Stepuoz tre.v StitSui toto iToyo^oq trayonp
-ojdyaAinz aap apxeBAi a>ia8ooq op jo op
qoprazpooua® eoqjeup 'uaqqaq 113.81i1iqqor.nu
-qifatU Uay©[S02'UE'B SOlU.lO Jp 8 1118.10'/.l'OA >j|0
eqoswBpu-oisiuy SunSuiaaJo y op ftq oq
•uoShq
-joa oq qoa.w .rod g qaur sjapioq.ic jap uoit
-o°[ op pfojsosaooA satq-usrub8.ioq 1:a ap ubb
pyooq uoz[a^ ay uauoz q* Jopjof) uba Bin
•tflij jop 2}OT.iqBJ.IOTdl?d Jop Ol-JOOJip GQ
'N31H3IU38 31Ü0M
ubb2 noSow op s8ubj ïqoojdo uj
sujarjbq ysuoipspoS ubq
SJO]Ed JOAOl qt Oj.%
'treb)so.o9cq si leneiuiuag qt nu jcbj\i
'u0$qui ^0iii 1s90ui goh
'noêoofj-eq qb,p iv
jjoeui ]ooa q<x>] qup fiui ijopuiq ubq
'uapuaqos uojcjis oq
uapuaq opoo.i siv
""••jooz 'no]u^80iojd 'suo f;z 1ooq
•oissasqo uoo q
ojssooojd u ooz si
:..peiqjsjuoa p.iooj)snuiao"
^Xqoysjjqo qoq ui qqoip eniu.iuouv
'sopssaoojd
•pt?ejoiuooura9 nop, uba pq-pno
'fooiposogoon -qoax J^P snoijiuS^iu
•-jo 100u 'smvwanam t "ji 'jojj
•qouqcjinjijids uo -qsiS pa\; jap-
anojoojiQ 'xaAvnaaT MVA H AV JI
•J.UBJUO0 oqos)j[OQ"
JOp jno']WJ!Q 'SMVlVaHHaM -AV
•}qOIJ:)SBBJ\[ UBA JOSllCA
■Q.uo-0].uo0awS-pno 'HO.VOr aa T 'Itf
■zua uocurjscioq,
0>jooj!p jap aao]Oodsui 'YJY'SXVf 'M "X
:iJiaa 3) woiijB 'uojooq
0|jiuo.8|Oa dp 11a opuBt'i'Soq 'uossiisoq no nay
eopjoo Adnj' noo \nv. uo-Suipuozni op joao
•uop,uozo9.on.ioj
sjopaiozui op ubb uapjoAi apuoo.iqoq i-oiu
e.p >ueanoa oqos|j|OQ op uba uiopiioSio-
1©q UdpJOAl UOiolM pUOr/lll OpUOOjqOq oq
•u9|puozu.i daoAv
-1U0 lioo UB.p JOOlUi UOUUliq SJOpP-lOZUl OQ
•2ui,uojqaq iioo jooa uauioq 8'iiiq.iaiu
-UEB Ul ozop (0.1.10aooZ jooa UO UBCpO® ijooq
qBBjdsjm' uaSuipuozuii op joao .Cinf op
*q« puodooS isjo:0 ypj.oai* oddopAua 0)S|bc[:
ozoQ -jouuunu jo eaoipi a'opuo 'jbejop
uBipfvioq uooi ftq piooqjiOOAftq 'sojpB.-01i.uoip
-uodso.i.ioo uoa uopio.w P[oiujoa addoya.vua
<?zop uba opfjzuojmq op do 100111. uoipuoAog
•|BAOq -~idp>u9zlll uop UBA SO.IpC UO lUBCU 0J[
-;oa\ v.ddo|o\uo op.|oSozjOA no uajoisoS op
éooAoSfiq, uoa do si p|Beq.ioq jop '«OAOjqos
-018 uftz ojiout ttoe jooui djoaiu0 >po do
•SUT-j
-opuBipoq 11; 101.U uouioq '),iuoq.iooA .iopuo;i
-Ul u&p uba uibbu op dO.lBBAV 'UOdjOA\]uo
U{iz puaqo^piapuo )Oiu ua9oiu uauuBid oq
■jopuozui uop
UB.pi .10pUB UOO joop UOAOJqOSO^ 'SI qfl[,p/
-oiu ioui i'BP' .iBBAi jo 'auiqoBuijft.iqos op do
ufiz uoABjqosoS jnoq.iooA fiq uojoout Ct%
SBBJASfiij" :2uipinpuBB op oddoioA
-uoop do iou.li yptcjinoa oqosij[OQ" op uba
'oijoo.i iq op ubb êrid launubf 1 jooa u;
-UOZ0.811j uoipiciaf uojaoiu yodjoiuuo oq
"UO IUOU
-loop uoojopai ucq gbbjasttad ozop ub\*
'OOS/
UBA srijfl uog uovj uo OOG uba stud u03
1153 'OOG/ uba sfi.Kl uoj uoo :-pu 'piojsaS
jcBqqiq.osoqi uozfi.til- eup uftz jooajoih
■ufiz qpr|ossBdoo) 'Suiuoiz.iooa oql'ijo)
-]oav apUBBSjBJOOA .ïopuoz UO 81,poods "01
,'uöijmjepii Sui-uioujoojd uba pjooqquop
qjo snp uo Uftz jBoq.iooAiui qosi]OBjd "Og
'.o)uoouio8 jop Suid
-0OJ jo quBj op ubb uoop pioq oj joui "og
:UO|JI.U[0S,IOOA JO UOiguipBd
*9q Oqf!lO)10Al 101U U-ftz pft,T)S UX 1-OIU "Of
uoqpsia opuoSio v
op ubb uoopjOA uajoour uodjoAijuo oq
•jj;3a Up uo]sb[ oq-rqaiuoouiog op uba
SllIJOplllUIJOA oq.riioq.iouiUBB UO OUIBZ.innp
t>! Tl3.1 suissridooj fiq eip 'uohojsjooa
c)qo!lo8o.oi qfipiooiiioq uo|xiom pêbbjaoq
•SBBJASfljd 08jp
-jc, rio uco j'oao oj-.Binojio uoo lUB.inoa
0qjS)j;OQ jop "JIQ o'p UBA UOSuiAJlIO ft.\V
'GBIMAsTiJJ OClpJBBUOClO UOQ
•UO'IJBIIOSJGA .8uB8)in uo„0 q(Y[
f-omoojuoSio qoiz uouosjod o2iuoo uo pjOA\
pjoddotuos .1BBp UO j'o.iq, IBP qBBZ.IOO SB.W
1!Q iuftz SczoS iBBiicuoo nu jooiu jq
•uojBiJOA 0i] ii|0jjO'] ioq uopuoisoo] puBiu
oiu uassuBssmiiuoo-apjo opquo jircp 'pioqi
-uopojAOiuo puo]S),uo uiojjoiqnpsfi joq.
do 'pooS u5ouio2ib p joao sbav op.io oq
•puoz
-trip SnuiAvj op joao joa i«i uo8f!is sjoiu
-oiqoop IIBI.UBB jaq poop •uoqqo.ijooui ©.jbj
-08 usijoojS ui jioz qoo sjoiuui-opjoisiuy op
gup i.oj ion "pBis op j-oop i.qoo-jdo ur s.ioS
-oo]oq lao-'js o8ubi uo<o qoj'i aijp jjuq iuq
iP!'oq8iA\noo
op do snp |os?:a\ 0]S|ooaooz oq up
:dojoiq oppjooAvpir: fiq ua ..guoA\noqosuBB
©1 p-'iu oiiBSiiBinos op iiTiz piuoopoS
iqoBisoS lip ]B7r opa.i uftz ui- Sooja "a'a
'K 13'! tiba jo]i;izjooa 'siuquoig jóo-q oq
jUoq.ioAV
-UD:;:r^ UO|jlA\ UOjjnZ UOJBJOOUIOp-1BBI a
-0s Op ioui |9.\\ iBBdoospJa Snqoni-iooQ
11 n IB]ubb uoo qoo
-loop uop,u081,up uojba\
}oq uba quB.1 ds],;n op sqnBpuo 'uojbjooiuo^
oqoiioq.pia op jup "qB-idspn qosuoAi uop ftq,\
]Bp '8i;i8:.'Aoq oqoiioqrjBa o,p' jooa psoouaaq
ouz sjioz qjrz 'o(uico) ftq- uq uonods
2bui opoiiu 10111 q<oo .10 jbbui 'uo-uBqos
-joao 1001U lopi uoqoiioqic>i jop Sui.Soas
oqoqosi iBjooiuop op uoiu ]Bp opioz *.idg
jsi piuoo.iA iBBiuoiooq joju
]sinf nu uoqoiioq]B.>i uop oip 'Siiii^ojs uoa
juoAft.ipaq op 111 uoqqoq O)' dBqosno88oz
-o.poiu uo,iooi[ioq sjopiioq.ib oq :opoa uftz, ui
suhioispjooq- sjb puxj bjjsioojx jaoq ®q
•sjqqa uo o[|BAV j^p ub.y 'souubs 'uoqdjnz
uba ucf 'uoSoipv Modcqos 'sjnquoig 'bj]s
-1®0JX UOvlOOq O.p joop PJOOAOS pjOAN p.IO0A\
iai(i qfnoSO'i uoiiao]so2qoojds iB]]qoB uoo
uba BiuBBAi 'puodi0o2 sinqjoj 'p s jopq
uop joop SuilOOUl op p.lOAV OOAVJJlBq iuo
•uojauiBq uo siopiiBBA oj0A .iooz uoqossn]
-JBBA\ 'BSSB,UlUOq0SUOUI OpUOlOUtOIJAV UOO
uiajjoiqnpsn 1,oq sbai. ooaqjibii uo8ox
•UOpiPQ
lOB.iqO.a'UBB SJOHUOU
S-.o-piBpiOBJA JOX
"OjlOBOJ op U08oi
uopnoqoS 8ui8ooioq uoo iuB,pjo]Suiv oi uoj
-ajsiS uoqqoq *d v as 0P 'A'A'M »®H
•p 1 o q 8 1 m n o o 0 p
do 0 s s 1 m. u 0 a u o q
-o t j 0 q 1 b >1 op do 1 s u n S
-J V u e j j 0 1 i| n i 0 s fi i o q d o
0x10001:1a aHosiLsnvioos xaa
•s; ojsoq ]oq sueq.]
uopjoqozjOA uop uba" SuBjaq poqi ui ib.iv
'bu S]jooa ibbS siJBssituuioo-JOiqooj oq
uoSui.iaoqjjin uoubajoa jop uojBioq lo1) Sui}
-qoipJaoA op uba Suipioqiosdo oSidoopiooA
uoo 'si /Olsv jap 2iussedoo} uba SjoaoS ion
•pjooqo8i(,n uopjo.w UBq qfuaqqiiquogoo
loin jo iB i*bav ']/bb8ibu uoanoppa.io uba
uiinuoiB-iivo uoo 19,ur SuiSiuoojoa ui öip
'piuoouoq SIJBSSLUlUIOO-JOfliqOOJ uoo ipjoav
jq ■iiaftddBqos,]b-Biu-®uki9qozj0A 9jp jooa
Sliqctyaq uba 'ooubaa.inc uao tip Sittm
-q,oj]S jp ijaoq
Oq St SI.TBSSIIUUI'
S ui.l oqozu oasuoa
9p do pjBBiqj9.
6S UBA 10M op 2
S]UOlU0SSlpUOJJt
•UK-IJBBU 0) sofgwiu jot I'-'.:; i
-qB.Y ^qofloqjBx-iiosuiooH op uba 0 j.io.i
-ip 'sioqoipi -y ]y -jy Ioui sofsiqun jooa
sflAS.10|JUOS|UOll!.lOAl'll'v 13q uba OOl.l'lJ'odglU'
-qounfpB puBoouoq si qsoq 'uoa fiQ
■ojjoinijy-piOA i.uouu8oy opr
ieq uba 'spioqpBH '1' uioipluq op jb)S uoib.i
-ouoq UOip fiq p-|BB|do8.l0ao 8-ub.i uba lUOp
-aopno uo 2ubj uoufiz ui. si qsoq "uo>i ftg
uoinqsoy aqfliquruoji
•uojBuoiquiB-pno
quo qoozuoA uaËia do jam jooa qoo uoojs
-uodsi!d]ip!|BAU! uo -siuopoopno do iqooy
■|9S|0]SU0pBJ
-Sjfwpoa 131] U3 |83UOSJOdSpiOqJ9AO ]0H
*SMn3IN 31SWVVNÜOOA ±3K
'GNV1M3NNS8
'liolttqos-os uba sut'l
-uooisoq jo] piujoaos si iqoojo8spioqos uog;
•p.lBBAUBB SI -pod CI UBA gui8B1JOASUOO[
UOO UOOTJOSOJBO OpB JOOAOSUO JOOA ]'BpjOOp
'pSxpinaoq si 'uo\ib av uo:[qoJi+oq, sjopioqjB'
000*99 ftqJBBAv ua opjiinp .toqiuoooQ qjapos
oip 'oij-]snpui2uipoopf op ut Suiqc-js oq
'pSipujaoS SuiqBJS
B>|U81UV
•sooq 3 ft jq jo a joi
efuBdg jozioq-xa op itatpur uoqasjoaq aqBiq
uo Bdo.ina-uoppijy up pioqSqtOA uba jooa
-08 jo]ooj8 uoo 'p8oo}oq paoAi ooz '[bz jg;
"UopjOAv ipAv uauioqjooA opcduoso ojsSuoC
jap S'uqBqjoip uoa uoipui "uoSuojqoonx ptaq
-inBB'zqBBAV ua piaqqftiapjoo.w]UBjaA 0811
-sb| uoo1 jfftiioptumoAUO qjfqqaaA uaqfij oj
-o8ooj.v uftz uba pioqftqBu oq-ftqappiinuo op
ui ja8.mqsqBi£ op1 ]Bp 'iiaj joq laour 'jqajj
lajft.wi up pise uba uouooijoa jaq jo] puvp
-.ia<niAiv uba auoaji aau uubiuofu uoouosin
uojpois.iooA=Suuoo8"oi op joao
op uoiraqsoq pez SuiaopB-sooA op" 30 'joq
-ozuo 8'ou si ]<oji "uoqoadsoq oi ua.vfuqos
ipp uio 8uu-apc8jaA uoa ipmoq ©TjiBuap
-ojsjoqjOAiuftui op uba jmn-psaqpjooq jog
•Sui[jo]s p-uod uooippcu oi 3P f!fl bjbbu-oSio
-uftiu ©p sjb STiBjoq jooa uoa o uoqqoq sjaq
-xoavlrflui 0,p 1u-b.w "uoysbbqjoa o) Sxiissoj
-do uoo uodpoq u-cq poq ua uaiqoBAijaA ja w
Suuaa8a.r op uba ypnisaq qfijoSuop uao uera
uoij 'ubbis uaAfqq quqs urtq do qftjaqqazjaA
-uo pnpsoS qaq up uofjiJ'Bd apiaq nu ipop
'SuiSpajpaq ozop "uba uaqaqdo jbbi s bSoi
-poo irfiz ua saSpojj iep ipJOM ppouia^
•uazOMoSje uappBq uaqais
-jooAsSuit.iaaSa.1! aysSuof op ua]<xr.i'i«pp appB
up s.ieq-iOAUiftui ap pup 'gXeipaapapoiu siiopp
do pjKJO.vvyu'e up uopuozaS soaqjaMuftut
jap spiTEq o-io as'-atqBjopaj uap ubb oSjooq
p.ïopi joop 'uoAftjqos uaa up pSppuoqaSiiBB
ip.iOAi SuwooSoj ap uba quatuoSpaap qog
•qijaqs JBBqqpqosaq
jooin qotu qjoquairupq 'uo^bijoa ay qfquarz
-ubb uouoop op oapuoz, 'uauioq aqi uaoq
uapuBBUi jo 1 a 30 aijp uba apopjad oqftp
-loora ap joao uoqais o]) qBB>).s up "uftz aoq
ubb qsqqoojs' qaq paopouBupj jo aip 'uaqoi.iqspp
-uftui ap uio 'pSazoSoo-q pjOAi .tbbij .loop
oip 'Supp.iaqs paiotl uaopjjpui oi irBlA 11106 0P
ft'z qBp "'quouioSpojp qaq sp SupuaaSaJ op uba
pappiuiSUBAip qajj "uftz n.o'z Sppoou di'OAi
-qtrosqaAi jBBioads uoa uba Suiuappup jooa
-jbbav 'uoiuouaS q-BBq ay esb.iqpqjB aqqoppd
-joa ap qopu jo-]qoa pja.w aojjbbq "uojaao
-joj aq qopipuoouoioquoaqs paia.mp uopuBBur
aup UBp .i-aaui spa ax qaq uba Supssojdo
oSipoods uoo suBqq qqoBjq SupaaaSoj oq
S u p j a a 2 a j tap
ua pa f a j ibbui2ubavq
•uauioq noz uaaftq mojapOAi uogjouiuop
-aq jiinqsoq, qaq qBp 'opxeepqaaA agpojj
pSuapjOA uopjOAv uaSBp, n
sqqoaps qem UBq poquBB auBpaS "2ax ap
joop qaji "uoop oy yjaaip uappoysuooA ajapxoA
uao8 SupjooSaa ap qep Uapuiojd uop uea
ytpauaq Soaxq: 'apjopcgJOA SEpiayE^ qEp
qi}irB.A op uba quBaflxos uapp "pjo-w qo^04.
-08 qirogBoiqppod uoiposyinQ uoo xoop *2
-as])niu.iox{os uao tis v doop uap up opp qC{p
-pos uop uapSpoxpaq no fe.vaS qaq qaut ipou
uappooiuaq s.iaSxnq oqosqpuQ "joxy ^p.fipap
-oop JoqosypuQ uap uo jj?8 xiuia 'opqi;01x1114
aqfipoq,piuqo2 ap bu 'yqoE wppiqoB axp.jsxrpjj
ep 'pBtp uoAoSoq uiajxay xiByippur do 'poo
-joa qoip sqiiBpuo 'uoqy ftq .xopjOAVoxj 0]
qopz JoS.ni (j TposqpiiQ uoo puoABSBpsuaou
uaoq qep 'yppour'. oSoprp op pBUxiiop qopp
■paiqaG aiqazaq yaq u; yuapjou; 6nsuja"u3^
•uoispuuunuoo uo xio[m
-opqBu-qospniQ ap uba uoiuuroqs op
uaiuouoSuBB pj.ioav aqpoapoS opoojvq qajp
•uauixaq»
uba si- qopz uoppopxpiuio ftyxBdsqpoA orpo?
-ypuQ jop uopjop, op uba "uoyspunuiuioo uo
uapBUopqBU-qosipuQ n uoSoq 'uoqXipaquEipj?
-uo ap uo uoisipBroos-sppipjapjjaoui ap xwp
-luaps SutjooSox ap xoo^ "uouiouaSuBB nam
-uia]s gig qaui pxo.w oipaapoS* oysxao qog
(<"pooS opzoppg-joddo oqBzup SnpxaaSai
xap a iiTJBjqjoA apu qxnoq Sepsqfiyj oq"
sbav poap apooAvq: qaq uba qsqay og
■uotxtq]
oq bu uoSupqipaqdJOA opxBBAUBB toapjooji
-pBaS ap suoSaf ap uro 'qpoqs qxo.vv qaq m
sappiE 2urxooSoJsqftj ap qBp 'uaiuaiays ay ui
apaiu .10 qxBBpqja.v ua SupxaaSax xop> gapraa
-joa op uba spuuoqi qiuaou gBpsqfiq oq"
°PPPI
aypaapaS aqsjoo qaq ttbajeeav 'puoppjoSm
paysjooA uao eoqxBEp uoppBq ftqiBdsSrai
-oa2ox op uo ppoysoS1 ua.wnojqxaA uba 0
-oui op pxa.vv uoiqBqap xap apupo qaq fig
•SJ uoxuoou ay qBavz joav 'uopppam
spaox gspjoyB^ fiw spBooz 'qaupqiBq qaq irpv
eiqpsod op qBp 'pa.w snp qqfipq qni.iopq
•uappaf qaout qjy
aqosypiiQ qoip uba uapaquogapagiruB ap
-uaqinq uo -uoinqq qaq upj SbzoS1 Snxoa uq.
-uoz" ua ppaqjapxooui! oqsEA jopxtoz qyap^
-yaupquq qaq qBp 'sp uba jo qBBqpusax
ua JoppasuBqsqftx uap uba s'npbpqjoassub
-aaga.i aqsguof ap joao pjaoyquqapaS f?s
-sbTivt uao tec jo st hoSeo ouo ax>uoxni>ar\
'uiBAvq uoop UOA
j01ubui' ouo.wo®
oiooioijjo OQ ue
-pj qoi[ qoop
-oojjQ uap jooa
j3a0 >IB.v\q BlI
j» jxioav puajn
-pilBpiOpBA UBA
uojuo.w qaq 'sj
jmia 11 xia uaqiap
2ipo[uo q.oi.z xt£
o'!],B8
10) 2uijooiou 0
•uouraujopuo aj
UOVIUAV 'SBpSJna
ioui ]oq joao x
oip
jojsuiy
im 2bp
•sjiiag
-pj .101 q 2uij
QUI OZ U0 j [BAOt
qaq uj "uaqftqï
uiBpjoqsuiy oq x
uffiy "uaizgnaoi
our noz ibq
-a,\r jbuli staj o
uba SJiOfll uo:n[,."
oz"op uj "ftur jo<
•uozwj 9) joiiiï
noz 'qaq qj -]ai
ua,j8 •pi0]so8!
ai]iua.iajuoo oip
-0AJOA OZ "UOO'i
©PpjOOAVqilB 11
guoqoozoq 01 p
-IIBBJSUBB -Vin T
-08 ITBOOUaui-o',
:sftJB(j nil yiJjf
gpuiqjop
OT JOiOAOSuO 10
-b] ioq 'uoqinis
-oopiOAunojs o
a] iai 11 uapuB
joour jbbu jo05
ap apoiusiB 'pjBt
-jopuosuaAoy u-
-joao ap '2utu;
op iB,p qoop 'ui
-un'aqs opuapyai
flip ui jbbav '1 q:
-oqoquaouiag ap
ft.m jbbu 'u'ooq
•U9ZOOPJJ9AV U-
UOJBUOiqUTBSut].
jOiW SipoqjaAo
ipjoav uoqBZ "l
•uajiniaiqv
'0'*'0J uo8cp a8jja.vo 'sSepjaiuze, erQ j dooqJOA ua doo?
•jnr.njov u,i ninq 'p3bbjao3 jo uopoqoSuim uopJOM uo9uiqqajyoi
U.J.,1 'Unpjouav 0C o.sSooq aa) U3.» 'jfjlxSaUiaiOV ajüHlï
•puoqojoq joijuq yoq uc.v
o;aqqnp yoq ipjoM uo3uqaapapaj^ uapaozoSnj ioo\
©Soi Jod JU3302 uoSep aSuoAO 1»29J Jod qaoo og 3epjo}BZ dc
•'lovvyaaa snyd3iiN3iy3Aav 3a
-0
HERINNERINGEN
door „JOH"
6£S0 'ON
Zacht ruischte de dansmuziek van uit de groote
balzaal naar de speelzaal over, waar een clubje van
vier personen aan een der speeltafeltjes zat te hom
beren. 't V/as het Indische clubje, zoo genoemd om
dat het allen menschen waren, die het grootste
gedeelte van hun leven in de tropen hadden door
gebracht. Het bestond uit den gepensionneerden
kolonel van Heuvel, den oud-majoor Wilkens, de
eenigszins donker getinte weduwe van generaal
Gravendoorn en de weduwe van overste Brinkhof.
Deze laatste een nog knappe vrouw van middelbaren
leeftijd meieerde de kaarten. Ze deed dit werk
tuigelijk, als in een droom het scheen alsof op dit
oogenblik haar gedachten meer bij de dansmuziek
waren, dan bij het spel, want onder het tafeltje
bewogen zich haar keurig geschoeide voeten op de
maat der melodie, die zoo zacht en sleepend naar
binnen golfde.
..Wel, mevrouwtje, wat zit u van avond te soe
zen." begon de kolonel. En toen lachend Ik
geloof waarlijk, dat u van avond met uw gedacnten
heelemaal in de balzaal beat. Straks merkte ik het
al, toen u een verkeerde kaart uitspeelde." Een
rood blosje kwam op de bleeke wangen der weduwe
toen de kolonel dit zeide. en- ze sprak haastig :,,0
neen, u vergist u. kolonel, ik-was straks wel met mijn
gedachten bij het spel. Maar nu is 't werkelijk de
muziek, die mij even heeft afgeleid de melodie, die
men nu speelt, hoorde ik zeer lang geleden, 't Geloof
dat het was op het eerste bal, dat ik in Indië mee
maakte. En men heeft zoo van die herinneringen..."
Daar kwam een jong meisje, gehuld in een elegant
baljaponnetje, het gesprek storen, door met een
vleiend stemmetje den majoor te smeeken den dans,
die nu kwam, met haar te maken. „Toe dan, oom
pje vleide zij, ,,'t is juist zoo'n heerlijke wals en
die heb ik juist niet. En u danst zoo prettig Kom
nu, oompje, hij begint zoo dadelijk
Even keêk de majoor zijn nichtje aan en toen keek
hij naar zijn partners en zei lachend: ..Hoort nu
toch eens zoo'n kleine dwingeland Nu, als haar
voogd, kan ik haar dit kleine genoegen moeielijk
weigeren staat mij dus toe, dat ik even deze wals
met haar afdans?" En toen tot het meisje :,,maar
dan ook niet meer dan deze eene wals, hoor, ten
minste als de kolonel en de dames het goed vinden."
,,Ja. ja. we zullen heel geduldig wachten, totdat
de wals uit is," sprak de kolonel lachend, en daarna
tot het jonge meis}e :,,En zeg eens, Betty, kleine
spelbreekster, je verleidt je ouden oom niet tot een
volgenden dans, hoor We kunnen hem hier niet
missen."
Betty beloofde lachend alleen eene wals met haar
oom te dansen» trok toen den majoor, die niet vlug
genoeg opstond, van zijn stoel, met de woorden
,,Kom dan toch. oompje, hoor, de wals begint al."
„In Godsnaam dan," zuchtte het slachtoffer,
en hij liet zich door zijn vroolijk nichtje mee naar de
balzaal sleepen, als een kalf naar het abattoir.
Met een weemoedig lachje om haar mond, keek
de weduwe van overste Brinkhof het tweetal na.
Even zuchtte zij :„He, nog ééns zoo'n wals te kun
nen meedansen, hoe heerlijk Toen staarden haar
groote, donkere oogen droomerig naar den kant
der balzaal, en luisterend naar de meesleepende
wals-melodie, bewogen zich weer haar voeten op de
maat der muziek.
,,'t Is waarlijk, alsof jij op jouw leeftijd nog mee
zoudt willen' dansen, Mies," vinnigde de harde
stem der generaal's weduwe, „maar dat is niets
meer voor ons. Onze tijd is voorbijspottend
lachten de donkere oogen der oudere vrouw, toen
zij dit zeide.
Weer kleurde een roode blos de wangen van me
vrouw Brinkhof, maar nu was 't van ergernis over
den sarrenden toon, waarop de generaal's weduwe
tot haar had gesproken, en ook omdat ze op eens
dacht aan het verleden, aan den tijd toen zij nog
als de jonge vrouw van luitenant Brinkhof in Indië
woonde. Haar man was toen geplaatst in een der
kleine garnizoenssteden, en had als chef den altijd
mopperenden majoor Gravendoorn, die getrouwd
was met een veel jongere vrouw, een donkergetinte
nonna met veel tinkas (grillen), maar geen geld om
aan die grillen, die vooral bestonden in een groot
veriangen naar sieraden en mooie japonnetjes, te
voldoen.
Nu hadden de Gravendoorn's als buren, luitenant
Kremers, die net zijn jong vrouwtje pas uit Holland
was gekomen, en die dus geen van beiden iets af
wisten van de Indische toestanden.Vooral het jonge,
nauwelijks 20 jarige vrouwtje, stond daar als een
kat in een vreemd pakhuis. Ze kende geen woord
Maieisch, begreep de Javaansche bedienden niet
en deze begrepen haar evenmin. En juist op een
morgen, toen luitenant Kremers. die zeer rijk was,
er aan dacht een dame in huis te nemen om den
eersten tijd zijn vrouw in haar nieuwe omgeving
bij te staan, kwam mevrouw Gravendoorn. zoo lief
als een nonna dat kan doen, haar hulp aanbieden.
Ze kwam in sarong en kabaya even overwippen,
zei ze vriendelijk ze kon 't niet aanzien, dat het
jonge mevrouwtje zoo'n soesah had met de bedien
den, en nu zou zij haar wel op streek brengen.
Dankbaar werd natuurlijk haar hulp aangeno
men. Allés ging nu prachtig De bedienden waren
goed en gewillig, en mevrouw Kremers leerde ook
al heel spoedig de taal van het land en het omgaan
met de Javaantjes.
Maar toen zij zich nu werkelijk zelf heel goed kon
redden en dus mevrouw Gravendoorn's hulp niet
meer noodig had, kwam toch de majoorsvrouw nog
iederen morgen en avond aanloopen, zoódat de
luitenant er met zijn vrouw over sprak, dat ze
mevrouw Gravendoorn een mooi geschenk moesten
koopen. Dit zouden zij haar dan overhandigen en
haar dan meteen bedanken voor de goede zorgen
en haar zoo gewaardeerde hulp. De majoor's vrouw
zou dan toch wel begrijpen, dat nu alles wel ging
zonder haar. Samen brachten ze op een avond het
kostbare geschenk, een prachtige gouden schakel
armband, een der lievelingswenschen der majoors
vrouw, verborgen in een groote mand orchideeën.
De luitenant bedankte met hartelijke woorden, zijn
vrouw deed óók zoo en weer verscheen den
volgenden morgen en ook dien avond mevrouw Gra
vendoorn, en zoo ging het nu weer door.
Ja, wat nü te doen Haar op een minder hoffe
lijke manier vertellen, dat men haar diensten niet
meer noodig had en vrij wilde zijn in eigen huis,
dat ging natuurlijk óók niet. Majoor Gravendoorn
was toch garnizoenscommandant en de chef van
luitenant Kremers.... Maar ziet, 't gebeurde op
zekeren dag, dat mevrouw Kremers haar diamanten
broche miste, 't Was een broche, zooals men die
meer ziet, stervormig, en bezet met kleine briljan
ten, en één groote briljant in 't midden. Verloren
kon ze hem niet hebben ze had de broche in langen
tijd niet gedragen, en den laatsten keer, dat zeer
mede had gepronkt, was zé er mee naar huis ge
komen en had toen de broche bij de andere sieraden
in haar juweel-kistje opgeborgen. Maar de kast,
waarin dit kistje stond, was vaak niet gesloten.
Natuurlijk werd de baboe, de eenige die in me
vrouw Kremers' kamer kwam. ervan verdacht de
broche gestolen te hebben, en hoe ook de arme Ja
vaansche verzekerde, dat zij onschuldig was, 't
hielp haar niets, en zij werd weggezonden.
Intusschen bleef de verloren broche weg, totdat
door een bijzonder toeval, de onschuld van de
baboe werd bewezen
't Was op de groote maandelijksche na-avond
receptie bij den assistent resident, dat dit uitkwam.
Dien morgen was, zooals gewoonlijk, mevrouw
Gravendoorn bij haar buurvrouwtje komen inloo-
pen en had haar ziek en lusteloos op de rustbank
liggend aangetroffen. Heel liefjes, bijna nóg liever
dan op andere dagen, had zij alles bedisseld, daarna
was zij naast de rustbank komen zitten en had toen
heel deelnemend gevraagd, of Annie, zoo heette
mevrouw Kremers, er aan dacht, dien avond naar
de receptie te gaan.
„Met die vreeselijke hoofdpijn uitgaan Neen,
daar is geen denken aan," was toen het antwoord
geweest. „Mijn man heeft mij óók al beloofd, dat
hij bij mij thuis zou blijven."
Nog een half uurtje was toen mevrouw Graven
doorn over alles en nog wat blijven praten en ging
toen heen. Dien namiddag kwam zij niet terug.
Luitenant Kremers vond dit een opluchting, zooals
hij lachend zeide, en zijn vrouw, die zich veel beter
voelde dan 's morgens, was dit volkomen met hem
eens en begon er over, dat zij tóch wel naar de re
ceptie zou kunnen gaan.
En zoo was het gekomen dat luitenant Kremers
en zijn vrouw dien avond geheel onverwachts ten
Residentie-huize verschenen. En de eerste, die zij
daar aantroffen was mevrouw Gravendoorn, in
wier git-zwarte haren een diamanten ster fonkelde
van denzelfden vorm en grootte, en ook de soort
en de hoeveelheid der briljanten, als die der gestolen
.•I
broche
Met groote verschrikte oogen had de 1 uitei
vrouw naar het sieraad gekeken, en haar cn JjC
lippen hadden haar man toegefluisterd Zij
mijn broche
„En zij zal hem teruggeven," had de luite
teruggeluisterd. En terwijl zijn vrouw me
vrouw van den assistent-resident in gesprek
had hij galant de vrouw van zijn chef den armi
boden en had haar zoo meegetroond naar den ti
Wat daar afgehandeld werd, wist niemand dan
twee. Maar reeds den volgenden dag ontving i
vrouw Kremers. in een verzegeld pakje, haar brö i
terug, eneen week later werd luitenant X a
mers naar een andere garnizoen overgeplaatst.
Aan dit alles denkt de weduwe van overste Bra
hof en de oogenblikken, dat majoor Wilkensi
zijn nichtje in de balzaal is. En ?e kijkt rpet wo
in haar anders zoo zachte oogen mevrouw Gra»
doorn aan, en juist toen ook zij iets hatelijks wi
zeggen, komt de majoor met hoogrood gezi:
maar vroolijk lachend v/eer de speelzaal binne»
zegt tot haar :,,Hè. mevrouwtje, bij zoo'n i
v/ordt men waarlijk weer jong!" En daarna h
zijn arm biedend :,,Wel, hoe denkt u er over?Zr
den wij ook niet eens een toertje wagen, alsof
nog jong waren
..Neen, neen. geen denken aan," vinnigt des!
van mevrouw Gravendoorn. ..We zijn hier gekoi
om te homberen en niet om zich als gekken aan
stellen Kom, wie geeft O 't is juist aan u, maji
u moet* geven
Met een blik, waaruit diepe minachting sprei
kijkt mevrouw Brinkhof de weduwe van gener
Gravendoorn aan, daarna zich lachend tot
majoor wendend zegt ze
„O, neen. majoor, ik ben daarvoor veel tec
Dat was goed in den tijd toen we nog in
garnizoen lagen." En toen tot mevrouw Gravi
doorn :,,U herinnert u ook zeker dien goeden oui
tijd nog wel? 'tWas toen juist die geschiedenis:
de gestolen broche van Annie Kremers..
Mevrouw Gravendoorn's bruin gezicht kan
blozen, maar 't wordt asch-grauw, ze kijkt et
voor zich en zegt dan, zich beheerschend. tot'
majoor
„Kom, majoor, 't is 'aan u. u moet geven
HAAR TALENT
door ELiSE
„Scheelt je iets, Dolf?" vroeg Nelly Burgersi
haar man, die in matte houding bij de tafel zat
doelloos over de vóór hem uitgespreide court
heentuurde.
Hij schrikte op bij haar vraag en zette zich r«
ter in zijn stoel. „Neen," zei hij, „ik ben volmai
wel.".
Zijn toon logenstrafte zijn woorden verontn
stond zij op, ging naast hem staan en legde hl
hand op zijn schouder.
„Dolf, je mag niets voor mij verborgen houden!
„Maar kind
„Je bent al een paar dagen stiller dan gewoonlj
er moet iets zijn, dat je hindert als je phys#
gesteldheid niets te wenschen laat, is er iets an<fo
dat je stemming drukt. Toe, vertel het mij 1 Ik]
immers graag alles met je deelen. zoowel het
als het lief en al kan ik je waarschijnlijk niet help
dan toch zal het je opluchten, je eens tegenot
mij uit te spreken. Neen,neen, ontkennen helpt nil
J e gezicht heeft je verraden Is het iets ergs Sp*
mij dan niet Toe Dolf
Hij aarzelde nog hij greep de hand, waarinf
zij zacht zijn haar was gaan streelen en drukte
zijn lippen opzijn oogen zochten de hare met®
schuwen, weifeligen blik, die haar door de ziel suf
„Dolf drong zij.
„Je hebt goed gedaan, Netty barstte hij uit
heb in mijn zaken met groote moeilijkheden teks3
