UITENLAND.
BINNENLAND.
verschijnt eiken dag, uitgez. Zon- en Feestd.
'\_retfientsDrijs bedraagt, bij vooruitbetaling,
jfiden IS ctl p. week, fl.70 p. kwartaal; bij
it n i4 ct. p. week, f 1.85 p. kwartaal.Franco
et !efo i5 p. kwartaal. Het Geïllustreerd Zondags-
voor dé Abonnd's verkrijgbaar tegen betaling
t n kwartaal, bij vooruitbetaling. Afzonderlijke
ct., met Geïllustreerd Zondagsblad S cent.
iet tegen den godsdienst!
al zoovele malen weerlegd, dat het
reerlegging meer vraagt en toch
jen nog herhaaldelijk beweren, dat
,cialisme niet in strijd is met den
fcnst. 3
bewering, die te weerspreken is door
[eenzetting der soc.-democr. th.eo-
)aar wier valschheid in nog heller
komt te staan door de soc.-democr.
It ij k.
practijk zijn alle socialistische lei-
alle socialistische bladen bestrij-
j den Godsdienst en in het bij
van onze heilige Roomsche Moeder-
Ai
Se Jaargang. WOENSDAG 21 AUGUSTUS 1918. No. 2696
Bureau: STEEN SCHUUR 15 - LEIDEN. Intcrc. Telefoon 935. - Postbus 6.
De Advertentieprijs bedraagt van 15 regels f0.75
elke ïegel meer 15 ct. Ingezonden medodeeliugen vnn
3regels 11.50, elke regel meer 30 ct., met gratia
bewijsnummer. Bij contract aanzienlijke korting.
Groote letters naar plaatsruimte.
Kleine Advertentiën, waarin betrekkingen worder
aangeboden of gevraagd, huur en verhuur, koop en
vei koop 40 ct. p. 30 woorden. Ieder woord meerlcW
vormt b.v. ,,Het Volk" in hare ko-
haast dag-in dag-uit een beschim-
i de Katholieke Kerk en van hare
en van allen, die den naam Ka-
dragen, en met eere dragen,
en roode lap op een stier, zoo werkt
door een Katholiek begaan, of
sstand, bespeurd in de Katholieke
schap, die toch ook bestaat uit men
net hun menschelijke fouten, op de
van het genoemde socialistische
't Schijnt dien menschen een wel
zijn, te schelden op alles wat
Bk is!
medelijden moeten wij hebben met
wier oordeel op zulk een wijze
leïnvloed en ten slotte gevormd,
onzen kant moet daartegenover
gehanteerd het offensief-defensieve
Ier Katholieke pers. Zoo zullen wij
versterken een Katholieke overtui-
sterk genoeg, .oon ze te kunnen uit-
onder hen, die worden misleid en
Ik dwaalspoor gevoerd,
reter n|et tegen den godsdienst" der so-
erd8|che leiders is een
e daarvan diep doordrongen zijn
le overtuiging ronddragen, dat het
neis inderdaad tegen den
ist, tegen wat ons is het heiligste
lierbaarste, dan zal ook zijn onze
eg e n het socialisme: p r i n c i-
men- 0 e
1 ge-
fcHEOPMARSCH TEGEN NOYON.
(ülTSCHE LINIES BEDREIGD.
[TOCHT DER DUITSCHERS NAAR
HEMIN DES DAMES? ENGEL-
^ORDERING BIJ ARMANTIERES.
I VREDE MOGELIJK GEACHT,
DEN OORLOG AAN DE AL-
IfHERS. BURIAN OVER DE KEI-
jjEENKOMST,
OVERZICHT.
succes wordt aan het W e s-
front, tusschen Aisne en Oise,
sche opmarsch voortgezet. Reuter
nieuwe aanval, over -een front
mijlen ondernomen, waarbij een
an 2 mijlen bereikt en het dorp
bezet is.
ïaar het Noorden zijn Nampcel en
lurt, iets Zuidelijker is Nouvron-
eeds in handen der Franschen, die
deze streek, tusschen Soissons
pont, 5 K.M. over de oude loóp-
cijn vooruitgedrongen. Ook ten
itoye hebben zij zich door de bezet-
Fresnov en Goyencourt over die
pgraaf-linie heen gewerkt,
sitie' van Lassigny, een der sleu-
ile Somme-linie, wordt nu beden-
et bericht van de bezetting schijnt
nblik te kunnen worden verwacht,
fan deze stad maakt het vasthou-
Roye vrijwel onmogelijk en daar-
ot de geheel e Duitsche linie tus-
Somme en de Avre ernstig in ge-
►k Noyon zullen de Duitschers dan
loeten prijsgeven.
tsche terugtocht naar de Aisne zal
het oog op het dreigende gevaar
a'iding, niet langer uit te stellen
zijn en het is mogelijk, indien Foch bij
Noyon in de richting van Coucy-le-Chateau
ver genoeg weet vooruit te dringen, dat Lu-
dendorff «zijn strijdkrachten zelfs zal moe
ten terugnemen naar den Chemin des Da
mes.
Aan het front van Armentières hebben
de Engelsche troepen een verrassend suc
ces behaald, waar zij over een breedte van
10,000 yards zijn vooruitgerukt en Merville
hebben genomen.
Gelukkig begint het in Duitschland door
te dringen, zelfs tot dr. Hans Delbrück:
,,dat geen vrede mogelijk is, wanneer niet
vooraf oorlog is verklaard -aan de Alduit-
schers. Men kan niet van de Engélschen
verlangen, dat zij gelooven aan de eerlijk
heid van onzen vredeswensch, en tevens
de Alduitschers de hoop laten, dat men
hun heimelijke vriend en bondgenoot is."
Dit is een waar en een verstandig woord,
dat de bestuurders in Duitschland wel zul
len doen, zich steeds voor oogen te hou
den. Alduitsche plannen voor verovering
van de halve wereld gaan niet samen met
vredelievendheid.
Von Hertling kan nog zoo "Vredelievend
eijn in den Rijksdag, wanneer, niet open
lijk den band tusschen de regeering en de
Pangermanen worde doorgesneden, blijft
zfjn woord dat van een roepende in de
woestijn. Wanneer de Rijksdag bijeenkomt
en opnieuw de wensch naar het einde van
den bloedigen en waanzinnigen strijd
wordt uitgesproken, kan Von Hertling er
toe bijdragen om het einde te bespoedigen,
wanneer hij zich duidelijk verklaart voor
de Rijksdagresolutie en tevens verklaart,
dat geen der Alduitsche wenschen of ver
langens deel uitmaken van de plannen der
Duitsche regeering.
Slechts een ruiterlijke en eerlijke verkla
ring kan bijdragen om eindelijk de lucht te
zuiveren. En dat is hoog noodig!
België.
De Antwerpsche diamantindustrie.
Het „Syndikaal Mededeelingsblad", or
gaan van den Antwerpschen Diamantbe-
werkersbond en van de Federatie van Vak
bonden, verhaalt eenige bizonderheden over
de wijze, waarop in Engeland alles gedaan
wordt om de Antwerpsche diamantindus
trie daarheen te verplaatsen.
De uitverkoren plaats waar die indus
trie ingeburgerd wordt, is Brighton, een
zeebadplaats aan de zuidkust van Enge
land, welke plaats in zeer kort tijdsverloop
van een onoogijk visschersdorp tot een stad
van ongeveer 125,000 inwoners is uitge
groeid en in rechtstreeksche verbinding
staat met Londen. In de daar ingerichte
yakschool werkten einde Mei ongeveer tien
zoogenaamde leermeesters. Men is te Brigh
ton bezig een fabriek te bouwen, welke
minstens tweemaal zoo groot is als de
Volksdiamantslijperij in de Van Immerseel-
straat te Antwerpen en dus ongeveer 1200
molens bevatten kan. Dati wil zeggen, dat
er plaats is voor ongeveer tweeduizend
diamantbewerkers. Aan doze fabriek is
met de grootst mogelijke spoed gewerkt.
Zeifis des Zondagg stond het weric voor de
voltooiing niet stil. Wel een bewijs dat al
les gedaan is om de Antwerpsche industrie
daar ten spoedigste heen te verplaatsen en
deze industrie daar vasten voet te verschaf
fen.
Duitschland.
Helfferioh.
De „Lokal Anzeiger" deelt mede dat
Helfferich, die onlangs tot Duitsch ge«zant
in Rusland is benoemd en dezer dagen van
Moskou naar Berlijn was overgekomen,
niet meer naar Rusland zal terugkeeren,
althans zoolang het gezantschap in Ples-
kau (Pakof) zetelt.
De „Vorwarts" zegt dat het uitstapje
van dezen man in het diplomatenleven een
vborloopig einde heeft genomen. Helffe
rich heeft evenveel beroepen uitgeoefend
als een Californisch gouddelver of con
bioscoopeigenaar. Hij was hoogleeraar, di
recteur der Anatolische spoorwegmaat
schappij, directeur der Duitsche Bank,
staatssecretaris van financiën, staatssecre
taris van binnenlandsche zaken, vice-kan-
selier en gezant.
Dr. Solf contra Balfouri
Dr. Solf, de staatssecretaris van kolo
niën, heeft in een rede nog eens uiteenge
zet, dat de waarborging van Duitschlands
koloniale toekomst niet alleen het doel van
de Duitsche regeering, maar van het ge-
heele Duitsche volk i£.
De handhaving vdn het koloniaal bezit
is een levenskwestie voor Duitschland als
groote mogendheid en daarom van niet
minder nationaal gewicht dan eenig an
der oorlogsdoel.
Solf bestreed daarbij de Lagerhuisrede
van Balfour, den Engelschen minister van
buitenlandsche zaken, die beweerd heeft,
dat het intellectueele Duitschland door de
leer van het geweld wordt beheerscht.
Oostenrijk-Hongarije.
De vretfesmogelijkheid.
Naar uit betrouwbare bron wordt mee
gedeeld, heeft bij de onderhandelingen in
het groote hoofdkwartier ook de vredes-
vraag en de mogelijkheid van vrede een
•groote rol gespeeld. Daar de Middenrijken
steeds te kennen hebben gegeven, dat zij
geen middel onbeproefd 'willen laten, dat
tot den vrede zou kunnën voeren. Daar
echter aan den anderen kant deze
oorlog verder gevoerd moet worden zoo
lang bij de vijanden de wil tot vernietiging
bestaat, kan men aannemen, dat de ge
sprekken volgens dezén grondslag gevoerd
zijn en dat geen enkel middel van welken
aard ook, dat er toe brengen kan, een eer
lijken en rechtvaardigen vrede te sluiten,
onbeproefd is gelaten, doch dat men de
pogingen als tijdelijk opgegeven zal moe
ten beschouwen.
- De bijeenkomst der Keizer9.
De ,,Neue Freie Presse" geeft een inter
view van Burian inzake het resultaat van
de besprekingen in het Hoofdkwartier. Bu-
rian verklaart eich in elk opzicht tevreden
met het bereikte, tout court! Intusschen
heeft de samenkomst der keizers van Oos
tenrijk en Duitschland, elk met hun poli
tieke leiders, in het Duitsche hoofdkwar
tier tot volkomen overeenstemming tus
schen beidé partijen geleid.
Veel positiefs vernemen wij echter nog
niet over de resultaten dezer keizersbijeen-
komst. Dat is het dwaze in de verhouding
tusschen de volkeren onderling.
Frankrijk.
Een derde maarschalk?
De „Humanité" zegt, dat er geruchten
gaan over een derde maarschalkbenoe
ming.
Caillaux.
De Temps" bevat de mededeeling, dat
de Fransche regeering definitief het plan
om Caillaux wegens hoogverraad in staat
van beschuldiging te stellen heeft opgege
ven. Zij zal binnenkort een staatsgerecht
bijeenroepen en voor deze rechtbank zal
Caillaux zich hebben te verantwoorden
wegens het feit, dat hij de veiligheid van
den staat in gevaar heeft gebracht door
zijn pogingen om het verbohd van Frank
rijk met Engeland en Italië te verzwakken.
Engeland.
In/ het H. Land.
Niet enkel het Zionisme, ook het Angli-
canisme is te vreezen, zoo de Engelschen
Jeruzalem bezet houden. Reeds sparen de
Anglicanen kosten noch moeite, om de ka
tholieke missies in het H. Land te verdrin
gen.
Reeds enkele maanden geleden had de
Anglicaansche bisschop van Londen meer
dan drie millioen pond sterling verzameld
voor dit doel. Ook tracht hij een toehade-
ring te bewerkstelligen tot het orthodoxe
episcopaat te Jeruzalem.
Rusland.
Waar i9 do Tsaar begraven?
De ,,Krasnaja Gaseta" van Moskou
weet te vertellen, dat men de plaats, waar
de vermoorde tsaar van Rusland is begra
ven, strikt geheim wil houden, ter vermij
ding van bedevaarten daarheen, daar men
bevreesd is, dat de reactie in Rusland deze
plaats als een nieuw heilig oord zal gaan
beschouwen, ten einde daaruit politieke
munt te slaan.
Volgens andere mededeelingen zouden
de Tsjecho-Slowaken er in geslaagd cijn
het lijk van den tsaar te vinden, en het
daarop wederom met veel pracht en praal
ter aarde hebben besteld. Het schijnt ech
ter, dat dit een loos gerucht is en dat de
plaats, waar wijlen Nicolaas II is begra
ven, geheim is gebleven.
De gevechten te Petrogradi
De correspondent van de ,,Vossische Zei-
tung" te Stockholm schrijft over de straat
gevechten te Petrograd: Nadat de stad ge
durende twee dagen zonder brood gebleven
was, zijn ernstige onlusten begonnen.
Groote stoeten arbeiders trokken uit de ar
beiderswijken naar het centrum, onder het
geroep van „Weg met de Duitschers!
Weg met het Kremlin". Op weg tusschen
het Alexander Nefskiklooster en het Smol-
ny-instituut ontbrandde een formeel straat
gevecht tusschen de betoogers en de Letti-
sche garde. Van weerskanten vielen hon
derden dooden. Vrijdagavond was Petro
grad nog vast in handen der bolsjewiki.
Toen werd hot standrecht geproclameerd.
Vei'scheiden bladen, behalve de officieele
'„Sjevelnja Kammoni", werden onderdrukt.
Karakteristiek voor het tegenwoordige
Petrograd is het, dat de eigenlijke middel
klasse en ook een groot deel van de oude
arbeidersklasse de politiek moet zijn en
openlijk in trams, café'9 enz. den wensch
uitspreken, dat Duitsche hulp zal worden
ingeroepen.
De toestand.
De bladen melden dat van de 15,000 offi
cieren die bij de registratie gevangen zijn
genomen, een derde als militaire instruc
teurs dienst zullen moeten doen, terwijl de
overigen voor dwangarbeid in het achter
land zullen worden gebruikt.
Wegens het choiera-gevaar is het ver
keer met Jekaterinenburg stopgezet.
Polen.
De vorming van het koninkrijk.
Naar de „Neue Freie Presse" verneemt,
houdt men de stichting van een koninkrijk
Polen met aartshertog Stefaan aan het
hoofd, door verdrag verbonden aan do
Cenlralen, voor de beste oplossing van het
Poolsche vraagstuk.
Volgens berichten uit Weenen is een de
finitieve beslissing nog niet genomen.
Roemenië.
Verduistering van vier millioen.
Een W. B. uit Boecharest maakt mel
ding van de ontdekking van een verduiste
ring te Galatz van vier millioen, onder de
regeering van Bratianu en Jonescu door
de hoofdambtenaren van stad en district
gepleegd.
Bulgarije.
De Tsaar ernstig riek?
Het blad „Liberal" verneemt dat de
Tsaar van Bulgarije in Frankfort op ster
ven ligt.
De geruchten over Tsaar Ferdinand hou
den niet op, al worden zij telkens weer van
fiulgvaar^che Mjde Tegengesproken. Voll-
gens de Duitsche bladen was de tsaar met
zijn familie voor een lang oponthoud in
Bad Nauheim aangekomen voor herstel
van gezondheid.
Vereenigde Staten.
Kerensky te New-York.
Naar verluidt is Kerensky in cognito te'
gemaakt met een schip, dat tegelijkertijd
als de „Justicia" (exr„Statendam") aan de
Iersche kust door een duikboot werd aan
gevallen, doch er in slaagde aan den vij
and te ontkomen.
New-York aangekomen. Hij heeft de rcid
Nederland en de Oorlog.
Het antwoord van minister
Posthuma aan den burge
meester van Rotterdam.
Aan het uitvoerig antwoord van minis-
ter Posthuma aan burgemeester Zimmer
man ontleenen we nog het volgende:
Wat de aardappelen 'betreft, merkt da
Minister dan allereerst op, dat van vroege
aardappelen in normale jaren 10,000 ai
12,000 waggons geoogst worden, waarvan
5000 a 6000 waggons plegen uitgevoerd te
worden. De cultuur ervan is in hoofdzaak
beperkt tot 3 gebieden: Noord-Holland, het
Westland en Friesland. Op de Zuid-Hol-
landsche Eilanden, die in normale jaren
Rotterdam van aardappelen voorzien, wor
den de eigenlijke vroege soorten slechts in
geringe hoeveelheden geteeld; de soorten,
die in normale jaren van daar omstreeks
half Juli aan de markt worden gebracht,
zijn „vervroegde eigenheimers" en behoo-
ren dus feitelijk ook tot de late soorten.
Met cijfers betoogt de Minister, dat het
onmogelijk is geweest, dit jaar de uit Ne-
derlandsch oogpunt goede soorten aardap
pelen op groote schaal uit te voeren; de
plaatsgevonden uitvoer toch is zeer aan
zienlijk kleiner dan het verbruik hier te
lande, niet alleen, doch de uitvoer is in
verhouding tot de productie en tot den uit
voer in andere jaren zeer gering geweest.
Uit die cijfers blijkt, dat de aflevering van
vroege aardappelen in 1918 zooveel langer
heeft geduurd dan 1917,-v.zulks in verband
met het systeem om zoo laat mogelijk de
vervroegde eigenheimers te rooien; zoo
werden in begin Augustus 1917 in hoofd
zaak reeds late soorten gegeten" terwijl op
het overeenkomstige tijdstip van 1918 de
aflevering van vroege soorten, waaronder
vervroegde eigenheimers, in vollen gang
Ten 6lotte merkt de Minister ter zake
van de vetvoorciening nog op, dat een or
ganisatie in voorbereiding is, die ten doel
heeft de inzameling van beukennootjes
zooveel mogelijk te bevorderen.
De Minister wijdt nog aandacht aan do
vraag, of de inperking van het gebruik van
volle melk noodzakelijk moet leiden tot hefc
béschilThaar zijn van minder voedsel. Naar
zijne meening kan deze vraag ontkennend-
beantwoord worden. Weliswaar wordt het
vetverbruik geremd, doch daartegenover
staat, dat een grootere hoeveelheid eiwit
verkregcri kan worden.
Op de vraag van den burgemeester of de
suiker niet beter besteed had kunnen wor
den voor directe voeding dan thans in ge
condenseerde (tapte) melk te verwerken,
antwoordt de Minister ontkennend. Indien
het gecondenseerde product hier te lande
niet noodig mocht zijn, zou een eeer waar
devol ruilartikel blijken ter verkrijging uit
het buitenland van ten onzent zeer noodige
goederen. Evenmin is er verspilling van
-suiker door deze in jams te verwerken.
Nu het vet schaarsch is, is het noodig een
product in groote hoeveelheid beschikbaar
te hebben, hetwelk althans eenigermatc het
vet kan vervangen.
De Minister vertrouwt, dat ook de bur
gemeester zal toegeven, dat als zoodanig
allereerst jams in aanmerking komen. In
dit verband is het ook niet ondienstig er
op te wijzen, dat de jamfabricage thans
uitsluitend voor het binnenland geschiedt,
en dat van den suikeroogst 1917 in het ge
heel geen uitvoer plaats gehad heeft, noch
in natura, noch in den- vorm van suiker
houdende goederen.
Voor zooveel nogdig teekent do Minister
hier nog bij aan, dat het totale suikerver-
feuilleton.
de kinderen
den rentmeester.
EN
iranl
'IÉN
ging.
Js ziet hij een paar reizigers haas-
ijken voor een grooten hond, die
woesten blik en eijn dolle vaart
aat was om iemand schrik aan te
iturce herkende zijn ouden vijand;
hij er aan kon denken zich te
sn. vloog het dier hem naar de
greep hem zoo stevig vast en ont-
zooveel bracht dat Tiburce neer-
Er volgde een strijd op leven en
verbazing en schrik der vele om-
die geen van allen tusschenbeide
Komen.
Ütie-agent, die aan de deur de
e'd, kwam toeschieten en verbrij-
dier den kop met zijn sabel.
'1de Tiburce te hulp komen; maar
Je ongelukkige was niet meer.
oinissaris van politie werd onmid-
'n het gebeurde in kennis gesteld
Jeen op de plaats cjcs onheils. Hij
hi do zakken van den ongelukkige,
en papier, geen visitekaartje kon
j21?.n' me^ wien hij te doen had.
'd hij bij hem een portefeuille met
"JiUioen aan bankbiljetten,
de Morg-ue!" beval de commissa-
k'en. k°mt vandaag of morgen
e het lijk opeischen."
geling, in het bezit van zulk een
zonder bagage, zonder gezel-
?orzien van een kaartje voor den
trein naar Brussel, die jongeling had voor
den commissaris veel geheimzinnigs.
Toen Remy den volgenden morgen op
stond, las hij de gebeurtenis en het signa
lement van Tiburce im de courant.
„Agab!" riep hij, „A-gab, waar is Plu
to?
„Ik weet het niet, meester, hij is wegge-
loopen."
Remy Posquères begreep nu aanstonds
wat er gebeurd was. Hij begaf zich naar
de Morgue, het doodenhuis, en vond daar
inderdaad het lijk van Tiburce Danglès en
naast hem lag de hond, Pluto.
Remy begaf zich naar het.huis van Jean
Danglès, om hem de treurige lijding mee
te deelen.
„Dood!; mijn zoon dood!" jammerde de
grijsaard.
Posquères .geleidde vader en dochter
naar het sterfhuis. Daar wachtte reeds de
commissaris van politie, die den ouden
rentmeester de portefeuille met bankbiljet
ten overhandigde en zich verwijderde na
den grijsaard eenige woorden van troost te
hebben toegesproken.
„Gauw", zei de ongelukkige vader,
„gauw, Lea, papier en een pen. Ik heb den
moed niet het lijk van uw beklagenswaar-
digen broeder te aanschouwen, voor en al
eer ik ten minste een gedeelte zijner schuld
heb betaald. Wat nog te hei'stellen is, moet
hersteld worden."
Hij deed het gestolen kapitaal in een
groote enveloppe en legde er een reepje
papier bij, waarop hij, met meer vastheid
dan men in deze oogenblikken van .hem
mocht verwachten, deze woorden schreef:
A-an mijnheer de graaf Hector Tancrede de
Möntgrand. „Teruggave".
Vervolgens nam hij een bedrag van hon
derdduizend gulden en sloot dit in een en
veloppe waarop een adres: Aan de familie
Refus.
De rest reikte hij in de portefeuille aan
Posquères over.
,B,egrijpt ge mij, mijnheer Posquères?"
„Ja wel, mijnheer", antwoordde de
schilder.
„En nu", zei Jean Danglès, terwijl hij
op den arm van Lea leunde, „nu ik gedaan
heb wat mogelijk is, wil ik mijn zoon zien."
Een priester was intusschen gekomen
en lag met Segaudi en Véronique voor het
doodbed neergeknield. Lea en Jean Dang
lès vereenigden zich in hun gebed en de
priester bad overluid: De profundis
Toen Jean Danglès den volgenden mor
gen van de begrafenis terugkeerde, riep hij
snikkend uit: „Nu heb ik niemand meer
dan u, Leal"
Lea sloot den grijsaard in haar armen
en antwoordde onder een vloed van tra
nen: „Ik zal u nooit meer verlaten, nooit!"
HOOFDSTUK XIII.
De morgen van een nieuwen dag.
De oude graaf eat in zijn kabinet een
dagblad te lezen, toen Matthias den notaris
van Nanteuil kwam aandienen.
De Möntgrand beefde bij het hooren van
dien naam. Het was geen wonder dat op
eens een reeks treurige herinneringen» bij
hem bovenkwamen. Hoe dikwijls zat hij
uren te peinzen over het verleden en de toe
komst. Hij voor zich stelde de eischen des
levens niet hoog. De gravin berustte met
de onderwerping van een christenhart.
Paula zonderde zich van de wereld af,
maar Tancrede?De Möntgrand had op
gemerkt dat er in den laatsten tijd iets in
het hart van den jongeling omging dat hij
vergeefs trachtte te verbergen.
„Laat den notaris binnenkomen", ant
woordde de graaf.
Een oogenblik later stond de zoon van
Antoine Refus tegenover den edelman.
„Mijnheer de graaf", zei de notaris na
een eerbiedigen groet, „vergun mij bij
voorbaat een beroep te doen op uwe wel
willendheid. Het voorstel, dat ik'onder uw
aandacht wenschte te brengen, kan u on
tijdig voorkomen. Het kasteel Les Abymes
is te koop."
„Nu reeds?" vroeg de graaf met ver
wondering.
„Een gril heeft er den heer Grimeert
toe gebracht het te koopen en een nieuwe
gril om het weer van de hand te doen. Hij
beeldt zich in dat de onjstreken van Bon
dons niet voordeelig op zijne gezondheid
werken en heeft mij daarom gemachtigd
het landgoed tie verkoopen tot eiken prijs."
„Het spijt mij, mijnheer de notaris, maar
ik kan er niet aan denken,"
„Mijnheer Grimbert vraagt geen contant
geld."
„En het is mijne gewoonte niet op cre-
diet te koopen."
Matthias kwam den abbé Janvier aan
dienen.
De graaf knikte toestemmend en op het
oogenblik dat de priester binnentrad stond
de notaris op om te vertrekken.
„Ik hoop, mijnheer de graaf, dat u over
mijn voorstel nog eens wilt ^adenken, en
dat het mij vergund zij op den voorslag
terug te komen.
„Onmogelijk, mijnheer de notaris", zei
de Möntgrand, terwijl hij den priester een
zetel aanbood; „want morgen ben ik even
arm als vandaag."
„Dat is boud gesproken, mijnheer dei
graaf", zei de priester, „en ik geloof ze
ker, dat ge u vergist!"
„Wat bedoelt u daarmede, eerwaarde?"'
„Vergun mij den notaris te verzoeken
hier te blijven. De wegen der Voorzienig
heid zijn wonderbaar, mijnheer de graaf.
Nog weinige oogenblikken en ge zult de toe
komst met een helderen blik, met vreugde
tegemoet zien. Het is nu drie jaren geleden,
dat op den weg tusschen Nanteuil en Bon
dons een vreeselijke moord werd gepleegd.
Met dit misdrijf ging uw kapitaal verloren,
en het mocht de justitie niet gelukken den
dader met zijn buit op te sporèn. De schul
dige is ter ziele, mijnheer de graaf."
„Is hij dood?" vroegen de graaf en de
notaris, die beiden met evenveel belang
stelling hadden geluisterd, tegelijkertijd.
„Hij is overleden", herhaalde de pries
ter, „en ik ben belast met het overbrengen
van een som geld aan den rechtmatigpn
eigenaar." De priester reikte den gr?J&$
het pakket over.
„Ziehier uw kapitaal met den interest
óver drie jaren!"
De graaf maakte met bevende hand het
papier los, en werkelijk, hij kon zijn oögeu
niet gelooven de sörh was volledig.
(Slot volgt.)
