BUITENLAND.
BINNENLAND.
DE DOCHTER VAN DEN
BEELDHOUWER.
pit blacl verschijnt eiken dag, uïtgez. Zon- en Fecstd,
Dc Abonnementsprijs bedraagt, bij vooruitbetaling,
voor Leiden 17 et. p. week, f2.25 p. kwartaal; bg
onze agenten IS et. p. we Je, f2.40 p. kwartaal.Franco
post f2.70 p. kwartaal. Het Geïllustreerd Zondags
blad is voor de Abonné's verkrijgbaar tegen betaling
Van 25ct.p. kwartaal, bij vooruitbetaling. Afzonderlijke
nummers 5 ct.j met Geïllustreerd Zondagsblad 8 cent.
10e Jaargang.
Bureau STEENSCHUUR 15
DINSDAG 29 JULI 1919.
LEIDEN. Interc. Teleloon 935.
No. 2975
Postbus 11.
De Advertentieprijs bedraagt 17V2 cent per regel
voor Handelsadvertentiën; Zaterdags 25 cent per regel.
221/2 cent per regel voor gewone ad verten tiën; Zater
dags 30 cent per regel. Voor ingezonden mededeelingen
wordt het dubbele van het tarief berekend.
Kleine Advertentiën, waarin betrekkingen wordos
aangeboden of gevraagd, huur en,verhuur, koop en
verkoop 50 cent; Zaterdags 75 cents, van 30woorden
f,* Kiezers-organisatie.
Het Katholieke kiezerscorps moet steeds
steviger georganiseerd!
Verleden jaar zijn vastgesteld geworden
Kieskringreglementen en statuten voor
plaatselijke kiesvereenigingen, j.l. Zaterdag
is het. reglement van den Algemeencn Bond
gesanctioneerd.
Onze op democratischen 'grondslag geba
seerde kiezersorganisatie, gemodelleerd
naar de nieuwe Kieswet, is er.
Nu daarin hecht aaneengesloten alle
Katholieke kiezers, mannelijke en vrouwe
lijke!
Ook de v r 0 u w e 1 ij k e!
En, daar dit wel niet zoo gemakkelijk
ineens zal gaan, zullen eerst de vrouwen in
afzonderlijke, liefst parochiale, vergaderin
gen te zamen moeten worden geroepen, om
baar daar te doordringen van de wmsclie-
ïijklieid, zich voor het lidmaarseoap der
(Katholieke Kiesvereeniglng op te geven.
In Leiden heeft er reeds een dergelijke
[pergadering plaats gehad, die wellicht nog
jivel door andere zal moeten worden ge-
[Volgd.
Doch' men verge te bij zijn ijver 'om de
(brouwen'lid van de kiesvereeniging te ma
ken, niet, dater nog zooveel Katholieke
ïnannen politiek ongeorganiseerd zijn!
De contributie voor de kiesvereeniging
fncet overal zoo laag gesteld zijn, dat nie
mand vanwege zijn financieelen toestand
van het lidmaatschap is uitgesloten. De
(minimum contributie mag ons inziens
ïiefg.ens meer bedragen dan een kwartje pei
ljaar.
Onze Katholieke politieke organisatie
fiioet vormen het bolwerk onzer een
heid.
In de Kiesvereenigingen staan alle Ka
tholieke mannelijke en vrouwelijke kiezers
•aaneengesloten, willend en strevend naar
éénzelfde doel: de behartiging van de Ka
tholieke zaak, die is de z; ak van God!
3n dien geest mogen door de aangewezen
Jeiders onze, zich in ledental voortdurend
Én krachtig uitbreidende Kiesvereenigin
gen worden gestuwd!
De strijd tegen Bela Kun. Vredesver
dragen met BuSgarijj© en Duiisch-Oosten-
jrijk, Concessies van Italië.
OVERZICHT.
■De Entente heeft Bela Kun in Hongarije
freer een soort ultimatum gezonden en de
-Franschcn schijnen, met de Serviërs sa-
ftien, van-leer te willen trekken tegen hern,
ials .hij' dc gestelde voorwaarden niet in-
jivilligt. Ook de tegenregeering te Szegedin
fcnobiliseert tegen de Radenrepubliek. In
middels boeken de Roemeniërs nieuwe suc
cessen tegen Bela Kun.
Renner volgt Bauer als minister van
ÏHiitenlandsche zaken van Duitscli-Oosten-
Irijk op. In de Nationale Vergadering heeft
fciiderkanselier Fink de onvervulbaarheid
(van de vredesvoorwaarden der Entente
tiogmaals uiteengezet. Duitsch-Oostenrijlc
fril ook de Hongaarsclie streken niet zon-
Üer toepassing van het zelfbestemmings-
Éeeht der bevolking hebben, verklaarde hij.
Intusschen heeft Renner uitstel aam de En
tente voorhet antwoord op de voorwaar
den gevraagd.
De vredesvoorwaarden voor Bulgarije
lullen binnen tien dagen overhandigd wor
den. Nu- wordt een schadeloosstelling van
Jniiia 3 milliard francs genoemd.
Eindelijk is uit de uiteenzettingen in de
Italiaansche Kamer van minister Nit-ti ge-
tokken, dat Italië in ruil voor economische
'Np, vooral van Amerika, benige nationale
aspiraties" heeft moeten opgeven.
Duitschland.
DE ONTHULLINGEN VAN ERZBERGER.
Michaelis tegen EErzberger. De be-
toiddelimg van Z. H. den Pau3. Geen
.vredesvoorstellen der Entente,
Over de onthullingen van Erzberger kim
den we het volgende résumé mededcelen:.
De zaak zit zoo, dat Z. IT. de Paus op
tijn pogingen tot bemiddeling in Augustus
1917 van de Engelsche regeering door be
middeling van den gezant, bij het Vaticaan
ten antwoord had gekregen, dat 's Pau
sen voorstellen geen voldoende waarbor
gen ten aanzien -van België gaven.
De pauselijke staatssecretaris heeft het
telegram van den Engelschcn gezant toen
naar Berlijn doorgezonden door bemidde
ling van den nuntius in Munchen, met het
voorstel, dat van Duilsche zijde ter bevor
dering van de bemiddeling des Pausen een
verklaring als verlangd omtrent België zou
worden afgelegd.
Niet gepubliceerd is op het oogenblik nog
dat telegram van den Engelschen gezant.
De inhoud kan nog antwoord geven op en
kele vragen. O. a. of de Duilsche regeering
er een vredesaanbod in kon zien.
Van Engelsche'zijde is later ontkend, dat
het een vredesaanbod is geweest. Thans
ontkent ook de toenmalige Fransche minis
ter van builcnlandsche zaken1 dat. In dat
opzicht slaat MIchaclis tegenover de - be
sehuldigingen van Erzberger als vrij slerk.
De Duilsche'regeering liet op een kroon
raad in begin September een verklaring
..aangaande België afleggen, die vrijwel met
de verlangde overeenkwam.
Mogen wij Ludendorf geloovcn, dan heeft
die kroonraad yan de aanleiding-tot die
verklaring -'geen kennis gekregen. Zelfs
heeft Michaelis die verklaring niet aan den
nuntius gezonden. Eerst ccnige weken later
zond hij den nuntius'dc mededeeling, dat
de keizerlijke regeering een verklaring om
trent België als verlangd werd, nog niet
kon afleggen.
Michaelis zegt, dat hij met opzet met het
beantwoorden van den nuntius gewacht
heeft, omdat hij bang was, dat het ant
woord weer ter kennis van Erzberger zou
komen. Erzberger was namelijk al te voren
van den stap van den nuntius ingelicht ge
weest. En. na het gebruik dat hij van Czer-
nin's -rapport over den toestand van Oos
tenrijk had gemaakt, was voorzichtigheid
wel geboden.
Michaeli's wantrouwen verklaart intus
schen wel zijn aarzelen, maar niet den in
houd van zijn ontwijkend antwoord aan
clen nuntius. Dat kan gevolg geweest zijn
van op hem geoefenclen druk, maar ook
van de eerlijke overtuiging, die er bij hem
of zijn raadgevers bestond," dat van den
vijand geen aannemelijke voorstellen te
wachten waren. -
Dat dit laatste het geval was, kan men
opmaken "iiit de bewoordingen van Michae
lis' brief aan clen nuntius, waarin hij zegt,
dat bij de opvatting, die bij de Entente
bleek te hoerschen, n.l. dal de centralen al
leen schuldig waren aan den oorlog en als
beklaagden terecht zouden moeten staan,
geen onderhandelingen mogelijk waren.
Bovendien had dc Duitsche regeering in
middels door een onzijdigen diplomaat-
(den Spaanschen gezant in Berlijn) aan de
tegenpartij bekend laten maken, dat
Duitschland slechts kon onderhandelen, als
zijn grenzen in en buiten Europa" ongerept
hieven en als van schadeloosstelling en
van economischen oorlog na den oorlog
werd afgezien. Deze slap leidde tot niets.
De tegenpartij, die al van den onhoud-
baren toestand van Ooslenrijk-Hongarije
door Czernin's rapport op de hoogte was
en ook van den bovenbedoelden kroonraad
bleek ingelicht, ging-op zulke voorwaarden
niet in.
Eigenaardig is, wat de „Lokal Anzeigcr"
onthult, dat Erzberger zelf op 28 Septem
ber 1.917 in de hoofdcommissie van den
Rijksdag de houding der regeering heeft
gebillijkt. Slechts blijkt Michaelis cl.cn
Rijksdag niet over de gedane etappen te'
hebben ingelicht.
D© H. Stoel en de volkerenbond.
De mededeeling van minister Erzberger
over het bemiddelend optreden van den ]f.
Stoel op initiatief'van Engeland en met
volkomene goedkeuring van Duitschland,
verleent nog meer actualiteit aan Tiet op
treden van clen" bekenden Marburger pro
fessor Walther'Schücking voor dc Duitsche
vredesdelegatie te Versailles.
Deze hoogleeraar in het volkenrecht
noemde het volgens het le Bern ver
schijnende weekblad „Der Völkerbund"
in de bijeenkomst van 5 Mei 1.1. een „op
vallend feit", dat men den Paus niet ter
Vredesconferentie had uitgenoodigd. „Vol
gens mijne meening", zoo zeide hij, „zou
het van groote practische b£teekenis zijn.
indien de Paus als persoon, die zij het
dan ook niet als staatshoofd totdusver-
ve toch altijd èen zekere positie in het in-,
ternationale verkeer der staten heeft inge
nomen en daarenboven een hoogen zede-
lijken invloed bezit, in den volkerenbond
een plaats kreeg.
Want'wanneer dit geschiedde, zou men
van de geheele katholieke Christenheid een
buitengewone belangstelling' voor den vol
kerenbond kunnen verwachten."
Revolutionnaire ridderlijkheid.
De zuster van kapitein van Pflugk—Har-
tung, hekend uit het Licbknecht-proces, is
te Hamburg - aangevallen door een gewa
pende bende die schreeuwde: „Weg met de
moordenaars van Liebknecht". Zij kreeg
drie messteken. Nadat zij bevrijd was, werd
zij onder speciale bescherming van het
corps van Leltow-Vorbeck gesteld.
Oostenrijk.
Keizer Karl en Erzberger.
Volgens de „Wiener Mittag" heeft Keizer
Karei zelf aan Erzberger het rapport van
Czernin ter hand gesteld, op voorwaarde,
dat deze niet zou zeggen van wien hij
het had..
Frankrijk
De zaak-Landru.
Ilot onderzoek in de affairc-Landru loopt
thans ten einde.
De eerste verdwijning, waarvan men
vermoedt dat Landru meer afweet, is die
van mad^Jcanne Jamart, weduwe Cruchet,
linnennaaister, en haar zoon André, 17
jaar oud.
Landru werd geconfronteerd met het
echtpaar Friedman, zuster en schoonbroe
der van mad. Cruchet. Mad. Friedman deed
een omstandig verhaal, waaruit bleek, dat
bij het uitbreken van den oorlog Landru
mad. Cruchet, toen zijn „verloofde", eeni-
gen tijd niets van zich liet lioorcn. Daarna'
kwam hij bij de familie Friedman infor-
meeren, waar mad. Cruchet was. Mad.
Friedman bezwoer haar zuster nog niet
met Diard, zoo noemde Landru zich, mede
te gaan, maar mad. Cruchet liet zich niet
raden.-
En toen mad. Friedman 's anderendaags
hij haar ging aankloppen, werd er niet
opengedaan.
En naderhand, zeide mad.- Friedman,
kreeg ik geen nieuws meer van mijn zus
ter. Ëc-n brief, dien ik haar schj-eef, keerde
terug met het bericht: „Vertrokken, zonder
adres achter Te laten". Dit bericht was ge
schréven door Landru.
Landru luisterde- schijnbaar verstrooid
naar dit verhaal.
Toen de rechter van instructie hier of
daar onderbrak om aan den beschuldigde
een opheldering te vragen .of een bevesti
ging van een of ander feit, antwoordde
Landru droogw.cg:
„Ik herinner me a! Tjo-bijzonderheden
niet."
En toen Bonin aandrong' en hem be
stormde met vragen; zeide hij:
„Ik heb niets le antwoorden. U moetje-
wijzen wat u beweert.1'
Een oogenblik -kon de rechter hem uit
zijn tent lokken en hij kreeg de volgende
verklaring:
„Mad. Cruchet en haar zoon woonden
een tijdje hij me'le Vcrnouillet. Ze vertrok
ken naar het buitenland in den loop van
het tweede trimester van 1915."
Hoe komt hét dan, vraagt de rechter ver
wonderd, dat hun identiteitsbewijzen1 en
hun gezinsboekje in uw bezit bleven? Een
moeder en een toon die in'1915 naar het
buitenland trokken, zouden toch hun pa
pieren niet achtergelaten hebben?
„Ik moest ze opsturen."
„Waar naartoe?"
Die vraag is te zeer op den man af: Lan
dru gaat'weer aan 't ontwijken.
,,ïk zeg u dat niet. Zoek zelf", zeide hij
kwaad en hij trok zich terugwin de veilige
dekking van een voorzichtige zwijgzaam
heid.
Polen.
Polen en het Vaticaan.
Een telegram uit Warschau aan de'.
„Croix" meldt, dat mgr. A. Ratti, titulair-
aartsbisschop van Lepamto, dezer 1 dagen
zijn geloofsbrieven als nuntius van den H.
Stoel aan het hoofd van den 'Poolschen
staat Pilwuski overhandigd heeft.
In zijn toespraak wees 'mgr. Ratti ér op,
dat liet feit van het herstel der officieels
betrekkingen met Polen als een nieuw
bewijs van de bijzondere toegenegenheid
van den Heiligen Vader voor Polen viel
te* beschouwen. De president antwoordde,
dat hij door dat bewijs van toegenegenheid
„voor het altijd-trouwe Polen" diep bewo
gen was.
De nuntius stelde voorts zijn secretaris
Pellegrinclli voor, terwijl de president 'zijn
gevolg voorstelde. In de straten van War
schau juicht de bevolking den nuntius bij
het gaan en komen geweldig toe.
Uitvoer van boter.
Hoewel de uitvoer van boter verboden
is, gaan hier in Limburg, zoo schrijft men
uit Maastricht, dagelijks, groote hoeveel
heden boter langs de verschillende grens
stations het land uit. In Eijslen werd een
heele trein, bestaande uit 30 wagons, dus
300.000 kilo boter uitgevoerd naar België,
naar men ons verzekerde op pas gelee-
kende consenten. Onwillekeurig vraagt
men zich af hoe dat mogelijk is. Nutuur-
lijk dat door dien uitvoer de boterprijs
stijgt of daling der prijzen uitblijft.
Vischvoorzïening van ons land.
In de Zaterdag gehouden ergadoring
van de Coöperatieve Vischafzet Vereeni-
ging te IJmuiden, werd ernstig de wensch
naar voren gebracht, dat genoemde vtr-
eeniging meer handelend val gaan op
treden.
Besloten werd om in overleg met de
Verceniging van Reeders van Vis» hvaar-
tuigen en de Vereeniging voor de Kust-
vischvaart te IJmuiden. maatregelen te
treffen, speciaal wat de binnenlamïsche
vischvoorziening betreft en dat wel in de
eerste plaats in overleg met de gemeente
besturen. en grootindustrieelen in ens land.
De liquidatie der distributie.
Do vereeniging van NederJandsche Ge
meenten deelt de aangesloten gemeenten
hij circulaire d.d. 2.3 Juli mede, dat van de
nog in het bezit der gemeente zijnde „re-
geej'ingsgoede-ren, welke ingevolge art. 1
der Distributie wet 1916 aangewezen zijn of
geweest zijn en door de gemeenten niet
meer kunnen geplaatst worden, opgaaf
valt te doen aan het Rijks Centraal Admi
nistratiekantoor voor de distributie van
levensmiddelen, Wagenstraat 22, Don
Haag. Dc opgaven behooreri in te houden:
aard, hoeveelheid, leverancier, fabrikaat,
prijs, hoedanigheid.
Geen Rijksbijslag op brandstoffen.
Op het verzoek van den provincialen
bond van brandstoffencommissies van
Overijssel, om een rijksbij slag op de brand
stoffen heeft jde Minister van Landbouw
afwijzend beschikt, op grond, dat de fi-
nancicele bezwaren, daaraan verbonden,
te groot zijn.
Woningtelling.
In alle gemeenten van ons land, die op
1 Januari meer dan 2000 inwoners telden,
zal een woningtelling worden gehouden.
De opneming moet voor 1 November ge
schied zijn.
W. B. van Liefland, f
Tc 's-Gravenhage is overleden de heer W.
B. van "Liefland, architect, lid der Provin
ciale Staten van Zuid-Holland. De over
ledene werd te Leiden geboren in 1857 en
bereikte den leeftijd van bijna 62 jaar.
Tot voor eenige jaren vertegenwoordigde
hij de R.K. partij in den Haagsehen Ge
meenteraad.
Vooral verwierf hij - bekendheid door de
talrijke groote bouwwerken, welke in Ten
Haag naar plannen van zijn liarid werden
uitgevoerd. Vooral bij de totstandko
ming van het nieuwe gedeelte der Suheve-
ningsche badplaats speelden de plannen
van den heer van Liefland een groote ai
Ilij was de bouwmeester van de Grap e-
Galerij, het Palace-hotel, net' Circusge
bouw, het Wandellioöfd. Verder is een zij
ner meest bekende bouwwerken de katho
lieke kerk aan de Hobbemast.raa't; terwijl
hij aan tal van bouvvvereeniglngen zijn
hulp als architect verleende.
Mr. J. W. v. d. Biezen,
Bijna 80 jaren oud hij was geboren
den 5en Augustus 1839 is mr. 1. \V. v.
d. Biesen, oud-lid der Prcv- Staten van
N.-Holland, en oud-lid van de Eerste Ka«
mer der Staten-Generaal, Zondag overle
den. Wegens zijn hoogen leeftijd had hij
zich eenigen tijd geleden uit het openbare
leven terug getrokken.
De heer Van den Biesen was een oc-
kende politieke persoonlijkheid, die, vooral
in vroeger jaren, meermalen op den voor
grond trad en wiens forsche op- en aan
merkingen niet nalieten indruk te makern
Een man van invloed, een man van aan
zien'en verdiensten gaat met hem heen.
De heer Van den Biesen was 0. a. rid
der in de orde yan den Nederlandschen
Leeuw.
De kwestie-Arts.
De R. K. Statenclub in Noord-Brabant'
heeft in beginsel besloten, het Statenlid mr.i
Arts niet tot de fractie toe te laten. De de
finitieve beslissing zal in een binnenkort ia
houden vergadering genomen worden.
Loonactie etc. bij d© Noord-Zuid-Holi.
Tram-Mij. en E. S. M.
In den afgeloopen nacht had een verga
dering plaats van personeel dezer maat
schappijen, georganiseerd in"„St. Raphael"
en Prot. Chr. Bond van Spoor- en Tram
wegpersoneel, onder leiding van den heer
P. de Rooij, voorzitter der afd. Haarlem
van „St. Raphael". Besproken .werd de
loonregeling, zooals de minister deze op de
conferentie van j.l. Dinsdag den organisa
ties heeft voorgelegd. Deze heeft echter bij
het personeel geen instemming gevonden.-
Wat de directie wil geven is veel te weinig
om er in den tegenwoordigen tijd behoor
lijk van te kunnen bestaan. Na uitvoerige
besprekingen wordt besloten vast te hou
den aan de gestelde eischen en den Minis
ter te verzoeken om a.s. Donderdag nog
maals met de vertegenwoordigers der 'orga
nisaties te confereeren.
De uitslag dezer conferenties zal in een
daarop te houden vergadering worden me
degedeeld en besproken, terwijl clan de aan
te nemen houding- nader zal worden vast
gesteld.
Dreigend conflict bi] de spoor wegmaat
schappij Gent—Terneuzen.
Het Hoofdbestuur van den Ned. R.K.
Bond van Spoor- en Tramwegpersoneel
„St. Raphaël" deelt ons het volgende
mede.
De verhouding tusschen personeel ens
Directie der Spoorwegmaatschappij Gent-
Terneuzen is van die.n aard, dat een con-,
filet zeer waarschijnlijk is.
De rechtspositie van het personeel dezer
Spoorwegmaatschappij is allerellendigst.
Omtrent aanstelling, bevordering,, verhoo
ging van bezoldiging, uitkeering bij ziekte
en ongeval, pensioen, verlof enz. enz be
staan absoluut geen of hoogst onvoldoen
de regelingen. Het systeem van gunst en
willekeur viert daar nog steeds hoogtij.
Het personeel verkeert-daar in de meest
volslagen rechteloosheid.
Niet alleen ten aanzien der rechtspositie
van het personeel is de regeling allerellen
digst, maar ook de belooning is beneden
alle kritiek. Een controleur b.v. geniet een
loon van 1800 francs; een stationschef van
1350 tot 2100 francs, de overige ambtenaren
van 800 tot 1400-francs. Aan rangeerders,
arbeiders en wegwerkers worden dagloo-
nen betaald van frs. 1.00, frs. 1,20, frs.
1.25, frs. 2.35, frs. 2.75, frs. 3.00, frs. 3.25
tot frs. 3 50. Deze ellendige loonen worden
dan verhoogd met een toeslag bedragende
voor gehuwden ten hoogste 14 gulden per
maand en voor ongehuwden 8 gulden per
maand.
Na lang en herhaald aandringen door
„St. Raphaël", daarbij gesteund door de
bemoeiingen van den Minister van Water
staat en den Raad van Toezicht op de
Spoorwegdiensten, mocht het gelukken
eene verhooging der loonen te verkrijgen,
die echter, toen daarbij de duurtetoeslag
werd ingetrokken, zoo weinig verbetering
bracht, dat het personeel er geen genoe
gen mee kon nemen. Daarbij kwam nog,
dat iedereen op het minimum-loon werd
geplaatst, waardoor het personeel met tien
tallen van dienstjaren, ja zelfs met 48
dienstjaren, nog 30 jaren voor den boeg
kreeg om het maximum te bereiken.
Alle ve'rtoogen der organisatie bleven
tot heden zonder gevolg, zelfs de door de
Directie voorgestelde regeling werd niet
FEUILLETON.
ui
Den volgenden morgen werd Bartholdo
Bevonnisd.
Men had in hem en in Lionel de twee
berenleiders- herkend. Het lijk van' den
dwerg werd begraven. Over zijn kameraad
fcpraken de notabelen goed en snel recht.
Om 3 uiir 's namiddags werd Bartholdo,
Gie een waardig stilzwijgen had bewaard
tyi alle vragen, die men hem gesteld had,
»ort en goed opgehangen op het Kruisplein.
Collinet vernam dit denzelfden avond.
Dij had het voorzien en had ondertussclien
nieuwe plannen gesmeed.
Hij nam zich voor den volgenden och-
tond naar de „Genade Gods" te gaan, daar
Warwick te ontmoeten en hem het onge
luk te vertellen. De kapitein zou hem raad
Beven. Hij zou vast en zeker een schitteren
de wraak nemen over den dood der twee
wannen en zou dus met nog meer ijver de
Kaak van Collinet dienen. Het was Dinsdag.
Nog was niets" verloren en de gelegenheid
tontbrak niet, den 25en Maart de onderne-
ddngi die zoo slecht was begonnen, tot
®-en goed einde te brengen^
Michel eii Alain zouden Huguenette niet
krijgen.
HOOFDSTUK VIII.
Mr. Léguisé ging naar de kathedraal om
te bidden. Hij verliet met langzamen tred
zijn bisschoppelijk paleis en stak met gebo
gen hoofd het geplaveide pad over, dat
hem van de lcerk scheidde.
Mr. Léguisé dacht niet alleen aan de
schokkende gebeurtenissen der laatste da
gen, maar ook aan het heilige werk, dat hij
op touw had gezet.
Geboren uit een nederige familie
volgens de kronieken was zijn vader verver
was hij na een schitterende studie aan
het college van Navarra, door het Kapittel
na den dood yan Giory in 1426 tot bisschop
gekozen.
Met, zijn diep en vëel-omvattend verstand
had dc nieuwe bisschop ingezien, dat hij
niet alleen belast was met het kerkelijk be
stuur van zijn bisdom, maar dat hij, in dat
tijdperk van beroering en onrust, waarin
het burgerlijk bestuur in krachten tekort
schoot, krachtig de politieke zaken van de
stad ter hand moest nemen.
1 Toen hij gekozen werd, behoorde Troycs
aan de Bourgondiërs, en Pierre Darren-
tièrës was toentertijd, in naam van den
hertog, gemeente-secretaris en ontvanger
der belastingen.
De "bisschop had niets beproefd tegen de
gevestigde macht, daar hij zelf niet den
burgeroorlog wilde prediken.
Maar niemand had meer onder de onge
lukken van Frankrijk geleden. Na zooveel
anderen had hij het plan gevormd uit alle
macht te strijden 0111 de-eenheid der lan
den te herstelleh. Hij was van meening,
dat God hem op dien hoogen post had ge
plaatst om weer vrede in de stad te bren
gen, door haar aan Frankrijk terug te
geven.
En hoe vreugdevol had hij in de godde
lijke zending van Jeanne d'Arc de zijne ge
zien! Het droombeeld, dat hij reeds zoolang
in zicli ronddroeg, was dus geen hersen
schim! Frankrijk zou niet ten onder gaan,
de Engelschen zouden uit het land ver
jaagd worden. God zelf wilde het zoo, want
hij stuurde Jeanne d'Arc aan de oudste
dochter van zijn kerk.
Toen de Maagd zich dan ook in de eerste
dagen van Juli 1429 met het koninklijke
leger voor Troyes vertoonde, was bisschop
Jean Léguisé ziels-blij.
De Bourgondiërs hadden, ten getale van
zeshonderd, een uitval gedaan, maar wa
ren verslagen. En toch waren dé belegerde
Troyens. niet bang, maar de belegeraars,
de mannen van den koning!
De maarschalk van Frankrijk stelde
Charles VII voor, terug te trekken, want
zijn leger was uitgehongerd en de stad
was goed voorzien van soldaten, geld en
levensmiddelen. Een oude ridder, ge
naamd Robert te Masson, was van mee
ning dat men in plaats van te praten be
ter zou doen, JeaiTne d'Arc te consulteeren,
die volstrekt niet gehoord was in den
raad.
De Maagd werd ontboden.
Edele koning van Frankrijk, zeide zij,
houdt niet zoolang raad; sla de handen
aan het werk en beveel, dat men deze stad
belegert. En in den naam van God verzeker
ik u, dat gij er binnen drie dagen zult in
trekken en dat de Bourgondiërs stom-ver
baasd zullen staan.
En daar de maarschalk nog steeds aar
zelt, stijgt het dappere meisje op een strijd
ros, met een stok in de hand en roept, dat
men haar takkenbossen en ladders moet
brengen.
Deze voorbereidselen jagen de Troyens
schrik aan.
Door alles, wat zij Jeanne d'Arc zien
doen, voelen zij, dat zij door God gezonden
is. Zij vereenigen zich in de kathedraal.
Nu treedt Mgr. Léguisé op. Hij spreekt,
liij overtuigt
Oen volgenden morgen om 9 uur trok de
koning-Troyens binnen.
Deze triomf was het werk van den bis
schop. Jeanne d'Arc zeide tegen hem:
In den naam Gods, heer bisschop, gij
hebt uwen koning goed gediend.
En om Jcan Léguisé te beloonen had
Karei VII hem den adelbrief gegeven.
Het schandelijke verdrag van 1420 waa
waardig hersteld.
Ziedaar, waaraan Mgr. Léguisé dacht,
toen hij naar de kathedraal ging, en hij
zei bij zichzelf, dat zijn werk nog niet ge
ëindigd was, dat hij gedurende twee jaar
had moeten strijden om de heroverde stad
voor den koning te bewaren dat hij nog
lang misschien zou moeten worstelen, om
geheel meester te worden.
Hij ging dus aan God vragen het licht,
dat wijs, en de kracht, die dapper maakt.)
Gedurende de laatste dagen scheen de
vijand zijn stoutmoedigheid te verdubben
len en de geheimzinnige rampen, die nu
en dan plaats grepen, lieten duidelijk zien,
hoe groot het algemeen gevaar was,
De kerkvoogd wist zelfs, dat onder hen,
die tot nu toe dapper hadden gestreden
voor de zaak yan den koning, die de zaak
was van het vaderland en van God, zwak
kelingen waren, die zich naar den anderen'
kant lieten overhalen.
De bisschop ging dus bidden tot God.
[Wordt vervolgd*