OM TE LACHEN. 4
■pn». m
ik'a. Haar klas had zo 't met veel moeite
afgeleerd; „eerst antwoorden en dan hui
len", zei zo altijd, „bewaar je tranen maar
tot ik uitgevraagd ben, dan kom je zelf
aan de beurt." 't Had veel, heel veel lijd
en veel geduld gevraagd, maar met ldeino
straffen had ze''t er langzaam en mot voel
inoeito nu zoo goed als uit. Ze zou met de
ze ook beginnen, zoodra zij ze kreeg in
September, 5t was niets dan een gewoonte
en ze moesten het aflecren. Ze stond in-
tussehen bij 't slachtoffer 1
„Wat had je daar nou? klonk 't iets
strenger. De heele klas zat in spanning te
kiikec, brandend nieuwsgierig wat Greet
hebben zou, zoo'n verzetje onder 't een
tonige taalwerk was ecu welkome aflei
ding voor ze.
Nu de Juffrouw naast haar stond, ging
Greets hand langzaam in 't kastje en van
daar weer op de schoot. Iets geels glin
sterde er iusschen haar arm door; veel
was er niet van te zien, want 't hoofd lag
nog steeds als vastgeroest op de bank waar
grootc druppels de natte getuigen waren,
van *t welgemeende berouw der ldeino
zondares.
Geef hier!
De hand kwam naar boven, en meteen
't gelige gesehemer, wat een zak bleek te
zijn. De Juffrouw pakte ze aan, en zag
aan de buitenkant een. paar rijstkorrels
zitten.
Hce kem je daar aan?
Vanmezussie, zei 'b snikkend
wezentje. Ze-e.. ha-ad., ze-e.. wegge-
ha-ald bij., e.... moe-oeder.. in.. de..e
ka..st!
Bij Moeder weggehaald uit de kast!
En welk zusje, uit de eerste of uit de der
de klas l
Üit ds eerste!
Nu ze 't gevaar voelde wegtrekken naar
haar zusje's hoofd,- kwam haar behuild ge
zicht weer naar beven, wreef ze nog *s
wat langs haar gezicht en keek met do
donkere ocgen smeeker.d naar de Juffrouw
en de zak. Als ze de zak maar terug kreeg!
De schuldige werd gehaald, 'n Klein, min
kindje, met dezelfde zwarte oogen en piek
haren als Greet, kwam binnen.
Zoo, Alie, ben jc daar? Vertel me
eens, ken je deze zak?
De kleins keek, schudde dan vastbera
den neen!
Ken je ze heusch niet, denk eens
goed? Heb je ze nooit gezien?
De klus, meelevend, zat in angstige span
ning :t antwoord af te wachten. Zou ze
jokken? En wat zat er in de zak, vroeg
ieder zich af. Zou de Juffrouw straf geven?
Kregen, ze de zak nog terug! 't Waren al
lemaal vragen, die nog beantwoord moes
ten worden en waar elk dol nieuwsgierig
naar was!
Kleine Alie keek intusschen eens rond,
zag Greets behuild gezicht en begon toen
ook een lip te trekken.
„Nu, Alie
„Ja, Juffrouw!" klonk 't bedeesd.
Twee -tranen sprongen cr al te voorschijn
„En bij wie?"
..Bij Greet!" De waterlanders Tolden
nu gestadig naar beneden.
jjEee- k-wam Greet daaraan? Weet je
dat?"
„Bij Mees", weggehaald!
„Nietes", riep Greet, de bank uit
springend met groote verontwaardiging,
'fc hoofd in besliste nee-beweging.
„Zitten Greet, stil zijn, straks jij,
hoor", zei kalm de Juffrouw! „Waar lag
die zak bij Moes, Alie?"
„In 't keukenkas3ie."
„Wat zat erin."
„Pruimepitten."
„Pruimepitten, weet je dat wel ze
ker?"
„Ja, ik heb ze van Toontje van buur-
yrouw, die hadden pruimen gegeten."
„Had jij die gehad?"
„Ja, om op te zuigen!"
„Vindt je dat zoo lekker, andere men
sehen hebben ze toch al in den mond ge
had?"
Verwonderde kinderoogen van veel klan
ten vroegen hoe de Jufrouw, dat nou zeg
gen kon; je proefde er immers niets van.
Ze wilden altijd kralen, peukies grift, ouwe
pennen voor 'n pit. Wat lekker was 't!
..Heb iij die uit moeders kassio ge
haald?"
„Ja", knikte ze en weer rolden de tra
nen over haar wangen. Steeds harder en
harder klonken de snikken, trouw veegde
bij gebrek aan zakdoek, de kleine hand
lang3 neus en oogen, gluurden de zwarte
kra aioogen angstig naar de Juffrouw, die
haar vennis moest vellen!
„Foei, Alie, je mag bij Moeder zoo
maar niets weghalen! Je moet 't eerst
netjes vragenOmdat 't de eerste keer
is, dat ik op je knorren moet, zal ik je
nog geen straf geven, maar, denk er om,
nooit meer deen, hoor?"
„Nee, Juffrouw!"
„Ga dan maar terug, naar de klas!"
De kleine peuter ging snikkend en wel
terug, nagestaard door aebt-en-veertig
paar oogen, die allen medelijden hadden
met haar en 't fijn vonden, dat ze er geen
straf voor kreeg; een beetje „goed" was
Je juffrouw toch wel!
Greet, ik zal de zak meenemen; zeg
maar aan Moeder, dat ik haar heb!"
Erger had 't niet kunnen zijn; de heele
rt-mer.voorraad liep Greet over de wangen
en toen om drie uur de Zuster kwam, was
se nog niet uitgehuild.
Jn haar eigen klas gekomen, riep de
Juffrouw Nel bij zich en zei:
Nel, hier is jc zak met rijst, die ik
hiernaast heb afgenomen, geef ze moeder
*emg vanavond."
„Ja- juffrouw, Alie haalt altijd rijst
weg; ze houdt er zoo van, en moeder moet
altijd 't kassie afsluiten, anders pakt ze
illes mee."
De Juffrouw begon de teekenles met het
gevoel, dat er iet3 vervelends was ge
beurd.
K.A.R.
up*-
@00
0 0
KLEINE VERG'SSiNO.
Directeur: Ik had in m'n adverlcntio gezegd: goede re
ferenties. Kunt u me die geven?
Sollicitant: Maar mijnheer, ik dacht, dat dit op u zelf
sloeg 1!
KUNST! jVER.
„Maar. boer. schaam je je niet-, m'n heele landschap met je ploeg zoo
te vernielen!"
KINDER-D1PL0MAT1E.
Jan: Kom bij me spelen.
Piet: Mag niet met je spelen van moeder.
Jan: Kcm dan over de schutting, dan ga-nc-n vrij
een potje kloppen.
NIET GEHEEL ONJUIST MISSCHIEN.
„Je hebt me weer belogen. Wat zal er nog van jou wor
den, jongen?"
Ik denk, pa, een goede verkooper in uw zaakl
BA?!K DE EDELWEISZ
Tingeling, ting, ting!de bel!
„Ha, tijd!" 'n Zucht van verlichting ging
door de klas.
„Opruimen" kinderen!, zei de Juffrouw
en 'binnen drie tellen was alles aan kant.
Eén Wees Gegroet werd gebeden en weg
gingen ze, twee aan twee tot de deur, dan
in volle vaart de straat op.
'n Paar bleven ruimen en den boel weer
op orde helpen.
't Was ongewoon druk op straat, veel
harder dan gewoonlijk riepen en schreeuw
den de kinderen.
„Wat gillen zo tcch, juffrouw! Zou er iets
aan het handje zijn?"
„Ik weet 't niet, kun je 't niet zien uit 't
raam?"
..Kijk 's ja, ccn man met vlaggetjes!"
Zc stonden al bij de deur.
„Ja, ga maar, ik ruim wel op. Tot van
middag!"
In een wip waren ze buiten. De heele
school was er verzameld. Jongens en meis
jes, ieder kreeg een rood-wit-blauw vlagge
tje, waarop met groote letters stond „Edel
weisz", bleekpoc-der, en daarbij elk nog een
papier met versjes.
Al dadelijk gingen ze aan 't zingen, als
lilirdcr en harder, en de „Edelweiszman, in
een helder wit pak ('t was gcwasschen in
Edelweisz) werd door het dorp vergezeld
door de schreeuwende kinderen, die zijn
komst zoo luid aankondigden, dat geen
deur dicht bleef. Iedereeu moest weten, wat
er nu aan <!e hand was!
.-Hij", de held van den dag, trok door het
dorp, omringd door zijn hofstoet, die luide
zijn „Edclweisz" verheerlijkte, die steeds
met meer vlaggetjes zwaaide, die hem
de verpersoonlijkte Edelweisz, een waarlijk
grootscbe hulde bracht, juichend en joe
lend: „Edelweisz gaat nooit- verloren" en
.Houdt er den moed maar in"!
Zoo gingen ze dien dag naar huis.
's Middags kwam ieder bevlagd naar
sehnol? en met veel moeite waren ze stil te
krijgenze hadden zooveel te vertellen.
Alle vlaggen werden naast ds prullemand
e» een hoop gelegd, na school kon elk het
zijne weer weghalen. Ze waren bijzonder
woelig dien middag, veel moest er verboden
worden, veel ook door de vingers gezien,
want na de pret 's ochtends en in het voor
uitzicht van juffrouw's verjaardag morgen,
waren allen in een uitgelaten bui. Vooral
Corrie zat maar te lachen, fluisterde wat
met haar voorbnur. 't- Nieuwtje scheen in te
slaan, want al verder en verder werd het
nieuws verbreid en de juffrouw, wenschende
dat het morgenavond was, nam haar toe
vlucht tot het- eenige redmiddel: „Vertel-
len! z Hielp. Ze wayn stil en gingen kalm
en ordelijk naar huis!
Ais er een dag is, in het schooljaar, die
vermoeiend is en zwa-ar, is hot de verjaar
dag van de juffrouw. Ieder jaar zou ie op
Zondag, of minstens cf Zaterdag of Woens
dag jarig willen zijn, om dat feest mis te
loopen of tot minimum te beperken. Geluk
kig de onderwijzeres, die altijd in do vacan-
tie jarig is! Tcch zou niemand iets van do
luister willen missen, die op zoo'n dag in
je klas heerscht. Het is de dag voor de
kinderen, als ze allemaal vroolijk on blij,
in volle verwachting van de feestelijkheden
's morgens vroeg aan komen loopen, je to-,
to al negeerend i:it angst, dat je iets van
hun eigengekoehte cadeaus: zult zien. De
jarige komt dan cok al extra laat naar
school om toch vooral niet, per ongeluk, te
gen een van d'r eigen kinderen aan te
loopeu.
k Was nu de dag; de dag bij uitnemend
heid.
Eindelijk mocht de juffrouw binnenko
men. Plechtig liet de Zu3ter haar voorgaan,
't feestlokaal binnen. Met- een „hoera" werd
ze ontvangen. Daarna op een plechtig tee-
ken van de Zuster begonnen ze samen het
mooie Edelweiszlied te zingen, vol vufir en
kracht, bun uiterste best doend om het
„echt mooi hard" te laten klinken!
Onder het liedje keek de juffrouw eens
rond. Overal waar ze ook keek Edelweisz-
vlaggetjes. Aan 't bord, 't raam. in de
bloempotten, aan de kast. bij de platen, het
was al vlaggetjes, vlaggetjes en nog eens
vlaggetjes, 't Was het werk van Corrie!
De lessenaar vol bloemen cn lekkers, schat
ten door de- kinderen meegebracht, en ge
kocht van eigen snoepgeld, versierd met
kleine papieren, roosjes en strikjes, was
zoo moei, dat de juffrouw haast niet durfde
gaan zitten. Ze moest eens kalm alles be
wonderen. In een eigen gevlochten mandje
lagen 6 frisch roode aardbeien, ds eerste
van dit jaar, in mooie groene blaadjes keu
rig ingepakt. Drie kleine bloempotjes („Ze
kostten tien cent"! juffrouw), stonden te
prijken tusschen twee groote ruikers mooie
seringen, 'n Heel winkeltje fijne reepen cho
colade lag eromheen gerangschikt. Wat
een heerlijkheid! wat een weelde! De juf
frouw was cr zoo mee in haar schik, ilat ze
niet uitgekeken kwam erop en telkens nog
eens wilde weten, van wie ze dit had, wie
dat; of ze ?t heusch zelf gekocht hadden,
•die duro cadeaus? Do kinderen genoten
dubbel, nu de juffrouw er zoo heel erg blij
mee was, en toen ze nog eens het „feestlied"
mochten zingen, ging het zoo mooi, zoo
hard, dat 't uren in den omtrek te hooren
was.
Of 't een heerlijke dag werd cn cf de kin
deren genoten? Dat heeft heusch niet ge
vraagd, als je weet, wat er ter eere van het
feest in de derde klas werd gedaan!
Groote witte papieren strikken kregen ze
allemaal oin en toen, toen kwam het fijne
De juffrouw gaf allen kleine papieren dub
beltjes en centen en in de rekenles gingen
ze er koopvrouwtje mee spelen. Later onder
het vrij lezen, mocht elk „heusch" gaan
koopen bij de juffrouw, koekjes voor 2 cent
het stuk, flikjes met „oranje muisjes" erop,
voor 1 cent een balletje ook voor 1 cent,
Hoe heerlijk wa3 het, en het duurde tot de
juffrouw uitverkocht was. Toen nog het ver
tellen en zingen 's middags. Ze genoten. Het
mooie verhaal van ondeugend Wiesje, die
altijd jam snoepte uit Moeder's kast! Ze
kreeg toch een erge straf, want ze mocht
niet mee naar Artis met Tante Jo en kleine
0 t.-x a:0 twee bedden samen maar wat
een zijnen dag bij dc apen, leeuwen cn *ul<.
andere beesten!
En daarna, kwam 't aller allerheerlijkste
't groote geheim, want niemand mocht het
v/eüen! Ze gingen samen op hun teenen een
heel kwartier vroeger naar huis. Zo slopen
door de gang, muisjesstil de straat op en
bleven zoo zoet tot ze voorbij do kerk wa
ren. Toen kwamen ze pas les in vcllo dol
heid. Ze liepen te springen en te dansen es
door haar acht-cn-veertig kinderen verge
zeld ging do juffrouw naar do tram. dio
haar thuis zou brengen.
De kinderen vochten om dc eer van pak
jesdrager, zelfs de paraplu werd haar afgo-
nomen dolle Corrie liep cr plechtig meo
voorop, hem heen en weer zwaaiend of zo
er den maat mee sloeg. Dan bij een plotse
linge ingeving, deed ze hem open en zette
met een ernstig gezicht het mooie feestlied
in, waarmee dadelijk dcor allen werd inge
stemd, en zoo trok de juffrouw als feeste-
lingc door het dorp, bewapperd door dc
Edelweiszvlaggetje3, die mee genomen wa
ren, en nagekeken door do nieuwsgierige,
menschen, dit? al heel gauw vroegen wat- er
te dóen was, minstens denkend dat er ta-
cantie of kermis op handen was, maar die
dadelijk werden gerustgesteld met het-
nieuwtje, dat do „juffrouw" jarig was.
Toen eindelijk de tram kwam, (fijn over
tijd, zeiden de kinderen) werd dc juffrouw
door gevlagde kinderhanden vroolijk nage
wuifd tot ze ha-ar cm den hoek niet meer
konden zien. Uitgelaten en blij gingen de
kinderen naar huis, waar ze nog volop na
genoten door Moeder alles nog eens en nog
eens te vertellen.
En de juffrouw? Docdrnoe en toch vol
daan voelde zo zich. blik dat ze maar oens
per jaar jarig was en telkens als ze 'n Edel
weisz reclame ziet, denkt ze weer terug a
den grootcn dag, aan haar leuke dol ui'rrc-
Inten kinderen cn geniet ze ook nog cons
vau de herinnering aan dien vermoeienden
prettigen dag.
K. a. r.
Verkwisting.
„Ventje, ventje", zei de moeder tot haan
zoontje, „wat een verkwisting, twee kaar
sen te gelijk aan te- steken."
„Neen, moeder", antwoordde de kleine,
„het is maar één kaars, die ik midden
door gebroken heb."
Het slaapliedje.
Keukenmeid: „Wat is er gebeurd, dat
je zoo lacht?"
Kamermeisje:' „Mot je verbeelden, me
vrouw zingt een slaapliedje vcor dc ldeino
en iedereen, mijnheer, mevrouw cn <-o
jongens ziin in slaap gevallen fccVb- r'?
kleine zelf.
Transport.
Do kellner brengt aa-n een' gast des mor
eens de rekening. De sast. nog half besehon
ken van den vorigen avend, leest dc tweede
bladzmle het eerst en zegt.:
Transport G gulden. Wat bl.... wie
heeft me dan cistórén getransporteerd.
Intelligente hond.
Op de hondenmarkt bood pen koopman'
een foxterrier te koop ran. die blijkbaar
maar één oog had.
Koopen, meneer, een prachtdïe-f.jf
Ja. antwoordde de candidaat-kcoper,
ik zou 'm wel willen hebben, als tie maar
niet een oog kwijt was.
Wat, een oog kwijt. Kan je dan niet
zien, dat het slimme beest me een knip
oogje geeft om 'm niet voor zoo'n spotprijsje
te verkoopen?
Geen athleet
Frits: „Mijn broer heeft gisteren bij heb
hardloopen een zilveren beker gewonnen.
En vroeger heeft hij bovendien al twee me
dailles gewonnen."
Karei: „O, dat is niks. Mijn oom heeft
minstens twintig gouden en 'n paar hon
derd zilveren bekers en een reuzenmass»
medailles."
Frits: „Verbazend, dat is wel een be
roemde athleet, dio oom van jou."
Karei: „Nee, maar hij houdt en pandjes
huis."
Nieuwsgierig.
Wim: Moeder, hoe kan een dokier zien,
dat een Chinees de geelzucht heeft?
isEByg.
Ofschoon de vorige rebus tamelijk een
voudig was, bleek zij tcch voor velen on
overkomelijke moeilijkheden te bieden. Al
thans hc-t aantal goede oplossingen daalde
beneden het gemiddelde.
De oplossing is: Een t li e e g e z e 1-
scbap. Ook oplossingen als: diverse
soorten thee, een theestel of:
thee in G soorten etc. kunnen als
goede oplossingen in aanmerking komen.
De oplossingen kunnen per briefkaart
worden verzonden. Een uitknipsel van do
rebus meesturen is niet meer nooclig.
Goede oplossingen .kwamen in van:
Leiden.
Paul Snijders, D. J. A. Looving, Moj.
Corn. Kaak, M. Teney. Cato Breedeveld,
Jan Gordijn, H. A. Beuk, J. II. Macco, S.
GeyerKouwenlioven, J. A. Vreeburg, N.
Hartendorp, A. J. Bokern, II. Henzing, M
Bonnet, A. Langeveld, J. P. de Jong, F.
J. de Jong, P. Knaap.
Hazerswoude.
M. Akerboom, G. Bos.
Oude "Wetering.
Th. G. v. Wieringen.
A1 p h e n aan den Pi i j n.
I. v. Berkum.
0 u d-A d o.
J. A. Vink, L. v. Leeuwen.
K r. I w ij k a. d. R ij n.
(1 v. Paridon.
D o n g o n.
Ghr. B. J. Dongelmans.
R ij p-W e t c r i n g.
Mcj. G. Borst, M. v. d. Drift.
Na loling werd do prijs eon bloem-*
vaas gewonnen door J. A. Vink tft
0 u d-A tl e.
