Derde Blad.
aterdag 30 Maart 1913
artoe die Paaschplicht
Katholieke Kerk gebiedt, dati allen,
jjiet gebruik van hun verstand hebben
t-oldoende ondierwezen .zijn, minstens
in 't jaar, gedurende den Paaschtijd,
Communie waardig moeten ontvan-
Het onderhouder^ van .dat gelóóf
i men »zijn Paaschplicht vervullen off
gewoon, zijn Paschen houden. En
i, die aan dien plicht te kort schieten,
als zij in dien toestand sterven, tot
de kerkelijke begrafenis worden ge
il 8erci'
ngeloovigen halen natuurlijk minach-
de schouders op en spotten met dat
id. Die spot laat ons echter koud.
aar niet koud laat ons het allertreu-
(eit, dat niet weinigen, die Katholiek
en, .of ten minste door de daad toonen,
ze het niet langer willen zijn, hun
?hen niet meer hóuden.
aijm die orvgeLuikfldgen?
ooreerst"de onverschilligen: allen, die
wel gelooven, maar niet leven volgens
[eloof; die voor alles tijd en moeite
hebben behalve voor de zafiging hun-
ziel; die nog wel willen doorgaan voor
lioliek, doch inderdaad slechts naam-
lolieken zijn.
fervolgens lafaards, de ellendige
jn van het menschelijk opzicht, die
nog-wel tot de Katholieken willen ge-
nd worden, zoolang zij daarbij voor
hebben in hun zaken, doch zich scha-
Katholiek. te zijn, als het op de ver-
ng hunner godsdienstplichten aan-
Ze zouden hun Paschen wel willen
Jen, doch .ze durven niet'. Een glim-
of een spotwoord jaagt hun schrik
Ze moesten eens voor ,,fijn' gebou
worden. Het zijn menschen .zonder
|feter, zonder wilskracht, ook: naam-
lolieken.
de* meest schuldige Paasehplichtver-
rs echl'er behooren allen, die zóó
geketend liggen aan de zonde, dat ze
jn door een buitegewone-genade van
uit hun ellendig e>n staat kunnen op-
i en zich met-God en de Kerk verzoe-
Het aijm zij, die zich niet willen bote-
hardnekkig in de boosheid volhar-
R,
tven, die het gestolen geld en goed
willen teruggeven.
■onkaards, die aan den drankduivel
willen verzaken.
kuischaardSj- die hun schandelijkste
in blijven volgen.
htgenooten,- die den huwelijksband
'aken en hun wederzijdsche rechten
ichten vertrappen.
ideren, die hun ouders de gehoor-
iheid hebben opgezegd 'en als de ver-
i zoon in een losbandig leven hun ge
heid, hun eer en deugd, en hun ti.jde-
m misschien eeuwig geluk vergooien,
radüigen, die. zich bij vrijmiatselaa.rs,
ten, anarchisten of andere vijan-
n God en zijn Kerk hebben aange-
>m allen, die, al is het niet mét
den, dan toch met daden toonen, dat
net God en Godsdienst hebben gebro-
en opgehouden hebben, Katholiek te
s men nu al die Paaschplichtver-
jers zou vragen, waarom zij dat kerke-
ebod niet meer onderhouden, wat
a «e dan antwoorden?
igen zouden zwijgen, anderen zeggen,
het hun zaak is, terwijl nog anderen
de ongeloovigen .zouden spottenr„Och
waartoe die Paaschplicht?"
waartoe- die Paaschplicht?
iristus hééft het H. Sacrament des
ingesteld tot spijs en drank onzer
i: ..Mijn vlleescii is waarlijk spijs en
bloed is waarlijk drank". Hij wil,
yij dat. goddelijk voedsel gebruiken:
irwaar, voorwaar, Ik zeg u, als gij
vleesch van den Zoon des menschen
eet en zijn bloed niet drinkt, zult gij
leven in u niet hebben." Christus heeft
!r "ooit uitdrukkelijk verklaart, hoe
Ji.i's in het leven wij verplicht zijn
[Communie te ontvangen. Dit liet Hij
aan Zijn Keuk, wie Hij zijn gezag en
hl overdroeg. Toen dus de Kerk dat
'd omtrent den Paaschplicht uitvaar-
handelde zij geheel en al volgens het
'"gen van Christus, en tevens in het
rachtig belang harer leden. Gelijk
frs spijs en drank niet een enkelen
roaar «elfs meermalen daags geno-
worden, om de verloren lichaams-
bten te herstellen, zoo heeft de mensch
dringend behoefte aan de II. Commu-
dat goddelijk voedsel zijner ziel. Het is
om het verlangen van Christus en van
pk, dat alle geloovigen dikwijls, zelfs
lijks communiceeren, zóoals de eerste
tenen gewoon waren. Toen later het
dkwijnde en ve/len jaren lang van de
nuniebank verwijderd hieven, zag de
hch verplicht, het gebod omtrent de
ehcoairiumie uit te vaardigen, en uit-
kelijk verklaarde «ij, dat alleen door
Aardige H. Communie aan dat gebod
Ida wordt, zoodat de heiligschenner
w moet communiceeren.
nu maken zich aan de allergruwe-
zonde eener lieiligschennende
dicommunie schuldig?
in. die in stiaat van doodzonde com-
Weren. Allen dus, die in staat van
;onde .zijn en niet gebiecht hebben, of
heiligschennend e biecht hebben ge-
ei- En evenmin als men door een
phennende Communie aan zijn
'liplicht voldoet, evenmin voldoet men
«n lieiligschennende biecht, aan het
kerkelijk' geboddat allen, die de jaren
v in verstand hebben bereikt, verplicht zijn,
minstens eens in 't jaar, al hun «ware
zonden rouwmoedig te biechten. De Kerk
heelt niet- bepaald, op welken lijd des jaars
dat moet geschieden, en ook niet op welke
phi a.Os en bij welken priester. Daarin is men
volkomen vrij. Zij echter, die in staat van
doodzonde zijn, moeten dat natuurlijk ge
durende den Paaschtijd doen als noodza
kelijke voorbereiding tot een waardige
Paaschcommunie.
Dit nji is voor velen mée een reden, ge
woonlijk zelfs de voornaamste reden, dat
men zijn Paaschplicht niet vervult. Men
zou wel willen communiceeren, maar
biechten... En zoo gebeurt het helaas, dat
men uit vrees voor verlies van .zijn naam
als Katholiek, of schade in zijn zaken of
om andere redenen van eigenbelang, een
slechte biecht durft spreken, bij het ver
laten van den biechtstoel zijn geweten nog
zwaarder belast gevoelt dan bij het bin
nengaan en in dien zondigen toestand
heiligschennend communiceert.
Is het wonder, dat zulke heiligschenners
nog dieper in liet slijk der zonde wegzin
ken en onmogelijk den vrede en de vreug:
de van het Paaschfeest kunnen smaken?
Zij mogen uitwendig, voor het oog der we
reld tevreden en gelukkig schijnen, inwen
dig en voor het oog van God .zijn zij en al
len, die hun Paaschplicht niet volbrengen,
ellendige slaven cler zonde en des duivels
en diep ongelukkig.
Alleen zij, die den drievoud ige-n vrede
met God, den evenrrensch en zich zelf be
zitten, of, mocht hij verloren zij.n gegaan,
door een rouwmoedige Paaschbiecht heb
ben teruggekregen en door een waardige
Paaschcommunie hebben bevestigd, kunnen
echte Paasch vreugde genieten.
Manresa, Venlo,
P. REUS, S.J.
Paasch-Zaterdag.
(Naar bet Franöch van Pierre l'Ermiitc).
Ilodie si vocean ej'Uis audierlti©....
Heden, als gij zijne stern zult ïrooren,
verhardt toch uwe (harten niet.
't Is halfzes in den morgen.
De lcerk is nog donker en verlaten.
De koster heeft zooevèn de deur on'.slo
ten; een grauwe schemering dringt door
de ramen.
Daarginds, achter in het heiligdom,
tee kient zich een grooile donkere vórm af
tegen het gekleurde glasdat ig liet Kruis.
Aan dfit kruishout, met gebogen hoofd,
'met vermoeide en toch. -vriende'ijke trek
ken, hangt de Christus en wacht,..,
Zes uur.
De zware deu^ knarst op hare schar
nieren; 'ndof geluid van eene andere Le-
kleede deur, welke dicht. valt. Dan niets
meer....
Toch wel,... ja.... Zachte voetstappen
langs den muur; eene vrouwengedaante,
met een versleten doek om het. hoofd, loopt
behö-edzaarn door 'liet halfduister.
Nu ziet imen haar foeter. Ze draagt de
blauwe schort der broodbezorgrters. Ilare
oogen staan mat en zij is vermoeid, want
zij heeft al geru-imen tijd hare zware brood-
kor voortgetrokken, ia vele verdiepingen
opgeklommen om hare tttiliante-n te bedie
nen.... en zij is nog nuchter om de Com
munie (e kunnen gaan.
En vaniaf zijn Kruis ziet Christus op
haar neer:
„Welkom, gij vróuw uit het volk, gij in
uw, eenvoud de eerste, en dat bijna iede-
re.n dag.... Neen, gij zijti Mij riiet vreemd...,
Negentienhonderd jaar geleden zag ik u
reeds in een tempel ais dezen, toen gij
in stilte uwe weduwenpenninkske liet val
len in de offerbus dér ormen.... Gij bezit
de bescheidenheid van liet goed?, zooals
de anderen, de schaamteloosheid van het
kwade hebben
Zalig de armien-
Zeven uur....
De deur gaat open, met forsclien ruk.
Kaplaarzen met sporen klinken op; de
steenen, gouden knoopen blinken in de
ochtendschemering, en de rechte lijn van
een sabel. De man treedt nader, met af
gemeten pas, de kepa in de luanid. Hij
knielt, zegt een kort gebed en ziet op naar
'het Kruis.
Ook 'hem herkent, de Christus:
Kapitein, Ik 'heb u gezien, negentien
honderd jaren geleden, a's Romeinsch
honderdman aan den voet van ditzelfde
Kruis....
Herinnert gij u, welk een walging
toen uw eerlijke soldatenziel vervulde, bij
het zien van al die geviel den vol haat....
•bij ihet'hooren dier beschimpingen
Met vragenden blilk hebt gij naar Mij
opgezien; en toen alles voorbij was, hebt
gij uitgeroepen met een stem, die door do
eeuwen weerklonken heeft: „Waarlijk,
deze was Gods Zoon.,.."
Zoo was ook Anna, de profetes.... en de
moeder van Maria.... en zoovele anderen!
Bloemen, welke etch ne/igen naar de
eeuwigheid.
„Heden zult gij met Mij zijn in het Pa
radijs!...,"
Drie uur....
TSrog wordt de deur geopend, maar la.ng-
aaaim, als niet minder liefde, En door de
opening (hoort men soms hef. ronken van
auto's.... of de rinkelende belletjes van een
luxe-span,... het knallen van de ziweep of
het oneerbiedig gelach van wachtende
chauffeurs,...
En waarlijk, daar komt de rijke jonge
ling van het Evangelie.,.. Honderdvijftig
duizend gulden inkomen.... 's Zondags een
kort Misje... met Paschen te Communie...
dat Is alles. Hij sdhij-nti gebukt onder de
verdrietige onvoldaanheid van al het goede
dat hij den mioed niet heeft te doem...,
ILier is de vrouw van eendie zich ver
rijkte den koste der gesloten© (kerken.
Zij tionst een tast van bonten en ju woe
len, waaruit men 'het bloed der armen zou
kunnen pensen. Honderden kloosterzusters
zuchten in balling-chap, oim haar de weel
de te verschaffen van eene vorstelijke wo
ning ,waar de fauteuils bekleed zijn met
giestolem koorkappen en kazuifels.... En.
ztj #rerboelt zich nu met <?en Weesgegroetje
en een kaarsje dat alles weer goed te
maken..,.
Neem, oolk zij is voor Christus geen on
bekende. Zij is de voorzichtige vrouw van
Pilatus: „Bemoei u niet met dezen Recht
vaardige...."
Zeven uur....
Hot wordt weer stil in de kerk.
De Christus, aan het kruis genageld,
schijnt nog te zoeken..,.
Wie er wordt de deiur geopend, 't Iseen
man, oud e.n gedecoreerd. Hij ziet rond of
niemand hem bespiedt. Hij heerfte behoefte
aan eem gebed.... Hij heeft behoefte aan
eene verzekering, dat de godsdienst altijd
leeftdat do groote Christus daar boven
alleen bevrediging kan geven aan zijn
geest., tót walgens toe verzadigd vaat de
wijsheid dezer were'.d.
Twijfelend, vragend, ziet- hij op naar den
Gekruiste:
„Heer, wat wilt Gij, dat. ik doe?"
„Z ach ei is, daal af!.... Daal af van uw
hoogmoed.... Nog lager.... Wordit als do
kleanemi.... Kniel neder!.... Want Ik moet
bij u mijn intrek nemen!
„Mear wanneer, Heer?"
„Niog dezen dag!"
,„Bij u móét Ik mijn intrek nemen!...."
Di't is de kreet van Christus op d'ezrn
Paaechdag.
Hij is gericht aan iedereen, aan reine
en bedorven harten. Hij is gericht zelfs
tot hen, die geestelijk dood zijm:
„Lazarus, kom naar buiten!...."
't. Is de stervende, gemartelde Christus,
die roept.... Wie weet, mieischien voor dem
laatsten keer?....
„Heden moet Ik bij u mijn intrek ne
men."
„Maar Heer...."
„Nog heden!"
„N. H. Crt." A. v. R.
Uit de Pers.
Een Paaschonthulling.
,.D e T ij d" schrijft:
„Het Volk" is op, laat ons het zacht
zeggen, ongeoorloofde wijze in t bezit
gekomen van een schrijven der geeste
lijke adviseurs uit het Bisdom Den Bosch
aan cle zeereerw. heeren pastoors in
zake het lidrnautschap der socialistische
vereenigingen.
Het schijnt daar bijzonder mee in zijn
schik, zoociat het een oogenblik de ro'ode
vlag heeft opgerold, om met dit schrij
ven trio rnphan tel ijk 'le zwaaien op de
veroverde barricade der Roomsche
Kerk.
't Spijt ons voor de redactie, maar zij
maakt zich nu toch aan Don Quichotte
rie schuldig. Zou zij in wa'aiiieid-rnee-
nen. i t s lieel bij zonder s"1 on fhüld ie
hebben?
Méént zij de Katholieke Kerk ten val
gebracht te hebben, althans op het so
ciale terrein?
Gelooft zij, dat nu haar trouwe pala
dijnen dit nummer van haar blad maar
hebben rond te deelen op fabrieken en
werkplaatsen, om de katholieke, arbei
ders bij honderdtallen naar de socialisti
sche bonden te doen stroomen? Och
kom, wat naïviteit!
Of is het alleen haar bedoeling, deze
naïviteit aan haar blinde volgelingen te
süggereeren, opdat dezen zullen meentn,
met een ontdekking van onberekenbaar
nut voor de propaganda der S. D. A. P.
te doen te hebben?
Wij zouden dit laatste nog de meesi
aannemelijke, verklaring vinden.
Waar toch komt het geval op neer?
De geestelijke adviseurs, als waardige
priesters, vooral bedacht op het zielen-
<heü der geloovigen, zien een ernstig
gevaar.
Zij weten, dat de socialistische leerstel
lingen indruischcn tegen onze geloofs
waarteden. Zij weten, dat in de zoosro
naamd neutrale vakbonden, de socialis
ten den boventoon voeren en door aller
lei drogredenen hun medeleden trach
ten Le winnen voor de S. D. A. P. Zij
weten, dal nog maar al te veel kalho-
.lieken, te goeder, trouw soms, lid zijn
dezer vereenigingen en zoo gevaar loo-
pen schade te lijden aan hun ziel. Zij
weten ten slotte maar al le goed, dat dit
laatste inderdaad zeer dikwijls het
Igeval is.
Is het dus wonder, dat zij, indachtig
het woord: „Wat bjat liet den mensch
de geheele wereld te winnen, wanneer
hij schade lijdt aan zijne ziel", middelen
beramen en pogingen in 't werk stellen
om dal schade lijden te voorkomen? Is
het dan wonder, dat zij den pastoors
verzochten, de volgende formule af le
kondigen:
lste. "Wij achten ons verplicht, er op
te wijzen, dat het den katholiek ?<?bo-
den en vostrekt ongeoorloofd is lid te
zijn van anarchistische "of socialistische
vereenigingen of deze op ecnige wijze
te steunen.
2de. Een katholiek mag zich niet aan
sluiten bij vereenigingen, die, ofschoon
zij den naam van anarchistisch of socia
listisch niet dragen, toch verbonden ziju
met anarchistische of socialistische ver
eenigingen of deze metterdaad steunen.
3de. Op den katholiek, die zich bij
zulke vereenigingen heeft aangesloten,
rust de zware verplichting, dat lidmaat
schap op le zeggen.
4de. Zoolang hij lid is van zulke ver
eenigingen of althahs niet het vast voor
nemen heeft dat lidmaatschap zoodra
mogelijk op te zeggen, kan hij zijn Pa
schen niet houden.
Het derde punt der formule wordt als
volgt toegelicht:
Deze zware verplichting beslaat ook
ion ODzichte van vereenigingen, die wel
niet (officieel)' verbofiden zijn met anar
chistische of socialistische vereenigni-
geri; maar deze toch melieruaad steunen.
Immers le. Het is groot kwaad een pai in
ie steunen, dié als zoodanig goddelooze
beginselen huldigt, hoogst verwerpelijke
doeleinden nastreeft en daartoe zondige
middelen gebruikt (N. K. SU 1914 pv 53.
Polters IV p. 246). 2e. Men zal misschien
zeggen: de steun van de leden indivi
dueel is niet merkelijk. Doch zij steunen
als leden van een vereeniging. in samen
werking met alle leden, quasi ex con-
dicto (als krachtens afspraak). 3e. In
deze vereenigingen zal het gevaar van
het geloof le verliezen wellicht minder
groot of meer verwijderd zijn dan in so
cialistische vereenigingen. Maar in dit
geval zal door het lidmaatschap gemak
kelijker ergernis gegeven'wórden in het
bijzonder door ordelijke arbeiders, die
hun godsdienstplichten vervullen'. Hun
lidmaatschap zet anderen aan om lid
le worden en te blijven van ,deze ver
eenigingen, die de menschen van de
Kerk verwijderen en onmiddellijk den
weg banen voor het socialisme."
Men ziet, hier wordt eenvoudig onze
geloofsleer toegelicht.
Maar wat doet „Het Volk" dan van ont
hulling spreken? Er wordt "toch geen
nieuwe leer verkondigd?
Wij zullen deze „onthulling" dan ook
wel in het raam van dezen tijd hebben
le zien.
Troelstra heeft op het laatste socialis
ten-congres nog verklaard: Wij moeten
de christelijke arbeiders naar de STD.A.1-.
zuigen. De beste manier daartoe is -
het is proefondervindelijk bewezen -
de menschen in de moderne vakbonden
te lokken. In die bonden worden de pro
pagandisten op hen losgelaten, om ze
abonné op „Het Volk" te maken.
't Is dan oók een grove onjuistheid,
wanneer de redactie beweert: Zij (dat is
de Kerk) weet ook zoo goed als wij, dat
inderdaad bij jms geen enkele anti-gods
dienstige invloed zich kenbaar maakt."
Wij antwoorden daarop: Gij weet zoo
goed als wij, dat dit wel het geval is.
Dat is het geval in den omgang met de
socialistische leden, die blijkbaar nooit
gencieg op de Kerk kunnen afgeven. Dat
is het geval, wanneer maar steeds uit
sluitend gewezen wordt op lijdelijk ge
win als het eenig wenschelijke. Dal is
het geval, als de klassenstrijd gepredikt
wordt in plaats van de wet der liefde.
,Maar wat zullen wij hun nog argumen
ten aanvoeren. Hebben de socialistische
kopstukken in oogcnBIikkcn van open
hartigheid niet zelf verklaard: dat gods
dienst en sociaal-democratie zich ver
houden als water cit vuur?
Is niet eenmaal openlijk Tiet* parool
.afgegeven: maakt de menschen maar
socialist, dan worden zij vanzelf gods
dienstloos?
Waarlijk, de „onthulling" van „Het
Volk" heeft slechts een propagandisti
sche beteekêuis. t Is de smartkreet Van
den strijder, die zich nog-steeds over
wonnen weelTioor de Kerk, die de eeu
wen getrotseerd heeft.
Als „Het Volk" dan ook eindigt met
den zegekreet: „deze publicatie is een
afdoend bewijs van het stille verbond
tusschen het socialisme.en satan", dan
zeggen wij: van dat verbond zullen wij
onze arbeiders afhouden, omdat wij hen
veilig weten onder het verbond tusschen
de Kerk en Christus.
Gij hebt daar cle antithese juist gestelu.
het socialisme en satan tegen de Kerk
en Christus.
De hoogere standen en de politiek.
Ons blad bevatte verleden week een
driestar, waarin geconstateerd werd het
tekort aan politieke actie onder de hoo
gere standen; waarin wij er op w ezen,
dat hun meeleven in onze kiesvereni
gingen donrde andere standen zou wor
den gewaardeerd, zeker, wanneer het?
duidelijk was, dat niet bevoordécling van
eigen belangen Jhen daartoe dreef.
Met genoegen nemen wij nu over eon
duidelijk woord, hierover gesproken
door den eminenten leider onzer politie
ke actie, baron Van Wijnbergen, in ee.,.
zeer lezenswaardig artikel- in D e M a.a s-
b o d e:
„Wanneer wij tot in bijzonderheden toe
nagaan, hoe hier te lande de laats to
maanden op lal van plaatsen op politiek
terrein gewerkt is, wanneer vee. nauw
lettend toezien op de thans reeds hier
en daar intredende gevolgen van het zich
afzijdig houden der hooger geplaatsten,
dan wordt het ons Zooveel gemakkelijker
te begrijpen, hoe zelfs in een katholiek
land als Frankrijk, mede door verwaar-
loozing der politiek, de toestand gewor
den is, als thans daar het geval is. Beter
nu dan daarover te treuren, beter dan
daartegen te protesteeren is mede le,
werken teneinde te voorkomen, dat le.r
onzent ooit zóó iets zou plaats grijpen.
En een der middelen daartoe is zeer
zeker de deelname van allen, ook der
hooger geplaatsten, aan de politiek.
In-de Encycliek Graves de communi re
over de „Christelijke Democratic"
schreef Paus Leo XIlI*z.g.:
„Vooral van diegenen moet de welwil
lende medewerking worden ingeroepen,
di door hun positie, vermogen en be
schaving naar geest en gemoed wat meer
aanzien in de maatschappij hebben, in
dien hun medewerking ontbreekt, dan
zal men nauwelijks iets tot stand kun
nen brengen tot het gewcnschte welzijn
des volks. Maar langs des te zekerder en
korter weg zal dit kunnen bereikt wor
den, hoe krachtiger oen- talrijke mede
werking van aanzienlijke burgers daar
bij haar invloed doet gelden."
Wat hier geschreven werd omtrent
de medewerking op sociaal terrein geldt
zeker in niet mindere.mate voor de po
litieke actio.
Ook daar is deelname der hooger ge
plaatsten van onberekenbaren invloed.
Kiel men versfa ons wel afsof wij
zouden onderschatten de beleekenis van
de medewerking der andere standen,
speciaal der arbeiders, aan onze poli
tieke zaak. Allerminst.. En deze verdienf
bovendien in hoogte mate waardeering,
waar de arbcjders vaak blijk geven van
den weinigen tijd, waarover zij beschik
ken, toch nog een belangrijk deel to
willen afstaan voor de politieke actio.
Maar daarom mogen zij dan ook vra*
gen: dat ook de hoogere standen in
grooten getale, ter vergadering verschij
nen, opdat ze met. de door dezen gegeven
voorlichting en adviezen hun voordeel
zullen kunnen doen bij het verrichten
der taak, die zo te vervullen hebben: het
dienen der Katholieke zaak.
En nu weten we, dat door st/Jhmigcn!
ons zal worden tegengevoerd, dat tocli
duidelijk hier en daar op heden juist
een streven valt waar te nemen om
hooger geplaatsten te beletten een leiden
de positie in te nemen, zoodat hun geen
verwijt treffen kan.
Daarop antwoorden we in de eerste
plaats: indien men overtuigd is, dat een
zoodanig streven voor onze Katholieke
■zaak verderfelijk is, heeft men er niet
voor te wijken, en eischt-plicht te blij
ven op zijn post, zoolang men niet door
geweld wordt gedwongen dien te verta
len; vervolgens, men overschat'© Ce be-?
leökcnis der bovenvermelde beweging
niet; de groote volksmassa gaat er stellig
niet mede accoord, die nog steeds ook op
politiek terrein, gaarne volgt advies, lei
ding, voorlichting, gegeven door hooger
geplaatsten, indien ze althans de over-
tjuiiiging bezit dat het advies gegeven,
leiding en voorlichting verstrekt worden
„in het belang van Kerk en Staat", het
geen ook door de Nijmeegsche heeren
zoo terecht wordt voorop gesteld. Van
het allerhoogst belang is het daarom
duidelijk angstvallig er voor te waken,
dat- niet de minste aanleiding worde ge
geven, tengevolge waarvan ons volk m
die overtuiging geschokt zou worden.'4
Het liegt.
Wij lezen in „D e T ij d":
In de Baronie van Breda is onlangs
een neutrale Tuinbouwvereeniging onu
gezet in een katholieke. Dit geschif ld^
met 399 tegen 12 stemmen en daarbij
werden alle rechten der oude leden vol-»
komen,, -oo'k (.n de toekomst, gewaar
borgd.
Maar nu moet men hooren, hoe dezo
geschiedenis in verkiezingsredevoenn-
gen wórdt verhaspeld. In de a.-r. „Rot
terdammer" wordt daarvan verteld.
Prc/i'. Eerdmans, bekend vijand der
waarheid, heeft zijn gehoor te Öudewatcr
den volgenden roman opgedischl:
In Breda was er indertijd ecu groen-.-
ten veiling opgericht. Ecnige cud-olf:cic-
-ecn vormden liet bestuur. Met de-samen
stelling van dit bestuur kon de Room
sche geestelijkheid zich niet vereenigen
en trok daartegen geweldig le velde. lieu
kapelaan hiefd een rede over deze kwes
tie cn zeide, dat. wanneer de groenten-
boeren zich met deze verting inlieten, de
Nederlandsche vlag in drteën zou wor
den gescheurd. liet wit en het blauw
zouden verdwijnen, het rood alleen over
blijven. Volgens spr. hechtten alle groen
teboeren hieraan geloof en keerden za
de veiling den rug toe. Hun. spruitjes,
wraarvoor zij op de veiling 10 cn 11 cent
ontvingen, verkochten ze voortaan weer
voor C cent. liet publiek grinnikte een
beetje om deze onnoozelc mop, die zon
der ecnige toelichting nader werd gemo
tiveerd. Wanneer we ons echter niet
vergissen geloofde niemand aan liet go-
heele verhaal.
Het „Dagblad v. Noordbr." acht neS
treurig dal een hoogleeraar van een on
zer universiteiten zulk eon onzin durft
produceeren, Treurig ook, dat het ver
lichte deel onzer natie met zulke kost
wordt opgefokt en door zulke leugens
legen landgenootcn opgehitst. Treurig
echter in devsuperlatief, dat do Unie-
liberale partij, die toch stellig achtens
waardige leden telt, een mah als prof.
Eerdmgns* al's woordvoerder duldt en
dat het peil der liberale hoorders zoo
laag staat, dat zulk een man van de po
litieke vlakte niet wordt weggehoond.
Zelfs wordt 'er verteld, dat beproefde
leiders der Unie-liberalen aan invloed
verliezen wijl de fractie Eerdmans het:
overvleugelt. Voor onze politieke zeden
geen aanwinst.
Gemengde Berichten.
Aanhouding. - In een logement aan den
Sdh ieda-möchend ijk te Rotterdam ia aan-
g-eüuouden een zich noemende L. R., uit
Düsseldorff. Hij wordt verdacht, in Keulen
een politieagent te hébben doodgeschoten».
Zijn uitlevering was door de Duilf*clic po
litie verzocht.
Aanvoer cellulose. liet Nederlandaclie
etoom-schiip „Eendracht" arriveerde van
Goühen'Bu.rg te Ve-1 sen met een olie lading
cellulose, Ibesicmd voor de papierfabriek
aldaar.
Diefstal van drijfriemen. Te Zaandam
zijn gis-teirnacht door middel va,n braak uit
de 'houtzagerij „De Morgenster" van de
firma Verweij te Amsterdam aide drijfrie
men 20 in gefcail en een waarde van
ongeveer f 5000 vertegenwoordigend-©, ge
stolen. Eén drijfriem werd teruggevonden
op de houtwerf van de firma Middelhoven.
Een moordaanslag. Ileti „Dagbl. v.
N.-Br." bericht:
Als gevolg van dra-nikrnjslbruik ia er te
Breda Woensdagavond wederom een
«G-oordaanslag gepleegd, die misschien den
getroffene het leven .zal kosten.
Het gebeurde in het café van P. K. aan
den Haagweg, bij het Duitenhuis, te on
geveer half tien. Daar kwamen op dat uur
twee soldaten, W. P. en M. K., die onder
invloed van sterken drank verkeerden*
