„Rb let
Tweede Blad.
Os Zeeroovers uit kt Oosten.
Woensdag 22 Dec. 1920
Buitenlandsche Berichten,
Engelsche gevangenen in Rusland.
Afschuwelijke verhalen van het -lijden
der Engelsche gevangenen in handen van
de bolsjewiki zijn vervat in het belangrij
ke rapport van tie commissie van Lord
Emmott, die benoemd is om gegevens te
verzamelen nopens Rusland, welk rapport
Maandag is openbaar gemaakt.
Deze slachtoffers van de sovjet-regee
ring werden niet beter behandeld dan be
ruchte misdadigers. Bijzonderheden wor
den gegeven van de methoden, die aan
vaard zijn voor het gevangen nemen van
Engelschen. Gewoonlijk werden zij in het
holst van den nacht gearresteerd. Ge
weld en bedreigingen werden niet zelden
gebruikt bij deze handelingen en de ar
restaties gingen dikwijls vergezeld van
roof en verbeurdverklaring.
Niet de minste beschuldiging was inge
bracht tegen de helft van het aanzienlijke
aantal Britsche gevangenen, die pas uit
Rusland zijn bevrijd, en door de commis
sie zijn gehoord. De gevangenneming werd
gewoonlijk gevolgd door een onderzoek,
dat meestal 's nachts werd uitgevoerd, en
vaak gepaard ging met daden, die erop
berekend waren om schrik aan te jagen.
Bedreigingen met. geweld en geniepig
of ruw onderzoekende ambtenaven slaag
den erin om ernstige geestelijke aandoe
ningen te berokkenen aah de vrouwen,
wier weerstandsvermogen verminderd was
door slecht voedsel, volle, smerige en on
waardige gevangenissen, en door de ner
veuze spanning, die veroorzaakt werd
door het zien van zoo vele medegevange
nen, die ter dood werden gebracht.
De menschen waren zoo dicht op-elkaar
gestopt, dat er geen plaats was om te lig
gen of zelfs om te zitten. Martin verklaar
de, dat bij in een ondergrondsclie cel wei*d
gebracht, van ongeveer 50 bij 30 voet,
waarin drie of vierhonderd menschen wa
ren.
Frank zeide, dat hij in een kamer ver
bleef, waarin 170 menschen gevangen za
ten. Langs de muren waren-planken aan
gebracht voor de gevangenen.
De menschen sliepen daaronder, en op
den vloer, Er was een kleine tafel in het
midden van de kamer, waaronder men
schen sliepen. Drie anderen sliepen op een
hooge lessenaar tegen den muur. Toen
Frank er over klaagde, dat de cel zoo vol
was, en zeide, dat hij Engelschman was,
en gijzelaar, kreeg een van de bewakers
„medelijden" met hem, en zeide: ik zal een
plaatsje voor je maken. Hij riep een man
uit een van de cellen, die doodgeschoten
werd, waarna Frank in die cel werd opge
sloten.
Een vermakelijke vergissing.
Als de correspondenten van de Ameri-
kaansche bladen aah hun hoofdredacteur
telegrafisch willen verdoeken, een door hen
gezonden telegram geheel of gedeeltelijk
niet te nemen, seinen zij het woord „kill"
(de imperatieve vorm van het werkwoord
dooden), gevolgd door het te schrappen
woord of den naam van het telegram. Jour
nalistenkringen zijn hiermee natuurlijk wel
op de hoogte, maar men mag dat redelij
kerwijze niet verwachten van bijv. de Zwit-
sersche politie-autoriteiten. Dezer dagen nu
zond een vertegenwoordiger van een groote
Amerikaansche krant, die te Genève de
VoIkenbondsvergadering bijwoont, een te
legram naar zijn blad, waarin hij méldde,
dat Lloyd George te Genève werd ver
wacht. Zooals men weet, bleek dat gerucht
onwaar te zijn en de plichtsgetrouwe cor
respondent seinde dat dan ook terstond
naar Amerika.^,
Hij deed het op de gowone manier: Kill
Lloyd Goorge. Een insider begrijpt direct
wat dat beteek ent: Het- -telegram over de
komst van Lloyd George te Geuève moet
gij niet nemen. Hij komt niet.
De Zwitser6che politie dacht er echter
anders over, en nog geen uur, nadat hij zijn
telegram had afgegeven, had de ongeluk
kige correspondent een aantal nieuwsgieri
ge rechercheurs in huis, die zijn kamers
overhoop haalden, alles en nog wat verze
gelden, en verder alle voorwerpen in beslag
namen, die hun maar eenigszins verdacht
voorkwamen. Daarbij onderwierpen zij den
bevonden krantenman aan een scherp ver
hoor. Tot zijn groot geluk kwamen eenige
collega's bij hem oploopen. Zij helderden
de zaak op, en wisten de politie te verze
keren, dat haar arrestant (want zoover was
het reeds gekomen) geen bolsjewiek of Sinn
Feiner was.
Hei leven onder de sovjets.
De „Berl, Montagpost" publiceert bijzonder
heden uit Rusland, welke het blad van een
man, die de laatste jaren in Moskou vertoefd
Leeft, heeft ontvangen.
Deze vertelde o. m.: „Het begrip rijkdom
bestaat in Rusland niet meer. Er zijn er nog
wel, rijken en armen, doch de weerstand
wordt thans niet meer afgemeten naar het
geld, maar naar do kwantiteit van de paiok,
d. w. z. de bon, waarop de hoeveelheid te ver
krijgen levensmiddelen staat aangegeven.
Ieder mensch, die in een Russische stad
leeft, moet employé zijn der sovjet-regeering.
Als zoodanig heeft hij recht op 3/4 pond brood
per dag en op een watersoep, waarin soms een
halve appel of een stukje vlcosch drijft.-Het
'hoogste-1 salaris bedraagt 12,000 Rb. per
maand en dit is het loon der hoogere ambtena
ren. Het beteekent echter weinig, daar een
pond boter bijv. 8000 Rb. kost. Hoofdzaak
echter blijft de persoonlijke paiok. Naar ver
houding ontvangen de ingenieurs een goede
paiok. Zij ontvangen op deze bon 30 pond
meel, 3 pond suiker, dikwijls ook een pond
suikergoed, 5 pond vleesch en 10 pond harin
gen en andere visschen per maand. Somtijds
ook sigaretten. Deze ingenieurs-paiok verte
genwoordigt een waarde van 200,000 Rb.
Ook do zoogenaamde academische paioks,
wélke academici, leeraren, schrijvers en kun
stenaars ontvangen, zijn goed. Zij ontvangen 6
pond meel, 1 pond sjjjker en 20 pond harin
gen per maand. Deze paioks hebben een
waarde van 150,000 Rb. De lagere employe's
bekomen op hun paiok 10 pond meel, 3/4 pond
suiker en 1 pond zout. Eenzelfden bon ont
vangen ook de arbeiders.
De paioks der commissarissen zijn natuur
lijk een weinig anders samengesteld en zij
ontvangen niet alleen het dubbele of driedub
bele van hetgeen de andere categorieën ont
vangen, maar zij krijgen bovendien zalm, kof
fie, sigaretten, kaviaar en dikwijls lucifers.
Deze paioks hebben een waarde van 700,000 Rb.
De commissarissen die zulk een paiok ontvan
gen, zijn thans de „nouveaux riches" in Rus
land.
De arbeiders worden niet goed betaald, maar
zij weten zich te helpen. Slotenmakers bijv.
maken, nadat zij bun arbeidsuren voor de
sovjet-regeering hebben afgewerkt, bij parti
culieren een slot en ontvangen daarvoor eenige
duizenden Rb. Schoenmakers stelen genoeg le
der om onder de schoenen van een particulier
een paar zolen te leggen en ontvangen daar
voor 50 a 150,000 Rb.
Z'n ontevredenheid te uiten in Rusland is
zeer gevaarlijk en alle arbeiders zijn ontevre
den. Wanneer gestaakt wordt, worden 100 a
200 arbeiders uit do fabriek gehaald en neer
geschoten, terwijl de andere arbeiders" als gij
zelaars worden vastgehouden. Begint een an
dere fabriek een sympathie-staking, dan wor
den ook de gijzelaars gefusilleerd. Smokke
laars dl) groote schaal zijn er niet, want wan
neer men bedenkt, dat 1 pond boter 8000 Rb.
kost, dan beteekent 10 pond reeds een vermo
gen; 1 pond meel wordt verhandeld voor
12,000 roebel en' 10 pond komesurrogaat voor
35,000 Rb.
Een goede appel is onder do 300 Rb. niet
te krijgen en een pond vleesch niet onder de
2000 Roebel.
Alles is te koop, maar men moet den weg
weten. Wanneer iemand uit do provincie of
uit Petersburg te Moskou komt en hij heeft er
geen hekenden, kan hij honger lijden, totdat hij
iets vindt."
Zelf bezat de man, die deze bijzonderheden
meedeelde, slechts een broek en een jas. Een
vest kon niet meer vervaardigd worden. Aan
stof en arbeidsloon had hij 185,000 Rb. be
taald. „En ik heb dit pak kunnen laten ma
ken", zoo besloot hij, „door een brilliant te
erkoopeu voor 450,000 Rb. Welke commis
saris hem nu draagt, weet ik niet."
Onveilig New-York.
Met de werkloosheid neemt het aantal ern
stige misdrijven dat dagelijks to New-York ge
pleegd wordt in onrustbarende mate toe. Na
dat dezer dagen een drietal bandieten- op klaar
lichten dag vier logé's van een der meest be
kende hotels in hun kamer van al hun hebben
en houden beroofde, welk feit wij reeds mede
deelden, slopen j.l. Donderdagmiddag twee ge
maskerde personen een juwelierszaak aan de
Fifth Avenue binnen, schoten den eigenaar
dood, cn roofden voor 10,000 dollar aan dia
manten. Zij maakten daarbij gebruik van een
z.g. silent gun, waarbij het geluid van het schot
gedempt wordt..
Vooral de afgelegen wijken van de stad wor
den onveilig gemaakt.
- Er worden gevallen gen '-H van dames, die
FEUILLETON
19)
!Aaai mij zullen mijoi vader e.n broeder niet
deuken, en daarom wil ik: hier bij n in
stilte een schoon er feest vieren. „Zie", zoo
eindigde hij op den vlciendsteu toon; „van
mijn kands'Tieid al heb ik u altijd zoo lief
- gehad, en nu laat gij mij zoo lang om een
bewijs van die oude liefde bedelen."
De cipier vroeg nu wat Ferdinand dam
toch wel op hot hart lag.... Deze wees op
de poort en bad, dat ze morgen op heb eer
ste u-ur van den nacht mocht geopend zijn.
„Opdat de christenen van onder den grond
zouden kunnen ontkomen V' hernaim de ver
schrokken cipier. „Achik arme manik
moet nog aan den strop gaat gaat!"
Ferdinand dnulkbe hem de hand, en door
zoovéél goedheid overwonnen, knikte de ci
pier eindelijk toestemmend. Dan fluisterde
hij: „Morgen!"
„Voorzichtig wandelden zij nu terug, door
den tuin. Achter hen verdween snel en
luchtig, evenals een schaduw, een slaaf in
YoladeA kamer.
HOOFDSTUK IX.
Het voorgevoel eener moeder.
Muloy Lad xzed.uren.de den nacht aanhou
dend gedroomd van verblindende feest-
pracht, van zeerooverij, van 's graven be
minnelijke dochter; en nauwelijks uit de
morgenslaiimering ontwaakt, kleedde hij
zijn krachtig gebouwd lichaam met do
kostbaarste sieraden van den. lieveling van
zijn ouden vader. Bij cleze ij dele tooi ver
zuimde hij niet gebruik te maken va.n de
diamanten uit het Hstje, dat voor Ferdi
nand was bestemd geweest. De booswicht
schonk do eer van zijn morgenbezoek heb
eerst aan zijn moeder. In haar omvrieude-
lijken blik kon hij reeds do vraag lezen
Waarom komt gij juist op dit oogenblik
mij storen? Alvorens hij de kamer binnen
trad had haar iemand verlaten, en in dien
persoon meende hij den beul zijns vaders
te herkennen. Hij had goed gezien.
„Wel moeder," vroeg hij, en hij doorboor
de de ongeruste vrouw met zijn blik, „moe
der, wat voor een gesprek houdt gij daar
zoo heimelijk met den gerechtsdienaar van
mijn vader? Wat moet gij den moordenaar
van mijn zaehtziunigen, vromen broeder
betalen?" Zij zweeg. Vervolgens streek zij
hem het haar, dat uit den bonten hoofd
doek te voorschijn kwam, van het voor
hoofd weg en zij vond, ora hem op andere
gedachten te brengen, de versierselen,
waarmede hij zich had getooid, uitnemend
schoondoch dit deed hem het onderhoud
•tusschen zijn moeder en den beul niet ver
geten, Dringender vroeg hij haar, hoe het
zich 's avonds door een huurauto naar Quia
lieten brengen, en door den chauffeur werdon
neergeslagen en van haaT geld en kostbaarhe
den werden beroofd.
Donderdagmorgen zag een inspecteur van
politie te New-York een auto. waarvan de in
zittenden hem verdacht voorkwamen. Bij zijn
poging den auto te doen stoppen, werd hij
door een schot doodelijk gewond. Toch wist hij
zich nog aan den auto vast te klampen en
eenige revolverschoten op de bandieten te los
sen, maar zijn wond deed hem spoedig loslaten;
'hij stierf onmiddellijk. De auto was verdwenen.
Kort daarop vond men in de vestibule van
een huis het lijk van een zekeren Lareshe. Deze
bleek het horloge bij zich te hebben van een
dpr inzittenden van een auto, die eenige dagen
geleden was aangevallen.
Ongeveer tezelfder tijd zagen politie-agcnlen
in een wijk in het Noorden van New-York een
verlaten auto, die bloedsporen en kogelgaten
vertoonde. Zij stelden zich verdekt op en za
gen iemand pogingen doen ora den auto aan
het rijden te brengen. Toen zij den man in
hechtenis namen, bleek het een broeder van
Lareshe te zijn.
Deze arrestatie werd gevolgd door die van
een anderen man en een vrouw, die zelf ge
wond was.
De politie gelooft thans de hand gelegd te
hebben op de bende, die dc talrijke aanvallen
op automobilisten, welke den laatsten tijd
New-York in opschudding Rebben gebracht, op
haar geweten heeft. Zoo groot was de onge
rustheid, door deze aanvallen veroorzaakt, dat
twee New-Yorksche rechters verklaarden, den-
gene, die schuldig zou blijken aan een aanval
op een auto, tot levenslangen dwangarbeid te
zullen veroordeelen.
De avonturen van de Socadlcr.
Graaf. Luckner, die indortijd de „Seeadler"
commandeerde, welke" er in 6laagde als een
„Noorsche koopvaarder" door de Britsche blok*
kade te komen, heeft dezer dagen te Berlijn een
publieke lezing gehouden over zijn avonturen en
de wijze waarop hij de Engelschen had verschalkt.
Hij deelde niet mede, hoe hij aan oen „echt log
boek" was gekomen, maar hoe alle leden van de
bemanning Noorscho namen hadden aangenomen,
en uit een Baedeker zich nauwkeurig op de hoog*
te hadden gesteld van de bezienswaardigheden en
de geografische ligging der plaatsen, „waar eens
hun wiegje stond". Ook hadden zij zich voorzien
van portretten hunner liefjes dio in Noorwegen
waren achter gebleven. Zelfs waren deze portret
ten van allerlei kenmerken voorzien, waaruit
meest blijken, dat zij in de verschillende woon
plaatsen der niatezen waren genomen. Groote
moeilijkheden gaf het echter aan een behoorlijk
aantal minnebrieven te komen, welke de matro
zen zooals men weet, gewend zijn, jarenlang te
bewaren. Zeven man, experts op dit gebied,
deden vele weken lang niets anders, dan minne
brieven aan hun makkers schrijven, zoodat men
weldra een collectie bijeen had. Do scheepspa
pieren had men een ander aanzien gegeven, door
zo in zeewater te dompelen en ze op een vochtige
plaats te bewaren. Toen het schip eens door een
Britschen kruiser word aangehouden, spoelde een
van de matrozen voor kapiteinsvrouw; ter voor-',
korning van ontdekking van deze truc wenddo hij
kiespijn voor, en lag met zijn hoofd in doeken
gewikkeld in de kooi. Hot einde van de geschie
denis was, dat de Engelsche officier een attest
gaf, dat „do vereischte scheepspapieren volko
men in orde waren".
Een Oorlogsherinnering.
De wagon, waarin den 11 en November
191S, om knvamt over vijven des morgens,
de wapenstilstand is geteekend, zal voor
bet nageslacht (bewaard blijven en ge
plaatst worden in heit oorlogsmuseum, dat
in voorbereiding is. Daze historische wa
gen was in 1914 een nieuwe rastaunatie-wa
gen- Hij behoorde tot een aantal"" spoterrij-
tragen, die in hiat begin van dan oorlog „ge
mobiliseerd" zijn en ter beschikking gesteld
van het groote hoofdkwartier. Toen Foch
in 1918 tot opperbevelhebber werd be
noemd over de lagers der bondgenooten
werd deze wagen aan zijn persoonlijken
trein toegevoegd, nadat er de noodrige ver
anderingen aan gemaakt wiaran. Er weid
telefoon en telegrafie in aangebracht; de
groote eet-ruimta werd Foch's werkkamer,
de kleinere eetruimte weid aan zij.n offi
cieren toegewezen en de sold atentypisten,
enz. werden in de jkeuken geïnstalleerd.
Van dezen wagon uit leidde en volgde
maarschalk Fooh den strijd, in dezen wa
gon is de wapenstilstand den lleai Novem
ber geteekend, in December 1918 en Ja
nuari 1919 hernieuwd.
In den zomer van 1919 heef t Foch heit rij
tuig aan de slaapwagen-maatschappij te
ruggegeven .Dez e heeft toen gemeend dat de
wagen, cm de bijzondere herinneringen,
die er aan verbonden waren, aan den Sbaa-t
aangeboden moest worden en zij maakte
baar opvattingvaan Clemencean kenbaar.
De regeering van Olemeuceaai gaf toen
aan den wagon de bestemming van restau
ratie-wagen in den bijzonderen trein, waar
de president van de Republiek en buiten-
lamdèche vorstelijke personen in Frankrijk
mee reizen. Zoo lief de slaapwagen-maat
schappij den wagon dus weer geheel in
orde brengen en in overleg met Maarschalk
Fooh werden er twee mcripties in het rij
tuig aangebracht. De eerste luidt: „In de
zen wagon is den 11 November 1918 om vijt
uur te Franc-Port bij Compiègne de over
eenkomst van den wapenstilstand getee
kend, die door de overwinningen van de le
gers der bondgenooten aan de Duitschers
is opgelegd.
,yDte gevolmachtigden waren voor de re
geeringen der bondgenooten Maarschalk
Fooh, opperbevelhebber over de legere der
bondgenooten, bijgestaan door admiraal
"VVey-miss, eersten lord van de Britsche ad
miraliteit.
j,Voor de Duitsehe regeering: „staatsse
cretaris Erz;berger, voorzitter van de Duin
sehe delegatie, Von ObemcLorf, gevoimacn-
tigd ministergeneraal-rnajoor von Win-
terfeldVanselot, kapitein ter zee?'
De andere inscriptie draagt de volgende
naopen en data: „de Manie (1914), de Yzer
(1914), Verdun (1916), de Somime (1916,) de
slag in Frankrijk (1918).
Tijdens een dejeuner in den trein beeft
Nohïemaire, directeur van de maatschappij
dei' slaapwagens, MiLlerainid verzocht den
wagon te willen aanvaardenals geschenk
van de maatschappij aan de regeering van
de Republiek. -
In zijn antwoord heeft Müllerand, die o.a.
d'oor Fooh en Joffre vergezeld was, gezegd,
dat 'hij uit naam der regeering bezit nam
„van deze historische plek, gewijd door eèn
der ontroerendste, roemrijkste herinnerin
gen uit de Fransche historie" en dait het
„historische monument" een plaats in een
museum behoort te krijgen, waar het pu
bliek het kan bezoeken en eeren als een
der merkwaardigste herinneringen.
Letteren en Kunst.
Een algemeéne Roomsch Katholieke
Kunstenaarsvereniging.
Heden wordt te 's-Gravenhage een voot
onze Katholieke Kunstbeweging zeer be
langrijke vergadering gehouden.
In Pulchri Studio, Lange Voorhout 15 te
Den Haag kwamen te 2 u. onze Katholieke
kunstenaars en kunsttheoreici bijeen tot
kunstenaars en kunsttheoretici bijeen tot
Katholieke Kunstenaarsvereeniging."
Gp het initiatief van het Plaatselijk
Comité der K. S. A. van 's-Gravenliage
werden door het Centraal Bureau der K.
S. A. een aantal katholieke vereenigimgen
uitgenoodigd tot het vormen eener com
missie met het doel het tot stand komen
eener A'lgemeene R.-K. Vereeniging van
Kunstenaars voor te bereiden. De genoo-
digde vereeniginigen die aan den oproep
gevolg gaven zijn: „St. Bcrnulphusgilde",
„Apologetische Vereeniging", „St. Grego-
riusvereeniging", „De Violier", Liturgische
Vereeniging", „Hamgsche Kunstoommissie"
en „Centraal Bureau der K. S. A."
De vereeniging stelt zich ten doel
a. behartiging der geestelijke en stoffe
lijke belangen der Katholieke kunste
naars
b. te werken tot verheffing dor kunst en
tot bevordering van den kunstzin.
Zij tracht dit doel te bereiken door:
a. éénheid en samenwerking te brengen
tusschen de verschillende groepen van
Katholieke Kunstenaars en vereenigingen
welke rechtstreeks of zijdelings de Kunst
bevorderen
b. hot stelling nemen tegen en bestrijden
van toestanden en misbruiken, die aan de
uitoefening en ontwikkeling van de kunst
in den weg staan, alsmede het be vo fleren
van al idatgene wat de sociaal-economische
positie van den kunstenaar kan verbeteren.
c. het gezamenlijk optreden naar buiten
door 'het uitoefenen van invloed op en het
verstrekken van advies aan offioieele en
particuliere lichamen
d. het houden van bijeenkomsten
e. het inrichten en bevorderen van lezin
gen, tentoonstellingen en uitvoeringen;
f. het bezorgen en steunen van uitgaven
en het bevorderen van ondernemingen op
kunstgebied
g. hetinrichten van een Centraal
Bureau, bibliotheek en kunstverzamelin
gen
ih. andere wettige middelen die daartoe
bevorderlijk zijn.
De nieuwe organisatie zal kennen
leden, eere-leden, briefwisselende leden en
begunstigers. Eere-leden worden op be
stuursvoorstel door de algemeene leden
vergadering, briefwisselende leden worden
door het bestuur benoemd.
„Leden kunnen zijn: Katholieken, die
practijk of theorie ijler 'kunst beoefenen",
leert airt. 5.
De vereeniging bestaat uit groepen zoo
als a. beeldhouwkust, b. bouwkunst, c.
kunstnijverheid, d. letterkunde, e. muziek,
f. schilderkunst, g. toonkunst. Elk der
genoemde groepen kiest uit haar midden
,een bestuur, genaamd groepsbestuur, be
staande uit minstens drie leden, voorzitter,
onder-voorzitter en secretaris. Zij kunnen
eigene reglementen hebben, die onderwor
pen zijn aan de goedkeuring van het
hoofdbestuur. Dit hoofdbestuur wondt ge
vormd door: voorzitter, onder-voorzitter,
secretaris, penningmeester en de voorzit
ters der groepsbesturen. De eerste 4 leden
worden door de .algeme'ene vergadering ge
kozen. Het hoofdbestuur wordt bijgestaan
door een geestelijk adviseur.
Uit de Omgeving.
SASSENHEtM.
R.K. Volksbond. Do Ned. R.K. Volks
bond hield in de zaal van de Wed'. J. B.
IJseknuiden een vergadering. De voorz., de
heer W. Krom, sprak er zijn spijt over uit,
dat er zoovele leden de vergadering ver-
zuimep..
De heer J. Kortekaas werd als bestuurs
lid geïnstalleerd vervolgens de heer v. d.
Voort als nieuw lid. De penningmeester
van „Hulp in Nood" bracht twee drie-
maandelijksche verslagen uit. Hieruit
bleek, dat in het .tweede kwartaal de in
komsten hadden bedragen f 18,45 en de uit
gaven f 26,75. Alzo o een nadelig saldo van
f 8.30. Verstrekt waren 135 liter melk 'eii 10
eieren. Voor het derde kwartaal waren da
cijfers nog ongunstiger. De uitgaven had
den bedragen f24.99 en de inkomsten
f 10.69, alzoo een nadeelig saldo vaai f 11.30.
Verstrekt waren 60 liter melk en 1 K.G.
ham. Door den voorzitter werd een woord
van dank gebracht aan den penningmees
ter van „Hulp in Nood" voor zijn nauw
keurig gehouden beheer. Aan de rond vraag
gekomen werden door een zestal personen
vragen gesteld, aWe van huishoudelijken
aard. Zij werden door den voorzitter be
antwoord en ook nog door den Eerw. Ad
viseur.
N0 0RDWIJKERHHOUT.
R.K. Bouwvakarbeiders. In het Café
„Het wapen van Noordwijkenhout" ver
gaderde de afd. Noordwijkenhout van den
R.K. Bouwvakarbeidereboud „St. Jozef."
De voorz., de heer H. Hachmang, sprak
zijne voldoening uit over de goede opkomst
der leden.
In behandeling kwam een schrijven van
het hoofdbestuur te Uitrecht, waarin werd
voorgesteld de contributie te venhoogen
van f 0.65 tot f 1.10 per week. De voorzitter
deelde mede, dat in dit bedrag .van f 1.10
begrepen was de contributie to or de
bondskas, de ziekenkas, de werkloozenkaa
en 1 cent per lid cn per week voor admini
stratiekosten. Enkele leden vonden deze
v-ehhooging nogal aanzienlijk. Nadat da
voorzitter evenwel had medegedeeld, dat,
voor zoover hém bekend was, allo andere
•afdeelingen met deze verhooging zijn ac-
coord .gegaan, werd bij acclamatie het
voorstel van het hoofdbestuur aange
nomen.
Vervolgens kwam aan de orde de ver
kiezing van een secretaris. De voorzitter
deelde mede, dat door vertrek van den
meegeren secretaris, den heer J. v. d.
Geest, een vacature w.as ontstaan en dat
het bestuur had gemeend den heer W.
Warrnenihoven camdidaat te moeten stel
len. Daar geene tegen-candidaten werden
gesteld, was de heer \V. Warmenhoven ge
kozen tot secretaris, deze nam de benoe
ming aan. Dan werd door den voorzitter de
WelEerw. heer M. v. d. Eem als Geestelijk
Adviseur der aid. geïnstalleerd.
Van de rondvraag werd door enkele
leden gebruik gemaakt tot het bekomen
va.n inlichtingen, omtrent verschillende
■aangelegenheden, waarna de voorzitter de
vergadering sloot.
KUDELSTAART.
Een zwerver. Donderdag had in onze
plaats een niet alledaagsch voorval plaats. Een
bekende bedelaar, eenigszins onder den in
vloed van bacchus, verstijfd van koude, werd
ergens binnengedragen en later onder toezicht
van den dokter vervoerd. Zaterdag is de man
overleden.
Tegen de revolutie. Vrijdag hield de bui
tengewone vrijwillige landstorm een propa-
gandavergadering bij den heer G. Buskermo-
len. Als spreker trad op de beer J. A. de Lobel
van Haarlem. Nadat do voorzitter de 'bijeen
komst had geopend, bracht de Z.Eerw. beer
Pastoor Kramer den aanwezigen dank voor
hun talrijke opkomst, waarin Zijneörw. ziet
een bewijs van trouw aan God en Kerk, aan
Vorstin en Vaderland.
De beer De Lobel hield daarna een vurige,
propagandistische rede van twee cn half uur.
Velen traden toe als lid van den vrijwilligcn
landstorm.
daarmede stond. „Dat raadsel," gaf zij ten
antwoord^ „zal .reedis voor den eenstvolgen-
den nacht opgelost zijn. Ik ben uw Heven
vader voor het huidige feest een aardig
juweelkistje toegedacht."
„Een aaaiddg juweel kistje, en wat zal
daaa* kt zijn?"
„Het zal zeker wel wa.t groot uitvallen,
doch overigens een kostbaren en, eigenlijk
gezegd, zeer verrassenden inhoud be
vatten."
„Moet er op mijn fee-st ieimand's bloed
vergoten wo-rden?"
„Bloed vergoten? Alsof men niet. sterven
kon zonder bloed vergieten? Stil mijn
zoon! Er zal voor gezorgd worden, dat er
geen menschenbloed vloeit Uw vader
w.a.oht u, tracht hem de knorrigheid van
den ouderdom te verdrijven. Do zoon der
Moorin, hoort gij is ver uit zijn hart ver
bannen Theodulus is een rijpe appel, en
de zachte, ootmoedigo slavin, de goede,
vrome Agla
„Agla
Zij zagen ontsteld om.
„Moeder, er was niemand. Zij drong hem
zachtjes weg. „Denk op het einde, moeder
zeide hij, „het einde uwer bloedige plan
nen!" en hij begaf zich naar den Dei
Daarop sloop Valide in het vertrek van
Ferdinand's moeder. Nursa, de Mooreche
slavin van Agla, die voor het uiterlijke met
deze een even groote gelijkenis bezat, als
haar valsche booze aard van het karakter
barer goede meesteres verschilde, ver
wijderde zich van Agla's zijde. Nooit had
deze brave vrouw zich zoo arm en verlaten
gevoeld als op dit oogenbliknooit met
zooveel vuur en godsvrucht tot den Ouit-
fermer boven de starren gebeden. D.e tra
nen, die haar ontsprongen, biggelden nog
wanm op hare wangen. Die vreeselijke
vrouw was er de oorzaak van.
Medelijden en berouw huichelend plaat
ste Valide zich naast de sidderende ramp
zalige, droogde de tranen, die zij had doen
vloeden, troostte haar en beloofde alles
weer goed te zullen maken. De schoonste
gelegenheid bood zich heden daartoe aan.
Zoo verblind v.as Agla niet of zij herkende
•aanstonds dr listige slang, welke onder dit
masker v? deelnemend© liefde, des te
zekerder 1 aar gif in het hart van het
sia-chtoff' f uitstortzij bad haar, haar in
hare smart alleen en ongestoord te laten.
„Wa.t heb ik," vroeg zij angstig, u voor
leed gedaan, dat- mijn arm ingetogen leven
aan dit hof u te lang duurt?"
„Kom, kom, zijt gij wel bij uw zinnen,
Agla?" antwoordde Valide, „voor wie leeft
gij dan te lang?"
„Onzinnige, wie heeft u dat vertold?"
„Mijn voorgevoel," Valide lachte, of
schoon het haar de keel scheen toe te knij
pen: „Goede droomster, laat dwazen aan
voorgevoelens gelooven, geen verstandig
mensch-heoht daar cenig gewicht aan. Gij
zit te veel, en uit uw verdikt bloed rijzen
die verwarde hersenschimmen opkom,
weg daarmedezoo zou ik ten laatste de
moordenares zijner moeder zijn, van dat
lam, dat geen mug leed zou doen. Dat is
te eng.' Zij schoof haar steel nog naderbij.
„Nooit," dus begon Agla wederom, terwijl
zij haar angstig ontweek, „nooit was ik in.
de nabijheid zijner moeder zoo angstig als
op dit oogenblik. Het is mij alsof een duis
tere kracht mij c-nwodersbaa/nbaar aandrijft
om hulp tegen' u in te roepen. Weg, weg,
razende moeder van dat monsterIk voel
reeds het koord, die uw rampzalige haat
mij toegedacht heeft, verstikkend om mijn
hals gestrengeld. Ontfeimer in den hemel!
Eeuwige God! zij brengt mij om!"
Luide riep zij haren zoon bij zijn naam.
Valide wilde evenwel de plaats niet rui
men; zij solieen vermaak te scheppen in
het leed der Moorin. Nu beproefde Ferdi
nand's moeder de boosaardige vrouw, die
haar afwerend den uitgang versperde, op
zijde te dringen, en uit het vertrek te
vluchten; maar, te zwak om den gruwe
lijke n stoot, dien haar doodelijke vijandin
haar met den uitroep „Ra.ja(chrastany-'
op de hoogte, van het hart gaf, af te wen
den zonk de hulpeloos getroffene met rad
•doffen kreet binnen voor den drempel ter
aarde.
(Wordt vorvolg).
