leis* Count"
tweede Blad
dag 26 Januari 1923
JT HET RUHRGEBIE®.
de verwachting.
'omen. Vanmiddag Vanavond? In
val ze komen.
Kovel, waar nooit een vreemdeling
do landweg van 't station naar liet
En klein is het dorpje met grootc
heele groote school.
Dm die school zoo groot is?
aar de heele kolonie hoort bij Hö-
zijn wel vier scholen,
jlonie.
at is het gedeelte, waar de mijn-
wonen, daar beneden,
beneden. Daar ligt de kolonie, als
lelgoeddorp, met altemaal vrij ge-
lisjes. En de mijn rookt met dikke
volken.
'de mijn Radbod. Radbod, vreemd,
koninklijke naam in dezen tijd en
omgeving.
ga ik door 't oude dorp, dat heel
plotseling rijst een groot wit stee-
i. Op een groot groenend veld.
liet massagraf van ruim driehon-
enschen, die eens omkwamen bij
nongeluk.
id angstig is toch het loven van
r werken onder den grond,
het massagraf een nieuwe aanleg
redenkplek van wie vielen in den
Perken, waar van den zomer bloe-
zullen komen en rechts en linke
is gedenksteenen van de gevallenen
vel.
:d zestig gevallenen. Zoo schat ik
int elke steen heeft vier rijen en
ij tel ik er twintig,
erd zestig gevallenen. Zoo schat ik
samen, vijftienduizend inwoners,
jen der zijden van wat bloemen-
rden zal, de steenen voor de geval-
tn „de vijand"", die in Hövel stier-
ifc evenveel piëteit zijn die namen
it. En een aparte steen draagt het
't: „In den dood vereend",
eenen zijn juist aangebracht. Men
de perken,
iddag of vanavond zullen de Fran-
omeu.
iverkt aan het soldatengraf en van
dorp komen do menschen om te
him vader, hun broer, hun zoon niet
ten op de steenen voor de geval-
iddag vanavond komen de Fran-
en achtergrond tegen den laiohlt de
ookw olken lat de mijn.
de gedenkplek van wie vielen.
waarom, waartoe?
nd komen de Franschen.
Westfalen.
even een lach.
a even als oen lach heel een
van vroolijkheid door 't Rnlhrge-
m we hebben hier in zoo lang geen
gehoord.
al meer dan een half jaar, dat de
l hing boven Westfalen de drei-
de bezetting in Rukrgebied.
Buhrgebied ia het hart toch van
U}t<3e'hJünd aan welvaart nog heeft,
dreiging was erger misschien nog
t feit.
èrflederittg, die komen gaat ia erger
an de vernedering die gekomen is.
is erger wellicht dan pijn,
inuari zijn de Fransdhen in Essen
en.
üde door 't Westfalen als oen dood
rokken z© veaideT steeds verder
1 weet hoever ze zullen gaan.
Berlijn is wel een mooie reis, maar
ièn ligt Groot Brat tan je er tusschen.
ver?
net ©r hier naar- uit in verbazing,
de eerste groote angst is heen.
welk re-sultaat heeft Frankrijk
FEÖSLLETON
LIEFDE OVEHWÏMT.
en omnibus gingen in dit late nach-
Jur niet meer en men kon toch niet
gen dat de arme jongen in den
uren te voet wandelde. Overigens
reeds met Karei gesproken, die be-
'as, het kostgeld, dat hij haar be-
i tc verhoogen. Men zou zich wat
wkrimpen en iedere overtollige uit-
prmijden. De hoofdzaak was toch
zoon iets wem, en daarvoor moest
hnr te zwaar zijn. En wanneer men
s toe moest- komen de spaarpennin_
lossen, kon men ze «ian boter bo-
'1' gaf eindelijk, al was het ook
vaar hoofd, toe.
ve"trok alzoo, hij huurde een ka-
P de Bergerstraat, vijf minuten van
Nongerecrit, en in de oiimiddellij-
"Jhcid van de Houlrnanstraab,alwaar
lold woonde,
lw Koster was gelukkig, haar lieve-
'Mer tevreden en vroolijk te zien;
m kwam hij des Zondags in het
'Jk huis; zijn oogen straalden, wan
(Jd van de gezelschappen sprak,
h'J bezocht en van het verkeer met
'f'öga's.
r bezoek van O Ito was voor de moe-
li feestdag. De handen gevouwen in
i-'jot, henf in dat kloeke, geestige
0 zien en naar zijne woorden to
e.n' Was voor haar reeds een hoog
tare verbeelding voelde zich dan
Wel staan de pantser-auto's dreigend
en wel nemen de machinegeweren, de hoofd-
stralen der steden in, maar welk resul
taat heeft Frankrijk met de kolen?
En als Frankrijk .geen resultaat heeft,
hoe zal dan de Fmneche bevolking, het
Fransche parlement staan tegenover Poïn-
oarc
En hoe *al de houding van Engeland
zijn
En wat zal Amerika doen?
Men redeneert weer, de toestand, dat
men het lijden alleen onderging is voorbij
Men redeneert en men heeft eir
toch ook plezier in, dat Frankrijk nog
geen resultaat heeft.
En dit stille genoegen, dat is als een
reactie op veel vrees en lijden, vond gister
een culminatiepunt.
Men vertelde:Alle particuliere
mijnen waren verkocht aan
Hollands che en Deeneche
Kaamlooze? en nootschap pen
Dus Buitenlandseh privaat
bezit.
En men lachte: nu ja, dat verkoopen.
Men koopt weer terug enfin, dat was
allemaal goed geregeld.
Alle particuliere mijnen
buitenlandselh privaatbezit.
't Was-in Hamm, de stad, die de bezet
ting verwachtte. Maar boven de ellende
van dit vernederend verwachten, trilde
het^erioht.
Alle particulier© mijnen
'privaat, bezit.
Een ongewone geest van lachen en
vrooiijkheid en druk praten ging door de
stad.
't Was oven een lach een lacli verder
gaand door Westfalen. Een lach, die even
drong door alle somberheid henen.
Vandaag wordt het gerucht weer tegen
gesproken.
Maar toch er is even oen dag van
ontspanning geweest..
En als ondergrond blijft: ze hebben toch
de kolen nog niet.
Wat dat alles zal werden? Misschien
toch oorlog? Misschien valt met een paar
dagen de grootc sombere dreiging weer
Maar even is gelachen en even hebben
de vuisten rich on tb aid en even denkt men
aan de beste oplossingDot de Franschen
toch onder dens, druk van eigen land of
andere mogendheden terug zuilen gaan.
Zon der bloedver giete n.
Voor *t. eerst sédiert maanden hoopt
men, da.t het toch zonder oorlog edndigen
zal.
Hainm (Westfalen) NINE MINNEMA.
Keuring Bakkerijen.
Soepele uitvoering der
War en wet door den Minister
aanbevolen.
in het Broodlbesluit (St.-hL 1Ö22, no.
221) ter uitvoering van de Warenwet wor
den in ark 8 enkele eisohen gesteld, waar
aan ruimten, waarin de bereiclmjg, ver
pakking of behandeling van brood ge
schiedt, moeten voldoen. Zoo wordt o.a.
in sub g bepaald, dot voor de ruimten,
wélke zich "bevinden in perceelen, waarin
één of meer middelen van watervoorzie
ning- aanwezig zijn, die naar het oordeel
van Burgemeester en Wethouders der ge
meente, waarin de ruimten gelegen zijn,
water in voldoende hoeveelheid on deug
delijkheid -voor het gebruik in verband
met. het bedrijf opleveren, en waarin mid
delen van watervoorziening, die ander
water opleveren, niet aanwezig zijn, B. en
"W. ontheffing kunnen verleenen onder het
stellen van bepaalde voorwaarden, indien
naar hun oordeel dé omstandigheden zoo
danig zijn, dat hot bezwaarlijk is de ruim
ten aan den gestelden eïsoh te laten vol
doen.
B. en W. van We-stzaan deden in ver
band met het bovenstaande de in die ge
meente gevestigde bakkerijen inspect-eeren.
Eenige verzoeken om ontheffing der wa-ter-
voorziemngsc-lausule werden, alvorens een
verklaring af te geven dat het perceel aan
do gestalde eiscben voldeed, gesteld in
handen van den directeur van den Keu
ringsdienst van Waren te Haarlem. Deze
g.af als zijn meening te kennen:
%„Nu is het an. i. niet de bedoeling van
iedere maal gestreeld, en zij verheugde
zich reeds wanneer zij dacht, wat de toe
komst haar baren zou. want haar zoon
zo-u eenmaal een der hoogste plaatsen in
den staat bekleeden.
Zij gaf hom dan ook iederen keer een
lien-gulden-stuk, dat zij in den loop van
de maand deels van haar huishoudgeld
had overgehouden, anderdeels met naaien
verdiende.
Ongemerkt duwde zij het hem bij zijn
vriendelijk bezoek, vergezeld van een
krachtigen handdruk toe.
Het was toch opmerkelijk zeer lief van
hem, dat hij zijn ouders boven zijn vrien
den stelde en den verren weg naar de Ru-
generstraat aflegde.
Toch geschiedde het, als de eerste maan
den voorbij waren, dat Otto af en toe een
Zondag oversloeg en vergeefs op zich
wachten liet.
Vrouw Koster deed dit telkenmale smar
lelijk aan; de geheele dag was voor haar
bedorven en zij was dan onrustig en steeds
in beweging. Zij keek steeds uit het ven
ster de straat op, dan Hop zij naar de trap
om te luisteren.
Wanneer Otto den daaropvolgendcn Zon
dag verscheen, was zij gelukkig en dacht;
ei* niet aan hem eenig ver-wijt te doen.
Maar toen hij eens twee Zondagen achter
elkander weg bleef, verkeerde zij in ern
stige bezorgdheid. Zeker was hij ziek en
lag nu eenzaam on verlaten in zijn kamer
zonder eenige verpleging.
Het had niet veel gescheeld, of zij had
zich nog denzelfden avond op weg naar de
Bergehslraat begeven. Vader en Karei
moesten haaf bijna met geweld tegenh<*u-
den.
dit Broodbosütuttfc, dat door B. en W. van
een. gemeente een vcrMarinig wordt afge
geven, indien door e©n bakkerij op een ge
geven oogenblik aan art. 8 I sub g wordt
voldaan. Alleen zal door B. on W. van de
bevoegdheid hier gegeven gebruik behoe
ven te worclen gemaakt, indien na waar
schuwing door den Keuringsdienst de be
trokken bakker niet bereid is voor vol
doende watervoorziening te zongen".
B. cn W. wendden zieh daarop tot den
Minister van Arbeid met de vraag of on
der de uitvoering van heb RroodbesMt ia
te verstaan het organiseer©n van een
voortdurenden waarschuwingsdienst en
zoo ja, of dan aanvragen om ontheffing
feitelijk achterwege kunnen blijven bij een
dergelijke soepele uitvoering van het
Broodbesluifc.
De Minister heeft daarop gisteren het
volgende geantwoord
Ik bevorder een spoedige wijziging
van het broodbesluit, waardoor de ver
klaring van art. 8 g van dit bes-luit
doo-r B. en W. niet meer behoeft te
worden afgegeven.
In afwachting hiervan ware wellicht
de soepele uitvoering van dit artikel,
als bedoeld in het slot van uw neven-
vermeld schrijven, gewens-cht.
Van bevoegde zijde vernemen wij, dat
men zieh den gang van zaken betreffende
drinkwatervoorziening als volgt heeft ge
dacht
1. De Keuringsdienst stelt een onder
zoek in naar de drinkwiat-ervooxzaenihg in
ruimten onder art. 8 van het- Broodbesluit
vallende.
2. Voldoet de drinkwatervoorziening
aan de gestelde eisohen, dan wordt het
onderzoek, tenzij uitsluitend aansluiting,
aan centrale drinkwatervoorziening aan
wezig is, op regelmatige tijden herhaald.
3. Voldoet de drinkwatervoorziening te
eeniger tijd niet aan dte gestolde eischen,
dan waagt dé directeur het oordeel van
B. en W. Deze kunnen dan:
a. dc drinkwatervooTzieninig goedkeuren
Daartegen kan de inspecteur van de
Volksgezondheid in beroep komen
b. de drinkwatervoorziening afkeuren.
Daartegen kunnen de belanghebbenden- en.
de inspecteurs in beroep komen
c. de ontheffing verleenen. Ook hier
tegen kan de inspecteur beroep instellen.
4. Een beknghebbende kan uit eigen be
weging aan B. en W. ontheffing vragen.
B. en W. beschikken op déze aanvraag na
ingewonnen advies van den directeur van
den keuringsdienst.
Inderdaad is het niet de bedoeling om
verklaringen a-f te geven, dat ruimten vol
doen aan de gestelde eiscben en dat aan
vragen om ontheffing kunnen worden af
gewacht.
Canisius-loterij.
Be Canisius-loteaij is afge-loopen en
eenige duizenden fcrekkingsliTsten zijn
door het land verspreid. Niettemin blijft
de mogelijkheid, dat niet iedereen de bj«t
ondier de oogen. heeft gehad, zoodat wij
voor de laatste maal oen beroep «doen op
«onze pers om bekend te maken, dat deze
lijsten nog verkrijgbaar rijn (gratia) bij
mevrouw BarkhoutVan Hc-off, St. Jo-
risstraat 26a te Nijmegen.
Er is vroeger bekend gemaakt, dat de
prijzen tot 20 Jan. konden worden afge
haald, doch om teleurstellingen te voor
komen, voegen wij daar nog 14 dagen bij.
Ma-ar «cl© datum van 3 Februari is dan ook
onherroepelijkdaarna worden de overge
bleven prijzen publidk verkocht.
De hoofdprijzen rijn ongeveer alle ge
trokken en afgehaald. Het ®al veler
nieuwsgierigheid bevredigen, als wij
mededeel-en, waar d© groote stukken ge
bleven zijn. Hot zilveren beeld van Z. H.
den Paus is gewonnen door den hoer G.
W. Tesscr te Nijmegenhet kasuiM van
kardinaal Piffl door den hoer H. Tnuffino
te 's-Grave ullagede vcrgulid-zuiveren
miskeik van de Katholiek© Weensche be
volking «door den heer A. A. Jansen te
Goudad© boekeuikast van Mgr. don
Aartsbisschop door mej. Toos Bartéls te
Nijmegende Ganisius-buste van Mgr.
den Bisschop van Den Bosch door Pater
Jonokbloet S. J. te Nijmegend© Madonna
met kind (oud© mees ter) in vergulden
lijst, geschenk van den Bisschop van
Roei-mond, door den heer Okleweyrcld
het coilm-n bureau-ministro, geschenk va-n
den Pater Provinciaal der Jesuit en in Ne-
d-criand, door de Paters Dominicanen te
Huissen; «de Westminster klok met oaril-
lonspel, geschenk van Mgr. den Bisschop
van Breda, «door den heer Möilicr to Nijme
gen een cassette mot 12 zilveren tafelle-
Den volgenden dag na hot koffiedrinken
ging de bezorgde moeder met een klop
pend hart de verre reis per omnibus en
per tram doen. Onderweg stélde zij zich
de verscbikkelijkste dingen voor.Wanneer
Otto nu eens een ongeluk overkomen was
Eindelijk was ?ij op de plaats barer be
stemming, zij was overgelukkig, toen zij
hem gezond en vroolijk aantrof.
Twee vrienden waren bij hem: de heer
Van Markwold en collega Mattenveld. De
drie heeren speelden vroolijk kaart, op de
stoelen naast lien stonden schuimende gla
zen, en op de tafel prijkte een geweldige
karaf vol donker Muncheeer hier.
De oude vrouw viel al9 een. hom in het
kleine vroolijke gezelschap.
Otto trok geen vroolijk gezicht.
In haar ontroering ontging het haar;
vreugdetranen stonden* in haar oogen, en
zij omhelsde en kuste hem, .als ware hij
aan een groot gevaar ontsnapt, of als had
zij hem na jarenlange scheidinfg plotseling
teruggevonden.
Mattenveld en Van Markwold stonden
op. De eerste trok een ironisch ontroerd
gezicht, terwijl Markwold zijn monocle
uit het oog nam en deze met zijn zakdoek
schoonmaakte.
Otto's wangen gloeiden.
Een pijnlijke stilte heorschte nu. Bij
de oude vrouw kwam nu plotseling het
bewustzijn op, dat haar bezoek bij de
jongelieden een onwelkome stoornis te
weeg had gebraohl.
Ik ga weg, zeide zij verontschuldi
gend tot Van Markwold en Mattenveld, ik
ben tevreden, nu ik weet dat mijn Otto
Zij maakte werkelijk een beweging om
pel* en; 12 aalveren teMvorken, geschenk
van den heer Jurgcne, «door mevr. Stein-
weg te Nijmegen; een Fraoisch echt bron
zen Christusfiguur op zwart eiken feruis-
liofiifc, beeldhouwwerk, geschenk van dc
Zeer Eer w. Paters Jesuieten uit Keulen,
dour Rector W. van Stee te Voorburg bij
Den Haag; ©en bronzen arend' door den
heer Kansen te Nijmegen.
De trclolringslijst ligt gedurende ©enig©
dagen o«p onze administratie ter inzage.
stmsggieuims
MSSSBE-aVOHD.
Een indrukwekkend e
samenkomst.
De grooto Stadsgehoorzaal was gisteren-
avond geheel bezet.
De belangstelling voor den Missieavond
was groot.
En de avond is geworden een groGtsche
manifestatie van ons Katholiek-zijn. Dank
aan de Leidsche Missieclub, met haar ijver
vollen voorzitter kapelaan Simons, voor
die uren van diep-doorvoeld Roomsch-zijn,
voor die cnvergeetlijk-indrukwekkende
oogenblikken, waarop wij ons zoo innig-
dankbaar, onverdiend-begenndigd, Roomsch
voelden
Kapelaan Simons sprak het openings
woord.
ZijnEerw. heette namens de Leidsche
Missicvereeniging de aanwezigen welkom,
in 't bijzonder den hoogeerw. regent van
Hagcveld, voorzitter van den Priesterfnis-
siebond en van het Genootschap voor de
voortplanting des geloofs, de aanwezige
pastoors, de leeraren van Hageveld en
vooral ook do drie missionarissen, die op
dezen arond aanwezig waren; één, die
werkte in Afrika, father Schoenmaker; één
die in Madras arbeidde, father Meijer; en
father v. d. Bergh, die II jaar in Borneo
onder de Dajaks het Evangelie predikte en
nu pas in liet vaderland is teruggekeerd.
Doel van dezen avond, aldus spreker, is:
de liefde voor het. missiewerk grooter te
maken, opdat we meer dan tot nu toe zul
len bidden en meer en blijmoediger zullen
offeren.
Dan betrad het spreekgestoelte de Wel
Eerw. Pater Slijper S.J. tot het hou
den eener korte rede.
Onder de groote vrienden van de uit
breiding van het Rijk van Jesus Christus
op aarde als vooraanstaande, als voor
beeld gevend aan de overige Katholieken
op de aarde, behooren de Nederlandsclie
Katholieken.
Maar, ofschoon, aldus spreker, onze mis
sieijver groot en bewonderenswaardig is.
is uwe en mijne missie-ijver toch niet groot
genoeg.
De missio-ijver in ons land is vergele
ken met een brand doch, al is dit beeld
jnist, waar is ook, dat het vuur voor de
gene, die het voortdurend nauwlettend ga
deslaat, niet mooi genoeg brandt, omdat
de vlammen telkens weer verzinken tot een
smeulbrandje, bij bijna ellen er zijn
maar zeer weinigen, die magen worden uit
gezonderd.
Hoe komt dit? 't Is niet mogelijk, om
een menschen-massa, een groot deel van
een volk, do verzameling van Kath. men
sehen, op den duur wakker te hou
den alleen door een gedachte, al is die
gedachte nog zoo breed en rijk.
Een leuze, beeld van een gedachte, kan
een tijdlang menschen voortsleepen, maar
het duurt niet lang, het is niet blijvend.
Inplaats van die gedachte en leuze moet
men, als men blij venden brand wil wekken,
atollen een liefde tot personen, een
personen-liefde, van wezen tot wezen, recht
st reeks.
Velen uwer, aldus spreker, hebben hun
eigen missie-liefde reeds te danken aan de
liefde voor een persoon, die ontroerende
liefde van bloedverwanten tot eon bloed
verwant, die uitgritazen werd door deuit
gelezen liefde van Jesus- Christus. Hoove-
len brengen bijna alles ten offer voor een
broeder, voor een neef, die missionaris is.
Dezulken blijven vurig. 'Daar leeft de liefde,
telkens opnieuw yoedsel krijgend.
Maakt ook uw aller missie-actie, aldus
spreker, zuiver persoonlijk door de per
soonlijke liefde tot den aamninnolijken
Perso-on van onzen minnaar Jesus Christus
zelf. Die liefde zal geven élan, drijflcracht,
om altijd te blijven werken.
weder heen te gaan.
Maar Van Markwold protesteerde be
leefd.
Neen, neen, mevrouw, zeide hij; wij
willen u volstrekt niet verjagen; blijf, wij
zullen ons 'terugtrekken. Ik heb de eer...
Adieu, Koster. Tot van avond bij... bij...
ah, hm
En zonder aan 1ïé<L verzoek om te blij
ven aandacht te schenken, greep hij naar
hoed, overjas en stok, en vertrok, door
Mattenveld gevolgd.
In den grond van haar hart was vrouw
Koster verheugd, da£ de heeren wegge
gaan waren. Het was do eerste maal dat
zij Otto's nieuwe woning zag, en het wa9
toch erg geweest, wanneer zij weder had
moeten vertrekken, zonder in zijn kamer
rondgezien to hebben.
Hoe chic, hoe elegant zag het er bij hem
uit. Van zijn bed zag men niets; dat stond
in de alcoof, welke door bree«ie portières
verborgen was. Meer dan de helft van den
grond was met een dik, zacht tapijt be
dekt. Er waren een divan en leunstoelen
van donkerroode pluche. Nabij liet ven
ster stond een prachtig schrijfbureau. Ze
kor, zoo goed had hij het in de Rugener-
straat nooit gehad en zij kon het. zeer
wol begrijpen, dat hij zich hier prettiger
en behaaglijker gevoelde. Zij keerde zich
naar Otto, teneinde hare gedachten uit
te spreken, maar de woorden bleven haar
in 'de keel steken. Wat had hij nu? Zijn
voorhoofd was gerimpeld, on hij keek
somber voor zich uil.
Ergert gij a, Otto, omdat uw vrien
den nu weggegaan zi.in? vroeg zij.
Hij maakte oen ontkennende beweging.
Wanneer het dat alleen was.
Spreker wil geven geefl vroomheid mawj
een stuk werkelijkheid, realiteit, dat al tel
vee! door ons wordt vergeten.
Veel te veel laat do mensch zich leidon
in zijn verhouding tot Jesus Christus door
de vage godaohteIk ben een van de velen,
die Jesus heeft lief gehad en van wio hij
missiehulp verwacht. Die gedachte moet
zijn: Ik ben degene, die nu van Jeaua
Christus in doze missiekwestie de volle
aandacht heeft, zoo, alsof ik alléén er voor
te zorgen had.
Gij kimt in rechtstreekscho, werkelijke
verbinding treden met Jesus Christus, zoo
als Hij leefde op aarde, als gij bedenkb,
dat gij ook toen waart voor hem een voor
werp van blijvende liefde. Jesus Christus
heeft gedurende zijn geheele verblijf op
aardo deze zaal, u en mij, voor oogen ge
had en gelezen in uw en mijn hart, zooals
die zijn op dit oogenblik. Uit het leven
van Jesus kunt gij een willekeurig moment
kiezen en gij kimt dan met volle zekerheid
zeggen, dat Hij toen aan U, aan U per
soonlijk dacht. Er is deze relatie tusschen
uwe ziel en de levendo ziel en den op aar
de levenden on nog lijdenden Jesus Chrie-
tus, dat gij in rcchtstroeksche betrokking
tot Hem staat, zooals de menschen, die in
de intiemste relatie met Hem stonden hier
op aarde tijdens zijn sterfelijk leven.
Er is in het verblijf van Jesus op aardo
een allerhoogst moment, waarin iedere
mensch het diepst van zijn ziel pleegt to
geven, het laatste moment van zijn sterfe
lijk leven. En de laatste wensch van Jesus
Christus was: gaat en onderwijst alle vol
keren en Ik zal met U zijn.
Allo volken, dus ook, die welke nu
nog verstoken zijn gebleven van de rijk-
makende kennis van Jesus Christus.
Wie zond Christus? U niet? Heeft Hij
TT uitgezonderd, toen Hij zijn laataten
wensch uitte? Neen, Hij zag ons allen en
heeft toen, naar ik hoop, bereid gezien trwo
harten, om te ontvangen' do zending dio
Hij IT gaf.
Gaat dus uit met de kracht van uw ziel
en van nw vermogen, opdat gij alle volke
ren leert kennen de brandende liefde van
onzen Fte-r T^-tS Christus.
Deze lie- -.„<:_e rede, met priesterlijke
zïelswarmte voorgedragen, maakte een die
pen indruk. En het applaus was een ovatie
van dankbaarheid aan den geleerden Je-
zuiet, missionaris cuder de niet-Katholio-
ken hier te lande.
Alsnu wird vertoond do eerste katholie
ke missie-film, waarbij father Schoenma
ker expliceerde.
Treffend-mooi werd ons in levende beel
den voorgesteld het werk der priesters en
zusters in het Ueidensch Afrika; de oor
spronkelijke barbaarschkeid van het volk
en hunne beschaving na de bekeering. Al
weten we ook uit missie-tijdschriften enz.
veel van dat bekeorings- en beschavings
werk, hier stond het zoo duidelijk voor ons
als nooit t© voren. En er hing in. de zaal,
.vol van stille toeschouwers, een die po be
wogenheid een bewogenheid, die 'n keer
oplaaide in het blijde „Roomschen dat zijn.
we", als we daar voor ons zagen een der
Afrikaansche martelaren, en het jirchende
„Aan IT o Koning der Eeuwen'-, als wij
daar een Bisschop zegenend zagen voort
schrijden tusschen dichte rijen bekeerlin
gen.
De muziek begeleidde vaak heel fijn ge
voeld cn mooi-aanpassend de film-vertoo
ning.
De WelEerw. heer Simons sprak het slot
woord, allen dankend mst name ook
den heer Jan Gordijn (die de leiding van
het orkestje had) en den beer v. Remundt-,
die zoo buitengewoon goed als filmopera
teur had gefungeerd.
Er werd op dezen avond geen cent ge
collecteerd op welke wijze dan ook. „Wij
willen ons een3 groot houden", zei kapo-
laan Simons, maar hij beva! de mïssieclub
aan in don daadwcrkelijken steun van Ka
tholiek Leiden. En niet tevergeefs, vertrou
wen we.
Onder luide toejuichingen deelde de
eerw. voorzitter ten slotte mede, dat er in
den loop van het jaar zal worden gehou
den een missieweek ouder den naam Alma
(Algemeene Leidsche Missie-Actie).
Moge deze week dan oven schitterend
slagen.
Wat dan nog Olje? vroeg zij verder,
en een duister voorgevoel, dat zij hem
mot haar onverwacht bezoek verstoord
kon hebben, steeg ia haar op Als een
dolksteek ging hot haar door het hart.
Gij gij... slamelde zij.
Maar neen, het kwam haar niet over
de lippen, hét wa? niet mogelijk, dat hij
zich over zijne moeder voor zijne vrien
den schaamde.
Nu ja, vervolgdo Otto, op en neder
loopende, die Mattenveld is zulk een boos
aardig mensch; hij zal hedenavond de ge
heele scène op zijn ironische wijze schil
deren; hoe gij plotseling ons kaartspel
verstoord hebt, en hoe gij
Hij hield op en bleef voor zijne moeder
slaan, haar met vordielige blikken mon
sterende.
Weet gij, moeder, vervolgde hij, neem
het mij niet kwalijk, maar een weinig
nieuw modischer hoed hadt gij wel kun
nen opzetten, en zoo'n bonten omslagdoek
ziet men heden ten dage in dc geheelo stad:
niet moer; hoogstens nog bij u, daar bui
ten.
Do knieën van de eenvoudige vrouw,
knikten, zij moest gaan zitten. Naast haar
stond een kostbaro pluche zetel, maar zij
ging tot aan den muur terug en viel op
een eenvoudigen roltings'tocl ueder. Onba
wu&t liepen de trai.cn haar over de wan
gen.
(Wordt
