Tweede Blad.
BINNENLAND.
Donderdag 9 Februari 1922
Z.H. PAUS PIUS XI.
PAUS PIUS XI ALS ZIELZORGER.
Dat de nieuwe Paus boven ai'es als ziel
zorger zal werkzaam zijn, blijkt uit do
aposfoüsche liefde, waarmede bij reeds
als jeugdig priester aan de verzorging der
zielen beeft gewerkt.
Teneinde ook op deze werkzaamheid uit
zijn leven ecnig licht te doen vallen, ont-
leenen wij een en ander aan de uitspraken
van ooggetuigen, welke hem als zielzorger
van nabij hebben waargenomen
Mgr. Raiti was vele jaren rector van het
Cenakcl te Milaan. Welnu, in hef Tilburg-
scbe Cenakel only als retraitehuis z >o
bekend cn hooggeschat in het katholieke
Nederland vertoeven verscheidene Zus
tere, die onder de geestelijke leiding var.
Hector Ratti in 't klooster fe M laan heb
ben gestaan. Een plaatselijk blad, bet
,Nwb. v. h. Z.", heeft do goede gedachte
gehad, eenige getuigenissen uit den mond
dezer Zusters te verzamelen en wij ontleo-
nofl er bier een en ander aan.
Een bejaarde Zuster toonde met begrij.
pclijken trots haar kloosterring bij de
professie door den tegenwoordigen Paus
aan haar vinger gestoken. Een ander zei
de: „Paus Pius XI zal oen waarachtig Va
der zijn voor alle volken, want zijn hart
is vol liefde voor alle menschen. Als zoo
danig heb ik hem lango jaren te Milaan
gekend".
De religieuscn, die hem to M'laan zagen
wérken, vóór de aandacht der wereld op
licm viel, roemden voorts o'-'k zijn vurigen
godsdienstzin, zijn ijver en belangstelling
voor het. werk van den gewonen priester,
zijn liefde voor kleinen en gerifgen.
Meer dan twintig jaar was Don Ratti de
geestelijke leider der religieusen van het
Cenakel te Milaan. En steeds zoo ver
haalden de Zusters was Don Ratti in
zijn optreden zeer eenvoudig en ieder
werd dadelijk getroffen door zijn kalmte'
en buitengewone waardigheid. Die gronte
kalmte vooral gaf hem iels niet-ïfali-
aansch. De groote meerderheid der Itali
anen is bijzonder levendig van uitdruk
king, doch Don Ratti was meer beheerscht
din wie ook in zijn omgeving. Aan zijn
buitengewone godsvrucht oaarde hij een
buitengewone goedheid des harten, die
hem bereid deed zijn ieder, die zijn hulp
nondig had, deze hulp to verleenen. Zijn
kalmte en waardigheid schrikte dan ook
niet af, trok nederigen en geringen aan,
vooral de kinderen koesterden groote ver
eering en genegenheid voor dezen echten
kindervriend.
Mgr. Ratti betoonde zich te Milaan
steeds een vurig vereerder van den Heili
gen Ambrosius, hij vond in bijna iedere
preek gelegenheid de geloovigen tot god
vruchtige vereering en navolging der deug'
den van dezen heiligen Milacees aan te
sporen. De godsvrucht tot den H. Ambro
sius heeft hij dan ook op buitengewone
wijze bevorderd.
Naast zijn wetenschap gelijken werk
kring, die ontzaglijk veel van zijn tijd en
krachten vergde, vond hij nog tijd om de
zielzorg op zich te nemen van de kleine
zwervers, do „spazzi camini". de kleine
schoorsteenvegers, die over heel het land
zwermen.
Als die kleine schoorsteenvegers te Mi
laan voor bepaalde gelegenheden, bijeen
kwamen, was het Don Ratti, die hun den
catechismus leerde en hen tot de H. Com
munie voorbereidde. Diep getroffen werd
ieder, die mocht gadeslaan, hoe een zoo
geleerd priester dezo kleinen met weer
galoos geduld onderrichtte in de waarhe
den van liet H. Geloof.
Het onderwijs ging hem trouwens boven
alles ter harte, steeds ijverde hij voor goe
de Roomschc leerkrachten aan do scholen
Daarom vcreenigde hij rondom zich ook
gaarne de katholieke onderwijzeressen
van de openbare scholen. Meer dan twin
tig jaar leidde liij inliet Milarieescho Ce
nakel de recollecties van de katholieke on
derwijzeressen, die ontzaglijk veel aan
hom te danken hebben.
Zijn zilveren priesterfeest in 1904 was
dan ook voor de onderwijzeressen een on
gezochte maar heerlijke gelegenheid om
hun geleerden en beminden leider te hul
digen. Ter herinnering aan het feest lieten
zij een medaille slaan.
^SUILLè-ÏON
Da geheimzinnige Derde.
door
WILLIAM HOLT.
•raai (Nadruk verboden)".
Vf 28)
P „Maar juffrouw", zeide hij. „waarom
vraagt u dit. Meent u dat ik onbescheiden
me goweest ben. Zie eens, na,-alles wat er nu
eenmaal gebeurd is, is het absoluut uit-
Ikm gesloten, dafc do couranten in het alge-
V! niccn zich niet meer met deze geheimzin-
trel nigo misdaad zouden bemoeien. Intcgcn-
)udi deel, zij zullen alle moeite doen om hun
lai lezers in lo lichten. Dezo verlangen dat
zij ook. En al ware het nu in mijn macht
dii u te beloven dat ons blad „Het Eerste
rad Nieuws" er verder geen melding meer van
ïjf zou maken, dan zou dit toch niets baten",
ara „Dat weet ik, dat weet ik", zeide Alice
Dvan haastig, „maar u begrijpt mij ver-
i keerd. Het werk dat u doet on het werk
sb' van uw collega's van do pers is in deze
s n!ct lo vergelijken. Natuurlijk als er iels
nieuws in do zaak ontdekt wordt, dan zal
men dal in do bladen vermelden. En er
f1 nog heel wat beschouwingen ook
neste gegeven worden, waarvan som-,
oo imgo kanfc noch wal raken. Maar u treedt
K ni0\Op a's reP°rtor, u wi in do eerste
kn de(-cclievfJ z'jn en beproeven zelf
'n ?*zo geheimzinnige zaak te bren-
lateiI a w''c'° u verzoeken juist dót te
AS?J.wce® cl!.zao Werner aan.
aar zei hjj na cenjge oogcnblikken
Het Pauselijk wapen.
Wij kunnen medcdeelen, dat het wapen
van den nieuwen Paus er als volgt uit
ziet:
Het wapen is horizontaal in twee helf
ten verdeeld. Do bovenste helft vertoont
een zwarten adelaai in een blarw veld. Op
do onderste helft ziet men drie roodo ko
gels, in een driehoek geplaatst
Het devies luidt: „Raplim transit" (Hij
gaat ijlings voorbij; een zinspeling op den
adelaar of mogelijk op den neam Ratti,
immers het Italiaansche woord ratto be-
teekent vlug).
De familie van den Paus.
Omtrent de familie van Pans Pius XI
valt nog het volgende mede te deelen:
De Paus heeft in Milaan nog een onger
huwTe zuster wonen, Theuesi'a gehéeten.
Verder heeft hij een broeder roet name
Fermo Ratti. Dezo is eigenaar van een
zijdefabriek.
Voorts bezit de II. Vader nog twee ne
ven, die beiden priester zijn, r 1. Enrico
Ral li, proost in Seregno, die Dinsdag toe
vallig in Rome was en dade1;jk door den
Paus ontvangen werd, en# Rodolfo Ratti,
proost in Assa bij Como.
Uit de Pers.
HET LE1DSCHE POLITIEK ADVIES.
Do to Gouda verschijne-nde Nieu
we Z u i d-H o 1 1 a n d g r schrijft
Nu de mecniixg van do R.-K. pers over
bet politiek advies in zijn geheel bekend
is, waarbij wij met leedwezen constateer en
dat het journalistiek fatsoen een gevoeli-
gon lenak heeft gekregen, willen wij met
meer aandacht oen beschouwing wijden
aan het politiek advies voor den Leidschen
kieskring.
Er is in den Leidschen kieskring „rumor
in. ca sa" over -dit advies en ad bemerken
do kiezers in deze streken daarvan niet
veel of eigenlijk niets aan den westkant
van onzen kieskring en meer speciaal in
het bloembollen-centrum valt groote ont
stemming waar te nemen. Voor de eerste
plaats op heb advies geldt die ontstem
ming niet, integendeel, wij mogen met ge
noegen constatcoren, dab strijd daarover
uitgesloten is en men zich gelukkig prijst
onzen eminenten voorzitter der Twee-de
Kamer, Mr. Dr. D. A. P. N. Kooien, weder
terug te kunnen brengen op den hoogen
post, dien hij met zooveel toewijding e-n
tact vervulde. De strijd gaat over het be
zetten van de tweede plaats op het advies,
van den eerstvolgend en plaatsvervanger-
dus en waarvan optimisten durven voor
spellen, dat ook hij straks de Kamer zal
binnenstappen.
Van 4 jaar geleden herinneren wij ons,
dat er een stroomm-g bestond om^den heer
Balvers, wethouder ra-n Hillegom, die toen
maals de derde plaats had verkregen op
het advies, ee-n hoogere plaats toe te keu-
nen. Men is daarin geslaagd, doordat bij
de verkiezingen sterk is gewerkt ter ver
krijging van voorkeurstemmen en dat wel
met middelen, die allerminst onze goed
keuring, e.n we weten van zeer velen met
ons, konden wegdragen. Zooals gezegd, do
toeleg is gelukt, do heer Balvers werd
eerste plaatsvervanger ende heer
Balvers is dat gebleven, want van de, toen
maals gecombineerde groslijst met- de drie
andere. Zuad-Hollandsche kieskringen, heeft
geen der zittiugnemende Kamerleden t-us-
schentijds bedankt en sterfgevallen bleven,
gelukkig, achterwege. Zoo stonden de
zaken, t-oen men begon aan de, a a-mens tel
ling van do voorloopige groslijst voor de
verkiezingen van 1922. Opnieuw werd de
heer Balvers in tal van kiesvereenigiugen
oandidaat gesteld en men verwachtte, dat
hij thans op het politiek advies do tweede
plaats zou innemen. Geen wonder, dat
men vooral in do kringen van den heer
Balvers met belangstelling het politiek
advies tegemoet zag. Dinsdagavond 24
Januari maakte men in de pers heb poli
tiek advies bekend ende heer Balvers
was niet bij het vijftal gead vis eerden. Do
tweede plaats, want daarom gaat het in i
van pijnlijke stilte, „ik begrijp de reden
van uw -verzoek niet. hebt er toch ook
belang bij, dat dc moordenaar van uw
vader ontdekt wordt. Waarom wilt u mij
juist van dat onderzoek uitsluiten. Er
zijn de meest bekwame speurders aan
het werk. Hen kunt ge het werk niet ver
bieden".
Alice Evan zuchtte, alsof zij dit betreur
de.
„Dat is zoo", zeide zij, „maar u bewijst
mij geen dienst ermee te trachten het
raadsel op -te lossen. Ik vrees die oplossing
meer kan ik u onmogelijk zeggen".
„U vreest die oplossing?"
„Ja, ik heb do overtuiging, dat het beter
is voor allen, dat de dader niet gevonden
wordt. De wroeging over zijn vreeselijk
misdrijf zij hem genoegzame straf".
Frits Werner dacht na. Wat vermoedde
Alice, welke vreeselijke gedachte deed
haar aldus spreken. Werner dacht dade
lijk weer aan de vreemde rol die bankier
Van Gielen in deze zaak speelde. Zou Ali
ce hem ook verdenken? Zou zij wellicht
do zekerheid hebben dat hij schuldig was?
En wilde zij Van Gielen sparen? Maar
waarom? Het kon onmogelijk zijn, wijl zij
den moordenaar van haar vader geen
straf gunde. Indien zij Van Gielen schul
dig meende dan kon liet niet om hem zelf
zijn, dat zij thans dit vreemdo en onvor-
wachto verzoek deed. Maar ter wille van
wien dan wel? Het moest dan zijn ter
wille van AnLoon van Gielen. Ja, dat was
de oplossing. Alice Evan en Antoon van
Gielen hadtfen elkaar lief. Alice zou ter-
wil lo van Antoon niet wensohen, dat voor
heel do wereld zijn vader als moordenaar
bekend en veroordeeld zoude worden.
hoofdzaak, bleek toegewezen 1© zijn aan
den heer Mocrel te Oudewater. Daarover
nu is ontstemming. Laat ons aanstonds
zeggen, dat dio ontstemming niet bestaat
in dat gedeelte van den Leddschen kies
kring, Iet welk behoort tot den StafonMes-
kring Gouda-, wellicht een enkele uitzon
dering daargelaten. Wij willen niet spreken
over de verdiensten, die, na-ar meerderen
meenen, do heer Balvers ten opzichte van
de R.-K. zaak zon hebben, maar
zijn de verdiensten van den heer Moerel
mindeT? En als dan niet de verdiensten
van iemand, doch zijn capaciteiten de al
of niet geschiktheid bepalen voor het
Kamerlidmaatschap, iets waarmede vrij het
volkomen eens zijn, dan nog stellen wij de
vraa.g of de heer Moerel daarin moet on
der doen voor den heer Balvers. Ook al
twijfelt men niet aan de geschiktheid van
beide pretendenten voor de tweede plaats,
volgt de vraag waarom men in bepaalde
kringen zich zoo beijvert om den heer
Balvers een voorkeur te geven. En nu
opeens, door het- stellen van deze vraag,
zitten wij midden in „de kwestie''. Men
verwacht van den heer Balvers, dat hij in
de Kamer meer speciaal zal werkzaam zijn
voor de belangen van de bloembollen
streek. Wij kennen do verdiensten van den
heer Balvers in zijn omgeving, hij heeft
veel en hard gewerkt voor de belangen
van hen, die in het bloembol'lenbedrijf hun
brood verdienen, maar zou zoo iets hem
meer geschiktheid geven voor het Tweede
Kamerlidmaatschap Ja, zegt de groep, die
hem voor dat lidmaatschap naar voren
schuift, hij kan beter dan wie oo-k, opko
men voor onze belangen. Toegegeven dat
dat zoo is groens vertegenwoordiging
dus, geldt dan eenzelfde motief niet veel
meer voor onze landbouwende standen,
boeren en arbeiders En mag dan met nog
veel meer reden niet een eandidatuur van
den heer Meerei bepleit worden? De lieer
Moe-rel is „schoolmeester", maar wa-ar
bleef het „schoolmeesterachtige", wanneer
hij ons land doortrok om overal de
vrouwen te organiseer en in vrouwenbon
den en kies ver eenigingen, wanneer hij den
stoót gaf tot het oprichten van nieuwe
vereenigingeu enwanneer hij uittrok
"om Raiffeisenbaukon en boerenleenbanken
op te richten en wanneer hij de boeren bij
tal van ondernemingen ter zijde stond.
Het is waar, -da-t men den heer Moerel zic-h
za-g terugtrekken uit door hem gestichte
ondernemingen, maardan wist hij,
•dat de zaak marcheerde, men kon hem
missen en hij moest tijd vrij maken voor
weer nieuwe plannen. Zoo is de heer
Moerel geworden de vraagbaak en ver
trouwensman van zeer velen en, wordt
greepsvertegenwoordiging toegegeven, dan
is er voor vele en groote groepen een
frroot belang gelegen in de oandidatuur-
Moe-re-1.
Men blaast in het westen van den Leid
schen kieskring hoog van den toren en on3
is dat liever dan sbiekmn gestook en ge
mopper, maar ook juist daarom kwam het
ons wenschelijik voor cm temidden van het
rumoer ook een stem. irit dat andere en,
wij mogen zeggen, grootste gedeelte van
den Leidschen. kieskring te la-ten hoeren.
Men zou anders soms gauw gaan meenen,
dab de Leidsche Meskring alleen bloem
bollen-belangen heeft. Om niet- misverstaan
te worden herhalen wij, dat wij het niet
als onze taak beschouwen den heer Moerel
omhoog te brengen door af te geven op
den heer Balvers. Wij zijn p.ro-Koolen, heb
politiek advies heeft do instemming va-n
ons cn van een zeer groot aantal met on3
en daarom, georganiseerde Mezers in den
kieskring Leiden, wanneer gij straks opge
roepen wordt om in uwe Idesvereenigingen
bij stemming te bepalen wie uw vertegen
woordigers) en plaatsvervangers zullen
zijn bij do a.s. Tweede Kamerverkiezingen,
dus wanneer gij bepaalt, hoe de definitieve
groslijst er - .t zal zien, stemt dan het poli
tiek advies
HET GOEDE VOORBEELD.
De Minis tor van Binnenlands che Zaken
heeft aan do Tweede Kamer de Memorie
van Antwoord op zijn begrooting doen toe
komen. Het kan niet ontkend worden,
zegt de „N. R. Git." dat dezo een geheel
anderen geest ademt, clan wij tot dusverre
gewoon waren. Heb liberale blad sch-njft
o.m.
Wat wij in zijn Memorie inzonderheid
prijzen, is de beslistheid, waarmede hij
Werner hield zich overtuigd, dat dit
de oplossing was. En een stille woede
steeg in hem op tegen Van Gielen. Want
dan was hij de oorzaak van het vreese
lijke leed, dat Alice trof. Immers desma-t
over den dood van haar vader moest nog
overtroffen worden door den vreeselijken
zielsstrijd, die haar hart verscheurde. Zij
had Antoon van Gielen lief en tegelijk
moest zij eigenlijk een afschuw voor hem
voelen. Want hij was de zoon van den
moordenaar haars vaders. Met innig me-
dedoogen zag Werner naar het meisje
tegenover hem en hun blikken ontmoetten
elkaar. Een oogenblik zagen zij ekander
in de oogen. Las zij in zijn ocgen welke
gedachten hem door het hoofd gingen? Zij
strekte als afwerend haar handen uit.
„Neen, neen," zeide zij, „maak nu geen
onmogelijke combinaties. Ga nu niet ra
den naar do beweegredenen van mijn
verzoek, want gij zoudt verkeerd raden.
Kunt gij aan mijn verzoek niet voldoen,
welaan, wij blijven vrienden hoop ik.
Maar ik bid u niet te- meenen, dat, gij weet
waarom ik ^it vraag".
Deze woorden, op gejaagder, toon uit_
gesproken, versterkten Werner in do over
tuiging, dat zijn onderstelling de cenig
waro was cn om zijn zoou, dien zij liefhad
te sparen, wilde zij niet dat de waarheid
aan het liclit zou komen.
Maar Werner vroeg zich af, wat hij nu
moest doen. Moest hij haar verzoek wei
geren. Hij kon dit niet. Maar liet was hem
immers ook onmogelijk het geheel in to
willigen. Dcu vorigen avond pas had hij
zijn chef beloofd alles to zullen doen om
achter do waarheid te komen en van do
zaak 1 courant te maken, wat er J
tegenover den veeleischenden dienst van
het Bureau voor de Statistiek erop is
blijven staan, dat aan zijn verlangen tot
bezuiniging worde voldaan. Het groot©
gevaar toch, dat ons land loopt, is hierin
gedegen, dab Ministers togen hun ambte
naren niet zijn. opgewassen, en de vrees is
dan ook herhaaldelijk uitgesproken, dat
verschillende bewindslieden aan de inbla
zingen van hun ambtenaren geen weer
stand weten te bieden. Daarom stemt het
inderdaad tot vreugde, te zien, dat do tij
delijke voorzitter van den Ministerraad
ernst met do bezuiniging maakt en zelf
standig onderzoekt in hoeverre tot dus
verre gevo-t&erd© bedragen in de naaste
toekomst ook -nog verantwoord zijn.
Uit den aard deT zaak leent do kleine
begrootdng van Binnenla-ndsche Zaken zich
niet voor millioenen-bczuiniging, maar
wat bereikt is, is door do methode, die de
Minister gevolgd heeft, alleszins hoopge
vend. Er blijkt veel kans, dat Minister De
Geer bij zijn pogingen tot versobering van
den Staatsdienst den premier aan zijn zij
de zal hebben, en dit is reeds vee! gewon
nen.
Waarcleering van den Onderwijzersstand.
Bij de interpellatie over de onderwijzers-
salarissen op 26 Nov. 1910, zeide Minister
De Visser dat, volgens een rapport van
den heer öasimir de onderwijzers i-n door
snee slechts 214 uur per dag in de school
werkten.
De heer Oasimir heeft dit beroep op
zijn rapport direot gewraakt. Nu schrijft
de Minister in do Memorie van Antwoord
op de Onder w ijshegro o-ting
„Bij heb Kamerdebat daarover is door
hem aan degenen, die meenden dat de
voorgestelde salarissen, niet va-n genoeg
zame waarcleering van den persoon cn den
arbeid der onderwijzers getuigden, onder
meer geantwoord, dat die bedragen hem
ook met het oog op deoi arbeidstijd der
onderwijzers, voldoende voorkwamen. Hij
■sprak daarbij van twee en een half uur
gemiddeld per dag. Nu hem duidelijk is
geworden dat deze uibdriikking tot- min
der waardeer inig van den onderwijzers
stand kan -leiden en bovendien bij bedoelde
berekening niet in aanmerking was geno
men de geestelijke arbeid, die, in verband
met den werktijd, door den toegewijd en
onderwijzer wordt verricht, neemt hij haar
hierbij terug."
Nederlandsche
R.-K. Journalistenvereeniging.
Zondag hield de Noderlaodsche R.-K.
Journalisten vere&niging te Utrecht een
buitengewone algemecne vergadering
door het bestuur bijeengeroepen naar aan
leiding van in sommige katholieke organen
verschenen mecledeelaiigen omtrent het
comité-genera al van 21 Januari in welke
bijeenkomst het Politiek Advies voor de
R.-K. Staatspartij werd vastgesteld.
Na langdurige en levendige discussies
vereenigde zich de vergadering eenstem
mig op een be stuurs motie, welke na eenige
wijziging -aldus kwa-m te luiden
De Nederlandsche R.-K. Jou-rnalisten-
vereeniging in buitengewone algemecne
vergadering bijeen te Utrecht cp 5 Fe
bruari 1922,
van oordeel, dat med-edeelingen in som
mige organen der Katholieke pers mntrent
de vertrouwelijke besprekingen inzake he.t
Advies 91 J-""VS')
niet beantwoord hebben aan het vertrou
wen, dat in den journalist gesteld moet
kunnen worden.
sp-reekt daarover haar -teleurstelling en
afkeuring uit
In de vaeature-Bruysten werd met over-
groote meerderheid van stemmen to-t be
stuurslid gekozen de heer P. Steenhoff,
hoofdredacteur van „Het Centrum".
KERKNIEUWS.
Kardinaal Marini f.
Naar de „Times"' meldt, is Maandagmor
gen, juist voor de verkiezing van den nieu
wen Paus, in he-t conclaaf overleden Kar
dinaal Marini.
Kardinaal Marini was, gelijk gemeld,
reeds lijdend aan influenza, toen hij het
conclaaf binnenging. Den eersten dag bleef
hij te bed, maar den tweeden dag nam
hij aan de stemming deel. Later vererger
de de toestand, zoodat Zijn Eminentie zich
weer te bed moest- begeven.
Kardinaal Nicolo Marini werd 20 Augus
tus 1843 te Rome geboren. Hij studeerde
van te maken was. Als hij Alice beloofde
verder niets to doen en zijn onderzoek to
staken, dan was hij als eerlijk man met
een verplicht naar zijn chef te gaan en
hem te zeggen: Ik kan mijn belofte niet
houden, ik wil met deze zaak niets meer
to doen hebben. Hij zou zijn hoofdredac
teur daar dan geen aannemelijke reden
voor kunnen opgeven en hem bleef zeker
niets over dan zijn ontslag te nemen.
Kon hij, mocht hij dit doen? En dat
alles om wille van een moordenaar? Al
leen om misschien nog den zoon van dien
man met het meisje te zien trouwen, dat
hij ook liefhad. Want Werner wist het
nu, ook hij beminde Alice.
„Ik zie wel iD, mijnheer Werner", zeide
zij. nadat er eenige oogenhlikken stilte
tussc-hen hen had geheerscht, „ik had u
dit niet mogen vragen. Gij hebt er alles
op gesteld den bedrijver van de misdaad
te ontdekken, er is voor u daaiaan teveel
gelegen".
„Neen", riep Frits Werner eensklaps
vastbesloten, „u hebt niet te veel ge
vraagd, ik zou geen enkel oogenblik aar
zelen te doen wat u mij verzocht, indien
ik de overtuiging had, dat ik daarmee
werkelijk uw belang diende. Maar die
overtuiging heb ik niet".
Alico zag hem aan.
„Verdenkt u iemand", vroeg zij.
Werner was door die plotselinge vraag
verrast, maar antwoordde:
„Ja".
„En meent u dat anderen dezelfde ver
denking koesteren?"
„Wie bedoelt u met anderen?"
„De politie bijvoorbeeld".
„Neen, dat doen zij niet. Maar ik ver-
aan hof Collpgio Romano en promoveerde»
in de filosofie en theologie als leerling van
het Collegio Capranica,
Een groot vriend was hij van don Bosco>
die hem zeer hoog schatte en die hem'
vooral slöundo hij het werk van het cate-
chismusonderwijs aan de Romeinschö
jeugd.
Aan het conclaaf, dat tot Leo XIIFsven
kiezing leidde, nam hij deel als onder
staatssecretaris van de H. Congregatio van]
hef Consistorie. In 1890 richtte hij hefl
tijdschrift „II Bessarione" op, dat vooral
ijverde voor de aansluiting der Gostersche'
kerken. Verschillende reizen met weten
schappelijke doeleinden ondernam hij
door Griekenland, Egypte en Palestina.
Pius X benoemde hem tot secretaris van,'
het Pauselijk gerechtshof, de Scgnatura ea
tot consultor van de commissie tot codifi
catie van de kerkelijke liturgie.
4 December 1916 werd hij door Paus
Benedictus XV tot kardinaal gecreëerd. In
de laatste jaren was hij secretaris van dö
Congregatie der Oostersche Kerk.
Heilig-Land-Stichting. i
Wederom vertoeven twee assistenten,
de Zeer Eer w. Pater Haipperts van heb
gezelschap va<n Maria e.n de ZeerEerw.
Pater Teppema O. P., in de pastorie de<r
H. Land-Stichting, om de voorjaars bezoe-
ken rond te leiden.
Priestercomité tot hulpverleening aan
Oostenrijksche Geestelijken.
(Seer.: Zwijsenstraat 5, Tilburg, Tel. 344.)'
Bij het Priestercomité tot hulpverieening
-aan de Geestelijkheid van Oostenrijk en
Hongarije (Zwijsenstraat 5, Tilbiug) is in
gekomen over de eerste maand van het
jaar 1922: 3817.79, kr. 73.100 frs. 26.-,
dollar 10.
Men bericht nader -uit Rijsenburg aan'
„De Tijd";
Mgr. dr. Schaepman heeft sinds eenigei
dagen het bed moeten houden wegens een'
aanval van griep. Volgens medische uit
spraak heeft de ziekte een normaal ver
loop en zal de HoogEerw. patiënt binned
korten tijd weer geheel hersteld zijn.
Uit de Omqevlnc?.
SASSENHEJM.
Burgerwacht. Onder Voorzitterschap
van den heer G. Dannys vergaderde gister
avond de Sassenheimsche Vrijwillige Bur
gerwacht. Aanwezig waren o.a. do Burge
meester en do lieer Lokkerkerker, raads
lid.
De Voorzitter opent- do vergade
ring op de gebruikelijke wijze en wcnschfi
den leden allen een gelukkig Nieuwjaar
voor hen en hun gezin. Spr. memoreert
het bedanken als Commandant door den
heer A. Bergman en brengt hem openlijk
den dank der Burgerwacht.
Do notulen worden voorgelezen en gcodi
gekeurd, waarna door dén voorzitter met
een toepasselijk woord de nieuwe Com
mandant, den IIoogEdel Geb. Keer -Sixma
Baron van Heemstra wordt geïnstalleerd.
De Voorz. uit daarbij den wensch dat
hij de Burgerwacht tot verderen bloei mag
brengen, maar tevens dat het nooit tot
daadwerkelijk optreden mag komen.
De heer van H eomstra dankt op do
eersto plaats den Burgemeester en het be
stuur der Burgerwacht voor het vertrou
wen in hem gesteld en ontvouwd daarna
zijn program. Spr. zet uiteen wat de Bur
gerwacht eigenlijk moet zijn, en is geluk
kig uit de genomen inlichtingen bemerkt
te hebben dat de Sas3enhofmscli8 Burger
wacht werkelijk een model Burgerwacht
is, niettegenstaande de scherpe aanvallen
welke meerdere malen op haar worden ge
daan. Spr. wcnscht nog mede te deelen,
dat do leden niet moeten meenen dat hij,
als oud-officier, do Burgerwacht in mili
taire richting zal sturen. Met een gloed
volle peroratie eindigt spr. zijn aandach
tig toegehoorde rede.
De Barge m cosier heet den nieuwen
Commandant welkom en herinnert er aan
dat Sasscnheim door zijn liefde voor de
orde. een model gemeente is.
Spr. herinnert aan de vroegero bewo
ners van het Huis Ter Lecde en zegt dat
do heer van Heemstra zijn benoeming ook
moet beschouwen als oen blijk van. liqfclo
moed, dat u het wel doet".
„Oh", zuchtte Alice, „en wilt u dan niet
begrijpen, dat ik verlang, dat nooit de we
reld dit alles gewaar wordt. O mijnheer,
Werner als u niet spreekt, u die den
dader op het spoor zijt, dan zal hij nooit
ontdekt worden".
„Gij eischt dus dat ik zwijg en geen
verdere moeite doe de bewijzen te ver
zamelen".
„Ik heb niets te cischen, maar vraagt u
of dit mijn hartewcnscli is, dan zeg ik u
ja".
„Goed, juffrouw Alice, dan zal ik zwij
gen en mijn vermoedens aan niemand me
dcdeelen".
„O", riep zij, „hoe zal ik u danken, gij
zijt een oprecht vriend. Ik blijf u eeuwig
dankbaar".
Alico scheen zeer verlicht.
„Komaan", zeide zij, „de politie is op,
een dwaalspoor en zal niet3 ontdekken. Ik,
ben nu veel geruster".
Werner stond op. Zij stak hem de hand
toe, die hij warm drukte.
„Ik zal mij aan mijn woord houden na-,
tuurlijk", zeido hij, „maar vóór ik de geri
heel zaak laat voor wat ze is, moet ilcj
Van Gielen nog meedeelen, dat de kist vanf',
uw vader ontvreemd is". ,J
„Die kist met vaders instrumenten eni
papieren?"
„Ja, die is opeens spoorloos verdwenen"1,;!
„Welnu, ga dat vertellen, zij zullen eic
zich niet to veel van aantrekken, hoop ikri
Was met het verdwijnen van die kist diei
heele ongelukkige uilvinding van mijnM
vader slechts van de baart. Ik geloof, datl
het een zegen zoude zijn voor allen".
(Wordt vervolgd.)
