weede Blad.
BINNENLAND.
:n edel hart.
LÉcbe tarnt".
[oensdag 14 Mei 1919
Katholieke gemeente
politiek.
oen enkele dagen is 't in de meeste
jnten verkiezing van een geheel
ren Raad.
holiefee kiezers kent uw taak!
rt er voor, dat en zooveel mogelijk
en worden uitgebracht op de lijs-
ir rechtsche partijen,
rt er voor, dat alle Katholieken
enkele uitgezonderd hun stem
ogen op de Katholieke lijst,
is aller Katholieken
beginsel-plicht.
iageert de Katholieke lijst om ons
liek gemeenteprogram. Het Katho-
emeenteprogram is te omvangrijk
in onze kolommen op te némen,
dit staat vast, naar aller oordeel,
niet betwijfeld worden:
Katholiek gemeenteprogram opent
erlijk perspectief van vruchtdragen-
icialen arbeid, welke door de
Katholieke gemeenteraadsleden
naaste toekomst zal
|i worden verricht.
'Katholiek gemeenteprogram omvat
paragrafen:
feestelijke belangen,
loffelijke belangen.
gemeente en haar per-
en de standen,
ld m i n i s t r a t i e, belastin-
en b e d r ij v e n.
eerste paragraaf omvat
under dan 37 programpunten.
paragraaf is weer als volgt ver-
Openbare zedelijkheid.
«lelijkheid in den stricten zin.
en Zondasrugst.
en drankbestrijding*
taderwijs.
en tooneel.
ziet reeds uit deze ontleding der
stof, hoe ontzaglijk breed
hoe specif ie k-K atholiek
igram is der R. K. gemeente-poli-
meer over het program.
Uit de Pers.
E HEEREN, KLEINE MENSCKEN.
schrijft:
een hond wil slaan, kan men
in stok vinden.
,een Minister van het Ka-
geen goed kan doen in de
Ier S. D. A. P., spreekt het van
zelfs de meest royale gestie van
nt tegenover de roode partij aan
behoort tezijn tot een schimp-
Soewardi Surya Ningrat
partijgenoot intusschen die
prediken van klassenstrijd, onder
bevolking afkcerig zegt te
destijds uit de Oost verbannen
i voor de openbare rust gevaarlijk
i
kwam intusschen op haar
terug'en stond den rooden marte-
i, weer naar zijn geboortegrond
keeren. Minister Pleyte, die Ko-
het yorig ministerie beheer-
le dén heer Soewardi op 's lands
ireer naar Insulinde doen verhui
lde echter dien vrijen overtocht
kunnen permilteeren voor diens
Minister Ideriburg daarentegen
besluiten, ook hierin den
tegemoet te komen en voor
zijn gezin den overtocht te be-
zoo zeggen, dat er alle reden
•ver dezen Christelijken Minister
te zijn. Maar dan rekent men
ile roode reclame, welke vordert,
uien'tijde worde gesmaald op het
e Kabinet.
slaat ,,Het Volk" geweldig aan
1 feit, dat de overtocht van Soe-
Per derde klasse moot. geschieden,
'de Regeering geen prieerder
geld ter dispositie stelt. De Regeering v^as
volgens het roode hoofdorgaan verplicht
geweest den opstandigen Javaan een reis
gelegenheid eerste klas aan te bieden, dat
was zij hem als „vorstenzoon" (sinds wan
neer pleit ,,Het Volk" voor vorstenzonen?)
en als „leider der Indische volksbeweging"
verschuldigd.
Deze laatste kwaliteit geeft natuurlijk
dendoorslag. Het laat de roode rëdaciie
natuurlijk ijskoud of een vorstenzoon ip
de derde klas wordt gestopt, maar voor
een socialistischen volksmenner gaat dat
toch niet aan!
Verbeeld u maar niet,, dat' de grootmo-
genden der S. D. A. P. zich oermate zul
len encanailleeren met het plebs, dat ze
derde klas reizen! Nog wel: „in gezelschap
van de koloniale troepen, en van het scho-
rum!" En dat voor zoo'n fijn besnaard
individu als deze Soewardi.
Het is van de Jlegeering „vervloekte
bekrompenheid" en „eenmaal zullen on-
scbuldigen met hun bloed ook hiervoor
moeten betalen", snuift de roode pen
voerder.
Hartroerend, nietwaar? Wel terecht
schreef de heetgebakerde redacteur als ti
tel boven zijn philippica: „Groote heeren,
kleine menschen".
Waar blijven we, als we over zulke
„schoreme" zaakjes, nu ook al heibeltjes
gaan opzetten.
SCHANDELIJK.
Onder dit opschrift schrijft de N i e u w e
Haarl. Cr t.".
Voor de Haarl. Rechtbank stomT"Donder
dagmiddag een 19 jarig kantoorbediende
terecht, die beschuldigd werd van o
gruwel! zijn dochtertje van vier weken
oud neus en mond le hebben, dichtgekne
pen en alzoo in de wieg te hebben ge
smoord.
Wij moeten on9 inhouden om geen uit
drukkingen te gebruiken, die in een Room-
sche courant niet thuishooren en toch ver
dient deze laaghartige daad geen zachtere
qualificaties.
En deze ongelukkige, beschuldigd van
moord. immers het i9 niets anders dan
een laaghartige moord! hoorde door het
O.M. tegen gich... één jaar gevangenisstraf
eischen! Zegge één jaar.
Het is deze eisch, dien wij schandelijk
klein noemen, al moge de ambtenaar ook
nbg zooveel verzachtende omstandigheden
aanvoeren voor den schuldige.
Voor een doodgewone diefstal van een
rijwiel werd en wordt twee jaar gevange
nisstraf-gegeven en eiseht diezelfde ambte
naar dikwijls nog meer; voor een beetje
„kröak" (inbraak) krijgt de bedrijver 3
jaar en deze voorbeelden zijn met talloóze
andere aan te vullen van oogensclhjnlijk
veel minder zware misdrijven die hoogere
straffen trekken.
En voor een beklaagde, beschuldigd van
moord op een weerloos kind, vraagt de
ambtenaar één jaar!
Men versta 'ons-goed: wij vinden de eerst
genoemde straffen niet te hoog, maar wij
vinden deze laatste véél te laag.
De ambtenaar van het Openbaar Minis
terie dient het rechtsgevoel der massa te
bevredigen.
Welnu, óns rechtsgevoel en wij zijn
overtuigd de meening van zoo goed als al
onze lezers te vertolken is met dezen
eisch niet bevredigd!
De twee vrouwelijke professoren in
Nederland.
Als buitengewone leerares in de wis- en
natuurkunde is onlangs benoemd mej.
Tine Tammes, die onderwijs zal geven in
de variabiliteit en erfelijkheidsleer. Mej.
Tammes ontving haar opleiding aan de
Middelbare Meisjesschool te Groningen en
daarna studeerde zij onder leiding van
dr. E. G. Groneman voor de middelbare
examens physica en chemie. Terwijl zij
studeerde voor middelbaar plant- en dier
kunde was zij leerares aan de Middelbare
Meisjesschool te Groningen en werd in
1897 assistente voor de botanie aan de
Rijksuniversiteit aldaar. Na het afgelegde
examen Werd zij leerares aan de R. H. B.
S. voor jongens te Groningen.
Toen zij, wegens gezondheidsredenen
deze betrekking moest 'laten varen, werkte
zij langen tijd aan het botanisch labora"
torium en verrichtte daar zulke belang
rijke onderzoekingen, dat de Groningsche
Universiteit haar honoris causa tot doctor
promoveerde. Door bare belangrijke arti
kelen in binnen- en buitenlandsche tijd
schriften over hare wetenschappelijke
werkzaamheden is haar naam bekend on
der de vakgeleerden van de geheele wereld
FEUILLETON.
lijk waren zij binnen de monumen-
lft van Astarac, bestegen zij de
stoep, en traden de ka
nen van Jacques. Op de schrijfta
ken met het licht van twee groo-
met kanten schermen, lag het
te schitteren. HeL overige
vertrek was betrekkelijk donker,
de afwezigheid van den
aren de kaarsen der kandelaars in
tollen halsjes uitgebrand.
11 plotselinge beweging nam mijn-
jlhodes de schermen van de lam
men viel het licht op een prachtig
'u gouden lijst, hangonde tegen-
plaats waar Laure zat, haar aan-
aantrekkende, betooverende met
ie donkerblauwe, heldere en stree-
Was dat hare Souriquette of
't Was in ieder geval, de-
eeltenis welke op het medaillon
liet haar den tijd niet om lang
to mijne dochter, zeide hij, mijne
gestorven op 'twintigjari-
gen ouderdom, mij alleen, ontroostbaar op
cle wereld latende
Laure was ten prooi aan diepe ontroe
ring. Met ingrijpende zachtheid vervolgde
mijnheer de Rhodes:
Gij, mevrouw, weet misschien niet,
wat het is een kind te verliezen. Maar als
ge de geliefden hebt zien heengaan, die u
de oog.en moesten sluiten, dan weet ge Wat,
lijden is.
Ik had een dochtertje d^ ik lief had
als het licht mijner oogen, zuchtte Laure,
en ik heb het langzaam zier) verkwijnen...
Zoo! Dan kan ik u eene bede toestu
ren.
Spreek.
Wilt gij, in den naam van dit engeltje
dat 4n den hemel is, antwoorden op eene
vraag! waarvan afhangt al wat me op
aarde nog eenig geluk kan schenken?
Mijn God!Ge jaagt me schrik
aan!..Maar ge breekt mijn hart!
zeide ze hevig ontsteld.
Jacques beefde even geweldig als -zij.
Uw hart breken!Sprak hij lang
zaam. Zoo het waar was hetgeen ik ver
moed zonder het uit te kunnen leggen,
meent ge dat ik te uwen opzichte tot iets
anders in staat zou zijn dan tot oneindige
erkentelijkheid? Ach!met een enkel
woord kunt ge mij mijn jarenlange smar
ten doen vergeten, en voor die onschatbare
Mej. Tatnmes is de eerste vrouwelijke
hoogleerares aan de Groningsche Univer
siteit en de tweede in on6 land.
Professor Johanna Westerdijk was de
eerste.
Cijfers die getuigen.
„De Bode" publiceerde onlangs in eeni-
ge achtereenvolgende nummers de volle
dige'salarislijsten dejp openbare onderwij
zers in de gemeenten Tiel, Groningen,
Biervliet, Kadzand, Eede, Zeist, Baarn,
Leeuwarderadeel, Lonneker, Sappemeer,
Leeuwarden, Bergen, Koedijk, Roosendaal
en Nispen, Menaldum en Watergraafs
meer. De bedoeling is de werking van het
wetsontwerp-De Vissér ten opzichte der
huidige salarissen na te gaan. Er blijkt
dan uit, dat nagenoeg alle openbare on
derwijskrachten in deze gemeenten bij de
strikte toepassing van dit wetsontwerp in
inkomen zouden achteruit gaan.
Maar ook uit een ander oogpunt, door
„De Bode" niet bedoeld, zijn deze cijfers
leerrijk. Van de 704 onderwijskrachten in
deze gemeenten n.l. zijn pl.m. 250 ge
huwden, waarvan wij op grond der gege
ven cijfers het kindertal kunnen nagaan.
Van die 250 gehuwden zijn 111 zonder
kinderen (d. i. 44.4 pet.), 62 met 1 kind
(24.8 pet.), 50 rnet 2 kinderen (20 pet.), 17
met 3 kinderen (6.8 pet.), 6 met 4 kinde
ren (2.4 pet.), 3 met 5 kinderen (1.2 pet.) en
1 met 6 kinderen (0.4 pet.). Bijna de helft
der gehuwden is dus kinderloos, terwijl
90 pet. het niet tot het 3e kind heeft we
ten te brengen en slechts "10 pet. 3 of 4
kinderen bezit; wat men vroeger wel eens
het „gemiddeld gezin" wilde noemen. 5
kinderen hebben er drie, 6. kinderen heeft
één,^ terwijl van méér kinderen op die 250
gehuwden geen sprake is.
Deze gehuwden behooren niet tot de
strikt noodlijdenden; volgens de tabellen
was hun inkomen over 1918 bijna zonder
uitzondering hooger dan thans in het
wetsontwerp wordt voorgesteld. De ge
meenten zijn willekeurig gekozen; van
"een tendens met het oog op de geboorte
statistiek is hier dus geen sprake. Veilig
mag men aannemen, dat het in de an
dere gemeenten, waar de Bondsgeest heer-
schende is, niet beter zal gesteld zijn.
Wanneer de bevolking dezer gemeenten
het voorbeeld harer opvoeders ten deze
volgt (en zij stellen zich graag als voor
beeld, deze moreel zoo hoog staande pae-
dagogen) zal er binnen enkele jaren niet
veel meer op te voeden zijn.
Deze menschenL die bij alle gelegenhe
den zoo hoog opgeven van hun liefde voor
het kind, zorgen wel, dat er geen kinde
ren komen,'aan wie zij hunne liefde kun
nen botvieren. Zij weigeren het kind het
eerst-noodige: het leven.
Een schel licht werpen deze cijfers ook
op den verwoeden tegenstand dezer open
bare onderwijsmannen tegen kindertoe
lagen en al bun geschreeuw om „een ge
lijk familieloon voor allen". Van een fa-
milieloon zonder „familie" is het goed le
ven en de arme tobbers met hun groote
gezinnen kunnen dan prachtig de „trek
ossen" blijven, wier nood voortdurend om
een verhooging van dat gelijk, maar voor
hen te ^laag „familieloon" blijft roepen.
Ze zijn er wel achter, die slïmmelingen!
St. Raphael.
De bond van Spoor- en Tramwegperso
neel ,,St. Raphael" hield Zondag weer eens
een reuzen-propagandadag in Utrecht,
waaraan circa 3000 personen met een 60-tal
vaandels deelnamen.
Om 11 uur v.m. stelden de leden zich
aan het station op en gingen in optocht,
die massa's publiek trok, met ont
plooide vaandels, naar de Biltstraat, waar
Mgr. Mutsaers, geestelijk adviseur, een H.
Mis opdroeg in 'de Witte Vrouwenkerk.
Genoemde kerk kon het aantal bezoekers
niet bevatten, zoodat een groot gedeelte
moest staan.
Na de H. Mis stelde men zich op op het
Malieveld en werd met een 3-tal spelende
muziekcorpsen door de stad gemarcheerd,
geëscorteerd door polotie te paard en te
voet.
Om 2 uur kwam de stoet in Tivoli aan,
waar men verder in vergadering bijeen
bleef tot in den namiddag.
Langs het huis van Z. D. den Bisschop
komende werd Z.D.H. met de vaandels ge
salueerd, staande voor de ramen.
De voorzitter, de heer Heiemans, opende
in Tivoli de vergadering en heette de ver
schillende geestelijke adviseurs, w.o. pater
Ildefonsus, mr. Bomdns, lid van' de Twee
de Kamer, en vertegenwoordigers van de
Vakcentrale en Federatiën van Werklie-
denvereenigingen, van harte welkom.
Spr. gaf vervolgens een stukje geschie
denis weer van ,.St. Raphael" en stond
even stil bij het huidig maatschappelijk
gebeuren met. een aansporing om geen uit
weg te zoeken door middel van revolutie.
Spr. deelde mee, dat de bond momenteel
10800 leden telde, georganiseerd in 144 af-
deelingen, en dat binnenkort uitbreiding
van het ambtenarencorps tegemoet gezien
moest worden, hetgeen geld kost.
Spr. hield voorts ook een korte beschou
wing over de verbroken samenwerking
met de Ned. Ver., waar de Ned. Ver., vol
gens haar uitlating, eerst trots op ging en
later aan „St. R'aphaël" verweet, als zijn
de in het nadeel' van het personeelbelang.
Thans, vertelde spr., was wederom sa
menwerking besproken, doch de Ned. Ver.
had daarbij voorwaarden gesteld, waarbij
de vredesvoorwaarden, aan de Duitschers
opgelegd, maar kleingoed was: een er van
hield niets meer of minder dan beginsel
verzaking in. De vergaderiring riep: nooit!
Vervolgens kwam mr. Bdmans aan het
woord, ,die vertelde vandaag eens in een
onderkruipersvergadering aangeland «e
zijn, als hij tenminste de Ned. Ver. g§-
looven moest, en dat nog wel op zijn ver
jaardag. (Applaus.)
Spr. schetste op bevattelijke en aange
name wijze het verschil tusschen de Ned.
Ver. en „St,-Raphael" op maatschappelijk
en geestelijk terrein, doorspekt met humor.
Hij gaf eèn overzicht van den groei van
de R.K. vakorganisatie en haar beteekenis
op maatschappelijk en staatkundig ter
rein. Haar! fundeering bleek van beton te
zijn. Spr. zette de christelijke levensbe
schouwing op meesterlijke wijze uiteen,
daarbij uitroepende- „Arheiders,-weest niet
zoo dwaas als in Duitschland. In haat en
klassenstrijd kunt en zult ge nimmer over
winnen," want daarin zult ge ondergaan!".
Het groote gebod der liefde moet het
richtsnoer zijn en eerst dan steunt men op
goeden grond.
Spr. spoorde de aanwezige vrouwen aan,
vooral door het stemrecht mede te werken
alles in Christus te herstellen.
In den strijd tusschen geloof en onge
loof moet elk arbeider zijn plicht doen.
Onder donderend applaus beëindigde
mr. Bonians zijn rede.
Hierna kwam Mgr. Mutsaers aan het
woord, naar hij zeide, om de vergadering
eenige waarheden te zeggen.
In de eerste plaafes moest men meer ver
trouwen in het bestuur stellen en het steu
nen en zijn taak gemakkelijker maken.
Tegenover de Ned. Ver. moest men meer
kath. bewustzijn toonen en geen uitlatin
gen doen, die met verraad aan het begin
sel gelijk te stellen zijn.
Spr. vroeg vervolgens of „St. Raphaël",
als het noodig was, het vaderland wensch-
te steunen. (Eenparig ja!)
Vervolgens schetste spr. de verstoffelij
king van het menschdom, thans erger dan
ooit te voren, die ook voor katholieken
niet zonder gevaar is, en spoorde in ver
band daarmede aan met de standsorgani
saties meer mee te leven.
Als laatste spreker kwam pater Ildefon
sus met eenige goed gekozen woorden de
geheelonthouding verdedigen als 'n werk
van naastenliefde, als een sociaal werk en
als een werk in het belang van godsdienst
en vakorganisatie, hetgeen hij met bewij
zen aantoonde.
Jammer genoeg gingen veel van zijn
goéd gekozen en bezielende woorden ver
loren, omdat vele leden naar den trein
moesten, wegens het ver gevorderde uur,
en geston mei teweeg brachten.
Om half 5 werd de vergadering gesloten.
Gemenade Berichten.
Een jubile. Deze maand „bestaat" het
Haagsche hopje 125 jaar! Een jubileum,
dat alle snoepgrage menschm mét de Ha
genaars meevieren. Zijn uitvinder en peet
vader was deftig genoeg. Baron Jacob Hop
was van '177394 gezant der Oostenrijksche
Nederlanden bij on9 hof. Hij was zoo groot
liefhebber van koffie en... van snoepen on
getwijfeld, dat hij het arema van zijn klein
tje koffie ook door den dag wilde blijven
genieten. Hij inspireerde de firma, wier
naam nog altijd met de zijne onafscheide
lijk aan het echte Haagsche hopje verbon
den is, 't idee om een bonbon te vervaardi
gen wier hoofdbestanddeel de geurige
mocca zou zjjn Het hopje werd en bleef
beroemd tot over do grenzen van ons land
en aardige speling van het t.ceval
de naam van den gezant, die anders reeds
lang vergeten zon zijn, hoe knap politicus
hij moge zijn geweest, bleef vereeuwigd
door de smakelijke zoetigheid.
Doodelijke ongelukken. De jongste be
diende van de Betuwsche Tramweg Mij.,
zekere Jansen- uit Nijmegen, had gisteren
de onvoorzichtigheid op de in beweging
zijnde Iram te springen. Hij geraakte on
der de wagen en werd zwaar gewond opge
nomen en overleed eenige uren later.
Gisteren geraakte te Lent het paard
van zekere M. op hol. Ouder de inzittenden
in het rijtuig was ook de vrouw van v. d.
Pol uit de gemeente Bemmel, die van den
wagen sprong en onder de raderen raakte,
waarbij ze zwaar verwond werd. In het
ziekenhuis te Nijmegen, waarheen ze werd
overgebracht, overleed zij. De vrouw laait
9 kinderen achter, waarvan de jongste 1
jaar oud is.
Verdronken. Te Delfzijl is net 5-jarig
zoontje van den heer G. S. in de buitenhar
ven verdronkep.
Het 4 jarig dochtertje van G. Dekken
te Zwartsluis geraakte al spelende in de
Arembergergracht en verdronk.
Te Lienden gingen de 13 jarige jon
gens H. van Os en C. van Ewijk Zondag»
middag tegen 4 uur in den Rijn baden. ZIJ
raakten in de diepte. Del7 jarige J. van
Ewijk sprong gekleed in de rivier om zijn
broertje te redden. Ook hij verdween in da
diepte. Spoedig werd zijn lijk opgehaalde
Die der beide anderen zijn nog niet gevon
den.
Door den schrik overleden. Deze week
schrikte een vrouw to Velzen zoodanig van
het vallen van een schilderij van den wond,
dat ze een paar dagen later overleed.
Uit een boom gevallen. Een jongeman
uit Strijp is bij het uithalen van een
kraaiennest uit een boom gevallen: Hij
Lrak de beide beenen en bekwam nog ande
re ernstige kwetsuren.
Een man verbrand. Vrijdagavond om
streeks half tien brak te Horst brand uit
in den stal der boerderij van de wed. Th'.
Cleven aan den Oosterwijk. Door het rieten
dak verbreidde hét vuur zich verbazend
snel, zoodat het achterste gedeelte van heli
gebouw weldra in lichte laaie stond. Boven
den stal sliep P. Theunissen, een jongeman
van 24 ianr. Deze kwam jammerlijk in de
vlammen om. Verder verbrandden vier,
koeien, een stier en tweë kalveren.
Visschcrsvaartuig op een mijn geloopen.
Het visschcrsvaartuig U. K. 46 is gisteren
visschende hij Terschelling, op een mijn ge
loopen. De opvarenden, schipper Jacob de
Vries, en twee zoons, zijn gered en per bot
ter te Harlingen aangebracht. De oudste
zoon, KI. de Vries, is gewond en moest in
het ziekenhuis worden opgenomen. De bet-
de anderen zijn ongedeerd. Het schip is
verloren.
De landarbeicfersstaking. - - In oostelijk
Groningen staken nu 1948 arbeiders, 54
landbouwers hebben de ei?chen ingewilligd
Uitgekeerd wordt aan gcorganiseerden f 6
voor ongehuwden en f 9.50 voor gehuwden;
aan niet-georganiseerden wordt de helft
uitgekeerd. In het noordelijk Westerkwar
tier is 5 cent verhooging uurloon aangeno
men voor mannen en vrouwen. Er is groote
kans op een minnelijke schikking. De Land-
arbeidersbond confereerde met 15 coöpera
tieve aardappelmeelfabrieken: In de pro-
vircien Groningen en Drente is een over
eenkomst getroffen, namelijk 45 urige werk
week met een minimumloon buiten de cam
pagne van f 23 en in de campagne van
f 24.50.
Paaschgeschenken van den ex-keizer.
Als Paaschgesrhenk hebben alle te Ame-
rongen gestationeerde wachten voor de vei
ligheid van don ex-keizer een foto van hem
zelf in lijst ontvangen, waarop eigenhan
dig door hem vermeld is: „Voor trouwe
wachten. Paschen 1919".
Rookertjes. In een der Maden vindetf
wij een aanbieding vermeld van ..surro
gaat-sigaren". Vermoedelijk zijn dat rol
letjes bladen van allerlei geboomte Maar
zoo heel slecht kunnen ze tcch niet wezen.
Want de anhhieder verzekert, dat er geeü
stelen in zitten en ook geen zand. Nu,
dan kunnen ze er wel mee door!
Humor in zware tijden. De eigenaar
van een installatie-inrichting in de Osten-
flestraat, Noord Berlijn, had dezer dagen
een nachtelijk bezoek van inbrekers gehad,
vertelt de „Vorwarts". Van af dien nachü
hangt voor de ramen de volgende mede-
deeling:
„Aan heeren inbrekers:
Beleefd verzoek ik bij een volgend bezoek
de vensterruiten te ontzien.
De dëhr is maar eens gesloten'en gemak
kelijk te openen. Ik verzoek slëphts de ja-
loeziën op te tillen. De rest van mijn koop
waar heb ik in mijn woning en wordt tegen'
betaling geleverd. Op telefonische oanvra-
ge lever Ik de rest der goederen 'franco'
thuis. Ter Voorkoming van onnoodig ge
rucht verzoek ik de ruiten te sparen.
Uiteengesprongen, In de waschinrich
ting van het Ned. Herv. Diaconesesnhule
te Arnhem is gistermiddag een centrifuge
uiteengesprongen. De wed. Nijbuis, die
daar werkzaam was, werd gedood.
weldaad zal ik u nooit doen lijden, wees
maar gerust!
Welk vreemdsoortig vertrouwen hoè-
zemt ge mij in!... Ileel inijn leven beefde
ik bij de gedachte dat het huidige uur
slaan kon, en zie, nu lijd ik'niet meer, ik
ben kalm en .bijna gelukkig!... Mijn zoon
heeft gelijk, lieer graaf, gij kunt enkel goed
doenIk, ik zal u geen kwaad berok
kenen...... Ondervraag mij, ik zal u ant
woorden
Jacques had nauwelijks de kracht tot
spreken.
Is Henrietta waarlijk uwe dochter?
stotterde hij.
Neen, zeide zij eenvoudig, zij is 't niet.
Mijnheer de Rhodes wankelde, en drukte
zijn beide handen tegen zijn hart..
In het groote vertrek had men een speld
kunnen hooren vallen. Eindelijk kon de
graal' weer eenige woorden uitbrengen.
Die gelijkenis!....?, 't was anders niet
mogelijk!Maar welk samentreffehl
Hoe is dat kunnen gebeuren?
Wees kalm, ik ga u alles zeggen, en
/iet ons heiden ontsluieren wij wellicht de
waarheid.
Dan, eenvoudig, zonder iets te overdrij
ven, of te verzwijgen, zonder nog te lijden,
zoodanig trok het groote, edelmoedige hart
van Jacques de Rhodes, het groote- en edel
moedige schepsel aan, dat Laure Vallauris
heette, verhaalde zij hem de geschiedenis
van Souriquette, van af de reeds ver ver
wijderde dagen toen zij het kwijnende
dochtertje van haar gezelschap kwam
houden, tot de laatste tijden. Zij vergat
niets, noch de tusschejikomst van den on
bekende, die niemand anders kon zijn dan
Fabien d'Argelles, noch de vijftig duizend
francs welke hij Vallauris ter hand gesteld
had, noch de akte van vennootschap opge
maakt vóór het huwelijk van Maurice, ten
einde Henriette het deel van 't vermogen
te waarborgen dat haar toekwam.
En naarmate Laure met haar verhaal
vorderde dat onze lezers kennen wor
telde de overtuiging dieper en dieper in het
hart vpn Jacques. De bruine vrouw, de
brandstichtster, was Diane. De doodzieke
onbekende, die Henriette het miniatuur-
portret geschonken had én Vallauris vijftig
duizend francs, was Fabien
Dit alles was mijnheer de Rhodes duide
lijk, zonder dat in horn eenige twijfel
"overbleef.
Hebt gij nog den brief van-dien onbe
kende, vroeg hij.
Die welke hij met potlood geschreven
heeft in de straat der Koningsfontein?
Ja.
Ik bezit nog altijd dien brief.
Kunt ge mij het geschrift toonen?
Ongetwijfeld; maar ik heb hem veilig
weggesloten, met andere papiererv in mijn
kamer op Argelies.
Gij zult hem medebrengen, de eerste
maal dat gij naar hier komt. En gij zegt
dat uw oude buurman, Marcel Barrère,
heden de markiezin d'Argelles herkend
heeft?
Zopdra hij haar zag, herkende hij in
haar de brandstichtster uit de straat deC
Koningsfontein. Ofschoon ik veel vertrou
wen stel in mijnheer Barrère, twijfelde ik
nog aan hetgeen hij me zegde... Denk toch'
eens aan zulke misdaad, is het wel moge
lijk?
Mevr: d'Argelles is een monster.
Maar dezen avond heeft Henriette, ln
den schijn van 't vreugdevuur, haar terug
gezien zooals zij haar destijds bemerkt
had, en dit visioen was zoo duidelijk cn
ijzingwekkend dat mijn Souriquette er van
in bezwijming gevallen is
Gij kunt zeggen onze Souriquette,
want zij is zoowel de mijne als de uwe,
daar ben ik nu zeker van. En nochtans, al
ben ik er inwendig zeker van, moet ik, al
vorens iets te beslissen of te ondernemen
ten opzichte der andere zij die haren
naam en maatschappelijken stand gestolen
heeft de bewijzen opsporen van Diane'a
grootste misdaad
Dit zal niet gemakkelijk gaan, da^i!
mevr. d'Argelles wel zal gezorgd hebb$nS
