«Tweede Blad
Woensdag 30 Mei (923
!ni
igeboi
Prop,
231 k*
5
nfon. tc
gtin
raadlooze TeSsphonie.
IX.
Foo
De lusten en de lasten.
een serie artikeltjes heb ik getracht
oidelijk to maken, op welke manier het
relijk is over een afstand van honder
kilometers met elkaar te spreken zon-
ocn andere verbinding dan de electri-
j trillingen in den aether,
iinneer men alleen een ontvangtoestel
de meesten hebben slechts een luis-
jestel kan men niet terugspreken.
jeen bij do gewone telephoon met draad
mogelijk is. Het is wel een eigenaar
gewaarwording, wanneer men iemand
prs hoort spreken en men kan hem
antwoorden. Soms spreekt hij ondui-
en de luisteraar kan niet te/ug-
ïomei ?cl,\ven: „Hé, spreek 'ns wat harder!"
j begaat de spreker een vergissing en
iand kan hem erop attent maken zijn
herstellen,
den anderen kant moet het ook wel
typische sensatie zijn, om draadloos
reken. Je staat daar te oreeren en hét
doodstil. Je ziet. niemand, je hoort
ld, je weet niet eens of er wel iemand
je luistert en je praat maar raak, in
ul< ijde ruimte. De eenige zekerheid, die
heeft, verstaan te worden, is de af-
dat men op een bepaalden tijd zal
spreken, en de anderen, de luis-
s, dus op dien tijd ook wel aan hun
zullen zijn.
urlijk is het mogelijk. dat er heen
er gesproken wordt. Maar dan moe-
eiden én een ontvangtoestel én een
ocstel hebben. .Soms kan men een der-
tvee-gesprek wel eens hooren ja.
lastig, een derde kan ook alles ver-
Dan spreekt eerst de een en aan
nclc zegt hij: „Over!" Dat wil zeggen
ij nu uitgesproken heeft en dat de
zijn toestel nu kan o v e rschakelen
zijn beurt kan spreken. De eerste
tr schakelt dan ook zijn antenne over
i ontvangtoestel en luistert,
scherpe scheiding tusschen beide
ooral het gevolg van het feit,
en zich het meest heeft toegelegd op
bre rvaardigen van luistertoestellen, ter
zendstations betrekkelijk gering in
zijn en voorloopig ook wel zullen
A'aai i. Want gesteld, dat iedereen, die een
igtoestel had, ook daarmee kon en
spreken, wat zou het een chaos wor
de lucht. Het storen van de stations
een ing is nu al hinderlijk, maar wat zou
terecht komen als iedereen aan het
en spreken ging?
heeft men toestellen waarmede te
lt rtijd heen en we-or gesproken kan
juist als bij een gewoon telephoon-
d< L Dit is bijv. het geval in Duitsch-
rncn een draadlooze telephoon
der treinen heeft. Tijdens den rit
daar iemand opbellen,
paat op de volgende manier in z'n
trein heeft een draadlooze zend
on I vang-inrichting. wier anten-
!<?go
lojil k,
s
hor?
van
tot! jeic
of
zelf
r?
Dei
mal
dat
bi
ha n
laaf).,
•tea
pet h
als
nen
bevinden boven op den wagen,
ïen nu van uit den trein met iemajïd
dan roept men eerst draadloos de
ineentrale op. Daar op de centrale
een draadlooze installatie, zoowel
t afzenden als voor het opvangen
io-golven. Er moet daar dan voort-
een ambtenaar op post zijn om te
het oproepen van den trein.
phooncentrale belt nu, langs den
zl latuurliik, het aangevraagde num-
en verbindt do correspondeerende
>cn^ iet het draadlooze toestel. De
is dan thuis aangesloten met het
toestel van de centrale en
zoodoende met den man in den
®ns i de centrale.
£>at wordt dus onze toekomst binnen
kort. Op 'n avond gaat de hel van onze te
lephoon en daar is waarachtig een vriend
uit Londen, die ons inviteert morgen bij
hem te komen eten. Goed, tot morgen.
Wij stappen in de lucht-expres en vlie
gen over het Kanaal. Maar plotseling valt
het ons in, dat wij vergeten hebben in
structies te geven aan de dienstbode. Geen
nood. In 't vliegtuig hangt een telephoon;
wij bellen Grietje of Betje even op! En nu
we toch bezig zijn, vragen we even aan
sluiting met onzen Londenschen vriend en
zeggen hem, dat wij over een uurtje bij
hem zullen zijn.
En dat zijn geen vage toekomstfanta-.
sieën, neen, dat is mogelijk nu, op 't oogen-
blik. Dat nog niet iedere trein en ieder
vliegtuig met zoo'n installatie is uitgerust,
is niet te verwonderen, daar al deze uit
vindingen nog zeer jong en .tamelijk kost
baar zijn. Maar heb wordt reeds met suc
ces toegepast en de algemeene toepassing
is slechts een kwestie van tijd.
Bij al de verbazingwekkende vooruit
gang van deze tak van techniek, is één
moeilijkheid echter gebleven, naar welker
oplossing do radio-telephonisten reikhal
zend uitzien, nl. de kwestie van de lueht-
storingen. Want niets is hinderlijker bij het
luisteren naar een spreker of bij het ge
nieten van 'n orkest, dan 't sarrend ratel-
geluid van de luchtstoringen. Yooral des
avonds kunnen die krassende, ratelende en
sissende geluiden zoo afschuwelijk sterk
zijn en zoo herhaaldelijk, dat zij de muziek
totaal overstemmen.
Op sommige warme dagen laten de lucht
storingen geen seconde van ongestoorde
stilte en het luisteren naar draadlooze be
richten is op zulke dagen alles behalve een
protje. 's Winters heeft men er betrekkelijk
weinig last van, terwijl bovendien de ont
vangst 's nachts veel beter is dan overdag.
Ongelukkiger wijze heeft de mensch des
nacht3 wel wat anders te doen dan te luis
teren aan een draadloos toestel.
Waar die luchtstoringen vandaan ko
men? Van allerlei oorzaken, die men sa
menvat in het begrip: electrische ontladin
gen in de bovenlucht. Dat kan zijn: weer
lichten, onweer, de aanwezigheid van on
weerswolken of hagelbuien. De zon oefent
ook al invloed uit en 's avonds als-ie naar
bed gaat, roept hij op een zeer onaange
name manier „Wel te rusten" in de tele
phoon. In de stad heeft men last van het
vonken van -de electrische tram. van dc
electrische centrale als men er dicht in de
huurt woont, soms ook van de nabijheid
van een Röntgen-installatie, enz.
Zoo ziet men, dat er nog heel wat meer
vijanden van de draadlooze in de lucht
zweven dan de bliksem. Toch is de blik
sem de ergste vijand, daar deze de krach
tigste electrische ontlading in de lucht is.
De bliksem-inslag in den Eiffeltoren en
in de antcne van het station Bandoeng in
Malabar (Ned. Indië) heeft de vraag weer
eens naar voren gebracht, of een antenne
op het dak niet gevaarlijk is.
Doch men kan al dadelijk vaststellen,
dat het uiterst zeldzaam voorkomt, dat de
bliksem in een antenne slaat, die op een
kleine hoogte boven het dak is aangebracht
Immers gevaar bestaat er alleen, wanneer
een voorwerp hoog boven 'z'n omgeving
uitsteekt, zooals alleen staande boerderijen
op het vlakke land cn in de steden hoog
oprijzende kerktorens. Dat de bliksem slaat
in den Eiffeltoren, is werkelijk geen wonder
als men ziet hoe hoog deze uitsteekt boven
de 'stad. (Zie de hieronder gegeven afbeel-
ding)i Ook de antenne van Bandoeng i3
zeer hoog aangebracht.
De meeste groote stations zijn echter bo
vendien voorzien van een soort veiligheids
klep, waardoor ze tijdens eens onweer ge
woon bunnen blijven doorwerken. Doch
amateurs wordt gewoonlijk aangeraden,
tijdens een onweer, dat vlakbij is, het toe
stel uit te schakelen. Het is beter, voor
zichtig te zijn.
Wil men nog grootcr veiligheid, dan kan
men een leiding aanbrengen buitenshuis
van de antenne direct naar de aarde, dan
fungeert de antenne voor bliksem-afleider.
H. G.
KEKKBHEUWS
Mgr. M. J. Buckx.
Een nieuwe Ned. Bisschop.
Naar wij uit de beste bron vernemen is
in het jongste Geheim Constitorie te Rome
van 23 Mei benoemd tot titulair-bisschop
van Doliche de HoogEerw. Heer Michael
Jan Buckx.
Mgr. Michael Jan Buckx behoort tot de
Priesters van het H. Hart van Jesus, die
in ons land het Groot-Seminarie, hebben
te Licsboscb bij Breda. Hij werd op 17
Maart 1921 benoemd tot Apostolisch Ad
ministrator van Finland.
De toediening van de bisschopswijding
zal hoogstwaarschijnlijk in Nederland
plaats hebben.
Michael Jan Buckx werd in het jaar
1881 geboren te Born in Limburg, maakte
de Humaniora bij de Priesters van het
H. Hart van Jesus en trad in 1899 hij
hen in het Noviciaat.
Na zijn ghilosophische en theologische
studiën gedaan le hebben te Leuven en te
Rome, werd hij bevorderd tot doctor in
de theologie in 1906. Hetzelfde jaar werd
hij in do Eeuwige Stad tot priester gewijd.
Daarna trad de Ecrw. Heer Buckx op
als lecraar on zielzorger in binnen- en
buitenland, totdat hij in Juni 1918 be
noemd werd tot rector van het Juvenaat
te Bergen-op-Zoom. In Augustus 1919
werd hij gekozen tot Provinciaal van de
Hollandsche Provincie zijner Congregatie.
Toen hij in deze verantwoordelijke functie
werkzaam was, werd deze verdienstvolle
priester benoemd toe Apostolisch Admini
strator van Finland.
Reeds vóór dien was hij in Finland
werkzaam geweest na eerst eenigen tijd
in Polen gearbeid te hebben. Hij werd
toen door de Russische regeering uit Fin
land verdreven, waarop hij naar Zweden
trok en als missionaris werkzaam was te
Götbc-borg en Stockholm.
Na zijn benoeming tot Apostolisch Ad
ministrator van Finland vertrok hij op
23 Juli 1921 weer daar heen en werd 2
Juli d.a.v. in Helsingfors door priesters
en geloovigen feestelijk verwelkomd.
Mgr. M. J. Buckx is de 26ste in de rij
der thans levende, uit Nederland afkom
stige bisschoppen. .,Msbd."
Mgr. Th. J. A. Bosman f.
Onder de Hoogmis van j.l. Zondag in de
kapel op 't Bagijnhof werd door den wel-
eerw. heer Kampenhout gedurende de pre
dikatie eenige eenvoudige, doch treffende
woorden gewijd aan de nagedachtenis van
den Hoogeerw. Dekon. Na de Hoogmis
zong het zangkoor „De Profundis".
Gistermorgen te 8 uur werd een plech
tige H. Mis van Requiem opgedragen
door den zeereerw. heer doken P. Stroo-
iner, van Gouda, met assistentie van de
weleerw. heeren Mol en Kampenhout.
Zoo goed als alle bewoonsters gingen
vóór of onder deze Requiemmis ter Heilige
Tafel.
Het zangkoor voéfdo de liturgische
gezangen uit onder leiding van den wel
eerw. heer Boonekamp.
Gisteravond is het lijk van den Hoog
Eerw. Hécr Deken Mgr. Th. J. A. Bosman
overgebracht naar de St. Gatharinakerk
to Amsterdam, waar om 8 uur de metten
werden gehouden.
De lauden vingen aan hedenmorgen te 9
uur. Do Pontificale H. Mis van Requiem
te halflien.
Do lijkrede word gehouden door den
Zeereerw. Heer pastoor L. Stolk.
Na de H. Mis, ongeveer te 11 uur, werd
het stoffelijk overschot naar Haarlem ge
bracht, waar het in het familiegraf op het
R. K. Kerkhof te Schoten is bijgezet.
Het dekenaat wordt', tot de benoeming
van een opvolger van wijlen Mgr. Bosman,
waargenomen door den Zeereerw. Heer L.
P. Stolk, pastoor der St. Catliarina-kerk.
Mère Marie Ignatine.
Te 's Hertogenbosch overleed Maan
dag in het Moederhuis „Maricnburg" de
algemeene overste van de Congregatie der
Zusters van het Gezelschap J. M. J. de
Eerw. Zuster Mere Marie Ignatine, in den
ouderdom van 65 jaren.
Mère Marie Ignatine (in de wereld
Mej. Henriette Josephine Stroomberg)
werd geboren den 18den Januari 1858 te
Rotterdam en trad op 3 Juni 1880 in het
kiooster te 's Hertogenbosch.
Den 20 Juni 1907 werd zij gekozen tot
1ste assistente in het Moderhuis te
_'s Bosch, in 1915 volgde haar verkiezing
lot algemeen overste en in 1922 haar her
kiezing.
Mère Mario Ignatine heeft zeer veel ge
daan voor het onderwijs, in het bijzonder
voor het R. K. Huishoud- en' Industrie-
onderwijs.
In 1912 v. erden door haar toedoen drie
zusters der congregatie aangewezen om
het onderwijs te volgen in de neutrale
huishoud- en industrieschool te Amster
dam.
Zij legden met goed gevolg het examen
af en werden benoemd tot leeraros aan de
R. K. huishoud- en industrieschool te Den
Haag.
In 1918 kwam door Mèro Ignatine aan
het Eminaplein te 's Bosch een inrichting
tot stand voor opleiding van onderwijze
ressen voor volkshuishoudonderwijs.
In 1922 opende Mère Ignatine aan het
Julianaplein te 's Bosch een R. K. Huis
houdschool.
Onder het bestuur van Mère Ignatine
werden de R. K. scholen te Engelen, den
Bosch (Emmaplein) Kralingcn en Noord-
wijk tot M.U.L.O.-scholen .uitgebreid.
H. M. de Koningin erkende de vele
verdiensten van deze religieuze door haar
te benoemen tot ridder in de orde van
Oranjc-Nassau.
Mère Ignatine was ook ridder in het
Maltheserkruis van Verdiensten.
Zij ruste in vrede.
Pater P. van Hoorf f.
De Weleerw. pater P. van Hooff, kape
laan der St. There? iakerk te 's-Graven-
hage is Maandagnacht overleden.
De overledene werd in 1845 geboren, in
1877 priester gewijd en in 1941 aange
steld tot kapelaan van de St. Theresia-
paroc'nio.
Gemengde Berichten.
Onverbeterlijk.
De jassendief, die er z'n werk van maak
te uit leeszalen jassen weg te nemen, welke
practijken hij o.a. te Dordrecht, Gorkum,
Leiden en Tiel had uitgevoerd, in welke
laatste plaats hij gesnapt werd, was voor
waardelijk veroordeeld en in de stichting
van het Leger des Heils te Lunteren on
dergebracht. Nu hij daar eenige dagen
heeft doorgebracht, is hij ontvlucht, met
medenemingvan een jas.
Inbraak te Apeldoorn.
In den nacht van Zaterdag op Zondag,
omstreeks 12 uur heeft een onbevoegde
zich toegang verschaft tot de woning van
den alleen wonenden heer D. in de Twist-
straat te Apeldoorn. Do heer D., door het
gestommel waleker geworden, zag een
manspersoon voor een door hem opengehro
ken kast met "heb geldkistje van den heer
D. in de hand. Een worsteling om het bezit
van het geldkistje volgde. Op het hulpge
roep van den heer D. verschonen eenige
buren, die den inbreker overmanden en
hem vasthielden tot de inmiddels gewaar
schuwde politie verscheen. De dader H. is
overgebracht naar het politiebureau en
aldaar in verzekerde bewaring gesteld.
Het vermoeden bestaat, dat meerderen
bij dezen inbraak zijn betrokken, vandaar
dat door de recherche een uitgebreid on
derzoek wordt ingesteld.
Een straattype in den raad.
Men schrijft uit Kerkrade aan „de Tijd":
In den raad van Kerkrade is tegen de
verwachting van ieder verstandig persoon
in gekozen een straattype, zekere Alexan
der Haas. Deze stumperd verwierf in den
kieskring 3, omvattende Kaalheide, Spek-
holzerheide en Terwinselen niet minder
dan 405 stemmen, meer dan 60 stemmeu
boven den kiesdeeler. 4
De eandidatuur van Haas is te danken
aan een paar lui van het gehucht Kaalhei
de. Hadden menschen, die toch beter moes
ten weten, zijn candidatenlijst niet getee-
kend, dan was Kerkrade de schande van
zulk een raadslid gespaard. Dat Haas arm
is, is niet erg, armoede is geen schande,
maar dat een straattype het tot lid van
den raad kan brengen typeert toch wel de
droeve mentaliteit van een gedeelte der
kiezers van Kerkrade, een gemeente, waar
trouwens alles mogelijk is.
Haas drijft een negotietje in zand, hij
steekt de hand uit naar een aalmoes.
Eenige dagen voor de stemming werd een
circulaire verspreid, door anderen opge
steld en gepost. Den grootsüen onzin laten
ze Haas rlaarin zeggen. Ieder weet, zoo
heet het bijv. dat ik met gemak drie talen
spreek: Fransch, Duitscliplat.
Ik ben arm aan geld, maar des te rijker
is mijn geest. Het zal een eer voor me zijn,
in gala naar het gemeentehuis to mogen
rijden, gekleed in het zwart met hoogen
hoed. (De Haas is steeds in lompen ge
huld). Van werken moet ik niets hebben,
daar gaan dc paarden van kapot. Op hot
Kaalkerkersplein komt een standbeeld voor
mij. Dc straten laat ik heieggen met gum-
miblokken, zooals ik laatst in Londen zag.
Als katholiek lever ik tegen de kermis
zeer fijn zand, om den weg voor uw huis
degelijk te bestrooien als de „bronk" (pro
cessie) langs komt. Ook ligt het in mijne
bedoeling van gemeentewege soepkokerijen
in de kom van het dorp in te richten; op
dat ook den arme een lange weg met den
„soepketel" naar Bolduc worde gespaard".
Enz. enz. enz.
Wie met do plaatselijke toestanden be
kend is, weet, dat de circulaire sprankelt
van humor en originaliteit.
Haas is nu Edelachtbare.
Een voorproefje van het genot, dat Haas
zal smaken als raadslid, heeft hij reeds
gehad. Aan zijn woninkje maakte hij re
clame voor zijn eandidatuur. Een haas op
een hord, die met sprongen huppelt naar
een raadszetel. Haas noemt zich onafhan
kelijk katholiek, acht zich den vertegen
woordiger van den armen man,' die in zijn
rechten beknot wordt.
Haas is arm, maar tevens een type, zoo
als men er in Amsterdam en andere ste-
- den vindt.
Haas heeft een paar dagen gezeten in
een open rijtuig; piekfijn in het zwart. De
hooge dop stond op zijn ongeschoren, on-
gewasschen tronie.
Tot voor korten tijd dreef hij met zijn
inmiddels overleden vrouw en zijn zoon een
handeltje, speciaal in wit zand.
De familie Haas was algemeen bekend
onder den naam van „de heilige familie."
Aan de kerkdeuren stond hij met zijn
reclamebord en zijn zoon nam wel eens
deze propagandistische taak over.
De gemeente Kerkrade, sinds jaren be
faamd om d'r politieke en andere onmoge
lijkheden, heeft nu voorloopig 4 jaren lang
een vertegenwoordiger, voor wien een op
gevoed "mensch uit den weg gaat. Zulk
een heer behoort tot 't college der 21 uitver
korenen.
Voor een burgemeester, die het grapje
toch al niet te duur heeft, een nieuwe bron
voor gerechtvaardigde ergernis, voor de
kiezers, die Haas kozen, een,knagend ver
wijt, voor Haas zelf een jammerlijk fiasco.
Vergeleken bij Haas, was de beroemde Am-
sterdamsche Van Gelder een dandy.
Het blad meldt nader:
Het gesol met den pauper Alexander
Haas, gekozen tot lid van den Baad van
Kerkrade duurt voort. Het wordt weerzin
wekkend. Zaterdagavond werd Haas per
auto aan zijn woning een onbewoonbaar
verklaarde woning met één vertrek af
gehaald en door de gemeente gereden. Ook
werden verschillende naburige gemeenten
bezocht. Zondag voortzetting, Haas had
reeds een nieuw pak aan, dat hij van
ieaand uit Heerlen had gekregen. Het
was een triomftocht voor het nieuw-bakketf.
raadslid. In Kaalheide, waar woortfc^
werd een foto genomen vai den sfeet eÈ
van Haas persoonlijk. Een schilder is be*
zig Haas levensgroot te eonterfeiten me#
hoogen cylinder en geklcede jas.
Uit alles blijkt steeds meer en meer, dai
er geldschieters achter het onfrissche zaafe*
je zitten. Deze hecren wonen ook in Heer
len. Zij hebben toen de eandidatuur gesteld
was, gezorgd, voor da verkiezingscampagne
Onverantwoordelijk is het, dat z.g. ontwik
kelden zich met dergelijke fratsen kunne*
inlaten. Misschien interesseert men zieTé
nog voor het volgende:
Toen bekend werd, dat Haas gekozec
was, was het een ongekende drukte itf
Kaalheide.
Een der promotors van de eandidatuur*
de Haas, een persoon, dien men liever bi|
dag dan bij avond ontmoet, en de schriB
voor de rustige bewoners is, feliciteerde
Haas. Hij kreeg een ecrewacht, een bloera-
ruiker en veel lieflijke woorden. Haas zelr
dankte op zijn manier. Hij heeft den naam
dat hij vreemde talon spreekt, requested
kan schrijven en bijdehand is. Hij zei arm
te zijn aan geld, rijk aan geest; het haas
je zou niet meer met een zandwagen rijde*
en geen klaver en kool meer stelen. De
finale was een geimproviscerdc fakkelop
tocht. Als het nog lang duurt, wordt Haas
dood-gefuifd. 't Ts intussehen een walge
lijke geschiedenis.
Haas behoort niet tot te rapaillc-partij.
De kwestie van zijn verkiezing zit veel
dieper.
Het Hanengekraai.
De klachten dezer dagen vernomen in de
couranten. over het toenemend ontijdig
rumoer in de stad, waarbij de hanen van
de respectieve hoenderhouders, een hoofd
rol schijnen te vervullen. althans werd
daarop in het bijzonder gewezen verdie
nen m. i. wel eenige aandacht
De kippenhouderij, een pracbtliefhebbe-
rij op zichzelf, schijnt als overblijfsel uit
de crisisdagcn in dc stad zich in te burge
ren. Het spreekt vanzelf d,at zoo'n nieuwe
tak van sport, bedrijf of liefhebberij, hoe
men het ook wil noemen, vcor en tegen
standers heeft. Maar, dat het gekraai van
don liaan, het bestaansrecht van hoenders
in een stad moet vastleggen, is voorzeker
zoo maar niet uitgemaakt.
Men kan zich voorstellen het onaange
name, geen plaats te hebben voor slechts
één kip, bij buren een toom goed leggende
hennen te zien plus een toompje kuikens
voor de toekomst, dan nog liefhebber to
zijn van hoenders en ook van.... eitjes;
zelfs zonder hanen, zou de nachtrust daar
onder kunnen lijden. Dat de haan nu een
maal ook zijn rol te vervullen heeft bij do
hoenderfokkei'ij, en deze lieer der schep
ping wel op cenigszins luidruchtige manier -
aan zijn tegenwoordigheid bekendheid
geeft, staat nu eenmaal in zijn instructie.
Er mag worden verondersteld, dat zulks
ook het oor van den eigenaar bereikt, die
dat cm gezonde reden niet als ri versto
ring opneemt..
We meenden in bcc irscl c n I middel
aan de hand to hebben tegen deze plaag,
waarvan het onuitstaanbare niet valt weg
te praten. Zoo'n haan er eiken morgen
maar op los te hooren kraaien, is niet uit
te houden. Een absoluut verbod, hoenders
te houden in de stad (laat de huitenmen-
sclien de stad maar van eieren voorzien)
dat is onzin. Dan een heter middel: des
nachts nog een paar uurtjes langer in café
of dergelijke inrichting vertoeven, wat. alco-
holischen drank meer gebruiken, zal be
paald bewerken dat men zijn nachtrust of
ochtendrust, zoo men het gelieve te noe
men, volkomener kan maken. Men had er
dan al vooraf pleizier van. Welke aantrek
kelijkheden de buurten, waar zich hoender-
kolonies bevinden, nog meer zouden kun
nen bieden in de toekomst, is zoo maar niet
uit te maken. De bezwaren aan dit laatst©
systeem verbonden zijn voorzeker ook
groot. Het wordt evenwel alleen ter over
weging gegeven.
De zaak werd in de laatste dagen inge
wikkelder door een bericht, waarin zonder
meer de houw der rennen cn nachthokken
wordt verheven tot een hoender-woning-
bouw-vraagstuk. Geheel in 3trijd met het-
dierenbeschermingsidée, wil men in dat
bericht het leven der stadshaan zoo lastig
mogelijk maken, afgezien van de kostcliiko
doorvoering, die door do controle veroor
zaakt zal worden. De stadshaan heeft al3
weerprofeet afgedaan, althans:
't Haantje kraait op 't stokje
Morgen een nat rokje,
zal van den stadshaan niet gezegd kunne*
worden, want dan voldoet zijn woning niet
aan dekippenwoning-eischen van de stad en:
bezorgt ze den eigenaar last.
Dergelijke mopjes zijn echter maar fan-
taisie, en als zoodanig is voor den stads-
mensch ook het schoolversje met het be
kende wijsje:
Kinderkens 't is ochtend,
Komt ter slaapstee uit.
Hoort de voglen zingen,
Reeds met zoet geluid.
't Haantje kraai u wakker,
Hoort het kraait uw naam eni..
Daar ligt voor 't kind op 't platteland wer
kelijkheid in; voor het stadskind was het
fantaisie, thans dreigt het een akelig liedj*
te worden om de werkelijkheid.
Fantasie speelt wel een rol hij den stads-
man. Men kan bijv. niet opstaan om 6 uur;
maar als de klok 7 wijst, al is het dan 6,
dan gaat het.
En om nu op een afdoend middel te kri-
men voor het hanengekraai (ik weet nie¥
wat een stadshaan zich soms laat aanïett*
nen) houd ik mij aan de eerste klacht. Dezé
was zoo gestold, dat de betrokken hanerf
thans eens moesten gaan inzien, dat huxf
handelwijze niet past aan hun omgeving^
en voor rustverstoring werdt gehouden. G<e^
zien wat in de stad bereikt kan worden r%'
de mogelijkheid niet uitgesloten dat ooïl
con haan in de stad. zich zou kunnen latoif
lijmen, desnoods per wet. Dat is het voor*
