BUITENLAND.
De Oorlog.
BINNENLAND.
In hei Zwarte Veen.
verschijnt eiken dag, uitgez. Zon- en Feestd,
1 Abonnementsprijs bedraagt, bij -vooruitbetaling,
pielen 13 ct. p. ^eek, fl.70 p. kwartaal; bij
«genten 1-1 ct. p. week, f-1.85 p. kwartaal.Franco
st f2.15 p. kwartaal. Het Geïllustreerd Zondags-
P is voor de Abonné's vei Krijgbaar jtegen betaling
20ct. p.kwartaal,bij vooruitbetaling. Afzonderlijke
umers ct., met Geïllustreerd Zondagsblad 8 cent.
9e Jaargang. MAANDAG 10 JUN6 1918.
Bureau: STEENSCHUUS 15 - LEIOEN. Inlerc. Telefoon 935.
No. 2638
Postbus 6.
Uq Aflrertantieprijs Bedraagt vaö 115 rejeela t0.7ê
elke ïcgel meer 15 ct. Ingezonden mededeelingen van
15 regels f 1.50, elke regel meer 30 ct., met gratis
bewysnummer. Bij contract aanzienlijke korting.
Groote letters naar plaatsruimte.
Kleine Advertentiën, waarin betrekkingen wordra
aangeboden .of gevraagd, huur en verhuur, koop en
verkoop 40 ct. p. 80 woorden. Ieder woord meer let.
Waarom stemmen op
de Katholieke lijst?
om de stoffelijke belangen van ons volk.
Daar zijn er, die de kiezers trachten te
ngen, niet hun voor te spiegelen, dat de
gelijke partijen alleen de geeste-
ke belangen van ons volk voorstaan...
t ij d e 1 ij k e «noden zouden door deze
orden verwaarloosd 1
■a Groote leugen en grove laster!
Wie voorop stelt de belangen van zijn
jl verwaarloost daarom toch niet de
loden van het lichaam!; integendeel, hij
^rgt ook deze, maarop alleszins
j de lij k0 wijze. Zoo ook: Wie dn het
aatabestuur den voorrang schenkt aan
behartiging der geestelijke belangen
a j10t volk, hij veronachtzaamt daarom
enszins de stoffelijke belangenVer-
a n d a a rl
el ons program trouwens is er een
..deüjk bewijs van, hoe de katho
de staatspartij weet te peilen alle stoffe-
ke nooden van ons volk, in al! zijn gele-
ngen, en hoe 't daarvoor de geneesmdd-
ilen weet aan te wijzen.
Uit heel ons mooi Katholiek program
raait en schittert een in ailes-doordrin-
nde zorgl voor den welvaart, het tijde-
k geluk van ons volk, van êe Nede'rland-
he natie.
t'Zou ook daarcimi jammer zijn, wan-
eronze kiezers dit program niet kenden.
Wij drukten het deeisgewijze af. Maar
wie het in zijn geheel wil lezen, be-
wij aan het jongste politieke vlug-
ïrift „Het Katholiek program" van
itura.
'andaag geven we nog eens voor de der
maar nu ook voor de laatste imiaal
ifdstuk VII. Wij doen dit ten bewijze
n wat wij hierboven hebben beweerd,
en kan er in lezen, boe -tot in alles vol-
iij ons Katholiek program de Staatszorg
or de stoffelijke belangen van het volk
:h uitstrekt.
Wat den socialisten kan worden toege-
G ij unt den arbeider een boter-
ira beloven; w ij kunnen hem een boter-
imbeloven en een gelukkige eeuwigheid...
(zelfde kan met eenige verandering
)rden geantwoord aan degene, die van
Katholieke Staatspartij lasterend bewe-
dat hare zong voor het geestelijk heil
het volk de toewijding voor de stoffe-
;e belangen eou verminderen.
De Christelijke partijen ja, zij streven
ar goederen van geestelijke waarde,
ar de. beleving der Christelijke zede-
ttejv, óók in bet openbare leven,
laar geenszins verzwakt dat hun zomg
de aorJola nMdw.
tegendeel; wij zullen nog ruim-
loota gelegenheid hebben dat aan te
men!
Het Duitsche offensief
hernieuw.d..
nieuwe Rijksdag-President. -- Rede
a Lloyd George. - Ontploffing in Italië
lezing met eware verliezen werd afgesla
gen.
Lloyd George heeft weer eens een ge
spierde redevoering gehouden gespierd
van oorlogslust. Aan een feestmaal zeide
hij, dat de Geallieerden steunen op de
Amerikaansche hulp en hij bepleitte nog
maals de noodzakelijkheid van' volhouden
tot uitroeiing van het Pruisische im.ilitai-
risme.
De rede, waarmede de nieuwe Duitsche
Katholieke Rij-ksdagvoorzitter zijn
praesidium aanvaardde, getuigde gelukkig
van meer vredesverlangen.
Duitschland.
Vice-preSicfenten van den Rijksdag.
Na de verkiezing -van den afgevaardigde
Fehrcnbach tot president van den Rijksdag
verklaarde de vice-president Paasche dit
ambt neder te leggen. Daarop werd tot de
verkiezing van 3 vice-presidenten overge
gaan; 269 stembriefjes werden afgegeven;
2 bleven onbeschreven. De afgevaardigde
Dove kreeg 262; Scheidemiann 194 en Paa
sche 187 stemmen. De heeren verklaarden
de verkiezing aan te netmien.
Fehren-hach president van den Rijksdag.
De Rijksdag koos in zijn zitting van Za
terdag met 217 van de 280 stemmen als op
volger van Kampf tot president do cen
trum-afgevaardigde Fehrcnbach. De nieu
we president verklaarde in een rede, dat
hij volgens de tradities van het Huis uit de
fractie en uit de partij treedt en sprak de
hoop uit, dat de geest van 1914 ook verder
in het Huis zal blijven voortleven, evenals
onder het rechtvaardige en onpartijdige
presidium van zijn voorganger.
Hij -legde er den nadruk op, dat de vrij
heid van spreken steeds een veilige plaats
in het Huis vinden zal en ook op den ka
theder gehandhaafd zal blijven. In het
vervolg van zijn rede sprak hij onder lui
den bijval de hoop uit, dat zijn voorzitter
schap slechts van korten duur zou zijn,
waarmede hij wilde zeggen, dat de vrede
nieuwe verkiezingen in het leven zal roe
pen en dat daarmede zijn taak voorloopig
ten einde zou cijn.
Aan het slot van zijn rede zeide hij:
Wij staan blijkbaar voor het gigantische
hoogtepunt van den oorlog. Clemcnceau
kenschetst den toestand als zeer ernstig.
Doch hij heeft één hoop: de Amerikanen.
Wij en de bondgenooten vertrouwen niet
op vreemde krachten, doch naast de be-
schenming van den Allerhoogste op de on
overwinnelijke kracht van het Duitsche le
ger (Bijval), op het onbedwingbare vermo-
Overzicht.
het W e s t e 1 ij k oorlogster-
tin is de pauze weder geëindigd.
Titëschen Montdidier en Noyon zijn de
litschers opnieuw tot krachtige aanval-
overgegaan.
Volgens het avondbericht uit Berlijn,
ibben de Duitschers de hoogten van Gury
de aansluitende Duitsche linies geno-
De Franschen hebben in eenige plaatse
ed operaties geringe vorderingen ge
lakt en eenige bosschen veroverd.
Aan het Amerikaansche front bij CM-
&u-Thierry werden de Amerikanen onder
tare verliezen en met achterlating van
aangenen tot voorbij hun oorspronkelij-
stelling teruggeworpen.
het Italiaansche oorlogs-
trrein heerscht weder levendige he
iligheid in het bijzonder van de Astico
'aan de Piave. Op een punt ondernamen
Italianen een aanval over een front van
K.M., welke volgens de Oostenrij.ksche
(Levendige bijval). Gelooft nog één imensch
in de wereld dat het leger, 'hetwelk het
grootste Europeesche leger, versterkt met
Canadeesche, Australische, Aziatische en
Afrikaansche strijdkrachten, in het stof
deed bijten, zal schrikken van het leger,
hetwelk Amerika nog tegen ons zal uitzen
den? (Zeer goed. Stormachtige toejuichin
gen.) Indien het den Franschen behaagt,
het nog onverwoeste deel van het schoone
Frankrijk in den strijd met de Amerika
nen, ook nog in een veld van leed en jam
mer te veranderen, dan komt de verant
woordelijkheid daarvoor niet op ons, doch
op hen, daarginds in het Fransche land.
(Zeer juist.) Met ongebroken kracht willen
wij in dit laatste bedrijf van doze geweldi
ge worsteling voortstrijden."
V/aarvoor vecht men?
De aandrang in de conservatieve ,,Kreuz
Ztg." tot het openlijk bekendmaken van
Duitschland's vredesvoorwaarden door
het ,,Berl. .Tagebl" o. a. ïmet veel scepti
cisms begroet blijkt nu volgens een ver
klaring van de ,,Kr. Ztg." zolve maar een
particuliere uiting van één harer mede
werkers te zijn geweest. De redactie wil er
niets van weten.
Inmiddels plaatst het „Berl. Tagebl."
een .artikel van bet Rijksdalid Conrad
Haussmann, waarin deze er op wijst, hoe
de conservatieven altijd ur.ieenen, dat een
publicatie van Duitschland's oorlogsdoel
einden gelijk zou staan met een uit han
den geven van zijn troeven. Haussmann
noemit dat een uiting van een politiek in-
eicht, dat zichzelf heeft overleefd.
De oorlogvoerenden, zegt hij, staan voor
het forum van de publieke meening der
geheele wereld: Wie het belang van do
vorming dezer meening niet iniziet, is in
dezen tijd geen staatsman.
In bet nu weer door de redactie ver
loochende artikel in de ,,Kreuz-Ztg."
werd gezegd, dat het volk moest weten,
waarheen de weg voert. Het niet voldoen
aan dien eiseh leidde to,t gevaarlijke legen
den als die omtrent oneenigheid tusschen
legeraanvoering en rijksregeering.
■Haussimiann wijst erop hoe de overleden
vrijzinnige Rijksdagpresident dr. Kaempf
reeds in November 1914 vóór de Decemiber-
zitting van den Rijksdag aan den plaats
vervanger van den toen in het hoofdkwar
tier vertoevenden Rijkskanselier schreef,
dat een regeeringsverkaring gewenscht
leek, waarbij de Rijksdag aich kon aan
sluiten.
Een strategisch veldtochtplan hebben
wij, zoo schreef Kaempf hierover aan
Haussmann, maar het politieke veldtocht
plan ontbreekt. Wanneer bepaalde doel
einden niet geruimen tijd vóór dat van het
sluiten van vrede sprake is, worden opge
steld en in het bewustzijn en den wil van
't volk opgenomen, dan ontetaan later ver
warring en binnenlandsche controversen.
Destijds antwoordde de regeering aan
Kaemrpf, dat zij het moment voor een ver
klaring nog niet gekomen achtte. Nu is het
echter veel moeilijker geworden, zoo con
stateert Haussmann. Nu is ingetreden wat
men vreesde en de ,,Köln. Ztg." zich aan
sluitende bij hetgeen de ,,Kreuz. Ztg."
schreef, erkent, dat men voortworstelb
imiet onklaarheden en dubbelzinnigheden,
hetgeen reeds om redenen van binnenland
sche politieken aard ,,onverdrag.elijk" is.
Wil de regeering niet, dat de Rijksdag
in decen de leiding neemvt, dan moet zij van
haar kant leiding geven, zegt Haussmann.
Zij mag niets toelaten, dat de buitenland-
sche oLitieke atmosfeer slechter kan maken
en niets nalaten, dat haar kan verbeteren.
Frankrijk.
Parijs.
Benoemd .is een commissie voor de bewa
pening en levensm.iddelenvoonziening ten
bèhoeve van het versterkte 'kamp Parijs.
Italië-.
Een hevige ontploffing.
Zaterdag zijn 36 personen gedood en 100
gewond bij een ontploffing in een kruitfa
briek te Castellazzo BoLlate in de provincie
Milaan.
Finland.
De staatsvorm.
Volgens een W. B. uit Holsingfors be
toogt ,,Aftonbladet" tegenover de -verkla
ring van het Fransche gezantschap te
nen, dat de Fransche regeering onjuist is
ingelicht. Het betreft een monarchistische
omwenteling, imaar de grondwet is reeds
monarchistisch en er is geen meerderheid
ze in een republikeinsche te veranderen.
Bovendien zal Finland over zijn staats-
vonmi zelf beslissen en van niemand beve
len afwachten.
Amerika.
Hel regime wordt steeds straffer.
Het reizen wordt den reislussigcn Ame
rikanen thans «moeilijk gemaakt. Het New-
Yorksche blad Journal of Commerce"
schrijft11 daarover: Met uitzondering van
Honsloeloe en Kanada worden passen voor
alle andere landen, zelfs Porto Rico ge-
eischt. En ze worden slechts zelden, in
groote uitzonderingsgevallen, verleend.
Geen vrouw mag van de Vereen.igde Staten
naar een der oorlogvoerende .landen rei
zen, zelfs wanneer cij voorheen haar domi
cilie gehad zou hebben. Geen vrouwelijke
persoon mag overzee in dienst van 't Roode
Kruis van de vereeniging van christelijke
jonge mannen of dergelijke organisaties be
drijvig zijn, als zij een bloedverwant in 't
Amerikaansche leger heeft. Bleizierreizen
worden weliswaar niet verboden, -worden
echter slechts ongaarne geduld. Reizen om
gezondheidsredenen worden slechts op me
disch, door 'n notaris bevestigd attest toe
gestaan.
Duitsche onderzeeërs aan de kust.
Van Duitsche zijde schrijft-men ons:
De Duitsche duikbooten, die voor niets
vervaard zijn, hebben zoowaar onver
wachts een bezoek gebracht aan de Ame
rikaansche kust; onder den rook van New-
York hebben zij een tiental schepen tot
zinken gebracht. Het is weer vermakelijk
de commentaren te lecen, die Reuter uit
New-York en Washington seint naar aan
leiding van het plotseling verschijnen der
Duitsche duikbooten aan de Amerikaansche
kust. Deze duikbootenaanvallen, zegt Reu
ter, zijn de laatste troef der Duitschers.
(De allerlaatste troef? want het Duitsche
offensief van 21 Maart heette ook al de
„laatste" troef, evenals het jongste offen
sief aan de Aisne). De Duitschers schijnen
dus zoowat alle troeven te hebben en *de
tegenstanders geen enkele. De duikboot-
aanvallen, zegt een ander Reuter-bericht,
verraden duidelijk de groote vrees der
Duitschers dat het Amerikaansche leger de
oorlogskans zal doen verkeeren, die aan
vallen zijn een wanhoopsdaad van Duitsch
landenz. enz. En snoevend wordt er bij
gevoegd, dat zij niets te betéekenen heb
ben, dat de Amerikanen er reeds lang op
voorbereid waren, dat alle maatregelen ge
nomen zijn, cim die aanvallen te verhinde
ren. Mag men Reuter gelooven, dan jubelt
<men zelfs in Amerika over die duikboot-
aanvallen, want ze „hebben de oorlogs
zucht van iedere Amerikaansche borst aan
gewakkerd en de warmte \Lan_onze vader
landsliefde tot kookhitte opgeVóerd!"
Dus alle redenen tot voldoening en tot
verheugenis, imaar het doet een beetje zon
derling aan, vlak onder al deze fantasti
sche berichten te lezen dat New-York en
andere kustplaatsen des avonds hun .lich
ten moeten dooven, uit vrees voor lucht
aanvallen van Duitsche watervliegtuigen...
en dat de haven van New-York gesloten is
en.dat er geen schepen uit de haven mogen
vertrekkenalleimiaal uit pure voldoe
ning of uit grootenangst
Nederland ep de Oorlog.
De „Koningin-Regentes".
Verklaring van Duitsche
z i j d e.
De „Deutschor Nachrichtendienst"
meldt:
Van ambtelijke Duitsche (marine-zijde
ontvangen wij de navolgende ofticieele
•verklaring:
De Duitsche zeestrijdkrachten hebben de
strengste orders, de schepen, welke bij de
uitwisseling der gevangenen dienst doen,
geheel ongehinderd te laten. In eenige
Nederlandsche bladen is het vermoeden ge
uit, dat de „Koningin Regentes" opzette
lijk door een torpedo vaneen Duitsche
duikboot vernietigd zou zijn, waarbij bo-
IJPViiiQgiiW gffl^gi'a.Tur-iiLi'.f.jnisLnrin 11irrt
voornemen eou hebben gelegen.
Deze onderstelling is onhoudbaar. Het
is buitengesloten, dat het een Duitsche
duikboot bekend had kunnen zijn, dat de
Engelsche commissie op een hospitaalschip
en wel juist op de „Koningin Regentes"
den overtocht deed.
Het vermoeden eener torpedeering is te
imieer onwaarschijnlijk, waar Duitsche zee
strijdkrachten onmogelijk van te voren
weten konden, of niet uitgewisselde gevan
genen van Duitsche nationaliteit met
de schepen omedekwamen, respectievolijk
op welk schip zich Duitschers bevonden.
Duitsche zeestrijdkrachten moesten het
veeleer als zeker aannemen, dat zich op
alle hospitaalschepen bij alle tochten van
Engeland naar Nederland een aantal Duit
sche uitgewisselde gevangenen, waaronder
zwaar venmiinkten, zouden bevinden.
Een aanslag op die hospitaalschepen op
hun weg van Engeland naar Nederland eou
derhalve slechts Duitsche belangen-en geen
Epgelsche benadeeld hebben, waarmede de
onhoudbaarheid der bovengenoemde merk
waardige veronderstelling als voldoende
aangetoond kan worden geacht.
Een Wolff-telegram terzelfder zake bevat
nog de criededeeling., dat met de Nederland
sche regeering een overeenkomst^ was ge
troffen voor den veiligen overtocht van de
booten, die de gevangenen zouden over
brengen en dat in dien zin aan de duik-
bootcommandanten bevelen waren gege
ven.
De directie van de „Zeeland" heeft een
i telegram van H. M. de Koningin ontvan
gen imct betuiging van deelneming in het
-geleden verlies en het verzoek" Hr. Ms. deel
neming over te brengen aan de nabestaan
den der slachtoffers.
Het convooi.
Naar het „Vad." vernam, is het vertrek
van het convooi naar Indië van 5 tot 20
dezer uitgesteld.
Te bevoegder .plaatse, waar het poogde
bevestiging hiervan te krijgen, deelde im-en
het blad mede, dat de datum van vertrek
nog niet vastgesteld is-.
De g r a a n i n e a mpi e 1 i n g.
Naar het „Vad." verneemt, zullen bin
nenkort alle controleurs bij de Rijksgraan-
inzameling beëedigd worden. De contro
leurs zullen dientengevolge voortaan op
treden als ambtenaren bedoeld in art. 8
Wetboek van Strafvordering en kunnen
zelfstandig ambtseedig proces-verbaal op
maken.
De distributie-regeling
van kaas.
Vragen van den heer De Kanter betref
fende het uitschakelen van grossiers ten
gevolge van de nieuwe distributieregelin£
van kaas.
„1. Is het juist dat een nieuwe distribu
tieregeling van kaas in voorbereiding is^
waarbij de rnieer dan 400 binnenlandsche
grossiers zullen worden uitgeschakeld?
2. Is niet alsnog een regeling te trefferu
waardoor de distributie door hunne be
middeling plaats heeft?
3. Zoo niet, wat denkt de Minister dan
te doen in het belang van die grossiers zelf
en van de velen die thans in dienst van dit;
grossiers zijn en met werkloosheid warder,
bedreigd?'
Antwoord van den minister van. Land<*
bouw:
„Ter beantwoording van vraag I diener
dat de distributiercgeling voor kaas, welke
binnenkort in werking treedt niet de 406
binnenlandsche grossiers uitschakelt, doch
alleen het aandeel dezer categorie van
kaashandelaren in de kaasdistributie be«
perkt, aangezien het grossiersbedrijf ip,
kaas in den vervolge alleen plaatselijk zal
mogen worden uitgeoefend. Bij de nieuwe
regeling moet d.e kaas besteld worden doofr
het gemeentebestuur, de gemeente kan
voor de distributie der kaas onder haar de
taillisten van de diensten van de plaat
selijke groseders gebruik maken. Indien
echter een g.rossiersfirma in verschillende
gemeenten een eigen kantoor opricht en al^
•grossiers in dienst van die gemeente wordt
gesteld, kan 7.ij op deze wijze haar zaken
in stand houden.
2. Het is niet wel mogelijk de ontwor
pen distributieregeling zoodanig te wijzi
gen, dat daarbij un.eer van de diensten den
grossiers partij wordt getrokken, dan in
het antwoord op vraag 1 is aangegeven,
vraag i
antwoord op vradg i wortien Verweten,
waarbij nog zij vermeld, dat van de 400
binnenlandsche grossiers er 254 gevestigd
zijn in plaatsen van meer dan 10,000 inwo
ners. Overwogen wordt nog of en in hoe
verre van de diensten der grossiers gebruik
zou kunnen worden geimaakt als inkoopers
voor de centrale pakhuizen. Overigens
ligt het niet in het voornemen van deni
minister ten aanzien van deze bedrijven en
het daarbij in dienst zijnde personeel bij
zondere imaatrego'-en te treffen."
Hooilanden.
Bij een Vrijdag te Augustinusga gehou
den verhuring van hooilanden werd na^
im'ens enkele verhuurders de volgende ver
klaring afgelegd:
„Do verhuurders ontkennen de verbind
baarheid van de maatregelen door of na
mens de regeering genomen; ontkennen,
dat de minister bevoegd is een vervoerver-
bod voor hen vast te stellen, beweren, dat
geen maxiimiumprijs voor .het huren var»
hooiland bestaat, en garandeeren gc huur
ders, dat deze tegen elke belemmering in
de uitoefening hunner rechten vanwege de
regeering aangedaan, op kosten van ver
huurders den Staat in rechten kunnen dag
vaarden."
De requisities in de Haar
lemmermeer.
Mr. J. H. Monnik, advocaat te Bloeimen-
daa'i, heeft in zijn hoednnisheid van raads
man van tal van Nederlanders, in opdracht
van dwe, een adres nati de Tweede Ka
mer gericht, waarin hij met kracht op
komt tegen het antwoord van den minis
ter van Landbouw, op de hom- door het
Kamerlid prof. mr. J. A. van Haim.el ge
stelde yragen in betrekking tot de inbe-
1 slagn om-in ge :i in de Haarlemmermeer.
FEUILLETON.
Terwijl Bruno den ouden heer zijn le-
insgeschiedenis vertelde, aanvangende
jdeewakke herinnering, die hij nog van
jn vroeg verloren ouders bewaarde, en
an zijn droevig verblijf "in het Markfeld-
he huis, waar alleen het kindenmeisje
eenige vriendelijkheid bewees, knikte
8 grijsaard dikwijls toestemmend.
Eindelijk vroeg hij: „Waart gij ziek, toen
Kn u naar de heide stuurde?"
iZiek?" vroeg Bruno verwonderd, „neen,
was integendeel een flinke gezonde
ftgen."
».Ga voort", hernam de grijsaard.
Bruno vertelde verder, doch werd on
tbroken door de vraag: „Dus, die vent,
"iKuvz betaalde den boeren elk halfjaar
ft kostgeld voor u, en loog daarbij, dat
"geschiedde in opdracht en uit den zak
an uw oud-oom,?"
-.Kurz loog niet, mijnheer. Hij gaf mij
rfkejijk alles wat ik noodig had, totdat
[l.n Opvoeding en ook mijn studiën vol-
waren. Daarna legde hij nog een
kleine som in mijn hand, opdat ik in het
be<*in van mijn doktersloopbaan niet ge
heel zonder middelen zou zijn. Dat alles
geschiedde in naam van (mijn oud-oom
Friedrich von Schwandheim van Langen-
ried."
„Zoo? Hoe komt gij er dan toe van
dien ezel van een oud-oom blijf kalm,
ik ken den man en hij neemt het mij niet
kwalijk, indien ik hem den passenden titel
geef hoe komt gij er dan toe, de van
heen vermeende ontvangen weldaden te
willen vergelden aan Gebhard en dien
domkop, die nauwelijks zoo oud is als gij,
voor den oom van uw moeder te houden?"
Bruno vroeg in de hoogste mate verrast:
-„Zijn dan Friedrich en Gebhard Slnvand-
heim twee verschillende personen?"
„Ja, en wel zoo verschillend, dat ik niet
kan begrijpen hoe gij er toe komt, die twee
geheel verschillende personen voor één te
houden?"
Bruno vertelde nu zoo getrouw en uit
voerig mogelijk zijn laatste ontmoeting met
Kurz.
„Wanneer heeft die ontmoeting plaats
gevonden?" vroeg de oude heer.
„Eergisteravond. Gistermorgen begaf ik
mij op reis. Zooals"mijn plicht is, wilde ik
tmijn oud-oom verzoeken, mij te veroorlo
ven, zijn troost en steun te zijn. Ook dacht
ik, dat hij gaarne deze streek zou willen
verlaten en hoopte ik hem te bewegen, mij
naar den Ravensbruch te vergezellen, en
in het stille, vreedzame plaatsje daar te
leven bij mij, die hem de liefde en dank
baarheid van een zoon zon wijden."
Bruno wist niet, wat er met hcitn ge
schiedde, toen de oude heer hem plotse
ling aan zijn hart drukte en hem op hoofd
en wangen kuste.
Daarna liet hij hem even eoo plotseling
weer los, wierp zich in een stoel cn bedekte
het gelaat met beide handen.
Toen hij weer opkeek, waren in zijn
trekken de sporen eener heftige gemoeds
beweging zichtbaar. Hij strekte de hand
naar Bruno uit en zei, hem liefderijk be
schouwend:
„Mijn .lieve jongen, hoe dankbaar ben ik
je voor de kinderlijke aanhankelijkheid
en liefde, die gij mij wilde.bewijzen! De
helft van mijn nog overig leven gave ik
gaarne, indien ik mij die liefde thans nog
kon verzekeren, ofschoon ik ze niet ver
dien. Gij kijkt mij verwonderd aan, Bruno?
Ik ben Friedrich Schv-andheiun, je oud
oom."
„Oom, lieve öcai", riep de jonge man,
mot beide handen dg rechterhand, van den
grijsaard nemend. „Hoe kunt gij toch aan
mijne dankbare .liefde twijfelen?"
„Wijl ik ze ik herhaal het met bittere
beschaming niet verdien. -Wijl ik nooit
het geringste voor je gedaan heb. mij geen
oogenblik om het verweesde, verlaten kind
mijner aiune Lina bekommerde. Met eigen
zinnige hardheid hield ik mij van mijn
onschuldigen oud-neef verre, wijl zijn moe
der, ..zooals ze het recht had te doen
bij haar huwelijk niet luisterde naar mijn
raad, mahr naar de stedi van haar eigen
hart."
„Maar", zei Bruno, „gij droegt toch,
tot ik meerderjarig was, de kosten van
mijn levensonderhoud en van mijn stu
diën?"
„Niets van dat alles deed ik. Gij hebt
geleefd en gestudeerd van je eigen klein
venmogen, dit je ouders jé nagelaten heb
ben, en dat je voogd, Gustaaf Markfeld, je
tot dat doel van tijd tot tijd heeft toege
zonden.
„Maar waarom kan men mij dan een
zoo vreemde onwaarheid hebben voorge
spiegeld?"
„Vooreerst zond man je in de eenzame
afgelegen heide, om je uit mijn oogen te
dringen. Daarna loog men je voor, dat gij
1 leefde van mijn milddadigheid, die zich
och Ier in hardheid zou veranderen, zood.ra
gij me zoudt trachten te naderen. Zoo
hield men je en je vrienden van mij ver-
ijderd en intusschen werd ik met voort
durende klachten over je traagheidhals
starrigheid, boosheid en domheid lastig
gevallen. Ja, ter» slotte ging men zoo ver,
mij op zekeren dag onder uw naam eer»
jongen toe te zenden, een exempel vaa
domheid en trots, wiens brutaal gedrag «mij
er toe bracht, hem te verzoeken, nooit meer
over mijn drempel te verschij-nen. Th anal
zou ik toch willen weten, welken b!aa$j
van een jon-gen zij bij imij gebracKt hebben
in uw plaats!Gij vraagt, waarom dat
alles geschied is? Nu, mijn jongen, ik ben
een zeer rijk man, en do Markfelds weru
schen zonder twijfel mijn nalatenschap
eens te erven, zonder die met u te deelen.
Ik daarentegen denk, dat het omgekeerds
het geval zou kunnen zijn. Maar we willet»
thans niet oVer die dingen spreken. Zeg
mij, mijn zoon, of gij mij vergeeft, dat ilt
tot dusver mijn plicht tegen den zoon van
mijn nicht zoo gewetenloos verwaarloosd
heb, en of gij ondanks dit nog wilt trach
ten mij een beetje lief te hebben."
(Wordt vervolgd.}
