Je leiHe tont".
Tweede Blad.
Hst de Leidsche
Vroedschap.
TlÏÏTilTAmr*
De Oorlog.
Zaterdag 22 December 1917
Tot ruim drie uur namen benoemingen
'den tijd in beslag.
Bij het voorstel, om goed te keuren, dat,
in afwijking van liet bepaalde in de con
cessie-voorwaarden, de tvvee-ritten-kaar-
teu op de stadstram worden afgeschaft,
kwamen de tongen los.
De aanneming van het voorstel,"door B.
in W. op verzoek van de N, Z. H. Tram
wegmaatschappij gedaan, zou tengevolge
hebben gehad, dat de prijs van ééri rit de
selfde bleef (7Vè cent), doch dat men geen
kaartje a 10 cent voor twee ritten meer kon
krijgen en daarvoor dus 15 cent zou moe
ten betalen.
Nu is het volkomen waar, dat de spoor-
iu tramwegmaatschappijen in dezen tijd
niet te beklagen zijn! Doch daarnaast staat,
dat de prijsverhooging, welke voor de
-Leidsche stadstram werd voorgesteld, héél
gering is in vergelijking met die, welke
elders {b.v. voor de trams naar Noord-
wijk en Katwijk) wordt geheven. Daarbij
herat nog, dat de exploitatie van de stads
tram, op zichzelf beschouwd, zeker geen
rendabel bedrijf is. Zou de betrokken maat
schappij, na het verstrijken van den ter
mijn der overeenkomst metrTTeiden, daar
om geen nieuw contract meer willen aan
gaan, dan zou de gemeente, eerstens een
der beste klanten van de Electriciteitsfa-
iuïe.k verliezen, en, vervolgens, gedwongen
zijn, .zelf een stadstram te gaan exploitee-
ren, waarbij zeker hèèl veel geld zou
moeten worden bijgepast. Dat alles in
■overweging nemend, schaarden .zich een
negental leden aan de zijde van B. en W.,
en tegenover een motie van den heer
Eerdmans, waarin B., en W. worden ver
zocht, nogmaals in onderhandeling te tre
den met de betrokken maatschappij, tefï-
oiode gedaan te krijgen, dat. deze een
prijs van 12Vè cent voor retourbiljetten
vaststelt. Deze motie wterd met 15 stemmen
vóór aangenomen. We hopen, dat de be
doelde onderhandelingen het gewenschte
resultaat zullen opleveren!
Een voorstel tot hernieuwde, onderhand-
sche opdracht van de levering van het
drukwerk voor de gemeente aan de firma
Ed. ÏJdo Jokte ook ampele discussie uit.
igdbeel de Raad zial er wel van overtuigd
zijn .geweest, dat genoemde firma de ge
meente uitstekend bedient. Een andere
vraag is echter, of er ook niet andere druk
kers zijn, die dit even goed zouden doen
{eigenlijk is dit geen vraag), eii of het feit,
dat de boekdrukkerspatroons nu collectief
minimum-tarieven voor het drukwerk
hebben vastgesteld (waaraan zij zich dus
bij een openbare aanbesteding moeten hou
den) voldoende reden is, om nu voortdu
rend aan denzelfden drukker het werk van
ée gemeente te blijven gunnen. Een motie
van den heer J. P. Mulder, om althans
een gedeelte van het werk over andere
drukkers te verdeelen, vond echter slechts
vijf voor-stemmers in den Raad.
Terecht werd hulde gebracht aan B. en
W.aan de Commissie van Fabricage, en
niet het minst aan de Commissie vóór de
Volksvoeding vcor het voorstel inzake de
beschikbaarstelling van warm 'voedsel uit
de Centrale Keuken. Onze courant heeft die
waardeerijig reeds Dinsdag uitgesproken.
Op een schaduwzijde in het voorstel werd
ook gewezen. De grens van het inkomen
/diergenen, aan wie het voedsel tegen een
goedkooperen prijs (10 ,ct. in plaats van
14 ct.). kan worden verstrekt, was gesteld
op 900 gld. 'sjaars. Er werd opgemerkt,
dat het trekken van zulk een grens geheel
staat buiten de werkelijkheid, niet in over
eenstemming is met de feiten, 't Is toch
een hemelsbreed verschil of iemand f 900
heeft en alleen met zijn vrouw leeft, of dat
.een persoon met een zelfde inkomen b.v.
een achttal kinderen moet verzorgen. Re
delijk is het daarom o. h, dat bij het vast
stellen van zulk een grens verschil wordt
gemaakt naar gelang van de grootte van
het gezin der betrokkenen. In dit geval zou
voor kleinere gezinnen de grens lager
hunnen worden gesteld, b.v. door 800 gld.,
voor grootere hooger, b.v. 1000 gld. (Wij
noemen Inatuujiiijlc (stleclits willekeurige
FEUILLETON.
Christen-helden in Japan.
155)
Wij onderbrak daarom de brutale huiche
laarster en zeide op gestrengen toon: ,,Sta
op. Uw vonnis moet ik overlaten aan den
Kubo-Sarna. Voorloopig hebt gij uw praal
gewaad, hetwelk gij onteert, af te leggen en
in den Noorder toren die kamer te betrek
ken, waar op uw bevel de moord op de
beide Prinsen heeft plaats gehad. Leidt de
iVorstin naar den Noorder toren en sluit
Suschen-Dono bij haar op; zij kan hem
verplegen totdat de Kubo-Sama anders
over haar lot beschikt!"
Toen de waanzinnige echter hoorde, dat
(hij met Hime eenzelfde gevangenis zou
d'eeien, hief hij een merg en been door
dringend gehuil aan en het was zelfs den
bedienden niet langer mogelijk hem in be
dwang te houden. Vandaar dat> Lucia en
'Justa Safioye verzochten, genadig te rijn
!en van deze laatste, bepaling a.f te eien en
•eerstgenoemde zeide met tranen in de
oog-en: ,,Wat er ook moge gtebeurd zijn,
#rij Lg' mijn echtgenoot! Ik zal hem in zijn
ongeluk verplegen. Zoo lang hij leeft, hen
ifk zijn vrouiw. al is hij look nog zoo diep
cijfers ter verduidelijking van onzö
meening.)
Wij hopen, dat het hier bedoelde, ons
inziens alleen-billijke stelsel in den ver
volge bij dergelijke maatregelen tot basis
moge strekken.
Memoreeren wij nog het eveneens zeer
sympathieke voorstel van B. en W., om
een Commissie in het leven te roepen tot
het instellen van een onderzoek aangaande
werkverschaffing bij werkeloosheid tijdens
of na den ooi-log. Moge deze commissie zéér
spoedig haar dringende taak beginnen en
ook zéér spoedig de resultaten van haar
onderzoek kunnen imededeelen!
Frankrijk.
Clemenceau en de eenheid van militaire
leiding.
Volgens een schrijven van den corres
pondent van de „Daily Chronicle" te Pa
rijs, wordt Clemenceau dagelijks aange
spoord om zich in zake de benoeming van
één opperbevelhebber over de Entente-le
gers partij te stellen.
Hanotaux tracht in de „Figaro" aan
te toonen dat Engeland daar niet vierkant
tegen is. Hij haalt ter staving van zijn be
wering de Parijsche rede van Lloyd Geor
ge aan.
De correspondent zegt vernomen te heb
ben, dat Clemenceau eerlang in deze
aangelegenheid een stap zal doen.
Nu de militaire medewerker van de
„Times" zich echter tegen het plan heeft
verzet, is er minder kans dan ooit dat het
zal slagen.
De Fransche aan de Russische socialisten.
De Fransche socialistische parlementaire
groep heeft tot de Russische socialisten
een manifest gericht, waarin de ondertee
kenaars beginnen met te verklaren, dat
zij de Russische revolutie met vreugde
hebben zien ontstaan, maar dat zij met
bezorgdheid het aanknoopen der onderhan
delingen voor een afzonderlijken vrede ver
nomen hebben, niet alleen omdat de over
winning van Duitschland daarvan een ge
volg aal zijn, maar ook omdat- alle vijan
den vap het socialisme de Russische revo
lutie zullen aanhalen als een voorbeeld van
desorganisatie en demoralisatie.
Tegen de Russische revolutie, aldus het
manifest, worden vele onrechtvaardige be
schuldigingen ingebracht. De ware schul
dige van vele wantoestanden ia het tsaris
me. Dit is ook verantwoordelijk voor vele
misverstanden tusschen Frankrijk en de
Russische democratie.
De middelen der Russische autocratie
konden het feit maskeeren, dat niet alleen
het spel der regeeringsbondgenootschap-
pen Frankrijk in handen van het tsarisme
had geworpen-, maar ook de verminking
in 1871.
„Wij vergeten de misslagen niet, door
vroegere Fransche regeeringen gemaakt,
en evenmin die welke in den jongsten tijd
zijn gepleegd, zooals het weigeren der
passen voor Stockholm", zoo gaat het
stuk voort, „waardoor ons verboden werd
met u in nauwer aanraking te komen.
Maar wat zijn al die fouten, rrnrgeleken
met de gevolgen van een afzonderlijken
vrede?
„De democratieën van fiet westen .zou
den zich door de zwakheid barer Russi
sche zuster bedreigd gevoelen, zij zouden
tot een langdurigen oorlog gedwongen
worden."
Engeland.
Uit het Lagerhuis.
Rede van Lloyd George.
(Vervolg van gisteren.)
Niemand gelooft, dat Grey, toen hij tot
het besluit kwam, dat overleg onvermij
delijk was, bereid wa9, miliioenen levens te
offeren, om de koloniën van Duitschland
te annexeeren. Wij gingen niet in den oor
log voor de .annexatie van ook maar één
el van andermans land. Wij gingen ten
ooi-log," omdat wij meenden, dat de Engel-
sche eer was gemoeid bij de handhaving
van het Engelsche eerewoord.
Wat is de ooreaak van den oorlog ge
weest? De aanmatiging van de Pruisische
militaire kaste, die besloten had haar
macht op de wereld te leggen en zij ware
bereid een eigen regeerder te verwijderen
en te vervangen door een ander, die meer
met' haar doel strookte. Zij trachtte her
haaldelijk, Rusland tot oorlog te dwingen
en Rusland moest den vrede, met vernede
ring koopen. Zij trachtte een prijs te ver-
"givaïlen. Aoh, kon li'k hem maar verlossen
uit zijn ellende en hem behoeden tegen
nog oneindig grooter ongeluk!" En zij
vatte 'den waanzinnige bij die hand en
leidde hem naar haar kamer, daar Safi
oye, itraiten zich zelven van verbazing, het
haar niet verhinderde. De ingelukkige, did
door verscheiden mannen niet kon worden
in bedwang gehouden, volgde haar als een
■hondje.
Er gingen nu dagen en weken voorbij,
gedurende welke zij zich aan hem wijdde
met die meest liefderijke zorg.- Ooik des
nachts, wanneer hij vuur en geesten uit
de hel en de gestalten der martelaren en
van zijn beide broertjes meende te zien,
wilde zij hem niet aan zijn ellende over
laten. Dan nam zij het speeltuig en zang
voor hem de oude, lieve melodieën. Vooral
het. lid van d'e H. Lucia scheen in hel
.gin den versohrikkelijken waarzin van den
ongelukkige ten minste voor eenige oogen-
blikken te doen bedaren. Doch weldra ver
loor ook deze lieve melodie haar kalmee-
rende kracht over zijn zieken géést en de
woorden: „Leid1 ons naar 't Vaderland"
hadden te.llcen9 een nieuwe, ontzettende
uitbarsting van razernij ten gevolge. Zijn
toestand werd nu zoo ondraaglijk, dat
Safioye Lucia met meer kon toestaan, met
krijgen, welke wij niet zouu'en willen 'dra
gon.
Wat is het karakter van die militaire
kaste? Dit is gebleken bij het Zabern-in-
cident. Onder de militaire wet van Duitsch
land heeft de soldaat, die een zwaard
draagt, het recht den burger overhoop te
steken. Laat het Huis dit geval toepassen
op de internationale betrekkingen.
De overige naties waren beschaafde na
ties voor den oorlog en zij hebben gezegd:
Gij hebt niets te maken in België. Ga er
uit, ipaar het antwoord was: Door de mili
taire wet van Duitschland heb ik het recht,
u overhoop te loopen, omdat gij u durfdet
verzetten. Dat is het temperament, dat de
oorlog uitmaakt en zoo lang dit niet is ge
broken, zal er nooit vrede in de wereld
aijn.
Daarom zeggen wij, dat overwinning
eerste voorwaarde, is. Zij is dat niet, om
dat zij voldoet aan eenige wet van vergel
ding in de menschelijke natuur, die be
straffing eischt, maar omdat wij on9 be
wust zijn, dat alleen de overwinning wer
kelijkheid aan de vredesvoorwaarden zal
geven. De bond van natiën, waarin
Duitschland door de zegevierende militaire
kaste vertegenwoordigd is, #ou een be
spotting wezen.
Het Duitsche volk moet er zijn. Dat is de
reden, waarom overwinning op «ichzelf
belangrijker is dan meer voorwaarden,
dat is de reden, waarom overwinning al
leen werkelijkheid aan de voorwaarden zal
geven, dat is ook de reden, waarom de
regeering, na rijp beraad, besloten heeft,
om grooter macht te vragen, ten einde ons
in staat te stellen tot uitbreiding van de
benoodigde middelen.
Rede van Asquïth.
Na Lloyd George kreeg Asquith het
Hij wees met nadruk op de noodzake
lijkheid om met aile middelen, die de ge
allieerden tot hun beschikking hebben, te
verkondigen, dat hun oorlogsdoel is de
veiligheid, vrijheid en gerechtigheid voor
de wereld als geheel door een vrijen bond
van.groote zoowel als kleine staten tot
stand te brengen, alhoewel dit een herha
ling zou schijnen van hetgeen haast tot een
gemeenplaats is geworden.
Asquith vervolgde: „Niemand, die de
gebeurtenissen in Rusland heeft gevólgd,
kan twijfelen aan de noodzakelijkheid van
een moreelen naast een materieelen waar
borg. Ongetwijfeld is er kwistig omge
sprongen met Duitsch goud bij het tegen
woordige coiTuptierecht, maar nog veel
meer effect heeft de groofce, verraderlijke,
maar handige, pverredende propaganda
gehad (en hier spreek ik niet alleen van
Rusland, maar ook van Italië en de neu
trale landen).
Alle middelen, letterkundige, rhetorica,
schilderkunst en tooneelspeelkunst werden
gebruikt om de zaak der geallieerden als
een zaak vair huichelarij en imperialisme
voor te stellen. Ten deele door den ge
slaagden arbeid van deze vertegenwoordi
gers der leugen, ten deele tengevolge van
bloote onwetendheid heerscht er in de neu
trale landen groote misyatting, dikwijls
volkomen te goeder trouw, van onze wijze
van doen en onze eindbedoelingen.
Het moet gezegd worden, dat de woord
voerders der geallieerden van den begin
ne af duidelijke verklaringen hebben af
gelegd, die allen twijfel en alle verdenking
uit den weg hadden moeten ruimen.
Asquith verklaarde, dat hij zelf in Sep
tember 1914 deze woorden had gebruikt:
„dit beteekent ten slotte, misschien langs
geleidelijken weg, de vervanging van
macht, van de botsing der ambities, van
de groepeeringen en bonden door een
werkelijk Europeesch deelgenootschap, ge
grond op de erkenning der wederzijdsche
gelijke rechten door allen."
Nu de Ver. Staten ook voor dit doel strij
den, moet het een wereldverbond worden.
Een volkerenbrand is niet iets nieuws,
maar het doel, waarvoor van den aanvang
af de oorlog werd gevoerd, waarvoor de
geallieerden bereid waren den orlog voort
te zetten tot het gewenschte einde. Hij
hoopte, dat. het mogelijk zou zijn dit te ver
wezenlijken voor alle volkeren, geallieer
den en onzijdigen.
Het oorlogsdoel?
Dezer dagen werd in het Lagerhuis
over het Comité tot propaganda van het
oorlogsdoel gespi'oken. Dillon merkte hier
bij op: Het is onzinnig, te trachten, het
volk van dit land over het oorlogsdoel der
Geallieerden in te lichten, als wij niet we
ten, wat dat is. Ik verzoek om eenige in
lichting, wat het oorlogsdoel der Gealli
eerden thans is.
Generaal Lsman te Bern,
De „Times" meldt uit Bern, dat gene
raal Leman, de heldhaftige verdediger van
den waanzinnige te verkeeren. Men moest
hom binden en vond hom op zekeren mor
gen dood op den grond liggen.
Toen Lucia haar diep gevallen echtge
noot uit de zaal wegvoerde, had de nieuwe
Vorst tegelijkertijd Goseimon voor zijn
rechterstoel gedaagd. Gebonden en met een
woest, somber uiterlijk, verscheen de ruwe
klant, doch huiverde toch een oogenblik,
toen men de zijden deken van de doode
knaapjes wegnam en hij de broeders daar
zag liggen, juist zooals hij hen in den
nacht van don moord getroffen had.
„Het is haar werk", zei de moordenaar
op Hime wijdend, ten einde zich te verde
digen, „zij gaf mij het bevel en toonde
mij het decreet der Vorsten."
„Gij wist, dat de Vorst niet toerekenbaar
was", antw'oordcle Safioye. „Wat gij ge
daan hebt, is het werk van een ellendigen
moordenaar. Geen eerlijk soldaat zou het
van zich hebben verkregen, slapende kinde
ren zoo laf te doorsteken met een dolk. En
gij zult ook als een gemeene moordenaar
sterven. Brengt hem naar den brandstapel!
En vorstin Hime zal van zijn dood getuige
zijn en kan daarbij tot cichzelve zeggen:
„Alleen wijl gij de dochter zijt van den
Kubo-Sama, staat gij niet op den brand
stapel, evenals hij!"
fjeik, te Bern aangekomen is. Men had hem
toegestaan alleen te reizen. Een aanzien
lijke menigte had zich aan het station ver
zameld; behalve Belgische soldaten merkte
men Zwitsersche autoriteiten en de gezan
ten van België en Frankrijk op, die den
held verwelkomden.
Italië.
De verovering van Jeruzalem.
De „Daily Chron." verneemt uit. Milaan:
De eersteautoritatieve verklaring be
treffende de houding van den H. Stoel in
zake de kwestie-Palestina is in een lang
interview met èen 'der leidende kardinalen
van de RomeLnsche Curie, die zich speci
aal met Oostersche zaken bezig houdt, aan
een redacteur van de „Corrière della Sera"
afgelegd.
De kardinaal verklaart, dat het Pause
lijk hof, een kleine minderheid: uitgeno
men, de bezetting van Jeruzalem door de
Engelschen zeer gunstig gezind is.
Volgens de officieele Katholieke meening
wordt het Engelsche protectoraat op den
grondslag van de tradit.ioneele, breede,
verzoeningsgezinde politiek den besten
waarborg voor de vrijheid der Kertfc ge
acht.
Duitschland heeft zoo'n sterke voorliefde
jegens de Lutheraansohe expiansie ge
toond, dat na het gedwongen vertrek der
Fransche en Italiaansche missionarissen,
die voor het> meerendeel onder de wapenen
geroepen werden, de Duitsche kolonisten
onder leiding van hun dominé een gewel
dige campagne tegen de Katholieke neder
zettingen ondernamen. Zij waren ook 'de
ware aanstokers van den moord op de
Maronitische bevolking, welke daarna op
naam der Turken, geschoven werd.
De kardinaal verklaarde vervolgens, dat
de nieuwe staat van zaken, door Allenby's
opmarsch in het leven geroepen, een ern
stige nederlaag voor Duitschland was en
een doodelijke slag voor de Oostenrijksche
gevoeligheden.
Ten slotte verklaarde zijn eminentie, dat
het H. College de instelling van een wet
tig asyl in Palestina voor de Israëlieten
gunstig gezind was.
(Wij maken van dut bericht natuurlijk
slechts melding onder allan voorbehoud.)
Zwitserland.
De Bondspresident pn de vrede.
De nieuwe president van den Zwitser-
chen Bondsraad; de heer Galonder, heeft in
een onderhoud met den correpondent van
de „Petit Parisian" ook over den vrede
gesproken; hij zeide daarvan: „De vrede
7/al van zelf komen, wanneer hij rijp is.
Tot zoolang zien wij er van af om tors-
sohen de oorlogvoerenden te treden met
daden, die een tegenovergestelde uitwer
king hebben en het aanzien van Zwitser
land kunnen Beha/Jen."
Rusland.
Trotzky en de krijgsgevangenen.
Een Reuter-bericht uit Petrograd meldt,
dat Trotzky een hevel heeft onderteekend,
volgens hetwelk de Oostenrijksche en Duit
sche krijgsgevangenen in het district Bo-
rowilisj (gouvernement Novgorod), vrijge
steld worden van gedwongen arbeid en op
gelijken voet moeten worden gesteld met
vrije werklieden, wat 'betreft loonen, ge
neeskundige behandeling en amdere voor-
deelen, te beginnen op 14 December.
Zij hebben de keuze, landbouwarbeid te
gaan verrichten in het gouvernement
Kherson en „zullen dienovereenkomstig
reispassen ontvangen."
Trotzky heeft de Russische deputatie te
Brest-Litowsk van een en ander op de
hoogte gesteld, en haar instructie gege
ven, aan de Dostenrijksche, Duitsche,
Turlcsohe en Bulgaarsehe gedelegeerden
voor te stellen, dezen maatregel wederzijds
uit te strekken tot alle burgerlijke gevan
genen, die als gijzelaars worden vastge
houden.
De ex-Tsaar in ballingsohap.
Over het leven van den ex-Tsaar Nico-
laas en diens hui^gezip^p het klooster bij
Tobolsk in Siberië, ontleenen wij aan bui-
tenlandsche bladen de volgende bijzonder
heden:
In het ongeriefelijke klooster lelde de
Russische keizerlijke familie een waar gp-
vangenenleven. Wandelingen zijn haar
niet toegestaan, tenzij van tijd tot tijd in
den kloostertuin, onder bewaking van een
afdeeling soldaten. De maaltijden zijn
hoogst eenvoudig. Zij. die aan de Üélica-
tess&s deT Fransche keuken gewend wa
ren, moeten zich nu tevreden stellen met
de Russische volksgarechtende „pling",
een soort pla^e-koek, bedekt met gezou
ten steurkuit; de „bosjt", een dikke soep,
bestaande uit beetwortels en andere groen
ten; de „kanisja", een soort kaaspap.
Geen wonder, dat de Tsaar zeer melan-
Het vonnis werd door Ukon-Dono en Te-
rasaba en al de aanwezige officieren als
rechtvaardig beschouwd en nog denzelfden
dag voltrokken. Gekleed als slavin moest
Hime in tegenwoordigheid der hofhouding,
die zij door haar kwetsenden hoogmoed
zoo dikwijls gekrenkt had, de uitvoering
ervan bijwonen. Zij schreide van schaamte
en woede en z^u zich bijna in de vlammen
hebben geworpen, enkel en alleen om aan
de bespotttng van het dienstpersoneel te
ontkomen. Doch men bracht haar néar den
Noorder toren, waar .zij het eindvonnis van
haar vader moest afwachten.
De dag van het strafgericht werd beslo
ten met een ernstige, doch tevens hartver
heffende handeling de begrafenis van
het edele broederpaar. Daarboven op den
heuvel in het, park, vanwaar men den
martel aarsberg van Nagasaki kon zien,
en waar zij reeds zoo jo.ng hun verlangen
hadden uitgesproken om voor Christus te
sterven, was hun in de schaduw van den
ouden Sugi-den 'n laatste aardsche rust
plaats bereid. Men had hen gelegd in een
gemeenschappelijke kist van kostbaar hout
met roode zijde bekleed; daar sluimerden
zij vreedzaam in broederlijke omarming,
zooals 'zij ook gestorven waren. Alleen de
religuie van Martha had de moeder tot tzich
choliok is. Met de buitenwereld komt ui
zoo goed als niet in aanraking. Van tijd
tot tijd ontvangt ihij bezoek "van graaf Fre-
denik en generaal Vojokof, wien de revo-
ilutionnaire regeering heeft toegestaan
den ex-tsaair in zijn ballingschap te volgen.
Aan dezen generaal zou hij onlangs ge
zegd (hebben: „Heeft mijn leven niet altijd
op dat van eein gevangene geleken? Ik be
treur 'het niet de keizerlijke macht te heb
ben verloren. Ik vraag slechts, mij in dis
Krim te mogen terugtrekken, om daar te
midden van toloqmen te leven. Meer dan
ooit wil ik, dat ik als eenvoudig burger
eener republiek een rustig en gelukkig
leven zou hebben."
De tsaria daarentegen kan zich maa*
niet in haar lot schikken. Alles in haar
omgeving irriteert haar. Zij ihoudt zich!
veeil met haar kinderen beizig, die zij aan
spoort het verleden niet te vergeten, doch'
het altijd levendig voor den geest te hou
den.
Grootvorstin Maria, de derde dochtoa
van den ex-tisaar, houdt zich met Steno
graphie en machine-schrijven bezig, ten
einde haar vader behulpzaam te zijn bij
het schrijven zijner memoires. liet groot
ste gedeelte van den dag brengt zij bij
haar geheel -vergrijsden vader door.
Bij den jongen prins Alexis bevindt zich
nog altijd 'zijn kamerdienaar, dg re uaadh-
tige matroos Derevenka.
De Russische keizerlijke familie fn
vrijheid gesteld?
Een bericht uit Petrograd aan do „Ti
mes" meldt, dat er een dooreet is uitge
vaardigd, waarbij het aan alle leden (let
keizerlijke familie, met inbegrip van di«
te Tobolsk gétmngen worden gehouden*
wordt toegestaan zich naar het buitenland
te begeven, „overeenkomstig huri verzoek".
Nadat de kwestie door de Duitschers t*
Brest-Litowsk was ter sprake gebracht,
vroegen de Bolsjewiki het oordeel van de
grootvorsten Nicolas Michaielevitaj en
Paul Alexandrovitsj, die den raad gaven
de geheele keizerlijke famiiie gelegenheid
te geven het land te verlaten. Blijkbaar,
zoo voegt Reuter hier aan toe, nam du
tegenwoordige regeering dus een beslis
sing, welke alleen kon worden genomen
door de Constituante. Zeide Trotzky diezer
dagen niet, dat de „revolutie haar eigen
wetten heeft"?
Palestina.
De Reóiquieën van het H. Graf
weggevoerd?
Volgens de „Corrière d'ltalia" 'hebben,
de Turken de kloosterschatten van Jeru
zalem en de Reliquieën van het H. Graf
naar Damascus overgebracht.
Vereenigde Staten.
Telegrammen van Luxburg.
Onder een veertigtal telegrammen van
Luxburg, die door liet Amerikaansche
departement van slaat zijn gepubli
ceerd, is er ook een. -waaruit blijkt^
dat Luxburg den president van Argen
tinië er toe bracht, een geheime over
eenkomst te zoeken met Chili en Bolivia
tot wederzijdsche toenadering Ier be
scherming tegen de Vereenigde Stalen,-
Dit bewijst o. jni. <dat| Luxbursr alleal
deed wat in zijn vermogen was. om
Peru er toe te bewegen een Uergeliike
overeenkomst aan te gaan,
Gemengds Berichten.
Uit het ijs bevrijd. Gistermiddag zijn
door de stoomboot „Zwolle", komende van
Kampen—Zwolle, elf zeilbotters van Hui
zen, die in het ijs bekneld zaten, mee naa*
Amsterdam genomen. Het stoomschip
„Heerenveen", komende van de Lemmer,
heeft drie beladen tjalken uit het ijö mee
genomen. Ook moeten er nog 12 botter*
en 2 tjalken dwars van het eiland Madkem
in het. ijs bekneld zitten. De zeilvaart over
de Zuiderzee is gestremd.
De tjalk, geladen met distributie-
aardappelen voor Amsterdam, d'ie Don
derdag bij de haven te Volendam de nood
vlag had geheschen, omdat zij in het ijs
vast zat, is door de stoomboot „Minister
Bavelaar" naar de Oranjesluizen gesleept.
Uit Edam was tevergeefs een motorboot
vertrokken om hul-p te verleen en.
Verschillende 'botters worden nog ver
mist. Vooral met het oog op proviand en
brandstof, maakt men zich bij dezen mist
ongerust over de opvarenden.
Doodgevallen. .De landbouwer J. Rol
den te Echten viel door de gladheid op
straat achterover. De man was op slag
dood.
Aanvaring. Gisteravond had oen aan
varing plaats op het Noord-Hollondisch©
Kanaal tusschen een Sleep, vaartuigen en
genomen en zij droeg die aan het.zelfd«
koord om den hals. Men kon nauwelijks er
toe besluiten zich van den vriendelijken
aanblik dezer in den dood sluimerende
knaapjes te beroovefi door da kist te slui
ten. Zelfs de grimmige Terasaba verklaar
de den dood nooit in een zoo lieflijke ge
daante te hebben aanschouwd, en hij wend
de zich brommerig af, ten einde niet evers-
als een vrouw te weenen. Ten laatste be
dekte men de geliefde dooden onder eea
overvloed van witte chrysanthemums, en
sloot de kist. De geheele hofhouding ea
honderden kinderen uit de stad alleen
dezen werden erbij toegelaten met de
handen vol chrysanthen, vergezelden d«
kist naar den. heuvel, waar «ij werd bijge
zet onder het gebed der priesters.
Het spreekt vanzelf, dat de moeder on
Lucia en de qude Hede en allen, die df
knaapjes gekend hadden, heete tranen
schreiden, maar die tranen vloten in stilte,
en schonken verkwikking,.en de bedroefd*
bloedverwanten sloegen de oogen ten he
mel, in de vaste overtuiging, dat het broe
derpaar in de eeuwige gelukzaligheid wa$
opgenomen onder de scharen van heiligt
martelaren.
(Wordt vervolgd,
