,|6 Mate tout"
Tweede Blad.
Zaterdag 7 Augustus [920
MOTU PROPRiO.
Reeds maakten we melding van het
nieuwe Motu Proprio van Z. H. Paus
Bencdictus XV, De vertaling van „De
Msb." geven wij hier weter.
Goed en heilzaam was het. voor den
Christelijken naam, dat Onze Voorganger,
örislorfelijker nagedachtenis. Pi us IX, den
alloizuiverste» Bruigom, van de Moeder
maagd, en den Voedstervader van het
Yiecschgeworden Woord, Joseph, Hot Pa
troon van de Katholieke Kerk verheven
jf^efDaar die verheffing in de a.s.
•Decembermaand, vijftiig jaren geleden is,
achten Wij het zeer heilzaam, dat dit
over geheel de wereld iru plechtige herinne
ring wordt gevierd.
Wanneer Wij dit tijdperk in het verle
den beschouwen, zien Wij van den henen
Jcanlb een reeks godsvruchtige 'instellin
gen, die, zooals blijkt, de vereering van
den' II. Patriarch bij cle geloovijren aan
merkelijk hebben doen toenemen. Als Wij
•echter de treurige toestanden, waaronder
bet menschdom tegenwoordig gebukt gaat,
overwegen, zien. Wij de noodzakelijkheid
in om deze godsvrucht met f>og veel meer
ijver en veel meer kracht onder de vol
ken te verspreiden.
Xa den. zoo geweldigen öorlogsstrijd
hebben 'Wij onlangs in Onzen Encycliek
„Over het herstel van den christelijken
vrede"', waarin Wij vooral de burgerlijke
betrekkingen zoowel der eenlingen als der
volken onder 'elkaar uiteengezet- hebben,
gewezen, op hetgeen er ontbrak voor het
[•herstel van de algemeen© rust der orde.
Nu moet echter een "andere oorzaak der
.verwarring beschouwd worden, en wel
I veel te meer, wijl zij in het organisme-
der menschelijke samenleving zeilf zetelt.
Te dien tijde, hield de oorlogsramp de
l gteestcn der volleen bezig, geheel besmet
I als zij waren met. tiet grootsite gif dezer
t eeuw; het naturalisme, dat, overal, waar
hol ingang gevonden heeft, (het /verlangen
naar de hemelsche goederen verzwakt, de
vlam der goddelijke liefde dooft» den
rnensch aan den invloed der genezende
en verheffende genade van Christus «ont
trekt, en hem, beroofd van het licht! des"
1 geloofs en alleen uitgerust met de zwakke
en bedorven krachten der natuur, aan -ie
i verwoede hartstochten overlevert.
Terwijl dus het slreven -van zoovele rnen-
schen alleen op de vergankelijke zaken ge- -
richt was en. de verMlterdsfce afgunst en
vijandschap tusschen armen en lijnen
L voortwoekerden, vermeerderde de langdu-
rigMeid e>: uitgebreidheid. van den oorlog
den wederzijdschpn klassenliaal) en maak
te cle vijandschap steeds verbitterder vooral
•wijl cle "oorlog voor de menigte een
'ondraaglijke duurte der Levensmiddelen
veroorzaakte, terwijl hij aan enkele een
plotselinge vermeerdering van de rijkdom
bracht.
Daarbij komt nog, dat de heiligheid .van
den echtelijken tlrouw en de eerbied «voor
het vaderlijk gezag bij velen door den
borlog niet weinig schade geleden hebben,
wijl de langdurige afwezigheid van de
gene partij de banden der plichten bij de
andere partij losser maakte en het
ontbreken van den natuurlijken waker, de
vermetelheid, vooral der meisjes, om zich
losbandiger te gedragen, vergrootte.
Daarom valt het eoo te betreuren, dat
vteel meer dan vroeger bedorven zeden
voorkomen, waardoor ook de z.g. „sociale
kwestie" met den dag ernstiger wordt,
zoodat reeds de ergste rampen zijn ie
vreezen. Reeds is een begin gemaakt, met
ie stichting van een wereldrepubliek,
waarin plaats is voor de verwezenlijking
van de schandelijkste wenschen en begeer
den, welke steun,t op de beginselen van
volkomen gelijkheid 'der mensehen en vol
komen gemeenschap der goederen, waarin
^een onderscheid der volkten, meer bestaat
en noch het gezag der ouders over de kin
deren noch van het staatsgezag oyer de
burgers, noch het gezag -van God over de
gemeenschap erkend wordt. Indien deze
beginselen in de practijk gebracht wor
den, moeten nog erger Tampen volgen,
en een groot gedeelte van Europa onder
vindt en gevoelt ze reeds. En andere vol
ken streven, opgehitst, door de woede en
vermetelheid van enkelen naar een zelf
den toestand, en Wij zien, dat overal snel
ernstige beroeringe-n ontstaan.
feuilleton:
CLARA.
t>
O! spreek zoo niet, hernam de min
verschrikt.-Toen fek het- ongeluk heb gehad
lady Clara te verliezen, ben ik bang ge-
Worden, ik heb gezegd, dat liet mijn doch
ter, mijn dochter Mary ,was, die gteatorven
was, en (de andere is begraven geworden
>P bet kerkhof van Locli-Léven met de ge
beden der Kerk.
Afgrijselijk, riep lady Clara uit, en
gij hebt op det) leugenachtige graf geschre
ven: „Hier ligt mijn kind!" Verdient gij
log moeder te zijn, Mice!
Genade, Clara, spreek zoo niet, hoor
mij aan.
Gij hebt met den dood gespeeld, Alice,
Zoo ik uw dochter Mary (ben, moet ik voor
'het, lerten; want gij hebt mijn naam ge-
'Sclnvvén op het kerkhof Loch-Leven en ik
wil mijn graf gaan bezoeken
Alice wilde haar hand grijpen t-n haar
ïv0''chouden.; maar lady Cl'ara, verbijsterd
door droefheid, stiet haar ruw van zich af
®n verdween in het struikgewas.
Vergeef mij, sprak Alice,' vergebf mij,
'iady CS ara, mijn goede meesteres-: geloof
•hot wat ik gezegd heb
Maar ziï bleef a'.loeft bij ion te in ia
Daar Wij over dezen loop van zaken
ernstig bezorgd zijn, laten Wij, daartoe
aangespoord door den plicht, van Ons
ambt, niet na de kinderen der Kerk te
waarschuwen, fcooals Wij gedaan hebben
in Onzen brief aan den bisschop van Ber-
gamos en in dien aan de (bisschoppen van
Venetië. En om dezelfde reden', n.L. om
Onzte gefoovigen, hoe velen en waar zij zijn,
die met do handen en den arbeid hun. le
vensonderhoud verdienen, op den rechten
weg te houden en hen te vrijwaren van de
besmetting van het socialisme dat de al
lergrootste vijand dei' christelijke bescha
ving Gs, stellen Wij hen met alle kracht
den H. Joseph als voodbeeld voor, opdat
zij Ilem als hun bijzonderen leider door
het lieven en patroon vereeren.
De H. Joseph toch, heeft een zelfden le
vensstaat gteleid als zij. En daarom ook
wilde Jezus Christus, ofschoon hij God
was, de eeniggeboren ^Zoon van den eeuwi
gen God, de ,.Zoon van den Timmerman"
genoemd worden. Maar met welke heerlij
ke gaven was de H. Joseph, niettegen
staande zijn nederigen levensstaat ïtitge-
rust. Voornamelijk met die, door welkte hij
moest uitblinken, die de echtgenoot was
van de Onbevlekte Maagd eri als de vader
van Onze Heer Jezus beschouwd werd.
Daarom mogen allen, Joseph, tot toon
beeld nemend, 'leeren het. tegenwoordige,
dat voorbijgaat, to toeschouwen in het
licht van 'het toekomende, dat blijft. En
zich troostend over de ongemakken van
hun aardsch toeslaan door do hoop op de
eeuwige goederen, streven zij naar die
goederen, overeenkomstig Gods wil, dat is
door matig en godvruchtig en rechtvaar
dig te /leven.
En wat nu in het bijzonder de werklie
den betreft, willen Wij herhalen. Wat on
ze voorganger, Leo XIII roemrijker ge
dachtenis in deze schreef; die Hvoorden toch
zijn zoo juist, dat niets beiers te- zeggten
valt.
„Door de gedachte aan die hoogere din
gen moeten de armen en allen die met
handenarbeid hun brood verdienen hun
hart verheffen tot gelijkmoedigheid, en al
is het "hun geoorloofd, te Duchten uit hun
armoede naar een Beteren levensstaat, 1e
streven, ze mogen nochtans de door God
gestelde orde niet omverwerpen; dit ver
biedt hun en de rede en het recht.
En het is dwaas, tot 'gteweld' zijn toe
vlucht te nemen en 'iels in dit opzicht
t,e ondernemen door geweld en oproer.
Dit brengt meestal grooter rampen, dan
het kwaad d'at. men zoo heelen wil.
De armen schenken dus geen geloof
aan de bteloften van mannon, die oproer
prediken.
Zij handelen naar het voorheid van de a
H. Joseph en vertrouwen op zijne be
scherming en op de moederlijke liefde der
H. Kerk, die dagelijks met groot,ere zorg
voor hun belangen opkomt 1)
Terwijl echter onder ons do Gods
vrucht, |<?r eere van den II Joseph toe
neemt. moge ook (tegelijk groeien onzte ver
eering voor het. H. Huisgezin van Naza
reth, welks doorluchtig Hoofd hij was:
want Oiet, een volgt! als vanzelf uil, het an
dere. Van Joseph iuimers worden wij on
middellijk geleid tot Maria, en van Maria
weer tot de bron van alle heiligheid, Je
zus, die den buiseiijken deugden wijding
gaf door Zijn gehoorzaamheid jtegens Jo
seph en Maria. Dat de christelijke fami
lies zich geheel zullen vernieuwen en con-
formeeren naar deze toonbeelden Van
deugd, is Onze wensch. Aldus zal, 'omdat
de mensdheüjk'e maatschappij is gegrond
vest op het. huisgezin, hoe hechter de fami
lie wordt, gesterkt in heiligheid door
kuiscliheid, eendracht en geloof^ des te
meer nieuwe kracht en als 't ware nieuw
bloed rïoor alle ledematen der mensche
lijke samenleving worden gestuwd door de
gter.ade van Christus; en niet alleen zul
len de zeden der enkelingen daardoor
worden gezuiverd maar ook die van do
gemeenschap en in het opcnbare'Ieven.
In groot vertrouwen derhalve op de be
scherming van Hem, aan wiens zorg en
beleid God Zijn eeniggeboren Zoon en de
Moedermaagd -btetrouwde, doen Wij een
beroep op alle Bisschoppen der Katholieke
wereld, dat zij in dit voor de Christenheid
zoo benarde tijdsgewricht, de geloovigen
zullen aansporen, (mei te meer aandrang
nog de hulp van St.. Joseph in te roepen.
Aangezien nu deze Apostolische Stoel
reeds verschillende devoties ter eere van
den H. Joseph lieteffc goedgekeurd, speciaal
de viering van den Woensdag en van de
maand Maart, 5s het Ons verlangen, dat
deze alle in ieder diocees zooveel moge
lijk aangemoedigd door dén Bisschop in
zwang blijven. Doch vooral moeten Onze
eerbiedwaardige Broeders zich toeijverten
niet al hun invloed te bevorderen en to be
gunstigen die (broederschappen, welke,
omdat Hij. die in het gezelschap Van Jezus
cn Maria sfcierf. terecht al-s Patroon der
haar etem werd onhoorbaar; want zij was
overstelpt van wroeging en schaamt©.
HOOFDSTUK VII.
B-o geknakte lelie.
Het oude kasteel van Gum nor-Hawas
een gebouw, hetwelk de beschouwing over
waard ig was. Het Was als een vergeten
gtetJuige van Vroegere eeuwen? welke aan
de vernietiging van aflle dingen ontsnapt
was, hetwelk voortleefde, om bij de ge
beurtenissen van onze dagen tegenwoor
dig te zijn. Zijn. ruime verhoudingen wa
ren verre van de beknoptheid der heden-
daagsche gebouwen. Die reusachtige ver
blijven zijn niet geschapen voor geslach
ten gelijk aan de onzen; de oude wapen
rustingen, iwelke nog in de wapenzaal aan
wezig zijn, zouden doen denken aan een
geslacht vart (reuzen; de strijdzwaarden
zijn te zwaar voor onze ontaarde armen.
Het. kasteel verheft zich majestueus op
reusachtige grondvesten te midden van
eeuwenoude eikten; Biet wordt door hooge,
met schietgaten voorziene (orens ver
dedigd. De grachten, welke het omgeven»
zijn gedempt geworden, en lady Clara,
beeft ze vervangen door amphitheaters
van bloemen. Een monsterachtig spitsboog-
venster, even prachtvol en heldor gekleurd
als dat onzer loudp kerken, beslaat hefc
stervenden beschouwd wordt zijn ge
sticht om den H. ffoseph aan te roepen
voor de stervenden, als de „broederschap
van den Zaligen Dood", van „De (Dood van
St.-Joseph", en „Voor de Zieltogen den."
Om intusschn de herdenking van het
Pauselijk decreet, waarop Wij boven doel
den, te vieren, gelasten en bevelen Wij,
dat binnen het jaar gerektehd van den
8en December a.s. af over geheel de Katho
lieke werelditler eere van den II. Joseph, den
Bruidegom der Allerzaligste Maagd en
den Patroon der Katholieke Kerk, een
plechtig smeektij worde gehouden waar
voor tijd en wijzte nader voor elk bisdom
door den Bisschop zullen worden be
paald; "terwijl alLen die er aan deelnemen
op ide gewone voorwaarden een vollen
aflaat verdienen kunnen.
Gegeven te Rome. bij St. Piofcer, den
25slen Juli, op den feestdag van St. Jaco
bus den Apostel, in het jaar 1920, het zes
de van Ons Pontificaat.
PAUS BENÏïDICTUS XV.
1) Encycliek Quamquam pluries.
Geloofsverdediging.
VIERDE GRONDSLAG.
Be van God dcor middel van Christus
geopenbaarde Godsdienst, volkomen en
onvorvalscht, is slechts te vinden in de
Katholieke Kerk.
Bij de behandeling van den vierden
grondslag gaat het feitelijk om de quaestie
of het Katholicisme dan wel het Protestan
tisme, de Katholieke Kerk dan wel de Pro-
•testantsche Kerk de volledige Christelijke
waarheid' bezit.
Wat het bestaan van God, de mogelijk
heid eener openbaring en de waarheid van
het Christendom, als den door God geopen-
baarden Godsdienst, betreftdaarover
zijn de Katholieken en de geloovige Protes
tanten liet onderling eens. Doch hun wegen
loopen uiteen bij den vierden grondslag.
Door de Vaders van het Protestantisme
(Luther cn Calvijn) is onophoudelijk be
toogd dftit zij wètderom het „zuivere Evan
gelie" hebben gepredikt, hetwelk dn de Ka
tholieke Kerk was verloren gegaan, gelijk
zij dan beweerden.
■Uit deze bewering blijkt, dat de Katholie
ke Kerk-derhalve ook naar de opvatting
van het ProtesfcuVLisme eens de volledige
Christelijke waarheid heeft bezeten, want
heeft men iets nooit gehad, dan kan men
dat ook niet verliezen. Dat is logisch.
Wat hebben wij nu van deze opwerping
te denken? Kan het waar zijn, dat. de Ka--
'tholieke Kerk haar oorspronkelijk bezit der
Christelijke waarheid is kwijt geraakt?
Ik antwoordneen, dat kan niet waar
zijn! En voor deze stellige ontkenning vin
den wij de volstrekt zekeren grond in de
belofte welke Jezus Christus Zijn Kerk ge
daan heeft: de belofte n.l. dat zij door de
machten der hel niet zou overwonnen wor
den (Matldieus 16:181 en dat Hij met. haar
zou zijn alle dagen tot het einde der we
reld (Mattlheus 28:30). Krachtens deze be
lofte. waarop wij later nog wel terugkomen,
•moet de Katholieke Kerk, indien zij een
maal het „zuivere Evangelie" heeft, beze
ten en verkondigd, diLinhg bezitten en nog
verkondigen.
Deze redeneering gaat zoo deugdelijk op
en is zoo .klemmend, "dat de zoogenaamde
Hervonmers uit de 16de eeuw, Luther én
Calvijn, naar een middel hebben -uitgezien,
om zoo mogelijk de kracht dezer redenee-
ring te niet '.te dloen. Natuurlijk, ook zij
moesten erkennen, dat indien Christus een
Kerk had gesticht, in den zin zooals wij
Katholieken ihet verstaan, die Kerk inder
daad -krachtens Christus' beloofden bijstand
de leer zuiver cn ongeschonden moest heb
ben bewaard. Maar juist aan die gevolg
trekking, welke tot de erkenning van de
waart» cid der Katholieke „Kerk voert, wil
den ze ontkomen" en daardoor kwamen ze
e.r toe te beweren, dat de Christus geens
zins eon Kerk bad gesticht in de be teek eras,
welke wij Katholieken aan da.t woord hech
ten. Op die manier zou dan het bewijs ont
leend aan .liet eerste- en oudste-zijn der Ka
tholieke Kerk komen te vervallen. Deze
Protestantsche bewening heil zalden le
zers wel duidelijk worden wat zij behelst
noopt ons na te gaan of de Christus, ja
dan niet, een Kerk heeft gesticht volgens
de opvatting, die wij Katholieken daarom
trent hebben.
In ons Botanisch Cafliechismusboekje vin
den wij in antwoord op vraag 148 en in
verband met het woord ..Kerk" een ander
woord-gedrukt met vette letters en wel het
woord „achtbaar". Niet zonder reden is dat
woord vet gedrukt. Het moet in 't oog loo
pen; op dat woord komt het aan. Daarin
•'och komt de Kfrthol-ieke opvatting van
middelpunt van den voorgevel en verlichte
niet duizenden kleuren de ridderzaal.
Men, verliest er zich in eten doolhof van
lange galerijen, in haar gohecle boogie
met door den tijd zwart gewórden eiken
hout beschoten en bevloerd met marmer,
in iee» aaneenschakeling van ruime zalen,
versierd met) standbeelden en oude, zonder
ling gtevormde meubelen. Het hoiut, het
ijzer en -de kostbare metalen zijn er be
werkt en (besneden als ware het was door
groote onbekende kunstenaars; schoon©
tapijten nn behangsels van verguld leder
bedekken de hooge muren. Overal, op den
schoon behouwen voorgevel, op de vooruit
springende hoeken der ramen, op de eiken
balken, welke de zolderingen «deunen, op
de meubelen zelfs, bevindt zich op eten
wapenbord het -geslachtswapen der Cum-
nor's, de geknakte lelie.
Portretten van -ridders, machtige, hee-
ren, gemijterde abten, zijn tin lango rijen
in hun zwaar bewerkte lijsten ten toon
gesteld en schijnen de levenden aan té
zien.
De~~celzaal, welke teen groofcsch aanzien
heeft., is voorzien van schenkkaslen van
gedreven ijzer en wapentropeeën, met een
reusachtige» schoorsteen, 5n welken men
'een huis bouwen en een geheelen eiken
boom zoii'kunnen branden.
Op de binnenplaats storten marmeren
fonteinen in gescheurde vazen on-ophou-
Clirtskis' Kerk tot uiting. Wij leeren n.l.
en belijden, dat Christus persoonlijk oen
zichtbare Kerk heeft gesticht.
Heeft Christus dan volgens de Protestan
ten geen Kerk gest-iohit? Jawel, zeker! Maar
de persoonlijke stichting van Christus was
niet een zichtbare maar een onzichtbare
Kenk, beweren ze. Wart dan.die onzichtba
re Kerlc mag beduiden? vraagt ge. Zie, vol
gens de leer van Luther wordt <ie Kerk van
Christus gevormd door ,4e 'menigte der
rechtvaardigen'' cn volgens Calvijn door
„de menigte der Voorbeschikten". Wie die
rechtvaardigen en wie clie voorbeschikten
zijn, is alleen aan God bekend; wij mèn-
schen kennen ze niet. Wij kunnen de recht
vaardigen nieit onderscheiden van de niet-
reclitvaardigen en de voorbeschikten niet
van de niet-voorbescMlcten. Die rechtvaar
digen cn die voorbeschikten zijn dus voor
ons onbekend en onzichtbaar in zekeren
zin. En toch dit is hun punt van uitgang,
golijk wij zagen alleen de rechtvaardi
gen volgens Lu Uier en alleen de voorbe
schikten volgens Calvijn, vormen de Kerk
door Christus gesticht. Maar dan volgt
daaruit noodzakelijk, dat de Kerk van
Christus volgens die J»eide zoogenaamde
Hervormers een onzichtbare Kerk is.
Naast deze onzichtbare door Christus ge
stichte Kerk ontstond nu de zichtbare Kerk
als werk van menschen aldus de rede-
neening der Hervormers.
Krachtens den drang, die gelijkgezinden
voortdrijft iai onderling verband -te treden
en zich aaneen te sluirten in een vereeni-
ging oif organisatie, gingen degeruen, die
Christus' leer hadden aangenomen, er toe
over een soort maatschappij, een kerkelijke
maatschappij of m. a. w. een Kerkgenoot
schap !te vormen.
Aldus kwam de zichtbare Kerk tot stand.
De zichtbare Kerk of kerkelijke vereend-
ging is dus niet liet werk of de stichting
van Christus, maar het werk of de stichting
der Christenen als natuurlijk gevolg van
den zucht van gelijkgezinden zich te orga-
niseeren. Christus zelf liad dienaangaande
niets bepaald. Aldus de voorstelling van
zaken door het Protestantisme.
Met deze voorstelling gingen de Hervor
mers echter rechtstreeks in tegen de aloude
en steeds nog geldende opvatting der Ka
tholieke geloofsleer, welke op grond van
de meest duidelijke gegevens van het Nieu
we Testament verdedigd, dat Christus wel.
degelijk bedoeld heeft een zichtbare Kerk
te stichten. Zeker, het mag waar zijn, dat
gelijkgezinden, dat menschen van dezelfde
godsdienstige beschouwingen zich gedron
gen gevoelen zich onderling te vereenigen
en geler, daarop zal die natuurlijke drang
ongetwijfeld geholpen hebben de zichtbare
Kerk tot stand te brengen, maar voorop
staat, dat al was die drang niet aanwezig
geweest, de leerlingen van Christus loch
gehouden waren zich te vereenigen in een
kerkelijke maatschappij, wijl dit, zooals uit
de Evangeliën blijkt, het uitdrukkelijk ver
langen, de besliste wil en de duidelijke be
doeling van Christus is geweest. Hij zel'f
heef", de voorschriften dienaangaande ge-
-geven. En al mag het waar zijn, dat Chris
tus niet deze bepaalde woonden beeft, ge
bezigd: „Ik wil, dat gij, die Mijn leer zult
aannc-men, u vereenigt in een Kerkgenoot
schap, hetwelk uiterlijk waarneembaar, m.
a. w. zichtlxaar is".Hij heeft toch Zijn
wil en bedoeling duidelijk genoeg op ande
re wijze uitgedrukt,
Hoe men met goed fatsoen de meaning
van een onzichtbare Kerk kan opzetten en
handhaven vooral waar het geschied
door menschen, die zoo goed in den Bijbel
heeten thuis te zijn is een raadsel. Want
men -behoeft slechts op de vergelijkende
uitdrukkingen te letten, die Christus in
Zijne prediking bezigde, om te weten, dat
Hij een zichtbare Iverk bedoelde te stichten.
Van Zijn Kerk, door Jezus Christus vaak
het Rijk Gods of het Rijk der Hemelen ge
noemd, sprak Hij als van een „rijk", een
„schaapstal", een „akker", een ..visclinet",
een ,^tad" gelegen op ecniberg, een ,/huis".
Welnu, men zal het moeten Hoegeven, dat
in al deze uitdrukkingen de idee van een
zichtbaar iets zoo helder mogelijk naar vo
ren komt. Indien Christus nu merkelijk een
onzichtbare Kerk wilde Plichten, dan had
Hij deze vergelijkingen niet kunnen ge
bruiken. Men kan immers >iets onzichtbaars
niet met iets zichtbaars vergelijken. En
wanneer we deze vergelijkingen nader, be
kijken, en wij bijv. zien, hoe Clmstus Zijn
Kerk of Zijn Rijk vergelijkt bij een akker
waarop 'tarwe en onkruid Ie samen., op
groeien, dan blijkt hoe» de Hervormers
dwalen, wanneer zii de volgens hen' door
Christus gestichte Kerk willen daten be
staan uit Rechtvaardigen en Voorbeschik
ten. Christus toch geeft duidelijk aan, dat
in Zijn Rijk kwaad en goed dooreen ge
mengd .zullen zijn en dat de schifting pas
later zal plaats hebben.
D.-0-T Mppp I- f-n.s ffolW op .tezever-
ckiijk hu'iie waters!,roomen- uit. Aan hc*t
kasteel grensde eertijds een groote abdij,
want men v.indt) onder het -welig tierende
onkruid zware grondvesten en hier en
daar gothïscho kap Heeten vrtrsjyreid lig
gen. Stfteuen heiligen zij» van bun voet
stukken gevallen en liggen cmder het hoo
ge gras uitgestrekt nis standbeelden- op
graftomben.
Voor de laatste maal dwaalde lady
Clara door 'net prachtige verblijf rond, als
wilde zij van al dé voorwerpen afscheid
nemen.
Daar, sprak zij (bij zich zelf, zou ik
gegaan hebben, op den arm van Ronald
Iteunendc, hier zouden wij gebeden heb
ben, hier zouden wij, van alle oogen ver
wijderd, afgezonderd geleefd hebben, en.
misschien zou hij gelukkig zijn geweest.
Het eenige, wat haar leed deed, was
niet) al die rijkdommen, al die wteelde te
moeten 'vaarwel zeggen en van het geluk
afstand te moeten doen, neen, het was
omdat zij door verrassing en bedróg de
heerlijkheid Cumnor bezeten had.
HOOFDSTUK VIII
Gem my.
Waar zal zij nu lteengaa», de arme
burchtvrouw. Zij raadpleegt zichzelve, zij
Pelt in haar geheugen degenen, die haar
bemind hebben. Helaas! als men dien in-
gelijkingen moeben we de Katholieke op«
vartting van een zichtbare Kerk dtoor Cti ris*
Lus gesticht, als de eenige ware opvatting
huldigen.
Een ander keer nog een ander (bewijs.
W. P. J. JANUS
.Warmond. Kapelaan,
Sobriëfas-Cougres.
Tijdens de Congresdagen te 's-Bosch zat
in bet.Casino een Lnlichtingsbureau geves*
tigd zijn van da plaatselijke Regelingsi
commissie. De vergaderingen van het Con,
gres, ook de Sectievergaderingen en de ten,
•toonstelling, zijn alleen toegankelijk op
vertoon eener Congreskaart. Dit geldt ook
voor de afgevaardigden van Kruisverbon,
den en Mariaverecnigingen.
Dr. Max Jozef Metzger, Directeur dei
Vorksheilzentrale te Graz en waarschijnlijk
ook de welbekende prof. dr. Ude te Graf
zullen bet Sobriëlascongres bijwonen.
Sectie der tM a r i a b o"n d e n.
Inleidster: mej. A. M. C. Mooijman, Den
Haag. Stellingen:
1. De Katholieke Vrouw, die baar tijd
begrijpt, zal iwaar 't baar -mogelijk is ijve»
ren voor 't welzijn van 't algemeen en voob
dat barer se-kse-genooten -in bet bijzonder
Zij laat zich daarbij leiden door de Ka,
tholieke Vrouwenbeweging, die zicli tok
taak beeft gesteld, de deelneming der
Vrouw aan liet godsdienstig en maat
schappelijk leven op de 'krachtig wijze U
bevorderen, en die hare led-en voor zoo»
ver noodig op de hoogte SteL van d»
m aa tschappel ij k e. vraagst ukken.
Ie. om haar doel te bereiken;
2e. omdat toekenning van nieuwe recti-»
ten kennis vordert 'tot juist gebruik van
die rechten;
3e. omdat door haar intrede in openbare
colleges zal moeten gehandeld: worden ten
nutte van bet volk.
2. Het is van groot gewicht, dat de K-a,
tholieke Vrouwenbeweging hare leden on
derricht, welke de oorzaken zijn, dat he"
godsdienstig-, zedelijk- en maatschappelijk
leven ^ondermijnd wordt.
Eén -dier oorzaken is 't alooh-oGisme.
Dus ligt -het op den weg der Katholieke
Vrouwenbeweging het alcoholisme te be,
strijden.
3. Alcoholisme en zedenbederf neme»
beide voortdurend toe en vertoonen wissel
werking.
Het zedenbederf wordt zeer in de
•hand gewerkt door onbehoorlijke kleeding.
Het ligt derhalve op den weg-der (Drank
bestrijding, dat zij de actie steunt, die dot
lie', behoud der goede zeden behoorlijke
kleeding propageert.
Ons Congres.
Nog enkele dagen en ons derde Congres
is daar.
Is 't nog noodig een woord van opwek-
king of aansporing te schrijven'?
Om ons Congres te doen slagen, is dit
niet méér noodig!
Vooral in de laatste weken is er druk
over gesproken -i-n de plaatselijke afdeelin-
gen; de Congressisten hebben bun logies al
besteld ffa Den Bosch en bun reiskoffer!je
al ingepakt.
LUt a lie -oorden des lauds komen zij a.s.
Woensdag 11 Augustus circa 10 uur v.in.
per spoor in de Bossche Hertogstad aan.
Gedienstige gidsen zullen ben opwachten
om ben te geJeiden naar de beroemde ka
thedraal van St. Jan, waar de mannen en
vrouwen, die 't keurkorps vormen- der
Roomsche Drankweer in Nederland, zullen
neerknielen vóór 't altaar om door het II.
Misoffer Gods zegen over hun werft af te
smeeken en hun Congres te stellen onder,
de schutse dar Zoete Moeder van Den
Bosch. Het begeesterend woord van pater
Borromaeus zal ben daar opvoeren -tot een
heflig, eobt Roomsch enthousiasme. Dit zal
zich reeds kunnen uiten bij de openings
plechtigheid in de groote zaal van het Ca-
sino, -en bij de officieele ontvangst der con
gressisten ten sladhuize door het gemeen,
tebestuur van Don Bosch.
Dan aan 't werk! Voorgelicht door be
kwame inleiders gaan we in" $en drietal
algemeene congreszittingen beraadslagen
over een viertal onderwerpen, die in onzo
beweging 't meest actueel zijn. Middelerwijl
vormen de congresbezoekers 'n vijftal groe,'
pen voor de sectievergaderingen: do'
vrouwen gaan in eigen kring de dranktoe,
strijding bespreken in verband mol de he-
dendaagsche vrouwenbeweging; de pries
ters, de onderwijzers, de spoornianncn, de
studenten, elke groep zal haar eigen;
plaats en taak in den drankstrijd gaan !»••-
"ichten en beschouwen.
Zijn glanspunt zal 't Congres bereiken in
de slotvergadering. Daar zaR door Itaar
rrr-.
Venturis wil op maken, is de lijst dikwerf
•niet Eee-r lang. Zij twijfelt aan alles. Zi]
meen.it, dat de natuur teen andere stern
heteft), dat een moeder niet zoo lang bij
baar had kunnen leven, zondc-r dat altes
in (een- blik, in een glimlach, an een traan
haar zeggen, haar toeroepen zou:
Hefc is uw moeder, uw ware -moeder,
Neten, zeide zij, ik ben niet ttieer tfti
dochter vaar den lord, maar evenmi» de
dochter van een bedriegster. Ik ben een!
giesLolen kind, oen bedelaarster, op den
openbaren weg, opgtenomen, die men noo
dig had, om een, rol in deze afschuwelij
ke comedie 1© spelen!
Hefc is niefc tot (RonaJd, 'dat aj zich im
hulp en bijstand w.il wenden; daartoe
was zij te hoogharbig. Alles ontvalt liaan
tegelijkertijd. Nu vestigt zich haar gedach
te op een kind, den lieven Gemmy, tiaar
bevalligien beschermeling, die» zij lachen
de haar kleine pagte noemde.
Zij zulten zich alien spoedig troos
ten, sprak Rij bij zich zelve; zij zullen de-tj
nieuwen meester begroeten, maar bij*,
mijn arme kleine, hoe zal het) met tien*
gaan, hoe zal zijn arm hart bloeden, al*
ik heenga, zonder hem vaarwel te zegt'
ge»!
fWo*d't vervolgd-
