']j.i ireede Biodi
dag 10 Februari 1922
tiseft de Kerk met sport
te maken?
IV.
(Slot.)
be?tork wil niet „de Sport om de
maar wel „de Sport om onze R.-K.
ark wil bij da Sport niot de uit-
of z.g.n. „neutrale" terzijde
maar wel de besliste behartiging
ogero godsdienstig-zedelijko belan-
rk wil de gevaren bij thuis spel en
in kleedkamer en clubverkeer
vaj mogelijk opheffen of minstens zoo-
jelijlc tot een minimum terugbren-
naaste gevaar veranderen, in een
Qogelijk verwijderd gevaar. En
U niet afmaken met het even
ro als goedkoop© en on3oliede
la dat er in een R.-K. Sportclub ook
rtheden kunnen gebeuren, en, ja,
ook wel voorkomen! Zeker, dat
dat is, Leluaa, soms ook wel eens
dat is geen natuurlijk uitvloei-
het R--K. zelf, terwijl neutraliteit
luto natuurlijke grondoorzaak een aan
boor mistoestanden is. Het goede
,-K. is er door het R.-K. Hot goede
neutrale" is or veeleer ondanks de
iteit". Het nu en dan, hier of daar
Mid verkeerde bij de R.-K. is er-
het R.-K. dooh bij do „neutralen"
}1 verkeerd, juist om en door hun
eit zelf.
•K. Sportbeweging staat ius niet
enig schuldig voor het verkeerde
7 «.I kt er zich principieel iets van aan
roert en verwijdert principieel de
dementen uit haar boezem, zoodra
weet van krijgt.
Sportbcweging ec-hter
le schuld van het verkeerde wel in
lezeni. Juist krachtens haar „neu-
s tand punt voelt zij zich van-huis-
geroepen t-ot moraliseer en, en de
to ding geeft ons ook het recht bij
onguiistigon zin het spreekwoord
iken: „aan de vruchten kent men
Zo m." En die kwade vruchten zijn
Neutrale Sportbcweging niets an-
i het normale, zooals bij de R.-K.
o 't heel normale is en het verkeer
Er
les
Pel
mfoi oevallig en abnormaal uitwas. Wat
aggelijk verschilEn voor het ove-
gt gij als R -K. georganiseerd
q Uw R.-K. nooit te schande
ge der „Neutrale Sportbeweging"
riCÏ dat zij- elimineert uw katholieke
da mg ge woon-weg zonder eenigen
d d» n proces, als con te verwaarloozen
nsti d!"
erge van den .neutrale\gearga-
Karfcn R.-K. is: dat hij goedmoedig
Sey heel goed en gewoon normaal
HP een vernederende behandeling
I
-K. Sportbcweging draagt prin-
org voor de behartiging van Uw
belangen ids Katholiek, waarop gij
sportman reehjt hebtZii laat uw
echt weervaren. Stel prijk op dat
recht! en wil in dit opzicht niot
schieten aan uw plicht, om op dat
derdaad ook te 6taan!
or &rk wil het zoo ge vaart i jk-o verdre-
srt-maniakkisme positief waren van
Jeugd.
rk wil tot heil van de R.-K. Jeugd
iwe< rekken van de aansporing tot een
wiei tkomen voo-r de R.-K. Beginselen
oof en Zeden, die reeds gelegen is
2 p Du tere lidmaatschap van e-cn R.-K.
nd i eeniging. Onze R.-K. jeugd weet
ar al te goedhoe onze R.-K. .ver-
eer en met een voortdurend-waakza-«
cherp ziende naarstigheid worden
om er desnoods ook maar een
»d )nd te vinden voor den laster dor
lPp 6 critiok! Wij houden dit wezen-
,VP t onzen jongens voortdurend voor
I- 3, >pdat het tot een spoorslag moge
zelfs ieder schijntje van kwaad tc
FEUILLETON
geheimzinnige Derde.
door
WILLIAM HOLT,
(Nadruk verboden).
Werner nogmaals de hancf en
n hij afscheid.
"j.11 gekomen liep hij eenige oogen-
vport zonder eigenlijk te weten
liep. Zijn gedachten hielden zich
et hetgeen hij vernomen had. lede
Tel omtrent de schuld van den ban
18 nu bij hem verdwenen. Immers
dochter van den professor zelf,
hij duidelijk gevoeld, geloofde dit,
hel misschien wel zr-ker. Trou-
'aar houding ware ander3 geheel
aarbaar. Maar, dacht hij verder,
a ^st. Antoon van Gielen wel zeer lief
dat zij aldus alles deed om zijn
J° sparen.
ibt cr balde onwillekeurig de vuisten.
hij !r> ellendige wereld was dit toch. En
prd* 'zonk hij weer in gepeins. De han
delde gaarne, dat zijn zoon met Alice
Waarom? Meende hij zoo zijn
gerust te stellen, door op die
me3ïs het ware te zorgen voor de toe-
'an do dochter van zijn slachtof-
dan bekroop Werner weder clen
[nas Van Gielen wel werkelijk
J>- ZlJn gedrag was vreemd en on-
aar, het stukje wollen goed in
Ib Bevonden, getuigde zeer tegen
r waren geen bewijzen.
De Kerk wil tot heil der R.-K. Jeugd po
sitief inschakelen van het R.-K. milieu
cn het goede voorbeeld, dat den zwakke
ren elementen tot steun on tot stut is, den
goeden tot prikkel naar hoogor.
De Kerk wü de positief opvoedende ele
menten der Sportbeoefening *iet
overlaten aan do bezonnenheid
en onnadenkendheid der Jeugd, maar zy
wil die koslLare elementen aan de R.-K.
Jeugd ps-aïticf ten goede doen komen door
ze hwa<r voo-r oogen te ho-uden.
Do Kerk wil de R.-K. Jeugd niet zien
prijsgegeven aan een plat egoïsme, da-fc
zich tevredenstelt met oen„als ik ma-ar
prettig speel"
De Kerk wil do R.-K. Jeugd opwerken
tot een kooger standpunt ook in de Sport,
door de inschakeling van hoogere motie
ven dan „het spel om het spel", teneinde,
door die hoogere motieven spel cn spelers
te s delenDenk ld er aan de Missie-wed
strijden cn de vermaning van den Apostel,
die zegt„hetzij gij eet of drinkt, en al wat
gij ook doet doe alles ter eere van G-od''!
Ziedaar do werkelijk diepe redenen en
gronden voor een zuiver R.-K. Sportbcwe
ging!
Het zijn waarlijk geen lichte en onbe
duidende gronden, die de Kerk er voor
heeft. Het zijn, gelijk wij zagen, redenen
va-n godadienstigen, zed el ii ken, opvoedkun
digen en maatschappeliiikon aard.
Wees dankbaar jegens do Kerk!
Stel prijs op de eer een er onverdeeld
Katholieke gezindheid
Uit de Pers.
NIET ZOO SOMBER.
Vaak wordt de vrees geuit, dat Katho
lieke werkgevers ofn diverse redenen, zul
len me enen te moeten stemmen op can
did aten van denVrijheidsbond. Van
belang is daarom wat over die aangelegen
heid geschreven wordt door Het P a-
t r o o n 6 b 1 a d, officieel orgaan der
Algemeen© R. K. Werkgeversverccniging
en andere R. K. Wcrkcreversvc-reenigingen.
Het blad schrijft onder bovenstaanden ti
tel:
„Natuurlijk spant de Vrijheidsbond alle
zeilen bij, om do Katholieke werkgevers
naar zich toe te halen, bepleit en laat door
anderen voorspellen oen scheuring in de
Katholieke partij, fulmineert tegen de be
staande arbeidswetgeving, alsof zijn kop
stukken 't aandurfden, daaraan iets ie
veranderen en alsof die daaraan zoo on
schuldig waren als een wicht van den leef
tijd van den Vrijheidsbond zelf.
Begrijpelijk is ook, dab tegenwoordig on
ze werkgevers, worstelend vaak te-gen on
gekende moeilijkheden, geene vereerders
onzer a-rbeidswetgeving zijn, en don be
trokken minister gaarne-als den zondebok
de woestijn injagen zouden. Wij weten,
dat in de kringen der Katholieke werkge
vers Aalberse niet populair is, en dat het
geheel© Ministerie daardoor aan velen
minder sympathiek is. wijl men, als het na
de verkiezingen zou terugkccren, ook Aal
berse weder verwacht.
En toch kunnen wij niet gelooven. dat,
als het er op aan gaat komen, een bedui
dend aantal onzer Katholieke werkgevers
zóózeer de proporties uit het oog zullen
verliezen, dab zij gaan stemmen op Drc3-
selhuys.
Om zóóver te komen, zonden zij toch
heel wat moeten vergelen. De waarheid
n.1., dat het Liberalisme, ook het staatkun
dige, in strijd is met de Katholieke begin
selen, cn dat de liberalen, zoolang zij
heers chten, de Katholieken werkelijk niet
vertroeteld hebben.
Zij zouden moeten vergeten, dat zij, wan-
ncor de zaak op de spit.s werd gedreven,
te staan kwamen voor de keuze tusschcn
„de twee hecren", die men niet tegelijk
dienen kan. God en don mammon, het ge
weten en de beitrs, het beginsel en het
eigenbelang. En wij zijn overtuigd, dat de
groote Tneerderlieid onzer Katholieke werk
gevers te goed Roomech is, om hier ec-n
verkeerde keuze te. doen. Katholieken zijn
er op bedacht, dat zij vaak groote. per
soonlijke offers moeten brengen voor de
waarheid en de beginselen, en aan dat
brengen van offers zijn zij allen ©enigszins
gewend.
Zij zouden verder moeten vergeten, dat,
ook al zou er geen rechtsch ministerie te-
rugkeeren, daarmede het werk van Aal
berse niet vernietigd zou wezen. Al kwam
Dresselhuvs zelf met 25 volgelingen in de
Tweede Kamer terug, dan stond nog niet
Ook Alice Evan geloofde aan zijn schuld
anders had zij niet gesproker., gelijk zij
gedaan had. Maar had Alice andere en he
tero bewijzen of koesterde zij oolc alleen
nog maar een zekere verdenking cn wilde
zij juist daarom voorkomen dat er meer
ontdekt werd.
Als zij zeker wist dat de bankier schul
dig stond aan den dood van baar vader,
dan zou zij immers toch niet kunnen trou
wen met Antoon, trouwen met den zoon
van haarg vaders moordenaar.
Als echter niemand vaste bewijzen te
gen den bankier had, dan kon deze on
schuldig zijn.
Aan do overpeinzingen van Werner
werd een minder aangenaam einde ge
maakt, doordat hij plof reling tegen
iemand aanbotste. Maar het was zijn
schuld alleen niet. want ook die ander had
niet uitgekeken, iiij las loopend over het
trottoir do courant.
„Pardon", zeide hij beleefd. „,ik zag u
niet aankomen. Ik las net in het ochtend
blad iets over die Evan-zaak".
In eens was Frits Werner vol belang
stelling. Hij zag welk blad de ander in
handen had, het wa3 niet „Het Ecrsto
Nieuws".
„Nieuws", zei hij, „belangrijk nieuws".
„Och, zooals men het noemen wil. Er
wordt meegedeeld, dat do zoon van den
vermoorden professor in Europa terug
gekomen is. En naar aanleiding daarvan
wordt een en ander nog eens weer opge
haald".
De zoon van den professor terug, do
broer van Alice! Maar als dat van mor
gen in de courant stond, dan zou zij zeker
dat weten. Vreemd, dat zij hem niet ge
vast, zou 't nog niet eens waarschïjuHjk
zijn, dat zijne partij haar stempel op do
wetgeving zou kunnen drukken, of een wij
ziging der Arbeidswet ?ou klaair spelen.
Wel zou men zich met hand en tand trach
ten te verzetten, tegen bescherming onzer
eigen industrie.
Zij zouden eindelijk moeten vergeten,
dat de z.g. arbeidcrsafgevaairiigd-en van de
Roomsche fractie der Twecdo Kamer ook
vaak genoeg,•omwille der partij-discipline,
to. vit don zijn geweest met minder dan ze
verlangden, met het bruikbare, water bij
hun wijn hebben gedaan, en da-ardoor een.
goed voorbeeld gaven raai hot stellen der
algemeen© belangen boven die ocner af
zonderlijke groep.
En zóó vergeetachtig zullen onze Katho
lieke werkgevers toch over het alcemeen
niet zijn
DE AREEiBSBEGROOTING
AANGEKOMEN.
De Tijd schrijft:
De Arbcidsbegrooting ig in de Tweede
Kamer met 66 tegen 3 stemmen aangeno
men. Dat wil zeggen, dat al de aanwezige
Kamerleden, behalve een paar communis
ten en de plattelander Braat de uitgaven
voor de uil voering der 6oeia!e wetten li eb
ben goedgekeurd.
Oolc do Vrijheidsbondera hebben dus te
gen het verlecnen van de noodige gelden
voor woningbouw, sociale verzekering,
uitvoering Arbeidswet, enz. geen overwe
g-end bc-zwaar.
Hetgeen nog niet insluit, zegt. de „N.
Rott. ClrL", dat do liberalen het beleid van
Minister Aalberse bewonderen.
Inderdaad.
Maar wanneer de liberale propagandis
ten morgen weer den boer opgaan om
Jan Publiek wijs 1e maken, dat de belas
tingen zoo hoog zijn, omdat Minister Aal-
borso een dure Minister is, terwijl de
Vrijheidsbondsche Kamerleden als één
man voor de begrooting van het departe
ment van Arbeid hebben gestemd, ligt in
dezo slembustactiek iets, wat met op
rechtheid niet veel heeft te maken.
„AANBIDDING".
Hot Centrum schrijft:
„Te half tier Woensdagmiddag -zoo
las men in een Belg-a-telegram uit Rome
aan oen .groot liberaal blad onitting^ de
Paus do tweede aanbidding der kardina
len."
Bed-odd is Lier de „adoratie'', welke
ioderen nieuwen Paus na zijne verkiezing
van de zijde der Kardinalen gewordt.
Maar natuurlijk is daarbij geen sprake
van aanbidding.
Adoratie heeft hier de heteckenis va-n
huldiging cn vereering, en de vertaler van
het telegram in bedoeld orgaan had eon
van deze woerden moeten kiezen.
Do verstandige on min of meer ter. za
ke iiigelichte lezers zullen dab wel begrij
pen.
Maar or zijn ook onverstandige en niet
ter zake deskundige lezers, terwijl de anti
papisten in een dergelijke vertaling weer
een motief zullen vindon voor hun losbran
dingen tegen Rome.
Een „bewijs" van de menscli-aanbidding
in do Katholieke Kerk!
En zulk een averecktsche veo-rsbelling
vindt- dan wederom bij velen, die niet we
ten, of niet willen weten, geloof....
HULPBETOON AAN
OOSTENRIJKSCHE GEESTELIJKEN.
1921—1922.
I.
In liet- jaar 1921, hielp het NederLa-nd-
seho priester-Oomité tob hulpbetoon aan
Oostenrijks olie Geestelijken, do priesters
van Oostenrijk en Hongarije, mot: 35.000
Guldens, 340.012 Kronen, 10.759 Mark,
140 Francs en met 368 Colli g v ieren.
Korter kan ik het niet zoggen, Maar de
duizenden katholieken in den lanclc, welke
hebben modogoholpen aan die steunver-
leening, zullen daarmede niet tevreden zijn
en zullen er ic-ts meer van wallen weten.
Do Ncderl. Kath. Pers aan wier steun do
hulp-actie zooveel dankt,, zal ook hierbij
wel behulpzaam willen zijn. Vertellen hoe
hoog do nood in Weenen. in Boedapest
en in gnnsch Oostenrijk is gestegen, be
hoeven wij u niet. De dagbladen liobben
Le.t in geuren cn kleuren vermeld, en uit
den stapel brieven van Oostenrijksclie
priesters, behoeven wij u .geen aanhalin
gen daarover te doen.
W« willen verslag geven van do hulp
actie in 1921, we rillen melden hoe krach
tig en prachtig Holland he-eft geholpen.
En dan vermeld ik op de eerste plaats,
hoe gedurende geheel het jaar, 132*katho
lieke families in den lande, even zoovele
Oostenrijksche priesters blijvende hebben
ondersteund. 132 families vroegen aan
ons bureau, heb adres van eenen hulp
behoevenden priester. En udt de lijsten,
juist van do meest hulpbehoevenden (welke
naam-ïijkten ons Comité van de Oosten
rijksche Bissohoppe-n ontving)werd een
naam en adres opgegeven. Al die families
namen de zorg voor e.en priester geheel
op zich. Zij steunden en steunen hem,
hem persoonlijk. Zij traden in briefwisse
ling met hem, zij zonden hem geld of
kleeding of levensmiddelenkortom zij
hielpen hem. Gelijk iemand door de Sint
Vincentiua-V er eeniging een arm ge-zin
helpt, zoo hielpen zij, door ons Comité
cenen armen priester. En als dan een brief
beplakt met groote en vreemde postzegels
in de bus viel. als da-n een dankschrijven
van den Oostenrijkschen priester binnen
kwam, dan werd die brief door heel Je
familie ontcijferd, gelezen en herlezen;
nieuwe plannen werden gemaakt en na
een dag of veertien ging er via Nijmegen,
weder een pakket, naarhunnen
priester.
368 Colli goederen werden verzonden
Heel het jaar heeft de bel van Gerard
Noodts braat 13 niet- stil gestaan en de
concierge van hot huis, met zijn onver
stoorbaar blij gelaat, nam alles in ont
vangst en hoe meer er kwam, des te blijder
zijn gezicht. En als er ingepakt werd,
enkele, dagen voor liet vej-trek van een
kindert-rein, dan rinkinkelden de ruiten en
dan drcun-de heel het huis van het hamer-
gek] op en dan Honk er een oorverdoovend
lawaai, bij het in olkaa-r slaan en dacht
timmeren dor kisten.
368 Colli goederen werden verzonden.
Maar aan die cijfers ziet u niets, even
min als aan de withouten kisten, die met
volle wagens va-n de Gora-rd Nood straat
naar den trein reden. Maar die te Nijmegen
hebban ingepakt cn die in Weonen in de
Kaaserst-rasse hebben uitgepakt, zij hebben
■niet enkel de ma-terieele waarde van die
zendingen kunnen zien, maar zij hebben
ook iets kunnen zien van de nobiliteit der
bedoelingen en va-n de schoonheid der ware
chari-tas. waarmede die gaven zijn gegeven
Een paar voorbeeldjes mag ik wel aan
halen.
Een pakje met gloed-nieuwo schoenen
wordt ontvangen. Br is een briefje bij
„voor een amen Oostenrijkschen priester
van een doofstommen Mr. schoenmaker."
't Is of ge den doofstommen werkman ziet
zitten op zijn echoenmakcrsstoe-ltjo
spijkertje na spijkertje Hop-klappende, in
het taaie leder, werkende en denkende aan
den armen, priester voor wieai hij zijn
©cboons-t© schoenen maakt. Een ander
voorbeeld. Een zendiug met priesberklee-
ding komt binnen. Een brief is er bij,
waarin de moeder laat meldendat haar
eenige zoon, die priester was, gestorven
is. Moe-der, zoo Behrijft de dochter, is oud
en blind en kon van 't Heed niet scheiden
nu lieof-t zij he<t afgegeven en zij heeft het
bestemd voor eenen andoren priester.
Onwillekeurig denkt ge aan Jozefs H-eed,
het eenigst wat de oude blinde Jacob over
had van zijnen liefsten zoon„do pluim
waarin het duifke 6tak, dab wrecde havik
ken beloerden.*' (Vondel).
368 Colli werden, verzonden. Maar nog
eens, dat dorre ge-t-al zegt u riets, ma-ar ik
wil u wel ver-tellen, dat er lasten bij waren
zóó groot, dat ik, met den stoel en met
de tafel waaraan ik zit te schrijven, er
wed kon ingepakt worden. En als u b.v.
Hst I en II van de Deeemberzending, in
Woenen hadt zien uitpakken, dan hadt u
te voorschijn zien komen: een dertigtal
volledige cosbuums, een vijftigtal over-
passea, een berg ondergoederen ia alle
soorten en maten. Een priester, welke een
van die jassen ontving, schrijft, zoo blij
als een engelDer Uberzie'ner passt so gut
als we-nn er für mich gomaoht worden
ware. Ein Uberzieher wie der gesehickte,
würdo hier 60 bis 80.000 Kronen kosten.
An K-leid cr ist gar nicht zoi denken.
Als u kist III van de Deeemberzending
liadb zien uitpakken, dan hadt u voor den
dag zien komen het eene pakket na het
andere. Een pakket voor den priester in
de Maria-biiferstrasse, een voor Aspang,
een voor St. Lorenzen, een voor Pies ting,
een voor Hall in Tirol enz. enz. En dan
hadt u die pakketten in de verschillende
afgelegen pastories eens moeten zien
openmaken. Bussen en builen, pal.-jes en
zakjes met va-n-all es -en -no g-w at er in.
Een halve kruidenierswinkel lag daar op
eens neergetooverd op de tafei van een
armen priester, die daar ergens woont,
heed ver ea heel hoog in een bergdorp.
Denk u eventjes iets van do vreugde, welke
die liefdegaven bracht in zijn huis. Én wilt
u eens, een van die honderden pakketten,
lieelemaal uitgepakt voor u zien liggen 1
Ik doe maar een greep. Hier is er een, 'o
groot. We zullen het los maken. Daar
kom/t aan4 pond vet, 2 pond gerookt
spek, 2 pond boter, 3 pond thee, 10 pond
bloem, 4 pond oacao, 6 ta pond havermout,
2 >2 pond^ koffie, 1 pond vermicelli, 1
pond taai.2 bussen gecondenseerde melk,
4 rollen beschuit, 1 pa-k kaarsen en
'n mooie brief. Neen, daar is de mooist®
Sinterklaas nog inet-s bij.
Nijmegen. F. J. A. WERNERS.
Kleeding cn kleedingstoffen, schoeisel
of levensmiddelen zende men aan Kape
laan Fr. Werners, Gerard Noodt straat 13,
Nijmegen; giften in geld aan Alb. van
Mackelenbergh, Rector Zwijsenstraat 5,
Tilburg.
Letteren en Kunst.
Mathildc-Melati van Java.
50 jaren schrijfster
Dinsdag, 7 Febr„ was het juist 50 jaren
geleden, dat de eerste novelle dezer alom
bekende en geliefde schrijfster (Mejuf
frouw Marie Sloot) in druk verscheen.
Zou er wel iemand, oud of jong. van
eenige ontwikkeling in ons vaderland zijn
die zich bij deze herinnering r.iet te bin
nen brengt uren van genoeglijke en ver
heffende ontspanning, die hij of zij (voor
al zij, want Melati is vooral een lievelings
auteur van de dames) aan deze bewonde
renswaardig vruchtbare schrijfster te
danken heeft?
Vijftig jaren lang heeft zij het heelo
Nederlandsche volk, van allen rang en
stand en van elke gezindte, verpoosd en
geboeid. Alle leesbibliotheken bezitten
heel rijen van haar boeken en die behoo-
ren nog steeds tot de meest gevraagde en
drukst gelezcne, In de voornaamste talen
van do wereld zijn die boeken overgezet
en werden ver buiten de grenzen van one
kleine landje niet minder gunstig doorheb
lezend publiek ontvangen dan hier.
In do zeer waardeerende beoordceiing
die he heer J. R. van der Lans bij het 50-
jarig jubileum der schrijfster iD de „Gids"
aan haar werken wijdt, wordt er op gewe
zen, dat zij zich als warmvoelende, over
tuigde Katholieke het eerst tot haar ge-
loofsgcnoolen richtte.
„Het Katholiek Stuiversmagazijn en de
Katholieke Illustratie, do laatste onder
don schuilnaam Mathilde, hadden haar tot
geregelde medewerkster en de eerste jaar_
gangen dankten voor een groot deel hun
succes aan haar pakkende, aanvankelijk
jeugdig-romaneske, later meer bezonken
mensclikundigo verhalen, vol edele chris
lelijke gevoelens en gezonde levenswijs
heid.
Maar haar rusteloos scheppende geest
cn onvermoeide pen hadden aan dat be
perkte terrein niet genoeg: ook hot neu
trale publiek wilde zij veroveren. En
zoo ontstond die reeks neutraio society-
romans, waarmee zij haar grooten op
gang in do romanlezende werc-id gemaakt
en haar naam voorgoed geveriigd heeft.
„Dat slaat vast", getuigde Pater Gielen
in „Katholiek Nederland, 4813—4913", „dat
Melali van Java alles samengenomen, drie
vierden der vrouwelijke auteurs in het
andere kanip gemakkelijk overtreft".
Hoewel zonder c-onfe-ssioneele kleur,
zijn die boeken toch positief christelijk:
van geest en strekking, zoodat zij ook ge
rust in katholieke kringen aanbevolen
kunnen worden, al staan haar beslist ka
tholieke werken als gezond voedsel voor
geest en hart, als degelijk karaklervor-
mend voor ons veel liooger.
Ook thans op Melati's 50-jarig schrijvers
jubilé ontplooit het talent van haar, die
van Indische afkomst is, zich in tropi
sch© weligheid, zooals haar jongste his
torische roman, „Louise Hollandina, de
W'interprinses" in het weekblad „de Nieu
we Eeuw" bewijst. De levendige taferee-
len uit het zwierige, lioofsche leven der
zeventiende eeuw, daar geschilder ver
raden allerminst een han-1 i a' viiflïg
sproken had daarvan. Vreemd dat zij
juist, nu haar broer terug was, vreesde
dat dc waarheid bekend worden zou om
trent den vermoedelijken dader. Zou het
zijn omdat zij de wraakzucht van haar
broeder vreesde, als hij achter de waar
heid kwam?
„Wat dunkt u van dat bericht", zei de
ander, die op Werners gelaat do grootste
verrassing zich had zien aflcekenen.
Frits was den man geheel vergeten. Nu
haalde hij de schouders op cn zcide:
„Oc-h, liet was vaststaande, dat die mijn
heer Evan vroeger of later zou komen op
duiken. Daar is niets bijzonders aan."
„Neen maar hij komt toch nog spoedig
en onverwacht"
„Hoezoo", vroeg Frits kortaf, want hij
voelde volstrekt geen lust met een wild
vreemde deze dingen te gaan bespreken.
Maar do man scheen dat juist wel heel
graag te doen.
„Kom", zeide hij, „als het mag loop ik
een eindje met u op; ik wil dat gaarne
besproken".
Dat was Wcnrer toch al te kras.
„Maar ik hcelemaal niet, mijnheer, ik
heb heelemaal geen tijd. Tot genoegen".
Vlug wilde hij doorloopen, doch de an
der, hardnekkig, liep mee.
„Ik wilde dat", herhaalde bij, gaarne
bespreken met u".
Hij legdo een bijzonderen nadruk op
het laatste woord. Werner zag hem ver
rast aan.
„Met mij", vroeg hij, „waarom juist mot
mij".
Do man knikte.
„Ja met u. Ik weet wie u bent en ik zal
u maar dadelijk zeggen, dat onze ontmoe
ting niet zoo toevallig was, als gij wel ge
meend hebt, toen u diep in gedachten
tegen mij opbotste. Ilc wachtte u op."
„Ah zoo", antwoordde Werner, die thans
voelde, dat hij zeer op zijn hoede moest
zijn. „En waarom, wat kunt u mij to zeg
gen hebben?"
„Laat ik beginnen met te zeggen, dat
geen nieuwsgierigheid mij drijft. Ten eer
ste wildo ik weten of u ervan op de hoogte
waart, dat de-zoon van professor Evan van
zijn reis terug is. Uit de duidelijke ver
rassing, die u toonde weet ik nu, dat dit
niet het geval is."
Werner verwensehte in zich zelf zijne
onvoorzichtigheid.
„En verder', vroeg hij koel
„O", zeide do ander levendig, „toen ik
daarvan zekerheid had, wa3 mijn besluit,
genomen u in vertrouwen te nemen. Ik
wil u het een en ander aangaande deze
zaak vertellen, dat u zeer veel belang zal
inboezemen."
„Zoo? Weet u er iets van."
„Ja, iets heel bijzonders en u mag cr
het gebruik van maken dat u goed dunkt.
Vermoedelijk zal het gebruik wel zijn, dat
u het in uw courant zet. Maar daar heb
ik niets tegen."
Frits Werner zag den man, die naast
hem voortwandelde nog eens opmerkzaam
aan. Hij had hem nooit te voren gezien.
Wat kon deze vreemdeling mede te deelen
hebben. En waarom wilde hij. als hij iets
wist, dit juist aan hem me.dedeelen. De
man moest er zijn bepaalde reden voor
hebben. Dat er aanleiding was voor liem
op z'n hoede to zijn, begreep Werner maar
al to goed. De vreemde scheen zijn ge
dachten te raden.
„Komaan", zeide hij, „gij vertrouwt mij
niet. Maar dat is ook niet coodig. Ik zal u
mededeelingen dóen, die u zeer veel be
lang zullen inboezemen. En gij zult zelve
mijn mededeelingen kunnen controlecrea
of ze al dan niet juist zijn. Maar dit alles
is nu inleiding genoeg. Luister, het be
richt in do courant van hedenmorgen, dat
de zoon van den professor gisteren in heli
land terug zou zijn gekomen is onjuist."
„Onjuist", riep Werner, hij is dus niet
terug."
„Ja, hij is wel terug. Maar hij is niet
teruggekomen gisteren. Ilij is al dagcü
hier te lande. Hij was al hier, toen zijn
vader vermoord werd."
„Onmogelijk", riep Werner, „gij ver
gist u, of gij phantaseert."
„Wat ik u vertel is de zuivere waar
heid. Mijnheer Evan is uit Rio de Janeiro
gekomen met een Frausclie boot, die al
vóór veertien dagen to Marseille aan
kwam. Van daar is hij denzelfdcn dag nog
met den avond trein via Pari.j3 naar onl
land gekomen. Reken u nu zelf maar uit*
of hij, toen zijn vader vermoord werd, niet
hier heeft kunnen zijn. En hij was hier,
„Maar indien dit waar is, dan....
(Wordt vervolgd-).
