„I LsidsÈ Courant"
Tweed© Blad
De redactie van het „Het Volk" zet er
deze onnoozelo regels onder:
„Dit verklaart veel, want - indien dit
juist gelezen is, dan zou men hieruit kun
nen afleiden, dat do directie in haar geheel
niet gewillig was do bestelling hier te lan
de te plaatsen. Terwijl dus een deel der di
rectie den bouw van het schip voor ons
land wilde behouden, blijkt een ander deel
van do directie op Frankrijk georienteerd
te zijn geweest. Dit deel heeft hiermee dan
wel een groolen verantwoordelijkheid op
zich geladen."
Inderdaad, „dit verklaart veel". O.a. ook,
dat „Hot Volk" nu in do penurie zit en
niet goed weet hoe er zich uit te redden,
kloet ze nu tegen of voor Vrijhandel zijn?
Zo weet het blijkbaar zelf niet en vandaar
het onnoozel hijschriftje. En dat een blad,
xLat anders zoo vervaarlijk van leer kan
trekken, 't zij in de eene, 't zij in do an
dere richtingNu een dood-neulrale
slotbeschouwing! De berg, die 'n muisjo
baarde
KERKNIEUWS
Pastoor A. van Aalst, t
Do Weleerw. heer A. van Aalst, sedert
1908 pastoor te Deemster, is overleden.
Z.Eerw. werd géboren in 1856 en ont
ving do H. Priesterwijding in 1882.
De overledeno werd geboren op 1 Febr.
1856. Na zijn. II. Priesterwijding was hij
achtereenvolgens werkzaam als kapelaan
to Den Burg, Alphen en Amsterdam (Ba-
gijnhof). Isa eenigen tijd rector van het
Zusterhuis te Gouda te zijn geweest, werd
hij 5 Nov. 1891 benoemd tot rector van het
Joan de Deo-ziekenhuis to Haarlem. Op
10 Febr. 1893 werd hem wegens ziekte als
zoodanig eervol ontslag verleend, waarna
11 Aug. 1902 zijn benoeming volgde tot
pastoor te Nieuwveen en 30 Dec. 1903
werd Z.Eerw. verplaatst naar Beemster.
Dg Apostolische Prefectuur van Sumatra.
Thans is officieel bericht ontvangen,
dat de H. Congregatie tot Voortplanting des
Geloofs hij decreet van 15 Dec. 1923 de
Apostolische Prefectuur van Sumatra en
omliggende eilanden in drie Prefecturen
heeft verdeeld als volgt:
De Paters Capucijnen, aan wier zorgen
tot nog toe geheel deze uitgestrekte Missio
was toevertrouwd, behouden de gouverne
menten, residenties en districten Atjeh,
Oostkust van Sumatra, Tapanoeli, West
kust van Sumatra, Indragira met de daar
bij behoorende eilanden. Deso Prefectuur
draagt den naam van-Apostolische Prefec
tuur van Padang.
Het overige gedeelte van Sumatra wordt
een nieuwe Prefectuur onder den naam
van Apostol. Prefectuur van Bengkoelen,
waarvan de Priesters van het Allerh. Hart
de zorg op zich nemen.
Een derde Apostolische Prefectuur zal
de eilanden Banka en Biliton met de Riouw
Archipel-omvatten en is aan de Paters van
Pispus toevertrouwd.
Hst liefdewerk der Betratten in het
Bisdom Haarlem.
Naar de „Msb." verneemt, heeft Z. D. H.
de Bisschop van Haarlem als opvolger van
wijlen Mgr. Bosman benoemd lot direc
teur van het Liefdewerk der Retraiten in
het bisdom Haariem den ZeerEerw. Heer
P. Stroomer, deken van Amsterdam.
Opheffing van Portvrijdom.
Volgens „Sancta Maria" kan worden be
richt, dat de opheffing der Portvrijdom
men niet van blijvenden aard zal zijn. Bin
nenkort is te verwachten een definitieve
regeling van de kerkelijke- portvrijdom
men, welko met recht en billijkheid strookt.
Nogmaals zij er op gewezen, dat men de
„dienstbrieven" ook als zoodanig merke en
niet vergete aan te geven den naam van den
afzender.
„St. Bavo."
uit de mmEmmü
KATWIJK AAN DEN RIJN.
Bloembollen. Meerdere kweekers moes
ten nog een gedeelte bollen, planten en wor
den hierin nu vcor do zooveelste maal be
lemmerd. Eerst door de vele regenbuien,
daarna door sne-euw, thans voor de tweede
anaal door de vorst.
Vergadering. Op Maandag, 21 Jan., zal
<3a Vereenïging „OiidersteunJagsioixIs St;
JoannM do Doopor", Laar jaarvergadeiW
houden in de zaal Fernies. j
KATWIJK AAN ZEE.
Personalia. Op <17 Januari zal het 23
jaar geleden zijn dat do heer D. Draayer als
duinopzichter bij Rijnland in dienst trad.
NIEUWKOOP.
Polderzitting. Op Donderdag, 23 Ja
nuari a.s. de3 voormiddags van 10—2 uur
wordt in. hotel „Het Vliegend Paard." zit-
ting gehouden voor de inning van de lasten'
van den polder Nieuwkoop en Noorden.
Op denzelfden dag houdt de Rentmeester
van Rijnland tor zelfde* plaatse van 111
uur ongeveer zitting voor het uitbetalen van
de rente van het waarborg-kapitaal, geves
tigd op de vesveende landen in den polder.
N00RDWJJKERH0UT.
Gemeenteraad.
Vergadering op Woensdag 16 Januari
1924 des namiddags te 3 uur. Tegenwoordig
alle leden. Voorzitter de Burgemeester.
De Burgemeester opent de vergadering
met gebed en houdt vervolgens een korte
nieuwjaarsrede. Spreker werpt een terugblik
op het afgeloopen jaar, constateert- met
voldoening dat de toestand in het landbouw
en bloeórbollenbedrijf bevredigend was. Spr.
betreurt het dat de derde hoofdtak van)
bestaan in de gemeente, de tuinderij, in zoo
deplorabelen toestand verkeert. Het afge
loopen jaar was zoo mogelijk nog slechter
dan de voorafgaande jaren. De gemeente
heeft getracht do helpende hand te bieden,
door borg te zijn voor de aan de tuindera
verstrekte voorschotten. Telken jare zijn do
voorschotten tijdig geheel afgelost, zoodat
de gemeente door hare borgstelling geert
schade leed. In 1923 zijn echter alle voor
schotten niet geheel aangezuiverd, wat uit
sluitend te wijten is aan de zeer slechte
resultaten der aardbeicnteelt. De aardbeien-
cultuur is in 1923 totaal mislukt.
Toch zijn do ongeveer f 150CO.— waar
voor de gemeente in 1923 borg is gebleven
op pl.m. f 2000.na terugbetaald. Het res
tant is ©venwel niet verloren; door de Tuin
ders vereeniging zal worden bevorderd, dat
dit in 1924 alsnog wordt gerestitueerd.
Daarna wijdt soreker enkele woorden aan
de werkverschaffing, 'fc Is nu het tweede
jaar. dat van gemeentewege werk wordt
verschaft. Toch hoopt spreker, dat in de
toekomst de maatschappij zich zelve zal
weten te redden en het geen regel wordt,
dat van overheidswege in den winter werk
moet worden verschaft. Indien er meer so
lidariteitsgevoel onder de menschen 'was,
zou or minder werkloosheid zrn.
De Voorzitter deelt in dit verband mede,
dat er op het oogenblik van gemeentewee©
46 workloozen rechtstreeks of middelliik
zijn te werk gestold en brengt dank aan de
vertegenwoordigers der vakorganisatie de
heeren v. d. Voet. v. d. Klauw en v. d. Tang
en het raadslid A. H. van Noort voor do
wijze waarop z.ij B. en W in <le regeling
der werkverschaffing ter zijde staan.
Spreker besluit arri de hoon uit te spre
ken. dat 1924 voor re gemeente in alle oo-
ziéhten voordeelig moge zi«n. Oohden rnada
leJen met. hunne gezinnen wo"scht de Voor
zitter een pelukltig en zaliV Nieuwjaar. Een
•gelukkig nieuwjaar. d"t. ziekte en ramn-
epoed hunne deur voerbii moge gaan een
zalig nieuwjaar, dat 'het jaar 1924 voor ben
dienstig moge ziin aan de bestemming die
wii allen eenmaal hopen te bereiken
"Wethouder Oostdam dankt den Voorzit
ter namens de leden van den Gemeente
raad voor ziine vriendelijk© woorden. Spre
ker meent, de tolk te zijn van allen en
wenscht den Burgemeester bij de intrede
van het nieuujsar veel heil en ze<*en. Sore
ker hoopt dat de wensehen die de voorzit
ter ten aanzien der gemeente heeft geuit
in vervulling mocen gaan en dat de voor
zitter daarvan getuige msg zijn.
Onder de ingekomen stukken was een Ko
ninklijk Besluit, waarbij aan de gemeente
een voorschot wordt toegestaan van f 7200
in verband met do uitvoering der Landar-
beiderswet.
Besproken wordt daarna de benoeming
van een onderwijzeres in de nuttige hand
werken van do O. L. School.
De Voorzitter merkt op. dat aan een
openbaar school'je van ongeveer 14 leer
lingen een onderwijzeres in de nuttige
handwerken moet worden benoemd, die ten.
laste der gemeente komt. tcwbl do bnzon-
M_
Vrijdag 18 Januari 1924
yST DE PERS
j; ONZE MINISTERS.
j Het Vaderland komt op tegen een
Opwekking in de Haagsche Post, die het
$ïad onverantwoord vindt, en die het
jjaarom niet wil laten passeeren, en dat is
£eze, dat, omdat do parlementaire ma
chine stroef werkt, wij zooveel moeite
jouden hebben om geschikte ministers te
^rijgen. De mannen zijn er wel, zegt liet
lilad, maar zij bedanken er voor, om met
de oude machine te werken. En dan komt
«lc klap op den vuurpijl: „Vergelijk de
leden van dit noodministerie eens met die
der Kabinetten van twintig of dertig jaar
geleden, rechtsche of linksche doet er niet
ioe, ge ziet terstond hoe geweldig de kwa
liteit ds verminderd".
Nu, dat ziet men niet direct, zoo ver
volgt het blad.
„Wij volgen het advies van de Haag-
eche Post en gaan aan het vergelijken,
hoe onaangenaam het ook is over perso
nen te spreken. Wij beginnen met het
minis terie-Mackay van 1888. Wij geloo-
;ven niet, dat onze collega zou durven be
weren, dat do portefeuilles van Buiten-
landsche Zaken, Justitie, Marino on Fi
nanciën in dit Kabinet minder bezet zijn
dan toen; voor do eerste, tweedo en vierde
der door ons genoemde portefeuilles geldt
zelfs bet: veel beter. Waarbij dan nog
komt, dat dit ministerie in de Visser een
eerste kracht (heeft, die later wel, zooals
liet. altijd gaat, op zijn rechte waarde zal
worden geschat.
In het ministerie van Tienhoven van
'1891 hadden wij eene slapheid bij den mi
nister-president, die zelfs zoo deed verge
ten dat hij zulks was, dat dit Kabinet in
het zoo onmisbare boekje „van Parlement
en Kiezer" als het ministerie Tak van
Poortvliet wordt gedoodverfd, en cr\-er do
legerplannen van den m inis teer van Oorlog
in dat Kabinet is zwijgen het beste. Wij
komen nu zoo dicht hij de levenden, dat
•wij niet verder durven gaan. Maar als
wij gezegd hebben, dat het Kabinet-Roëll
dn 1894 krachtig was als Kabinet ad hoe,
en het Kabinet Pierson van 1897 een trou
vaille wat zijne samenstelling betreft, dan
hadden wij toch weer in het Kabinet-
Kuyper twee ministers, wien de portefeuil
le veel te zwaar was, al werd dat dan ook
niet zoo gevoeld, omdat Dr. Kuyper als
minister-president steeds bereid was te
jongejannen.
V/ie zou, wij zullen ons nu wat alge-
meener uitdrukken, durven volhouden,
dat het ministerie de Meester van 1905
en het Kabinet-Heemskerk beiden niet
zeer bekwame mannen telden, om van bot
ministerie Gort van der Linden niet te
spreken? Waarlijk, men kan niet spre
ken van >en bepaal 1 tijdperk van knap
pe en niet-knappo ministers, dat bestaat
niet. Het derde ministerie-Heemskerk,
met zoo eminent man aan het hoofd, was,
wat zijne samenstelling betreft, al bijzon
der ongelukkig; het versleet maar even
tjes vier ministers van marine, en twee
'eau Financiën, terwijl de minister van
Koloniën in dat Kabinet reeds na een
half jaar heen moest gaan".
Het blad besluit:
„Do Haagsche Post zoeko het kwaad
waar het zit, en dat is do moeilijke eco
nomische toestand, waarin de oorlog ons
kracht, die wordt verergerd door den
waan van zoovelen, dat wij met hulp van
eon of anderen sterken, mysterieusen man
daar wel in oen oogwenk gaaf uit zouden
kramen komen, als Pallas Athene uit het
hoofd van Zeus. Terwijl het niet alleen
dwaasheid is dit te meenen, maar nog
grooter dwaasheid daarop aan te. drin
gen. Onze financiën kunnen niet op de
Colijnscho manier in orde worden ge
maakt, zonder dat aan velo en zeer ge
wichtige volksbelangen ernstig schade zal
worden toegebracht. Het financieel©
FgUiLLETGft
VOGELVRIJ.
f Ware schetsen uit Fransche familie-
are hieven
Ü5)
„Je hebt gelijk", antwoordde mijnheer
Van Vassière; „laten wij ons zelf verde
digen en ons leven niet goedkoop verkoo-
pau! En u, pater, zult ons oerst wel uw
priesterlijken zegen villen geven".
En terwijl daarbuiten de vloeken en
[i'erwenschingen van het gepeupel zich
[vermengden met de bijlslagen op de deur,
Eag men binnen tweo mannen voor don
plaatshekleeder van God op de knieën. De
Saaiste gaf bun eenige oogenblikken daar
na do absolutie.
Toen zij weer opstonden, lag er een
weave moed op him gelaat uitgedrukt:
i)Nii kunnen wij zonder vrees en angst den
dood tegemoet gaan. Onze moordenaars
vermoeden zeker niet, welke ontvangst hen
tracht".
jjArmo Valentine 1" zuchtte Bordeaux.
hebt uw plicht gedaan, heeren", zei
ordergeestelijke; „voor do rest zal God
1^1 zorgen; vertrouw maar op Hem'"
Hierna heerschte er aan den kant der
^volgden een plechtige stilte. De twee
wugTanten stonden daar met een dolk
usschen do tanden en een geladen pistool
11 iedere hand. Zij wachtten. Do ruwe
L°ider aanvallers nam bij ieder nieuw
letsel toe. De deur liet reeds een ver-
acat gekraak hooron.
jjHeeren begon de pater met een zachte
i J dfc heb u nog een voorstel te doen. 1
vraagstuk is er een, dat aan alle kanten
zeer nauwkeurig moet bekeken worden
anet den voorop gezetten ernstigen wil
ook in de oplossing daarvan bet volksbe
lang boven a.lle3 te stellen, en recht te
doen tegenover allen.
En waar wij nu eerst het adagium heb
ben gekregen, dat die (let op het smalen
de die) Tweede Kamer zoo achteruit is
gegaan, en nu zoo wijd verspreid blad als
de Haagsche Post hetzelfdo van onze mi
nisters kwam vertollen, vonden wij het
iiocdig daartegen even verzet aan te fee-
kenen. Dat is allemaal koren op den
molen van de fascisten. Natuurlijk ont
kennen wij niet, dat bet heel© menscli-
dom achteruit ging door den Wereldoor
log, snaar wie zou er beter van worden
als hij vier jaren lang le midden van den
grootsien beestenboel woonde?"
BiNNEIlLANtt
CENTRAAL BUREAU OER K. S. A.
Algemeene Boskcninzameüng voor het
R.-K. Bibliotheekwezen.
Reeds herhaaldelijk heeft het Centraal
Bureau der K. S. A. een oproep gedaan om
overal plaatselijke boekeninzamelingen te
organiseeren ten hate van het R.-K. biblio
theekwezen. In verschillende plaatsen heeft
men. al mot bijzonder veel succes deze
actie uitgevoerd. Laatstelijk in Schiedam,
alwaar van do ingezamelde voorraden is
opgericht de R.-K. Openbaro Leeszaal en
Bibliotheek „St. Liduina" en bovendien
nog meerdero kisten vol boeken naar Leiden
konden worden gestuurd. 'Dit nieuwo be
wijs van de groot© vruchtbaarheid van
dergelijke inzamelingen, moge een aan
sporing zijn om ze ook overal elders lor
hand te nemen. Voornoemd Bureau ver
strekt daarvoor gaarne kosteloos gedrukte
handleidingen.
Ook houdt het Bureau zich steeds hij
zonder aanbevolen' voor boekenschenkingen
van particulieren. Zijn afdeeling „lectuur-
hemiddeling" is speciaal ingericht voor
een deskundige sorteering der ingekomen
boeken en voor het geven van oen zoo
doelmatig en nuttig mogelijke bestemming
dier voorraden. Op do eerste plaats wordt
daaruit afgezonderd al hetgeen voor de in
wording zijnde Bibliotheek van do R.-K.
Universiteit te Nijmegen de e e n i g o
groote katholieke bibliotheek in ons land
dienstig is. Voorts worden naar vermo
gen gesteund: R.-K. openbare leeszalen, in
richtingen van onderwijs, volksbibliothe
ken, ziekenhuizen, sanatoria, gevangenis-
bibliotheken en katholieke boekerijen in
Oost- en West-Indië. Van de R.-K. Volks
bibliotheken komen allereerst die in aan
merking, welke, gezien de plaatselijke om
standigheden of den slechten invloed van
andere leesgelegenheden, daaraan het drin
gendst behoefte hebben.
Behalve allerlei boeken ontvangt het
Bureau gaarne ook jaargangen van groote
tijdschriften. Toezending van jaargangen
van „De Katholiek", „Studiën", „De Bei
aard" en gebonden jaargangen van het
„Kalli. Soc. Weekblad", „Do Katholieke
Illustratie" en „Van onzen Tijd" wordt op
het oogenblik heel bijzonder op prijs ge
steld.
Schriftelijke cursus In Staatsinrichting.
Naar het Centraal Bureau voor de K.
S. A. in Nederland te Leiden mededeelt,
bestaat er thans nog gelegenheid tot deel
name aan zijn schriftelijken cursus in
Staatsinrichting. Den cursisten wordt een
geordende kennis bijgebracht van de be
ginselen der Nederlandsclie Staatsinrich
ting. Op het eindo van den cursus, om
streeks Februari en Maart 1925, kunnen
de deelnemers zich onderwerpen aan een
mondeling examen. Een nieuwe cursus zal
eerst weder aanvangen in het voorjaar van
1925. Door het Bureau wordt op aanvrage
een prospectus toegezonden.
Voor Studie en Practijk.
Dit bijvoegsel van „Katholiek Neder
land" gaat thans zijn derden jaargang in.
Do redactie, het Centraal Bureau der K.
S. A. te Leiden, deelt mede, dat het perio
diek voortaan achtmaal per jaar zal ver
schijnen, terwijl tevens de abonnements
prijs is verlaagd.
Deze uitgave wil zoowel door inhoud, als
ook door de manier van uitgeven een han
dige vraagbaak zijn voor een ieder, die in
hef openbare leven werkzaam is of daarin
Do deur zal dadelijk bezwijken; maar de
voorwerpen die wij hier hebben opge
hoopt, zullen onze vervolgers nog minstens
vijf minuten ophouden. Deze tijd i3 voor
ons genoeg. Ik weet wel, dat u allebei vol
moed is; maar het redmiddel dat ik u zal
aanbieden, is zoo gevaarlijk, dat ik er vroe
ger niét eens over gedaokt heb. Aan het
einde van"" dezen zolder is een dakraam,
waardoor wij de dakgoot zouden kunnen
bereiken. V/ij zouden op dozen weg on
geveer de helft van het gebouw moeten
omwandelen en zouden dan daar, waar
de kerk aan een ander gebouw grenst, de
ruimte tusschen de tweo daken hereiken.
Dan zouden wij tijd genoeg hebben om
rustig te wachten, tot het zoeken onze vij
anden zou vervelen".
Do twee emigranten bleven zwijgen.
„Wel", ging do pater voort, „heeft men
altijd voor duizelingen te vreezen, al is
men nog zoo moedig".
„Sterven zus of zoo'" antwoordde graaf
Bercleaux. „Ik val liever in een oprechten
strijd".
„Ik ook", voegde Albert Van Vassière
or aan too. „Ik wil duizendmaal liever
vechten, dan vijftig voet diep naar bene
den vallen. Intusschen", begon hij na
een kort stilzwijgen, „is het toch altijd
een kans op redding en ©en kans voor
ons is ook ©en kans voor Valentine".
„Dat is waar!" zei graaf Bercleaux da
delijk. „Pator, wijs ons den weg, wij
zullen u volgen!"
Als de wachtposten, die do omgeving
bewaakten, om een eventueele vlucht der
vervolgden te verhinderen, in dez© oogen
blikken naar het dak der kerk hadden ge
keken, dan zouden zij drie mannen door
belang stelt. Hot verschaft korte origineele
verhandelingen over allerlei sociale onder
werpen en voorts aclueele documenten, ju
ridische wenken van belang voor het ver-
eenigingsleven, statistieken en in het alge
meen alles, waaromtrent aan documentatie,
overzicht of voorlichting behoefte bestaat.
De S. D. A. P. en het liberale
Vrijhandclsdogma.
Dat do socialisten in alles inconsequent
zijn, is reeds lang bekend. Thans wordt het
ook weer bewezen bij hun verontwaardi
ging over wat ze noemen „het geheim van
de Mij. „Nederland"."
Men kent de zaak in kwestie. Voor den
bouw van een nieuw schip heeft deze
Stoomvaart-maatschappij zich gewend tot
een Fransche werf en aldus de Neder -
iandsche industrie gepasseerd. Dat wordt
haar, met het cog op do huidige omstan
digheden, erg kwalijk genomen. Vroeger
keek men naar zoo iets niet om; maar te
genwoordig passen we op de kleintjes. En
zoo zien we, dat zelfs „Het Volk" warm
loopt voor het geval, jammert over het ver
loren gaan van een jaar werk voor 1000
man en heftig sputtert tegen do Neaer-
landsche ondc-rneming die de Nederland
sclie industrie zoo veronachtzaamde, Do
roode redactie komt nu zelfs met ont
hullingen aandragen, waaruit moet blijken,
dat de Mij. „Nederland" zich, voor er nog
sprake van kon komen eventueele prijsver
schillen door verhooging van subsidie to
dekken, reeds zoozeer aan do Fransche
firma had gebonden, dat zij verplicht was
deze firma do levering te gunnen.
Wij laken dezen ijver van het roode or
gaan allerminst. Alleen is hij ietwat onbe
grijpelijk, zegt de „Maasbode", 'die dan
vervolgt:
„Immers, 'uit do liberale erfenis hebben
de socialisten mr. Troelstra verklaarde
het met enthousiasme in een Kamerrede
als een kostbaar kleinood steeds 'met ang
stige zorgvuldigheid bewaard: den vrijhan
del.
Maar als dit zoo is, waarom dan nu de
Mij. „Nederland" betichten van een soort
halsmisdaad. In naam van het kostelijk
erfdeel voornoemd, moesten ze voor de
gestio der maal schappij op do knieën val
len.
Want wat is hetgeen men de ..Neder
land" verwijt anders, dan dat ze blijkbaar
voor bescherming, der vaderlandsche indus
trie weinig voelt? In alle toonaarden kan
men steeds ook in de socialistische pers
hooron afgeven op elke poging, dio gericht
is op behoud onzer eigen nijverheid. Tegen
het verstrekken van eenig subsidie aan
maatschappijen als de onderhavige heeft
men zich in den rooden hoek aldoor ge
kant. En nog pas heeft do Kamer-fractie
over do verlenging van het Schoenenwetje
opnieuw plechtig hare veroordeeling uit
gesproken, omdat zij zich plaatst op doc
trinair vrijhandelsstandpunt.
Moet het dan niet onbegrijpelijk heeien,
dat men nu op eens de bordjes gaat ver
hangen en plots blaakt van liefde voor de
bedreigde nijverheid?
Een ietsje begrijpen we er toch wel van.
"Want toen het orn bescherming van de si
garen-industrie ging, waarvan veel roode
broeders him boterham verdienen, durf
den do menschen der theorio in do partij
ook niet unaniem „neen" te zeggen.
Bij een soortgelijk practisch geval in de
graphische vakken liep ook al een keer het
heilig erfdeel gevaar.
'En nu.ach 't is toch eigenlijk beter,
dat do vrienden van de weiwen volop werk
gelegenheid hebben dan dat zo met een lee-
ge maag trouw moeten zweren aan het be
ginsel."
Nogeens: wij gispen dezen gedachten-
gang niet. Maar men betrachte dan toch
wat meer dc consequentie.
Bij dit stukje uit do „Maasbode" past
een vervolg uit „Het Volk". Dat blad laat
zich nog eenige mededeelingen schrijven
over de zaak, o.a. deze:
„Uit het vele gepraat en geschrijf waar-
too do beslissing van dé Maatschappij „Ne
derland" aanleiding heeft gegeven, is het
gerucht ontstaan, dat de kleinst moge
lijke meerderheid van do Commissarissen-
vergadering besloten heeft de order in
Frankrijk te plaatsen. Die meerderheid be
stond uit hen, die do subsidie nog niet
boog genoeg achtten en nit anderen, die
meenden, dat het vrij handelsbeginsel niet
toelaat subsidie te aanvaarden, die dus op
het doctrinaire liberale standpunt stonden,
dat onder geen enkelen vorm steun van
Overheidswege mocht worden verleend."
een klein raampje hebben zien kruipen.
De eerste liet zich langs het dak naar be
neden glijden, waarbij hij zich aan de
vensterkozijnen vasthield, tot zijn voeten
de goot hadden bereikt. Zijn beide metge
zellen volgden hem in alles na, tot ook de
laatste zicb op dit gevaarlijke, nauwelijks
oen hand breede pad bevond. Met hot kou
de angstzweet op kun voorhoofd en sid
derend van top tot teen, liepen zij vooruit,
zij, dio nog zooeven in koelen bloede, zelfs
met een zekere vreugde den dood hadden
verwacht.
„Loopt niet to vlug!" waarschuwde plot
seling de voorste; „do goot buigt onder
ons gewicht".
En werkelijk hoorde men een -zacht ge
kraak. De twee emigranten bleven staan
en pas toen him leidsman een ^oorsprong
had gekregen begon do volgende weer
voort te gaan. Maar hoe verder zij liepen
des te meer beseften zij, welk een onbe-
trouwbaren weg zij haddon betreden.
Eindelijk zet de ordegeestelijk zijn voet
op bet dak. Hij wendt zich om en rilt van
ontzetting bij het zien der twee emigran
ten, die nog een eind veraf midden in het
gevaar zijn, waaraan hij zooeven is ont
snapt. „Moed'" roept hij, „nog maar en
kele sohreden!"
Graaf Bercleaux was spoedig bij hem;
maar A'bert Van Vassière gevoelt zich
door ©en hevige duizeling aangegrepen;
het schemert hem voor de oqgen hij
wordt als het ware naar boneden getrok
ken hij strekt zijn armen uit, om ©en
steunpunt to zoeken.
„Laat u op hot dak vallen!" roept Pa
ter Vigneron hem toe.
De emigrant volgde don. gegeven raad
op; maar zijn handen kwamen op de
gladde dakpannen, die hem geen steun
gaven zijn beenen weigerden hem hun
dienst zijn voet had nog nauwelijks
steun aan den rand der dakgoot hij
begint naar beneden te glijden. In dit
oogenblik doet hij con laatste wanhopige
poging zijn arm beweegt zich in een
kring, om ©en steunpunt te zoeken en de
Voorzienigheid leidt zijn hand naar een
der haken, die tot bevestiging der ladders
dienen; hij grijpt dien en is gered-
Intusschen was echter ook de pater, op
nieuw het gevaar trotseerend, al bij hem
aangeland. „Houdt u vast", vermaande
hij hem, „en wacht een beetje! En als u
dan weer kunt opstaan, zal ik voor u loo-
pen; op die manier hebt u niets te vree
zen".
Na verloop van eenige minuten waren
allo drie in veiligheid. Zij richtten dank
baar ©en blik omboog, om God te danken,
zonder Wiens toelating geen musoh van
het dak valt. Op deze bovenin enschelijke
inspanning volgde echter spoedig een te
rugslag en uitgeput vielen zij op het dak
neer.
„Hoe moeten wij het aanleggen, om
weer in de kerk op den grond to komen?"
vroeg Albert Van Vassière een tijdje la
ter, toen men een beetje uitgerust was.
„Ik weet bet niet", antwoordde zijn
vriend; „maar dat staat vast, ik laat mij
liever vermoorden dan dat ik nog eens
den weg afleg, waarlangs wij gekomen
zijn".
„IJdele zorgen!" zei de pater kalm glim
lachend. „Als de sansculotten weg zijn,
maken wij een gat in het dak en behoeven.
wij niet meer gevaar te loopen, om dei
hals to breken".
„Pater, u hebt uw roeping gemist, l
had militair moeten worden. Wel voor den
drommel wat een koelbloedigheid on wat
een moed! U is een man, die nooit in ver
legenheid komt!"
„Denkt u, dat in onzen tijd een pries
ter niet evenveel moed noodig heeft ala
een soldaat? Ik ben van natuur de laf*
hartigsto van alle stervelingen; maar so
dert men erop uit is om mij ten onder U
brengen, heb ik vast besloten om ten koste
van alles aan hun valstrikken to ontsnap
pen. Het gevaar en de tijd hebben mij
strijdvaardig gemaakt en daarbij houd ik
steeds voor oogen, dat ons lot in do hand
des Heeren ligt".
„Maar Pater, bestaat er dan geen mo
gelijkheid, om hier to komen?"
„O, zeker, zeker, en wel die, waarvgp
wij gebruik hebben gemaakt".
„In dat geval heb ik geen angst".
„Wel zou men zich ook van een ladder
kunnen bedienen, of wat het eenvoudig?
ste zou zijn, men kon een gat in hol dak
maken. En dit laatsto zou zeker gebeu
ren, als men onzo verblijfplaats vermoed
de. Laten wij daarom heel stil zijnl"
„Zij maken daarbinnen zoo'n lawaai",
zei do graaf, „dat er voor ons geen ge
vaar bestaat, door hen gehoord te wor
den".
^WordL vervolgd)'.
