Tweede Blad
rijuag 23 Februaii 1923
~BÏjBNËSLA^Ü
ONWAARDIGE BEHANDELING
J- (jg initcrpelIatie-Ta-oolstira deelde de
oreitter dor Tweede Kamer, dc heer
solen, mede, dat hij zijn voorstel, om.
aanvrage niet toe te staan, deed zon-
cenige ruggespraak met de Regeering
Den volgenden 'dag werd deze pertincn-
i verldaring in een artikel in .,Eet Volk"
ilistisohe wijze in twijfel gotrok-
n en van den heer Koelen dus geïnsi-
,rd, dat hij een leugenaar
Sru verneemit de „Residjenitiebode" eoh-
i (]a.fc de heer Kooien, toen do heer
leistra hem eenogen tijd geleden mede-
Jldo voornemens te zijn over de Roer-
setting te interpelieeren, onmiddellijk
Je, diaartogen bezwaren te hebben, dus
l de Regeering eenigen invloed op
u kon hebben uitgeoefend.
Jo lieer Troelstra wist dit en toch liet
als hoofdredacteur toe, datfc in „Het
He" oen artikel werd geplaatst, dat voor
Kamer-President in boogc mate gr ie-
d en "beleedigemd was.
)e lieer Kooien is ook maar vcorzit-
de Tweede Kamer en geen Haar-
jhe loopjongen.
Het woord van een Staatsman,
■vrouw W. van ItallieVan Embden
een onderhoud met jhr. mr. De Savor-
Wiman en vertelt ervan in de „Haag-
'ost". Aan het slot is het volgende
end:
dus werd ik lid van de Kamer, on
mijn tegenstreven. Ik heb een
itigc-a pclitieken strijd mee mogen
even van 1S791SS9: de aanneming
de school?" efc-Mackay. In die jaren
in waarheid gestreden voor een bc-
Er werd geestelijk gevochten. Het
bewust: systeem tegen systeem. Kiel
in later jaren bleef de toon bij de
rdebatten zoo hoog en zoo onper-
ijk!"
u hebt het politiek leven leeren
geren?"
is zeker interessant. Minder in de
;re Vergaderingen, dan in de afdee-
Daar spreekt ieder vrij uit, daar
werkelijk gediscussieerd en geluis-
Daar kun jo nog, althans probocren,
te overtuigen",
pauze.
moer wat u zou interesseren heb
te vertellen. Als het bezoek u is te-
rallcnik heb u gewaarschuwd,
met u gespr ken, niet om u te ver-
wie of wat ik ben. Wat doet dat er
Ms ik wat gaven heb meegekregen,
toch niet eigen verdienste Do
b is een nietig wezen; hij is niet
at hij van God ontving."
item v. erd langzaam, plechtiger. Het
hoofd, meest neergebogen in herin-
aanschouwen, hief zich op. De
lauwe oogen openlen zich wijd.
moeder in hare ware vroomheid,
mij tegun niets meer gewaarschuwd
den hoogmoed. Hoogmoed is de
zonde. In mijn lange loopbaan ben
T_etls meer overtuigd geworden dat
sterker veroordeeld wordt door do
is Schrift dan de menscheliike lioog-
Dio doet don éénen monseh den an-
rtrappen. om maa vooruit te komen.
iar „qo éérste" te zijn. Die doet den
Hl mcn=ch zich stellen boven God;
niet met Diens wil. Ja, eerbiedigt
nacht en wijsheid slechts, voor zoo-
menschelijk verstand die erkent,
joorzaak van alle ellende is niet gehl-
legoisme, of wat dan ook; maar de
kit. waarmee de mensch dood-kalm
fecr. wetten stelt in de plaats van de
1 K ïeds- Als de hoofden van de Stalen
kar kond
iüi
-onden begrijpen het doet er
ioi °e.!angs we^-cen weë zij tot staats-
ziin opgeklommen als die zich
5eca eigen moraal hadden gescha-
do Machiavellistische moraal!
lit
15,
dan waren de rampen niet over de wereld
gekomen, zooals ze thans gekomen zijn."
En meer in den gewonen stemtoon: „Voor
het besturen van do binnenlandsche poli
tiek geldt hetzelfde. Dat Leb ik ook ge
leerd in mijn lange leven? wie zich zelf
kan wegcijferen bereikt het meest, in welke
levenspositie ook."
Een s wij gen. En toen do conclusie!
„Dit heb ik u willen toonent ware gods
dienst oefent invloed uit op karaktervor
ming. En nog iets: alle dwang en formalis
me in de opvoeding is niet goed; erger is uit
den boóze."
De Katholieke pers en de Katholieke
vakbeweging.
Heb Hoofdbestuur van S-t. Raphael
schrijft ons:
Op 9 Februari had eene bespreking
plaats tussoben de Directie der Ned.
Spoorwegen en de vertegenwoordigers
der erkende organisaties over een wacht
geldregeling voor liet spoorwegpersoneel.
Van doze bespreking bezorgde de
socialistiseho NecL Ver. van Spoor- en
Tramwegpersoneel een* uitvoerig verslag
aan heb ÜtxochJtecth Dagblad, in welk ver
slag in kleuren en geuren wordt belicht
de verbolgenheid der Directie over de
verstrekkende, amendeering der Directie
voorstellen door de vier samenwerkende
organisaties St. Raphael, Bans, N. B. en
P. O. B., alsmede over den onbahoorlijken
toon welke dn sommige vakorganen togen
do Directie zo-u zijn aangeslagen.
Do Nieuwe Vcrulesche Courant sohreef
een .artikel naar aanleiding van he>N.V.-
bericht en bouwde daarop eene ver
maning, welke los van hot N. V.-bericht,
ook wij als volkomen juist kunnen onder
schrijven
,.Het Volde' vatb op het artikel in de
„Nieuwe Venlosche Courant" vuur en
tracht er foclalistische munt uit te slaan.
Het Volk schrijft:
„Do Katholieke pors en 'katholieke
vakbeweging.
Do arbeiders hebben natuurlijk on
gelijk.
Dezer dagen liecft in oer.o vergade
ring "van do directie van de Neder-
landsehe Spoorwegen met de ver
tegenwoordigers van do vijf organisa
ties van spoorwegambtenaren en per
soneel, -de directie bij monde van den
heer Kalff, haar groote ontstemming
.geuit over de verdacht makende wijze
waarop" in brieven en in de couranten
die bonden over de directie wordt ge-
sclireven. Het. moet daarmede nit zijn
zoo zeido hij. Heb is thans de laatste
maal, dat hij waarschuwt, en indien
weer dergelijke dingen in de couran
ten komen, dio kant noch wal raken,
zal hij weigeren langer aan hot over
leg deel te nemen. Men zal dan voor
taan met een door do directie aan
gewezen ambtenaar kunnen praten.
Do directie kan zich niet inlaten met
mensohen, die haar in een dergelijk
licht zien.
Naar aanleiding hiervan roemt de
katholieke „N. Venl. Crfc do verhou-
d ing tussehen spoor wegperso neel en
directies cm dan to vervolgen:
„Tc meer zou het daarom te betreu
ren zijn, indien dc weinigs personen,
redacteuren, vrijgestelden en enkele
onderen, die de vakbladen vullen,
door ontactisch optreden en onoor
deelkundig geschrijf of te gering
plichtsbesef en veran twoordel i jkheids-
igevoel, of zwakheid van karakter
tegenover onruststokers in woord en
schrift, de goede verstandhouding
tussehen directie en personeel, ver
tegenwoordigd door hun vakorganisa
ties in gevaar brengen".
Heb is wel merkwaardig.
Of de directeur gelijk Leeft mot zijn
klacht, daarvan weet dé journalist-,
die zoo schrijft, niéts. Of de nrbci-
<1 ombladen billijke klachten op bil
lijke wijze geuit hebben, daarvan
weet hij niets Maar zender verder
onderzoek geeft hij den directeur ge
lijk ook tegenover den katholieken
vakbond. Het is zijn kl assegevocl, dab
hem onbewust die zijde der directie
doot kiezen.
De in de kahholieke partij geejigam-
seordo arbeidors verheugen zich wel
in een voor hen prettige partij-pers I"
't Is inderdaad merkwaardig!
Gelioei onbewust, natuurlijk, want zij
zal or niet bij hebben stilgestaan, dat dc
N. Y. dat verslag aan de liberale pers
FEUILLETON
■IEFDE OVERWINT.
sarcistisohc, dat uit de woorden en
arcn van een ongeduldig geworden
sprak, werkte verbluffend op"
I'j wist niet wat hem geschiedde,
rechter schelde en den binnenko-
B deurwaarder bevel gaf, den ad-
bij hel aantrekken van zijn over
liepen.
[Mond reeds op straat, nog voor hij
"J zijne bezinning was. In huis
"'J zich direct in zijn kamer opslui-
laar zijne moeder, die hem had
aankomen, kwam hom in de gang
85j fóemget.
mo Olto, zeido zij en trok hem de
fier in, trek het u niet zoo aan;
u. hopen we, in uwe betrekking
Miade berokkenen. Gij kunt het
helpen.
cen Roeiend ijzer geraakt,
ülto -
lo.
17,
eggi
li
3i)i
op, en zich met geweld van
Poeder losmakende, stormde hij
w orden pijlen waren,
cm op de vlucht joegen.
Sendo dagen brachten onophou-
8lr'jd en onrust voor hem aan.
i'et thuis blijven; de praatjes van
pers brachten hem den waanzin
(ar H '6f> ^ef>n öat hij niet den
I preventieve gevangenis af-
p lang liep hij voor het paleis
'e op cn neder; honderd maal
zich loc:
,fiRdige lafaard, waarom weigert
op
gij uw plicht te deen?
Maar dat verschoof hij van den ccnen
dag op den anderen. Kon er geen onvoor
ziene omstandigheid piaals \inden?Moest
het den rechter niet duidelijk worden uit
hot getuigenverhoor, dat Karei onschuldig
was Zeker, een paar dagen nog, cn Karei
zou zijne vrijheid terugkrijgen. Hij ech
ter, Otto, zou de dure verplichting op
zich nemen, zijnen broeder schadeloos te
stellen voor alles, wat hij om zijnentwil
geleden had. Voor hem zelf ging het niet
miindcr dan om Loekomst of ondergang.
Gedurig schilderde Olto zich de ge
schiedenis af, welke hij beleven zou, wan
neer hij zich bij den rechter van inWuc-
tio liet aandienen, om zich ais den dief
aan te geven; hoo de rechter hem dan
ongeloovig zou aanhooren on hoo deze
dan, zoodra hij overtuigd zou geworden
zijn, dat het geen» waanzin maar koude
werkelijkheid was, liet bevel lot zijne in--
hechtenisneming zou tcekenen. Dan sloot
men hem in de cel op, en de aanklacht
word legen hem ingesteld. De verslagge
vers zouden dat belangwekkende geval
aanteekenen, mot voluit geschreven naam
zou hij in do courant komen, en dan zou
den alle collega's het lezen. Markwold.Mafc
tenveld en... Goring; ja, ook deze zou
het lezen en het vol toorn cn afschuw aan
zijne dochter laten zien. En dan, wanneer
hij tijdens de terechtzitting op de bank
der beschuldigden zou zitten, dan zou hij
prijsgegeven zijn aan de nieuwsgierige,
hoonende, verachtende blikken zijner
voormalige collega's Neen... neen! Liever
vluchten.
Gp den "vierden dag na Kareis inhech
tenisneming regende hot bij stro omen van
heeft verschaft, veroordeelt Hór 3e
Vofeedttctio scherp het optreden van de
tot. hare familie behcorende NecL Ver.
Want het is hier niet de Katholiek.^
pers, die die arbeiders in het ongelijk
stelt, maar het is de scrciaTistasoho Ned.
Ver. welke zich dit oordeel aanmatigt en
in de pors doet publieeeren.
Heb spoorwegpersoneel kan er goede
nota van nemen, dab zelfs hot socialisti
sche hoofdblad de daad der Ned. Ver.
zeer scherp veroordeelt!
Hier treft de Katholieke pers geen ver
wijt
Wat de N. VenJ. Ot. d'eedi, kan sle-chta
beschouwd worden als een goed bedoelde
vermaning, welke lraar in do pen gegeven
werd door dé zoo veroordeelde N. V.-
pu/blacatie.
De conelufiie van de „Volksredarcfcie"
ware dan ook heel wat juister geweest,
indien deze geluid bad
„Do in do Ned. Ver. georganiseerde
arbeiders verheugen zich wel in voor
de zaak van het personeel prettige
voorlichters der liberale pers".
STADSNIEUWS
Aan alle Katholieke Vrouwen
van Leiden.
Daar bij het invoeren van het algemeen
kiesrecht aan de vrouwen het actief kies
recht geschonken is, zijn alle vrouwen kie
zeressen geworden en zijn zij verplicht bij
de verkiezing van leden voor de Tweede
Kamer, Provinciale Staten en den Ge
meenteraad haar stem op een der candi-
daten nit te brengen.
Het is plicht te zorgen, dat alle katholie
ke vrouwen bij de-ze verkiezingen uitslui
tend en alleen haar stem geven aan een
katholieken candidaat.
Die zorg rust voor een zeer groot deel
op de propagandaclub „De Katholieke Gar
de". Zij moet de noodige propaganda voe
ren, opdat alle katholieke kiezers en kïe-
zeresscn hun en haar plicht begrijpen en
volbrengen.
Voor bet voeren van die propaganda zijn
mensehen noodïg, vrouwen, zoowel als
mannen.
Om een goede wcrkverdceling te kunnen
verkrijgen en tevens om de toetreding tot
deze propagandaclub voor do dames aan
nemelijker te maken, is eenige maanden
geleden het besluit genomen in deze pro
pagandaclub twee afdeclingen te vormen,
nl. een voor vrouwen en een voor mannen.
De vorming van een afdeeling voor vrou
wen zal plaats hebben in eene vergadering
op Maandag 2G Februari a.s. des avonds
te 3.15 uur in het gebouw der St. Jozefsge-
zellenveroeniging.
Wij noodigen alle katholieke vrouwen
van Leiden beleefd en dringend tot bijwo
ning van deze vergadering uit.
Het zal een ieder duidelijk zijn, dat zon
der vrouwen, geen vrouwcnafdeeling kan
worden gevormd. En toch!.... Roornsche
propaganda is nocaig! Men kan toch niet i
werfdocs toezien, dat oruze Roomsehe kie
zeressen een slachtoffer zullen worden van
on-katholieke en socialistische propaganda.
Daartegen dient ijverig gewaakt, dit
alles moet tijdig voorkomen worden, door
het vormen van een stevige propaganda
club cn daarna door het voeren van een
stevige Roomsehe propaganda.
Vv ïj rekenen derhalve stellig op aller
medewerking cn allereerst op aller tegen
woordigheid op bovengenoemde vergade
ring.
Inmiddels tcekenen wij,
Namens ..De Katholieke Garde",
Mej. TIT. ELSHOF, Bestuurslid.
Mej. H. DOOVE, Bestuurslid.
GEMEENTERAAD.
De Leidsclie Burcht.
B. en W. schrijven aan den Gomeento-
j*aad:
De Leidsche Burcht, immer als een mo
nument van grooto geschiedkundige
waarde beschouwd, heeft vooral in den
laalsten laalsten tijd weder bijzonder de
aandacht van historici en oudheidkundi
gen gelrokken, met name in verband met
de vraag, of de naam van onze slad
Lugdunum Batavorum inderdaad aan
dozen burchtheuvcl ontleend is. Y/as men
vroeger vrijwel eenstemmig van meening,
dat Leidon inderdaad het oude Lugdünum
'smorgens vroeg (ot 's avonds laat. On
danks het weer kon Otto niet thuis blij
ven. Meer dan eens kwam de gedachte in
hem op, Karei in zijn cel op le zoeken,
maar hij rlorst niel; hij gevoelde, dat hij
zich zeiven verraden zou; hij zou zijnen
broeder niet in dc oogen durven zien.
Evenmin dorst hi.j als het ware Helena
onder d1© oogen tc komen. Elk barer woor
den, elk barer blikken bij hunne laatste
samenkomst was hem cen steek in het
hart geweest. Klappertandend, strompe
lend geheel cn al dioornat, schreed hij in
de schemering nog voor het paleis van
justitie heen en weder. Vergeefs had hij
zich weder duizendmaal aangezet om het
bureel van den rechter binnen tö treden
tot dat liet nu te laat was; het bureel
was gesloten.
Weder brak de nacht aan, slapeloos;,
vol folterend zelfverwijt, vol onverdraag
lijke ziele-smart en kwelling voor Otto
Hoo erbarmelijk, hoo verachtelijk kwam
hij ztch zelve voor. Hij moest een einde
er aan maken; het was, alsof iedereen in
de stad hem aanzag. Weg daarom van
hier, over Engeland naar Amerika. Hij
had geld genoeg om den overtocht te
kunnen bekostigen, en in Amerika, daaf1
zou hij zich wel welen te helpen; kennis
had hij genoeg, bard werken en zwoegen
zou hij daar, en als hij geld had overge
spaard, zou hij het aan vader sturen.
Vluchten moest hij, nadat hij eerst zijne
bekentenis op papier gebracht zou heb
ben. Na zijn vlucht zou men in zijn lesse
naar den wissel van 4000 gulden, welken
hij indertijd had ingelost, vinden, en dit
zou bewijs genoeg zijn yoor zijne schuld
en Kareis onschuld. Aldus begon hij den
der Bataven was, in latere jaren kwam
hieromtrent twijfel op en bleef er op dit
punt onzekerheid heersehen. Een nieuw
licht werd op dit vraagstuk geworpen ten
gevolge van de beschouwingen van den
Franschen historicus Jullian, wiens denk
beelden leidden tot de opvatting, dat bin
nen deze stad reeds in Bataafscben tijd
een heuvel, gewijd aan den zonnegod van
do Bataven, een ...lugdunum". eeleeen
heeft, evenals zulks het geval zou zijn in
sommige steden van Frankrijk, zooals
Lyon, Laon, enz. Leiden zou dan werkelijk
het Lugdunum Batavorum van de oud
heid zijn.
Nu is deze vraag op betrekkelijk een
voudige wijze tot oplossing te brengen,
n.I. door een opgraving in het Burcht-
terrein, waarbij uit het onderzoek van de
aardlagen, als anderszins, kan worden af
geleid, of deze burchtheuvel reeds in zoo
oude tijden bestaan heeft. De Commissie
van Beheer van het Opgravingsfonds der
Nederlandsche Anthropologische Vereeni-
ging heeft besloten zulk een onderzoek in
te stellen en ons daartoe de noodige ver
gunning gevraagd. Tevens beeft zij ver
zocht om de medewerking van de gemeen
te in dezen, hetzij door toekenning van
een subsidie ad f300.hetzij door haar
hij de uitvoering van het werk bij te
doen staan door gemeentewerklieden of
haar op andere wijze behulpzaam te zijn.
Het komt ons voor, dat er alle aanlei
ding is om op het verzoek van de ge
noemde commissie wier desbetreffend
adres bij de in do Leeskamer ter inzage
liggende stukken is gevoegd in te
gaan. Het is uit een wetenschappelijk
oogpunt immers van groot belang, dat de
oudste gescbiodenis van onze stad, de
vraag naar baar ontstaan en haren ouden
naam, thans wellicht tot klaarheid kan
worden gebracht. Wij zijn dan ook voor
nemens de voor de opgraving vereischte
vergunning te vorlconen, onder de in het
overgelegde rapport van don Directeur der
Gemeentewerken aangegeven voorwaar
den. Yoor beschadiging van den Burcht
behoeft wel niet le worden gevreesl, nu
de opgravingen zullen geschieden onder
leiding von Dr. J. H. Holwerda, die, op
dit gebied bij uitstek deskundig, met zijne
opgravingen reeds op tal van plaatsen van
ons land zoovele hoogst belangrijke resul
taten heeft verkregen. Eventueel te vin
den voorwerpen zullen als eigendom van
de gemeente Leidon worden beschouwd,
waarna omtrent de bestemmiru? dier
voorworpen nader zal worden beslist De
opgravingen zullen plaats hebben na
overleg met de Directeuren van Gemeen
tewerken en van het Stedelijk Museum.
Ter tegemoetkoming in dc aan het werk
verbonden kosten, ware aan do opgra-
vingscommissie do gevraagde subsidie
van f300.uit de gemeentekas te vor
lconen. Beschikbaarstelling van gemeen
telijke werkkrachten achten wij met liet
oog op do belangen van den dienst min
der wensehelijk.
Overeenkomstig bet gevoelen van de
Commissie van Fabricage geven wij U
op grond van het bovenstaande in over
weging, aan de Commissie van Beheer
van het Opgxavingsfonds der Nederland
sche Anthropologische Verccniging, ten
behoeve van dc bovenbedoelde on gravin
gen op den Burcht, eene subsidie uit de
gemeentekas toe te kennen van f300.
en te dien einde over to gaan tot vast
stelling van do hierbij overgelegde sup
ple Loire begroolingsrcgeling. Op dan post
voor „Onvoorziene uitgaven", waarvan
bet bedrag ad f 300.moet worden af
geschreven, is beschikbaar f 1CO.0ÖC.
Het verkeer ttifischen de Vischbrug cn de
Maarsmanssteeg.
De N. V. Manufacturenhandel van
Vroom cn Dreesmann liecffc den Raad
verzocht het verkeer met voertuigen door
de Maarsmanssteog in de richting naar de
B ree straat te verbieden cn het in de rich
ting naar de Vischbrug toe te staan, zulks
ten einde te voorkomen, dat van de Visch
brug afkomende voertuigen, tengevolge
van to gronte snelheid, als anderszins,
tegen het gebouw, waarin genoemde ma
nufacturenhandel is gevestigd, aanrijden
en zoodoende de winkelruiten verbrijze
len, gelijk reeds ccnigc molen schijnt te
zijn voorgekomen. Mochten hiertegen ech
ter overwegende bezwaren bestaan, dan
verzoekt adressante een vaste verkeers
post op do Vischbrug in te willen steken.
Aan den wensch van adressanto kan
moeilijk worden voldaan, aldus B. en W.
Het moge waar zijn, dal hot inrijden var
do Maarsmanssteeg vanaf do Vischbrug
bezwaren oplevert, toch is het niet wel
mogelijk het rijverkoer in cmgeirccrda
richting te leidon, aangezien de voertui
gen dan van uit de Maarsmanssteeg le
gen de Vischbrug zouden moeten oprij
den en noodzakelijkerwijs reeds halver
wege die 6teeg voldconde snelheid zouden
moeten hobben om de hoogte van do
Vischbrug te overwinnen. Dit zou echte»
niet alleen een ongcwenscht snel verkeec
door de Maarsmanssteeg veroorzaken^
maar, ongeacht, nog de ongeschiktheid van
het plaveisel in die straat, bovendien een -
gevaarlijken toestand ter plaatse van den
hoek der Aalmarkt en Visclunarkt schep
pen, wegens de plotseling met grooto
vaart uit do Maarsmanssteeg kemendo
voertuigen.
B. en W. hebben nog overwogen, - of het
niet mogelijk zou zijn deze steeg geheel
voor rijverkeer te sluiten en dit verkeer
dan door de Koorn brugs teeg te leiden.
Echter blijken ook hiertegen overwegende
bezwaren te bestaan. Immers reeds thans
wordt de Koornbrugsteeg die zelfs voor
motorrijtuigen niet gesloten is, wat mdti
do Maarsmanssteeg overdag wel het ge>
val is, druk in 'beidé richtingen bert^»
den; vooral tijdens do Zaterdagsche mark*
ten is er een dermate druk verkeer, diC"
niet zelden opstoppingen dreigen te onti
staan. Voorts is liet met het oog op ds.
genoemde markten ongewenscht te achten
nog meer verkeer over de Vischmarkt KT
leiden. Er behoort daarom, ook naar hev
gevoelen van den Commissaris van Poli
tie, niets te worden gedaan, waardoor he?
rijverkeer door de Koornbrugsteeg cn
over do Vischmarkt zou toenemen. Ware
het practisch mogelijk, dan zou cen ver
bod, om op de helling van de Vischbrug
in de richting naar de Maarsmanssteeg
harder, dan stapvoets te rijden, wellicht
aan de bezwaren van de adresscerende
vennootschap tegemoet kunnen komen,
doch aangezien op deze helling met door
paarden getrokken voortuigen bijna altijd
wel iets harder dan stapvoets gereden zal
moeten worden, zou zulk een verbod wei
nig zm hebben. Do bestuurdei-s zullen
trouwens zelf al zooveel mogelijk remmen,
omdat het rijden, anders dan stapvoets,
door de Maarsmanssteeg verboden is.
Kunnen B. en W. eenerzijds de gegrond
heid van do door adressante aangevoerde
bedenkingen tegen, den tegenwoordigea
toestand, die intusschen al sind3 jaren be
staat, niet geheel ontkennon, anderszijds
heeft een hernieuwd onderzoek van deze
aangelegenheid geen nieuwe gezichtspunten
geopend en blijkt een betere regeling van
het verkeer ter plaatse, dan de thans be
staande, bezwaarlijk te vinden.
Voor het instellen van een vasten ver
keerspost op de Vischbrug wordt door B.
en W. geen voldoende aanleiding aanwezig
geacht. Wel is des Zateraag8 tijdens de
drukke markturen cen ngent van politie
aanwezig tot regeling van het verkeer ia
de verschillende richtingen, doch deze is
uiteraard niet bij machte om te voorko
men, dat een bestuurder van paard en
wagen tengevolge van onhandigheid, snel
heid, of andere omstandigheden, tegen de
pui van de naamloozo vennootschap aan
rijdt. Het ligt in de eerste plaats op den
weg van de bestuurders van voertuigen,
om in dit, uit een verkeersoogpunt gevaar
lijk, stadsgedeelte de uitersto voorzichtig
heid te betrachten cn zoodoende ongeluk
ken, als in het adres bedoeld, te voorko
men.
Op grond van het bovenstaande geven
B. en W. den Raad in overweging op het
verzoek van de N. V. Manufacturenhandel
van Vroom on Dreesmann niet in te gaan.
Adresboek.
Zooals bekend is, wordt door E. en W.
bevorderd dat zoo mogelijk om de twee
jaren een nieuwe uitgaaf van het adres
boek der gemeente Leiden verschijnt,
waartoe sedert verscheidene jaren door
den Raad ter aanmoediging van de uitgaaf
een post cp de gemeentebegrooting werd
uitgetrokken.
Thans is wederom een nieuwe uitgaaf
van dit boekwerk verschenen, Do vorigo
uitgaaf kwam omstreeks hert begin van
het jaar 1921 uit.
Dat in het algemeen, aan het uitgeven,
van cen adresboek een groot financieel ri
sico voor den uitgever verbonden is, be
hoeft', wel geen betoog; dit klemt te meer
brief to schrijven, waarin hij alles zou
medcdeelcn, maar pas had hij de eerste
zijde beschreven, of hij kreeg znlk eene
lichamelijke zwakte, dat hij niet bij mach
te was, zijnen arbeid to vervolgen; de pen
ontviel zijn sidderenden handen, en zuch
tend moest hij bekennen dat hij niet bij
machte was to vluchten, noch den brief
to vervolgen. Van minuut tot minuut
werd het hem ellendiger tc moede, een
hevige koorts brandde .hem in de aderen
Met groote moeite ontkleedde hij zich, en
half onmachtig zonk hij te bed.
Den volgenden morgen ontwaakte Otto
in een hevige koorts, bij had nog het be
wustzijn zich uit het bed te begeven en
strompelend, zich aan stoelen vasthou
dend naar de tafel te begeven, om den
aangevangen brief le vernietigen. Toen
zijne moeder een kwartiertje later in zijn
kamer kwam, lag hij bewusteloos op den
grond; de s'erke verkooling en do inwen
dige verhitting, gepaard aan het zielsïij-
den der Iaat3tc weken hadden hem een
hevige koorts op den hals gehaald.
Do liefdevolle verpleging bracht den
zieken zoon in veertien ctagon zoover op
de been, dat hij het bed kon verlaten. Ze
ker, zwak en ellendig was hij nog altijd
in zulk cen graad, dat hij slechl9 met be
hulp van anderen in de kamer kon rond-
loopen. De groote lichamelijke afmatting
en inspanning waren hand aan band ge-
paardt gegaan met eene geestelijke ver-
tfooving, zoodat hij niofc in staat was, op
een bepaalde zaak zijn gedachten te ves
tigen.
In den beginne bracht de herstellende
zijn dagen door met wezenloos SToor zich
uit te staren; eerst dan, wanneer zijne
krachten toenamen, kwamen oude herin
neringen weder in licm op, cn weder werd.
hij gekweld door den inwejidigen zieie-
strijd; het treurspel, dat daarbinnen
speolde, en waarin de ziekte oen kleino
pauze had gemaakt. Vragen naar Karei,
naar den uilslag van liet onderzoek, kwa
men) liqm onophoudelijk op dc lippen,
zonder dat hij liet waagde ze luid uit to
spreken. Hij sidderde bij de gcdaohle.dat
or reeds een yonnis over den onschuldi
ge was geveld. Maar neon, dab was on
mogelijk, dan zou men hem hot toch heb
ben medegedeeld.
Maar niemand, vader, noch moeder,
roerden dit pijnlijke onderwerp in zijn
bijzijn aan.
Op cenen morgen, nadat er ongeveer
cen week vorloopeu was, ging juffrouw
Koster op een heel ongewoon uur uit.
Hot was vroeg in den voormiddag, het
uur, dab zij anders geheot aan huishou
delijke bezigheden wijdde. Dat dit uit
gaan niet gold gewone boodschappen te»
doen, zag Otto reeds aan do Zondagscho
kleeding, welke zijn moeder had aange
trokken. Daarbij kwam nog de diepe rust»
haar haastige, onrustige bewegingen ea
het ongewone rood van haar gelaat, al
hoewel zij dit alles voor hem zocht tc ver
berger.
Waar gaat gij zoo henen, moeder?
vroeg Otto, opmerkzaam wordende.
Duidelijk zichtbaar werd de verlegen
heid van de oudo vrouw.
-—Ik... o... ik wil maar wak uitgaan.
Zoo vroeg gaat gij anders nooit ut^
moeder. j'.
r (Wordt vervolgd).
