van socialist, communist, syn
dicalist, in e.en nationaal-Fascist, te zijn
veranderd, de groote en sterke parlemen
taire leider worden van een Kabinet, dat
alle gezonde en stabiele elementen van het,
land omvatte, 't Heeft niet, zoo mogen, zijn.
Voor hij het laatste en veilige station be
reikte. was Mussolini's trein gederailleerd,
en nu ziet deze krachtmensch blijkbaar
gee.n kans meer cm den wcr" in l:et spoor
te krijgen
Het ItaT?-aüs:^" -
een dictatuur, die alle vrije lever.suitting
smoorde en in tyranniek geweld verliep.
Wat er nu verder gebeuren zal. is voors
hands van minder belang. Niemand wenscht
een parlementair wanbeleid terug, als aan
den vooravond van den 'Fascistische.!,
triomf bestond. Dat- is voorgoed veroor
deeld; maar hoe dan een sterk gouverne
ment te verkrijgen, dat tot- kloeke hervor
mingsactie in staat is e.n Communisten ei.
Fascisten beiden er onder houdt?
Misschien wordt nu een uitweg gezocht
in nic-uwe verkiezingen; wat echter geen!
zins zekerheid biedt voor een doeltreffeiv
de oplossing der gevaarlijke crisis waarij
Italië verkeert. Doch hoe het verder loope,
de dictatuur is nu veroordeeld, en het voor
beeld van Italië heeft- opnieuw getoond,
dat- revolutie noch contra-revolutie kunnen
stand houden onder een volk, dat prils stel1,
cn d° handhaving z:'jn?-r constitutioneel»
ByRGERLBJKE ST&iO
VOORSCHOTEN.
Geboren: Lammert, zc-on van
Segaar en C. H. Verhaar Rijkje Alida,
dochter van Jac. Kooien en G. Plu "Wil
helmus Adrianus, zoen van A. M. van. de;
Ivrcgt en F. M. Zonderop Marie Antho»
hia, -Tc*.*!:- A. w cn T. C'.
G.-'c e 3. 51
FAILLISSEMENTEN
Uitgesproken:
Coöperatieve Vereeniging Productieve
Associatie Sigarenfabriek De Volharding
te Beverwijk; cui\: mr. "W. A. -J. Storten
beker.
J. H. van Schic, vcil.and.-kar te Heem
stede; eur. mr. G. J. Veenhoyen.
N. Henneman. koopman te Heemskerk;
cur. mr. G. E. Mellema.
W. Bosch, landbouwer te H a-ar lem
mer meer; cur. mr, L_ U. RengvrU Hon
Siccama.
I. I-I. Gerritsen, sigarenfabrikant 'e
Beverwijk; eur. mr. P. Donker te Bever
wijk.
G. J. Bos, sigarenfabrikant te Bever
wijk; eur. als boven.
Nederl. Coöp. Hanze Inkoop-VerecniginT
Smedenbelang te Tilburg; cur. mr. G. J-
M. Kolfschoten Den Bosch.
Êooï. éen ïn het belijden vsn de waaracb-
tige tegenwoordigheid van Jesus in het H.
Sacrament, één in het jubelen voor den
God onzer tabernakelen, éen in het danken
voor het grootste der wonderen van Jesus,
zooals de H. Thomas van Aquincn zegt:
voor de grootste aller weldaden, door Jesus
ons geschonken.
In die eenheid van ons gloof en enze ge
voelens vangen wij, onder Jesus', onder de bc
scheming ran de allerzaligste Maagd en
Moeder Gods Maria, onder bijzonderen zeg
gen van onzen H. Vader Pius XI dit Eucha.
ristiseh Congres aan. Het moge gedijen
tot- eer en glorie van het Alierh. Sacrament,
tot uitbundigen dank e.n innige erkente
lijkheid aan het Eucharistisch Hart- van
O. H. J. C., tot- eerherstel van zooveel mis
kenningen en beleedigingen Hem aange
daan in de grootste uiting zijner liefde en
tot heil en zaligheid van ons aller zielen!
OeEEietigds Betichten
De ramp op de Schelde.
Het relaas van den eenigen
geredde.
Cornelis Meerman, de zoon van schip
per A. Meerman van de „Arnemuiden 27",
is, we hebben het gemeld, de eenige ge
redde van de vier omgeslagen visschers-
scheepjes, die te zamen met 16 koppen
bemand waren.
We hebben hem heden, verhaalt de „Tel."
gesproken en wat hij ons vertelde, in' zijn
visschersdialeet, zijn verhaal van den
Btorm, laten we hier volgen zooals hij het
ons deed:
„Wc waren "uitgevaren Vrijdagochtend
ongeveer kwart- voor vier, met goed weer.
Om 6 uur was het nog doodstil, alleen dik,
emcordik. De wind was zuidelijk, maar
liep later doer het Westen naar he.t Noor
den en N.N.W. We hadden alle netten uit
gegooid. Toen kwam er wind opzetten. Ik
zei toen: „Vader, ik zou de vlieger maor
weghaleWe hebben echter nog een
poosje gewacht, of de wind nog over zou
gaan. „Zou je. de reep nie bie 't roer ne
men", maar vader zei: Zou het niet gaon
zooWe hebben gehaald, der was een
dotje garnalen in. Daarop hebben we do
zeilen ingehaald. Het was ongeveer half
zeven en daar kwam ineens een geweldige
6torni opzetten. M'n vader is naar achter
op gegaan. Er kwam toen een groote zee
aanrollen, een tweede, een derdeM'n
vader was nog achterop: „Vader, bluuf
daor (blijf daar)," roep ik naar achter. De.
schuit vloog naar de andere zij. en daar la
gen we alle vier in het water. We probeer
den om den mast te pakken te krijgen, om
dat. de schuit aan het- zinken ging. Gilles
de Nooyer gooide al zijn kleeren af, ook
z'n laarzen en klom boven mij in den mast.
(Willem Vogel-pakte aan m'n laarzen beet.
IM'n vader en Gillis zaten later boven op
de schuit.
Ik was op den mast geklommen. En al
lied kwamen er maar groote golven aan-
rolleToen zag ik een doode langs me
drieve. .,Noe is het mien beurt", dacht ik.
Kees, kom bier, kom hier, hoorde ik m'n
vader roepen. „Vader, ik kan niet", was
al wat ik bon antwoorden. Ik wou het
zwerd griepen. maar dat- was al los. Het
zwaard kantelde en zoo lag ik er onder. Ik
kwam echter gelukkig nog boven en heb
bet garen touw gepakt. Een groote zee
kwam aanrolle en ik werd van- de schuit
afgeslagen. 15 meter aan 'lijzij kwam ik
weer boven. Alles zag ik rond me drieve.
M'n eenigste gedachte was om maar ie.ts
te pakken te krijgen. Het eerste zag ik
vischbennen, maar daar had ik niks aan,
m'n lange laarzen, m'n loeren vel, die hoog
opgebonden zaten en een broek, die dicht-
geregen zat en m'n mes,zat er onder m'n
broek, dus daar kon ik niet bij om alles
af te snijden. Ik had het geluk cm een bui-
tenhellingplank beet te. griepen en heb die
tusschen de beenen genomen en later nog
een stuk hout voor m'n borst. Een oogen-
jlikje later gooide me een groote golf
we e.r over den kop en lag ik onderstbbven in
bet water. Het gelukte me weer om te
'draaien. De korfstokrufel kreeg ik weer te
pakken en toen weer een plank voor de
borst, e.n zoo bleef ik verder alles afwach
ten. Na eenigen tijd zag ik de Vliss. 7 z'n
netten ophalen. Ook de Arm. 23 is gepas
seerd. Hierop zaten alle vier buiten op het
zwaard en gaven elkaar de hand als af
FEUILLETON
'4-2)
En onmiddellijk trok. hij zijn jas uit en
■wierp deze over de schouders en de borst
van zijn zoon, hem met een deken
■warmpjes toedekkende; hij verliet zijn
schuitje cn stiet het ander, dat Mathurin
droeg, buiten het weiland. Nog leefde in
den pachter een beetje hoop en dat gaf
sterkte aan zijn oude armen. Er moest
bulp gevonden worden. Hij zocht naar een
vast punt om zich te oriënteeren en keek
of nergens licht uit een der hoeven flik
kerde. Rechts pinkte een lichtje. Het
bootje dreef sneller. De gracht volgend na
derde het schuitje het licht en de hoer kon
dc omlijsting van de boerderij ,,La Seu
lière" zien. Men waakte er. Gelach, ge
zang en harmonica-klanken kwamen van
daar en stierven over de vlakte weg.
De pachter snelde vooruit zoo hard hij
kon, doch de grooto schaduw van het
lichaam van Martliurin verroerde geen vin
en stemde hem uiterst droevig:'„Mijn kind
is dood".
Op vijfhonderd meter van daar en aan
den anderen kant van het kanaal wist hij
dat er een andere hoeve lag. Hij spoedde
er zich heen. Dit was de hoeve van zijn
vrien'd Massonneau. En vlug wierp hij
een ketting van zijn schuitje om een wilg,
stapte uit en liep naar. de poort:
Massonneau, Massonneau! Te hulp!
Spoedig was er meer licht op de hoeve
Stemmen en kreten van mannen, vrouwen
en kinderen, en gebeden deden zich hoo-
renGeheel het huis, dat nog pas sliep,
was op de been en in een oogwenk bij den
oever. Massonneau wilde Mathurin op
zijn erf brengen en een geneesheer laten
halen, doch Toussaint Lumineau, die op
nieuw het lichaam van zijn zoon betastte
en bevoelde, antwoordde:
Neen, mijn vriend. Gedaan is -het lij
den. Hij is dood.ik zal hem naar
Fromentière brengen.
Dan zei de boer Massonneau tot zijn
zonen, die achter hem tegen elkaar aan
leunden
Jongens, gaat onze groote schuit ha
len!
Zij verdwenen in de duisternis en kwa
men terug me-t de groote boot, die lag in
een weide dicht bij Seulière, waar ze de
menschen in 't voorbijgaan verwittigden.
Het" was ongeveer tien uur in den
avond, toen het lijk van Mathurin Lumi
neau eerbiedig op wat stroo in de groote
schuit gelegd werd. Moeder Massonneau
legde eenwit laken over den doode met
een kruisbeeld op zijn borst. Toussaint
Lumineau zette zich neder aan den kant
waar het hoofd van zijn zoon lag. Voorop
namen plaats de twee zonen van Masson
neau. Twee lantarns verlichtten het bootje
dat zich op weg naar Fromenilère begaf
onder het gesteun en geklaag van de ge-
buren, die dan eenige gebeden luidop zeg
den op den oever. Het bootje ging lang
zaam over het kanaal. De wind joeg de ne
vels van Ie Marais op.
Toen de schuit of eenigen afstand van
Seulière was:
Zij zijn duur! zei een stem. Ik hoor
de roeiriemen en ik zie do lichten.
De deuren van twee verlichtte kamers
gingen open; een bleek e schijn liet de
hoeve met de omringende hoornen zien.
En al de wakers van Gauvrit, jonge jon
gens en meisjes, in lange processie, stap
ten tot bij den boer, om het ongeluk, dat
voorbijging, te begroeten. Geheel in ver
warring. de eeno in feestklecdij, de ander
in het slijk neergeknield, hun voorschoo-
ten en hoeden wapperend in den wind,
zagen zij stil eerbiedig op naar het witte
laken, dat het lijk verborg van den doode,
en den ouden Lumineau, geheel gebogen
achteraan, onbeweeglijk als degene, dio
men wegleidde.
Gp de laatste rij stond een groot meisje,
Félicité, met blauwen zakdoek en gouden
ketting op de borst. Twee vriendinnen
steunden haar, neergeknield, als zij.
Allen zwegen. Allen volgden met de
oogen het bootje, dat verdween in den
nacht, 't Gcdruisch der roeiriemen ver
zwakte; de rimpelingen op het. water ver
dwenen; in den nevel vervaagde en ver
somberde ook het witte laken. Dan zag
men nog enkel even -liet gepink van de
twee lantaarns. En spoedig ontwaarde
men niets meer van het vaartuig, dat ver
der over de wateren gleed.
„Arme groote Lumineau, de schoonste
jongen van bij ons
In de verte van Le Marais, waar het
modelijden van do menschen hem reeds
niet meer vergezelde, weende de vader
over het lijk van zijn zoon; hij weende ook
als hij het hoofd oprichtte of als hij naar
de roeiers opkeek, de schoon e sterke jon
gens van Massonneau, getrouw aan hun
boerenbedrijf en die vooruit rooiden in de
richting van Fromentière, zijn tweede
sterfhuis. - -,i_.
XVII.
De herleving
De tweede week van April was ïïil:r&t
zacht in ganscli Marais en Vendee en de
lente deed haar blijden intocht en zwaaide
met haar groene vanen. De knoppen van
hagedoorns en wilgen zwollen en ver
spreidden een aangenamen geur. Ilct mos
in do weiden, waar liet water zich had
teruggetrokken, groende fel uit tusschen
het spichtige gras. De kievit bouwde zijn
nest. En de paarden, die men in de wei
landen joeg, draafden over de opgehoogde
kanten. De poelen waren blauw als de
wolken wit, wijl het blijde uur gebeierd
had.
Een achtermiddag van deze week dat
de wereld herboren werd, wachtte Tous
saint Lumineau bij het hek de terugkomst
der oudste van do Michelonnes, die hij
acht dagen geleden naar liet vlekje
Ghatelliers gezonden had. "Want de Miche-
lonne had geschreven dat zij in hare zen
ding geslaagd was, van Bocage bracht
zij terug den nederigen werkman, die de
echtgenoot van Rousille zou zijn, de steun
en weldra de meester van Fromentière.
Sedert dezen morgen was Veronica ver-
trokkken om haar zuster te gemoet te
gaan. Zij had Rousille medegenomen. En
het oog'enblik naderde, dat allen gezeten
in het rijtuig, door de Bruine getrokken,
weldra aan do kromming van den weg,
tusschen twee golvende korenvelden, zou
den te zien zijn.
Do boer wachtte op zijn eigendom, ge
leund op het hek, dat al zijn zonen had
zien vertrekken, helaas zonder nog ooit
terug te keeren, en dat hij thans zelf
wilde openen voor de nieuwe aankcmelin-
cen. Zeker, het droefde in zijn hart. Het
lea en. was hein niet aangenaam geweest.
De toekomst goudglaiisde ook niet roze-
kleurig; Zou de grond weldra niet ver
kocht worden en aan het avontuur over
geleverd worden? En op dit oogsnblik
zelfs, gereed om hem te ontvangen, dien
hij riep om hem, Toussaint Lumineau ot1
te volgen, kon hij de gedachte niet ver
jagen dat aan de lange overlevering een
einde kwam en dat de naam van zijuf»*
milie en die van zijn pachthoeve, sedert
eeuwen onscheidbaar, zich voortaan niet
meer zouden vereenigen? J
Nochtans stamde hij uit'een te oud fe
te goed ras om niet meer te hopen. Het
uioed, dat in zijn aderen vloeide, bj-
vatte, evenals liet graan, iets van «9
eeuwige jeugd. Men kon ze dood wanen,
nochtans leefde zij.
Een dof en snel gerucht, gelijk agj
mannen die graan dorschen met den w*
gel, klonk in de verte op, van den kan
van Ghallans en daverde dof in do lucM.
Toussaint Lumineau herkende don dra
van zijn bruine merrie. Zij draafde cr
op aan als bij den terugkeer van mande j
feesten of bruiloften. Hij richtte het hoo
omhoog. Nog een keer voelde hij den
in zich hernieuwen en opflakkeren.
gekeerd langs den weg waarvan de ou*
boomen begonnen to groenen, raclc?.
achter hen zijn vreugde, dio aanbupPe
ontblootte hij zich en zei, met open
men: T„n'
„Kom, mijn Rousille, met uwen i
Nesmyl"
EINDE.
