ji UiJsElis Cenrar.
Tweede Blad.
Saterdag 22 Juni 1918
Huuropdrïjvingera.
Nederland en de Oorlog.
üe rampzalige oorlog heelt diep in
grepen, Ö°L 111 het sociale en eoono-
^che leven. En 't is nöodig geworden,
it dé ftegeering voortdurend krach Lig
greep, om te voorkomen dat het maai-
•happel'jke geibouw niet tot een ruïne
leeiiatortta
Sterk op. den voorgrond trad in deze
jggn de zucht naar winst. En men
intzag zich niet, daarbij gebruik te ma-
zelfs van allerlei oneerlijke midcie-
ia, len. koste van den evenmensch, ten
iideele van de maatschappij. Woeker-
insten» keltliinghandel, enz. zijn zóóvele
amen, die bij alle ordelievende burgers*
eu onaangenamen indruk en tegenzin
rekken. Evenals in den handel van alle
wgeiijke artikelen de prijzen enorm
prdea opgedreven zoo is men ook
jannen met het opdrijven van de
uurprijzen dor huizen*. En wilde de
uurdrr die verhooging niet betalen,
jan werd eenvoudig de huur opgezegd.
b dat beteekende zooveel als: „betaal
de verhoogde huur niet. dan sta m
psftqat!'
Degen dit ernstige kwaad, dat sterk
Xize volkshuisvesting bedreigde, is on-
0Regeering gelukkig met kracht opge-
•eden, door het tot stand brengen van
vej9 noodwetten, .namjeiijk de Huur-
immissTe- en de Huuropzeggingswefc.
De Regiering geeft in haar Memorie
fan Toelichting duidelijk aan, welke re-
fenen haar daartoe hebben bewogen:
Gebruik makenide van een veel- voorko-
icfid gebrek aan geschikte woningen,
ihijnen meierdere eigenaars den gewo
ld huurprijs meer te hebben verhoogd
ia ondier normale omstandigheden van
aag en aanbod mogelijk zou zijn. On-
krf Jdeze onisiiand-ighedfen ontstaat er
ie soort van monopoli oprij ze n, die bij
öoochge winsten aan de eigenaren,
ter zware I-asten opleggen aan de toch
ids minder draagkrachtige bevolking
een zlöer ongunsligen invloed drei-
!ii uit te oefenen op den standaard der
tijhuis vesting, naar welker verhef-
n?in de laatste jaren zoo zeer is ge-
refd;'
We zullen diit door een voorbeeld dui-
iijk maken. Stel u voor: een werkman
loft een, woning gehuurd voor i 2.b0
er week. Doordal alie levensmiddelen
wem duur zijn gewonden^ioe.L hij tpch
buitengewoon zuinig leven, om van
jn nu zoo karig weekloon rond te ko
en, ja, dikwerf zal zijn zuinige huis-
ouw geen kans zien om geheel vrij te
ijven van schulden. Daar komt op een
aandagmoTgen de huisbaas en kon
ft aan, dat men; voortaan 3 e-ulden
iiir moet betalen. Ja, nu weet de man
rkelijk niet mieer, hoe hij van. zijn
Iddoon moet leven. Als hij opwerptT
e verhooging van huur kan ik nu niet
talen, dan wordt hem eenvoudig ge-
taroord: zoek dan maar- een ander
cidkoope-r huis. Dit is natuurlijk~in
zèn tijd meestal niet te krijgen... Dus.
buurverhooging betalen ól de "straat
i! Ieder ziet, welk een harde en o-nbil-
k beliandieliing d'i'fc is. En toch, de
urder stond totaal machteloos en was
b'rgeleverd, kunnen we. wed zeggen,
iaden willekeur van den huiseigenaar.
Daaraan nu heeft de Regeering een
nde willen maken door bovengenoem-
iwetten. Aan de huurders is een mid-
61 aangewezen', waardoor zij zich maar
el iedere willekeurige huuropdrijving-
hoeven te laten wieilgevallem Dat mid-
lisde zoogenaamde huurcommisie.
Laten we hier echter aanstonds aan
«voegen. dat deze wet van nul en
ener waarde is voor die gemeenten,
aar burgemeester en wethouders niet
t de instelling of aanwijzing van een
urcommissie overgaan. In die ge-
HiDu kunnen de huiseigenaren of
huurders nog altijd vrij en frank de
^opdrijven, zoo hoog als ze wil Len,
Wij zuljen in een volgend artikel kort
eenz-etten de beteekenis van een
urcommissie in een gemeente, en
al de gevolgen zijn. indien burgeraees-
en wethoudiers weigeren om bot de
FEUILLETON.
DE KINDEREN
AN DEN RENTMEESTER.
Hij maakte in zijn eenzaamheid wellicht
'nnen voor de nieuwe meubileering van
°buis, hij dacht misschien over de toe-
■ri zijner kinderen en lachte om den
St zijner bezorgde gade.
liimen een kwartier zou hij aanschellen
®u<te oude Matthias hem het hek omt-
"ten.
Len Refus zich in de nabijheid van het
bevond, hield voor het kasteel een
1 rijtuigje ■stil. Een jong mensch werd
M den ouden bediende binnengelaten,
aoodra deze den onverwachten gast
^Wde, riep bij uit:
iiHé, izijt gij het, mijnheer Posquères.
'het ia goed dat ge het kasteel nog] eens
bezoeken; iwant over acht dagen zul-
1 wij het voorgoed verlaten."
fcDan heeft mijn voorgevoel mij niet be-
S® zei Remy Posquères. „Het zal
Jr toetste maal wezen dat ik dezen
isoosden grond betreed. Geloof mij,
laj>. te midden van de schoonste
■wdken, di'e ik bezocht heib, dacht ik
In^teihng van een, buurconanigsie ave#
te- gaan. 'We kunnen cfct tegelijk door
een markant voorbeeld toelichten.
J. P. VERHAAR, Pr.
Groot-Seminarie Warmond.
Laten van Graan.
Hot Bureau voor ii.oocu, ;.ul-
ke die vci.Jselvooim'eluV:
Au in nog ste: k mi vorig-
jaar van lauuuuuw c.-. _a\n aange-
drongeii op het laten mu ten bepaald
gedeelte \an eten ïoggc- en tai wu-oogot
voor eigen» gebruik, evenals dit met
pe ui vluchten en aardappelen geschiedt,
heeft de minis lor van Landbouw, Nijver
heid en Handel aan de landbouw-orgia-
nisaties, vereenigingen en bonden, die
ovietr" het geheele land of ©en of meer pro
vinciën werkzaam zijn, Len getale van
27, een schrijven gericht.
De minister zegt daarin, -dal ter beoor-
deelnig der \raago-f het mogelijk is aan
den wenscli der landbouwers tegemoet
Le komen, de volgende punten onder de
oogen moeten worden gezien:
ik Aan welke catagoiuën van perso
nen moet broodgraan worden gelaten?.
B: Hoevele personen vallen onder deze
categoriëii?
C. Hoeveel moet per persoon woideu
g*e laten?
D. Hoe wordt dan de verdeeling van
het broodgiaan over de geheele oevoi-
king van Nederland?
E. Hoeveel moet ,er meer verbouwd
om zonder ernstig bezwaar aan de land
bouwers broodkopen te laten?
De minister betoogt dan, dat, daar het
laten van broodgraan wordt gevraagd
op grond van hot zoogenaamde recht,
dat voor den vefbouwier voortspruit uit
den eigen verbouw van dit broodgraan,
het niet billijk zou zijn alleen brood
graan te laten i,n ciie provinciën of stre
ken waar de landbouwers gewoon wa
ren hun eigen brood te bakken of brood
te laten bakken van eigen verbouwde
rogge of tarwe. Het zou ook niet wel
mógelijk zijn daarvoor de grenzen te
trekken. Men zou bovendien ook brood
graan moeten laten aan de arbeiders,
dóe- geregeld werken op. een landbouw
bedrijf, waar. broodkoren wordt ver
bouwd en ,dafc wed, wanneer zij gehuwd
zijn, voor hun geheele gezin. Uilsluiting
toch dezer arbeiders, die dagelijks hun
zorgen aan den verbouw van het brood
graan wijden, zou n'iet billijk zijn. Land
arbeiders^ diie op een eigen stukje grond
broodgraan verbouwen, zouden met
landbouwers gelijk gesteld moeten wor
den.
De minister becijfert dan, dat volgens
de laatste landbouwtelling broodgraan
zou moeten woVdeii gelaten aan 110,000
landbouwers (de uitsluitend veehou
ders en de 'Landbouwers, die geen ge
bruik zouden maken vaai het te geven
recht, niet medegerekend) aan 5000 tuin
bouwers (de uitsluitend tuinbouwers
niet medegerekend) en 85,000 gehuwde
(landarbeiders, totaal 200,000 gezinnen.
Als gemiddelde aannemend, het inwo
nend personeel medegerekend, 5 perso
nen per gezin, zou men dan komen tot
1,000.000 personen, waarbij nog niet ge
rekend is op het aantal ongehuwde
landarbeiders, die niet inwonend zijn
bij den landbouwèr.
Voorts mag worden aangenomen dat,
indien de landbouwers en arbeiders in
de gelegenheid zijn in hun eigen be
hoefte aan brood volledig te voorzien,
een groot deieil der plattelands- en dorps-
bevolking hiervan ook heimelijk zal
profiteered
Aan al deze personen zal dan, om aan
de volledige broodbehoefte te voorzien,
1*4 H.L. graan per hoofd, d. i.-plm. 400
gram per dag, moeten worden da
in totaal dus 1,500,000 H.L. of a 70 K.C.
per H.L., ltfe m-illioen K.G.
Door clandestiene verkoop, waartegen
zeer weinig zou te doen zijn, voorts de
controle op molenaars, landbouwers en
bakkers zeer zou worden bemoeilijkt,
zou bovendien nog een 20 millioen K.G.
aan de distributee worden onttrokken.
In het geheel zouden dus 125 millioen
K.G. niet worden ingedeverd.
Van de overige 5.450,000 inwoners aan
wie dan broodkaarten zouden worden
uitgereiikt, zou aldus, volgens de inleve
ring van 1917. fc. w. 180 millioen K.G.
rogge en 70 imlHoert K.G. tarwe, over-
blijyen 125 millioen K.G. Met vrij groote
zekerheid 'toch mag worden aangeno-
immer aan dit -kasteel en" «ijn bewoners;
en als ik over weinige dagen op reis naar
het Oosten ga, zal ik ook. daar die heerlijke
herinneringen meevoeren."
„Ik kan liet begrijpen, mijnheer", zei
Ma/tfchras, ,,-eji alls 'ik -u zie denik ik immer
aan gelukkige jaren."
Zoo sprekende waren zij de salon ge
naderd.
De graaf had zelf de deur reeds geopend
en meenende, dat Matthiaa mijnheer Refus
wilde aandienen, riep hij uit: „Treed bin
nen, mijn waarde notaris!"
Remy Posquères trad met een eerbiedige
buiging binnen.
„Zijt gij het, mijn beste jongen?" riep
de Montgrand verbaasd.
„Uw onderdanige dienaar", bevestigde
Remy. „Vergun mij, mevrouw, uw welda
dige hand te kussen. Het is mij, nu ik hier
binnentreed, alsof ik na een langdurige
ballingschap in mijn vaderland terugkeer."
„En waar «ijt gij geweest, wat hebt gij
gedaan gedurende de drie jaren dat we u
-niet gezien hebben?" vroeg d.e graaf, f
„Den meesteri tijd heb ik. te Parijs door
gebracht. Ik heb geschilderd, ik heb drie
standbeelden gemaakt, twee deelen letter
kundige kritiek geschreven, .kortom, ik heb
'gewenkt als een ezel. Maar ie midden van
ma» <M da oogsl éfki <dx* fe
stekstolbemesteug en tta» (tea dcogjeM
vooi-zonreu m geen geval grootor, eet;
mindier zal zijn dan dit in 1917.
Op deze wijze zou dus de landbou
wende bevolking' 4ÜÜ gram err de met
landbouwende bevolking 86 gram per
hoofd en per dag ontvangen. Hierbij is
dan nog geen rekening gehouden met
liet leger, met de behoefte aan aanvul-
lingobroodkaarten en ook niet met de
groote' wcnscheLijkhend om voor divers»
bedrijven grondstoffen te reserveeren.
Van de campagne 1917 is 35,000 ton
aardappelmeel in het brood; verwerkt.
Bij ecu ruimen aardappeloogst zou dit
jaar wellicht door 50,000 ton gedroogde
aardappelen en andere mengproducten
het broodrantsoen op circa 120 gram
kunnen worden: gebracht Macht van
over zee 100,000 ton graan worden aan
gevoerd, dan zou het rantsoen kunnen
klimmen tot 189 gram. De volledigp
aanvoer dier 100,000 tan mag echter niet
met zekerheid worden aangenomen en
nog minder, dat eir een grootere hoe
veelheid zal aankomen.
Wordt daarentegen geen broodgiaan
gelaten dan zal voor de geheele bevol
king van 6,450,000 personen vermoede*
lijk 300,000 tan broodmateriaal beschik
baar zijn, waardoor een broodrantsoen
op 175 gram en bij aanvoer van 100,000
ton van overzee, op ^33 gram mogelijk
zou zijn.
Wordt aan de landbouwende bevol
king graan gküatcn, dan zou dus ten
spoedigste voor de overige bevolking
het rantsoen tot 175 gram moeten wor
den Yiariaagd. Anders kan het op 200
gram blij vent
Wal men aan de landbouwende bevol-
kig broodgraan, laten, dan zou de in
voer van overzee in 1919-1920 builen be
rekening latende om aan de overig©
bevolking 250 gram brood per dag te
verzekeren, een meerder-© opbrengst van
190,000 ton broodgraan moeten worden
bereikt. Daarvoor zou, de opbrengst
tarwe en rogge dooramgjenomen, per
H.A. op 1700 ILG. stellend, 112,000 H.A.
of 62 pGt. meer dan in 1917 tarwe- en
roggeland moeten worden verbouwd,
heigeen niet zou mogen gaan ten koste
van suikerbieten, aardappelen, peul
vruchten, koolzaad of andere voor d»
volksvoeding noodiige gewassen.
De minister herinnert er aan, dat hij
gelijk hij iin de vergadiering der Twe»de
Kamer op 7 Juni LI. mededeelde, zeil
ten deze geen beslissing moet zal heb
ben te nemen, maar werischt ter inüofa-
üing van zijn opvolger ebe noodige gege
vens tijdig te verzamelen. Daarom
vraagt hij aan de besturen der land
bouworganisaties, echter niet dan nadat
het hoofdbestuur der organisatie of, zoo
mogelijk eon algemeen© ledenver gutte
ring, is geraadpleegd, hem vóór 15 Juli
a.s. antwoord te willen zenden, of zij
het, kennis gmoiruen hebbende van da
voorafgaande berekeriiteigen, veranU
wo or di achten, dat een deel der Neder-
landsclie landbouwers blijft aandringen
op het laten van broodgraan; of zij het
mogiellijk achten een garantie te geven
dat voor dien oogst 1919, onder de bo-
vieni aangegeven voorwaarden, 02 pGt.
meïelr dan in 1917 tarwe en rogge wordt
verbouwd, of zij 'Tiert, mogelijk achten
een garantie te geven, dat de dan te ver
bouwen hoeveelheden, na aftrek van de
te laten hoeveelheden en het zaaizaad,
uitsluitend aan cLe Regeetrmg zou wor
den afgeleverd, en. zoo ja. welke garan
ties dan aan de Regjeering kunnen wor
den gegeven»
iG h c o 1 a d e b e d r ij f.
Dezer dagen heeft,, naar het persbu
reau Vaz Dias meldt, een conferentie
plaats gevonden tusschen hafc dag. be-
sttiur van de Nederlandsche Voreeni-
giing van Chocolade- en Suikerfabrikan
ten en ide hoofd- en afcieelingsbesluren
van den R.-K, Bond van bakkers, cacao,
chocolade en suikerwerkers en den Ned
Cen.tr. Bond van Chr. arbeiders.in de
bedrijven van voedmgs- en genotmidde
len. Deze conferentie vond plaaLs naar
aanleiding* van de •door bovengemelde
arbefdersorganisables (ingediende loon
regeling. Dit was de eerste koging van
wege de arbeidereorganisaties in deze
bedrijven.om te komen door middel van
een algeheel© loonregeling, tot mo- rdere
gelijkvormigheid inzake loonen en ove
rige arbeidsvoorwaarden. Dit ontbreekt
in die bedrijvep nog-geheel, de meest
uiteenloopende systemen en arbeids
verhoudingen wordton in die lak van
industrie aangetroffen. Het resultaat
van deze conferentie was, dat, ho.wel
het bestuur der werkgeversorganisatie
het gewoel der wereld, te midden van den
lof, dien ik mocht ïhoogsten, heb ik nim
mer uw goede lessen vergeten. Aan u heb
ik mijn geluk te danken en ik zal immer
mijn pleegouders dankbaar gedenken."
De gravin drukte den jongeling de hand.
„Ge zult deugdzaam blijven", fluisterde
zij, „niet waar, Remy, en God dankbaar
wezen."
De Montgrand sloeg dit tafereel met
welgevallen gade. Lange am erh and kwam
het gesprek op algemeerte onderwerpen.
Men begon met het reisplan van Posquères,
den verkoop van het kasteel, en de fami
lie hoopte ook te Parijs dikwijls een bezoek
van hun pleegkind te ontvangen. Oude her
inneringen deden zich gelden en de vleu-
(giejeoi der vertrouweLijkhcid qpreiddV?n zich
over dit gezellig samenzijn. Eer men er
aan dacht, sloeg de pendule elf uur. Remy
Posquères stond op, om met een handdruk^
afscheid te nemen.
„Wanneer zien we u weder?" vroeg-de
graaf.
„Bij inijn terugkeer uit het Oosten",
antwoordde de kunstenaar.
„En hoe lang) denkt ge daar te vertoe
ven?"
„Minstens twee jaar."1
Een oogenhlife daarna zat Remy Poe-
g&eu maaÖaat Ea&zjj Tfie toezegging 'dree'd
DerefcxJ te zjjn om m overleg met üe vak
bonden. te komen tot een tandelijfae loon
regeling. Deze toezegging wensehLe bat
bestuur der werkgevers te meer te doen,
daar in hoofdzaak, met de ingediende
loonregeling kon worden accoot d ge
gaan. In de te houden vergaderingen
van de werkgeversorganisaties zal na
ffer deze zaak aan de orde worden ge
steld
„Ouderkruipers" op politiek terrein.
„vVij waarechuweö ernstig Legen dc^e
menschen."
Deze ware woorden van lvtlul Katho
lieke Volk dienen te worden onlnöu-
den, en overwogen. Wani, ai. geocnieicU
het niet overal zoo openlijk ais thans
te Hillegom, look hier ©a daar elders
wordt door sommigen aangestuurd op
liet niet stemmen op no. 1. Mogen de
zulken toch we4 bedenken, dat zij uoor
dus te handtellen onberekenbare schade
toebrengen aan onze Katholiek-politie
ke actie, en daardoor aan onze katholie
ke zaak in haar geheel.
En wat in het bijzonder betreft de
Hjllegomsche Kiesvereeniging meent
zij liaan betreurenswaardige actie te
mogen voortzetten, dan hebbe zij ook
den moe*! daarvan zelf te dragen de
volle verantwoordelijkheid, en trach'te
zij niet haar geweten in slaap te sussen
door zich de overtuiging te suggeroerery
dat anderen het met haar eens zijn.
Met klem» komen wij dan ook op tegen
de slotalinea van haar circulaire, waar
in zij de overtuiging uitspreekt den
steun te zuilen erlangen van alle bes lu
ren, van de R.-K. Pers en bovendien van
geheel het katholieke Voik.
Zij weet zeer goeid, dat nog te*r laatste
Algameene Bo ndsv ergadeiing gansch
het georganiseerd katholiek kiezers
korps zich eenstemmig verklaard heeft
,vóor te stemmen op no. 1 van de lijst;
ay kan dagelijks ervaren, hoe onze ka-
tholnekie Pers op de meest lofwaardige
wijze onze kiezers van het ove/vrogvnd
groot belang daarbij betrokken tracht
te overtuigen en ze zoo allen vertrouwt
te bewegen toch 'be stemmen op no. 1
van de lijst
Wie niettegenstaande dat alles m de
zen, ook voor d'e katholieke zaak in Ne-
icterland, {zoo 'uiterst gew*ioht&gen tijd,
aich vierkant gaat plaatsen tegenover
de katholieke organisatie, drage daar
voor dan ook aalf de volle verantwoor-
Gelijkheid.
A. VAN WIJNBERGEN.
De Kamervverkiezingen.
lm de <*p 20 Juni te Amsterdam gehou
den vergadering! van liet R. K. Kringbe-
etuur is de kwestie v. Lirtgep ampel be
spraken. De bezwaren tegan het niet-aan-
beve-Jen van nummer één der roomsche
•lijst, werden uitvoerig toegelicht, terwijl
cEe heer v. Lingen, g-eeteund door and eren f
idjn'stand|Huit verdedigde en niet jyenechte
te wijizLgen.
Hij verklaarde zich ten slotte bereid bij
zijn verder optreden het besluit der orga
nisatie mede te deelen, maar daarnaast
op de vrijheid der kiezers te wijzen om van
de volgorde af te wijken.
De meerderheid nam met deze toezeg
ging genoegien.
Prof. Dr. R. Ligtenberg 0. F. M.
Naar wjj Donderdag mededeelden, is
met 1 Juli a.s. aan do Rijksacademie
van Boeiden de Kuns ten te Amsterdam
benoemd tot buitengewoon hooglearaar
in de iconografie en symboliek de w«l-
oarw .pater dr. R. Ligtenberg O.F.M.,
van het klooster te Woerden.
Prof. dr. R. Ligtenberg was tot dusver
ppivaat-dooent in de faculteit der Latita-
ren en wijsbegeerte aan de Rijksuniver
siteit te Utrecht, waar hij onderwijs ga!
in de kerkedijk» bouw- en meubelk-unst
en. iconographte.
De nteuwbenoemde hoogleeraar, aldus
„De Tijd", werd in i872 te Delft ge
boren, trad in 1893 in de orde dor Mw>
derbroedfesrs en werd in 1899 priester ge
wijd. Na zijn priesterwijding was pater
Ligtenberg eenige jaren ieeraar te Mo
gen en Venraay en vertrok in i9ii naar
de universiteit te Leuven voor de studie
der archeologie ten kunstgeschiedenis.
Wegens het uitbreken van den or.,
en de verwoesting van Leuven kon hij
zijn sLudftftn eerst voLtooien aan de uni
versiteit van Freiburg in 1916, waar hij
doctoreerde op Ihal ptaoefschrift: „Die
romantische Plastik in den nordiichen
Niederlanden".
Van zijn hand verschenen verschillen
de bijdragen in archeologische weekbla
den en in samenwerking met prof. Vo-
quères in zijn rijtuig, greep de teugels en
verdween na een hartelijken groet aan
Matthias in de richting van Lucansy.
Het weer was geheel veranderd. De fris-
sche wind had de wolken verdreven, de
maan scheen helder en de sterren staken
schitterend af hijhet donkerblauw van
den helderen hemel. Zulk een schoone
nacht kon immers geen nacht van ver
schrikking weeen? En tooh, welk een tafe
reel gaf d© weg -mn 'Naiuiteuil naar Lucansy
te aanschouwen!
Anloine Refus zou juipt den weg naar
het park inslaan, toen de hond opeens stil
stond, zijn ooren spitste en een onheil
spellend gebrom liet hooren.
„Vooruit, Pluto", riep de notaris. „Een
haas, een konijn of een eekhoorn mis
schien. 't Is niets, beste jongen."
Pluto bleef onbeweeglijk met zijn schit
terende oogen nhar den rechterkant van
het pad gericht.
"Mijnheer Refus ging verder, in de hoop
dat het dier wel volgen zou, maar tever
geefs.
„Kom hier, Pluto", klonk het op gebie
denden toon.
Pluto bromde en bleef staan.
De notaris keerde op zijn schredenvterug
eu greep den hond aan zijn halsband;
gotsang van UÊPöefi^ toeft deeten mm
een ietvae»g werk over *Dta Ba&saftgp
tur in eten Ktocteriftwclriif i
De grove booauiHfïging van „Het VOttf.
Het secrolaitiaaL van eten Eoonomi-
schen Bond: verzoekt namens nw. Treub
naar aanleiding van een, ook in ouk©
courant zijn weg gevonden böiuchL opc
name van. net vólgende:
Toen nar» M. vV. F, Treub Zondag 16
Juni te Maasti'icht vertoefde, liet zich
's ochtends 111 het hotel aandienen do
voorzatter vain ds Ailieidei skiesvei©eni-
gmig te BochoiL Toeii du heer Tneub
naar die kamer ging waai* deze man
wachtte, vond hij daar twee hearen van
wie een, zekte, dot hij was voorzitter van
de Arbeidiorektesvereenkguog, de an eter
was zijn zwager. De beaüe hooien zeiden
dat de bedoelde voorzatter tevens kom-
nues-waanneinend-owlvaiigér Lu Bochott
was en dat hij als zoodanig, plotseling^
zonctoi' opgEtai' van redenen, overge
plaatst was naar Tieè. Zij zenden voorin
dat zij sterk vermoeden hadeteh, dat
deze oviö'rplaatsiiiig gescliioddc om poli
tieke redenen, daar do bewuste kom-
inA es-waarne rn e md- omt vanger Locnciruin-
dlen invloed te BocboLl iiad gokregun en
door zijn vereenaging zldlfs hd san den
gemeenteraad atdaari w<u> geworden.
Bij dit onderhoud werd niet alleen over
den E. B. mot geen wooru gerept, maai
door dien naam dei' kiesvoreenigmg waai
mr. Treub in de meenimg gekomen, dot
deze en haar voorzitter sooiaal-democco-
tisch waren.
o.) een serzoek de overplaatsing on
gedaan te maköic, antwoordde inr.
Treub, dat hii de redenen daarvan mei
kon beoordeolen en dus daarop mai
kon ingaan. Wel verklaarde hij zich.
toen beiide heeren verzckeixten, dat ze
geen redenen voor de overpiaataing
kondeni aannemen, ontleend aan minder
go ode diienstveo-ichtiing, bereid aan hei
departement te vragen, of, zonder schen
ding van het diteirsLbelang, d© ovea>
plaatsiing, die op 15 Juni was gesteld,
niet een maand kon worden uitgesteld*
Mn. Treub aei'dö toen aan den lieer
Sweetssen dat S. hem schriftelijk om
uitstel van ziin overplaatsing zou vra*
gen, tiotgeen deze terstond deed. O ver
een kom sitig zijn belofte verzond mr.
Treub duit verzoek naar Den Haag, na
er ondier aangeteekend te hebben dal
indien er maar eenige roden was voor
hot - vermoeden van belanghebbenden,
•diat er politieke intriges in het spel wa*
ren, hij .'deze overplaatsing, vóór de ver
kiezingen, ongeraden achtte.
Dezelfde houding heeft de minister
van Financiën steeds .aangenomen,
wanneier van sociaal-democratische zij
de werd beweerd, dal er bij overplaat-
sing van kommiezen der belastingen
poliLioke redenen 'in het spel waren en
düö bewering bij onderzoek niet totaal
ongegrond bleek. De heer J. ter Laan,
lii'tl van de Tweede Kamer en voorzitter
van dien Bond van kommiezen der Be
lastingen,, zal zeker niïot nalaten dat by
navraag te bevestigen. Mr. Treub her
innerde zich uit derr tijd van zijn wedea-
loptredien a/i{s mfiniister van Financiën,
twee gevallen van dien aard, éen be
treffend© een sociaal-democratischen
kommies te Utrecht en een ander van
een kommies behoorde tot de S.DA.P,
te Rhoden (Dr.)
Gedurende het gansche gesprek werd
geen woord geuit waaruut mr. Treub
kon vernteeideiL, dal de voorzitter der
onafhankelijk-katholieke aibeiderspar-
tij zich aangestoten ha»d bij dien E. B. en
Huet in sociaal-democratische richting
werkte. Trouwens krijgt hij in den to-
genwoordigen tijd, wanneer een der la
gere ambtcpareni zich op politiek gebied
böweegt, niet zoo licht den indruk dat
dit geschiedt ten zijnen gunste.
Toen het gesprok was afgeloopen en
aan mir., Treub het bovenbedoelde ver
zoek van den heer S., in gesloten cou
vert was overhandigd, zeide de metge
zel van den waarnemen den bh lvangei\
toon de heeren reeds bij de deur waren
om weg te gaan, vrij wei woordelijk het
volgend©: „U liadt gisteravond groot
succes en als onze arbdiderskiesvereeiu-
gijig haar voorza-tter niet verliest kun-
nien wij wel een hondleirdtal stemmen
ophalen." Dit gezegde kon op dat oogen-
bJ»Lk geen verandei'mg moer brengen ia
de belofte, die mr. Treub, verkeerende
in een onjuiste meebuig omtrent de po
litieke richting der bewuste arbeiders-
kiesvereeniiging, haar voorzitter had ge
daan.
Toevallig was bij het gesprek de hear
Ir. Jan Koster ufl't Heeren Jaamvezigi»
daar de höer Treub, toen deze zich wil-
maar het dier rukte zich los en begon luid
tc blaffen. Op hetzelfde o ogenblik sprong
een man uit het geboomte te voorschijn,
sloeg eiin linkerarm om den hals van dan
notaris, terwijl hij met de rechterhand zijn
slachtoffer een breed mes in het hart
stootte. Pluto wierp zich op den aanvaller;
maar deze ving het woedende dier op zijn
moordtuig op. Intusschen vatte het dier dt
linkerhand van zijn vijand tussohen zijne
tanden.
De moordenaar gaf een schreeuw en trol
den trouwen hond voor de tweede maal
met het mes. Phito stortte neer op het
•lichaam van zijn meeester.
De ellendeling slingerde den hond een
eind van zich af, maakte de kleederen van
den notaris los, haalde er de portefeuitt»
met bankbiljetten uit en maakte .zich uit
de voeten.
Antoine Refus 'blies den laatstan adem
uit. Het maanlicht bescheen het lijk, dat
rnet uitgestrekte armen en hat gelaat naar
boven gekeerd van den Hemel gerechtig*
heid scheen af te vragen! O, hadden dié
samengetrokken lippen zich nog eens kun.
nen openen, misschienMaar neen,
het slachtoffer zal zijn aanvaller toch nifit
gekend hebben. Het oog van God alleen 9
in deze diepe duisternis doowpedrongeqal
